عشــــــــــــق شوری در نهاد ما نهــاد
گفــــت و گویی در زبــــــان ما فــکند
از خمستان جرعه ای بر خاک ریخت
دم به دم در هر لبــــاسی رخ نمــــــود
چــــون نبود او را معــین خــــــانه ای
حســـــن را بر دیده ی خــود جلوه داد
یک کرشمه کــرد با خــود آن چنانک
تا تمــاشای وصــــــــــــــــال خود کند
تا کـــمال علـــــــم او ظــــــاهر شــود
شـــــــور و غوغــایی بر آمد از جهان
جان ما در بوته ی ســـــودا نهاد
جست و جویی در درون ما نهاد
جنبشی در آدم و حـــــــــــوا نهاد
لحظه لحظه جای دیــــگر پا نهاد
هر کجا جا دید رخـت آن جا نهاد
منتی بر عاشق شیـــــــــــــدا نهاد
فتنه ای در پیر و در برنــــا نهاد
نور خود در دیده ی بینــــــا نهاد
این همه اسرار بر صحــــرا نهاد
حسن او چون دست در یغما نهاد
فخرالدین عراقی