تبیان، دستیار زندگی

شب هنگام را غنیمت میدانی ! 

شب با عاشقان پیوند دیرین دارد

دلشان را با هر آنچه در آسمان شب می بینند

پیوند میدهند !

با ستاره میدرخشند

و برق نگاه یار تجسم میکنند !

با ابرهای سنگین همزاد میشوند

اگر ببارند ، اشک میبارند چونان

وگر نبارند غم در دل فزون کنند !

با نسیم شبانه ، پیغام دلدادگی به گوش دلدار رسانند ...

قاصدکی همراه نسیم

به کویش روان گردانند

و او از پیغام لبریز عشق گردد !

شب رازها نهان دارد

شب محرم انسانهای پاک

شب شور مجنون

شب بیتابی لیلی

در خود پنهان دارد !

شبت را زنده نگه دار

یادمان باشد

اگر خاطرمان تنها شد

طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکنیم

یادمان باشد

اگر این دلمان بی کس شد

طلب مهر ز هر چشم خماری نکنیم

یادمان باشد

که دگر لیلی و مجنونی نیست

به چه قیمت دلمان بهر کسی چاک کنیم!

یادمان باشد

که در این بهر دو رنگی و ریا

دگر حتی طلب آب ز دریا نکنیم

یادمان باشد

اگر از پس هر شب روزیست

دگر آن روز پی قلب سیاهی نرویم

یادمان باشد

اگر شمعی و پروانه به یکجا دیدیم

طلب سوختن بال و پر کس نکنیم

ولی آخر تو بگو با دل عاشق چه کنم؟

یاد من هست طلب عشق ز هر کس نکنم

گو تو آخرکه نه انصاف و نه عدل است و نه داد

دل دیوانه من بهر که افتاده به خاک

این همه گفتم و گفتم که رسم آخر کار

به تو ای عشق تو ای یار به تو ای بهر نیاز

یادمان باشد

که د یگر دل تنها نیست

یادمان باشد

که دیگر دل تو مال من است

یادمان باشد

که باشم همه عمر بهر تو پاک

یاد تو باشد و هر دم بکنم راز و نیاز

یاد تو باشد از این پس من و تو ما شده ایم

هر دو عاشق دو پرستو دو مسافر شده ایم

ودر نهایت

یادمان باشد

مرگ پایان کبوتر نیست

برای پروازی ابدی...

                                               یادت باشه همیشه دوست دارم

زندگی سه چیز است

اشکی که می خشکد لبخندی که محو می شود و یادی که در عالم فراموشی می ماند

عاشق همیشه تنهاست         من از مجاورت یک درخت می آیم

که روی پوست آن دستهای ساده غربت اثر گذاشته بود

به یادگار نوشتم خطی از دلتنگی

                          ای کاش نوشته دلها خواندنی بود

      کاش دل آدما شیشه ای بود و حرفهای دلشون رو می شد دید