تأثیر رنگها برروی ارتباط انسانها

انتخاب رنگ لباس در ارتباطات میان فردی اهمیت ویژه‌ای دارد،‌ چرا كه لباس افراد اگر چه شان و شخصیت افراد را شكل نمی‌دهد، اما اغلب پایه‌ای برای قضاوت اولیه در مورد افراد است و تاثیر شگرفی بر قضاوت‌های دیگران نسبت به آنها می‌گذارد. تحقیقات نشان داده اگر شما لباس مرتبط با پایگاه اجتماعی بالایی را در برداشته باشید و هیچ كس شما را نشناسد، در عبور از عرض یك خیابان شلوغ بیشتر از كسی كه لباس مربوط به پایگاه اجتماعی پایینی را در بر دارد،‌ مورد توجه خواهید بود و آسان‌تر به شما راه خواهند داد. اصولا لباس، علاوه بر محافظت انسان‌‌ها از سرما و گرما، وسیله‌ای برای ارتباطات غیر كلامی است و به تنهایی قادر است حداقل 10 پیام اساسی را به دیگران منتقل كند:

1- سطح اقتصادی 2 - سطح تحصیلی 3- اعتبار اجتماعی 4- وضعیت اجتماعی5- سطح پیچیدگی 6- زمینه اقتصادی 7- زمینه اجتماعی 8 - زمینه تحصیلی 9- سطح موفقیت 10- ویژگی‌های اخلاقی

امروزه در ارتباطات میان فردی، مردم بیش از آن كه به حرف‌های شما توجه داشته باشند، به لباسی كه پوشیده‌اید و به وضعیت ظاهری شما توجه دارند، بنابراین رنگ‌ها می‌توانند همچون مهمانی ناخوانده بر روابط شما با دیگران تاثیر بگذارند. بی‌شك بیش از این كه تنوع رنگ‌ها برای شما موثر باشد، در جذب مخاطبان شما موثر خواهد بود. اگر محدودیت استفاده رنگ‌ها از فرهنگ اجتماعی كمی دور می‌شد، رنگ چه معجزه‌ها كه نمی‌كرد، چون اگر رنگ‌ها و تنوع آنها مهم نبودند، زیباترین نمادهای آفرینش یعنی آسمان و زمین، گل‌ها و درختان، دریاها، اقیانوس‌ها و... با این همه تنوع رنگ آفریده نمی‌شدند. تنوع در لباس‌ها در هر سنی كه هستید، در اولین برخورد شما با مخاطبانتان بویژه آنها كه همیشه شما را می‌بینند، لبخندی نرم و پرنشاط ایجاد می‌كند كه این خالی از لطف نیست.

بر این اساس می‌توان گفت شناخت و استفاده درست از رنگ‌ها بخصوص در لباس افراد می‌تواند نقش موثری در برقراری یك ارتباط موثر و سازنده با مخاطب داشته باشند؛ مثلا افرادی كه بكرات لباس‌های آبی تیره می‌پوشند در برقراری ارتباط واقعی با دیگران مشكل دارند و بی‌دلیل مضطرب می‌شوند، چراكه آبی تیره توانایی اعتماد كردن به دیگران را از میان می‌برد. چنین فردی با تمركز شدید روی عقل و منطق ممكن است تماس خود را با احساساتش از دست بدهد. پوشیدن لباس‌هایی به رنگ آبی تیره نشان‌دهنده شخصی است كه بیش از حد استرس دارد و مشكلات ذهنش را مشغول كرده است. اگر رنگ غالب پوشاك شما آبی است [ بخصوص در مورد آقایان ‌لازم است احساسات منفی خود را بتدریج و به آرامی تخلیه كنید تا مبادا یكدفعه خشمگین شوید و در نتیجه كنترل خود را از دست بدهید. آبی در بسیاری از اصطلاحات كلامی امروزه آورده می‌شود كه معروف‌ترین آن Feeling Blue است، یعنی افسردگی احساس كردن یا دقیق‌تر از آن، سرخوردگی روحی احساس كردن. در گذشته اصطلاح blue-Stocking ، اصطلاحی ضد زن بود و برای مسخره كردن زنان تحصیلكرده به كار می‌رفت و به زنی اطلاق می‌شد كه تحصیلات دانشگاهی داشت، زیرا به نظر مخالفان چنین زنی، زنانگی خود را نادیده می‌گرفت تا درس بخواند، چراكه در آن زمان زن بودن و داشتن هوش آكادمیك با یكدیگر سنخیت نداشتند.

استفاده از رنگ زرد در برقراری ارتباط نیز كمك می‌كند. اگر احساس تنهایی می‌كنید یا قادر نیستید با دیگران تماس‌های خوبی برقرار كنید، استفاده از این رنگ روشن، جریان كلمات شما را آسان و شیوایی كلام شما را تقویت خواهد كرد.

رنگ در اعتقاد‌های مذهب

در انجیل، عهد عتیق و جدید، به رنگ‌های زیادی اشاره شده است. رنگ‌های نمادین مسیحی و یهودی هنوز هم در مناسك این مذاهب وجود دارد. رنگ سبز زمردین با عیسی مسیح پیوند یافته است. مسیحیان اغلب رنگ آبی را به حضرت مریم باكره اختصاص می‌دهند. در متون اسلامی از رنگ‌هایی كه در جامعه مكروه است، سخن رفته است. بهترین رنگ‌ها در جامعه سفید است و پس از آن به ترتیب زرد، سبز، سرخ كمرنگ، كبود و عدسی. سرخ تیره رنگ (بخصوص در نماز)‌ و جامه سیاه كراهت شدید دارد ما دلایل زیادی داریم كه رنگ سبز مایل به آبی رنگ ولایت مطلق الهی است. بهشت موعود ما بهشتی است با رنگ سبز مایل به آبی. در دین اسلام حدیثی نداریم كه بگوید پوشش حجاب چه رنگی باشد، اما احادیث زیادی داریم بر كراهت رنگ سیاه. رنگ سیاه ایجاد غرور و در عین حال كدورت روحی می‌كند. رنگ سیاه رنگ غم است رنگ اندوه است ما برای رنگ سیاه شب حدیث داریم كه پیش از غروب آفتاب، چراغ روشن كنید به خاطر این‌كه هیچ‌وقت نور از زندگی ما بیرون نرود و تیرگی شب بر ما سلطه پیدا نكند.

مفاهیم رنگ در ملل مختلف

آفریقا:

الجزایر،  موریتانی،  تازانیا،  سومالی

یک زیبایی شناسی واحد و یکپارچه ی پان- آفریقایی وجود ندارد اما یک سری طرح های پایدار در سرتاسر قاره دیده می شود، اگر چیزی خشک یا مرطوب باشد،  هموار یا ناهموار بودن سطح آن مهم تر است. تیرگی و روشنایی در مرحله بعد مورد توجه قرار می گیرد. بعد از بررسی دقیق این مراحل، می توان معنای نمادین رنگ را دریافت. در بعضی جوامع سطوح هموار، براق و زیبا هستند. اما در برخی دیگر از کشورها که نشتر زدن، یک سنت است،  اشیای کاملا تیز و ناصاف معیار زیبایی هستند. طرح کلی در آفریقا، طرح های خطی تکرار شونده روی دیوارهای سنگی، درهای چوبی و میز و صندلی  بر روی بافت های مختلف می باشد. در بسیاری ازجوامع آفریقایی،  هنرمندان هم تراز با پزشک-جادوگران بودند، به خاطر این مسئله که از طریق آثارشان باید منتقل کننده ی معانی جادویی و مذهبی می بودند. معانی استنباط شده از یک اثر هنری مهم تر از زیبایی ظاهری آن است.

هنر آفریقایی تأثیر عمیقی برهنر مدرن غربی داشته است، همان طور که هنر چاپی ژاپنی بر روی امپرسیونیسم، پیکاسو، مودیلیانی، درین و بسیاری دیگر از هنرمندان تأثیر گذارد. تعداد بی شماری از هنرمندان از مجسمه های آیینی آفریقایی الهام گرفته اند.

کیث هرینگ Kieth Haring پس زمینه‏های هیجان آور الگوهای خودش را به کمک هنر چاپی آفریقایی ایجاد می کند و از اِلمان های این هنر در آثارش استفاده می کند.

رنگ، معانی متفاوتی در نواحی مختلف آفریقا دارد. این معناهای متفاوت، از روستایی به روستای دیگر،  حتی بین خانواده های ساکن در یک روستا هم متفاوت استنباط می‏شود.

قرمز: در نیجریه فقط توسط رؤسای قبایل پوشیده می شود، اما در غنا به هنگام سوگواری پوشیده می شود و همین طور به هنگام مراسم تدفین در ماداگاسکار.

در استفاده آیینی از این رنگ، قرمز به معنی مرگ وخون ریزی خواهد بود. مردم بادیه نشین ماسای Masai  ساکن نواحی آفریقای شرقی از پارچه‏های قرمز راه راه بسیار استفاده می‏کنند، چون بسیاری از بزرگسالان جوامع زوسا Xhosa در آفریقای جنوبی لباس قرمز می پوشند، این مردم «مردم قرمز» نامیده می شوند.

آبی: در آفریقای شرقی، عقیده دارند که دانه های آبی، سبب حاصل خیزی می‏شوند. رانگا، نام گردن بند فیروزه ای است که در جنوب آفریقا پوشیده می شود، علت پوشیدن این گردن بند این است که مردم زوسا را به نیاکانشان پیوند دهد. تانزانیا به خاطر تانزانیست Tanzanite جواهر آب بنفش، شهرت جهانی دارد.

آسیای جنوب شرقی:

چین، هنگ کنگ

از لحاظ تاریخی و فرهنگی، چین غنی ترین کشور است، سنت های چینی در ارتباط با معانی و تعابیر رنگی به تاریخ عصر برنز برمی گردند که در طی قرون متمادی به یک سیستم نمادین رنگی پیچیده تبدیل شدند. تعابیر رنگی در کشورهای این منطقه، با باور باستانی فنگ شوی Feng shui، گره خورده اند. ترجمه لغت به لغت این عبارت «باد و آب» است و به مفهوم زندگی همراه هارمونی در محیط می‏باشد. در حالی که این باور باستانی، نه یک دین است نه یک فلسفه، اما فنگ شوی مخلوطی از هر دوی این ها برای رسیدن به کمال زمینی، مردمی و متافیزیکی می باشد. این باور در ارتباط با طراحی ساختمان و بنا بیشتر استفاده میشود اما به مرور در زمینه های مختلف کاربرد پیدا می کند، از انتخاب شکل کلی یک شهر گرفته تا قرارگیری میزوصندلی در یک اتاق. نمادهای رنگی چینی، از آن جا که با موضوعات پنج عنصر اصلی و جهات اصلی مرتبط هستند، به همین خاطر کاربرد رنگ با باور فنگ شوی گره می‏خورد. در آسیا هارمونی و تعادل در زندگی روزانه بسیار مهم است.

قرمز: این رنگ به طور گریزناپذیری تداعی کننده چین کمونیست است و ما را به جنوب چین می رساند، جایی که منشا حرکت انقلابی در چین بود. کتاب کوچک قرمز مائو یک نیروی هدایت کننده برای انقلاب فرهنگی دهه 60 بود. قرمز یک رنگ سنتی برای لباس های عروسی است. پاکت های کاغذی قرمز پر از پول، هدیه‏های سنتی سال جدید قمری چینی برای بچه‏ها می‏باشند. شرکت‏های بسیاری در چین، عیدی کارمندان را در این پاکت‏ها می‏گذارند و به آن ها می‏دهند. در فرهنگ چینی، پوشیدن قرمز یاقوتی سبب طول عمر می‏شود. یکی از تعابیر منفی رنگ قرمز در آسیای جنوب شرقی این است که ترحیم نامه‏ها، به صورت سنتی با جوهر قرمز نوشته می‏شوند. حروف زرد در پس زمینه قرمز در تمام علامت ها، برچسب‏ها و بسته‏بندی‏ها دیده می‏شوند.

زرد: شاید به خاطر خاک زرد شمال چین، زرد در این فرهنگ، رنگ نمادین زمین شده است. برای قرون متمادی زرد رنگ نمادینی بود که در انحصار خانواده های امپراطوری قرار داشت و امروزه هم این رنگ نشان قدرت و سلطنت است.

در فرهنگ چینی، آب یک مؤنث است در طبیعت است. تنالیته های مختلف آبی در زبان چینی بیشتر به معنی عمیق و کم عمق هستند تا تاریکی و روشنی رنگ. کارگران ساده به صورت سنتی رنگ آبی سفید آمیخته می پوشند.

سفید: نماد فلز است. همچنین نمادی از مرگ و سوگواری است. مراسم تدفین، دومین اتفاق مهم در زندگی یک انسان است که (البته در فرهنگ چینی، اولین اتفاق هم ازدواج است) در آن روز لباس های سفید پوشیده می شود. در هنگ کنگ سفید به معنی غرب و پاییز است.

نماد شناسی رنگی چینی

عناصر طبیعت، جهت‏های اصلی، مناطق مختلف یک کشور و چهار فصل، تشکیل دهنده ی نمادشناسی رنگی سنتی چینی هستند. رنگ های پنج عنصر اصلی در این نمادشناسی سنتی از این قرار است: زمین، زرد - فلز، سفید - آب، سیاه- چوب، آبی یا سبز آتش، قرمز. هر رنگ بازگو کننده ی فیزیکی و غیرفیزیکی عناصر می باشد چگونگی ارزش ماهیتی این عناصر چنین است: آتش برچوب چیره می شود، آب بر آتش و به همین ترتیب این چرخه ادامه می یابد. در افسانه شناسی چینی، چهار فرمانروای بهشت که از چهار جهت اصلی محافظت می کنند، دارای صورت‏های رنگی هستند: فرمانروای شمال صورت سیاه دارد. جنوب، قرمز- شرق، سبز و فرمانروای غرب سیمایی سفید دارد.

ژاپن:

معدود جوامعی هستند که از رنگ مطابق با ماهیت کشورشان به خوبی استفاده کنند، آن چنانکه ژاپن عمل کرده است. اقتصاددان بین الملل، ماکس مول Max Mohl ژاپن را چنین توصیف کرده است: «سرزمین نیلوفر آبی و سرزمین ربات‏ها، دو مرحله از هستی که به آسانی در کنار هم قرار نمی گیرند... همین طور کسی نمی خواهد این دو را در کنار هم قرار دهد.»

قرمز: در ژاپن، رنگ قرمز یک رنگ ملی فراگیر و همه جا حاضر است، در پرچم کشور دیده می شود، در تلفن های عمومی، در تبلیغات در نسخ چاپی و در تصاویر گرافیکی که از تلویزیون پخش می شوند. کسا Kesia لباس مذهبی راهب تراز اول بودایی «ذن»، قرمز است. قرمز نماد ازخودگذشتگی است. استفاده از جوهر قرمز در نوشتن، نشان از به هم خوردن یک رابطه صمیمی است. در فرهنگ ژاپنی، خرچنگ‏های دریایی نماد زندگی طولانی است.

زرد: رنگ غالب در پارچه بافی و باغبانی زرد است که توسط راهب دارای مرتبه ی سوم مذهبی،  در معابد «ذن» پوشیده می شود. زرد نماد خورشید و گل می باشد.

آبی: لباس کارگران آبی است. یوکاتاهای با نقش مایه های سفید و آبی تزئین می شوند.

کشورهای منطقه اقیانوسیه (جنوب غربی)

استرالیا، نیوزلند، فیلیپین

در این منطقه، جایی که کلمه «تابو» از فرهنگ آن به وجود آمده است، وقتی صحبت از رنگ می شود، چنین تابویی وجود ندارد. رنگ همیشه در بسیاری از صنایع تزئینی سنتی، واجد معانی عمیق و نمادین نمی باشد. منطقه ی جنوبی اقیانوسیه به دوقسمت پولی نسیا و ملانسیا تقسیم می شود. پولی نسیا مثلثی است بین کشورهای هاوایی، نیوزلند، جزایر ایستر. هنر غالب این منطقه، آفرینش توتم های تراشیده شده نمادین از نیاکان و حیوانات است. هنر دیگر این مردم تزیین اشیای کاربردی است. این مسأله هم باید مدنظر گرفته شود که جایی که رنگ استفاده می شود، اکثرا اهداف زیباسازی و تزیینی مدنظر گرفته می شود. دو نوع لباس در قسمت پولی مسیا پوشیده می شوند که مرجع خوبی برای بررسی رنگ این منطقه می باشد. پنبه دوزی های تاهیتی که "تیفای فای" نام دارند، به رنگ های متضاد مزین هستند.

لباس "تاپا" که در کشور تونگا استفاده می شود،  یک لباس چندمنظوره است که رنگ هایی دارد نظیر: قهوه ای- نارنجی، قرمز نارنجی و زرد.

ملانسیا،  از جزایر جنوب غربی اقیانوسیه که از سمت فیجی تا گینه نو کشیده شده اند،  تشکیل شده. برخلاف پولی  نسیا،  در منطقه ملا نسیا اشیا سال هاست که با رنگ های روشن پوشیده می شوند و این نشان از تأثیر ورود کالاهای آمریکایی و اروپایی به منطقه می باشد.

استرالیا،  سرزمین بامبوها است. خرمایی، رنگ لاماها  می باشد که در استرالیا به وفور یافت می شوند. باید بدانیم که استرالیا خشک ترین قاره ی مسکونی در جهان است که نشان از این است که رنگ های قهوه ای خاکی و خرمایی چشم گیر ترین رنگ ها خواهند بود.

بزرگ ترین تپه ی مرجانی جهان (نوعی سد) در استرالیا است. این تپه ی مرجانی از دو قسمت ساخته شده، تپه ی مرجانی چند رنگی که از پولیپ های زنده درست شده و تپه ی مرجانی سفید،  که از اجساد بی شمار پولیپ هایی که طی صدها هزار سال مرده اند به وجود آمده است.

زرد: مائوری ها، بافته های سنتی با طرح هایی به  رنگ زرد و اکر دارند. رنگ زرد، نمادی از رستاخیز و تولدی دوباره، رنگ جنبش «قدرت مردمی فیلیپین» شد که در دهه هشتاد فردیناند مارکوس را از اریکه قدرت به پایین آورد.

"اولورو" یک صخره بزرگ با محیطی به طول 9 کیلومتر می باشد و ارتفاعی معادل 348 متر دارد. رنگ این صخره به همراه حرکت خورشید از روی آن، از ارغوانی روشن به آبی،  صورتی، قهوه ای و قرمز سرخ تغییر رنگ می دهد.

مرمرهای شیطانی سنگ های بزرگی هستند که به هنگام غروب خورشید درخششی قرمز رنگ پیدا می‏کنند. در میان مائوری‏های اهل نیوزلند قرمز‏، رنگی مقدس است که مخصوص خدایان می‏باشد. در خانه‏های سنتی مائوری، پرتوهای خورشید به صورت خط‏های پیچ‏دار سفید هندسی بر روی پس زمینه‏ای به رنگ قرمز خاکی ترسیم می‏شوند. اکثر سرزمین نیوزلند، خاکی سرخ فام دارد.

این غیر ممکن است که درباره استرالیا حرفی زده شود و از رنگ آبی صحبت به میان نیاید چون استرالیا به خاطر سواحل زیبا و ورزش های آبی که در آن جا انجام می شود،  شهرت جهانی دارد. آبی رنگ غالب پرچم اکثر کشورهای حوزه اقیانوسیه است.

در آیین حرکت دسته جمعی «نازارین سیاه» در فیلیپین،  عظیم ترین کارناوال در این کشور، مجسمه ی چوبی سیاهی با ابعاد انسانی از حضرت مسیح از میان خیابان های کویاپو توسط مردم برده می شود.

http://maryamkhadem.blogfa.com/

ارتباط غیرکلامی

کلیه پیام‏هایی که افراد علاوه بر کلام مبادله می‏کنند ارتباط غیرکلامی گفته می‏شود. طرز قرار گرفتن، راه رفتن، ایستادن، چهره، چشم‏ها، لحن صدا، طرز لباس پوشیدن و... نشانه‏ های ارتباط غیر کلامی هستند. بنابر این موارد فوق می‏توانند در نحوه ارتباط با مخاطب و جذب وی مؤثر باشد. مخاطب در بدو ورود به محل کار شما، با دیدن نشانه‏ هایی از شما قضاوت می‏کند لذا می بایست چنان برخورد کنیم تا شخصیت مثبتی در ذهن مخاطب از خود به جا گذاریم.

بنابر این بد نیست بدانیدکه کلام 7 درصد، لحن و طنین 38 درصد و حرکات (ارتباط غیر کلامی) 55 درصد اطلاعات را منتقل می‏کند. به طور کلی موارد زیر در ارتباطات غیر کلامی اهمیت خاصی دارند:

1- لباس و پوشش ظاهری:

لباس و وضع ظاهر، اغلب پایه‏ ای برای قضاوت اولیه در مورد افراد است و تأثیر شگرفی بر قضاوت‏های دیگران بر ما دارد. بنابراین در هنگام انجام وظیفه پوشیدن لباسی که بیانگر شغل شما باشد از یک طرف و تمیزی و آراستگی ان از طرف دیگر موجب موفقیت در کار و ارتباط صمیمانه با دیگران خواهد بود.

2- چهره و چشم:

چهره به مراتب از رمزهای رسانه‏‏ای راستگوتر است و در میان رسانه‏های غیر کلامی چشم مهمترین نقش را دارد. چشم‏ها حتی گاهی بدون اینکه خود بخواهیم، ارتباط برقرار می‏کنند.

- در مرحله آغازین ارتباط، هیچ گاه بیش از 3 ثانیه به طرف مقابل خیره نشوید

- هر زمان که امکان داشته باشد از جهش ابرو استفاده کنید.

- همیشه به جهش ابروی دیگران پاسخ دهید مگر اینکه خودتان بخواهید خصومت نشان دهید.

- ارتباط چشمی خود را همواره به سمت پایین قطع کنید.

3- اشارات و حرکات دست‏ ها:

بسیاری از آدمها با دست‏های خود سخن می‏گویند و پیام‏های گوناگونی را به مخاطبان خود القا می‏کنند و با آنان ارتباط مؤثرتری از این طریق برقرار می‏کنند. می‏توان گفت که امروزه کمتر کسی است که از آن بهره‏مند نگردد. ما به کرات از آن استفاده می‏کنیم بدون اینکه خودمان واقف باشیم مثلاً هنگام عصبانیت دست به پیشانی می‏گذاریم.

4- لحن کلام:

فرهنگ ارتباطی در مکان‏های مختلف متفاوت است. مردم کوهستان به نسبت شهرنشینان از بلندگویی بیشتری در سخنگویی و محاوره استفاده می‏کنند. حرفه نیز در بلندی صدا مؤثر است: کارگران و کارمندان سازمان‏های صنعتی نیز اینگونه‏اند. افرادی که دارای ویژگی‏های شخصیتی تهاجمی هستند با بلندی صدای بیشتری نسبت به کسی که در نقطه مقابل است و در ویژگی شخصیتی خجالتی قرار دارد سخن می‏گویند.

5- طریقه برخورد و ارتباط

1- مرحله آغازین: وقتی با کسی برخورد می‏کنید تمام قسمت‏های بدن مشارکت دارند و مهمترین منطقه ارتباطی، چشم‏ها و دهان هستند.

2- جهت‏گیری: جهت شما نسبت به مخاطب و فاصله‏ای که در آن می‏ایستید در تبادل احساسات مختلف نقش اساسی دارد.

3- با توجه به نوع برخوردی که در ارتباط انتخاب می‏کنید وضع بدنی، میزان انقباض عضلات و جهت نگاه اهمیت خاصی دارد.

4- مشارکت: در این مرحله به تبادل علائم زبان بدن ادامه می‏دهید و با پیا‏م‏های غیرکلامی با اعمال تأثیر و معانی دیگر به شدت آنها بیفزایید.

5- جدایی: کی از شما یا هر دو تصمیم می‏گیرید که به تبادل افکار خاتمه دهید. در این حالت از کلمات امیدوارم و بسیار خوب و از این قبیل استفاده کنید.

6- برای رسیدن به نتیجه دلخواه باید فاصله خود را درست انتخاب کنید.

7- هرگز با آقایان بیگانه از روبرو و خانم‏ های بیگانه از پهلو برخورد نکنید. در هنگام صحبت با آقایان بیگانه از کنار شروع کنید تا به تدریج به روبرو برسید و در هنگام صحبت با خانم ‏های بیگانه از روبرو شروع کنید و به تدریج به کنار برسید. 8- در زمانی که شخص نشسته است حالت ایستاده به خود نگیرید چرا که مفهوم تهدید و تسلط را در پی دارد.

9- زمان دست دادن یکی از مهمترین مراحل ارتباط است. در هر شرایطی دست خود را خشک کنید و در فشار دادن حد اعتدال را رعایت کنید و دست طرف مقابل را حدود 6 ثانیه نگه دارید.

10- حتی الامکان از عینک استفاده نکنید چرا که یک مانع در روابط دوستانه است اما عاملی برای این است که بر دیگران تسطت یابید و آنان را تحت تأثیر قرار دهید.

6- فاصله:

فاصله شما از طرف مقابل به عوامل مختلفی بستگی دارد:

1- میزان آشنایی دو نفر: روابط دوستانه‏تر فاصله کمتری را ایجاد می‏کند.

2- شخصیت دو نفر: افراد درون‏گرا بیشتر از افراد برون‏گرا فاصله ایجاد می‏کنند.

3- ملیت و هنجار‏های فرهنگی نیز در ایجاد فاصله اثر دارد. مثلاً در کشورهای عربی فاصله بین دو فرد بسیار کم است.

4- سن و سال افراد: افراد زیر 30 سال در برخورد با مسن‏ها ترجیح می‏دهند که فاصله خود را کمتر بگیرند.

5- نوع برخورد: هرچه دوستانه‏تر باشد فاصله فیزیکی و عاطفی کمتر می‏شود.

6- محل زندگی: شهر یا روستا، مقدار فاصله افراد در هر کدام از شرایط به شرح زیر است:

- فضای صمیمی:

1- منطقه نزدیک: فاصله 5/1متر یا کمتر

2- منطقه دور: فاصله  45-15متر

- بیگانگان:

1- فاصله عمومی 6/7-2/5 متر

2- معلمان و اساتید: 6/7 به بالا

- فاصله شخصی:

1- نزدیک50-10سانتی‏متر

2- دور2-3 متر

- فاصله اجتماعی:

1- نزدیک: 1/2-2/1متر

2- دور 2/5-1/2 متر

چرا حسین(ع) فراموش نمى‏شود؟

تعاریفی كوتاه از روابط عمومی

روابط عمومی ،  آینه یك سازمان است، هرچه شفاف تر بهتر

روابط عمومی  ، باید درخدمت مدیریت باشد نه مدیر

روابط عمومی ، باید برالگوهای تعاملی تكیه كند.

روابط عمومی ، یعنی نفوذ در افكار عمومی

روابط عمومی باید مردم را به حقوق خود آگاه نماید.

روابط عمومی  محل نگهداری اشیاء عتیقه نیست!

روابط عمومی ها  نباید توجیه گر سیاست های غلط باشند.

روابط عمومی ها  باید صداقت را محور فعالیت خود قراردهند.

کارشناسان روابط عمومی    باید طراح اندیشه های نوین باشند.

روابط عمومی موفق    سعی می كند سازمان را پویا و شاداب نگهدارد.

روابط عمومی موفق بین مردم وسازمان تعامل مطلوب ایجاد میكند.

قلاده‌های طلا سینمایی مبتنی بر پژوهش و تحقیقِ

از دهکدة جهانی چه خبر؟