با نزدیک شدن به ششم نوامبر سال 2012 زمان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، نقد و بررسی نامزدهای انتخاباتی در نشریات و مراکز خبری آمریکایی شدت بالایی گرفته است که پرداخت به سیاست های اشتباه اقتصادی و نظامی باراک اوباما حجم عظیمی از این انتقادات را به خود اختصاص داده است.

به گزارش سرویس بین الملل پایگاه 598، سایت مجله خبری اخبار آمریکا و گزارش جهانی (US News & World Report) که این نشریه بعد از تایم و نیوزویک پرخواننده ترین هفته ‌نامه خبری آمریکا می باشد اقدام به انجام نظرسنجی با محوریت باراک اوباما نموده است.

این مجله خبری با طرح این سوال که " آیا اوباما احمق یا هوشمند است؟" در حدود یک ماه است که در حال انجام نظرسنجی خود می باشد که نتایج برآمده از آن در نوع خود جالب می باشد.

بر اساس آخرین آمار تهیه شده از این نشریه آمریکایی %42.77 از شرکت کنندگان اوباما را فردی احمق و خنگ دانسته اند و %57.23 هم او را هوشمند انتخاب نموده اند.


با توجه به تبلیغات گسترده رسانه ها و مطبوعات حامی باراک اوباما بر روی این نظر سنجی تنایج به دست آمده بسیار جالب و تامل برانگیز می باشد.

همچنین چندی پیش نیز بر اساس نظرسنجی‌های انجام شده ، مؤسسات پژوهشی و مراکز استراتژیک امریكا از کاهش چشم‌گیر محبوبیت اوباما به زیر 50 درصد خبر داده بودند.

لازم به ذکر است که مجله خبری اخبار آمریکا و گزارش جهانی (US News & World Report) که پیشتر از هفته نامه به ماهنامه تغییر یافته بود، اکنون فقط به صورت آنلاین منتشر می‌شود و نسخه چاپی آن متوقف شده‌است

به گزارش خبرگزاری فرانسه، نسخه دسامبر این نشریه آخرین نسخه چاپی آن خواهد بود. گفتنی‌است که نشریه اخبار آمریکا و گزارش جهانی‌ بعد از تایم و نیوزویک پرخواننده ترین هفته‌نامه خبری است.

لینک نظر سنجی:

30 سال پیش توسط مردی در ایران پیش بینی هایی شد که امروز محقق گردیده و چه بسا اگر زودتر به توصیه های این مرد توجه می‌شد، زودتر به نتیجه می‌رسید.

به گزارش 598 به نقل از خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»، حضرت امام خمینی(ره) پیش بینی های نافذی درباره آینده دیکتاتورهای منطقه داشته اند که یکی یکی در حال روی دادن است.

پیش بینی هایی نظیر فروپاشی شوروی، سقوط صدام و ... که در ذیل بخشی از این پیش گویی ها بازخوانی می شود.

17 مهر 1360 حضرت امام خمینی(ره) در سخنرانی در جمع مسئولان كشور در مراسم تنفیذ حكم ریاست جمهوری مقام معظم رهبری در مقایسه نظام اسلامی با سایر حكومتها، توصیه هایی به كشورها و ملتهای اسلامی دارند.

ایشان می فرماید: "همان طوری كه پیروزی برای حضور ملت در صحنه بود،ادامه پیروزی هم همین معنا را دارد و شما مقایسه كنید مابین این كشور و كشورهای دیگر [را] از قبیل كشور مصر، عراق و سایر كشورهای نظیر آنها و كشورهای بزرگی كه در پس اینجا واقع شده اند و هدایت می كنند آن نوكرهای خودشان [را] برای به دست آوردن قدرت. مقایسه كنید، ببینیدرئیس جمهوری شهید می شود در ایران، هیچ اتفاقی نمی افتد، دنبال او و بعد از مدت كوتاه، یك رئیس جمهور به جای او می نشیند. "

امام خمینی(ره) با اشاره به کشته شدن رئیس جمهور مصر می فرماید: "رئیس جمهور فاسد در مصر كشته می شود، مصر به هم می خورد! اعلام حكومت نظامی [می شود] یك سال. فرق مابین اینجا و آنجا و این رئیس جمهور با آن رئیس جمهور این است كه اینجا اتكا به اسلام است و همه ملت زیر پرچم اسلام قیام كردند و رئیس جمهور [هم ] شهید بشود، ملت در صحنه است و به جای او، یكی دیگر را اقامه می كند. و آنجا پشتوانه تفنگ است و مسلسل است و قوای نظامی است و از ملت جدا و ملت از آنها جدا."

ایشان با تحلیل این وضعیت می فرماید: "اتكال این ملت به خداست و اتكال دولت مصر و عراق به اروپا و امریكا و شوروی است. ملتها اینجا در صحنه هستند و ملتهاآنجا در خارج صحنه."

حضرت امام خمینی(ره) با تذکر به همه کشورهای اسلامی می فرماید: "...شماها در اشتباه هستید؛ شماها كه اتكالتان را از خدا برداشته و به قدرتهای دنیوی مثل شوروی، مثل امریكا، اتكال پیدا كرده اید و ملتهای شما از شما متنفرند و لهذا، اگر یك روز سرنیزه رابردارید، نابود خواهید شد، شما به خود آیید و این رویه را ترك كنید.شما از ملت ایران ودولت ایران الگو بگیرید. ملت ایران الان آرامش را در كشور ایجاد كرده است و خودآرامش را ایجاد می كند، بدون اتكال به یك قدرت دیگری. دولت هم اتكال از سرنیزه را برداشته و اتكال به خدا و به ملت كرده است. "

امام خمینی(ره) در بخش دیگری از سخنان خود می فرماید: "ملتهای اسلامی دیگر هم اتكالشان به خدا و اسلام است. دولتها كاری بكنند كه جلب نظر ملت را بكنند. دولتها بناشان بر این نباشد كه در سایه سرنیزه حكومت كنند. شما دولتهای اسلامی به اندازه محمدرضا، نه قدرت داشتید و نه پشتیبان . پشتیبان او همه قدرتهای عالم بود. من آن وقتی كه در پاریس بودم ، فهمیدم كه همه پشتیبان این آدم هستند. مع ذلك، این ملت كه قیام كرده بود آن سرنیزه را شكست و آن مسلسلها را درهم كوبید و آن قدرتهای بزرگ را از ایران بیرون كرد و هر چه خواستنداو را نگه دارند و دنبال او كارهای خودشان را انجام بدهند، نتوانستند؛ برای اینكه ایران متكل به خدا و متكل به قدرت خود بود. "

ایشان در توصیه ای به دولتهای وابسته به امریكا، وابسته به شوروی، كه مخالف با نص قرآن است وابستگی آنها، می فرماید: "بیایند بیدار بشوند؛ توجه كنند كه عزت مال اسلام است و اگر آنها دست بردارند از شیطنتهایی كه به آنها تعلیم می دهند و برگردند به دامن ملتهای خودشان –اگر امكان برگشتن برایشان باشد- برگردند و به ملتهای خودشان بپیوندند تا محتاج به سرنیزه نباشند و محتاج به حكومت نظامی نباشند. "

حضرت امام در نصیحتی به کویت پیش بینی وضعیت این کشور را در سال های بعد می کرد و می فرماید: "این كویت و سایر شیخ نشین ها تنبه پیدا بكنند به اینكه اینطور امور برای آنها صرفه ندارد. بدانند این معنا را كه ابرقدرتها از شما استفاده می كنند و آن روزی كه دیدند از شمااستفاده حاصل نمی شود، تفاله شما را به دور می ریزند."

ایشان در ادامه می فرماید: "ما دیدیم كه قبل از اینكه سادات ساقط بشود، امریكا جانشین برای او معین می كرد.سادات باز زنده بود و داشت مثل حیوانات راه می رفت! لكن امریكا پیش بینی كرد كه باید به جای او كه باشد؛ آن نوكری كه همه حیثیت خودش را به باد داد در خدمتگزاری به امریكا، آن روزی كه كشته شد و آنطور بساط در مصر پیدا شد."

منبع:598

به گزارش 598 حسین قدیانی در کیهان نوشت:

ما مانده ایم این سوی هستی، اما تو بگو كه قصه چیست آن سوی هستی؟! دل چادر نماز برایت تنگ شده است كه گل هایش همه لاله بود. دل مسجد جامع، دل خونین شهر، دل «خرمشهر را خدا آزاد كرد»، دل «این شهر به خون شهدا آغشته است؛ لطفا با وضو وارد شوید»، دل شاعر، دل «ممد نبودی ببینی»... دل همه ما، حتی دل «دا». حالا كه رفته ای آن سوی هستی، بگو ببینم مادرم، دیدی محمد را یا نه؟! چه سوالی می كنم! حتما دیده ای جهان آرا را. جهان آراها را. خوش به حالت مادرم. مادر مقاومت. مادر شهادت. مادر 3 شهید. مادر سوم خرداد. حالا كه رفته ای از قاب چشمان ما، باید مزارت را با اشك دیده بشوییم. باز هم جدایی شد سهم ما، اما عادت نكن به زندگی در كنار از ما بهتران. دریاب ما را، شده با یك گوشه چشمی. به محمد بگو، باز هم با همان لباس خاكی برای ما دعا كند. بگو بدهد سهم ما را. ما توقع داریم از شما. از شهدای شما. مبادا ما را فراموش كنی. مایی كه حالا دست مان فقط به خاطرات بند است و به تورق یك دل زخم خورد. یادت هست سوم خرداد یكی از همین سال ها، گفتی؛ در فراق بچه هایم زیاد اشك ریخته ام، اما فقط سر سجاده؟! آه كشیدی و گفتی؛ خیلی دلم هوای بچه ها را كرده، ولی نمی گذارم یكی از این قطرات را، فقط یك قطره را دشمن ببیند؟! آه كشیدی و گفتی؛ ما كه كاری نكرده ایم برای این انقلاب. حتی گفتی؛ این بچه ها حالا كه به شهادت رسیده اند، مال من نیستند؛ صاحب این خون، ولی فقیه است. یادم هست كه گفتی؛ مگر اینها به امر من رفتند جبهه؟! یه عشق ولی فقیه بود كه رفتند... و باز هم تاكید كردی كه ما اصلا حقی نداریم؛ شهدای ما در اصل، شهدای راه ولی فقیه اند. مدام می گفتی؛ ما فقط شرمنده ایم كه بیش از این نتوانستیم چیزی تقدیم انقلاب اسلامی كنیم. حرف هایت خیلی شعاری بود، اما به هر شعاری كه دادی، عمل كردی. زنده باد تو، كه دشمن ندید اشك چشمت را. همه اش می گفتی؛ ما نباید دشمن شاد شویم. عجب جمله ای گفتی؛ خنده دشمن، خط قرمز ملت ماست. بعد هم گفتی؛ حالا مگر چند صباحی نبینم محمد را چه می شود؟! آن چند صباح تمام شد و تو از امتحان صبر، از آزمون جدایی، سربلند بیرون آمدی. باری از تو پرسیدم؛ وقت پخش سرود «ممد نبودی...» دلت كجا پر می كشد؟! تو اما اشاره كردی به ساعت روی دیوار، و گفتی؛ الان وقت صلاه ظهر است. نمازم را كه بخوانم، به سوالت جواب می دهم. درس بود همه رفتارت برای ما. عبرت بود لحظه لحظه زندگی ات. نمازت را خواندی و برگشتی و گفتی؛ محمد فتح خرمشهر را دید. زنده است شهید. محمد الان دارد من و شما را نگاه می كند. حس می كنم حضورش را. مادر نیستید شما كه بفهمید دارم چه می گویم. بعد هم زدی زیر گریه، و من مانده بودم كه چگونه گریه های قشنگت را بنویسم. یادت هست كه با گوشه چادر، خیلی زود پاك كردی، قطرات اشكت را؟! گفتی؛ این گریه ها همان به كه سر سجاده.
¤¤¤
مادرم! اگر می بینی ما را، اگر خبر داری از دل ما، می شود لطف كنی و سلام ما را به شهدا برسانی؟! قول می دهیم و از خدا می خواهیم خنده دشمن، خط قرمزمان باشد. قول می دهیم نبیند دشمن اشك های مان را. قول می دهیم مرزبندی كنیم با كسانی كه دشمن را شاد می كنند، اما تو هم یادت هست كه در همان گفت وگو، قول دادی اگر رفتی آن سوی هستی، برسانی سلام ما را به شهدا. الوعده وفا!آرزو داریم لااقل سلام ما را جوابی دهند مردان بی ادعا. خوش به حالت مادرم! خوشا به حال تان شهدا! لابد باید قشنگ باشد دیدار یك مادر، با شهدایش. برای ما كه تصورش هم قشنگ است. ما جاماندگان. ما دورافتادگان از كاروان عشق. ما زخم خوردگان. دوست دارم درد دل كنم با تو مادرم! مادر تابوت های بارانی. مادر مردان آسمانی. مادری كه حالا كنار بچه های شهیدش، ماوی گرفته. دنیا سجن ماست مادرم! هر كنج دنجی كه نشسته ای، كه نشسته اید، ما را هم به یاد داشته باشید. ما سهم داریم از شما... ولو در حد یك «علیكم السلام» از آن سوی هستی! هر چه از دوست رسد، نیكوست. مادرم! راستش را بخواهی دل ما برای شهدا خیلی تنگ شده. اگر بگوییم به تو حسادت می كنیم، راست گفته ایم. كار ما از غبطه خوردن گذشته است. ای شهدا! ای مادران به وصال رسیده! ای مادر روزهای مقاومت! ام البنین بسیجیان! حال كه در قطعه ای از بهشت، سفره پهن كرده اید، حالا كه سفر كرده اید از دیار ما، گاه گاهی، نیم نگاهی به پایین دست، راه دوری نمی رود. اگر ما بدیم، دو كوهه كه جای خوبی بود. به دو كوهه و فكه و شلمچه و طلائیه بنگرید، شاید كه دل تان برای ما هم سوخت. ما هنوز ساكن معراج شماییم. مهربان تر باشید با ما. باور كنید داریم گدایی می كنیم... باور كن مادر جنوب!
¤¤ من كه باور كردم، وقتی آن روز بعد از نماز، به ما گفتی؛ «با شهیدان، كارها دشوار نیست».

منبع:598