تبیان، دستیار زندگی

 زنان بیشتر در معرض خطرند

 

 

 

تحقیقات محققان آمریکایی حاکی از آن است که استفاده از الکل می‌تواند سبب مرگ سلول‌های بنیادی مغز شود و این نرخ در مورد زنان بالاتر است. 
به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال نیوز تودی، تحقیقات موسسه تحقیقات سوء مصرف الکل و الکلیسم آمریکا نشان می‌دهد سالانه 88 هزار نفر در آمریکا در اثر مصرف الکل جان خود را از دست می‌دهند.

 

به گفته این گروه از محققان الکل در مقام سوم عوامل قابل کنترل مرگ و میر در آمریکا قرار دارد.

 

در تحقیق جدیدی که انجام شده است محققان به این نتیجه رسیده‌اند که علاوه بر ایجاد سرطان، مصرف الکل می‌تواند تاثیر بسیار مخربی بر سلول‌های بنیادی مغز داشته باشد.

 

بررسی‌های تیم تحقیقاتی نشان می‌دهد که استفاده از الکل تاثیر مخربی بر سه ناحیه اصلی مغز که وظیفه تولید سلول‌های بنیادی را دارند، می‌گذارد و تقریبا تمام آنها را نابود می‌کند.

 

نکته قابل توجه در این تحقیق این بود که محققان متوجه شدند تاثیر مصرف بر روی زنان بیشتر از مردان است و نرخ نابودی این سلول‌ها در مواجهه با اتانول در زنان بسیار بیشتر از مردان است.

 

محققان اعلام کرده‌اند این اتفاق می‌تواند بر روی سیستم عصبی مرکزی نیز تاثیر مخربی داشته باشد.

 

نتایج این تحقیق در ژورنال علمی Stem Cell Reports منتشر شده است.

 

از طرفی پزشکان انجمن تومورشناسی بالینی آمریکا برای اولین بار با صدور بیانیه ای از مردم این کشور خواستند تا مصرف الکل را محدود کنند تا از ابتلا به سرطان جلوگیری شود.

 

در تابستان امسال موسسه تحقیقات سرطان در آمریکا نیز هشدار داده بود حتی مصرف یک لیوان کوچک از انواع الکل می تواند احتمال ابتلا به سرطان سینه در زنان پیش و پس از یائسگی را افزایش دهد. نتایج این تحقیق حاصل بررسی شرایط  ۱۲ میلیون زن بوده که ۲۶۰ هزار نفر از آنان مبتلا به سرطان سینه بوده‌اند.

 

 

 

به گفته محققان، در صورت اختلال مداوم خواب موسوم به آپنه خواب، ممکن است با احتمال بیشتر ابتلا به آلزایمر روبرو باشید. 
به گزارش مهر، نتایج مطالعات محققان دانشگاه نیویورک نشان می دهد آپنه خواب (اختلال خواب) با افزایش گسترش پلاک های آمیلوئید در مغز که مشخصه بارز بیماری آلزایمر است، مرتبط است.

 

محققان دریافتند هر چقدر مشکل اختلال خواب حادتر باشد، تجمع پلاک ها بیشتر خواهد بود.

 

دکتر ریکاردو اوساریو، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «اختلال خواب بسیار در بین افراد مسن شایع است و بسیاری از این مشکل مطلع نیستند.»

 

به گفته محققان، حدود ۳۰ تا ۸۰ درصد افراد مسن از آپنه خواب رنج می برند.

 

اوساریو در ادامه می افزاید: «اگرچه هیچ یک از شرکت کنندگان در طول دو سال مطالعه دچار آلزایمر نشدند اما در افراد مبتلا به آپنه خواب، پلاک آمیلوئید بیشتری تجمع یافته بود که می تواند آغازگر بیماری آلزایمر در آینده باشد.»

 

آپنه خواب زمانی روی می دهد که شما به هنگام خواب، یک یا چند توقف در نفس کشیدن داشته باشید یا در طول خواب کوتاه و کم عمق نفس بکشید.

 

توقف در تنفس می تواند از چند ثانیه تا چند دقیقه باشد و می تواند ۳۰ بار یا بیشتر در یک ساعت اتفاق بیفتد. معمولا بعد از یک خرناس بلند یا صدای خفه، نفس کشیدن معمولی آغاز می شود.

 

به گفته محققان، درمان آپنه خواب به کاهش انباشت پلاک های آمیلوئید و در نتیجه ریسک ابتلا به الزایمر کمک می کند.

 

محققان برای فهم تاثیر آپنه خواب بر تجمع پلاک در مغز، ۲۰۸ مرد و زن ۵۵ تا ۹۰ سال را که مبتلا به هیچ نوع زوال عقل نبودند بررسی کردند.

 

پژوهشگران نمونه مایع نخاعی شرکت کنندگان برای اندازه گیری پروتئینی که نشان دهنده تجمع پلاک است را جمع آوری کرده و اسکن PET را برای اندازه گیری میزان پلاک در مغز شرکت کنندگان انجام دادند.

 

در طول ۲ سال مطالعه، محققان دریافتند در بین ۱۰۴ شرکت کننده ای که مبتلا به شدیدترین حالت آپنه خواب بودند، نشانه های از تجمع پلاک مغز مشاهده شد.

 

بر اساس تحقیق صورت گرفته گروه US Public Interest مشخص شد فیجت اسپینرها حاوی مواد آلوده به سرب هستند. 
به گزارش ایسنا و به نقل از اینهبیتت، فیجت اسپینر حاوی میزان بالایی سرب است. این اطلاعات حاصل آزمایش 33 هزار قطعه در میلیون است.

 

به دلیل اینکه اسپینرهای تولیدی مخصوص کودکان زیر 14 سال نیست، بنابراین قوانین CPSC محدودیت‌های اسباب‌بازی‌های کودکان را بر روی این محصولات اعمال نمی‌کند. کمسیون ایمنی محصولات مصرفی (CPSC) اسپینرها را محصولاتی برای استفاده عموم تعریف کرده است و در واقع به عنوان اسباب‌بازی تعریف نشده‌اند و در نتیجه هیچ محدودیتی از نظر آلوده بودن به سرب بر روی آنها اعمال نمی‌شود.

 

اما اسپینرها به عنوان اسباب‌بازی برای کودکان عرضه می‌شوند و آنها بدون توجه به برچسب‌گذاری با این وسیله سرگرم‌کننده بازی می‌کنند.

 

هرچند که شرکت‌های سازنده اعلام کرده‌اند اسپینرها برای "سن 14+" مناسب هستند، اما این وسیله بازی در کنار اسباب‌بازی‌های مناسب سن 6 سال در فروشگاه‌ها عرضه می‌شود.

 

مسمومیت با سرب مخصوصا برای کودکان یک نگرانی جدی است. دلیل این نگرانی آن است که کودکان این مواد را به راحتی جذب می‌کنند. آنان این مواد سربی را به راحتی در دهان و نزدیک بینی خود نگه می‌دارند. سطوح بالای سرب در کودکان منجر به بیش‌فعالی، عدم اشتها، مشکلات رفتاری و ناتوانی در یادگیری شود.

 

البته سرب برای بزرگسالان نیز سمی است و سطوح بالای سرب منجر به بیماری‌های مغزی و عصبی، مشکلات معده و کلیه، فشارخون بالا، ضعف، سردرد و مشکلات عضلانی در آنها می‌شود.

 

 

 

 

متخصصین پوست هشدار دادند، پودرهای پروتئین که معمولا برای عضله سازی به نوشیدنی های ورزشکاران اضافه می شود موجب بروز آکنه به ویژه در زنان می شود.
 به گزارش ایرنا از روزنامه دیلی میل،متخصصین آمریکایی در یک مطالعه مشاهده کردند که بروز آکنه های هورمونی در زنانی که به نوشیدنی های خود پودرهای عضله ساز پروتئین اضافه می کردند، افزایش داشت.

 

یکی از پودرهای پرطرفدار پروتیین که معمولا بعد از ورزش های بدن سازی برای ترمیم میکرو پارگی های عضله و ترغیب رشد عضله مصرف می شود، پروتئین "وی" (Whey) یا آب پنیر است.پروتئین "وی" یک محصول لبنی و حاوی هورمون هایی است که روغن تولید می کند و در نهایت موجب ابتلا به آکنه می شود.این پروتئین که از آب پنیر گرفته می شود، یکی از پروتیین های اصلی شیر گاو است که به رشد گوساله ها کمک می کند.

 

از آنجایی که زنان بیشتر مستعد ابتلا به آکنه هورمونی هستند بنابراین محققان حدس می زنند که باید ارتباطی میان این پروتئین و بروز این آکنه ها وجود داشته باشد.

 

محققان در این مطالعه با بررسی شیوع آکنه در 30 فردی که برای یک دوره دو ماهه این مکمل را مصرف کرده بودند مشاهده کردند که شیوع آکنه های هورمونی در میان زنان شایع تر از مردان بود.

 

محققان حدس می زنند که پروتئین "وی" با از بین بردن تعادل هورمون ها در زنان موجب افزایش بروز آکنه در آنها می شوند اما با این حال اظهار می دارند که عوامل دیگری نیز می توانند در بروز و شیوع این آکنه ها نقش داشته باشند.

 

 

 

مطالعات نشان می دهد ژن درمانی تنها راه درمان نابینایی ناشی از یک بیماری چشمی نادر (به نام LCA ) است. 
به گزارش ایرنا از مدیکال ساینس، این بیماری که لبر آموروزیس مادرزادی (LCA) نام دارد، بیماری مربوط به شبکیه است و معمولا نوزاد در بدو تولد به آن مبتلاست و به مرور دید تا نابینایی کامل کاهش می‌یابد. در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای این عارضه وجود ندارد

 

مطالعات جدید محققان دانشگاه آیووا نشان می‌دهد ژن درمانی تنها راه درمان این عارضه است.در این مطالعه محققان روش ژن‌درمانی را روی 29 بیماری مبتلا به LCA مورد بررسی قرار دادند. حدود 93 درصد از بیماران بهبود قابل ملاحظه‌ای داشتند. چشم دو بیمار دیگر نیز نسبت به نور حساسیت پیدا کرد.

 

این روش توسط سازمان غذا وداروی آمریکا در حال بررسی و در انتظار تاییدیه است. در صورت تایید این روش، می‌توان از آن برای اصلاح 225 جهش ژنتیکی عامل نابینایی استفاده کرد. انحطاط ماکولا یکی از این موارد است. این روش که voretigene neparvovec نام دارد، شامل نسخه اصلاح ژنتیکی شده از یک ویروس بی‌ضرر است. این ویروس به‌گونه‌ای اصلاح شده که نسخه سالم ژن را به شبکیه حمل می‌کند. در این روش پزشک میلیاردها ویروس اصلاح‌شده را به هر دو چشم بیمار تزریق می‌کنند. در حال حاضر این درمان، نابینایی را به طور کامل درمان نمی‌کند؛ بلکه باعث می‌شود بیمار نور و شکل نور را ببیند.

 

نتایج این مطالعه در نشست آکادمی چشم‌پزشکی آمریکا مطرح شده است.

 

 

 

کمبود آهن از علل اصلی ابتلا به سندرم پای بی قرار باشد

 

سندرم پای بی قرار یک بیماری شناخته شده با علائمی از قبیل سوزن سوزن شدن و احساس ناخوشایند در پاها است. این علائم اغلب هنگام خواب شبانه و در حالت استراحت رخ می دهد.

سندرم پای بی قرار در اغلب افراد همراه با علائم خفیف است اما در صورت شدید بودن، می تواند کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار داده و مشکلاتی در تمرکز، فعالیت و حتی کیفیت خواب داشته باشد.

 

در واقع یکی از علل ابتلا به افسردگی و اضطراب، سندرم پای بی قرار است. با این حال در پیش گرفتن برخی عادات سالم در زندگی منجر به بهبود علائم این عارضه و افزایش کیفیت زندگی مبتلایان می شود:

 

شناخت عوامل خطر:

اولین قدم برای بهبود علائم سندرم پای بی قرار، شناخت علل مرتبط با آن است. در حالی که یک علت ابتلا به این عارضه می تواند ژنتیک باشد، اما علل محیطی از قبیل عادات روزانه، داروهایی که مصرف می کنید و برخی شرایط بهداشتی نیز بی ارتباط با تشدید علائم این سندرم نیستند. استفاده از کافئین، الکل و تنباکو می تواند علائم سندرم پای بی قرار را تشدید کند.

 

برخی داروها از قبیل دیفن هیدرامین، متوکلوپرامید، لیتیم، فلوکستین، سرترالین، ترامادول، لووتیروکسین و ... با تشدید علائم این سندرم مرتبطند. اگر مبتلا به سندرم پای بی قرار هستید، با پزشک خود در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید، مشورت نمایید ضمن این که فراموش نکنید برخی شرایط بهداشتی از قبیل ابتلا به بیماری کلیوی، آسیهای عصبی ناشی از دیابت و کم خونی فقر آهن نیز منجر به تشدید علائم سندرم پای بی قرار می شوند.

 

 

سندرم پای بی قرار یک بیماری با علائمی از قبیل سوزن سوزن شدن در پاها است

 

بهبود کیفیت خواب:

در پیش گرفتن عادات سالم برای بهبود کیفیت خواب، در مورد مبتلایان به سندرم پای بی قرار بسیار پراهمیت است. به مبتلایان توصیه می شود که هر روز در ساعت خاصی بخوابند و در ساعت مشخصی نیز بیدار شوند. محل خواب باید خنک، آرام و تاریک باشد. تمام وسایل الکترونیک مانند تلویزیون و تلفن را خاموش نگه دارید. از قرار گرفتن در معرض نور آبی اجتناب کنید چون چرخه خواب و بیداری را مختل می کند.

 

دریافت مکمل های آهن و ویتامین ها:

به نظر می رسد کمبود آهن از علل اصلی ابتلا به سندرم پای بی قرار باشد. مطالعات متعدد نشان داده اند که دریافت مکمل های آهن در بهبود شرایط مبتلایان موثرند. یک آزمایش خون ساده می تواند وضعیت آهن را در بدن شما نشان دهد. کمبود ویتامین دی نیز می تواند با این سندرم در ارتباط باشد. دریافت مکمل های ویتامین دی، به همراه ویتامین های سی و ای، به بهبود شرایط بیماران کمک می کند.

 

انجام تمرینات فیزیکی منظم:

ورزش روزانه به طور چشمگیری منجر به بهبود علائم سندرم پای بی قرار می شود. تمرینات هوازی و مقاومتی و انجام آنها به مدت ۱۲ هفته برای مبتلایان بسیار مفید است. علاوه بر این، ورزش منظم به بهبود کیفیت خواب مبتلایان کمک می کند.

 

انجام یوگا و حرکات کششی:

مانند دیگر انواع ورزش، یوگا و حرکات کششی برای مبتلایان به سندرم پای بی قرار مفید است. یوگا باعث بهبود خلق و خو و کاهش سطوح استرس می شود و کیفیت خواب مبتلایان را افزایش می دهد.

 

دریافت ماساژ:

ماساژ عضلات پا به کاهش علائم سندرم پای بی قرار کمک می کند. دریافت ماساژ به مدت ۴۵ دقیقه و دو بار در هفت باعث افزایش آزاد شدن دوپامین و بهبود گردش خون در مبتلایان می شود. ماساژ همچنین راه مفیدی برای بهبود کیفیت خواب مبتلایان به سندرم پای بی قرار است.

 بعد از مسمومیت غذایی با ید چه کارکنیم

 

متاسفانه مسمومیت غذایی بسیار رایج است. در این مطلب به شما می گوییم بعد از پایان علائم مسمومیت غذایی چه بخورید.

مسمویت غذایی معمولا زمانی اتفاق می افتد که عوامل بیماری زا (pathogens)، غذا یا آب آشامیدنی را آلوده کنند. با وجود ناراحت کنندگی، مسمومیت غذایی معمولا رایج است.

 

بعد از پایان علائم مسمومیت غذایی چه کنیم

اجازه دهید معده شما آرام بگیرد. بعد از تجربه علایم انفجاری مسمومیت غذایی مانند استفراغ، اسهال و ناراحتی معده، کارشناسان توصیه می کنند اجازه دهید معده استراحت کند. یعنی این که تا چند ساعت از نوشیدن و خوردن اجتناب کنید.

 

بعد از پایان علائم مسمومیت غذایی به بدن آب رسانی کنید

مصرف مایعات برای کمک به بدن تان در مقابله با مسمومیت غذایی ضروری است. اسهال و استفراغ می تواند باعث کم آب شدن بدن شود، بنابراین نوشیدن جرعه های کوچک آب می تواند یک شروع خوب باشد. نوشیدنی های ورزشی که حاوی الکترولیت هستند، بهترین راه برای پیشگیری از کم آبی بدن در این حین است. سایر مایعات پیشنهادی عبارتند از:

نوشابه بدون رنگ ( مانند اسپرایت، سون آپ ).

چای بدون کافئین.

آب مرغ یا سبزیجات.

 

بعد از پایان علائم مسمومیت غذایی خوردن خوراکی های ملایم را شروع کنید

هنگامی که احساس می کنید معده توانایی نگه داشتن غذا را دارد، خوراکی هایی که برای معده و دستگاه گوارش شما ملایم هستند، بخورید. خوراکی های زودهضم، کم چرب و کم فیبر. هضم چربی برای معده شما سخت است به خصوص اگر ناراحت باشد. اجتناب از مصرف غذاهای چرب جلوی ناراحتی های بعدی را می گیرد. خوراکی هایی که هضم شان برای معده راحت است، عبارتند از:

موز.

غلات.

سفیده تخم مرغ.

عسل.

ژله.

بلغور جو دوسر.

کره بادام زمینی.

سیب زمینی ساده از جمله پوره سیب زمینی.

برنج.

سالتین.

تست.

 

 

زنجبیل به عنوان آرام کننده معده شناخته می شود

 

بعد از پایان علائم مسمومیت غذایی داروهای طبیعی را امتحان کنید

در طول یک دوره مسمومیت غذایی، دنبال کردن واکنش های طبیعی برای پاکسازی و پالایش دستگاه گوارش برای خلاصی از باکتری های مضر مهم است. به همین دلیل است که داروهای اسهال بدون نسخه راه خوبی برای درمان مسمومیت غذایی نیستند. زمانی که علائم شما در بالاترین حد خود قرار دارند، ممکن است بخواهید داروهای طبیعی را امتحان کنید.

 

چای زنجبیل: زنجبیل به عنوان آرام کننده معده شناخته می شود. خواص آنتی باکتریال آن به بدن برای مقابله با عوامل بیماری زا که باعث ایجاد واکنش در بدن تان شده اند، کمک می کند.

 

سرکه سیب: با این که مطالعه درستی در این زمینه انجام نشده، ولی سرکه سیب دارای خواص آنتی میکروبیال است. 2 قاشق چایخوری سرکه سیب را با یک لیوان آب مخلوط کرده و در طول روز جرعه جرعه بنوشید. این کار منجر به بیرون راندن و کشتن عوامل بیماری زایی می شود که شما را بیمار کرده اند.

 

زغال چوب فعال: نباید آنها را با خاک زغالی که در گریل حیاط پشتی تان به جا مانده اشتباه بگیرید،کپسول های زغال چوب فعال به سرعت بدن انسان را سم زدایی کرده و باکتری های خطرناک را می کشند.

 

بعد از این که مجدد حالتان خوب شد، ممکن است بخواهید به مدت 2 هفته پروبیوتیک های روده را با مصرف ماست طبیعی یا کپسول های پروبیوتیک حداقل به مدت 2 هفته جایگزین کنید. این کار به بدن تان کمک می کند تا دوباره باکتری های سالمی که در حین مسمومیت غذایی از طریق سیستم گوارش از دست داده اید را بازسازی کرده و سیستم ایمنی تان دوباره به مسیر اصلی خود بازگردد.

 

سایر راهنمایی ها

دندان هایتان را مسواک بزنید. اسید معده که در هنگام استفراغ از دهان خارج می شود، می تواند به مینای دندان آسیب برساند. مسواک زدن دندان ها بعد از استفراغ در دراز مدت از سلامت دهان محافظت کرده و در کوتاه مدت احساس تازگی و آرامش به شما می دهد. دوش گرفتن هم می تواند به پاکسازی بدن تان از باکتری های ناسالم کمک کند. استراحت کنید، استراحت کافی هم می تواند به بهبود سریعتر شما کمک کند.

 

 

مسمویت غذایی زمانی اتفاق می افتد که عوامل بیماری زا غذا یا آب آشامیدنی را آلوده کنند

 

بعد از پایان علائم مسمومیت غذایی از چه خوراکی ها و نوشیدنی هایی باید اجتناب کنیم

بدن شما در حال حاضر تحت تهاجم قرار گرفته است و در حال مقابله و بیرون راندن عوامل بیماری زایی است که باعث مسمومیت غذایی شما شده اند. شما که نمی خواهید به این مهاجمان مهمات بیشتری برسانید. اولویت اول شما باید اجتناب از خوراکی هایی باشد که در وهله اول باعث بیماریتان شده اند. بلافاصله مجرم مشکوک را به سطل زباله بریزید تا مواد غذایی آلوده از دسترس حیوانات خانگی دور شود و در وهله دوم اجتناب کنید از مصرف غذاها و نوشیدنی هایی که هضم شان برای معده سنگین است، از جمله:

الکل.

کافئین (نوشابه، نوشیدنی انرژی زا یا قهوه).

غذاهای تند.

خوراکی هایی که فیبر بالایی دارند.

محصولات لبنی.

خوراکی های چرب.

خوراکی های سرخ شده.

نیکوتین.

غذاهای ادویه دار.

آبمیوه.

همچنین به یاد داشته باشید که از هر گونه داروی اسهال بدون نسخه اجتناب کنید. با دنبال کردن این نکات ساده در کمترین زمان ممکن، احساس بهتری خواهید داشت.

 

 

چه چیزی باعث مسمومیت غذایی می شود

5 عامل بیماری زا مسئول 91 درصد از بیماری های غذایی در آمریکا هستند. این عوامل بیماری زا عبارتند از:

- نورو ویروس (Norovirus) (معمولا در صدف ها، میوه ها و سبزیجات دیده می شود).

- سالمونلا (Salmonella) (معمولا در تخم مرغ، گوشت و محصولات لبنی دیده می شود).

- کلوستریدیوم پرفرنژنس (Clostridium perfringens) (در گوشت قرمز و ماکیان دیده می شود).

- کمپیلوباکتر (Campylobacter) ( در گوشت کم پخت و آب آلوده دیده می شود).

- استافیلوکوک ها (Staphylococcus) (در محصولات حیوانی از قبیل خامه، تخم مرغ و شیر دیده می شود).

سالمونلا و نوروویروس مسئول اغلب بستری شدن ها در اثر مسمومیت غذایی در بیمارستان هستند، ولی ممکن است مسمومیت غذایی در اثر موارد دیگر ازین قبیل هم ایجاد شود:

باکتری.

انگل ها.

کپک.

سموم.

آلاینده ها.

آلرژن ها.

 

گوشت های کم پخت یا محصولاتی که به صورت غیر بهداشتی با دست تهیه شده اند، مقصرین اصلی در مسمومیت غذایی هستند. دستهایتان را بشویید، وسایل و بشقاب ها را به دو دسته برای خوراکی های خام و پخته جدا کنید.

 

اکثر افرادی که مسمومیت غذایی را تجربه می کنند نیازی به رفتن به بیمارستان ندارند، ولی فاصله زیادی هم از دستشویی نمی توانند بگیرند. معده ناراحت، استفراغ و اسهال علایم شایع مسمومیت غذایی هستند. این علایم معمولا بعد از 48 ساعت از بین می روند. اگر سابقه کم آبی بدن، بیماری های قلبی، آمبولی یا سایر مشکلات جدی سلامتی داشتید، به دنبال کمک باشید و مایعات زیاد بنوشید.

 

اگر علایم تان شدید بود با اورژانس تماس بگیرید تا برای پیشگیری از شیوع بیماری، شما را راهنمایی کرده و در صورت لزوم شما را به بیمارستان برسانند. علایم شدید مسمومیت غذایی عبارتند از: خون در مدفوع، گرفتگی شدید شکم، تار شدن بینایی و اسهال طولانی تر از 3 روز. تمام این علایم نیازمند مراقبت پزشکی هستند. به مطالعه این مقاله ادامه دهید تا بدانید چه چیزهایی برای بهبود سریع تر شما مورد نیاز است و چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید.

 

 

 

سالمندان بیشتر در معرض خطر عوارض مسمومیت غذایی هستند

 

چه افرادی بیشتر در معرض خطر عوارض مسمومیت غذایی هستند

مسمومیت غذایی در کودکان به اندازه بزرگسالان شیوع دارد، ولی می تواند باعث نگرانی شود. کودکان به خصوص زیر 1 سال مستعد ابتلا به بوتولیسم (botulism) هستند. بوتولیسم نادر است ولی اگر سریعا به آن رسیدگی نشود ممکن است منجر به فلج یا حتی مرگ شود. کودکان هم در معرض خطر بیشتر واکنش های جدی به باکتری اشریشیا کلی (E. coli) هستند.

 

کودک یا نوزادی که علایم مسمومیت غذایی داشته باشد، باید یه سرعت توسط یک پزشک متخصص معاینه شود، تا احتمال بوتولیسم در آن ها بررسی شود. کودکان راحت تر از بزرگسالان دچار کم آبی می شوند، بنابراین نیاز به مراقبت بیشتری دارند.

 

زنان باردار بیشتر در معرض خطر عوارض مسمومیت غذایی هستند

زنان باردار باید با مسائل مربوط به مسمومیت غذایی با احتیاط رفتار کنند. مسمومیت غذایی لیستریا (Listeria) به جنین درحال رشد آسیب می رساند. تغذیه مناسب در زنان باردار برای کمک به رشد نوزاد ضروری است. به همین دلیل هر گونه نشانه مسمومیت غذایی باید تحت نظر یک پزشک متخصص قرار بگیرد.

 

سالمندان بیشتر در معرض خطر عوارض مسمومیت غذایی هستند

سالمندان هم حساسیت بیشتری به عوارض مسمومیت غذایی دارند. به خصوص زنجیره های باکتری اشریشیا کلی (E. coli) که می تواند منجر به خونریزی و نارسایی کلیه شوند. اگر یک فرد بالغ بالای 60 سال دارای نشانه های مسمومیت غذایی باشد، باید برای مراقبت های اولیه با یک مشاور متخصص تماس بگیرد.

 

افراد مبتلا به بیماری های مزمن بیشتر در معرض خطر عوارض مسمومیت غذایی هستند

افرادی که مبتلا به بیماری های مزمنی از قبیل ایدز HIV/AIDs، بیماری کبد یا دیابت هستند، بیشتر در معرض خطر عوارض جدی مسمومیت غذایی قرار دارند. همچنین اگر شیمی درمانی دریافت می کنید که پاسخ ایمنی را سرکوب می نماید، در معرض خطر بیشتری هستید.

 

چه زمانی باید برای مسمومیت غذایی به پزشک مراجعه کنم؟

علایم مسمومیت غذایی معمولا بیشتر از 48 ساعت طول نمی کشد. اگر 2 روز از زمان ظاهر شدن علایم شما گذشت و همچنان علائم را داشتید، وقت آن است که با یک پزشک متخصص تماس بگیرید. به یاد داشته باشید که علایم شدید مانند مدفوع خونی، سرگیجه، ضعف عضلانی و گرفتگی شدید معده را جدید گرفته و منتظر از بین رفتن شان نمانده و سریعا به پزشک مراجعه نمایید.

 

مسمومیت غذایی در رستوران ها

سوال: برای پیشگیری از مسمومیت غذایی بیرون از خانه چه کاری باید انجام دهم؟

پاسخ: برای اجتناب از مسمومیت غذایی در رستوران ها، فقط رستوران هایی را انتخاب کنید که هیچ نقض کد بهداشتی ای نداشته باشند. اداره بهداشت را برای یافتن رستوران هایی که مشکل بهداشتی داشته اند، بررسی کنید.

 

 

بدون اکسیژن کافی در ریه ها، اندام ها نمی توانند به درستی عمل کنند

 

 

عضلات می توانند برای مدت زمان محدودی بدون اکسیژن به سوزاندن سوخت ادامه دهند، اما سطوح اکسیژن پایین اگر حالت مزمن به خود بگیرد موجب ضعف عضلانی می شود. همچنین، مواجهه با تنگی نفس دور از انتظار نیست.

 

تنفس فعالیتی غیر ارادی است که بدن انسان چه آگاه باشیم و چه نباشیم آن را انجام می دهد. بدن انسان برای بقا به اکسیژن نیاز دارد تا نه تنها روند تنفس را حفظ کند، بلکه گردش اکسیژن از طریق خون که موجب انتقال اکسیژن به تمام اندام های حیاتی، سلول ها و بافت ها در بدن می شود، صورت بگیرد.

 

شرایطی که بدن به میزان کافی اکسیژن در اختیار ندارد به نام هیپوکسمی شناخته می شود. هیپوکسمی می تواند حاد بوده، و به ناگاه در نتیجه وضعیتی اضطراری رخ دهد، یا مزمن باشد که با گذشت زمان به دلیل شرایطی مانند بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) شکل بگیرد. در ادامه با برخی از مهم‌ترین نشانه های کمبود اکسیژن در بدن بیشتر آشنا می شویم.

 

 

 

بدن انسان برای بقا به اکسیژن نیاز دارد تا روند تنفس را حفظ کند

 

ضعف یا سرگیجه

یکی از نشانه های شایع سطوح پایین اکسیژن در خون انسان احساس ضعف یا سرگیجه سریع‌تر از شرایط عادی است. برخی افراد زمانی که به ناگاه از جای خود بلند می شوند، سرگیجه یا تاری دید موقت را تجربه می کنند. اما افرادی که به میزان کافی در خون خود اکسیژن ندارند، اغلب هر روز با هر سطح از فعالیت سبک یا سنگین این شرایط را تجربه می کنند.

 

عضلات می توانند برای مدت زمان محدودی بدون اکسیژن به سوزاندن سوخت ادامه دهند، اما سطوح اکسیژن پایین اگر حالت مزمن به خود بگیرد موجب ضعف عضلانی می شود. همچنین، مواجهه با تنگی نفس دور از انتظار نیست.

از آنجایی که خون اکسیژن را به سراسر بدن انتقال می دهد، احساس ضعف یا سرگیجه سریع یکی از نشانه های عدم حمل اکسیژن کافی به بخش هایی است که به آن نیاز دارند.

 

خستگی

خستگی مزمن یکی از نشانه های اصلی سطوح پایین اکسیژن در بدن است. خستگی مرتبط با هیپوکسمی حالت مزمن و بی پایان دارد.

بدون تبادل مناسب گازها، بدن نمی تواند اکسیژن مورد نیاز خود را دریافت کند. با گذشت زمان، سطوح پایین اکسیژن خون را تجربه خواهید کرد. زمانی که بدن با سطوح پایین اکسیژن مواجه است، احساس خستگی در شما شکل می گیرد. هنگامی که ریه ها نمی توانند هوا را به درستی فرو برده و به بیرون دهند، خستگی سریع‌تر شکل می گیرد. این در شرایطی است که خواب کافی نیز کمکی به بهبود شرایط نمی کند.

 

تپش یا ضربان سریع قلب

احساس اضطراب اغلب با ضربان سریع قلب همراه است. این نشان می دهد که قلب به سختی در تلاش است تا اکسیژن را به بخش های نیازمند ارسال کند، زیرا به میزان کافی اکسیژن دریافت نمی کنند. اگر با اضطراب و استرس مواجه نیستید، اما افزایش ضربان قلب خود را تجربه می کنید، این شرایط می تواند نشانه ای از کمبود اکسیژن در خون باشد.

 

 

یکی از نشانه های شایع سطوح پایین اکسیژن در خون انسان احساس ضعف است

 

تنگی نفس

کمبود اکسیژن به معنای این است که در تنفس با دشواری مواجه خواهید شد. هنگامی که در تنفس با مشکل مواجه بوده و تشنه دریافت اکسیژن هستید، این می تواند نشانه ای از کمبود اکسیژن در خون باشد. افرادی که با کمبود اکسیژن در خون خود مواجه هستند، تنگی نفس بدون این که در حال انجام فعالیتی سنگین باشند را نیز گزارش می کنند.

 

سردرد و گیجی

همه ما در طول زندگی خود سردرد را تجربه می کنیم و اغلب آن را نشانه ای نگران کننده از کمبود اکسیژن در خون در نظر نمی گیریم. اما سردرد همراه با گیجی، سرگیجه، و عدم هماهنگی می تواند نشانه ای از کمبود اکسیژن مورد نیاز بدن در خون باشد.

مغز برای ارائه عملکرد درست خود به میزان مشخصی از جریان خون و اکسیژن نیاز دارد و اگر این مکانیزم دچار آسیب شود، مغز تحت تاثیر قرار می گیرد. هنگامی که با کمبود اکسیژن مواجه هستید، تمرکز و هماهنگی بدن دشوار می شود که به سردرد و گیجی منجر می شود.

 

بدون اکسیژن کافی در ریه ها، اندام ها نمی توانند به درستی عمل کنند. در نتیجه، سموم در جریان خون جمع می شوند و سردردهای عروقی شکل می گیرند.

کمبود اکسیژن در خون می تواند عاملی نگران کننده باشد، زیرا اغلب موجب شکل گیری بیماری ها و ناخوشی های دیگر می شود. با مراجعه به پزشک می توانید بهترین روش درمان را برای این شرایط برنامه ریزی کنید.

 

 

 

تعریق سر یکی از علائم اولیه در کمبود ویتامین D است

 

ویتامین یا هورمون d

ویتامین D یك ویتامین چندان باقاعده نیست و بسیاری از متخصصان آن را یك هورمون استروئیدی هم تلقی می‌كنند. میزان این ویتامین در مواد غذایی پایین بوده و در واقع منابع تامین آن متعدد است.

از مواد غذایی گرفته تا نور خورشید می‌تواند نیاز طبیعی بدن به این ویتامین را تامین كند.

تا پیش از شروع قرن تازه میلادی هیچ معیار درستی برای سنجش میزان ویتامین D در افراد وجود نداشت و پزشكان با قطعیت نمی‌توانستند كمبود آن و میزان شیوع آن را برآورد كنند اما در دو دهه اخیر با پیشرفت تكنولوژی امكان سنجش میزان ویتامین D در بدن افراد نشان داد كه كمبود آن در افراد زیادی و تقریبا در همه‌ی كشورهای دنیا شایع است.

آزمایش خون در حال حاضر تنها راه تشخیص كمبود این ویتامین است. ولی به شكل كلی با مرور علایم و مشكلاتی كه كمبود این ویتامین ایجاد می‌كند، می‌توان نسبت به رفع و درمان آن اقدام كرد.

 

علایم و عوارض كمبود ویتامین D

ویتامین D در بسیاری از عملكردهای بدن و اندام‌ها نقشی اساسی دارد. اما كمبود آن در بخش‌های مختلف بدن می‌تواند عوارض مختلفی را به همراه داشته باشد كه در چند دسته تقسیم می‌شوند.

 

ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است. اگر افراد یک عارضه گوارشی داشته باشند که بر روی جذب چربی بدنشان اثر بگذارد، ممکن است در جذب ویتامین‌های محلول در چربی (نظیر ویتامین D) نیز اختلال داشته باشند.

این شامل عوارض روده‌ای چون کرون، سلیاک و حساسیت به گلوتن غیر سلیاک، بیماری التهابی روده است.

 

تعریق سر یکی از علائم اولیه در کمبود ویتامین D است. در واقع، پزشکان سوالات متعددی را در این زمینه از مادرانی که نوزادشان تازه متولد شده‌اند، می‌پرسند.

تعریق بیش از حد در نوزادان تازه متولد شده که به طور متداول ناشی از تحریک‌پذیری عصبی-عضلانی است، از علائم اولیه کمبود این ویتامین به شمار می‌رود.

 

یكی از مهم‌ترین نشانه‌های كمبود این ویتامین در سیستم اسكلتی بدن به شكل شکستگی‌های تنشی استخوانی خود را نشان می‌دهد.

كلسیم و ویتامین D هر دو برای تقویت استخوان ضروری هستند. مكانیسم عمل آنها هم این‌گونه است كه كلسیم نقش استخوان‌سازی دارد و ویتامین D به جذب كلسیم كمك می‌كند.

 

 

ویتامین D در بسیاری از عملكردهای بدن و اندام‌ها نقشی اساسی دارد

 

شكستگی‌های تنشی ناشی از كاهش تراكم استخوان است و نوعی شكستگی ناكامل است كه در اثر نیروهای كم بر استخوان‌های كم تراكم وارد می‌شود.

بر اساس مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۵ انجام شد در نیمی از بیماران مبتلا به شکستگی تنشی پس از انجام تست ویتامین معلوم شد که این افراد دچار کمبود ویتامین D هستند.

 

همچنین افرادی كه احساس درد مزمن و ضعف عمومی می‌كنند باید به كمبود ویتامین D هم مشكوك باشند.

پژوهشگران دریافته‌اند که بین دردهای مزمن و کمبود این ویتامین‌ ارتباط وجود دارد و با یک درمان کم هزینه می‌توان این مشکل را برطرف کرد.

 

اگر زیاد مریض می‌شوید این فاکتور هم می‌تواند نشانه کمبود ویتامین D در بدن‌تان باشد. به گفته متخصصان ویتامین D پپتیدهایی را در سیستم ایمنی بدن فعال می‌كند که نقش آنها واکنش به میکروب‌ها و عوامل بیماری‌زا است و در صورت كمبود این نوع ویتامین ضعف سیستم ایمنی بدن رخ می‌دهد.

ویتامین D درعین حال تنظیم ژن‌هایی که در تقویت رشد طبیعی پیاز مو نقش دارند را برعهده دارند، بنابراین ریزش مو هم می‌تواند یكی از نشانه‌های كمبود این ویتامین باشد.

 

ویتامین دی یکی از مواد مغذی است که روی رشد مو تاثیر می‌گذارد. اما در کنار آن ویتامین C و بیوتین هم نقش مهمی در تغذیه مو دارند و باعث می‌شوند مو قوت خود را حفظ کند و ریزش موها کاهش یابد.

به طور خلاصه،‌ نگه داشتن سطح این ویتامین‌ها در اندازه‌ی طبیعی خود، یکی از بهترین راه‌های مبارزه با ریزش مو بنا به دلایل تغذیه‌ای است.

 

آخرین نشانه كمبود ویتامین D هم یك مشكل روانی است. مطالعات جدید نشان‌دهنده ارتباط بین كمبود این ویتامین و افسردگی است.

برخی محققان معتقدند که در واقع قرار گرفتن در معرض نور خورشید در بالا بردن خوش‌خلقی افراد افسرده نقش دارد. اما برخی متخصصان براین باورند که این ویتامین می‌تواند برای بیماران افسرده‌ای که از کمبود شدید آن رنج می‌برند مفید باشد.

سروتونین، هورمون مغزی که به میزان حوصله و خلق افراد بستگی دارد، در معرض نور روشن افزایش و در زمان نزول نور آفتاب کاهش می‌یابد.

 

افراد در معرض کمبود ویتامین D

معمولا افراد بالای 50 سال با افزایش سن دچار جذب كمتر ویتامین D پوستی از طریق آفتاب می‌شوند. به خصوص كه این افراد بیشتر اوقاتشان را در خانه سپری می‌كنند و كمتر در معرض آفتاب قرار دارند.

 

ویتامین D مانند هورمون ویتامین، محلول در چربی است.یعنی چربی بدن افراد مانند یک مخزن جمع کننده این ویتامین عمل می کند، لذا افراد چاق نسبت به افراد لاغرتر نیاز به ویتامین D بیشتری دارند.

افراد با پوست تیره هم نیازی 10 برابر افراد با پوست روشن به جذب ویتامین D از طریق نور خورشید دارند.کمبود این ویتامین می‌تواند به اختلالات متابولیسم استخوانی، بیماری قلبی - عروقی، دیابت و حتی سرطان منجر شود.

 

 

اگر زیاد مریض می‌شوید می‌تواند نشانه کمبود ویتامین D در بدن‌تان باشد

 

درمان کمبود ویتامین دی

درمان کمبود این هورمون مصرف و تامین آن از منابع متعدد است. ویتامین دی را می‌توان بصورت خوراکی و یا تزریقی مصرف کرد. تزریق یک آمپول آن می‌تواند نیاز بدن را تقریبا تا شش ماه تامین کند.

یكی از راه‌های تامین ویتامین D از طریق تغذیه است. خوردن مواد غذایی که از نظر منابع ویتامین D غنی هستند، چه مواد غذایی‌ای که به طور طبیعی دارای این ویتامین هستند و چه مواد غذایی غنی شده با این ویتامین می‌تواند برای افراد مفید باشد.

 

این مواد غذایی شامل زرده‌ی تخم‌مرغ، ماهی‌های چرب مانند سالمون و تن، جگر گوساله یا برخی از انواع پنیر و همچنین لبنیات، غلات، آبمیوه یا سایر نوشیدنی‌های گیاهی غنی شده (مانند شیر بادام) است.

استفاده از مکمل‌های غذایی ویتامین D دومین راهكار برای جبران كمبود ویتامین است. توصیه می‌شود که بزرگسالان زیر ۷۰ سال، در روز ۶۰۰ واحد ویتامین D مصرف کنند و افراد بالای ۷۰ سال نیز روزانه ۸۰۰ واحد دریافت کنند.

 

اما اگر این کمبود شدید باشد، ممکن است تا زمانی که مشکل بیمار برطرف شود، تا ۴۰۰۰ واحد در روز را تجویز شود.

قرار گرفتن در معرض نور خورشید نیز راه مناسب دیگری برای رساندن ویتامین D به بدن است.

 

اگر از آن دسته افرادی هستید که همیشه از کرم ضدآفتاب استفاده می‌کنند، در ابتدا ممکن است این کار برای‌تان کمی دشوار باشد، ولی خوب است اگر بتوانید سه بار در هفته و هر بار ۱۵ دقیقه در معرض آفتاب قرار بگیرید

 

این کار می‌تواند به شما کمک کند تا کمبود ویتامین خود را جبران کنید.

اگر ویتامین دی زیاد مصرف شود ممکن است علائم مسمومیت با آن ایجاد شود که مهمترین آن افزایش سطح کلسیم خون و بروز علائمی مانند تشنگی، ادرار زیاد، تهوع و استفراغ، گیجی و سردرد است.

 

 

تعریق سر یکی از علائم اولیه در کمبود ویتامین D است

 

ویتامین یا هورمون d

ویتامین D یك ویتامین چندان باقاعده نیست و بسیاری از متخصصان آن را یك هورمون استروئیدی هم تلقی می‌كنند. میزان این ویتامین در مواد غذایی پایین بوده و در واقع منابع تامین آن متعدد است.

از مواد غذایی گرفته تا نور خورشید می‌تواند نیاز طبیعی بدن به این ویتامین را تامین كند.

تا پیش از شروع قرن تازه میلادی هیچ معیار درستی برای سنجش میزان ویتامین D در افراد وجود نداشت و پزشكان با قطعیت نمی‌توانستند كمبود آن و میزان شیوع آن را برآورد كنند اما در دو دهه اخیر با پیشرفت تكنولوژی امكان سنجش میزان ویتامین D در بدن افراد نشان داد كه كمبود آن در افراد زیادی و تقریبا در همه‌ی كشورهای دنیا شایع است.

آزمایش خون در حال حاضر تنها راه تشخیص كمبود این ویتامین است. ولی به شكل كلی با مرور علایم و مشكلاتی كه كمبود این ویتامین ایجاد می‌كند، می‌توان نسبت به رفع و درمان آن اقدام كرد.

 

علایم و عوارض كمبود ویتامین D

ویتامین D در بسیاری از عملكردهای بدن و اندام‌ها نقشی اساسی دارد. اما كمبود آن در بخش‌های مختلف بدن می‌تواند عوارض مختلفی را به همراه داشته باشد كه در چند دسته تقسیم می‌شوند.

 

ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است. اگر افراد یک عارضه گوارشی داشته باشند که بر روی جذب چربی بدنشان اثر بگذارد، ممکن است در جذب ویتامین‌های محلول در چربی (نظیر ویتامین D) نیز اختلال داشته باشند.

این شامل عوارض روده‌ای چون کرون، سلیاک و حساسیت به گلوتن غیر سلیاک، بیماری التهابی روده است.

 

تعریق سر یکی از علائم اولیه در کمبود ویتامین D است. در واقع، پزشکان سوالات متعددی را در این زمینه از مادرانی که نوزادشان تازه متولد شده‌اند، می‌پرسند.

تعریق بیش از حد در نوزادان تازه متولد شده که به طور متداول ناشی از تحریک‌پذیری عصبی-عضلانی است، از علائم اولیه کمبود این ویتامین به شمار می‌رود.

 

یكی از مهم‌ترین نشانه‌های كمبود این ویتامین در سیستم اسكلتی بدن به شكل شکستگی‌های تنشی استخوانی خود را نشان می‌دهد.

كلسیم و ویتامین D هر دو برای تقویت استخوان ضروری هستند. مكانیسم عمل آنها هم این‌گونه است كه كلسیم نقش استخوان‌سازی دارد و ویتامین D به جذب كلسیم كمك می‌كند.

 

 

ویتامین D در بسیاری از عملكردهای بدن و اندام‌ها نقشی اساسی دارد

 

شكستگی‌های تنشی ناشی از كاهش تراكم استخوان است و نوعی شكستگی ناكامل است كه در اثر نیروهای كم بر استخوان‌های كم تراكم وارد می‌شود.

بر اساس مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۵ انجام شد در نیمی از بیماران مبتلا به شکستگی تنشی پس از انجام تست ویتامین معلوم شد که این افراد دچار کمبود ویتامین D هستند.

 

همچنین افرادی كه احساس درد مزمن و ضعف عمومی می‌كنند باید به كمبود ویتامین D هم مشكوك باشند.

پژوهشگران دریافته‌اند که بین دردهای مزمن و کمبود این ویتامین‌ ارتباط وجود دارد و با یک درمان کم هزینه می‌توان این مشکل را برطرف کرد.

 

اگر زیاد مریض می‌شوید این فاکتور هم می‌تواند نشانه کمبود ویتامین D در بدن‌تان باشد. به گفته متخصصان ویتامین D پپتیدهایی را در سیستم ایمنی بدن فعال می‌كند که نقش آنها واکنش به میکروب‌ها و عوامل بیماری‌زا است و در صورت كمبود این نوع ویتامین ضعف سیستم ایمنی بدن رخ می‌دهد.

ویتامین D درعین حال تنظیم ژن‌هایی که در تقویت رشد طبیعی پیاز مو نقش دارند را برعهده دارند، بنابراین ریزش مو هم می‌تواند یكی از نشانه‌های كمبود این ویتامین باشد.

 

ویتامین دی یکی از مواد مغذی است که روی رشد مو تاثیر می‌گذارد. اما در کنار آن ویتامین C و بیوتین هم نقش مهمی در تغذیه مو دارند و باعث می‌شوند مو قوت خود را حفظ کند و ریزش موها کاهش یابد.

به طور خلاصه،‌ نگه داشتن سطح این ویتامین‌ها در اندازه‌ی طبیعی خود، یکی از بهترین راه‌های مبارزه با ریزش مو بنا به دلایل تغذیه‌ای است.

 

آخرین نشانه كمبود ویتامین D هم یك مشكل روانی است. مطالعات جدید نشان‌دهنده ارتباط بین كمبود این ویتامین و افسردگی است.

برخی محققان معتقدند که در واقع قرار گرفتن در معرض نور خورشید در بالا بردن خوش‌خلقی افراد افسرده نقش دارد. اما برخی متخصصان براین باورند که این ویتامین می‌تواند برای بیماران افسرده‌ای که از کمبود شدید آن رنج می‌برند مفید باشد.

سروتونین، هورمون مغزی که به میزان حوصله و خلق افراد بستگی دارد، در معرض نور روشن افزایش و در زمان نزول نور آفتاب کاهش می‌یابد.

 

افراد در معرض کمبود ویتامین D

معمولا افراد بالای 50 سال با افزایش سن دچار جذب كمتر ویتامین D پوستی از طریق آفتاب می‌شوند. به خصوص كه این افراد بیشتر اوقاتشان را در خانه سپری می‌كنند و كمتر در معرض آفتاب قرار دارند.

 

ویتامین D مانند هورمون ویتامین، محلول در چربی است.یعنی چربی بدن افراد مانند یک مخزن جمع کننده این ویتامین عمل می کند، لذا افراد چاق نسبت به افراد لاغرتر نیاز به ویتامین D بیشتری دارند.

افراد با پوست تیره هم نیازی 10 برابر افراد با پوست روشن به جذب ویتامین D از طریق نور خورشید دارند.کمبود این ویتامین می‌تواند به اختلالات متابولیسم استخوانی، بیماری قلبی - عروقی، دیابت و حتی سرطان منجر شود.

 

 

اگر زیاد مریض می‌شوید می‌تواند نشانه کمبود ویتامین D در بدن‌تان باشد

 

درمان کمبود ویتامین دی

درمان کمبود این هورمون مصرف و تامین آن از منابع متعدد است. ویتامین دی را می‌توان بصورت خوراکی و یا تزریقی مصرف کرد. تزریق یک آمپول آن می‌تواند نیاز بدن را تقریبا تا شش ماه تامین کند.

یكی از راه‌های تامین ویتامین D از طریق تغذیه است. خوردن مواد غذایی که از نظر منابع ویتامین D غنی هستند، چه مواد غذایی‌ای که به طور طبیعی دارای این ویتامین هستند و چه مواد غذایی غنی شده با این ویتامین می‌تواند برای افراد مفید باشد.

 

این مواد غذایی شامل زرده‌ی تخم‌مرغ، ماهی‌های چرب مانند سالمون و تن، جگر گوساله یا برخی از انواع پنیر و همچنین لبنیات، غلات، آبمیوه یا سایر نوشیدنی‌های گیاهی غنی شده (مانند شیر بادام) است.

استفاده از مکمل‌های غذایی ویتامین D دومین راهكار برای جبران كمبود ویتامین است. توصیه می‌شود که بزرگسالان زیر ۷۰ سال، در روز ۶۰۰ واحد ویتامین D مصرف کنند و افراد بالای ۷۰ سال نیز روزانه ۸۰۰ واحد دریافت کنند.

 

اما اگر این کمبود شدید باشد، ممکن است تا زمانی که مشکل بیمار برطرف شود، تا ۴۰۰۰ واحد در روز را تجویز شود.

قرار گرفتن در معرض نور خورشید نیز راه مناسب دیگری برای رساندن ویتامین D به بدن است.

 

اگر از آن دسته افرادی هستید که همیشه از کرم ضدآفتاب استفاده می‌کنند، در ابتدا ممکن است این کار برای‌تان کمی دشوار باشد، ولی خوب است اگر بتوانید سه بار در هفته و هر بار ۱۵ دقیقه در معرض آفتاب قرار بگیرید

 

این کار می‌تواند به شما کمک کند تا کمبود ویتامین خود را جبران کنید.

اگر ویتامین دی زیاد مصرف شود ممکن است علائم مسمومیت با آن ایجاد شود که مهمترین آن افزایش سطح کلسیم خون و بروز علائمی مانند تشنگی، ادرار زیاد، تهوع و استفراغ، گیجی و سردرد است.