تبیان، دستیار زندگی

الهی،زهی خداوند پاک که بنده گناه کند و تو شرم، کرم بود.                       ا

لهی، تو دوست می داری که من تو را دوست دارم و با آن که بی نیازی از من،پس من چگونه دوست ندارم که تو مرا دوست داری با این همه احتیاج که به تو دارم.

الهی، شیرین ترین عطاها در دل من رجای تو خداوند استو خوش ترین سخن ها بر زبان این گناهکار، ثنای توست.

الهی، مرا عمل بهشت نیست و طاقت دوزخ ندارم.اکنون کار با فضل توست. 

دیروز راورق می زنم وخاطرات گذشته رامرور می کنم.درروزهای بی تو بودن

صدای خش خش برگها را لابه لای صفحات پائیزی می شنوم والتماس

شاخه ها راکه در حسرت دستهای سبزتو مانده اند.

کم کم به این باور می رسم که سرنوشت نثر ساده ای است از

حسرت و اشک که حرفی برای گفتن ندارد!

به صفحات بهاری باتو بودن می رسم بنفشه هایی که ازلابه لای

واژه ا سرمی زنند وچشمان تورا بهانه کرده اند.

وقتی دلت خواست از غصه بشکنه به یاد بیار کسی رو که توی دلت یه کلبه ساخته 

وقتی چشمات تهی از تصویر شد به یاد بیار کسی رو که حتی توی عکسش یهت لبخند میزنه

میلاد با سعادت حضرت زینب (س) را به شما عزیزان تبریک عرض میکنم.

خداوند عشق را آفرید . . .
رودها در جاری شدن و علفها در سبز شدن معنی پیدا میکنند . . .
کوهها با قله ها و دریاها با موج ها زندگی پیدا میکنند . . .
و انسانها همه انسانها با عشق . . .
فقط با عشق . . .
پس بار خدایا بر من رحم کن . . .
بر من که می دانم ناتوانم رحم کن . . .
باشد که خانه ای نداشته باشم . باشد که لباس فاخری نداشته باشم . . .
باشد که دست و پایی نداشته باشم . . .
اما نباشد هرگز نباشد . . .
که در قلبم عشق نباشد . . .
هرگز نباشد . . .
آمین . . .