تبیان، دستیار زندگی

در ذیل به برخی از آن آثار و عواقبی که در نتیجه روابط آزاد دختر و پسر در جوامع غربی پیدا شده اشاره می كنیم:

1ـ افزایش روابط جنسی نامشروع

تحقیق نشان می دهد كه آمار روابط نامشروع جنسی كه ناشی از روابط آزاد دختر و پسر است، در امریكا و در تمامی جامعة اروپا رو به افزایش است، به گونه ای كه در سال 1993 در امریكا 50% روابط دختر و پسر به روابط جنسی تبدیل شده است

2ـ آبستنی های ناخواسته و زودهنگام

آمیزش جنسی نامشروع و افزایش آبستنی های غیر رسمی و زود هنگام یكی دیگر از آثار شوم روابط آزاد دختر و پسر است.

آندره میشل در این باره می نویسد: "بیش از چهل درصد زنان امریكایی كه پیش از بیست سالگی ازدواج می كنند. به علت روابط آزاد پسر و دختر، قبل از ازدواج حامله هستند. در نروژ 90% دخترانی كه در سن كمتر از هیجده سال ازدواج می كنند، آبستن هستند و در سوئد و آلمان نیز همین مطلب صادق است".

نشریۀ آمریكایى «ریدرز دایجست» در سپتامبر 1996 گزارشى را دربارۀ دختران جوان كه عموماً در مدارس مختلط درس خوانده و ناخواسته مادر شده اند و در كنار فرزندان خود زندگى دشوارى را سپرى مى كنند، مى نویسد:«هر ساله 350 هزار دختر نوجوان آمریكایى در سنین 15- 19 سالگى در دورۀ دبیرستان فرزندان غیر قانونى خود را به دنیا مى آورند كه این آمار در دهه هاى اخیر در حال افزایش است. این دختران كه با رؤیاهایى مانند ازدواج با دوستان پسر خود و اتمام تحصیلات و شروع یك زندگى ایده آل، به این گونه ارتباطات روى آورده اند بسیار زود، پرده هاى سراب گونۀ این اوهام از پیش رویشان كنار رفته و واقعیّت زندگى، چهرۀ خود را مى نمایاند».

این روزنامه در ادامه علت بروز این نابهنجاری های جنسی را روابط آزاد دختر و پسر در مدارس دانسته، طی گفتگویی با تعدادی از این دختران، به نقل از یكی از آنان می نویسد: "ای كاش زمان به عقب بر می گشت! ای كاش به عنوان عضوی از خانواده در میان والدینم جای داشتم. ای كاش هنگامی كه زمینه های ایجاد یك ارتباط نامشروع برایم فراهم شده بود، كمی هم به زندگی آینده ام می اندیشیدم و این گونه به پایان خط نمی رسیدم"] و متأسفانه، این بیداری درست در زمانی به دست می آید كه این دختران نوجوان دیگر شانسی برای برخورداری از یك زندگی سالم و ایده آل ندارند.

3ـ ازدیاد غیر قابل كنترل آمار سقط جنین

متناسب با افزایش نرخ آبستنی های ناخواسته، آمار سقط جنین در كشور های غربی كه دختر و پسر پیش از ازدواج روابط آزاد دارند رو به تزاید است.

بر اساس آمار جمع آورى شده از كشورهاى غربى و آمریكا بیشتر زنانى كه سقط القایى انجام مى دهند بسیار جوان هستند؛ 55 درصد زیر 25 سال و 31 درصد نوجوان محسوب مى شوند یعنى زیر 19 سال كه مطابق تعریف كنوانسیون حقوق كودك، در ردۀ سنى كودكان گنجانده مى شوند. در آمریكا 88 درصد از سقطهاى القایى در فاصلۀ 6- 12 هفتگى جنین رخ مى دهد كه هم قلب جنین مى تپد و هم مغز او امواج الكتریكى صادر مى كند. 43 درصد از زنان، دست كم یك سقط را در طول زندگى خود تجربه مى كنند. فقط در آمریكا سالانه یك میلیون و سیصد و هفتاد هزار سقط انجام مى شود. [14]

به ادعای یك پزشك امریكایی كه در یكی از زایشگاه های این كشور مشغول بوده و در مورد مشكلات محل كار خود مقاله ای نوشته است، در حدود 47% از زایمان های تحت نظر وی مربوط به موالید نامشروع بوده است. به ادعای وی اكثر موالید، مربوط به زنان پایین تر از بیست سال مربوط به روابط آزاد دختر و پسر بوده است. [15]

4ـ افزایش خانواده های تك والدینی

افزایش شمار وصلت های غیر رسمی، باعث كاهش در میزان ازدواج را ترسیم می كند كه یكی از پیامد های آن افزایش تعداد خانواده های تك والدینی است؛ یعنی خانواده هایی كه فرزندان در آن ها محكومند تنها با یكی از والدین خود زندگی كنند.

آندره میشل می گوید: "زندگی فرزندان نامشروع در بیش از 90% موارد با مادران است. این گونه مادران كه تقریباً از سوی جامعه به ویژه والدین و آشنایان خود طرد می شوند، برای گذراندن زندگی با مشكلات شدید اقتصادی و فقر و فلاكت مواجهند.

روزنامة "ایدرز ایجست" ضمن ارائه گزارشی از وضع فلاكت بار معیشتی این گونه خانواده ها، گزارش زیر را نوشته است: "مادر این بچه - كه مادام بهانه پدر می كند - برای تأمین نیازهای مادی خود و فرزندانش ناچار است كه در دو شیفت كامل كار كند كه در نتیجه، فرزند وی در مقایسه با مادران دیگر، زمان كمتری را با او سپری می كند. این فرزند غیرقانونی در حقیقت هم از نعمت پدر و هم از نعمت مادر محروم است.

این مادر نوجوان با تأسف و تأثر می گوید: من با این حاملگی نامشروع برای تمام عمر دخترم را از نعمت پدر محروم كردم و باید تسلی بخش اندوه فراوان این طفل باشم.

5ـ روسپیگری: پدیدة شوم روسپی گری به ویژه در بین دختران جوانی كه به طور ناخواسته صاحب فرزند نامشروع شده اند، در جوامع غربی شایع است، زیرا فرزندان ناخواسته، فرصت های اشتغال و تحصیل را از مادران گرفته، آنان ناچارند برای تأمین هزینه های زندگی و رهایی از فقر، به هر كاری رو آورند

6ـ گسترش بیماری های مقاربتی:

روابط آزاد دختر و پسر، در نتیجه روابط آزاد جنسی، سكوی پرش روسپی گری و افزایش بیماری های عفونی و مقاربتی است و با تمام تشكیلاتى كه براى مبارزه با بیماری های عفونی و مقاربتی امروز فراهم كرده اند، باز آمار نشان مى دهد: تا چه اندازه افراد از این راه سلامت خود را از دست داده و مى دهند.

احكام اسلام بر اساس مصالح و مفاسد اجتماعی است

احكام و دستورات اسلامی بر اساس مصالح و مفاسد اجتماعی است اگر امری واجب شمرده شده مصلحتی در آن نهفته است و اگر امری منع و حرام شده است مفسده ای در كار است. مثلا اگر نماز واجب است به خاطر مصالحی است كه در ان وجود دارد و یکی از مصالح آن بازدارندگی از گناه و معصیت است همان طور كه قرآن به این مطلب اشاره فرموده است

«إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ»[3] نماز (انسان را) از زشتیها و گناه بازمى دارد،

و اگر شرب خمر را حرام فرموده است یكی از آثار مخرب آن مسكر بودنش بوده كه باعث زوال عقل می گردد.
عدم رعایت موازین شرعی باعث بروز مشکلات می شود

مسأله ارتباط دختر و پسر یا زن و مرد از موارد بسیار حساسی است كه اگر رعایت موازین شرعی و اخلاقی در آن صورت نگیرد می تواند افراد را دچار مشكلات عمده ای بنماید. به همین جهت برنامه ریزی دستورات شرعی و اخلاقی اسلام بر این اساس است كه كمترین رابطه میان زن و مرد نامحرم صورت بگیرد چرا كه در این ارتباط، زمینه های گناه بسیار فراهم است و موارد لغزش به وفور یافت می شود، به خصوص اگر این ارتباط همراه با صمیمیت و روشی خاص باشد.

بنابراین باید در ارتباطات كاری و فامیلی به حداقل رابطه با جنس مخالف اكتفا شود و از رابطه در موارد غیرضروری پرهیز شو

بیان حكم شرعی رابطه با نامحرم

روابط با نامحرم تا آنجا كه به شكستن حریم احكام الهی منجر نشود اشكالی ندارد یعنی نگاه کردن و گفت و گوی افراد نامحرم در مسائل مورد نیاز، با رعایت حدود شرعی ذیل بلامانع است:

1- قصد تلذذ و ریبه و خوف فتنه در كار نباشد.

2- گفت و گوها تحریك كننده نباشد.

3- حجاب كامل شرعی رعایت شود.

4- نگاه ها باید متعارف و بدون ریبه باشد وباید از نگاه های آلوده خودداری کرد.

5- دو نفر نامحرم در محیط بسته - كه امكان رفت و آمد دیگران نیست - تنها نباشند

بنابراین نگاه كردن یا صحبت نمودن دختر و پسری كه نامحرم هستند اگر با قصد لذت باشد جایز نیست. چنان كه توقف نمودن و خلوت كردن آن ها در محیطی كه محل رفت و آمد نیست، حرام می باشد، اگر چه با نگاه كردن یا صحبت التذاذی همراه نباشد.[1]

1. آموزش قرآن به كودكان

معصومان (ع) به آموزش قرآن، به ویژه به كودكان و نوجوانان و...اهمیت می دادند. به خاطر اینكه همه آنچه برای هدایت و راهنمایی انسان لازم و ضروری است، در این كتاب آمده است. از سویی دیگر در آثار ادبی فارسی، شاعران به عظمت این كتاب توجه خاصی نموده اندچنانكه حافظ می گوید:

عشقت رسد به فریاد از خود به سان حافظ قرآن زبر بخوانی در چاره روایت

امام علی (ع) در نامه ای به امام حسن (ع) این طور می نویسد: «و أن ابتدئك بتعلیم كتاب الله و تاویله و شرائع الاسلام و أحكامه و حلاله و حرامه»[30]؛ «آموزش تو را [با آموزش] شرایع اسلام و احكام و حلال و حرام آن آغاز كردم».

با اینكه معصومان (ع) به عادت دادن كودكان به قرائت قرآن اهتمام داشتند، اما در این كار سختگیری نمی كردند.

2. آموزش نماز به كودكان

در سیره اهل بیت (ع) اهتمام زیادی به آموزش نماز به كودكان شده است. بر اساس سیره معصومان (ع) سن شروع آموزش نماز به كودكان هفت سالگی است، و در این مسئله توانایی و ظرفیت كودكان را در نظر می گرفتند و رعایت بسیاری از آداب و مستحبات نماز را از آنان نمی خواستند. روش اهل بیت (ع) در نماز، روش عملی بود؛ یعنی خود آنان به صورت عملی آن را می خواندند تا دیگران شیوه نماز خواندن را بیاموزند.

3. آموزش احكام و احادیث

بخش دیگری از آموزش در سیره معصومان (ع)، آموزش احكام، حیث و تفسیر و تأویل قرآن است. آموزش احكام دین و احادیث اهل بیت (ع) در زمینه های اخلاقی و اعتقادی، بستری است برای مسلح كردن فرزندان در برخورد با مكتب های انحرافی، بنابراین پیش از آن كه فكر و ذهن نوجوان و به امور زندگی و سرگرمی ها مشغول شودو یا افكار اعتقادی دیگر به او برسد، باید صورت پذیرد.

سعدی در گلستان چنین می گوید:

گر چه دانی نشنوند بگو هر چه دانی ز نیكخواهی و پند

زود باشد كه خیره سر بینی به دو پای اوفتاده اندر بند

دست بر سر می زند كه دریغ نشنیدم حدیث دانشمن

1. رعایت مساوات و پرهیز از تبعیض

یكی از اصول مهمی كه باید در تربیت كودكان و فرزندان به آن توجه وافی نمود رعایت برابری و مساوات در برخورد با آنهاست. در سیره معصومین (ع) این مسئله بصورت شفاف دیده می شود كه در ابراز محبت و اهدای هدیه و دیگر موارد این اصل را ملتزم بودند. عدم رعایت اصل مساوات در بین فرزندان باعث عاق والدین شدن آنها ا فراهم می كند.

رسول خدا (ص) می فرماید: «ان الله تعالی یحبّ أن تعالوا بین أولادكم حتی فی القُبَل»[26]؛ «خداوند متعال دوست دارد بین فرزندانشان به مساوات رفتار كنید، حتی در بوسیدن».

2. پرهیز از عیب جویی و سرزنش نمودن

در تربیت كودكان و نوجوانان نباید از كارهای كودكان و آنچه انجام می دهند، عیب جویی كرد و آنها را سرزنش نمود، به سبب اینكه با عیب و ایراد گرفتن موجب می شود آنها در توانایی و استعداد خود، شك و تردید كند واعتماد به نفس خود را از دست بدهند. باید این مسئله را عنایت داشته باشیم كه اشتباهات و كوتاهی كودكان اغلب از سر ناتوانی، جهل و بی تجربگی آنهاست.

در روایات، برخی از آثار سوء سرزنش حتی درباره بزرگسالان بیان شده است. حضرت علص (ع) می فرماید: «الافراط فی الملامة یشبّ نیران اللجاج»[27]؛ «افراط در سرزنش، آتش لجاجت [سرزنش شونده] را برمی افروزد [ و او بر كار اشتباه خود اصرار و پا فشاری می ورزد]».

3. راستی و صداقت

یكی از روش های مؤثر و مهم در تربیت، راستگویی و صداقت در رفتار و گفتار با كودكان و پرهیز از هر گونه دروغ، تزویر و حیله است. كسانی كه تصور می كنند كودكان این مسأله را درك نمی كنند و آنها با دادن وعده ای دروغین، به خواست خویش و صلاح فرزندشان دست یافته اند، سخت در اشتباه اند. چرا كه با این عمل، بزرگ ترین مشكل را برای خود و فرزندشان بوجود آورده اند، و آن درس بی صداقتی، وفا نكردن به عهد و وعده، آموزش دروغ و تزویر و...است. والدین با این برخورد، بنیاد اخلاق فرزند خویش را بر خشتی كج بنا می نهند.

از دریچه دیگر كه به این موضوع نگاه می كنیم، متوجه می شویم كه والدین و مربیان؛ الگویی عملی برای كودكان محسوب می شوند و كودكان در همه رفتارهایشان از بزرگ ترها تقلید می كنند، پس، عدم صداقت والدین و مربیان درسی عملی برای فرزندان است كه آثار آن از درس گفتاری بسیار بیشتر است.

رسول خدا (ص) می فرماید: «أحبّوا الحبیان وارحموهم فاذا وعدتموهم ففوا لهم فانّهم لایرون الا أنّكم ترزقونهم»[28]؛ «كودكان را دوست بدارید و بر آنها ترحم كنید. هرگاه به آنها وعده ای دادید، به وعده خود وفا كنید، زیرا كودكان، شما را تنها روزی دهنده خود می دانند».

4. پرهیز از امر و نهی

انسان، به ویژه كودكان و نوجوانان روحیه شان با امر و نهی چندان سازگار نیست. به موجب روایاتی كه از اهل بیت (ع) نقل شده است، كودكان تا هفت سالگی، به مانند حاكم اند ومی خواهند به دیگران امر و نهی كنند، نه از اینكه تابع دیگران باشند. تنها در هفت سال دوم زندگی، در كودكان روحیه اطاعت پذیری وجود دارد و دستور دیگران را می پذیرند؛ ولی حتی در این دوره هم هرگونه افراط در امر و نهی زیانبار می باشد، و اعتراض و ناخوشایندی را در پی خواهد داشت.

امام صادق (ع) وقتی می خواهد به فرزند خود بگوید: «لباست بلند است، آن را كوتاه كن»؛ به جای امر كردن می گوید: «یا بنی ألا تطهر قمیصك»[29]؛ «عزیزم، آیا پیراهنت را پاكیزه نمی كنی؟». از این رو معصومان (ع) كمتر دیگران را به صورت مستقیم از كاری نهی می كردند، بلكه به شیوه های گوناگون آنها را از كار خلاف باز می داشتند و نیز راه جایگزینی ارائه می كردند و یا اینكه به جای نهی كردند كودكان، صور نهی را از دسترس آنان دور می كردند یا از بین می بردند.