تبیان، دستیار زندگی

الهی، انگشتری سلیمانی ام دادی، انگشت سلیمانی ام ده ...

الهی،  چون در تو می نگرم  از آنچه خوانده ام شرم دارم...

الهی، چون تو حاضری چه جویم و چون تو ناظری چه گویم...

الهی، راز دل نهفتن دشوار است و گفتن دشوارتر...

الهی، اگر بخواهم شرمسارم و اگر نخواهم گرفتارم ...

الهی دریاب مرا ...

در حالیکه ماشین خودرا کنار یک فضای سبز کوچک پشت درمانگاهی  در یکی از خیابانهای شهر  پارک می کردم چشمم به فردی افتاد که با شنلگ بدون آبی در میان سبزه ها نشسته است بعد از چند دقیقه توقف هنوز نوار کاست درون ماشین روشن بود وخواننده با نوای دل نشین خود فریاد می زد بنده پیر خراباتم که لطفش دائم است گرنه لطف شیخ وزاهد گاه هست وگاه نیست بارها این ترانه را گوش کرده بودم وخوشایندم بود اما نگاه آن فرد فضای سبزی به من دوخته شده بود ابتدا کمی تامل کردم بعد فکر کردم شاید خدا را خوش نیاید پایین آمدم کنارش نشستم  دانستم که او نه گدا بود ونه محتاج  اما درد دلی داشت به اندازه یک دنیا کنار او نشستم مثل این بود که می خواهد درد دل کند اما نمی دانست چگونه از کجا شروع کند چه بگوید با کی بگوید او با کمی آب شروع کرد وبا کلمات بریده بریده که بواسطه مشگل زبان ومشگل فک  بیان می کرد به سختی به من فهماند که آب همیشه قطع است واین فضای سبز را از من می خواهند اگر خراب شود با من برخورد می کنند چندین بار گفته ام اما توجه نمی کنند معنی ومفهوم کلماتش این بودم او از یکی یک دانه پسر خود می گفت از مشگل وسختی که برای همسرش ایجاد شده است همسرش دچار تومور بد خیم مغزی شده است ودکتر ط..... او را جراحی کرده است با کلمات بریده بریده که رگ های گردنش هم بر جسته می شد وچند بار سرش می چرخید گفت یک میلیون تومان زیر میزی آقای دکتر گرفته است که آنرا به سختی جمع آوری کرده بودم اما بیمارستان گردو چیزی ازمن نگرفته اند با این وجود همسرم فلج شده است ودر کنار پدرو مادر خود زندگی می کند او می گفت من که بد نکرده ام روزگار مرا گرفتار کرده است با این وجود برادر همسرم مرا از دیدن همسرم محروم کرده است ونمی گذارد اورا ببیم یا ملاقات کنم گریه اندوهناک او دل انسان را به درد می آورد آقا حمید می گفت بد شانسی من اینها هم نیست مادرم دچار بیماری قند است وبخاطر این بیماری کور ونابینا شده است پدرم پیر مردی است که گچ کار بوده است واکنون از کار کردن عاجز است فقط اموراتش با مقداری پول که در بانک گذاشته وسودش را می گیرد  می گذرد البته من هم به آنها کمک می کنم تا خدا را خوش بیاید حمید آقا به سختی از ایوب پیامبر وصبر ایوب می گفت واندوهناک بود خیالش راحت بود که توکل بخدا دارم بلاخره خدا مشگل گشاست آقا حمید می گفت نزدیک به سیزده سال است که در فضای سبز کار می کنم خدا بزرگ است با همه اضافه کاری وحقوق دیگرم نزدیک به سیصدو پنجاه می گیرم  او می گفت خانه ای اجاره کرده ام که مقداری پول پیش داده ام حدود پنج میلیون وماهی سی هزار تومان هم کرایه می دهم شب ها بخاطر تنهایی بخانه پدرم می روم وفقط کرایه خانه بی خودی می دهم به او گفتم آقا حمید چرا زن نمی گیری گفت بااینکه همسرم به خاطر جراحی فلج شده اما خانواده همسرم اجازه ووکالت نمی دهند من هم کسی را ندارم  او نا باورانه در انتظار یک منجی  روزگار می گذراند توکل بخدا در زبان او جاری بود وقتی برای خدا حافظی بلند شد متوجه شدم پاهایش هم مشگل دارند بر آمدگی روی دست راستش بخوبی مشاهده می شد وحرکات ناموزون سروگردن ودست او تمام افکار انسان را بهم می ریخت او  دل بخدا داشت باور کنید خدا را تا امروز من ندیده بودم خدارا در وجود او یافتم که چگونه با این همه مشگلات وگرفتاری ها باز از پا نیفتاده است امید وار وصبور حرکت می کند با این همه ناموزونی اعضای بدنش خدا را در صبر  او خدارا در خدمت به مادرش او که خود نمی توانست یک مسیر کوتاه را بطور صحیح حرکت کند چگونه مادر نابینای خودرا به دکتر می برد وچگونه دیدگاهی به زیر میزی گرفتن دکتر دارد او بسختی می گفت هر چه بتوانم به پدرو مادرم خدمت می کنم او با صبر وشکیبای از مسئولین فضای سبز تشکر می کرد که اورا به کارگیری کرده اند او نگران خشک شدن سبزه ها بود در این هنگام  که با او حرف می زدم کودکی که دنبال توپ می دوید کنار او آمد وگفت یک مقداری آب به من بده با آرامش جای نوشابه را که شب گذشته در یخچال گذاشته بود از درون کیف خود بیرون کشید وبا یک لیوان برای کودک آب ریخت گویی سالهاست که با همدیگر الفت دارند .

با حقوق بالای خود وبا امکانات فراوانی که بسیاری از افراد دارند گاهی اوقات افرادی را می بینیم که یک ریال به پدرو مادر خود کمک نمی کنند زمین وزمان را بخاطر پول درهم می ریزند برای گرفتن مسئولیت به هر حقه کثیفی دست می زنند برای بی آب روکردن همکار خود از هیچ کاری دریغ نمی کند با هر ترفندی نان دیگران را می برد  توکل از زندگی آنان رخت بربسته وبا اوج ثروتمندی در اوج ذلت هستند در آخر هم یا آتشی می آید وتمام زندگیشان را می سوزاند یا با یک کلاهبرداری ثروتشان به باد می رود ویا اینکه زنشان طمع می کند ومهریه خودرا به اجرا می گذارند وزندگی را بر آنان تلخ می نمایند  .

آری  وقتی به آقا حمید  گفتم کمیته امداد امام خمینی به شما هم کمکی کرده سرش را تکان داد وبا تکان سرش تاسف خودرا بیان می کرد آقا کمیته کجاست .

او نگاهش به دنبال ماشین من بود وبا حرکت دست خود به من یاد آور کرد که خدا حافظی یادت نرود این را با نگاه به آینه بغل خود فهمیدم در حالیکه من می خواستم بلوار را دور بزنم انسانیت در لباس ومنصب وماشین پول نیست انسانیت جوهری است در وجود انسان که باید آنرا شکوفا کرد .

از اول شروع زمان تبلیغات بچه های محله پولهاشونو رو هم گذاشتند و ستادی کاملا مردمی برای تبلیغات دکتر احمدی نژاد راه اندازی کردند. توی این ستاد نه پول میدهند نه مچ بند و نه ... فقط توش عشق و شور و اخلاص ما را یاد جبهه ها میاندازه.

متاسفانه دیروز اتفاقی افتاد که بغض گلومونو فشار داد. گفتم مگر این جناب  ... چقدر ارزش داره که مردم از دختراشون مایه میگذارند تا ستادهای دکتر نابود شوند؟

اوج شستشوی مغزی . و یا بهتر بگویم به نام شهدا به کام موسوی؟اینها همه تخریبه نه تبلیغ.سمپات تخریبات اصلاحات میدونید کیه.......

متاسفانه دیروز عصر مطلع شدیم چند نفر با حمله به ستاد دکتر در یکی از محلات ضمن فحاشی نسبت به دکتر اعلام میکنند اگر ....بشوند در دولت موسوی بهتر از این است که دولت احمدی نژاد سر کار باشد(عین جملات) . به خاطر رعایت موازین اخلاقی از ذکر مابقی معذوریم. ستاد را نابود کردند با رگبار فحاشی.سمپات تخریبات اصلاحات میدونید کیه.......

بچه ها دفتر ستاد را به جای دیگری منتقل کردند زیرا موجیم که آسودگی ما عدم ماست. 

اما میخواستم بدونم همسر شهید رجائی اینها را میدونه؟ همسر شهید باکری میدونه ؟

همسر شهید همت میدونه ؟همسر شهید زین الدین میدونه ؟

مسلماً رفتن اونها برای بی غیرتی نبود. مسلما برای بی عدالتی نبود.

رجائی باکری همت زین الدین ججهان آرا شما هم همصدا با ملت ایران حمایت خود را اعلام کنید.  اینها طرفدار نیستند مانکن های تخریباتی هستند.

راهتان اینطور پر رهرو است؟

آیا هرشب توی نماز شبش همراه با گریه و زاری نمی گفت اللهم اصلح فاسد من امورالمسلمین؟

راهتان رامشخص کنید درد سینه هایمان را میفشارد. برادران شهیدمان رفتند پدرانمان رفتند تا دیگران بیایندو با نامشان بازی کنند.

دیگر نمی گویم راهتان پر رهرو باد زیرا تفسیرشو دیدم.

دیگه باید گفت خدایا آقا تنهاست . سید علی را میگویم. خدا میدونه چه میکشه از دست این منافقین.

ان شاء ا... به همین زودی ها فرج میرسه و دیگه نیازی به این تخریبات انتخاباتی نیست . خود آقا همونطور که صلاح میدونند مملکتو اداره میکنند.

اگه تا دیروز شک داشتم امروز مطمئناً رایم را به دکتر محمود احمدی نژاد خواهم داد. تا بدخواهان بدانند ... صبح دیگری در راه است انشاء ا...

سالها از آن روزگار سخت می گذرد وهیچگاه شاید تکرار نشود ونخواهد شد آن روزهای بمباران شهر ها توسط هواپیماهای دشمن که آرامش را از تمام مردم گرفته بودند وبرایشان تفاوتی نمی کرد که چه کسی مخالف جنگ است وچه کسی موافق بمب خودرا فرو می ریختند چه بر سر خانه ای وچه بر سر کارخانه ای ویا بر کوچه وبازاری . هنوزم بخاطر دارم آخرین صحنه ای که در بمباران دیدم در یکر از خیابانها بود که بمب نزدیک یک نانوایی فرود آمده بود وصحنه سخت ودرناکی بود بطوریکه گوشت بدن افراد مثل این بود که با چرخ گوشت چرخ شده باشد وبا پمپ باد به دیوار ها وسقف نانوایی پاشیده شده باشد آن روزها مدارس تعطیل شده بود وسنگرهای زیر زمینی مدارس دیگر کارآیی لازم را نداشت نگرانی از بمب های شمیایی که احتمال داشت برسر شهرها فرود آید بر نگرانی ها افزوده بود شهر حالت بی مهری داشت کوچه ها خلوت بود محبت افراد به همدیگر زیاد شده بود وعده زیادی از جوانان ودانش آموزان به علت این موج بمبارانها به جبهه ها رفتند صدای آهنگ آهنگران گاهگاهی از بلند گوی یک تویوتا به گوش می رسید فراخوان برای کمک به جبهه واعزام رزمندگان ادامه داشت اما تعدادی هم بودند که خودرا از جبهه وجنگ محفوظ نگه می داشتند عده ای هم کمک می کردند اما به جنگ نمی رفتند عده ای هم به هیچ چیز کاری نداشتند برایشان فرقی نمی کرد چه جنگ باشد چه نباشد در همان خلق وخوی ثروت خود مشغول بودند عده ای هم از قبل در روستا ها دارای خانه واملاکی بودند که در آنجا برای خودشان زندگی می کردند . در چنان جو حاکمی من هم به روستا رفته بودم مدرسه هم تعطیل بود اما ما در حال درس خواندن بودیم وکاری هم به کسی نداشتیم در ذهن ما اینطور قرار داده بودند که این اوضاع بوجود آمده تمام می شود اما اگر از درس وتحصیل عقب بمانی هیچگاه نمی توانی جبران کنی هنوز من معنی این حرف را نمی دانستم تا اینکه من در درس هایم قبول شدم وخیلی راحت به دانشگاه وبعد هم که جنگ پایان یافت جذب کار شده بودم اما متاسفانه وقتی با همکلاسی های سابق خودم بر خورد می کردم مشاهده می نمودم یااینکه بواسطه تعطیل شدن مدارس درس خودرا رها کرده بودند وادامه نداده بودن یا اینکه به جبهه رفته بودند واز درس ومدرسه باز مانده بودند وبه علت مشگلات عصبی بوجود آمده بر اثر موج انفجارها دیگر توانایی ادامه نداشتند چند وقتی هم به مدارسی بنام مجتمع های رزمندگان رفته بودند وچون امتحانات دیپلم نهایی وسراسری بود توانایی قبول شدن را نداشتند وبه علت دور شدن از مدرسه ومشگلات مالی وزندگی به کلی درس را رها کرده بودند . کاری به این ندارم .

در آن موقع بمباران در روستا پیر مرد وزنی را می دیدم که با وجود نیازی که خودشان داشتند با خانه گلی ووضع مالی بدی که داشتند با لباسهای کهنه وبا داشتن چند راس گوسفند  حلب روغن نباتی وکشمش وکشک خشک شده به تویوتای بسیج می داد یادم هست پتوی کوچکی با ملحفه قرمز را هم به تویوتا کمک می کرد با خودم می گفتم بنده خدا با این کوپن بازی وسختی روغن خودش را هم داد  هرگز تا امروز این ماجرا به ذهنم خطور نکرده بود تا اینکه دوباره دست سرنوشت مرا به همان روستا رساند وهمان باغ ها وکشتزارها برایم تداعی کننده آن روزها شد اما با نگاه ودید جدید بدون اینکه بمباران ووحشتی باشد پیر مرد را دیدم که درون همانخانه قدیمی خود زندگی می کند اما کناره های پنچره آهنی زنگ زده سفیدکاری شده است وباعث شد توجه مرا بخود جلب کند به درون حیاط رفتم پیر مرد در حال وضو گرفتن بود پمپ آب با فشار زیاد درختان میوه را آبیاری می کرد هرچند چشمان پیرمرد کم سو شده بود اما با معرفی خودم ویاد آور آن روزگاران مرا بیاد آورد او سپاسگزار امام خمینی بود که ما فقط بخاطر او واسلام کمک کردیم وانتظاری نداشتیم دستشان درد نکند چند روز قبل مقداری پو.ل به عنوان سهم عدالت بما دادند ومن هم بلافاصله خانه ام را سفید کاری کردم تا دیوارها کمی تمیز شود مقداری هم سیمان وکاشی خریداری کرده ام اگر عمری باشد یک حمام داخل حیاط بسازم دیگر توان رفتن به حمام عمومی روستا را ندارم .

روزگار عجیبی است بی توقع قانع  بدون هیچ انتظاری می توانست در آن زمانها سود کلان ببرد یک قوطی روغن آن موقع واقعا ارزش داشت مواد غذایی گران بود اما آنها کمک کردند آیا مسئولین می دانند وبیاد دارند که اگر کمک این افراد نبود واگر رها کردن تحصیل توسط آن دانش آموزان نبود هرکدامشان توسط صدام به تیر برق جلو منزلشان آویزان می شدند وآیا نباید قدر این مردم را با هرچه بیشتر خدمت کردن جبران کنند آیا مسئولین ما غرق در غرور مسئولیت نیستند وآیا بخاطر اضافه کار گرفتن ومدل ماشین عوض کردن ویا بخاطر حسادت نان بری نمی کنند کدام مسئولی هست که یک شب را با نیروی پایین دست خود بگذراند وآیا ارزش برای نیروی پایین دست قائل می شوند آیا بخاطر مسئولیت به هر دروغ ونیرنگی متوسل نمی شوند وآیا ارزش ها رنگ نباخته است  آیا هنوز می شود گفت من مدافع بیت المال هستم چگونه بتونگاه می کنند ترا در گروه وباند خود می گذارند یا اینکه آنقدر بتو سخت می گیرند وآنقدر باند خودرا بر تومسلط می کنند وآنقدر چوب لای کارتو می گذارند وآنقدر کار ترا بی ارزش وکار بی ارزش دیگران را بزرگ می کنند وترا بی مقدار که مجبور شوی از کرده خود پشیمان شوی وتا خراب نشده ای مجبور شوی از قید مسئولیت وارتقائ وپاداش واضافه کار بگذری وبرای حفظ آبرو بازنشسته شوی خدا رحمت کند جلال آل احمد را که در فرهنگ برهنگی وبرهنگی فرهنگی بیان کرد افراد از ترس متهم شدن به حرامزادگی لباس ساخت خیاط های حقه باز را تایید کردند فقط کودک نادانی بانگ برآورد پادشاه برهنه است  

اگر داری تو عقل و دانش و هوش
بیا بشنو حدیث گربه و موش

بخوانم از برایت داستانی
که در معنای آن حیران بمانی

ای خردمند عاقل ودانا
قصه‌ی موش و گربه برخوانا

قصه‌ی موش و گربه‌ی مظلوم
گوش کن همچو در غلطانا

از قضای فلک یکی گربه
بود چون اژدها به کرمانا

شکمش طبل و سینه‌اش چو سپر
شیر دم و پلنگ چنگانا

از غریوش به وقت غریدن
شیر درنده شد هراسانا

سر هر سفره چون نهادی پای
شیر از وی شدی گریزانا

روزی اندر شرابخانه شدی
از برای شکار موشانا

در پس خم می ‌نمود کمین
همچو دزدی که در بیابانا

ناگهان موشکی ز دیواری
جست بر خم می خروشانا

سر به خم برنهاد و می نوشید
مست شد همچو شیر غرانا

گفت کو گربه تا سرش بکنم
پوستش پر کنم ز کاهانا

گربه در پیش من چو سگ باشد
که شود روبرو به میدانا

گربه این را شنید و دم نزدی
چنگ و دندان زدی به سوهانا

ناگهان جست و موش را بگرفت
چون پلنگی شکار کوهانا

موش گفتا که من غلام توام
عفو کن بر من این گناهانا 


گربه گفتا دروغ کمتر گوی
نخورم من فریب و مکرانا


گربه آن موش را بکشت و بخورد
سوی مسجد شدی خرامانا

دست و رو را بشست و مسح کشید
ورد می خواند همچو ملانا

بار الها که توبه کردم من
ندرم موش را به دندانا

بهر این خون ناحق ای خلاق
من تصدق دهم دو من نانا

آنقدر لابه کرد و زاری کرد
تا بحدی که گشت گریانا

موشکی بود در پس منبر
زود برد این خبر به موشانا

مژدگانی که گربه تائب شد
زاهد و عابد و مسلمانا

بود در مسجد آن ستوده خصال
در نماز و نیاز و افغانا

این خبر چون رسید بر موشان
همه گشتند شاد و خندانا

هفت موش گزیده برجستند
هر یکی کدخدا و دهقانا

برگرفتند بهر گربه ز مهر
هر یکی تحفه‌های الوانا

آن یکی طشتکی پر از کشمش
و آن دگر یک طبق ز خرمانا

آن یکی ظرفی از پنیر به دست
و آن دگر ماست با کره نانا

آن یکی خوانچه پلو بر سر
افشره آب لیمو عمانا

نزد گربه شدند آن موشان
با سلام و درود و احسانا

عرض کردند با هزار ادب
کای فدای رهت همه جانا

لایق خدمت تو پیشکشی
کرده‌ایم ما قبول فرمانا

گربه چون موشکان بدید بخواند
رزقکم فی السماء حقانا

من گرسنه بسی به سر بردم
رزقم امروز شد فراوانا

روزه بودم به روزهای دگر
از برای رضای رحمانا

هرکه کار خدا کند به یقین
روزیش می شود فراوانا

بعد از آن گفت پیش فرمایید
قدمی چند ای رفیقانا

موشکان جمله پیش می رفتند
تنشان همچو بید لرزانا

ناگهان گربه جست بر موشان
چون مبارز به روز میدانا

پنج موش گزیده را بگرفت
هر یکی کدخدا و ایلخانا

دو بدین چنگ و دو بدان چنگال
یک به دندان چو شیر غرانا

آن دو موش دگر که جان بردند
زود بردند خبر به موشانا

که چه بنشسته‌اید ای موشان
خاکتان بر سر ای جوانانا

پنج موش رئیس را بدرید
گربه با چنگها و دندانا

موشکان را از این مصیبت و غم
شد لباس همه سیاهانا

خاک بر سر کنان همی گفتند
ای دریغا رئیس موشانا

بعد از آن متفق شدند که ما
می رویم پای تخت سلطانا

تا بشه عرض حال خویش کنیم
از ستم‌های خیل گربانا

شاه موشان نشسته بود به تخت
دید از دور خیل موشانا

همه یک باره کردنش تعظیم
کای تو شاهنشهی بدورانا

گربه کرده است ظلم بر ماها
ای شهنشه اولوم به قربانا

سالی یک دانه می گرفت از ما
حال حرصش شده فراوانا

این زمان پنج پنج می گیرد
چون شده تائب و مسلمانا

درد دل چون به شاه خود گفتند
شاه فرمود کای عزیزانا

من تلافی به گربه خواهم کرد
که شود داستان به دورانا

بعد یک هفته لشگری آراست
سیصد و سی هزار موشانا

همه با نیزه‌ها و تیر و کمان
همه با سیف‌های برانا

فوج‌های پیاده از یک سو
تیغ‌ها در میانه جولانا

چون که جمع آوری لشگر شد
از خراسان و رشت و گیلانا

یکه موشی وزیر لشگر بود
هوشمند و دلیر و فطانا

گفت باید یکی ز ما برود
نزد گربه به شهر کرمانا

یا بیا پای تخت در خدمت
یا که آماده باش جنگانا

موشکی بود ایلچی ز قدیم
شد روانه به شهر کرمانا

نرم نرمک به گربه حالی کرد
که منم ایلچی ز شاهانا

خبر آورده‌ام برای شما
عزم جنگ کرده شاه موشانا

یا برو پای تخت در خدمت
یا که آماده باش جنگانا

گربه گفتا که شاه گه خورده
من نیایم برون ز کرمانا

لیکن اندر خفا تدارک کرد
لشگر معظمی ز گربانا

گربه‌های براق شیر شکار
از صفاهان و یزد و کرمانا

لشگر گربه چون مهیا شد
داد فرمان به سوی میدانا

لشگر موشها ز راه کویر
لشگر گربه از کهستانا

در بیابان فارس هر دو سپاه
رزم دادند چون دلیرانا

جنگ مغلوبه شد در آن وادی
هر طرف رستمانه جنگانا

آن قدر موش و گربه کشته شدند
که نیاید حساب آسانا

حمله‌ ای سخت کرد گربه چو شیر
بعد از آن زد به قلب موشانا

موشکی اسب گربه را پی کرد
گربه شد سرنگون ز زینانا

الله الله فتاد در موشان
که بگیرید پهلوانانا

موشکان طبل شادیانه زدند
بهر فتح و ظفر فراوانا

شاه موشان بشد به فیل سوار
لشگر از پیش و پس خروشانا

گربه را هر دو دست بسته بهم
با کلاف و طناب و ریسمانا

شاه گفتا به دار آویزند
این سگ روسیاه نادانا

گربه چون دید شاه موشان را
غیرتش شد چو دیگ جوشانا

همچو شیری نشست بر زانو
کند آن ریسمان به دندانا

موشکان را گرفت و زد بزمین
که شدندی به خاک یکسانا

لشگر از یک طرف فراری شد
شاه از یک جهت گریزانا

از میان رفت فیل و فیل سوار
مخزن و تاج و تخت و ایوانا

هست این قصه‌ی عجیب و غریب
یادگار عبید زاکانا

جان من پند گیر از این قصه
که شوی در زمانه شادانا

و از بچه مذهبی های محل،

می­شد حدس زد که اعتقادات دینی محکمی دارد.
 

 با رتبه خوبی وارد دانشگاه شد.
 

 عضو فعال انجمن اسلامی و با بچه های آنجا حسابی دم خور بود
 

 كم كم با امام آشنا و علاقه مند و شیفته او گردید.
 

،  " انقلاب تازه پیروز شده بود." 

خبر رسید که از جنوب و غرب به كشور حمله شده است.

 با دوستانش به جنگ رفت.
 

 دوستانی كه بعضی از اونها دیگر در عالم خاکی نیستند.

جنگ تمام شد.

دولت به او پیشنهاد استانداری تازه تاسیس اردبیل را داد. از فرمانداری ماکو به اردبیل آمد.
 

مدتی بعد  شورای شهر دوم به دنبال یك شهردار مناسب و کارشناس برای تهران بود. پیشنهاد مسولیت شهر را به او دادند.  او هم پذیرفت.
 

 چند سال دیگر نیز گذشت...

تا اینکه سرانجام در یک روز ساده  كه شهردار در حال استراحت بود.
 

 سحر گاه از خواب بیدار شد.
 

شهردار صبحانه اش را خورد.
 

كفشهای بنددارش را پوشید تا راهی مسجد شود.

جمعیت زیادی درب مسجد جمع شده بودند. و یك صدا می گفتند: شهردار مردمی ما رئیس جمهور ماست.
 

 او مثل همیشه با روی خوش جواب داد.
 

گفت زود است هنوز صبح نشده.

چند روز بعد ثبت نام كرد.
 

رقابت  شروع شد ، حریفان  قدر و انتخابات داغ داغ .
 

نام او در حلقه فرضی نبود. 

 در مرحله اول کمتر نگاهی به سمت او رفت.
 

ولی او محكم و جدی آمده بود.
 

شعار خوبی انتخاب كرده بود.
 

 گفتمان عدالت طلبی کاملا فراموش شده بود.
 

فضای فرهنگی نیاز به هوای تازه داشت.
 

   بعد از موفقیت در مرحله اول، بعضی ها تازه فهمیدند حضور او جدی است و اتفاقا تصمیم قطعی برای ماندن دارد.
 

با اینکه دیر آمده بود  ولی خیلی زود او را شناختند.
 

مردم از سادگی او لذت می بردند و سادگی و صداقت وی در دل آنها نشسته بود.
 

ابراز احساسات و لبخند او را هم دوست داشتند.
 

 رقابت تنگاتنگ و فشرده شده بود.
 

بعضی ها شمشیر را از همان ابتدا از رو بستند و تهمت و تخریب علیه او را با غلظت زیاد شروع کردند.
 

 موج حملات به سویش سرازیر شد.
 

ولی در آنسو و در میان مردم، گاهی هجوم احساسات پاک آنها، كار را برای وی سخت می کرد.
 

 در همه حال،
 

و در همه جا از خدا كمك می خواست.

، گام دوم را هم با موفقیت برداشت.

مسیر راه برایش مشخص بود.
 

 بند كفشهایش را محكم تر بست.
 

دوباره از خدا كمك خواست تا در این راه یاری اش كند.
 

از امام عصر مدد جست.
 

و از محبوبیتی كه بین مردم كوچه و بازار داشت.
 

و سادگی اش که به دلها می نشست.
 

البته در این راه دعای معلم اولش هم موثر بود.
 

توانایی های خودش هم به كمكش آمدند.
 

تیمش را انتخاب کرد.
 

تا گامهایش را محكم تر بردارد.
 

 بعضی  گروههای داخل دایره قدرت، هنوز او را غریبه می دانستند.

 با او نامهربانی شد و از تخریبش چیزی كم نگذاشتند.

 از دست آنها به خدا پناه برد.

عده ای پر ادعا عكسش را آتش زدند اما بر خلاف مدعیان برنیاشفت و با آرامش جواب داد.
 

این همه عجله و زیاده روی در تخریب یك رئیس جمهور ؟!!
 

نیت كرد تا راه امام و رهبری را ادامه دهد.
 

بعدها او  توانست شاخ بعضی ها را در نیویورك بشکند.
 

 او در گل زدن به دروازه حریف و استفاده از فرصتهای طلایی تبحر خاصی داشت.
 

،سوگند خورده بود برای دفاع از حق ملت ذره ای کوتاه نیاید.
 

از آسمان تمام شهرها گذر كرد.
 

به دیدن مردم شهرها رفت و مردم هم به استقبالش آمدند.
 

 با زبان خودشان با آنها صحبت كرد.
 

گاهی بلوچ
 

گاهی مانند یك لرستانی غیور
 

گاهی یك روستایی شاد
 

گاهی یك عرب خوزستانی
 

گاهی یك رفتگر شهرداری
 

گاهی تركمن
 

 پاستور را خانه اول خود كرد.

و ملت را در تنهایی خود شریك كرد.
 

شیوخ كوچك منطقه را مسحور قدرت خویش كرد.
 

روی اقیانوس پلی به اون طرف آب زد.
 

  ،  بعضی عملکردهایش جای انتقاد داشت.

ولی بعضی خودی ها نامهربانی كرده و مدام در کارش  کارشکنی می کردند.
 

و بعضی غریبه ها حتی تا به قصد ربودن و ترور وی نیز پیش رفتند.
 

اما كفشهای آهنینش را همه جا به پا داشت.

افكار بلندی برای ایران در سر داشته و دارد
 

در نگاه خسته اش دلسوزی برای ایران موج می زد.
 

و چه زود گرد پیری بر چهره اش نشست.
 

ولی  خدا در همه حال با متقین و صبر پیشگان است.
 

 به امید ظهور آقا