تبیان، دستیار زندگی

من عشق را دیدم

                 احساس را دیدم

                                       و خودم را در آیینه تو

                                                      چه پوچ بودم و زشت

               و تو را در آیینه خود

                             چه سلیس بودی و روان

                                                  آه ... صد افسوس !

                                که من با تو تر شدم

                                              کاش باران زده بود

                                                     تا نگاه خیس باران زده ات را

                   فرو می بردم در ته دل و صعود میکردم در شور

                                                من طرحی از روی تو را

                                     با خود برده بودم به خیالم که اگر شبی ماه نبود

                           من پای در تاریکی شب نگذارم

                                                          من نمیرم ... آه !

خدا میگوید :

من زن را به شکل ویژه ای آفریده ام . به شانه های او قدرتی داده ام تا بتواند سنگینی زمین را تحمل کند . به بدنش قدرتی داده ام تا بتواند درد زایمان را تحمل کند . به دستانش قدرتی داده ام که حتی اگر همه دور و بری هایش دست از کار بکشند ، او به کار ادامه میدهد .

به او احساسی داده ام تا با تمام وجود به فرزندانش عشق بورزد . حتی اگر او را هزاران با اذیت کنند . به او قلبی داده ام تا همسرش را دوست بدارد . از خطاهای او بگذرد ، همواره در کنار او باشد .

به او اشکی داده ام تا هر هنگام خواست ، فرو بریزد . این اشک را منحصرا برای او خلق کرده ام تا هرگاه نیاز داشت بتواند از آن استفاده کند .

زیبایی یک زن در لباسش ، موها یا  اندامش نیست . زیبایی یک زن را باید در چشمانش جست و جو کرد . زیرا تنها راه ورود به قلبش آنجاست ...

بعد از خواندن نمازی دست و پا شکسته و بدون حضور قلب ، به عادت همیشه و طبق روال سجده شکری کردم و مثل لقلقه همیشه دهان ، سه بار *الهی العفو* گفتم . در حالیکه داشتم به شام شب و برنامه ورزش و خریدی که باید بکنم فکر میکردم ، همینطوری سه بار العفو گفتم . یه لحظه توجهم جلب شد . دو سه بار دیگه *الهی العفو* گفتم در حالیکه با خود فکر میکردم چه میگویم ؟ برای چه میگویم ؟ به چه چیزهایی العفو میگویم ؟ همین طور ادامه دادم و به گفتن فکر کردم . هرچه فکر کردم دلیلی برای العفو گفتن پیدا نکردم !!!!!!

و اینجا بود که تکان خوردم . من حتی بر گناهانم آگاه نیستم !!!! حتی نمیدانم چه اعجوبه ای شده ام . با نا امیدی و امیدی در انتهای دل ادامه دادم تا شاید به یادم بیاید که .... و کمکم روشن شد . من العفو گفتم به تمام غیبت هایم ، به قضاوتهایم ، به نمازهایم ، به وضوهایم ، به دروغهایم ، به عدم خلوصم ، به توحید ناقصم ، به شرک مضمنم ، به ندیدن او و تاثیر او در همه جا ، به امید به تاثیر بقیه موثرها به جای تنها موثر ، به فکر نوشتن جملات وبلاگ به هنگام العفو گفتن !!!!

توبه بر لب ، سبحه بر کف ، دل پر از شوق گناه

                      معصیت را خنده می آید ز استغفار ما !!!!

به بازی هایم با دنیا ، به بازیچه دنیا شدن ، به روزمرگی ام ، به اسرافم ، به عدم توجهم ، به نگاهم ، به افکارم ، به هدر شدن جوانی ام  ( میگویند در قیامت یکبار از انسان میپرسند با عمرت چه کردی ؟ یکبار میپرسند با جوانی ات چه کردی ؟) به حقوقی که ضایع کرده ام ، به حقوقی که بر گردن دارم ، از حقوق دوستانم ، پدرم ، مادرم ، خواهرانم ، معلمانم ، استادانم ، به حق عشق ، حق سلامت ، حق وجود ، حق ائمه ای که از زندگی ام خط خورده اند و بعضا جز اسمی در زندگی ام نقشی ندارند ، به ... خیلی چیزها . درست است . خدا ستارالعیوب است ، خدا می پوشاند ، چرا بنده نفهم باید جار بزند ؟! چون بنده نفهم از شدن ستارالعیوبی خدا اصلا از یاد برده که به چه چیز باید *العفو* بگوید !

وقتی طبق روال همیشه بعد از العفو ، *استغفرالله ربی و اتوب الیه* گفتم ، یاد هفت مرحله استغفاری که حضرت علی (ع) فرموده اند ، افتادم که ... وای بر من ... از آخری شروع کرده بودم !!!!!

اعمال و ادعیه ماه شعبان

باب دوم در ماه شعبان است و در آن دو فصل است :

فصل اول : در اعمال مشتركه این ماه شریف است
.
بـدان كـه شـعـبـان مـاه بـسـیـار شـریـفـى اسـت و مـنـسـوب اسـت بـه حـضـرت رسول خدا صلى الله علیه و آله و ماهى است كه زیاد مى شود در آن روزى هاى بندگان ، از براى ماه رمضان و زینت مى كنند در آن بهشت ها را و در فضیلت روزه اش روایات بسیار است ، حتى وارد شده كه نفع مى بخشد براى كسى كه العیاذ بالله مرتكب خون حرام شده باشد
 با آن كه روایت شده از حضرت امام صادق علیه السلام كه هر كه بكشد مرد مؤ منى را بـه او گـویـند بمیر به هر طورى كه مى خواهى به مذهب یهود یا نصارى یا مجوس و عـنـه عـلیـه السلام قال :من اعان على مؤ من بشطر كلمه جآء یوم القیامه مكتوب بین عینیه آیس من رحمه الله .
(ترجمه - از امام صادق علیه السلام روایت شده كه فرمود: هر كسى بر علیه مؤ منى به یـك كـلمـه (بـدگویى ) كمك نماید روز قیامت در حالى محشور مى شود كه بر پیشانى او نـوشـتـه شـده اسـت (مـایـوس از رحـمـت خـداونـد.)
و بـالجـمـله اعـمـال مـشـتركه این ماه چند امر است :
1ـ در هر روزى هفتاد مرتبه بگوید: (استغفرالله و اسـئله التـوبـه

 ) 2ـ در هـر روز هـفـتـاد بـار بگوید: استغفر الله الذى لا اله الا هو الرحـمـن الرحـیـم الحـى القـیـوم و اتـوب الیه ، و در بعضى روایات (الحى القیوم ) پـیـش از (الرحـمن الرحیم ) است و عمل به هر دو خوب است . و از روایات مستفاد مـى شـود كـه بـهـتـریـن دعـاهـا و اذكـار در ایـن مـاه اسـتـغـفـار اسـت .

 3 در هـر روز در وقـت زوال و در شـب نـیـمـه ایـن صـلوات را بـخـوانـد:اللهـم صـل على محمد و آل محمد شجره النبوه ...

4ـ بخواند مناجات مرویه از حجج طاهره علیهم السلام اللهم صل على محمد و آل محمد و اسمع دعائى ...

5ـ تصدق كند در این ماه اگر چه به نصف دانه خرما باشد تا حق تعالى بدن او را به آتش جهنم حرام گرداند و روایت است كه بهترین اعمال در این ماه تصدق كردن و طلب آمرزش نمودن است .

6ـ در مجموع این مـاه هـزار بـار بـگـویـد:لا الله الا الله و لا نـعـبـد الا ایـاه مـخـلصـیـن له الدیـن ولو كره المـشـركـون .كـه ثـواب بـسـیـار دارد و از جـمـله آنـكـه عبادت هزار ساله در نامه عملش بـنـویـسند.

 7ـ روزه دوشنبه و پنج شنبه این ماه براى حوائج دنیا و آخرت نافع است .

8ـ در هـر پـنـج شـنبه این ماه ، دو ركعت نماز كند در هر ركعت بعد از حمد صد مرتبه توحید و بـعـد از سلام صد بار صلوات بفرستد. و روزه اش نیز فضیلت دارد و روایت شده كه در هـر روز پـنـج شـنـبه ماه شعبان زینت مى كنند آسمانها را پس ملائكه عرض مى كنند خداوند بـیـامـرز روزه داران ایـن روز را و دعـاى ایـشـان را مـستجاب گردان .

 9- در این ماه صلوات بـسـیـار بـفرستد.

10ـ از روز جمعه آخر ماه تا آخر ماه (این دعا را) بخواند: اللهم ان لم تكن غفرت لنا فیما مضى من شعبان فاغفرلنا فیما بقى منه .

فصل دوم : در ذكر ایام و لیالى ماه شعبان است .

روز اول : روزه اش فضیلت دارد و وارد شده كه بهشت براى او حتما واجب مى گردد.

روز سـوم : روز مـبـاركـى اسـت و مـوافق مشهور روز ولادت با سعادت حضرت سیدالشهداء عـلیـه السـلام اسـت ، در سـال سـوم هجرى قمرى در مدینه طیبه و بنابر ولادت (این روز) روزى اسـت كـه مـلائكـه آسـمـانـهـا بـه تهنیت پیامبر صلى الله علیه و آله به این مولود مسعود آمدند و از خاك قبرش براى جدش ‍ آوردند و آن جناب را تعزیت نیز گفتند و فطرس مـلك یـا (دردائیل ) پناه به آن طفل معصوم و امام مظلوم برد و حق تعالى او را ببخشید و به جـاى خـودش ‍ بـرگـردانـیـد

و از بـراى روز سـوم چـنـد عـمـل اسـت :
 1ـ روزه
2ـ خـوانـدن دعـاى : اللهـم انـى اسـئلك بـحق المولود فى هذا الیوم ...
3ـ خـوانـدن دعـاى (اللهـم انـت مـتـعـالى المـكان ..) و این آخرین دعائى است كه حضرت امام حسین علیه السلام خواندند در آن روزى كه كفار دور او را احاطه كرده بودند
 و عـلمـاء ایـن دعـا را از دعـاهـاى روز سـوم ایـن مـاه گـرفـتـه انـد و بـدان كـه سـه دعـا نـقـل شـده كـه امـام حـسـیـن عـلیـه السـلام هـر سـه را در روز عـاشـوراء خـوانـدنـد.
 اول دعـائى اسـت كـه در وقـت صـبح عاشوراء خواندند و دست به درگاه الهى بلند كرد و فـرمـود: (اللهـم انـت ثـقـتـى فـى كـل كـرب ...
 دوم این دعا است كه تعلیم امام زین العـابدین علیه السلام فرمود در آن روز در وقتى كه آن حضرت را (خون ) در برگرفت و خونها از بدن مباركش مى جوشید
:بحق یس و القرآن الحكیم و بحق طه و القرآن العظیم یا من یقدر على حوائج السائلین یا من یعلم ما فى الضمیر یا منفس عن المكروبین یا مفرج عـن المـغـمـومـین یا راحم الشیخ الكبیر یا رازق الطفل الصغیر یا من لا یحتاج الى التفسیر صل على محمد و آل محمد و افعل بى كذا و كذا.

سـوم دعـاى (اللهـم انـت مـتـعـالى المكان ...) است كه آخرین دعاى حضرت بوده است .
 عـلامـه مـجـلسـى فـرمـوده كـه زیـارت آن حـضـرت عـلیـه السـلام و غـسـل زیـارت در ایـن روز مـسـتـحـب اسـت و بـدان نـیـز كـه در مثل چنین روزى از سال شصتم هجرى قمرى جناب سیدالشهداء وارد مكه معظمه شد.

روز پنجم :

در سـال چـهـارم هجرى قمرى بنابر روایتى ولادت امام حسین علیه السلام واقع شده است ، عـلامـه مـجـلسـى فـرمـوده ، كـه اگـر احـتـیـاطـا امـروز و روز سـوم را حـرمـت بـدارنـد و اعـمـال آن روز را در ایـن روز (روز پـنـجـم ) نـیـز بـه عمل آورند خصوصا زیارت ، بهتر است .

شب نیمه شعبان

شـب بـسـیـار مـبـاركـى اسـت و بـعـد از شـب قـدر افـضـل لیـالى اسـت و حـق تـعـالى بفضل خویش در این شب به بندگان خود عطا مرحمت فرماید و گناهان ایشان را بیامرزد و سـائلى را از درگـاه خویش رد نكند مگر آنكه معصیتى از خدا طلب نماید و روایت است كه ؛ از اول ایـن شـب تـا آخـر آن از جانب حق تعالى ندا مى رسد كه آیا استغفار كننده اى هست كه طـلب آمرزش كند از گناهان خود تا من او را بیامرزم آیا كسى هست كه طلب روزى كند تا من او را روزى دهم .

و از جمله بركات این شب مبارك آن است كه ولادت با سعادت سلطان عصر امـام زمـان ــارواحـنـا له الفـداءـ در سـحـر ایـن شـب (در) سال 255 (دویست و پنجاه و پنج ) در سر من راى (سامراء) واقع شده و باعث مزید شرافت ایـن لیـله مـبـاركـه شـده

و از بـراى ایـن شـب چـنـد عـمـل اسـت :

 1ـ غـسـل اسـت كـه بـاعث تخفیف گناهان مى شود.

2ـ احیاء این شب است به نماز و دعا و استغفار چـنـانچه امام زین العابدین علیه السلام عمل مى نمودند.

3ـ زیارت حضرت امام حسین علیه السـلام اسـت كـه افـضـل اعـمـال ایـن شـب و بـاعث آمرزش گناهان است و هر كه خواهد با او مـصـافـحـه كـنـد روح صـد و بیست چهار هزار پیامبر زیارت كند آن جناب را در این شب ، و اقـل زیـارت آن حـضرت آن است كه به بامى یا صحنى باز در آید و به جانب راست و چپ خـود نـظـر كـند پس سر به جانب آسمان كند، پس زیارت كند آن حضرت را به این كلمات :السـلام عـلیـك یـا ابـا عـبـدالله السـلام عـلیـك یـا بـن رسول الله السلام علیك و رحمه الله و بركاته .و هر كس در هر كجا كه باشد در هر وقـت كـه آن حـضـرت را بـه ایـن كـیـفیت زیارت كند امید است كه ثواب حج و عمره براى او نـوشـتـه شـود و مـا دو زیـارت مخصوص این شب را در هدیه (الزائرین ) ذكر نمودیم .
4ـ خواندن این دعا كه به منزله زیارت امام زمان علیه السلام است اللهم بحق لیلتنا هذه و مـولودهـا..

5ـ بـخـوانـد دعـاى اللهـم اقسم لنا من خشیتك ...

6ـ بخواند دعاى : اللهم انت الحـى القـیـوم ...

7ـ بـخـوانـد صـلوات هـر روز را كـه در وقـت زوال مـى خواند.

8ـ دعاى كمیل است كه ورودش در این شب است و در شبهاى جمعه نیز خوانده مـى شـود.

 9ـ آن كـه بـگـویـد هـر یـك ازسـبحان الله و الحمدلله و الله اكبر و لا اله الا الله را صـد مـرتـبـه كـه سبب آمرزش گناهان و برآمدن حوایج است

10ـ بعد از نماز خـفـتـن (مـغـرب ) دو ركـعـت نماز كند در ركعت اول (سوره ) حمد و جحد و در (ركعت ) دوم حمد و تـوحـیـد بـخـوانـد و بـعـد از سـلام تـسبیح حضرت زهرا علیهاالسلام را بگوید به عكس ترتیب مشهور (یعنى ابتدا 33 مرتبه سبحان الله و بعد 33 مرتبه الحمدالله و بعد 34 مـرتبه الله اكبر بگوید) پس بگوید: (یا من الیه ملجاء العباد فى المهمات

 ) 11ـ شـیـخ و كـفـعـمـى فـرمـوده بـخـوانـد دعـاى : الهـى تـعـرض لك فـى هـذا اللیل المتعرضون .. و این دعایى است كه شبها در عقب نماز شفع خوانده مى شود.

 12ـ (از اعمال شب نیمه شعبان ) بخواند بعد از هر دو ركعت از نماز شب و شفع و وتر دعائى را كه شـیـخ و سـیـد ذكـر فـرمـوده انـد.

13ـ بـجـا آورد سجده ها و دعاهایى را كه شیخ و سید از رسـول خـدا صلى الله علیه و آله روایت كرده اند

 14ـ نماز جعفر انجام دهد چنانكه شیخ از حـضرت امام رضا علیه السلام روایت كرده

 15ـ انجام دهد نمازهاى این شب را و آنها بسیار اسـت از جـمله چهار ركعت است كه سى نفر از اصحاب صادق علیه السلام به این طریق از آن حـضـرت روایـت كـرده اند، در هر ركعت بعد از حمد صد مرتبه توحید بخواند و بعد از نـمـاز بـخـوانـد:

اللهـم انـى الیـك فـقـیـر و مـن عـذابـك خـائف و بـك مـسـتـجـیـر رب لا تـبـدل اسـمى و لا تغیر جسمى رب و لا تجهد بلائى و لاتشمت بى اعدائى اعوذ بعفوك من عـقـابـك واعـوذ بـرحـمـتـك مـن عـذابـك و اعـوذ بـرضـاك مـن سـخـطـك و اعـوذ بـك مـنـك جل ثناوك انت كما اثنیت على نفسك و فوق ما یقول القائلون فیك .

روز نیمه شعبان

در سـال 255 هـجـرى قمرى در این روز ولادت با سعادت امام زمان حضرت حجه ابن الحسن بـن عـلى عـسـكرى - صلوات الله علیه و على آبائه - واقع شده و والده ما جده اش حضرت نـرجـس خـاتـون از اولاد حـوارى حـضـرت عـیسى علیه السلام است

 ویستحب زیارته فى كـل زمـان والدعـاء بـتـعجیل الفرج عند زیارته و تتاءكد زیارته فى السر داب بسر من راى و هو المتقین ظهوره ، و تملكه و انه یملاء الارض قسطا و عدلا كما ملئت ظلما و جورا.

یـعـنـى و مستحب است در هر زمان زیارت امام زمان علیه السلام و مستحب است در وقت زیارت آن حـضـرت دعـا نـمودن براى تعجیل در فرج آن بزرگوار و مؤ كد است زیارت ایشان در سـرداب امـام زمان علیه السلام در شهر سامراء و به یقین روزى ظهور و حكومت آن حضرت واقـع خـواهـد شـد و زمـیـن را پـس از آن كـه از سـتـم و بـیـداد پـر گـشـتـه پـر از عـدل و قـسـط خـواهـد نـمـود)

 و در مـثـل چـنـیـن روزى در سـال 329 (سـیـصـد و بـیـسـت و نـه ) هـجـرى قـمـرى شـیـخ جـلیـل مـعظم ابوالحسن على بن محمد سمرى رحمت الله كه آخرین (نفر از) نواب امام عصر ـ عـجـل الله فـرجـه - بـود، وفـات كرد و غیبت كبرى شروع شد و تا این زمان هزار و دوازده سال  است كه از غیبت كبرى گذشته و این نور عالمتاب از انظار محجوب گشته و ما مـنـتظران امام منتظر هستیم

و در توقیع شریف حضرت عسكرى علیه السلام است براى على بـن بـابـویـه قمى و علیك بالصبر و انتظار الفرج فان النبى صلى الله علیه و آله قـال : (افـضـل اعـمـال امـتـى انتظار الفرج ) (یعنى بر تو باد به صبر و انتظار كـشـیـدن بـراى فـرج ، كـه پـیـامـبـر اكـرم صـلى الله عـلیـه و آله فـرمـود: بـهـتـریـن اعـمـال امـت مـن (انتظار فرج ) است ) قبر جناب سمرى در بغداد است نزدیك قبر شیخ كلینى در نزدیكى پل بغداد.

شب آخر ماه شعبان

شـیـخ از حـضـرت صـادق علیه السلام روایت كرده كه آن حضرت در شب آخر شعبان و شب اول ماه مبارك رمضان مى خواند: (اللهم ان هذا الشهر المبارك ... .)

ماه رجب خداحافظ ، و سلام ماه شعبان ، سلام بر موالید بی نظیر تو ، سلام بر مهدی ، سلام بر حسین ،سلام بر زینت عبادت کنندگان و سلام بر عباس .

سرآغاز تو ابالفضل است ، باب ورود به حریم حسین ، و نهضتی که به دست فرزندش ادامه یافت ، تا به دست مهدی رسید !!

سلام بر اسرار تو که سر الاسرار عالم است .

کلید غفران ماه رمضان تویی ، و پله کان عروج در مهمانی الهی .

مناجات امیر مؤمنان را در شبهای تو شنیده ام ، از راز و نیاز علی در شبهایت بزرگی تو را فهمیدم ، علی خدا را به تو قسم میداد ، کسی که همه عالم در شب قدر خدا را به او قسم میدهند . الهی بعلیٍ !!

بالهای مهربانیت را برای من بگشا ، بگذار زیر پرو بال تو آرام بگیرم ، ماه شعبان ! اینجا سرد است ، تاریک است ، و من از تارکی می ترسم ، ماه شعبان ، بتاب ، بتاب بر یخهای زمستانیمان ، ماه شعبان ! اینجا کویر است ، تشنه ایم ، تشنه خدا ، پس ببار ، ببار به زمینهای خشک سالیمان ، ما را برای شب قدری بهتر ، مهمانی زیباتر ، آماده تر کن !

چه زیباست مهمانی الهی ، بعضی از اول رجب مهمانند ، برخی با تو آغاز کرده اند ، و برخی با رمضان ، خوشا به حال آنانی که سه ماه مهمان خدایند .

عید فطر برای رمضانیان زیباست ، برای شعبانیان زیباتر و برای رجبیون وصف ناشدنی !

رجب که از دستمان رفت ،تو برایمان نور افشانی کن ، خوش آمدی ، سلام ماه شعبان .

 رسول خدا صلی الله و علیه و آله

ماه شعبان، شعبان نامیده شد؛ زیرا روزی های مومنان در این ماه قسمت می شود.

(ثواب الاعمال ص ۶۲)

صلوات هر روز شعبان در وقت زوال و در شب نیمه آن و مناجات شعبانیه ( رجوع شود به مفاتیح الجنان)

ولادت سه نور ولایت بر شما مبارک

ماه میلاد سه پرچم دار عشق

دلبر و دلداده و دلدار عشق

ماه میلاد سه ماه عالمین

سید سجاد و عباس و حسین(ع)

* * * * اس ام اس ولادت حضرت ابولفضل و عباس و حسین و سجاد * * * * *

سه نور آمد به عالم پر ز احساس

معطر هر سه از عطر گل یاس

سه نور تابناک آسمانی

حسین بن علی ، سجاد و عباس

* * * * اس ام اس ولادت حضرت ابولفضل و عباس و حسین و سجاد * * * * *

دامن علقمه را عطر گل یاس یکی است

قمر بنی هاشمیان در همه ناس یکی است

سیر کردم عدد ابجد و دیدم به حساب

نام زیبای اباصالح و عباس یکی است

* * * * اس ام اس ولادت حضرت ابولفضل و عباس و حسین و سجاد * * * * *

شعبان شد و پیک عشق از راه آمد

عطر نفس بقیه الله آمد

با جلوه سجاد و ابوالفضل و حسین

یک ماه و سه خورشید در این ماه آمد

* * * * اس ام اس ولادت حضرت ابولفضل و عباس و حسین و سجاد * * * * *

میلاد گل رسول و زهرا و علی است / زیرا که جهان خجسته زین نور جلی است

ما را دگر از روز جزا بیمی نیست / چون بر دل ما عشق حسین ابن علی است

* * * * اس ام اس ولادت حضرت ابولفضل و عباس و حسین و سجاد * * * * *

بوی گلهای بهشتی ز فضا می آید / عطر فردوس هم آغوش صبا می آید

نوگل مصطفوی ، زینت باغ علوی / مظهر پنج تن آل عبـــــــــــــا می آید . . .

* * * * اس ام اس ولادت حضرت ابولفضل و عباس و حسین و سجاد * * * * *

ولادت امام حسین (ع)

ای دلنواز قاری قرآن خوش آمدی / در بیت وحی با لب خندان خوش آمدی

ای العطش، ترانه ی قبل از ولادتت / مادر فدات با لب عطشان خوش آمدی . . .

* * * * اس ام اس ولادت حضرت ابولفضل و عباس و حسین و سجاد * * * * *

اشکها بین که از این خنده بدامان دارد / ای سلیل اشرف اولاد آدم السلام

بهین جشن و سرور شیعیان است / دیگر زنخل رسالت پدید شد ثمری

سرور معنوی بر پاست هر جا / سلام ای صفای دل عاشقان . . .

* * * * اس ام اس ولادت حضرت ابولفضل و عباس و حسین و سجاد * * * * *

ولادت حضرت عباس (ع)

مـیـلاد مسعـود اباالفضل جوان است / هـنگام شـادی و سرور شیـعـیـانــسـت

از دامـن ام البنین ماهی عیان است / کز روی وی شرمنده مـاه آسـمـانست . . .

* * * * اس ام اس ولادت حضرت ابولفضل و عباس و حسین و سجاد * * * * *

شب به کاخ مرتضى ماهى پدیدار آمده

ماهى که پیش نور وى خورشید و مه تار آمده

ماهى که بر حسن صدها خریدار آمده

اى طالب دیدار مه هنگام دیدار آمده

فلاکیانش سر به سر حیران رخسار آمده

اکو نور بخش عالم و، هم نور الاءنوار آمده

* * * * اس ام اس ولادت حضرت ابولفضل و عباس و حسین و سجاد * * * * *

چه عباس آنکه در حشمت امیر راستین آمد

چه عباس آنکه از همّت پناه مسلمین آمد

چه عباس آنکه از اصل و نسب از دوره هاشم

چو جان مرتضى و حُسن خیرالمرسلین آمد

* * * * اس ام اس ولادت حضرت ابولفضل و عباس و حسین و سجاد * * * * *

ولادت امام سجاد علیه السلام

سلام اى چارمین نور الهى

کلیم وادى طور الهى

تو آن شاهى که در بزم مناجات

خدا مى‏ کرد با نامت مباهات

تو را سجاده داران مى‏شناسند

تو را سجده گزاران مى‏شناسند

* * * * اس ام اس ولادت حضرت ابولفضل و عباس و حسین و سجاد * * * * *

جشن میلاد امام چارمین آمد پدید

روز وجد مؤمنات و مؤمنین آمد پدید

درّة التّاج فضیلت جوهر علم لدن

حضرت سجّاد زین العابدین آمد پدید

* * * * اس ام اس ولادت حضرت ابولفضل و عباس و حسین و سجاد * * * * *

چو خورشید جمالش مشرق از برج کمال آمد

خدا را شد جلوه گر بر خلق اشراق جمال آمد

شد از برج عبودیت عیان شمس ربوبیّت

تجلّى جمال آن جا تجلّى جلال آمد

فرزندان حسین(ع)؛ سکینه و رقیه هم، او را عمو خطاب می کنند و او بال در می آورد از شنیدن این لفظ، آنقدر که از فراز دشمنان تا فرات پرواز می کند... ولی او حسین(ع) را برادر خطاب نمی کند

بدنها همه متناسب و تنومند، قدها همه رشید، دستها همه استوار و اجزای اندام همه موزون و بی عیب و نقص، و در میان این همه، برتری یافتن، ممتاز شدن و چون ماه نو مشارالیه همگان قرار گرفتن، کاری سخت است و چیزی افزون می طلبد.

و عباس دارنده این فزونی است؛ آنقدر که به هنگام عبور او از کوچه و بازار مدینه، همگان واله و شیدا و خیره می مانند و بعضی بی اختیار، «و ان یکاد» می خوانند.

«ماه بودن» بی همانند عباس، دوست و دشمن را هماره به تواضع واداشته است. دوست را از سر محبت و دشمن را از سر صلابت، خویش را از سر جمال و بیگانه را از سر جلال.

مادرش افتخار زنان بنی هاشم، ام البنین، و پدرش برترین پدر عالم، علی است(ع).

بنابراین عباس، برادر حسین(ع) است و هر دو فرزند علی مرتضایند(ع) و طبیعی است که یکدیگر را برادر خطاب کنند و حسین(ع) همیشه او را برادر می خواند و حسن(ع) نیز و زینب و ام کلثوم هم –علیهماالسلام.

اما عباس، هیچگاه حسین(ع) را برادر خطاب نمی کند و نه آن سه دیگر را، برادر و خواهر.

در مقابل حسین(ع) بال می گسترد و هر بار او را با الفاظی چنین می خواند:

- سید من! آقای من! مولای من ! امام من! فرزند رسول من!

و در مقابل زینب:

- بانوی من! سرور من! پیامبرزاده من!

و این یکی از ظرائف و شگفتی های «ادب» عباس است در مقابل حسین برادر، حسین رهبر و اهل بیت پیامبر علیهم السلام.

و همیشه در توجیه این ادب ظریف، پاسخی مودبانه تر و ظریف تر در آستین دارد:

حسین(ع)- جانم به فدایش- فرزند فاطمه(س) است، دختر پیامبر، و من فرزند فاطمه(س) نیستم. اگر چه مفتخرم به فرزندی علی(ع)، اما مادر او برترین زن عالم امکان است، فاطمه (س) است، من چگونه او را برادر بخوانم؟

یا باید او را تا خودم پایین بیاورم، یا خود را تا او بلند بشمرم و برادر خطاب کنم، حاشا که این هر دو خلاف ادب است و جسارت به ساحت مقدس حسین(ع).

راستی فرزندان حسین(ع)؛ سکینه و رقیه هم، او را عمو خطاب می کنند و او بال در می آورد از شنیدن این لفظ، آنقدر که از فراز دشمنان تا فرات پرواز می کند... ولی او حسین(ع) را برادر خطاب نمی کند.

اما در تمام طول عاشورا و در همه ارض کربلا فقط یک جا هست، یک لحظه هست که ناگاه لفظ برادر بر زبان عباس جاری می شود:

- اخی! ادرک اخاک!

برادر! برادرت را دریاب!

اینجا کجاست؟ این لحظه چه لحظه ای است؟

این درست است که عباس، در این لحظه در نهایت استیصال است. دشمن او را محاصره کرده و فهیمده است که او قصد جنگیدن ندارد؛ فقط می خواهد مشک آب را، بار امید را، به مقصد خیمه ها برساند و این به دشمن جسارت بخشیده است؛ آنقدر که هر دو دست او را بریده اند، عمودی آهنین بر فرقش فرود آورده اند، مشک امیدش را متلاشی کرده اند، سر و رو و چشم و اندام او را، غرق تیر و نیزه ساخته اند و او را از اسب به زیر افکنده اند.

اینها همه درست، ولی هیچکدام سبب نمی شوند که عباس از آن ادب معهود خود عدول کند و حسین (ع) را برادر بخواند.

تنها یک چیز می تواند در آن لحظه غریب، عباس را مجاز یا وادار به اداری لفظ برادر کرده باشد و آن اینکه:

فاطمه- سلام الله علیها- در آن لحظه غریب، در آن محاق مظلومیت با سر و موی آشفته حضور یافته باشد، سرعباس را پیش از آنکه به زمین بیفتد، بر دامن گرفته باشد و گفته باشد:

فرزندم! پسرم! عباسم!

مادری فاطمه، فرزندی عباس ... جواز ادای لفظ برادر...

برادر! برادرت را دریاب!

حضرت ابوالفضل العباس نخستین فرزند از ازدواج حضرت امیر المؤمنین على(علیه السلام) و ام البنین بود ایشان در روز چهارم شعبان سال 26 هجرى در مدینه چشم به جهان گشودند.

ماجراى ازدواج على(علیه السلام) با ام البنین

قضیه ازدوادج مادر مكرمه اش ام البنین با حضرت على(علیه السلام) بدین گونه بود كه پس از شهادت حضرت زهرا(علیها السلام) على(علیه السلام) برادرش عقیل كه در علم نسب شناسى آگاهى كامل داشت و قبایل و خصلت هاى اخلاقى و روحى انها آشنا بود را به حضور طلبید و از وى خواست كه براى آن حضرت همسرى شایسته و از قبیله اى كه اجدادش از شجاعان و دلیر مردان باشند پیدا كند تا ثمره ازدواجشان فرزندانى شجاع و رشید باشند پس از مدتى عقیل زنى از طایفه بنى كلاب را به حضرت معرفى كرد كه داراى آن ویژگى ها بود نامش فاطمه دختر حزام بن خالد بود و نیاكانش همه از دلیرمردان بودند. حضرت با وى ازدواج نمود و او نیز وظیفه مادرى و سر پرستى براى فرزندان حضرت زهرا(علیها السلام) را به عهده گرفت و آنان را چون فرزندان خود بلكه بیشتر از فرزندانش دوست مى داشت گویند وقتى وى را فاطمه صدا مى زدند وى گفت مرا فاطمه صدا نكنید زیرا فرزندان با شنیدن نام فاطمه به یاد غم هاى مادرشان مى افتند و ناراحت مى شوند بلكه مرا خادم خود بنامید. و حضرت على(علیه السلام) ولى را ام البنین یعنى مادر پسران نامید و به این نام شهرت یافت.

تولد حضرت عباس

حضرت ابوالفضل نخستین فرزند از چنین بانوى با معرفت و حق شناسى بود تولد وى، خانه على(علیه السلام) و دل مولا را غرق نور و سرور ساخت وقتى كه به دنیا آمد حضرت على(علیه السلام) در گوش او اذان و اقامه گفت نام خدا و رسول خدا را بر گوش وى خواند و نام او را عباس قرار داد.

با آن كه این نوزاد بسیار خوش منظر و زیبا بود به طورى كه وى را قمر بنى هاشم نامیده اند و به ماه شب چهارده تشبیه نموده اند و حضرت وى را به نام عباس نام نهاد و آن به این علت بود كه عباس هم به معناى شیر شرزه و خشمگین است و هم به معناى عبوس و چهره گرفته زیرا كه ایشان نسبت به ظالمان چهره اى خشمگین داشتند.

در روز هفتم تولدش گوسفندى را به عنوان عقیقه ذبح كردند و گوشت آن را به فقرا صدقه دادند.

با آن كه هنگام تولد پدر خوشحالى مى كند، حضرت گاهى قنداقه عباس خردسال را در آغوش مى گرفت و آستین دست هاى كوچك او را بالا مى زد و بر بازوان او بوسه مى زد و اشك مى ریخت حضرت در پاسخ ام البنین نسبت به این كار فرمود این دست ها براى كمك و یارى به برادرش حسین قطع خواهد شد.

حضرت عباس در خانه على(علیه السلام) و در دامان مادر با ایمان وفادارش و در كنار امام حسین رشد كرد و درس هاى بزرگ انسانیت صداقت و اخلاق را فرا گرفت تربیت خاص امام على(علیه السلام) بى شك در شكل دادن به شخصیت فكرى و روحى این نوجوان سهم عمده اى داشت روزى حضرت على(علیه السلام) عباس خردسال خود را نشاده بود و حضرت زینب(علیها السلام) هم حضور داشت امام به این كودك عزیز گفت به بگو یك عباس گفت یك فرمود بگو دو عباس خوددارى كرد و گفت شرم دارم با زبانى كه خدا را به یگانگى خوانده ام دو بگویم حضرت از معرفت این فرزند خوشحال شد و پیشانى عباس را بوسید.

القاب امام حسین(ع)

نام مبارک آن حضرت در تورات شبیر و در انجیل طاب است. پدرشان مولانا و مقتدانا أمیر المؤمنین علی بن أبی طالب(ع) و مادرشان حضرت ولیةالله و حبیبته خاتون دو سرا صدیقه کبری فاطمه زهرا(س) است.

کنیه آن حضرت أبوعبدالله و کنیه خاص آن حضرت أبوعلی است. القاب حضرت الشهید، السعید، السبط الثانی، الإمام الثالث، الرشید، الطیب، الوفی، السید، الزکی، المبارک، تابع لمرضات الله است.

پیامبر(ص) در ولادت امام حسین(ع)

هنگامیکه خبر ولادت آن حضرت به پیامبر گرامی(ص) رسید، به خانه أمیرالمؤمنین(ع) آمدند و به اسماء فرمودند تا مولود را بیاورد. اسماء حضرت را در پارچه ای سفید پیچید و خدمت رسول اکرم(ص) آورد. پیامبر(ص) در گوش راست آن حضرت اذان و در گوش چپ اقامه فرمودند.

روز اول یا هفتم ولادت، امین وحی الهی جبرئیل فرود آمد و عرض کرد: سلام خداوند بر تو باد ای پیامبر، این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون شبیر نام بگذار، که به عربی حسین گفته می شود. چون علی(ع) برای شما بسان هارون برای موسی بن عمران است، جز آنکه شما خاتم پیامبرانی.

به این ترتیب نام پر عظمت "حسین" از جانب پروردگار برای دومین فرزند فاطمه(س) انتخاب شد. در این روز ملائکه آسمانها برای عرض تهنیت به مناسبت این ولادت خدمت پیامبر(ص) رسیدند و از خاک قبر آن بزرگوار برای پیامبر(ص) آوردند و به آن حضرت تعزیت نیز گفتند.