تبیان، دستیار زندگی

همه افراد مبتلا به دیابت می‌دانند نخستین مطلبی که پزشکان به آنان توصیه می‌کنند، ورزش کردن است اما برخی پزشکان شاید به دلیل کمبود وقت، فرصت نمی‌کنند درباره نوع ورزش با بیمارانشان به گفتگو بپردازند. در این نوشته قصد دارم در همین خصوص با شما صحبت کنم...

همان‌طور که می‌دانیم فعالیت بدنی برای همه افراد مفید است اما شما که یک فرد دیابتی هستید با فعالیت بدنی و ورزش می‌توانید قندخون خود را بهتر کنترل کنید زیرا زمانی که ورزش می‌کنید قندخونتان سریع‌تر به مصرف می‌رسد. همچنین می‌توانید وزن مناسب‌تری داشته باشید و باایجاد نشاط درونی جلوی تنش‌های عصبی خود را بگیرید. در این حالت حتما قلب‌تان هم بهتر فعالیت خواهد کرد. بدن ما برای کار انداختن ماهیچه‌ها نیاز به انرژی دارد که این انرژی از راه مصرف قند و سپس چربی به دست می‌‌آید. قند از جمله موادی است که در سلو‌ل‌های ماهیچه‌ای بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد. در فرد سالم تولید و ترشح انسولین در لوزالمعده هنگام ورزش و فعالیت بدن به طور خودکار کم می‌شود. در واقع میزان انسولین خون کاهش می‌یابد بنابراین یک فرد سالم هنگام فعالیت بدن دچار کاهش قندخون می‌شود و در حقیقت این یک دفاع طبیعی در برابر پایین افتادن قند خون است. در کسانی که انسولین تزریق می‌کنند، این دفاع طبیعی وجود ندارد. ممکن است این فرد پس از فعالیت شدید بدن دچار افت قند خون شود بنابراین اگر یک فرد دیابتی که انسولین تزریق می‌کند، بیش از حد لازم به فعالیت بدنی بپردازد، عضلات بدن‌اش مقدار قابل ملاحظه‌ای قند را می‌سوزانند و فرد دچار افت قندخون می‌شود. علامت‌های مهم پایین افتادن قندخون عبارتند از: لرز، عرق کردن، سستی زانوها، تپش قلب، رنگ پریدگی و اختلال در بینایی.
● با پیاده‌روی شروع کنید
پیاده‌روی یک تمرین ورزشی خوب برای شروع فعالیت جسمانی است، به شرط اینکه بدن در وضعیت راحت باشد و قدم زدن همراه با راحت بودن کل بدن باشد اما باید به خاطر داشته باشید که هنگام ورزش جوراب کتانی و کفش مناسب بپوشید. پیاده‌روی از جمله ورزش‌هایی است که به علت سهولت انجام آن در بین افراد دیابتی معمول است اما پیش از آغاز پیاده‌روی به سوالات زیر پاسخ دهید:
▪ آیا تا به حال پزشک به شما گفته است که مشکل قلبی دارید؟
▪ زمانی که ورزش می‌کنید، آیا احساس درد در سمت چپ بدن (گردن، شانه‌ها یا بازو) داشته‌اید؟
▪ آیا تاکنون دچار حالت بیهوشی شده‌اید؟
▪ آیا پس از یک فعالیت معمولی دچار تنگی نفس شده‌اید؟
▪ آیا تا به حال پزشک به شما گفته است که دچار فشارخون بالا هستید؟
▪ آیا تا به حال پزشک به شما گفته است که دچار مشکلات مفاصل یا استخوان‌ها (آرتریت و...) هستید که با انجام ورزش جسمی بدتر می‌شود؟
▪ آیا بیش از ۵۰ سال دارید و تاکنون زیاد فعالیت بدنی نکرده‌اید؟
اگر به برخی از سوالات پاسخ مثبت دادید، لطفا قبل از شروع پیاده‌روی یا هر نوع ورزش دیگر با پزشک خود مشورت کنید.
● چگونه باید پیاده‌روی کرد؟
برای پیاده‌روی باید یک برنامه منظم طراحی کنید و جهت برنامه‌ریزی به نکات زیر توجه کنید:
▪ در محلی مناسب و با نور کافی پیاده‌روی کنید و مواظب اطراف خود باشید.
▪ با یک دوست یا یک گروه از افراد پیاده‌روی کنید.
▪ هنگام پیاده‌روی کفش مناسب بپوشید.
▪ لباس مناسب با فصل بپوشید.
▪ پیش از آغاز پیاده‌روی از ورزش‌های کششی استفاده نمایند و خود را گرم کنید.
▪ برنامه پیاده‌روی خود را به سه قسمت تقسیم کنید. ۵ دقیقه آهسته قدم بزنید. به تدریج در طول ۵ دقیقه بعدی سرعت خود را افزایش دهید و در پایان بدن خود را به تدریج سرد کنید یعنی در طول ۵ دقیقه سوم سرعت خود را کم نمایید.
▪ سعی کنید حداقل سه بار در هفته به پیاده‌روی بپردازید و هر هفته دو تا سه دقیقه به زمان سریع دویدن خود اضافه نمایید.
▪ برای اجتناب از آسیب‌ عضلات و مفاصل، ورزش را به تدریج افزایش دهید.
▪ هر چه بیشتر پیاده‌روی کنید، احساس بهتری خواهید داشت.
● چه‌طور باید خود را گرم کرد؟
ابتدا یک بازو را بالای سر ببرید و به یک طرف خم شوید. زانوها را محکم نگه دارید. در این وضعیت ده ثانیه بمانید و مجددا در طرف دیگر این حرکت را تکرار کنید. دست‌ها را روی دیوار بگذارید و پاها را تقریبا یک متر از دیوار فاصله دهید. یک زانو را خم کنید و زانوی دیگر را صاف نگه دارید. در این حالت ده ثانیه بمانید و سپس حرکت را با پای دیگر تکرار کنید.
به دیوار تکیه دهید، به گونه‌ای که سر مفصل ران و پاها در یک خط قرار گیرند. یک پا را به سمت قفسه سینه بیاورید و ده ثانیه نگه دارید. این حرکت را برای پای دیگر نیز تکرار کنید. پاها را با دست مخالف به طرف باسن ببرید. زانو را مستقیم نگه دارید و ده ثانیه در این وضعیت بمانید. سپس این حرکت را برای پای دیگر نیز تکرار کنید.
● نکته آخر
اگر کمتر از ۳ بار در هفته پیاده‌روی می‌کنید، باید مدت زمان سریع راه رفتن خودتان را به تدریج افزایش دهید.

   دکتر ایرج خسرونیا
متخصص بیماری‌های داخلی

روزه، فرمان خدا و تمرینی برای زندگی سالم و با معنویت و تلاشی برای نزدیکی به خدا و دستیابی به مراحلی از تقواست. این تمرین یک ماهه می تواند انسان را برای بهتر زیستن در ۱۱ ماه دیگر سال آماده کند و چه خوب است که انسان از همان آغاز روزه داری تصمیم بگیرد معنویت این ریاضت سازنده را همواره حفظ کند.

انتخاب روش های بهداشتی و تغذیه ای مناسب می تواند با تامین سلامت افزون تر، انسان را برای بهره گیری بیشتر از برکات این ماه خدا یاری کند.
آنچه در پی می آید نمونه هایی از توصیه های متناسب با این ایام است:
▪ هرگز افطار خود را با نوشیدن آب سرد، نوشابه و مانند اینها شروع نکنید. حتی اگر تشنه اید به جای آب سرد، کمی آب گرم یا چای میل کنید.
▪ افطار را با خوردن خرما، کشمش، عسل و به طور کلی با یک قند طبیعی آغاز کنید. به این ترتیب اشتها کنترل می شود و زیاده خوری کمتر پیش می آید.
▪ خوردن چای شیرین کمرنگ، شیر گرم، فرنی، و حلیم بی روغن در آغاز افطار مناسب است.
▪ نان و پنیر و سبزی (ضدعفونی شده) و یا نان و پنیر و مغز گردو نیز انتخاب های خوبی هستند.
▪ از آشامیدن آب فراوان در وسط غذا خودداری کنید. آب در وسط غذا، سبب رقیق شدن شیره گوارشی و اختلال در هضم می شود.
▪ در زمان بین افطار تا سحر، البته با رعایت فاصله با غذا، آب کافی بیاشامید.
▪ مصرف غذای خود را در زمان روزه داری به ۲ وعده منحصر کنید، یعنی وقت افطاری هر چه می خواهید در یک زمان به آرامی ( نه این که ابتدا چیزی به عنوان افطاری و یکی دو ساعت بعد به عنوان شام و احیانا بعد از آن چیز دیگر) بخورید، ولی پرحجم نباشند، به نحوی که معده شما فرصت هضم غذا و خالی شدن آن قبل از غذای سحری را داشته باشد.
▪ حتما برای صرف سحری، کمی زودتر از خواب برخیزید تا هم ضمن استفاده از برکات معنوی ساعات سحر و مناجات با خدا، بدون عجله و با آرامش خاطر، سحری بخورید.
▪ حتما در غذای افطار و به خصوص سحر میوه میل کنید. علاوه بر میوه جات فصل، از خیسانده برگه، آلو، انجیر و مانند این ها هم می توان به عنوان میوه استفاده کرد. گوجه فرنگی نیز انتخاب خوبی است.
▪ معده خالی در هنگام افطار تحمل غذای خشن را ندارد، لذا خوردن غذاهای سهل الهضم و تقریبا نرم برای افطار مناسب است.
▪ اگر تخم مرغ میل می کنید، در درجه اول به صورت آب پز سفت و در درجه دوم به صورت عسلی (به شرط آن که سفیده آن منعقد شده باشد و زرده کمی حالت سفتی به خود گرفته باشد) میل کنید.
تخم مرغ خام زیان بخش است و تخم مرغ نیمرو نیز دیرهضم تر از تخم مرغ آب پز است.
▪ سالاد (بدون پیاز) مکمل خوبی برای غذاها در ماه مبارک رمضان است.
▪ آشامیدن آب یخ یا نوشابه خیلی سرد با معده خالی زیان بخش است.
▪ از ایجاد تغییرات شدید در عادات غذایی خود و خوردن غذاهای ناآشنا، یا غذاهایی که برای شما ناراحتی به وجود می آورد، حداقل در ماه رمضان خودداری کنید.
▪ مصرف نوشابه های گازدار به طور کلی و در ماه مبارک رمضان به طور خاص ممکن است موجب تحریک معده، به خصوص معده افراد مبتلا به التهاب معده ( گاستریت) شود.
▪ سیگار، دشمن سلامت شما و همنشینان شما و باعث آزار مردم و انجام چند گناه آشکار است. به برکت معنویت ماه رمضان برای ترک دائمی این عادت زیان بخش و مایه اذیت انسان ها تصمیم بگیرید و از خدا کمک بخواهید. همچنین شیطان را از روشن کردن مجدد سیگار مأیوس کنید.

   دکتر محمد مهدی اصفهانی 

   روزنامه ایران ورزشی

افراط و تفریط در هر کاری ناپسند است حتی در ورزش؛ ورزش سبب شادابی و نشاط افراد می شود اما در صورت افراط مشکلاتی را نیز به همراه دارد.مرکز مطالعات و پژوهش های حوزه علمیه قم درخصوص میانه روی در ورزش چنین آورده است: برای این که رشد مناسب، متعادل و، مطلوب و بالاخره سلامت و شادابی برقرار باشد، باید میان فعالیت و استراحت زندگی کرد، نه استراحت بدون ورزش ارزش دارد و نه ورزش بدون استراحت سودی می رساند.همه پژوهشگران و متخصصان حوزه سلامت عقیده دارند باید جنبش و ورزش در برابر استراحت قرار گیرد، شخص راحت طلب سالم نخواهد بود و آن که استراحت نمی کند و جنبش او زیاد است، رشد روانی اش متوقف خواهد ماند. بهترین راه میانه روی در استراحت و ورزش است.

● شروع ورزش، تدریجی و تحت نظر مربی باشد
افرادی که تا به حال ورزش نکرده اند، حتی اگر جوان باشند باید تحت نظر مربی ورزش کنند. جوانانی که فکر می کنند می توانند بدون مشورت پزشک یا مربی ورزش کنند، سخت در اشتباه هستند. این قبیل افراد حداقل باید یک معاینه کلی شوند و به یاد داشته باشند که حتی ورزشکاران ورزیده بر اثر فشار فعالیت های ورزشی ممکن است جان خود را از دست بدهند.برای این که به بدن زیاد فشار وارد نیاید و ماهیچه ها و مفاصل دچار درد نشود فعالیت ورزشی باید به تدریج صورت گیرد و ورزشکار تحت مراقبت باشد.ورزش های آخر هفته و تنها در یک روز برای بدن فایده ای ندارد و مفید نیست. در برخی موارد انجام این گونه ورزش ها به بدن آسیب می رساند.در یک روز اگر حداقل سه ساعت و بدون وقفه ورزش کنید، برای بدن مضر است. کسانی که تازه می خواهند ورزش را شروع کنند به ویژه ورزش هایی که انرژی زیادی را می طلبد، باید از مقدار کم شروع کنند. ابتدا هر روز ۵ دقیقه تا یک ماه و پس از آن زمان را به تدریج افزایش دهند.
● عوارض زیاده روی و افراط در ورزش
افراط در ورزش برای ورزشکاران پیامدهایی در پی خواهد داشت. مروری گذرا بر این عوارض بیانگر این حقیقت خواهد بود.
۱) تاثیر نامطلوب بر یادگیری
افراط در ورزش، موجب کاهش قدرت یادگیری می شود.
دکتر گوناربورگ، روان شناس سوئدی می گوید: ورزش های سنگین اگر در فاصله کوتاهی بعد از شنیدن، خواندن و دیدن مطلب علمی باشد، در یادگیری اثر معکوس می گذارد از این رو نباید بعد از کلاس درس یا آموختن درس تازه ای فعالیت بدنی یا ورزش شدید کرد. ورزش تا حدی برای بدن مفید است و اگر بیشتر از آن انجام شود، اثر معکوس دارد پس بهتر است افرادی که مشغول تحصیل هستند و درس می خوانند به ورزش های سنگین نپردازند و تنها به نرمش های ساده و مفید اکتفا کنند.
۲) توقف رشد
یکی از عوارض افراط در ورزش، توقف رشد هماهنگ و فراگیر در بدن و روح و فکر است.
دکتر الکسیس کارل عقیده دارد: زیاده روی در تغذیه و ورزش مانع رشد روانی فرد می شود و با حذف فعالیت عضلانی در زندگی روزانه بدون آن که خود متوجه باشیم، سیستم های عصبی احشایی را از تمرین هایی که برای حفظ تعادل محیط داخلی لازم است، محروم ساخته ایم.
۳) بیماری های جسمی
یکی از عوارض افراط در ورزش بیماری های جسمی است. نظریه دانشمندان در این مورد چنین است: اگر انجام فعالیت های ورزشی و حرکات بدنی بیش از حد باشد مواد زائد بدن زیر پوست جمع می شود و سپس این مواد زائد جمع شده در زیر پوست، موجب ترک خوردگی در پوست می شود و زخم و عفونت در پوست ایجاد می شود. هم چنین افراط در ورزش و ورزش بی موقع و با شکم پر موجب دردسر و اختلال در کار کبد می شود.
۴) اختلال در کلیه فعالیت ها
در مورد افراط در ورزش «پروفسور هولمن» چنین هشدار می دهد:
▪ ورزشکار از یک نارضاتی و ناآرامی درونی صحبت می کند.
▪ احساس خستگی دائمی می کند.
▪ از بی خوابی می نالد.
▪ از شدت اشتیاق او کاسته می شود.
▪ قدرت تمرکز او کم و کلیه مهارت های جسمانی او تضعیف می شود.
▪ تمام ارگان ها به خصوص قلب، معده و شش ها، در این حالت دچار ناراحتی می شود.
▪ به طور کلی ناهماهنگی عصبی در ارتباط با تمام سیستم های بدن به وجود می آید.
▪ اختلال در هماهنگی عملکرد قلب و گردش خون و سیستم «عصبی نباتی» به وجود می آید.
چنان چه زمان استراحت کافی نباشد به هماهنگی و جبران کسری اکسیژن گیری لطمه وارد می شود و این ارگان یعنی دستگاه تنفسی فرصت ترمیم خود را نخواهد داشت به علت ایجاد خستگی بیش از حد یعنی عارضه تمرین بیش از اندازه روی دستگاه مرکزی اعصاب فشار بیشتری وارد می آید و موجب اختلال در ارتباط تحریک و جواب گویی به تحریک می شود.

  

   روزنامه خراسان

اگر به طلوع و غروب خورشید بنگری و بخندی، هنوز امیدواری ..

اگر زیبایی رنگ های گل كوچكی را درك كنی، هنوز امیدواری..

اگر لذت پرواز پروانه را درك كنی، هنوز امیدواری..

اگر لبخند كودك قلبت را شاد كند، هنوز امیدواری..

اگر خوبی های دیگران را ببینی، هنوز امیدواری..

اگر بارانی كه بر سقف اتاقت می بارد، تو را به خواب می برد، هنوز امیدواری..

اگر با دیدن رنگین كمان می ایستی و به زیبایی آن خیره می شوی، هنوز امیدواری..
اگر با شادی و خوشی با افراد جدید روبه رو می شوی، هنوز امیدواری..

اگر هنوز دست دوستی به سوی دیگران دراز می كنی، هنوز امیدواری..

اگر با دریافت نامه یا كارت غیرمنتظره ای، خوشحال و شگفت زده می شوی، هنوز امیدواری...

اگر از درد و رنج دیگران ناراحت و افسرده می شوی، هنوز امیدواری...

اگر هنوز به انتظار سال نو، چیدن سفره هفت سین و تحویل سال هستی، هنوز امیدواری...

اگر به فكر آرامش هستی، هنوز امیدواری...

اگر با نگاهی به گذشته، لبخند بزنی، هنوز امیدواری..

اگر با سختی ها روبه رو شوی و بجنگی، هنوز امیدواری..

امید زیباست و به ما انگیزه حركت می دهد...

وقتی ناامید می شویم، امید، خنده بر لب جان می آورد...

وقتی قلب مان به پیش نمی رود، امید پیشقدم می شود..

وقتی چشم مان نمی بیند، امید ما را به حركت وا می دارد..

امید نور را به اعماق تاریكی ها می برد...

روزی روزگاری تاجر ثروتمندی بود که ۴ زن داشت . زن چهارم را از همه بیشتر دوست داشت و او را مدام با خریدن جواهرات گران قیمت و غذاهای خوشمزه خوشحال می‌کرد. بسیار مراقبش بود و بهترین چیزها را به او می‌داد.

‌‌زن سومش را هم خیلی دوست داشت و به او افتخار می‌کرد. اگرچه واهمه شدیدی داشت که روزی او تنهایش بگذارد.

واقعیت این است که او زن دومش را هم بسیار دوست داشت. او زنی بسیار مهربان بود که دائما نگران و مراقب همسرش بود. مرد در هر مشکلی به او پناه می‌برد و او نیز به تاجر کمک می‌کرد تا گره کارش را بگشاید و از مخمصه بیرون بیاید.

اما زن اول مرد ، زنی بسیار وفادار و توانا بود که در حقیقت عامل اصلی ثروتمند شدن او و موفق بودنش در زندگی بود که اصلا مورد توجه مرد نبود. با اینکه از صمیم قلب عاشق شوهرش بود اما مرد تاجر به ندرت وجود او را در خانه ای که تمام کارهایش با او بود حس می‌کرد و تقریبا هیچ توجهی به او نداشت.

زن اول که روح ماست. غالبا به آن بی توجهیم و تمام وقت خود را صرف تن و پول و دوست می‌کنیم.او ضامن توانمندی های ماست اما ما ضعیف و درمانده رهایش کرده ایم تا روزی که قرار است همراه ما باشد، اما دیگر هیچ قدرت و توانی برایش باقی نمانده است
روزی مرد احساس مریضی کرد و قبل از آنکه دیر شود فهمید که به زودی خواهد مرد. به دارایی زیاد و زندگی مرفه خود اندیشید و با خود گفت: ‌”من اکنون ۴ زن دارم، اما اگر بمیرم دیگر هیچ کسی را نخواهم داشت و تنها و بیچاره خواهم شد” ! بنابراین تصمیم گرفت با زنانش حرف بزند و برای تنهایی‌اش فکری بکند.

اول از همه سراغ زن چهارم رفت و گفت:”من تورا بیشتر از همه دوست دارم و از همه بیشتر به تو توجه کرده ام و انواع

راحتی ها را برایت فراهم آورده ام ، حالا در برابر این همه محبت من آیا در مرگ با من همراه می‌شوی تا تنها نمانم؟”زن به سرعت گفت : ” هرگز” و مرد را رها کرد.

ناچار با قلبی که به شدت شکسته بود نزد زن سوم رفت و گفت:‌”من در زندگی تو را بسیار دوست داشتم آیا در این سفر همراه من خواهی آمد؟”زن گفت: ” البته که نه! زندگی در اینجا بسیار خوب است. تازه من بعد از تو می‌خواهم دوباره ازدواج کنم ” قلب مرد یخ کرد.

مرد تاجر به زن دوم رو آورد و گفت:”تو همیشه به من کمک کرده ای . این بار هم به کمکت نیاز شدیدی دارم شاید تو از همیشه بیشتر می‌توانی در مرگ همراه من باشی؟ “زن گفت :” این بار با دفعات دیگر فرق دارد . من نهایتا می‌توانم تا گورستان همراه جسم بی جان تو بیایم اما در مرگ،…متاسفم”! گویی صاعقه ای به قلب مرد آتش زد.

در همین حین صدایی او را به خود آورد:”من با تو می‌مانم ، هرجا که بروی”، تاجر نگاهش کرد، زن اول بود که پوست و استخوان شده بود ، انگار سوءتغذیه، بیمارش کرده باشد.

غم سراسر وجودش را تیره و ناخوش کرده بود و هیچ زیبایی و نشاطی برایش باقی نمانده بود . تاجر سرش را به زیر انداخت و آرام گفت:” باید آن روزهایی که می‌توانستم به تو توجه می‌کردم و مراقبت بودم …”

در حقیقت همه ما چهار زن داریم! الف: زن چهارم بدن ماست که مهم نیست چقدر زمان و پول صرف زیبا کردن او بکنیم وقت مرگ ، اول از همه او ما را ترک می‌کند.ب: زن سوم دارایی‌های ماست. هر چقدر هم برایمان عزیز باشند وقتی بمیریم به دست دیگران خواهد افتاد.ج : زن دوم که خانواده و دوستان ما هستند. هر چقدر هم صمیمی و عزیز باشند ، وقت مردن نهایتا تا سر مزارمان کنارمان خواهند ماند. د: زن اول که روح ماست. غالبا به آن بی توجهیم و تمام وقت خود را صرف تن و پول و دوست می‌کنیم.او ضامن توانمندی های ماست اما ما ضعیف و درمانده رهایش کرده ایم تا روزی که قرار است همراه ما باشد، اما دیگر هیچ قدرت و توانی برایش باقی نمانده است.

حتماً تاکنون برای شما هم پیش آمده که پس از یک برنامه دوچرخه سواری سنگین یا سبک ،یک روزه یا چند ساعته ،درروزهای گرم سال ،هنگامی که خیس از عرق شده اید ،آرزو کنید ای کاش هر چه زودتر به خانه یا هتل برسید تا به استقبال یک دوش آب گرم یا سرد بروید.البته باید بگویم اگر دوش آب سرد را انتخاب کردید،پس حتماًمقاله زیر را خوانده اید!

شستشو با آب سرد سبب می شود تا رگها و اعصاب، خود را با تغییرات درجه حرارت محیط بهتر سازگار کنند و به این ترتیب به پیش گیری از سرماخوردگی کمک می کند.آب سرد در وهله اول پوست را تحریک می کند .انتهای سطحی اعصاب و نیز شبکهُ رگهای خونی که حاوی یک سوم خون بدن هستند در پوست بسیارند. شستشو با آب سرد ظرفیت واکنشی رگهای خونی پوست را بالا می برد و بدین ترتیب قدرت بدن را در تحمل سرما افزایش می دهد.آب سرد پوست را در سه مرحله تحریک می کند.ابتدا رگهای خونی پوست جمع می شوند .پوست بی رنگ و پر از دانه می شود.

در مرحله دوم رگهایی که جمع شده اند،کم کم باز می شوند و خون از اندام های درونی به سطح بدن جاری می شود. رنگ پوست تغییر می کند و صورتی می شود و شما در همه بدن احساس گرما می کنید.شستشو با آب سرد معمولاً تغییرات مرحله اول و دوم را سبب می شود.ولی اگر حرارت آب خیلی کم باشد ،یا تحریک مدت زیادی ادامه یابد ،یا اگر بدن در برابر تحریک خوب واکنش نشان ندهد،ممکن است اعصاب رگهای خونی نیز چنان که باید واکنش نشان ندهند و در نتیجه رگها به باز شدن ادامه دهند و خون بیش از اندازه به یک ناحیه بسته جریان یابد .در این حالت رنگ پوست ارغوانی یا کبود می شود و شما در همه بدن احساس سرما می کنید. این واکنش مرحله سوم است که نباید رخ دهد.واکنش های فیزیولوژیکی رگهای خونی پوست در برابر تغییرات درجه حرارت ،توسط اعصابی که باز شدن و جمع شدن رگها را تنظیم می کنند ،انجام می گیرد.شستشوی مکرر با آب سرد بدن را برای مقابله با سرمای خارج آماده می کند و سبب می شود تا اعصاب رگهای خونی در برابر تغییرات ناگهانی هوا بهتر واکنش نشان دهند و خود را با تغییرات ناگهانی  درجۀ حرارت به سرعت سازگار کنند.این امر بدن را از بیماری های ناشی از سرما محافظت می کند . به همین جهت کسانی که باآب سرد شستشو می کنند کمتر سرما می خورند.وقتی بر اثر کار زیاد جسمس یا فکری خسته شده اید ، اندکی شستشو با آب سرد یا دوش آب سرد ،خستگی را کاهش می دهد و کارایی را افزایش می دهد.شستشوی مکرر با آب سرد به دستگاه اعصاب جان می بخشد.البته شستشو با آب سرد قواعدی دارد که در ادامه به انها می پردازیم:شستشو با آب سرد را باید از ساده ترین شکل آن آغاز کرد . اول بدن را با آب سرد بمالید، سپس  با آب سرد بشویید.پس از مدتی که به این کار عادت کردید دوش یا وان آب سرد را شروع کنید. به طور کلی هر چه آب سرد تر باشد مدت شستشو کمتر خواهد بود . مثلا ً شستشو با آب خیلی سرد به مدت 10 ثانیه تا یک دقیقه کافیست .بهتر است که قبل از شستشو بدن گرم باشد، که بعد از ورزش زمان مناسبی می باشد.اشخاصی که تب دارند، یا به بیماریهای حاد یا نیمه حاد یا بیماری شدید  قلبی مبتلا هستند نباید باآب سرد شستشو کنند.با شکم خالی یا بلافاصله پس از غذا نباید شستشو کرد و پس از شستشو با آب سرد 10 تا 20 دقیقه استراحت کنید و بعد غذا بخورید.شستشو را در فصل گرما شروع کنید و اگر در معده و روده دچار واکنش هایی نشدید ، می توانید در سراسر سال این کار  را ادامه دهید.پس از ورزش سخت و سنگین بگذارید ضربان قلب عادی شود و عرق خشک شود سپس شستشو را آغاز کنید.مراقب واکنش های خود به آب سرد باشید .به حواس،  وزن بدن ،عادات خواب و اشتهای خود توجه کنید.

سالم و با نشاط باشید. (اسپادانا)

هوای آلوده، بلای جان ورزشکاران

آلودگی هوا در نتیجه مستقیم (صنعتی شدن)و یا همان افزایش کارخانجات ، خودروها و دیگر آلاینده های هوا ایجاد می شود.

جای شکی نیست که آلودگی هوا به شیوه های گوناگون بر سلامتی تمام مردم از قبیل کودکان ،زنان و مردان ، کهنسالان و ورز شکاران تاثیر منفی می گذارد .مطمئناً این تاثیر بر افراد گوناگون متفاوت است.هر چه مدت زمانی که مردم در معرض هوای آلوده هستند،و هر چه تراکم جمعیت در یک منطقه بیشتر باشد، احتمال مبتلا شدن مردم به بیماری های مرتبط بالاتر می رود.از تاثیرات کوتاه مدت می توان به خارش چشم ها و بینی، برونشیت ،سردرد و آلرژی اشاره کرد.بعضی از تاثیرات بلند مدت ،سرطان ریه ،مشکلات قلبی و تنفسی و آسیب به مغز ،جگر و کلیه ها می باشند.

در رابطه با تاثیرات منفی آلودگی هوا بر سلامتی ورزشکاران می توان نتیجه تحقیقات پژوهشگران را در این باره مرور کرد.هوای آلوده هم بر بدن ورزشکاران تاثیر منفی می گذارد و هم درصد کارآیی آنان و احتمال پیروزی آنها در مسابقات ورزشی را کاهش می دهد.یکی از نتایج جالب توجه این تحقیق نشان می دهد که ورزشکاران نسبت به مردم عادی خیلی بیشتر در معرض بیماری های مرتبط هستند.علت این امر این گونه بیان شده است که هنگام تمرین بر خلاف مردم عادی ،ورزشکاران هم از طریق بینی و هم از طریق دهان تنفس می کنند و همین مساله باعث وارد شدن مقدار بیشتری از ذرات شیمیایی موجود در هوا به بدن می شود.

به عنوان مثال میزان جذب دی اُکسید گوگرد هنگام تنفس همزمان با دهان و بینی بسیار بیشتر است و به همین دلیل مقدار بیشتری از این ماده شیمیایی روی دیواره نای می نشیند که تکرار این مساله می تواند خطرات بسیار زیادی را برای ورزشکاران در طولانی مدت به همراه داشته باشد.علاوه بر مورد ذکر شده ،دو عامل دیگر وجود دارند که از دلایل اصلی آسیب پذیری بیشتر ورزشکاران از هوای آلوده نسبت به سایر مردم هستند:

الف) هنگام تمرینات ورزشی حجم بیشتری از هوا وارد ریه ها می شود که در نتیجه میزان ذرات شیمیایی که از فیلترهای دستگاه تنفسی عبور می کنند بیشتر خواهد بود.

ب)سرعت تنفس در زمان های تمرین بالاتر از سرعت تنفس در زمان ها یدیگر است و همین مساله باعث می شود ذرات آلوده موجود در هوا تا عمق بیشتری در دستگاه تنفسی فرو بروند و تاثیرات منفی پایدار تری بر سلامتی ورزشکار بگذارند.در اصل در یک فرد عادی بسیاری از ذرات موجود در هوا در مجاری هوایی فوقانی (بینی و نای)رسوب می کنند و بنابراین با حرکت مژک های این مجاری در نهایت از بدن به بیرون انداخته می شوند اما زمانی که فرد ورزش می کند این ذرات را با فشار زیاد به اعماق ریه های خود می کشد  و دیگر امکان دفع آنها به خارج از بدن به راحتی وجود ندارد.

اینها نتیجه تحقیقات دانشمندان در زمینه اثرات آلودگی هوا بر ورزشکاران بود.این در حالی است که ورزش دوچرخه سواری و مخصوصاً رشته سایکل توریست دقیقاً در مراکز آلودگی انجام می شود ،یعنی در خیابان ها و جاده ها که آلوده ترین نقاط می باشند.این مشکل هنگامی خود را بیشتر نشان می دهد که جاده باریک باشد.این مساله نه تنها باعث به وجود آمدن خطرات زیادی می شود ،بلکه باعث می شود آلودگی هوا و گازهای سمی خارج شده ازخودروها ،مخصواصاً خودروهای سنگین ،بیشتر و بیشتر  وارد ریه دوچرخه سوار شود و ...

خوب هیچ کس دوست ندارد هنگامی که ورزش می کند و به تفریح می پردازد ،به جای به دست آوردن سلامتی،با مشکل روبه رو شود ،و در طول سفر فقط بوی بنزین و گازوئیل را استشمام کند.در ایجا چند راهکار را برای کاهش این تاثیرات برای شما دوچرخه سوار عزیز عرض می کنم:

1-سعی کنید تا جای  که امکان دارد محلی را برای دوچرخه سواری و تمرین انتخاب کنید که با خیابان های شلوغ و جاده ها فاصله داشته باشد و یا ساعات انجام دوچرخه سواری یا تمرین خود را تغییر دهید.صبح های زود و یا آخر شبها زمان های مناسبی هستند(البته با رعایت کامل نکات ایمنی).به این صورت میزان اُکسید نیتروژن ،مونواُکسید کربن و سایرترکیبات ریز موجود در هوا که امکان ورودشان به دستگاه تنفسی است را کاهش داده اید.

2-با دقت به پیش بینی های مربوط به وضعیت آلودگی هوا در قسمت های مختلف شهر گوش داده و در صورت افزایش آلودگی هوا درآن محیط ها به ورزش نپردازید.

3-در سفر، هنگامی که با دوچرخه وارد شهری می شوید که قصد اقامت در آن را ندارید سعی کنید از اطراف شهر و از خیابان های خلوت آن عبور کنید.چون در مرکز، ترافیک و در نتیجه آلودگی بیشتری وجود دارد که برای سلامتی شما خطرناک است.

4-وجود گازدی اُکسید گوگرد در هوا معمولاً مشکلی برای ورزشکاران سالم ایجاد نمی کند ولی آنهایی که از بیماری آسم رنج می برند،حتماً باید پیش از شروع ورزش داروهای خود را مصرف کنند و اسپری مخصوص  خود را همواره طی انجام تمرینات ههمراه داشته باشند(بهتر است آن را در کیف کمری خود بگذارید).

5- هنگام دوچرخه سواری در سطح شهر اگر مجبورنیستید از خیابان های خلوت عبور کنید.

6-برای کاهش اثرات منفی آلودگی هوا بیشتر از غذاهایی استفاده کنید که حاوی آنتی اُکسیدان هستند. غذاهایی که حاوی ویتامین C و E  هستند و همچنین  میوه جات و  سبزیجات  برگ سبز حاوی آنتی اکسیدان هستند.

7-      شما می تونید از ماسکهای چند بار مصرف استفاده کنید.مخصوصاً هنگامی که در سفر های چند روزه از جاده های شلوغ و تونل ها عبور می کنید.

8-      از جاده های سربالایی و گردنه ها که ماشین های سنگین سرعت کمتری دارند و ترافیک بیشتری ایجاد می شود ، به سرعت عبور کنید و حتماً از ماسک استفاده کنید.

چت با خدا در ماه رمضان

گفتم: خسته ام    
گفتی: لاتقنطوا من رحمة الله
     .::از رحمت خدا نا امید نشید(زمر/53)::.

گفتم: هیشكی نمی دونه تو دلم چی می گذره
گفتی: ان الله یحول بین المرء و قلبه
     .:: خدا حائل هست بین انسان و قلبش! (انفال/24) ::.

گفتم: غیر از تو كسی رو ندارم
گفتی:  نحن اقرب الیه من حبل الورید
     .:: ما از رگ گردن به انسان نزدیك تریم (ق/16) ::.

گفتم: ولی انگار اصلا منو فراموش كردی!
گفتی: فاذكرونی اذكركم
     .::منو یاد كنید تا یاد شما باشم (بقره/152)::.

گفتم: تا كی باید صبر كرد؟
گفتی: و ما یدریك لعل الساعة تكون قریبا
    .:: تو چه می دونی! شاید موعدش نزدیك باشه (احزاب/63) ::.

گفتم: تو بزرگی و نزدیكت برای منِ كوچیك خیلی دوره! تا اون موقع چیكار كنم؟ 
گفتی: واتبع ما یوحی الیك واصبر حتی یحكم الله
      .:: كارایی كه بهت گفتم انجام بده و صبر كن تا خدا خودش حكم كنه (یونس/109) ::.

گفتم: خیلی خونسردی! تو خدایی و صبور! من بنده ات هستم و ظرف صبرم كوچیك... یه اشاره كنی تمومه!
گفتی: عسی ان تحبوا شیئا و هو شر لكم
     .:: شاید چیزی كه تو دوست داری، به صلاحت نباشه (بقره/216) ::.

گفتم: انا عبدك الضعیف الذلیل...  اصلا چطور دلت میاد؟   
گفتی: ان الله بالناس لرئوف رحیم
      .:: خدا نسبت به همه ی مردم - نسبت به همه - مهربونه (بقره/143) ::.

گفتم: دلم گرفته  
گفتی: بفضل الله و برحمته فبذلك فلیفرحوا
      .:: (مردم به چی دلخوش كردن؟!) باید به فضل و رحمت خدا  شاد باشن (یونس/58) ::.

گفتم: اصلا بی خیال! توكلت علی الله   
گفتی: ان الله یحب المتوكلین
      .:: خدا اونایی رو كه توكل می كنن دوست داره (آل عمران/159) ::.

گفتم: خیلی چاكریم!   
ولی این بار، انگار گفتی: حواست رو خوب جمع كن! یادت باشه كه:

و من الناس من یعبد الله علی حرف فان اصابه خیر اطمأن به و ان اصابته فتنة انقلب علی وجهه خسر الدنیا و الآخره
.:: بعضی از مردم خدا رو فقط به زبون عبادت می كنن. اگه خیری بهشون برسه، امن و آرامش پیدا می كنن و اگه بلایی سرشون بیاد تا امتحان شن، رو گردون میشن. خودشون تو دنیا و آخرت ضرر می كنن (حج/11) ::.

گفتم:...
دیگه چیزی برای گفتن نداشتم.