تبیان، دستیار زندگی

اگرشما طرفدار فیلم ترمیناتور یا نمایش تلویزیونی باشید، احتمالاً کنجکاو هستید بدانید داشتن یک کامپیوتر توکار با قابلیت دسترسی به هر نوع داده و قابل مشاهده کردن این داده ها در میدان دید عادی تان در حالی که بر کارتان متمرکز هستید، چگونه خواهد بود.
امکان در اختیار گرفتن کامپیوترهای بسیار کوچک و نمایش گرهایی که در درون چشم شما جای می گیرند در آینده نزدیک بسیار خوشبینانه است. اما به واسطه وجود وسیله ای که توسط Kopin توسعه داده شده است شما می توانید داده ها را از هر جایی فرا بخوانید و بدون این که توانایی ارتباط بصری شما با جهان واقعی دچار اختلال شود، این داده ها را مشاهده کنید. Golden-i، یک نمایش گر و سیستم ارتباطی سبک است که بر روی سر جای می گیرد و یک نمایش گر LCD پانزده اینچی را شبیه سازی می کند و دقیقاً در خارج از میدان دید عادی شما قرار می گیرد. این سیستم می تواند به طور همزمان با 7 وسیله یا شبکه برای دسترسی به داده ها کار کند و قادر است از توان پردازشی و نرم افزارهایی که بر روی آن ابزار یا شبکه ها یافت می شود، استفاده کند. Jeff Jacobsen، مدیر محصول Golden-i در Kopin می گوید: Golden-i به مرحله جای دادن یک بُرد در داخل بدن شما نزدیک شده که از این طریق شما بدون انجام هر گونه عملیاتی قادر به استفاده از آن هستید.

ویژگی ها و امکانات Golden-i
 

مثل هر سیستم کامپیوتری دیگری، Golden-i نیز از چندین بخش کلیدی و اصلی تشکیل شده است:

اتصال (Connection): هدست Golden-i به طور بی سیم و با استفاده از بلوتوث، Wi-Fi یا یک شبکه سلولی به سایر ابزار متصل می شود. اگر یک شبکه میزبان به یک رادیو یا خط تلفن زمینی دسترسی داشته باشد Golden-i می تواند از این ها برای ایجاد یک اتصال استفاده کند.
 

- نمایش گر: Pod نوری Golden-i یک نمایش گر تمام رنگی 24 بیتی را که به شکلی ظاهر می شود که گویا بین 18 تا 22 اینچ از چهره کاربر فاصله دارد Project می کند. کیفیت این نمایش گر مثل کیفیت DVD بر روی یک نمایش گر 15اینچی است. در عالم واقع، این نمایش گر SVGA کوچک است که اندکی از چشم کاربر فاصله دارد.
- اینترفیس: Golden-i از سیستم عامل های مایکروسافت مثل Windows CE 6.0 استفاده می کند، اگرچه نسخه های بعدی از Windows Phone 7 بهره برداری خواهند نمود.
- حافظه: این وسیله از یک کارت microSD قابل تعویض با ظرفیت تا 32 گیگابایت پشتیبانی می کند. Golden-i همچنین می تواند از گستره وسیعی از پیکره بندی های حافظه شامل NAND 4 گیگابایتی و ‎2GB mobile DDR RAM استفاده نماید.
- پردازنده: Golden-i از یک 65nm Tl OMAP mobile dual processor، یک پردازنده Arm Cortex -A8 که سرعت ساعتی تا ‎1GHzرا ارائه می کند، بهره برداری نموده است. توسعه دهندگان Golden-i در حال حاضر مراحل سوئیچینگ به یک پردازنده nm Tl Omap‏45، یک ARM Cortex-A9 را طی می کنند. پردازنده OMAP یک پردازنده کم مصرف است که در عمر باتری صرفه جویی می کند.

تشخیص صدا
 

کاربر Golden-i می تواند فرامین صوتی را صادر کند که این امر به واسطه وجود نرم افزار تشخیص صدای VoCon3200، ساخت Nuance Communication که برای انجام کارهای متداول نظیر صدور فرمان های ساده طراحی شده امکان پذیر شده است. Jacobsen می گوید: "یکی از مشکلاتی که من در تشخیص صدا مشاهده کردم طراحی آن-که مثل بارکد خوان ها به نظر می رسد - بود. آن ها به دنبال تلفظ دقیق بودند. مردم این جوری حرف نمی زنند. ما چیزی را به شکل داخلی توسعه دادیم که به آن الگوریتم Xenolinguistic mutating گفته می شود. این به تلفظ شما گوش می دهد و بر اساس روش حرف زدن شما خودش را تصحیح می کند". صحت تشخیص صدای Golden-i‎‏ 95 درصد است و پس از 10 دقیقه آموزش به 98 تا 99 درصد می رسد.
Jacobsen می گوید " ما از یک دکمه push-to-talk استفاده نمی کنیم. این نرم افزار تفاوت بین یک فرمان و یک جمله را تشخیص می دهد. و مجموعه محدودی از چیزهایی که به دنبال آن می گردد، دارد". با استفاده از نرم افزار تشخیص صدا، شما هنگام صدور یک فرمان به Golden-i می توانید به شکل عادی صحبت کنید. به عنوان مثال، اگر مجموعه ای از شماتیک ها را بر روی کامپیوتر خود داشته باشید می توانید فرمان هایی مثل Open my PC یا Open Schematics folder را صادر کنید تا سیستم داده های مورد نظر را نمایش دهد.

تاریحچه Golden-i
 

یاکوبسن کار بر روی پروژه Golden-i را در ژوئن 2007 آغاز کرد. او می گوید: "کاری که من در طی 6 ماه اول انجام دادم بررسی امکانات موجود و ساخت یک نمونه اولیه بود. زمان هایی بود که هر وقت سراغ کسی می رفتم می گفت: چنین چیزی امکان پذیر نیست، ردیابی و اشارات و حرکات آن فقط به درد بازی ها یا شاید ارتش می خورد". اما امروز یاکوبسن می گوید Golden-i در شوها و نمایش گاه های تجاری محبوبیت بسیاری کسب کرده است. او اشاره می کند: ممکن است ما در اولین روز 200 و در دومین روز 500 نمایش داشته باشیم اما آن ها در نهایت راه فروش خود را پیدا خواهند کرد.

آینده Golden-i
 

در این مرحله، هدف Golden-i بازار مصرفی نیست، اگر چه یاکوبسن می گوید این اتفاق در آینده رخ خواهد داد. نسخه بعدی از 30 درصد انرژی کم تر، Window Phone7 و ‎4G cellular و ارتباطات WiMAX استفاده خواهد کرد. یاکوبسن می گوید "نسل بعدی Golden-i شبیه یک هدست بلوتوث خواهد بود. وقتی نمایش گری با یک سایز قابل قبول در اختیار داشته باشید کارهای بسیار جالب توجهی وجود دارد که می توانید انجام دهید".

نگاهی کلی به چگونگی کارکرد Golden-i
 

Golden-i به شکلی طراحی شده تا کاربران بتواند از عینک های معمولی، عینک های آفتابی، کلاه، یا هرچیزی دیگر که برای انجام کارهای خود به آن نیاز دارند استفاده کنند. مدارات الکترونیکی و بسته باتری در زیر سطح یک کلاه جای می گیرند. یاکوبسن می گوید این وسیله به طور خاص برای افرادی که کارهای صنعتی انجام می دهند طراحی شده است. بخش مربوط به گوش، داخل گوش قرار نمی گیرد. در عوض، در قسمت بالای وسیله جای می گیرد و به کاربران اجازه می دهد به همکاران خود گوش فرا دهند. تکنولوژی از بین برنده سر و صدا که در میکروفون به کار رفته به کاربر اجازه می دهد به طور عادی حرف بزند، حتی در محیط هایی با 100 یا بیش از 100 دسی بل صدا. یاکوبسن می گوید این وسیله یک مخروط سکوت در اطراف دهان کاربر ایجاد می کند. مدارات الکترونیکی و بسته باتری شامل یک درگاه mini-USB، یک شکاف کارت microSD برای تا 32 گیگابایت حافظه، یک باتری ‎1200mA/hrLi-ion که امکان حداقل 8 ساعت کار را فراهم می کند و پردازنده OMAP است. این بسته در بردارنده یک بُرد 35 در 35 میلیمتری و همچنین تعدادی بُرد کوچکتر که آنتن و مدارات مربوط به ردیابی حرکت سر را در خود جای می دهد، است.

Golden-i Microdisplay
 

نمایش گر golden-i یک قطعه تکنولوژیک بسیار جالب توجه است. این، یک microdisplay با رزولوشن SVGA است که در انتهای یک بازوی قابل تنظیم جای می گیرد. Pod نوری (A در شکل 2) در صورت نیاز می تواند تصاویر UV یا IR ایجاد شده توسط دوربین را نمایش دهد. یک LED نیز می تواند در داخل pod نوری قرار گیرد تا تحت هر شرایطی نور روشن و سفید را فراهم کند. اگر نیاز داشته باشید که این microdisplay کاملاً از میدان دید شما خارج شود می توانید طول بازوی قابل تنظیم آن (B در شکل 2)را افزایش دهید و pod نوری را از سر راه بردارید. pod نوری را می توانید در نزدیکی چشم راست یا چپ خود قرار دهید.
یاکوبسن می گوید "Micro eyewear همیشه در دستور کار بوده اما هرگز چیز مناسبی در این حوزه توسعه داده نشده است. بزرگترین مشکلی که من در زمینه توسعه eyewear مشاهده کرده ام این است که همه سعی دارند یک اسباب بازی تولید کنند.... همه آن ها چیزی کاملاً نامناسب و غلط تولید کرده اند. آن ها چیزی مثل چشم بند دزدان دریایی ساخته اند. این چیزی نیست که مثل چشم بند دزدان دریایی مورد استفاده قرار گیرد. خیلی از افراد می خواهند آن را در جلوی چشمان خود حرکت دهند. ما از 10درصد میدان دید شما استفاده می کنیم اما این ناحیه ای است که شما به هر حال به طور طبیعی به آن توجهی نمی کنید. شما در عین حال می توانید pod نوری را به سمت بالا و پایین چشم خود حرکت دهید".
نمایش گر که در pod نوری قرار داده شده از چشم شما چند اینچ فاصله دارد و درست در زیر سطح چشم واقع می شود. طراحی آن به شکلی است که pod نوری را در ناحیه ای در کنار بینی و درست بالای چانه که ناحیه ای است که به طور طبیعی در میدان دید یک فرد قرار نمی گیرد، جای می دهد. به دلیل محل جاگذاری pod نوری، و به دلیل این که با یک فوکوس بی نهایت طراحی شده، کاربر نمایش گری را می بیند که بین 18 تا 22 اینچ دورتر از او است. نمایش گر به صورت یک صفحه نمایش 15 اینچی، 24 بیت و تمام رنگی با کیفیت ویدئوی DVD دیده می شود. همان گونه که در بخش C شکل (2) مشاهده می کنید، ظاهر آن شبیه تمام نمایش گرهای ویندوز است.
این نمایشگر برای تماشای دائمی طراحی نشده است. در عوض، بهتر است آن را به شکل یکmicrodisplay شبیه داشبور یک اتوموبیل در نظر بگیرید. شما برای جمع آوری اطلاعات، نیم نگاهی به داشبورد اتوموبیل می اندازید و سپس میدان دید خود را متوجه مسیر و جاده ای که در آن رانندگی می کنید می نمائید. در یک setting صنعتی، Golden-i به همین شکل کار می کند. کاربر برای آگاهی از اطلاعات، نیم نگاهی به microdisplay می اندازد و سپس میدان دید خود را به منطقه کاری خود معطوف می کند. با استفاده از Golden-i شما می توانید یک سند یا صفحه بزرگ را بر روی microdisplay باز کنید، اگر چه نمی توانید کل سند را به یکباره ببینید. در عوض، از حرکت عادی سر خود برای تغییر منطقه سندی که بر روی microdisplay در حال نمایش است استفاده می کنید. به عنوان مثال اگربخواهید بخش پایین سند را ببینید به طور طبیعی سر خود را به پایین حرکت می دهید و نمایش گر تصویر سند را تغییر می دهد. Hillcrest Labs یک ردیاب مکانی زمان واقعی 6 محوره توسعه داده که این کار را انجام می دهد. یاکوبسن می گوید شما در تمام مواقع به کل تصویر با رزولوشن کامل نیاز ندارید.
pod نوری نیز در بردارنده یک میکروفون و اسپیکر و همچنین dial هایی برای تنظیم microdisplay است (D در شکل 2 ).
منبع: بزرگراه رایانه، شماره ی 140

برای کسانی که طی سال های گذشته بازار کارت های ویدئویی را دنبال کرده اند، Nvidia و عنوان Ti خاطراتی را برای شان زنده می کند. در اوایل سال های دهه 2000 میلادی، Nvidia تعدادی از کارت های گرافیکی را در سری GeForce خود با مشخصه Ti طراحی و معرفی کرد. آیا GeForce4 Ti 4800 را به خاطر می آورید؟
Nvidia چندین سال است که از (Ti (titanium استفاده نکرده به همین دلیل است که امکان دارد انتشار و عرضه کارت ویدئویی GTX 560 Tiکمپانی Nvidia برای افرادی که به شکل حرفه ای در حوزه کارت های گرافیک کار می کنند، یادآوری گذشته ها باشد.
Nvidia به طور رسمی اعلام نکرده که چرا مجدداً از پسوند Ti در GTX 560 استفاده کرده است اما این امر نشان می دهد که این کارت ویدئویی جدید تلفیق خوبی از ارزش و کارآیی را فراهم می آورد. GTX 560 Ti یک کارت گرافیکی با قیمتی زیر 250 دلار خواهد بود که آن را در جایی قرار می دهد که Jutin Walker، مدیر تولید Nvidia آن را "نقطه ای شیرین " در بازار کارت ویدئویی می داند.

تغییرات انجام گرفته در GPU
 

رمز و راز نهفته در GTX 560 Ti، پردازنده گرافیکی GF 114 آن است. Nvidia این پردازنده گرافیکی را به عنوان ارتقایی برای GF104 جولای گذشته معرفی و به دنبال پیروی از همین الگوی مشابه، GF110 را در اواخر سال 2010 که ارتقایی برای GF110 به شمار می رفت، معرفی کرد. تمام این چهار چیپ، بخشی از خانواده Femi از GPU های Nvidia هستند اما GF104 و GF114 چیزی در خود دارند که Walker از آن با عنوان یک طراحی streamline شده در مقایسه با GF100 و GF110 که بازارهای سطح بالا را در نظر دارد، یاد می کند.
GF114 و GF104 از جنبه های متعددی شبیه هم هستند. Walker می گوید، در واقع ساختار بنیادین موجود در این دو چیپ مشابه هم است. هر چند که Nvidia سرعت ساعت در GF114 را در مقایسه با GF104 افزایش داده است و GF114 از یونیت های SM (streaming multiprocessor)‎‏‎ کاملاً فعال که کارآیی را افزایش می دهند برخوردار است.
GF114 تمام SM GPU 8 را فعال می کند در حالی که GF104 فقط 7 تا از آن ها را فعال می نماید. غیرفعال باقی گذاشتن یک SM موجب شده است که GF104 اندکی از ژئومتری، سایه زنی (shading) و توان پردازش texture خود را از دست بدهد.
اگرچه GF104 و GF114 دارای 1،95 میلیارد ترانزیستور هستند، Nvidia ترانزیستورهای موجود در GF114 را بهینه کرده است. این فرآیند به Nvidia اجازه می دهد کلیه یونیت های عملیاتی چیپ را فعال کند و همچنین بتواند سرعت ساعت را افزایش دهد. Walker می گوید Nvidia اساساً توزیع ترانزیستورها را به منظور قرار دادن ترانزیستورهای سریع تر در مناطقی از GPU که سرعت از اهمیت زیادی برخوردار است تغییر داده است، حتی اگر این ترانزیستورها تا حدودی به درز کردن گرایش داشته باشند.
Nvidia ترانزیستورهای کُندتر که تمایل کم تری به درز کردن دارند را بر روی بخش هایی از چیپ که حداکثر سرعت در آن ها اهمیت کم تری دارد، قرار داده است که این کار امکان صرفه جویی در انرژی، ایجاد گرمای کم تر و کارآیی کلی بهتر در هر وات را فراهم می آورد.
Walker می گوید "کاری که ما انجام داده ایم، مهندسی مجدد GPU است. ما بخش هایی از die را که سرعت در آن اهمیت حیاتی دارد در نظر گرفتیم. با این روش، ما در حال بهینه سازی کارآیی و کارآیی هر وات هستیم".
GF114 و GF104 هر دو از ساختار pin مشترکی استفاده می کنند، این بدان معنا است که سازندگان کارت های ویدئویی می توانند GF114 GPU را داخل کارت های ویدئویی قدیمی تر قرار دهند. هر چند، ممکن است طراحی برخی از کارت های قدیمی تر قادر نباشد تقاضای بیش تر برای انرژی و گرمای اضافی ایجاد شده در GF114 را قبول و اداره کند.
شما در آینده سازندگان کارت هایی را مشاهده خواهید کرد که از طراحی قدیمی استفاده می کنند در حالی که بقیه تولیدکنندگان از طراحی های جدید استفاده خواهند کرد.

سرعت های ساعت به افزایش خود ادامه می دهند
 

کارت ویدئویی GTX 560 Ti کمپانی Nvidia ارتقایی برای آخرین کارت ویدئویی GTX 460 که در ماه جولای عرضه شده است و GTX 560 Ti سطح کارآیی آن در مقایسه با GTX 460 افزایش داده است.
پُشته GTX 560 Ti هسته ساعتی ارائه می کند که بسیار سریع تر از GTX460 است (‎822MHz در مقابل ‎675MHz).
حداکثر سرعت های overclocking نیز در TX 560 Ti‎‏G بالاتر است. در زمان overclocking کارت GTX 460، افراد حرفه ای قادر بودند با 20درصد بیش تر از حداکثر سرعت هسته ساعت این کارت کار کنند. ضمناً با GTX 560 Ti، سقف overclocking معادل 20 درصد است.
Walker می گوید نتایج به دست آمده از overclocking اولیه برای گستره وسیعی از vendorها، ‎1GHz را برای GTX 560 Ti پشت سر گذاشته است. او می گوید "با GTX 560 Ti، و به واسطه مهندسی به کار رفته در سطح میکروساختار، ما کار را با سرعت هسته ‎822MHz آغاز می کردیم. ما هدف خاصی برای افزایش کارآیی overclocking در نظر نداشتیم. خیلی خوب بود که توانستیم به سرعت ‎1GHz دست پیدا کنیم".
Walker می گوید سازندگان کارت های گرافیکی و بازی کنان بلافاصله بعد از معرفی این کارت گرافیکی جدید به یک اندازه مشتاق overclock کارت GTX 560 Ti بودند. او می گوید قابلیت های overclocking ی که Nvidia با GTX 460 ارائه می کرد سازندگان کارت های گرافیکی و بازی کنان را خیلی بیش تر متوجه قابلیت هایoverclocking کارت ویدئویی GTX 560 Ti کرد.
او اشاره می کند "سازندگان کارت های گرافیکی به اندازه بازی کنان عاشق overclocking هستند. خیلی از چیزهایی که ما از سازندگان بُردها شنیدیم به overclocking مربوط می شد. با 460، این اولین باری بود که ما چیزی را با فضایی بیش تر برای overclocking معرفی می کردیم. با عرضه 560، از آن جائیکه آن ها قبلاً چنین چیزی را مشاهده کرده بودند با شتاب و علاقه به آن روی آوردند".

کارآیی بیش تر، حداقل هزینه
 

Nvidia قادر بوده این تغییرات را تنها با یک افزایش اندک در پاور اعمال کند. علیرغم یک افزایش بالای 20 درصدی در پُشته هسته ساعت، GTX 560 Tiاز یک TDP معادل 170 وات برخوردار است که فقط 10وات بیش تر از GTX 460 است. Walker می گوید کارآیی کلی ایجاد شده، بسیار بیش تر از افزایش در پاور بوده است. او اشاره می کند که افزایش سرعت ساعت GTX 560 Ti و استفاده آن از تمام SMها منجر به افزایش کارآیی 33 درصدی آن در مقابلGTX 460 شده است. او می گوید با محاسبه نیازمندی ها در حوزه افزایش پاور، Nvidia موفق شده کارآیی GTX 560 Ti برای هر وات را در حدود 21 درصد افزایش دهد.
Walker می گوید "افزایش کارآیی در حد مورد انتظار ما بوده است. حقیقت این است که هدف ما برای GF114، بهینه سازی کارآیی چیپ و بهینه سازی برای هر وات بود".
Nvidia همچنین طراحی فیزیکی GTX 560 Ti را بهینه کرده است. طول GTX 560 Ti معادل 9 اینچ است در حالی که GTX 460 کمی کوتاهتر و 8،25 اینچ بود. GTX 560 Ti از یک heatsink و فن هایی که از سَلَف خود اندکی بزرگ تر هستند و امکان خنک کنندگی بهتری فراهم می آورند استفاده می کند. شما در GTX 560 Ti یک heatpipe اضافی که heatpipe3 برای این چیپ فراهم می آورد نیز مشاهده می کنید.
Walker می گوید "در سطح بُرد، ما ترمال ها و منبع تغذیه بزرگ تری که به overclocking بیش تر کمک می کند اضافه کرده ایم. به همین دلیل است که ما چنین کارآیی خوبی را در overclocking مشاهده می کنیم".

نقطه شیرین
 

Nvidia کارت های ویدئویی GTX 580 و GTX 570 را به ترتیب در ماه نوامبر و دسامبر 2010 عرضه کرد که هر دوی آن ها مبتنی بر GF110 GPU بودند. هر دوی این ها، کارت های سطح بالا هستند و قیمت شان حدود 500 دلار برای GTX 580 و 350 دلار برای GTX 570 است. با اُفت قیمت GTX 460 به زیر 200 دلار، Nvidia فضای 250 دلاری GTX 560 Ti را پر کرده است.
Walker می گوید "ما از عرضه همه ی آن چیزهای جالب توجه با 580 بسیار ذوق زده شدیم اما همه نمی توانند بهای آن را بپردازند. نکته عالی در این حوزه قیمت این است که شما می توانید همین حالا یکی از این کارت ها را تهیه کنید". Walkerاشاره می کند کهNvidia قصد ندارد overclocking را به یک سگمنت مشخص در بازار کارت ویدئویی محدود کند. او می گوید کاربرانی که منتظر overclock هستند به کسانی که فقط کارت های ویدئویی سطح بالا را تهیه می کنند، محدود نمی شوند؛ به همین دلیل است که Nvidia دوست دارد قابلیت های overclocking را در کارت هایی مثلGTX 560 Ti لحاظ کند.
Walker همچنین به پشتیبانی GTX 560 Ti از DirectX 11، هشت موتور موزائیکی و سرعت ساعت CUDA معادل ‎1.645GHz که Nvidia به عنوان یک ویژگی کلیدی در کارت ویدئویی و به منظور اطمینان از عمر طولانی در آن گنجانده است، اشاره می کند.
Walker می گوید Ti 560 امکانات بسیار زیادی دارد. ما تعدادی از تکنولوژی هایی را که به آینده تعلق دارند در آن گنجانده ایم.
قرار دادن تکنولوژی های آینده در یک کارت ویدئویی باعث شده تا GTX 560 Ti به یک توازن عالی بدل شود. کافی است فقط به قابلیت های overclocking یک گیگاهرتزی آن توجه کنید تا متوجه شوید که چرا Nvidia فکر می کند جدیدترین کارت ویدئویی250 دلاری آن در حوزه نقطه شیرین بازار قرار می گیرد.

تشریح ساختار GF114
 

GF114 GPU کمپانی Nvidia در GeForce GTX 560 Ti که اخیراً معرفی گردیده گنجانده شده است. با GF114، کمپانی Nvidia ساختار اساسی چیپ GF104 را تغییر نداده اما تمام اجزا را فعال و بهینه کرده است. GF104 GPU در کارت ویدئویی GTX 460 گنجانده شده است.
Walker می گوید در مقایسه با GF104 و GTX460، ما از همان میکروساختار مشابه استفاده می کنیم. ساختار بلاک، بسیار شبیه به 460 خواهد بود.
همان گونه که در شکل (2) که نشان دهنده ساختار GF114 است مشاهده می شود، شما 4SM در هر دو (GPC(graphics processing clusters‏ که با رنگ سفید نشان داده شده است مشاهده می کنید. ساختار GF104 نیز دارای دو GPC است. در داخل هر یک از 8SM، شما دو یونیت dispatch در هر warp scheduler مشاهده می کنید.
هر SM در GF114 در بردارنده 48 هسته، CUDA ،16 load/store unit‏ ‎8 SFU‎(special function unit‎ و هشت texture processing unit است.
CUDA یک تکنولوژی متعلق به Nvidia است که امکان پردازش موازی را با استفاده از توان پردازش GPU در کنار CPU فراهم می کند. هسته های CUDA می توانند به طور همزمان و مداوم برای پردازش داده ها کار کنند و با به کار گیری هسته های CUDA ی بیش تر در GF114، کارآیی کلی پردازنده افزایش پیدا می کند.
ساختار بنیادین هر SM در GF104 مشابه GF114 است اما یکی ازSM های GF104 غیرفعال شده است و این بدان معنا است که GF104 فقط 336 هسته CUDAی فعال دارد. در تصویر شماره 2، شما می توانید SM غیرفعال را با رنگ خاکستری مشاهده کنید.
Walker می گوید "با اضافه کردن موتور polymorph و با سرعت های ساعت بالاتر، ما کارآیی موزائیکی را افزایش می دهیم. با اضافه شدن هسته های بیش تر، ما می توانیم کارآیی موزائیکی بیش تری را به آن بیفزائیم".
درGF114 (درست مثل GF104) کمپانی Nvidia از حافظه گرافیکی محلی، یک کاشه ‎512KB L2، چهار کنترولر حافظه 64 بیتی و یک کانکشن باس حافظه 256 بیتی را به GPU اضافه کرده است.

GeFore GTX 560 Tiدر مقابلGeFore 8800 GT
 

وقتی یک کارت ویدئویی جدید وارد بازار می شود، گرایش طبیعی کاربران، مقایسه آن با کارت های نسل مشابه یا با نسل قبلی است. Justin Walker می گوید کمپانی Nvidia نیز تمایل دارد GeFore GTX 560 Ti را با یک کارت ویدئویی متعلق به دو نسل قبل یعنی GeFore 8800 GT که قیمت آن نیز در زمان عرضه در اکتبر 2007 زیر 250 دلار بود مقایسه کند.
Walker اشاره می کند تحقیقات Nvidia بر روی بازار نشان می دهد که بسیاری از بازی کنان، خصوصاً آن هایی که به دنبال کارت های ویدئویی در حوزه قیمت 250 دلاری هستند الزاماً قصد ندارند هر بار که نسل جدیدی از راه می رسد کارت قبلی خود را ارتقا دهند. به جای این کار، آن ها برای مدت بیش تری از کارت خود استفاده می کنند، Walker می گوید Nvidia انتظار دارد بخش اعظم کسانی که کارت های خود را به GTX 560 Ti ارتقا می دهند آن هایی باشند که در حال حاضر صاحب GT 880 هستند.
Walker می گوید "یک بازی کن ممکن است در هر سیکل، کارت گرافیکی خود را ارتقا ندهد. ما بازی کنانی داریم که از چند نسل قبلی به GTX 560 Ti روی می آورند".
آن هایی که کارت گرافیکی خود را از GT 8800 به GTX 560 Ti ارتقا می دهند پشتیبانی از DirectX 11 را در کارت جدید مشاهده خواهند کرد و تعداد هسته های CUDA نیز از 112 به 384 افزایش پیدا کرده است. در screenshotهای Crysis (شکل 3)شما می توانید کیفیت ارتقا یافته تصویر که GTX 560 Ti در مقایسه با GT 8800 ارائه می کند را مشاهده نمائید.
براساس گفته های Walker، کمپانی Nvidia تخمین زده است که کارآیی GTX 560 Ti‎‎‏3/4 برابر بیش تر از GT 8800 باشد. او می گوید پشتیبانی کارت های GTX 560 Ti از DirectX 11، یک کارآیی جدی در مقایسه با هر نوع کارت های ویدئویی DX9 و DX10 فراهم می آورد.
او می گوید "این یک تفاوت کاملاً مشخص و بارز است. این که چنین ارتقایی چه معنایی برای افرادی که به آن علاقه مند هستند دارد، همیشه جالب است".

مقایسه کارت های ویدئویی Nvidia GTX
 

جدول زیر، برخی از کارت های ویدئویی را که Nvidia براساس ساختار Fermi GPU خود تولید کرده است، مقایسه می کند. GTX 480 و ‎470 که در ماه مارس 2010 عرضه شدند براساس GF 100 Fermi GPU تولید شده اند. هر چند، GTX 580 و ‎470 که به ترتیب در ماه نوامبر و دسامبر 2010 عرضه شدند جایگزین GTX 480 و ‎470 گردیدند. هم GTX 570 و هم GTX 580 براساس GF110 Fermi GPU ساخته شده اند.
این کمپانی GTX 460 را که براساسGF104 Fermi GPU ساخته شده است در جولای 2010 به بازار عرضه کرد. GTX 560 Ti که در اواخر ژانویه عرضه شد براساس GF114 Fermi GPU که ارتقایی برای GF104 محسوب می شود ساخته شده است.

GTX 580
 

Manufacturing process: 40nm
Graphics clock: 772MHz
Processor clock: 1.544GHz
Memory:1.5GB GDDR5
Memory bus: 384-bit
Memory bandwidth:192.4GBps
CUDA cores: 512
Texture units: 64
SMs:16
TDP: 244W

GTX 570
 

Manufacturing process: 40nm
Graphics clock: 732MHz
Processor clock: 1.464GHz
Memory:1.28GB GDDR5
Memory bus: 320-bit
Memory bandwidth:152GBps
CUDA cores: 480
Texture units: 60
SMs:15
TDP: 219W

GTX 560 Ti
 

Manufacturing process: 40nm
Graphics clock: 822MHz
Processor clock :1.645GHz
Memory:1GB GDDR5
Memory bus: 256-bit
Memory bandwidth:128.3GBps
CUDA cores: 382
Texture units: 64
SMs: 8
TDP:170W

GTX 480
 

Manufacturing process: 40nm
Graphics clock: 700MHz
Processor clock :1.401GHz
Memory:1.5 GB GDDR5
Memory bus: 384-bit
Memory bandwidth:177.4GBps
CUDA cores: 480
Texture units: 60
SMs:15
TDP: 250W

GTX 470
 

Manufacturing process: 40nm
Graphics clock: 607MHz
Processor clock:1.215GHz
Memory: 1.28GB GDDR5
Memory bus: 320-bit
Memory bandwidth:133.9GBps
CUDA cores: 448
Texture units: 56
SMs: 14
TDP: 215W

GTX 460
 

Manufacturing process: 40nm
Graphics clock: 675MHz
Processor clock :1.35GHz
Memory:1GB GDDR5
Memory bus: 256-bit
Memory bandwidth:115.2GBps
CUDA cores: 336
Texture units: 56
SMs: 7
TDP:160W
Nvidia GTX Video Cards Compared
منبع: بزرگراه رایانه، شماره ی 140

اولین پردازنده Fusion کمپانی AMD در راند اول، پردازنده Atom اینتل را ناک اوت می کند.
موضوع به Computex 2007 برمی گردد که AMD برای اولین بار اعلام کرد طرح هایی برای ساخت یک پردازنده جدید به نام Fusion در سر دارد؛ بنابراین ما برای مدتی طولانی منتظر این پردازنده بوده ایم. خوشبختانه، این انتظار حالا به پایان رسیده و AMD نهایتاً با اولین محصول از سری محصولات Fusion یعنی E-350 وارد بازار شده است.
آن دسته از افرادی که آرزو داشتند این چیپ های جدید بتوانند رقیبی برای LGA1155 Sandy Bridge اینتل باشند به احتمال زیاد ناامید خواهند شد زیرا اولین پردازنده های Fusion، سیستم های دسک تاپ و نت بوک با فاکتور فرم کوچک نظیر لپ تاپ ها را هدف گرفته اند.
در حالی که این امر ممکن است تا حدودی باعث ناامیدی علاقه مندان این حوزه شود، حرکت خوبی در سمت AMD به شمار می رود زیرا پردازنده های کم مصرف فعلی اینتل یعنی سری Atom از نظر خیلی ها به عنوان نقطه آسیب پذیر اینتل شناخته شده است. ما نیز به این نتیجه رسیدیم که پردازنده های Atom توان مناسبی ندارند؛ آخرین سیستم مجهز به پردازنده Atom ی که مشاهده کردیم قادر نبود تست های ما که با استفاده از نرم افزار Media Benchmark Suite انجام گرفته بود را به اتمام برساند.
بنابراین چه چیزی در درون Fusion وجود دارد که ما را مجبور می کند به آن توجه کنیم؟ به طور اخص، این پردازنده ها اولین پردازنده های AMD هستند که قرار است از CPU و GPU که در داخل یک چیپ سیلیکونی واحد قرار داده شده است، استفاده کنند. در واقع، AMD ادعا می کند از آن جایی که CPU و GPU ی پردازنده های Fusion کاملاً در یک مکان واحد و در کنار هم قرار گرفته اند، به یک moniker جدید یعنی (APU(Accelerated Processing Unit نیاز است. علیرغم این سطح پیشرفته یکپارچگی، هنوز هم امکان این وجود دارد که به طور جداگانه در مورد بخش های GPU و CPU بحث نمائیم.
بخش CPUاز E-350 براساس طراحی جدید و کم مصرف Bobcat که قرار است سریع و چابک باشد، ساخته شده است. برای دستیابی به این اهداف، هر هسته با dual x86 decode paths که یک branch predictor پیشرفته و قابلیت اجرای out-of-order، ویژگی که پردازنده Atom اینتل فاقد آن است تجهیز گردیده است.
AMD همچنین ادعا می کند میکروساختار را به منظور به حداقل رساندن انتقال و حرکت داده ها و خواندن های غیرضروری به منظور کمک به افزایش کارآیی بهینه کرده است. طراحی Bobcat همچنین از clock-and power-gating پشتیبانی می کند، بنابراین بخش هایی از CPU یا سرعت ساعت شان را کاهش می دهند و یا وقتی به منظور کاهش مصرف انرژی از آن ها استفاده نمی شود کاملاً غیرفعال و خاموش می گردند. تعداد هسته هایی که هر APU دارد در محصولات مختلف این خانواده متغیر است. E-350 دو هسته دارد در حالی که E-240 و C-30 پردازنده های تک هسته ای هستند.
سرعت های ساعت نیز در این خانواده متفاوت و از ‎1،6GHz برای E-350 تا ‎1GHzبرای C-50 متغیر است.

بخش GPU از APU که بخش اعظم سطح 75 میلیمتر مربعی سیلیکون تشکیل دهنده پردازنده را اشغال می کند براساس یک کلاستر از پردازنده های (Very Long Instruction Word-5 (80 VLIW-5ساخته شده است. AMD نام باشکوه و مجلل Radeon HD 6310 را برای این GPU انتخاب کرده است اما این پردازنده گرافیکی در اصل یک نمونه بهینه شده از Radeon HD 5450 است. این نام گذاری الزاماً چیز بدی نیست زیرا فقط یک سال قبل، HD 5450 به عنوان یک GPU مجزا که هدف آن PC های رسانه ای بود به فروش رفت. در نتیجه بسیار هیجان انگیز است که AMD ترتیبی اتخاذ کرده تا آن را در داخل چنین APU کم مصرف و کوچکی جای دهد. ارتقای اساسی انجام گرفته، اضافه نمودن همان موتور Universal Video Decoder3 که در داخل سایر GPU های سری HD 6000 قرار دارد بوده است.
این کار امکان پشتیبانی از HDMI 1.4a را فراهم می کند بدین ترتیب E-350 حداقل می تواند سعی کند ویدئوی Blu-ray 3D را پردازش و پخش کند.
APU ها علاوه بر این که می توانند در واریاسیون های دو و تک هسته ای عرضه شوند، براساس میزان انرژی نیز قابل طبقه بندی هستند؛APU ها ی سری E (با کد Zacate) در حوزه 18 وات TDP قرار می گیرند در حالی که پردازنده های سری C (با کد Ontario) کم مصرف تر هستند و می توانند با 9 وات کار کنند. علیرغم کدهای متفاوت، تنها تفاوت بین این دو سری از APU ها این است که چیپ های سری C با سرعت ساعت بسیار کم تری کار می کنند تا بتوانند به مصرف انرژی کم تری که برای آن ها تعریف شده است دست پیدا کنند.
APUها سری E و سری C مثل همتاهای دسک تاپ خود از حافظه DDR3 تک کانال پشتیبانی می کنند. DIMMهای استاندارد‎1.65Vخوب هستند اما اگر بخواهید مصرف انرژی کلی سیستم را تا حد ممکن پایین نگه دارید بهتر است استفاده از اجزا و قطعاتی که با ولتاژ پایین کار می کنند را در نظر بگیرید. هر چند AMD کنترولر حافظه inboard را به ‎1066MHz محدود کرده است.
این موضوع شاید برای کسانی که چیزهایی در مورد حافظه های ‎1600MHzسه کاناله خوانده اند تا حدودی عجیب جلوه کند اما در به حداقل رساندن مصرف کلی سیستم کمک شایان توجهی محسوب می شود. متاسفانه این پهنای باند محدود حافظه، بین اجزای GPU و CPU به اشتراک گذاشته می شود؛ برخلاف GPU آن برد پردازنده های Sandy Bridge اینتل،GPU می تواند هر مقدار از KB1024 کاشه سطح 2 را از CPU قرض بگیرد.
اولین گروه APU ها در مقایسه با اغلب CPU ها، با چهار خط PCI-E، کنترولر PCI-E کم تر پیشرفته تری دارند این موضوع ممکن است نوعی خست تلقی شود اما در عالم واقعی ممکن است تفاوت اندکی ایجاد کند. حتی اگر شما یک کارت گرافیکی فوق العاده قدرتمند را با یک Bobcat APU جفت کنید، کارآیی محدود هسته های CPU می تواند خیلی پیش از کمبود خط های PCI-E یک گلوگاه مهم ایجاد کند.
با کنار هم قرار دادن تمام این موارد، و فراهم نمودن بقیه مواردی که خط تولید Bobcat APUهای AMD نیاز به توفیق در آن ها دارد Hudson M1 Southbridge متولد می شود. AMD هنوز TDP آن را اعلام نکرده اما به احتمال زیاد TDP آن کم تر از خروجی 6 واتِ SB850 قدیمی تر خواهد بود زیرا فاقد کنترولر RAID یا خط های PCI-E است.
البتهSouthbridge از 14 درگاه USB 2 و شش درگاه SATA 6Gbps پشتیبانی می کند. شما احتمالاً نمی توانید در ابزارهای کامپکت و جمع و جوری که APU های Bobcat آن را هدف گرفته از تمام این درگاه ها استفاده کنید اما این کار امکان ساخت و تولید یک NAS boxبسیار کارآمد را که از قابلیت اتصال مناسبی برخوردار است فراهم می آورد.

کارآیی
 

مثل پردازنده Atom اینتل، شما نمی توانید به تنهایی یک APU بخرید زیرا این چیپ ها در داخل مادربردهای شان قرار می گیرند. در نتیجه، برای قضاوت در مورد کارآیی E-350 ما مجبور بودیم از یک مادربرد مناسب و چیپی که از قبل وجود داشته استفاده کنیم. خوشبختانه، Gigabyte با فراهم نمودن یک نمونه از بُرد GA-E350N-USB3 خود که قیمت خرده فروشی آن باید حدود 126 پوند باشد به ما کمک کرد.
این، یک بُرد mini-ITX به رنگ آبی و یک محافظ حرارتی سیاه رنگ که هم بر روی APU و هم Southbridge سوار می شود است. به heatsink یک فن بی صدا و کوچک متصل شده که در طی تست های ما به خوبی بُرد را خنک می کرد.
برخلاف مادربردهای Atom ی که ما دیده ایم، GA-E350N-USB3 دارای سوکت های پاور full-size24 پین ATX و 4 پین ATX12 است. این برد در عین حال 4 درگاه SATA 6Gbps دارد که کم تر از تعداد درگاه هایی است که Southbridge فراهم می کند اما باید برای خیلی از سیستم ها کافی باشد. GA-E350N-USB3 همچنین دارای 4 درگاه USB2و دو درگاه USB3 است. اگر نمی خواهید از GPU مجتمع با این مادربرد استفاده کنید می توانید یک کارت گرافیکی را در داخل شکاف ‎16x PCI-E قرار دهید، گرچه بنا به دلایلی که در بالا ذکر شد این کارت فقط چهار خط از پهنای باند PCI-E را دریافت می کند.
ما بُرد 125پوندی Gigabyte را که به E-350 مجهز است با دو نسخه از پردازنده های خانواده Atom اینتل؛ Zotac IONITX-F-E ‏125پوندی با یک پردازنده Atom N330 و کارت گرافیکNvidia ION و 100Zotac NM10-DTXWiFi پوند ی با پردازنده Atom D510 وکارت گرافیکی آن برد GMA3150 تست کردیم.
تست های ما بر روی APU جدید AMD خیلی خوب آغاز شد و AMD با فاصله زیادی پردازنده های Atom را در Media Benchmarkهای ما پشت سر گذاشت. در واقع، فقط همان سیستم AMD بود که توانست تست ها را با موفقیت پشت سر بگذارد. ممکن است امتیاز کلی 346 حتی در مقایسه با یک PC دسک تاپ 5 سال قبل کُند به نظر برسد اما این امتیاز بسیار بهتر از نتایج به دست آمده از هر دو بُرد Atom بود.
امتیاز 338 که سیستم Fusion در تست مربوط به ویرایش تصویر کسب کرد واقعاً تاثیر گذار بود زیرا تقریبا دو برابر سریع تر از بُرد مجهز به Atom N330 و بسیار سریع تر از بُرد ارزان تر اما مدرن تر مبتنی بر Atom D510 بود.

این واقعیت که سیستم Fusion قادر به تکمیل و پشت سر گذاشتن تست multi-tasking بود نشان گر مزیت out-of-order exection در مقایسه با Hyper-Threading در موقعیت های multi-tasking سنگین است.این موضوع، استفاده از سیستم مبتنی بر Fusion را به یک تجربه بسیار دلپذیر تبدیل می کند زیرا واقعاً می تواند بیش از یک وظیفه را در یک زمان به انجام برساند.
هر چند، در حالی که GPU ی درون مادربرد مجهز به E-350 دو بار سریع تر از بهترین سیستم مبتنی بر Atom است، حداقل نرخ فریم ‎18fps، حتی در یک بازی نظیر Minecraft به اندازه کافی سریع نبود. Atom D510 مجهز به سیستم Zotac حتی از این هم بدتر بود زیرا GMA3150 GPU اینتل آن فقط از حداکثر رزولوشن ‎1280×720 پشتیبانی می کند بنابراین ما حتی قادر نبودیم کاری کنیم تا سیستم دسک تاپ ما یک تصویر واضح ایجاد کند، چه رسد به این که بتواند یک بازی را اجرا کند.
پخش فایل های رسانه ای احتمالاً یکی از کارهایی است که این سیستم ها مدت زمان زیادی را صرف انجام آن می کنند بنابراین ما قابلیت آن ها را برای پخش محتوای ‏‎1080p HD، هم از دیسک سخت و هم زمانی که از طریق BBC iPlayer پخش می شدند تست کردیم. نتایج این تست ها هم در حوزه CPU و هم در ارتباط با GPU آمارهای خوبی را به نمایش گذاشتند.
متاسفانه برای AMD، بُرد E-350 در طی این تست کمی لغزش داشت. E-350 محتوای iPlayer استاندارد را به خوبی پخش می کرد اما وقتی سعی کردیم یک HD stream را پخش کنیم به دست و پا زدن افتاد. همچنین در پخش ویدئدوی ‎1080p در Media Player یا Media Player Classic با مشکلاتی مواجه بود. پس از کسب نتایج قوی در سایر تست ها، ما کمی بیش تر با آن ور رفتیم و متوجه شدیم که سیستم برخلاف انتظار ما قادر نبود playback را به درون GPU (پردازنده گرافیکی ) offload کند.
پس از اندکی بررسی، ما متوجه شدیم که این به خاطر نیاز بسیاری از برنامه های پخش رسانه به یک ارتقا برای اجرای صحیح فایل ها در چیپ های AMD Fusion است. برخی از این برنامه ها مثل PowerLink Power DVD از قبل update شده بودند اما برنامه هایی که ما تست می کردیم به چنین ارتقایی نیاز داشتند.
بُرد اینتل که به GMA اینتل مجهز بود نیز در پخش روان HD stream ناموفق و قادر به گذراندن تست ‎1080pنبود زیرا نمی توانست این رزولوشن را نمایش دهد. بدون شک میزان مصرف انرژی یک حوزه بسیار مهم برای پردازنده هایی که ابزار سیار و فرم فاکتورهای کوچک را نشانه گرفته اند محسوب می شود و از این منظر، E-350 ناامید کننده بود؛ در یک سطح سیستمی E-350 ‏57 وات مصرف می کرد که این مقدار اندکی بیش تر از هر یک از سیستم های Atom بود. در حداکثر بار کاری، سیستم E-350 یازده درصد بیش تر از بُرد Zotac ION انرژی مصرف می کرد اما درMedia Benchmark های ما 95 درصد سریع تر بود.

نتیجه گیری
 

E-350 یک گام بزرگ رو به جلو برای AMD و یک خیز غول آسا برای پردازش کم مصرف محسوب می شود زیرا اولین سیستمی است که می تواند تقریبا هر کاری را که ما می خواستیم انجام دهد.
اولین GPU کمپانی AMD به اندازه ای عالی است که اینتل در حال حاضر از سر و صدا کردن در مورد سری Atom خود دست برداشته و شروع به طراحی چیزی کرده که بیش از این ها بتواند قدر و منزلت و موقعیت یگانه این کمپانی را به عنوان پیشوا و رهبر بازار CPU حفظ کند.
هر چند، در این مرحله ما نمی توانیم Fusion را بدون هیچ قید و شرطی توصیه کنیم زیرا طراحی APU بدین معنا است که برای پخش نرم و روان ویدئوی ‎1080p به نرم افزاری که به روشی خاص بهینه شده باشد متکی است. به احتمال زیاد این وضعیت با گذشت زمان ارتقاء خواهد یافت زیرا AMD در حال انجام اقداماتی برای برطرف کردن این مشکل است. درشکل (4)، نتایج تست های ما نشان داده شده است.
منبع: بزرگراه رایانه، شماره ی 140

روش های متعددی برای اتصال ابزار ذخیره سازی بیرونی به کامپیوتر شما وجود دارد. سه روش اصلی این کار استفاده از،USB FireWire و eSATAاست. اگر چه USB 2.0، با سرعت انتقال MB/s 33 خود برای تبادل داده ها، به دست و پا می افتد، محبوب ترین اینترفیس در بین کاربران به شمار می رود.
به دلیل همین محبوبیت، توسعه این روش تبادل دیتا ادامه کرده و در حال حاضر با معرفی USB 3.0 پهنای باند بیش تری در اختیار کاربران قرار گرفته است. FireWire عملاً مرده و از بین رفته است (حتی کامپیوترهای Apple نیز دیگر با درگاه های FireWire عرضه نمی شوند.)
اغلب مادربردها دارای eSATA هستند اما آخرین باری که یک دیسک سخت eSATA دیدید کی بود؟
با در نظر گرفتن توان خروجی 5Gb/s اینترفیس USB 3.0، آیا زمان آن فرا رسیده که دست از eSATA بر داریم یا هنوز هم فضایی برای نفس کشیدن آن وجود دارد؟ برای پاسخ به این سوال، ما USB 3.0 را با eSATA ی 3Gb/sقدیمی مقایسه کرده ایم.

ویژگی ها
 

بدیهی است که هم USB 3.0 و هم eSATA می تواند برای اتصال ابزار ذخیره سازی بیرونی به PC شما مورد استفاده قرار گیرد. اما زیبایی USB در universal بودن آن است: یک درگاه USB 3.0 می تواند یک چاپ گر، ابزار ورودی، فن، پخش کننده MP3، گوشی هوشمند، کمکوردر، گرم کننده ماگ، را متصل کند و با USB 2.0 و USB 1.1 نیز سازگاری دارد.
با استفاده ازeSATA، شما صرفاً به دیسک های سخت و برخی از درایوهای فلش محدود می شوید. هرچند، eSATA از طریق فرمان های SATA محلی عبور می کند؛ از نقطه نظر یک ابزار نباید هیچ تفاوتی بین یک درایو eSATA و یک داریو محلی SATA وجود داشته باشد.
دیسک های سخت USB 3.0 مجبور هستند از یک کنترولر SATA-to-USB استفاده کنند. اما این موضوع هم نمی تواند نافی چند منظوره بودن USB ها باشد.
برنده :USB3.0

در دسترس بودن
 

اغلب مادربردهای نسبتاً گران قیمتی که در چند سال گذشته به بازار عرضه شدند، حداقل دارای یک درگاه eSATA بودند و بیش تر کیس های کامپیوتر در قسمت جلویی خود کانکتورهای eSATA دارند که مستقیماً به یکی از درگاه های eSATA مادربرد متصل می شود.
تنها در 4 یا 5 ماه قبل بود که USB 3.0 بر روی لپ تاپ و کیس کامپیوترها ظاهر شد و برای دسک تاپ ها هنوز هیچ نوع هدر داخلی مادربرد وجود ندارد.
این بدان معنا است که کابل های USB باید مستقیماً از پشت کیس خارج شوند و به هدرهای USB 3.0 پشت مادربرد شما متصل شوند.
از سوی دیگر،درایوهای USB 3.0 مدتی است رایج شده اند در حالی که درایوهای eSATA چنین وضعیتی ندارند.

سادگی استفاده
 

استفاده از USB بسیار بسیار ساده است: کافی است آن را وارد کنید و کار تمام است.
تمام سیستم عامل ها درایورهای USB قدرتمندی دارند و به طوراتوماتیک والیوم های USB را تشخیص می دهند و mount می کنند. ابزار USB 3.0 به خوبی می توانند بر روی درگاه های USB 2.0 عمل کنند اگرچه به اندازه آن سریع نیستند . eSATA در این زمینه از USB عقب تر است.
اگرچه شما می توانید ابزار eSATA را به شکل hotplug به کامپیوتر متصل کنید، قبل از این که سیستم را از نو بوت کنید تضمینی برای شناسایی توسط کامپیوتر و مشاهده آن ها وجود ندارد.
برنده :USB 3.0

کارآیی
 

Throughput (توان خروجی) USB 3.0 معادل 5Gb/s است که تقریباً دو برابر مشخصات 3Gb/s درایوهای eSATA است. بنابراین ما انتظار داشتیم که USB 3.0 بتواند eSATA را درسنجه های انجام گرفته به سختی شکست دهد. اما اشتباه می کردیم. واقعاً اشتباه می کردیم. ما هر دو اینترفیس را با یک SSD و اسباب و ابزار تست مشابه، station docking های eSATA و USB 3.0 از یک خط تولید مشابه تست کردیم و 3Gb/s eSATA توانست USB 3.0 را شکست دهد.

نه با تفاوتی اندک: سرعت خواندن eSATA کماکان نصف USB 3.0 بود و سرعت های نوشتن در eSATA دو برابر USB 3.0 بود. با تکامل مشخصات فنی USB 3.0، باید انتظار داشته باشیم که این فاصله روز به روز کم تر شود که در این صورت 6Gb/s eSATAاز میدان رقابت خارج خواهد شد.
 

و جایز ه تعلق می گیرد به ...
 

ما جایزه را به USB 3.0 می دهیم. اگر چه eSATA در زمینه کارآیی مرز روشنی دارد تقریباً تمام ابزار ذخیره سازی حجیم و بزرگ هنوز هم از دیسک های سخت مکانیکی استفاده می کنند و هم USB 3.0 و هم eSATA از قابلیت افزایش توان خروجی (Throughput) که سرعت سریع ترین درایوهای مکانیکی موجود در بازار را افزایش می دهد برخوردار هستند.
USB 3.0 در زمینه همه کاره بودن، تطبیق پذیری و سادگی استفاده توان بسیار زیادی دارد؛ شما می توانید هزاران وسیله گوناگون را به یک درگاه USB 3.0 متصل کنید. در حالی که eSATA کارآیی فوق العاده ای ارائه می کند هنوز هم نمی تواند تا این حد عملیاتی باشد و مجموعه درایور آن نیز به اندازه کافی قوی نیست.
علاوه بر این،درگاه های eSATA بیش از این فراگیر نمی شوند: در آماری که از تولید کیس کامپیوتر در ماه جاری به دست آمده 60 درصد از کیس ها در قسمت جلو دارای درگاه های eSATA بوده اند و 80 درصد از آن ها USB 3.0 داشتند؛ حتی بدون یک هدر داخلی مادربرد برای USB 3.0. با به وجود آمدن یک هدر نهایی شده و یکپارچگی USB 3.0 در نسل بعدی چیپ ست مادربردها، ما فکر می کنیم برنده این رقابت واضح باشد.

 

BENCHMARKS
Patriot Inferno           Patrio Inferno With eSATA                with USB 3.0
184.1	126.8	HDTach 3.0.1.0 Avg  Sequential  Read (MB/s)
207.8	111.0	Avg  Sequential Write (MB/s)
231.3	131.5	Burst  Speed (MB/s)
.2	.2	Random Access (ms)
4%	4%	CPU Utilization (%)

 

منبع: بزرگراه رایانه، شماره ی 140

دنیای کامپیوتر در سر یک چهار راه قرار گرفته است. امروزه، کامپیوتر اصلی برای اغلب کاربران، دیگر یک PC نیست؛ شاید یک تلفن است. در حالی که سیستم اصلی شما (چه در دفتر کار و چه در خانه تان) روی یک میز جای می گیرد، گوشی های هوشمند همه جا با ما هستند و با هر بخش از زندگی روزانه ما عجین شده اند. اما علیرغم هوشمندتر شدن آن ها، تلفن ها برای این که جایگزین PC ها شوند، خیلی کوچک هستند. ما به ابزاری نیاز داریم که قادر باشد خلاء بین کامپیوترها و تلفن های سیار را پر کند. این وسیله از راه رسیده است. به عصر Tablet خوش آمدید.

نمایی از گذشته
 

برخلاف گذشته که کوشش های زود هنگامی برای انتقال محاسبات کامپیوتری به بخش Tablet انجام می گرفت، امروزه مدل های مختلفی از Tablet ها به بازار آمده اند که در این فضا باقی خواهند ماند. موج جدید این ابزار بدیع، بسیار سریع و پرشتاب است و گزینه های تازه ای را ارائه می کند. خود مفهوم Tablet PC چیز جدیدی نیست، اما تعریف آن از ریشه تغییر پیدا کرده است. چیزی که قبلاً به آن Tablet می گفتیم، فقط یک لپ تاپ با یک صفحه لمسی بود که باز و بسته می شد، یک ماشین سنگین که حمل و استفاده از آن به عنوان یک لپ تاپ دشوار بود. این سیستم هیبرید در جایی قرار می گرفت که وضعیت تکنولوژی، ما را از تلاش های قبلی برای ساخت کامپیوترهای Tablet یا slate(لوحی) به آن رهنمون می شد. به واسطه پیشرفت های انجام گرفته در تکنولوژی گوشی های هوشمند و تأثیر تیم طراحی کمپانی Apple، کارها به سمت پیشرفت، تغییر مسیر داده اند. وقتی سال گذشته iPad وارد بازار شد، منتقدان به سرعت و با شتاب آن را یک iPhone غول آسای بدون تلفن نامیدند.
این توصیه در مورد نوعی تکنولوژی صحبت می کرد که ابعاد جذاب آن را امکان پذیر می ساخت اما قضاوت درستی در مورد آن نداشت. در واقع، iPad تمام چیزهایی را که ما فکر می کردیم در مورد تبلت ها می دانیم تغییر داده بود، و سایر تولید کنندگان سخت افزار با عرضه دامنه وسیعی از ابزار مشابه اما متفاوت (و در برخی از موارد ارزان تر ) و گوگل با سیستم Android خود به سرعت در حال دنبال کردن موفقیت Apple هستند.
تبلت های امروزی دقیقاً همان چیزی هستند که اسم آن ها اشاره می کند: یک لوح باریک که با صفحه نمایش بزرگ آن قابل شناسایی است واین صفحه نمایش، بر کل این وسیله احاطه دارد. این سیستم های بلند و باریک، عموماً حداکثر 750 گرم وزن دارند و تعداد اندکی از آن ها (در مقایسه با یک کتاب معمولی)، فضای کمی بیش تر را در کیف شما اشغال می کنند.
اما نکته مهم تر: نرم افزار تبلت ها تغییر پیدا کرده است. به جای کوشش برای اجرای تمام و کمال نسخه های ویندوز که به توان پردازشی زیادی نیاز دارد و برای استفاده در یک نمایش گر لمسی بهینه سازی نشده است، اکثر مدل های جدید تبلت که این روزها عرضه می شوند یک سیستم عامل موبایل سبک و مبتنی بر استفاده از نمایش گر لمسی نظیر Apple iOS یا Google Android را اجرا می کنند.
در سال 2011، ما شاهد ظهور تبلت های بسیار متنوع و گوناگون و جدیدی هستیم که برخی از آن ها ساخت تولید کنندگان عمده و مهم تلفن و کامپیوتر است که البته از نظر سایز بسیار متفاوت خواهند بود.

یک لوح درست و حسابی
 

اما هنوز هم چند قاعده اندک وجود دارد که بر این مقوله رو به رشد، حاکم است ،بنابراین شما باید انتظار برخورد با طرح های بسیار گوناگون، از لوح های باریکی که به سختی از تلفن ها قابل تشخیص هستند تا ابزاری که از نظر سایز و پاور رقیب نت بوک ها محسوب می شوند را داشته باشید. محبوب ترین و رایج ترین تبلت، iPad کمپانی Apple است که حالا در نسخه دوم خود عرضه شده (و نشان دهنده نقش پیشتاز Apple در این بازار است).
ابعاد iPad‏ ‏2/241‏ در 185 میلیمتر و ضخامت 8/8 میلیمتر است و از یک صفحه نمایش 9/7 اینچی استفاده می کند. به دلیل این که iPad2 حدوداً به اندازه یک دفترچه یادداشت تاشو است، ظاهر و حسی که منتقل می کند به شکل ناخودآگاه برای بسیاری از کاربران آشنا است.
اما تعدادی از ابزار های جدید، شامل Samsung Galaxy Tab و BlackBerry PlayBook هم وجود دارد که توجه کاربران را در این زمینه به خود جلب کرده که یک تبلت 10اینچی بزرگ نیز برای استفاده موبایل مناسب است. نمایش گرهای 7 اینچی که این سیستم ها استفاده می کنند آن ها را در مقایسه با iPad، بیش از اندازه پرتابل می کند و کریرهای عمده بی سیم نیز سرویس های 3G خود را با دریافت هزینه های ماهیانه برای این ابزار ارائه می کنند.
علاوه بر سایز، شما باید سیستم عاملی را که بر روی این ابزار اجرا می کنید نیز در نظر بگیرید. iPad2 آخرین نسخه سیستم عامل iOS کمپانی Apple را که iPad ،iPhon و iPod touch نیز از آن استفاده می کردند، اجرا می کند. بسیاری از سیستم های دیگر (شامل آن هایی که توسط سامسونگ و موتورولا ساخته می شوند) نسخه های متفاوتی از سیستم عامل Android را اجرا می کنند، ابزار 7 اینچی نوعاً Android 2.0 (که با نام Froyo نیز شناخته می شود) را اجرا می کنند در حالی که ابزار 10اینچی جدیدتر، Android 3.0 پیشرفته تر را اجرا می نمایند. استثنایی که بر این قاعده وجود دارد HP TouchPad که سیستم عامل HP یعنی WebOS را اجرا می کند و BlackBerry PlayBook کمپانی Research in Motion که سیستم عامل اختصاصی BlackBerry Tablet OS این کمپانی را اجرا می نماید.
قبل از این که اپل، Ipad را عرضه کند، اکثر tablet PC ها، سیستم عامل های ویندوز را (که از قابلیت لمسی برخوردار بودند) اجرا می کردند. ابزاری مثل Asus Eee PC Touch و Dell Inspiron Duo یک تجربه صفحه لمسی را با Windows 7 تلفیق می کنند، هر چند که این ها بیش تر شبیه لپ تاپ های عادی هستند و تجربه کار با آن ها مثل استفاده از یک PC معمولی است تا تبلتی که یک سیستم عامل اختصاصی را اجرا می کند. در همین حال، الان در بازار، eBook reader هایی مثل Amazon Kindle عرضه می شود که ممکن است وسوسه شوید آن ها را tablet-lites بدانید. این ها ابزارهای کاملاً متفاوتی نسبت به تبلت ها هستند و از نمایش گرهایی استفاده می کنند که فقط وقتی دکمه ای را فشار دهید Update می شوند؛ این ها تماماً برای نمایش متن و تصاویر استاتیک طراحی شده اند.
هنوز برای این که بگوئیم کاربران و صنعت نهایتاً کدام سایز و فرمت تبلت را ترجیح خواهند داد، زود است و بخش اعظم این انتخاب به علائق و انتخاب های شخصی خود شما بستگی دارد. در حالی که نمایش گرهای 10 اینچی یک تجربه بهتر ارائه می کنند، خصوصاً وقتی از صفحه کلیدهای on-screen استفاده کنید، صفحه های نمایش 7 اینچی بسیار بهتر در داخل کیف و جیب های بزرگ جای می گیرند. و تمام سیستم عامل ها نیز مشخصات مخصوص به خودشان را دارند.

آرزوهای بزرگ
 

گذشته از تمام دردسرها و گرفتاری ها و سردرگمی هایی که مطمئناً دور اول عرضه تبلت ها به وجود می آورد، ابزارهای جدید دارای امکانات جالب توجهی هم هستند. تلفیق قابلیت سیار بودن و قابلیت اتصال یک گوشی هوشمند با عناصر موجود در یک لپ تاپ ؛ خصوصاً صفحه های نمایش بزرگ، پردازنده های قوی تر و فضای لازم برای دوربین های بهتر و بهتر، درگاه ها و تجهیزات جانبی، تبلت ها کاربران موبایل را به کشف کارهای جدید متعددی که می توانند با آن ها انجام دهند دعوت می کنند.
درست مثل iPhone و سایر گوشی های هوشمندی که انفجاری از تعامل های مبتنی بر رسانه اجتماعی غنی و مکان محوریکه تعداد کمی آن را پیش بینی می کردند، ظهور مقوله ای از ماشین هایی که حتی قدرتمندتر و پیچیده تر هستند بدون شک سیکل شتاب انگیز دیگری از خلاقیت را در فعالیت های مبتنی بر وب به راه خواهد انداخت. اغلب این تبلت های جدید به همراه دوربینی برای عکاسی و فیلم برداری snapshot و همچنین یک دوربین جلویی برای ویدئو کنفرانس بدون محدودیت عرضه می شوند.
گذشته از دوربین های بهتر، فرمت بزرگ تر این تبلت ها فضای لازم برای اجزای پیشرفته GPS با آنتن های قوی تر که باید از قابلیت های جدید سرویس های مکان محور نظیر Facebook-Places ,Foursquare و Layar پشتیبانی کند را فراهم می آورد. در همین حال، قابلیت استفاده از سرویس های عکس و ویدئوی جامعه محور به کاربرانی که در حال بازدید از مکانی هستند، اجازه می دهد از تبلت خود برای capture عکس ها و ویدئوهای خود استفاده کنند و سپس این محتوا را به شکل دینامیک با دیگران به اشتراک بگذارند.
ضمناً، Mobile Gaming نیز در تبلت ها جای داده خواهد شد. هم App Store شرکت اپل و هم Android Market گوگل بازی های سه بعدی با کیفیت بالا نظیر Madden ll کمپانی EA و Real Racing کمپانی Firemints را ارائه می کنند. بازی های چند کاربره مثل Air Hockey و Scrabble نیز از طریق تبلت ها در حال نزدیک کردن کاربران به یکدیگر هستند و فراگیر شدن عنوان های چند بازیکن آن لاین مثل WorldofWarcraft بر روی تبلت ها نیز فقط به اندکی زمان نیاز دارد. در این مقطع زمانی اولیه، فضای لازم برای توسعه برنامه های کاربردی موبایل وجود ندارد و به این زودی ها نمی توانیم شاهد چنین پیشرفت هایی در این حوزه باشیم.
موج جدید تبلت ها، رویای ابزار همیشه متصل را نهایتاً به واقعیت تبدیل خواهد کرد. بسیاری از این تبلت ها هر دو نوع اتصال Wi-Fi و 3G را ارائه می کنند و به شکل قراردادهای دیتای دارای سوبسید در شبکه های موبایل در دسترس هستند. در حال حاضر هیچ کمپانی موبایلی یک طرح تلفیقی برای تبلت و موبایل شما ارائه نمی دهد در عوض شما باید یک سیم کارت جداگانه برای هر وسیله تهیه کنید (که این کار به شکل قابل توجهی هزینه های پرداختی برای استفاده از داده های بی سیم را افزایش می دهد). هر چند، در حال حاضر شما می توانید برای ایجاد hotspotهای بی سیم و به اشتراک گذاری مستقیم اتصال دیتا از تلفن موبایل خود به تبلت، از تلفن های متعدد موجود در بازار استفاده کنید.

چند مانع دیگر
 

هرچند قبل از این که بتوانیم رسیدن به آینده باشکوه مبتنی بر تبلت را جشن بگیریم، این صنعت باید بر چندین مانع تکنیکی جدی فائق آید. جدی ترین مشکلات به پلتفرم های سیستم عامل و کمپانی های سازنده آن ها مربوط می شود.
سهم این مشکلات نباید برای غول های نرم افزاری بیش تر باشد. دلایل متعددی برای شک کردن به این موضوع وجود دارد که بیش از چند پلتفرم عمده در دراز مدت بتوانند در بازار تبلت رونق پیدا کنند، نکته ای که Apple ,Google و مایکروسافت به خوبی از آن آگاه هستند و به امید تسلط بر بازار تبلت، بر سر به دست آوردن حقوق patent ها و استانداردهای اینترنتی با هم نزاع می کنند. در دسترس بودن برنامه های کاربردی بر روی پلتفرم های رقیب، عامل کلیدی این نبرد خواهد بود.
حتی علیرغم نبردی که بین خود تولید کنندگان پلتفرم وجود دارد، هر یک از آن ها مجموعه منحصر به فردی از ویژگی ها را ارائه می کنند. سیاست های محدود کننده و غیر شفاف Apple در رابطه با ارائه برنامه های کاربردی، برای بسیاری از توسعه دهندگان iOS که ممکن است ماه ها صرف توسعه یک برنامه کاربردی؛ فقط برای Apple کنند و این کمپانی از توزیع آن بر روی store خود داری کند عاملی بازدارنده محسوب می شود.

سیستم عامل خود را هوشمندانه و با دقت انتخاب کنید
 

در سمت Computing کارها، انتخاب یک سیستم عامل کار بسیار ساده ای است؛ شما یا یک Windows PC را انتخاب می کنید و یا به دنبال یک سیستم Macمی روید. اما در دنیای تبلت، حداقل 5 پلتفرم متفاوت که توجه شما را به خود جلب می کند، وجود دارد.
iOS کمپانی Apple که iPad2 ،iPhone و iPod touch از آن استفاده می کنند، به واسطه سازگاری با مجموعه گسترده ای از بیش از 300000 برنامه کاربردی در حال حاضر در این زمینه پیشتاز است.
هر چند، Google Android نیز در این مسیر پیشروی می کند. پلتفرم اکثر تبلت های غیر اپل، Android است که در سال 2011 در نسخه های متعددی در دسترس قرار خواهد گرفت. تبلت های فعلی نسخه های Android 1.6 ،2.0 ،2.1 و ‎2.2 را عرضه می کنند اما نسخه ای که باید چشم به راهش باشید Android 3.0 (که با نام Honeycomb شناخته می شود) است. این نسخه بر روی تبلت های جدید 10 اینچی نظیر Xoom موتورولا در دسترس خواهد بود. Android در زمینه Multitasking کمی بهتر از iOS عمل می کند و با وجود گستره وسیع تری از برنامه های کاربردی، سیستم بازتری به شمار می رود.
Research in Motion نیز با BlackBerry Tablet OS خود که برای اولین بار بر روی BlackBerry PlayBook ارائه خواهد کرد وارد این بازی شده است. یک خصوصیت منفی آن، این است که فقط در حالت افقی کار می کند اما یک اینترفیس همواره به شمار می رود و قرار است با نرم افزارBlackBerry Messenger یکپارچه شود.
کمپانی HP نیز WebOS را با TouchPad خود که یک اینترفیس تر و تمیز است و کار همزمان بر روی چندین آیتم را تسهیل می کند عرضه خواهد کرد. این سیستم عامل یکپارچگی نزدیکی با تمام محصولات دیگر HP نظیر چاپ گر ها نیز دارد و برنامه های کاربردی زیادی برای آن عرضه خواهد شد. در بین تمام این ها، مایکروسافت به توسعه Windows 7 ادامه می دهد، اگر چه این یک سیستم عامل اختصاصی برای تبلت ها نیست و در حقیقت بر روی لپ تاپ ها بسیار بهتر کار می کند.
اگر قسم خورده اید که فقط از یک پلتفرم استفاده کنید، انتخاب تان می تواند بسیار راحت باشد اما اگر ترجیح می دهید بر اساس نتایج حاصل از مقایسه دقیق ویژگی ها و امکانات پلتفرم های گوناگون تصمیم گیری کنید، قضیه دشوارتر می شود.تبلت های Apple iPad و Android‏ Google گزینه های خوبی محسوب می شوند؛ در حالی که WebOS و BlackBerry Tablet OS گزینه های مبهم تری به شمار می روند. مایکروسافت و مکینتاش در این بازی نقشی ندارند.
5

تبلت پیشنهادی
 

Apple iPad 2
 

قیمت: 399 پوند
سیستم عامل: iOS
تبلتی که شور و هیجانی در بازار به راه انداخت و هنوز هم ابزاری است که ارزش خریدن را دارد. iPad 2 جدید Apple یک شاهکار سبک وزن و باریک در حوزه طراحی است اما طبیعت کنترلی Apple برنامه های کاربردی آن را محدود می کند. iPad 2 از Adobe Flash نیز پشتیبانی نمی کند بنابراین قابلیت استفاده از ویدئوی آن لاین با محدودیت روبرو است. اگرچه این ابزار هنوز هم یک قطعه زیبا است. شکل (6)
www.apple.com/uk/pad

BlackBerry PlayBook
 

سیستم عامل: BlackBerry Tablet OS
در حالی که سایر تولید کنندگان سایز ابزار خود را افزایش می دهند، BlackBerry کماکان از فرمت 7 اینچی استفاده می کند و اصرار دارد وسیله ای را عرضه کند که فقط در حالت افقی قابل استفاده است. عجیب است! اما این یک اینترفیس بسیار خوب است که کار با آن تجربه ای مسرت بخش به شمار می رود و با گنجاندن نرم افزار تجاری BlackBerry و BlackBerry Messenger می تواند به یک انتخاب مناسب بدل شود. شکل(7)
www.blackberry.com

HP Touchpad
 

سیستم عامل: WebOS
شاید این تبلت با یک اینترفیس flick-able، جذاب ترین تبلت موجود در بازار باشد. در این جا ایده های هوشمندانه زیادی نظیر قابلت انتقال بی سیم فایل ها بین یک تلفن HP و HP Touchpad با لمس آن ها وجود دارد. و شما می توانید فایل ها را به صورت بی سیم بر روی چاپ گرهای HP چاپ کنید. شکل(8)
www.hp.co.uk

Motorola Xoom
 

قیمت:499 پاوند
سیستم عامل: Android 3.0
این تبلت با برخورداری از یک پردازنده ‎1GHz Tegra 2 دو هسته ای و یک گیگابایت رم بسیار سریع اجرا می شود. و نمایش گر 10 اینچی بزرگ، دوربین 5 مگاپیکسلی، و فضای ذخیره سازی 32 گیگابایتی آن قابلیت های این ابزار واقعاً قدرتمند را افزایش می دهد. Xoom گزینه خوبی برای جایگزینی iPad است. شکل(9)
www.motorola.com

Samsung Tab
 

قیمت: از 399 پاوند
سیستم عامل: Android 2.0/3.0
تا این تاریخ تبلت 7 اینچی سامسونگ بزرگ ترین رقیب iPad بوده است. این تبلت به صورت استاندارد با 3G عرضه می شود و از Adobe Flash پشتیبانی میکند. دو دوربین توکار آن دیگر یک ویژگی منحصر به فرد محسوب نمی شود اما کماکان همه را غافلگیر می کند. نسخه جدید 10 اینچی آن از سیستم عامل (Android 3.0 (Honeycomb بهره خواهد گرفت. شکل (10)
www.samsung.co.uk
منبع: بزرگراه رایانه، شماره ی 140

چکیده مقاله: آیا شما می توانید از تبلت به عنوان جایگزینی برای لپ تاپ استفاده کنید؟ ما تصمیم به بررسی این ایده گرفتیم. بنابراین لپ تاپ یک نویسنده را از او گرفتیم و به جای آن یک iPad در اختیار او گذاشتیم و سپس او را به یک سفر کاری پنج روزه فرستادیم.
 

پس از موفقیت عظیم عرضه iPad در سال 2010، بسیاری از تحلیل گران صنعتی انتظار داشتند بازار تبلت با انفجار روبرو شود؛ زیرا برخی از گزارش ها پیش بینی می کرد فروش این نوع ابزار در 12 ماه بعد می تواند به 50 میلیون عدد برسد. و چندین تولید کننده امیدوارند بتوانند با عرضه طیف وسیعی از این ابزار در اندازه ها و عملکردهای متفاوت، کسب درآمد کنند. با عرضه تبلت های متعدد در بازاری که هنوز هم یک بازار بسیار جوان به شمار می رود، خیلی از کاربران با تکیه بر قابلیت های تبلت ها، آن ها را با این ایده که می توانند جایگزین کامپیوترهای نوت بوک شان کنند، به محیط کارشان می برند. بنابراین، آیا شما می توانید یک هفته تمام، فقط با یک تبلت کارهای تان را انجام دهید؟
از نظر تئوری، شما با به کارگیری یک تبلت که قادر است 90 درصد از کارهای روزمره شامل مرور وب، کنترل ای-میل ها، استفاده از توئیتر و فیس بوک و مهم تر از همه، نوشتن گزارش را به انجام برساند. فقط در مدت زمان کوتاهی باید بتواند از تبلت به عنوان تنها کامپیوتری که در اختیار دارید بهر ه برداری نمائید. به عنوان یک آزمایش، ما نوت بوک Mitch Wagner که در حوزه تکنولوژی قلم می زند را از او گرفتیم و یک iPad به او دادیم تا بفهمیم او در یک سفر کاری پنج روزه چگونه می تواند کارهای خود را انجام دهد. این مقاله، نتیجه گیری او از کار با یک تبلت به عنوان کامپیوتر اصلی وی در یک سفر 5 روزه به دور ایالات متحده آمریکا است.

شروع سفر
 

در حالی که ایده استفاده از iPad در یک سفر کاری یک ایده هیجان انگیز به شمار می رفت، طولی نکشید که من با مشکلات و موانع متعددی برخورد کردم. اولین مشکلی که با آن روبرو شدم، عدم سازگاری با اسناد بود. یکی از مشتریان از من خواسته بود، در حالی که در سفر هستم یک ارائه پاورپوینت برای ارائه در جلسه ای که قرار بود در آن شرکت کنم، تهیه نمایم. از نظر تئوری، این کار نمی بایست مشکل باشد: برنامه کاربردی Keynote برای iPad در دسترس قرار دارد و این برنامه اصولاً باید قادر باشد با اسلایدشوهای پاورپوینت کار کند. من باید می توانستم با استفاده از آداپتور VGA ،iPad را به یک پروژکتور متصل کنم و سپس Presentation را ارائه کنم.
این تئوری است اما در عمل، کارها به شکلی که قرار بود پیش برود، پیش نرفت. کلاینت من یک فایل پاورپوینت برایم ارسال کرده بود تا از آن به عنوان قالب (Template) استفاده کنم و از من خواسته بود ارائه خود را با استفاده از رنگ ها، فونت ها و فرمت هایی که در آن فایل بود، طراحی کنم. اما این قالب با Keynote ی که بر روی iPad نصب شده بود، سازگاری نداشت. فایل templete پاورپوینت، از فونت Dingbats و مقداری گرافیک استفاده می کرد؛ اما iPad از این فونت پشتیبانی نمی کند. برای حفظ فرمت گذاری، من مجبور بودم ارائه را با استفاده از iMac خودم ایجاد کنم و سپس در حالی که به سمت مقصد حرکت می کردم تا Presentation اصلی را ارائه کنم، یک لپ تاپ قرض بگیرم.
من یک روز قبل از شروع سفر کاری متوجه این مشکل پاورپوینت شدم. بنابراین تجربه کار با iPad قبل از شروع با شکست مواجه شده بود. حتی قبل از این که سوار هواپیما شوم. می دانستم که برای انجام برخی از کارها در طول سفرم مجبور هستم از یک لپ تاپ استفاده کنم.

عدم سازگاری با اینترنت
 

من و کمپانی کلاینت، از Google Wave به عنوان ابزار مباحثه در تمام جلسات استفاده می کردیم. این کار جالب و در عین حال خلاقانه بود. به طور طبیعی، من انتظار نداشتم این کار برایم دردسری ایجاد کند. البته بدیهی بود که عدم پشتیبانی از Flash باعث می شد تا نتوانم بسیاری از ویدئوها و بازی های آن لاینی را که با iPad سازگار هستند، اجرا کنم. هر چند، فقدان پشتیبانی از Flash در این سفر یک مشکل محسوب می شد زیرا من نیاز به پُست مطالب به وبلاگی که از Flash استفاده می کرد و دربردارنده یک پخش کننده MP3 توکار مبتنی برFlashبود، داشتم. و من باید اطمینان پیدا می کردم که MP3 Player بعد از این که بلاگ را منتشر می کردم، کار می کند. از آن جائیکه این کار نمی توانست با iPad انجام شود، من مجبور بودم به طبقه پایین هتل محل اقامتم بروم و برای پنج دقیقه چک کردن بلاگ، پول پرداخت کنم. و در کمال ناراحتی و ناامیدی وقتی هفته بعد به دفتر کار خانگی ام مراجعه کردم، متوجه شدم که Flash روی بلاگ هنوز هم کار نمی کند.

ابزار عجیب، برنامه های کاربردی مفقود شده
 

علاوه بر فقدان پشتیبانی از فلش و مشکلات مرتبط با پاورپوینت، تنها مشکلی که من با iPad داشتم این بود که به استفاده از آن عادت نداشتم. من همزمان با سفر، کارهای روزانه ام را انجام می دهم و iPad فاقد سیستم فایلی است که شما بتوانید اسنادی را که با استفاده از برنامه های کاربردی مختلف ایجاد شده در یک مکان واحد بر روی آن ذخیره کنید. به جای آن، شما در iPad اسناد را داخل برنامه خاصی که آن ها را ایجاد کرده ذخیره می کنید؛ (به عنوان مثال اسناد Pages در Pages) و با محدودیت های زیادی برای به اشتراک گذاری آن ها بین برنامه های کاربردی مختلف مواجه هستید. این یک روش کاملاً متفاوت برای کار کردن است و مدتی طول می کشد تا افرادی که کارهای شان را با استفاده از یک کامپیوتر دسک تاپ انجام می دهند به آن عادت کنند.
در مرورگر وب یک تبلت برخلاف مرورگرهای دسک تاپ شما نمی توانید کل پوشه bookmark ها را به یک باره باز کنید. وقتی من کارهای بانکی یا مالی خود را به شکل آن لاین انجام می دهم دوست دارم PDF رسیدها را بر روی دسک تاپ ذخیره کنم و در iPad شما نمی توانید PDF ها را ذخیره کنید.
از این مهم تر این که من حدود یک دوجین برنامه کاربردی بر روی کامپیوترم دارم که برای انجام کارهای خود هر روز از آن ها استفاده می کنم. خیلی از این برنامه ها مثل TextMate، بر روی iPad قابل استفاده نیستند. سایر برنامه ها مثلاً Things، در دسترس است اما بر روی iPad به شکل متفاوتی کار می کنند. من بیش تر کارهای خود را در فایل های متنی ساده ذخیره می کنم و قبل از سفرم نتوانستم یک برنامه ساده ویرایش گر متن برای iPad پیدا کنم. اگرچه برنامه های متعددی مثل Simplenote و writer برای iPad وجود دارد، نتوانستم آن ها را گیر بیاورم.
اغلب کاربران نیز بر روی کامپیوتر اصلی خود چنین برنامه هایی برای انجام کارهای روزانه شان دارند که مجبور هستند بر روی یک تبلت آن ها را با برنامه های دیگری جایگزین کنند. تمام آن 5 روزی که فقط به iPadمتکی بودم به دنبال برنامه ها ومیان برهای صفحه کلیدی می گشتم که بر روی iPad وجود نداشت. من از Dropbox و یک درایو thumb برای اطمینان از این که تمام اسناد مورد نیاز را به همراه دارم استفاده کردم. قبل از این که سفرم را شروع کنم گردآوری همه این اسناد وقت زیادی از من گرفت.

نقاط قوت iPad
 

البته استفاده از یک iPad به عنوان کامپیوتر اصلی خیلی بد نبود. این وسیله نقاط قوتی هم دارد. iPad به واسطه وزن کم و سایز کوچک برای سفر از طریق فرودگاه ها ایده آل است؛ وزن iPad حدود 680 گرم و کوچک تر از یک دفترچه یادداشت سایز A4 است. در مقایسه، 15MacBook Proاینچی من 3/75 برابر سنگین تر از iPad و البته بزرگ تر و حجیم تر از آن است.
به دلیل این که iPad بسیار کوچک و سبک است و به سرعت راه اندازی می شود زمانی که مقداری وقت اضافه دارید؛ مثلاً وقتی در صف انتظار سوار شدن به هواپیما هستید می توانید آن را به سرعت روشن کنید و کمی کار با آن انجام دهید. وقتی از لپ تاپ استفاده می کنید مجبور هستید مکانی برای نشستن پیدا کنید و منتظر بوت شدن آن بمانید اما با استفاده از یک تبلت در عرض چند ثانیه به محتوای آن دسترسی پیدا می کنید.
درعین حال استفاده از iPad در فرودگاه ساده تر از لپ تاپ است. من هرگز به متعادل کردن یک نوت بوک بر روی پایم علاقه نداشته ام اما با یک تبلت، کارها طبیعی تر به نظر می رسند. همچنین تبلت در مقایسه با یک لپ تاپ فول سایز به خوبی روی سینی میز هواپیما جای می گیرد.
صفحه کلید on-screen برای تایپ یادداشت های کوتاه در اسناد قابل استفاده است.شکل(2)

عمر باتری اعجاب انگیز
 

من در سفر تجاری خود نیمی از ایالات متحده؛ از سن دیه گو تا آیووا را طی کردم. پس از 11 ساعت استفاده شدید (اما نه مداوم) شامل تماشای مقداری ویدئو، باتری iPad من هنوز هم 36 درصد شارژ داشت. یک کامپیوتر لپ تاپ با گذشت نیمی از این مدت کاملاً از کار می افتد.
اگر چه من بر روی iPad اتصال 3G نداشتم، برای اتصال با هیچ مشکلی برخورد نکردم. من در این سفر بیش تر وقتم را در دفاتر، هتل ها و فرودگاه ها یعنی جاهایی که انتظار پیدا کردن یک اتصال Wi-Fi دارید صرف کردم و iPad را در چنین مکان هایی به کار گرفتم. من در طول پرواز می توانستم با استفاده از Wi-Fi آن برد iPad کل یک فیلم Streaming را از طریق سرویس آن لاین فیلم Netflix تماشا کنم. پرواز من یک پرواز دلتا بود و فیلم نود دقیقه ای تنها دو بار و هر بار برای چند ثانیه موقتاً متوقف شد.
استفاده از iPad در اتاق یک هتل بسیار ساده تر و راحت تر از لپ تاپ است. من همیشه از کار بر روی میز هتل ها متنفر بوده ام زیرا این میزها همیشه ارتفاع نامناسب و غلطی دارند. با iPad، نشستن روی مبل راحتی یا تخت خواب اتاق هتل و کار کردن با آن خیلی راحت بود. من فکر می کنم کاری که انجام می دادم خیلی موثرتر بود زیرا راحت تر بودم. صفحه کلید on-screen آن نیز برای تایپ چند پاراگراف خوب بود اما من برای نوشتن مطالب بلند چند بار از Apple Wireless Keyboard استفاده کردم. در نظر گرفتن جایی برای این صفحه کلید بلوتوث در چمدان تان کار عاقلانه ای است زیرا در عین کوچکی و سبکی عالی، کار می کند.
و در نهایت iPad واقعاً در اواخر شب، وقتی زمان خواندن یک کتاب الکترونیکی یا تماشای مقداری ویدئو قبل از خواب می رسید، می درخشید.

نتیجه گیری
 

در طرف مثبت، iPad ثابت کرده در مواقعی که استفاده از یک نوت بوک کاری غیرعملی است یک دستگاه قدرتمند سبک وزن و مفید است. در سمت منفی، این وسیله فاقد ابزاری است که در مواقع لزوم به عنوان تنها کامپیوتری که در اختیار دارم بتوانم از آن استفاده کنم. iPad، حتی برای چند روز هم جایگزینی برای لپ تاپ نیست اگرچه من خوش بین هستم که می توانم در سفرهای کوتاه یک روزه یا یک شبه از آن استفاده کنم.
من iPad را برای مشکلاتش سرزنش نمی کنم. من سعی کردم به روشی از آن استفاده کنم که برای آن طراحی نشده بود. iPad یک کامپیوتر مستقل نیست، بلکه رفیق و همراهی برای کامپیوتر اصلی شما محسوب می شود. اگر می خواهید کارهای جدی انجام دهید هنوز هم به یک لپ تاپ یا یک کامپیوتر دسک تاپ نیاز دارید.
اما یک تبلت برای چیزی که هست عالی است: ابزاری برای استفاده در زمانی که دسترسی به یک کامپیوتر لپ تاپ یا دسک تاپ امکان پذیر نیست؛ یا اگر نمی خواهید کارهای جدی انجام دهید. در چنان موقعیت هایی لپ تاپ می درخشد.
برای تایپیست های حرفه ای و جدی در کار،یک صفحه کلید فیزیکی مثل این صفحه کلید بلوتوث محصول Apple توصیه می شود.شکل (3)
منبع: بزرگراه رایانه، شماره ی 140