تبیان، دستیار زندگی

اگر شما هم میخواین بدونین که چفیه چه کارایی هایی تو جبهه داشت  متن زیر رو بخونین !

* حوله ی حمام بود !
* سفره ی غذا
* تو کارهای سنگین دور کمر بسته میشد!
* موقع گرد و غبار و بادهای تند دور سر و صورت پوشیده میبستند
* به عنوان بقچه و ساک دستی
* تو گرما خیس میکردند و جلو صورت میگرفتند و در خلاف جهت باد می ایستادند اونوقت میشد کولر !
* وقتی خیس میشد برای نجات گرما زده غوغا بود!
* تور ماهیگیری در اوقات فراغت !
* وقتی تمیز بود به عنوان صافی شربت هم استفاده میشد !
* برای بستن زخم مجروحین بهترین باند و شریان بند بود
* موقع تک شیمیایی در نبود ماسک ضد گاز بهترین وسیله چفیه ی خیس بود!
* موقع نماز نقش عبا را داشت
* گاهی جای عمامه استفاده میشد!
* گاهی هم جای سجاده نماز
* در هوای سرد برای جلوگیری از سینوزیت مفید بود!
* تو روضه ها و عزاداری ها هم دستمال اشک میشد
* در دسترس ترین کفن برای پیکر قطعه قطعه شده شهدا
* برای پوشیدن چهره ی نمازشب خون ها هم مفید بود
* دور کننده ی حشرات سمج و موذی!
* دستمال مرطوب برای پیشونی افراد تب دار
* عرقگیر
* دستگیره برای برداشتن ظرف غذای داغ !
....

کسی جایگزین بهتری برای چفیه داره؟!

منبع :cloob

شعری از مقام معظم رهبری با عنوان مناجات ناشنوایان، امروز برای اولین بار توسط فقیه، رئیس سازمان بهزیستی در مراسم روز جهانی ناشنوایان قرائت شد.

به گزارش شبکه ایران به نقل از فارس، این شعر دقایقی پیش در مراسم روز جهانی ناشنوایان که هم اکنون در مرکز همایش‌های برج میلاد با حضور بیش از 2 هزار ناشنوا در حال برگزاری است، قرائت شد. که متن کامل آن در پی می‌آید.

ما خیل بندگانیم ما را تو می‌شناسی
هر چند بی‌زبانیم، ما را تو می‌شناسی

ویرانه‌ئیم و در دل گنجی ز راز داریم
با آنکه بی‌نشانیم، ما را تو می‌شناسی

با هر کسی نگوئیم راز خموشی خویش
بیگانه با کسانیم ما را تو می‌شناسی

آئینه‌ایم و هر چند لب بسته‌ایم از خلق
بس رازها که دانیم ما را تو می‌شناسی

از قیل و قال بستند، گوش و زبان ما را
فارغ از این و آنیم ما را تو می‌شناسی

از ظن خویش هر کس، از ما فسانه‌ها گفت
چون نای بی‌زبانیم ما را تو می‌شناسی

در ما صفای طفلی، نفسرد از هیاهو
گلزار بی‌خزانیم ما را تو می‌شناسی

آئینه‌سان برابر گوئیم هر چه گوئیم
یکرو و یک زبانیم ما را تو می‌شناسی

خطّ نگه نویسد حال درون ما را
در چشم خود نهانیم ما را تو می‌شناسی

لب بسته چون حکیمان، سر خوش چو کودکانیم
هم پیر و هم جوانیم ما را تو می‌شناسی

با دُرد و صاف گیتی، گه سرخوش است گه غم
ما دُرد غم کشانیم ما را تو می‌شناسی

از وادی خموشی راهی به نیکروزی است
ما روز به، از آنیم ما را تو می‌شناسی

کس راز غیر، از ما نشنید بس «امینیم»
بهر کسان امانیم ما را تو می‌شناسی

شبی طلبه جوانی به نام محمد باقر در اتاق خود در حوزه علمیه مشغول مطالعه بود.به ناگاه دختری وارد اتاق او شد.در را بست و با انگشت به طلبه بیچاره اشاره کرد، که ساکت باشد. دختر گفت: شام چه داری؟؟ طلبه آنچه را که حاضر کرده بود آورد.سپس دختر در گوشه ای از اتاق خوابید و محمد به مطالعه خود ادامه داد.

 روز بعد معلوم می‌شود این دختر شاهزاده است و به خاطر اختلاف با زنان دیگر از حرمسرا فرار کرده، لذا شاه دستور داده بود تا افرادش شهر را بگردند، ولی هر چه گشتند او را نیافتند.

صبح که دختر از خواب بیدار شد، از اتاق این طلبه خارج شد.ماموران شاهزاده خانم را همراه محمد باقر به نزد شاه بردند.شاه عصبانی شد و پرسید: چرا شب به ما اطلاع ندادی و....؟

محمد باقر گفت: شاهزاده تهدید کرد که اگر به کسی خبر دهم مرا به دست جلاد خواهد داد.شاه دستور داد که تحقیق شود که آیا این جوان خطائی کرده یا نه؟ و بعد از تحقیق وقتی مطمئن شد که محمدباقر خطایی نکرده،از او پرسید: چطور توانستی در برابر نفست مقاومت کنی؟ محمد باقر 10 انگشت خود را نشان داد.شاه دید که تمام انگشتانش سوخته و...علت را پرسید.طلبه گفت: چون او به خواب رفت، نفس اماره مرا وسوسه کرد.هر بار که نفسم وسوسه می‌کرد، یکی از انگشتان را بر روی شعله سوزان شمع می‌گذاشتم، تا طعم آتش جهنم را بچشم.سرانجام از سر شب تا صبح بدین وسیله با نفس مبارزه کردم و به فضل خدا، شیطان نتوانست مرا از راه راست منحرف کند و ایمان و شخصیتم را بسوزاند.

شاه عباس از تقوا و پرهیز گاری او خوشش آمد و دستور داد همین شاهزاده را به عقد میر محمد باقر در آوردند و به او لقب میرداماد داد! امروزه تمام علم دوستان از وی به عظمت و نیکی یاد کرده و نام و یادش را گرامی‌می‌دارند.از مهم ترین شاگردان وی می‌توان از ملا صدرا نام برد.

نفس اماره یکی از عواملی است که انسان را به ارتکاب گناه وسوسه می‌کند.قران کریم می‌فرماید: نفس اماره به سوی بدی‌ها امر می‌کند، مگر در مواردی که پروردگار رحم کند.(سوره یوسف آیه 53) انسان‌هایی که در چنین مواردی به خدا پناه می‌برند،خداوند متعال آن‌ها را از گزند نفس اماره حفط می‌کند و به جایگاه ارزشمندی می‌رساند.