تبیان، دستیار زندگی

دیدگاه ما از آینده از زمان ولز بسیار تغییر یافته است. اگر چه ماشین زمان همچنان جزء داستانهای علمی تخیلی باقی مانده است، شناخت و درک ما از تغییرات خورشید این امر را ممکن ساخته است که آینده بسیار دور زمین را به گونه ای شرح دهیم که هم شامل جزئیات و هم از نظر علمی درست باشد.اگر بتوانیم فیلم سریعی از 200 میلیون سال آینده زمین ببینیم، خواهیم دید قاره ها به هم می پیوندند تا شکل آینده کهن قاره (Pangaea) را به وجود آورند که آن هم ساختار جدید صفحات قاره ای را ایجاد می کند. حرارت داخل زمین در درجه اول از فروپاشی ذرات رادیواکتیو اورانیوم 238 ایجاد می شود که نیمه عمر آن 4.5 میلیارد سال است. بنابراین مواد داخلی زمین هم اکنون در حدود نیمی از میزان اولیه گرما تولید می کنند. با سرد شدن مواد داخلی، فرایندهای نوسازی زمین شناسی به تدریج متوقف می شود و سیاره به دوران پیری و سالخوردگی وارد می شود. آتشفشانها فوران می کنند و قاره ها به تدریج شکل و ساختار نهایی خود را به دست می آورند. طی میلیاردها سال بعد سطح آب اقیانوسها اندکی پایین می رود، زیرا آب توسط پوسته که به طور ثابت در حال خنک شدن است جذب می گردد.با این حال خنک شدن زمین با خنک شدن سطح زمین همراه نیست. خورشید همواره از زمان تولدش کمی درخشانتر شده است. ستاره گرم حیاتبخش ما در مسیری است که به بلایی سوزان برای حیات زمین تبدیل می گردد.

تعادل مشکلخورشید مانند بیشتر ستاره ها در وضعبت پایدار و متعادل بین کشش جاذبه به سمت داخل از یک سو و فشار حاصل از گرمای همجوشی هسته ای به سمت خارج از سوی دیگر قرار دارد. این یک تعادل خود تنظیم است. کمی منقبض شدن خورشید باعث افزایش چگالی و دمای مرکزی آن می شود و واکنشهای هسته ای را سریعتر می کند که گرمای اضافی آن سبب منبسط شدن خورشید می گردد. انبساط نیز قسمتهای داخلی را مقدار کمی خنک و تولید انرژی هسته ای را کند می کند و سبب انقباض مجدد خورشید می گردد. در نتیجه خورشید در حال تعادل باقی می ماند.با این حال پس از گذشت صدها میلیون سال این تعادل اندکی به هم می خورد. با انجام همجوشی و تبدیل هیدروژن به هلیم، مقدار هیدروژن در هسته خورشید کاهش می یابد. هلیم خنثی است پس هسته باید کوچکتر و گرمتر شود تا همجوشی ادامه یابد. خورشید با گذشت 4.5 میلیارد سال از تولدش، اندکی کمتر ازنیمی از هیدروژن اولیه خود را سوزانده و هسته آن واقعاً سرشار از هلیم شده است. خورشید در مقابل پایین آمدن تدریجی درجه گاز خود، با دنباله ای از اتفاقات پیچیده پاسخ می دهد که هیچ یک از آنها پدیده خوشی برای زمین نیست.وقتی ستاره ای نظیر خورشید که در چرخه اصلی نمودار تحول ستاره ای هرتزپروگ-راسل قرار دارد هیدروژن خود را می سوزاند و هسته آن چگالتر می شود، دمای مرکزی آن به اندازه کافی بالا می رود تا تمام هیدروژن سریعتر بسوزد. خورشید از زمان تولدش 30% درخشانتر شده است. طی 1.2 میلیارد سال، کمی بزرگتر شده و 10% دیگر نیز درخشانتر می گردد و دمای سطح آن 150 درجه سانتیگراد (270 درجه فارنهایت) گرمتر می شود.پدیده گلخانه ایپرسش بسیار جالب این است که سیستم پیچیده زمین چگونه به این رویدادها پاسخ می دهد. تا کنون زمین وظیفه نگهداری دمای پایدار در مقابل درخشندگی همواره افزاینده خورشید را به صورت قابل قبولی انجام داده است. اگرچه در گذشته دور نوسانهایی هم رخ داده است، از جمله حداقل دو دوره عصر یخبندان پیش از شروع زندگی در زمین که به نظر می رسد زمین در آن دوران به صورت کامل از قطبها تا استوا یخ زده است. همچنین دورانهای بسیار گرمتری از حالا وجود داشته است که جنگلهای معتدله قطبها را پوشاندند.طی قرن آینده و پس از آن با آزاد کردن حجم زیادی از دی اکسید کربن در جو، آزمایش پرماجرای بسیار بزرگی را در پیش رو خواهیم داشت.شوک حاصل از آب و هوای زمین پیشرفت با ارزشی در فهم ما از این مهم ایجاد خواهد کرد که زمین طی دوره های طولانی تر چگونه به انرژی افزاینده خورشید پاسخ خواهد داد.با نگاهی واقعاً بلند مدت و با در نظر گرفتن این واقعیت که زیست کره از قطب به سمت استوا غنی تر می شود، زمین که بسیار گرمتر شده ممکن است واقعاً نعمتی برای زندگی باشد. زندگی در گلخانه رونق می گیرد: این روند شاید با گذشت میلیونها سال برای تحول و تطابق و سازگاری آهسته، حتی زیست کره غنی تری بالاتر از دمای جوش آب ایجاد نماید.

اما سرانجام این دمای سرنوشت ساز فراخواهد رسید. مدلهای آب و هوایی بدون ابر نشان می دهد که زمین در 1.2 میلیارد سال آینده به وضعیت گلخانه مرطوب خواهد رسید. این از هر آنچه که ما با رها کردن دی اکسید کربن در جو می توانیم انجام دهیم بسیار ویرانگرتر خواهد بود، چرا که بخار آب در صورت وجود به اندازه کافی، خود یک گاز گلخانه ای قوی است. در دوران گلخانه مرطوب تبخیر آب اقیانوسها در اثر دماهای بسیار بالا به شدت افزایش می یابد و بخار آب بیشتری وارد جو می گردد. در نتیجه حتی به دماهای بالاتری خواهیم رسید و این روند تا جایی ادامه می یابد که اقیانوسها به کلی تبخیر و خشک شوند. انتظار داریم زمین در مدت کوتاهی پس از یک میلیارد سال به یک بیابان برهوت و برشته تبدیل شود. سخت است تصور کنیم که حیات چند سلولی ها چگونه ادامه خواهد یافت.

اما بر سر آن همه بخار آب بر فراز زمین خشک چه خواهد آمد؟ در حال حاضر بخار آب تقریباً به طور کامل در تروپوسفر (گشتکره) – لایه پایین جو که شرایط جوی در آن رخ می دهد –  محصور شده است. مقدار کمی بخار آب در استراتوسفر (پوش کره) و خیلی کمتر در بالای ازن که بیشتر نور فرابنفش زمین را جذب می کند وجود دارد. بنابراین مقدارخیلی کمی بخار آب در معرض پدیده نورکافت (فتولیز: تجزیه شیمیایی در اثر نور) است که در آن نور فرابنفش یک مولکول آب (H2O) را شکسته و یک اتم هیدروژن آن راجدا می کند. در نتیجه آب ما دست نخورده و سالم باقی می ماند. دما در بالای جو زمین به اندازه کافی بالاست که هر اتم آزاد هیدروژن معمولاً به فضا فرار کند. بنابراین اگر آب به بالای لایه ازن برود در مسیر آزاد شدن در فضا قرار می گیرد. زمین بعد از دوره تحول گلخانه مرطوب به تدریج همه آب خود را از دست می دهد و سیاره دوره جدید انتقال به یک گلخانه گرم جهنمی را شروع می کند، درست مشابه آنچه که اکنون در سیاره ناهید حکمفرماست.در واقع ناهید ممکن است زمانی بسیار معتدل تر و شبیه زمان کنونی ما بوده باشد. اندازه گیریهای انجام شده در مورد آهنگ تبدیل دوتریم موجود در جو آن به هیدروژن حاکی از آن است که این سیاره مقدار زیادی آب را در گذشته خود از دست داده است، مقداری احتمالاً به اندازه یک اقیانوس. اگرچه ناهید انرژی بیشتری نسبت به حال حاضر زمین دریافت کرده، در دوران اولیه خورشید نیز 30 درصد کمتر انرژی دریافت نموده است. اگر دقیقاً بتوانیم بفهمیم که ناهید چگونه به این صورت درآمده، ممکن است بتوانیم پیش بینی آب و هوایی طولانی مدت تری را به صورت دقیقتر در مورد زمین انجام دهیم.مدل سازیهای انجام شده توسط جیمز کستینگ (James Kasting) ازدانشگاه ایالت پن نشان می دهد که گلخانه خشک تقریباً در 3 میلیارد سال در زمین اتفاق خواهد افتاد - دو میلیارد سال پس از آنکه آخرین قطره آب مایع هم تبخیر شد. دما در آن زمان دوباره بالا خواهد رفت و به دمای ذوب کننده 400 درجه سانتیگراد (750 درجه فارنهایت) خواهد رسید.خورسید در آن زمان فقط 40% درخشانتر از حال حاضر خواهد بود و چند میلیارد سال دیگر برای سوزاندن هیدروژن در پیش رو خواهد داشت.به تعویق انداختن واقعه ای اجتناب ناپذیر من و فرد آدامز (Fred Adams) از دانشگاه میشیگان و دان کریکانسکی (Don Korycansky) از دانشگاه کالیفرنیا سانتاکروز در سال 2000 به صورت گروهی طرحی را آماده کردیم تا دمای مطلوب فعلی زمین را در برابر گرمای افزاینده خورشید در چند میلیارد سال آینده تثبیت نماییم. کلید این طرح زمان بسیار طولانی است که در پیش رو داریم. ما نشان دادیم که تنها با مصرف کمی انرژی طی هزاران یا میلیونها سال می توان جرم بزرگتری از کمربند سیارکی و یا کوییپر را به گونه ای مانور داد که پی در پی گذرهای نزدیکی از زمین و مشتری داشته باشد، به گونه ای که بخشی از انرژی عظیم مداری مشتری را به زمین منتقل نمایند. چنین گذری در هر 10000 سال کافیست تا مدار زمین را با سرعت کافی به سمت خارج حرکت داد تا با درخشندگی افزاینده خورشید مقابله کند.اگرچه فناوری لازم برای شروع چنین پروژه ای تقریباً موجود است، اما برنامه ریزی بلند مدت و ثبات انسانی باید به اندازه زیادی در ابعاد مختلف رشد کند. مشکل فقط این نیست که یک اشتباه کوچک محاسباتی می تواند سبب بروز برخورد برای زمین شود. پس از چاپ نتایج این کار، رسانه ها کاملاً به صورت اشتباه گزارش دادند که این طرح می تواند در کوتاه مدت، گرم شدن جهانی زمین توسط انسانها را به تأخیر اندازد. چنین گزارشهایی منجر به نوشته های روزنامه ها، میزگردهای بی معنی تلویزیونی و سیل فراگیر نامه ها و تماسهای خشمگینانه شد. 10 میلیون سال زمان خوبی است تا قبل از شروع صبر کنیم. مسأله اصلی که باید در نظر بگیریم آن است که آیا تمدن در این مدت دوام خواهد آورد.اما تحول خورشید بدون در نظر گرفتن آنچه آیندگان ما انجام خواهند داد سرعت خواهد گرفت. مدلهای کامپیوتری بسیار بهینه شده و بررسی و رصدهای دقیق و جزئی از ستاره های شبیه خورشید نشان می دهد که سوختن هیدروژن از هسته خورشید به سمت پوسته خارجی پیش خواهد رفت و این انتقال سریعتر و سریعتر خواهد شد. تولید انرژی به طرز شگرفی افزایش خواهد یافت و باعث بزرگ شدن لایه های خارجی خورشید خواهد گردید.
مدلهای فعلی نشان می دهد که خورشید در 6.36 میلیارد سال بعد 2.2 برابر درخشنده تر از وضعیت فعلی خود خواهد بود و مریخ به اندازه حال حاضر زمین گرما دریافت می کند. اما این اتفاق احتنالاً خیلی دیر در مریخ رخ می دهد. جاذبه مریخ آنقدر کم است که نمی تواند جو گرم قابل ملاحظه ای را نگه دارد تا آنرا به یک منطقه قابل سکونت تبدیل نماید.

خورشید طی 730 میلیون سال بعدی 2.7 برابر درخشانتر و 2.3 برابر بزرگتر از حال حاضر می شود. منظومه شمسی در آن زمان به واقع غیر قابل سکونت می شود. ناهید و زمین دوقلوهای سولفوری می گردند و مریخ به یک بیابان سوزان مبدل می گردد. اقمار مشتری همچنان یخ زده هستند، اما ذوب شدن آنها نزدیک است. خورشید پس از 590 میلیون سال به مرحله تبدیل به یک غول سرخ وارد می شود و مراحل بعدی بسیار شدیدتر از هر آنچه تا کنون بوده می شود.غول سرخاکنون می توانید یک مدل مقایسه ای از زمین و خورشید درست کنید. یک دانه شن را دریک دست و یک سکه ده سنتی (قطر 17.9، ضخامت 1.35میلیمتر و حجم 339.7 میلیمتر مکعب) را در دست دیگر گرفته و تا جایی که می توانید آنها را دور از هم بگیرید. همانطور که خورشید به یک غول سرخ تبدیل می شود، سکه ده سنتی را ابتدا با یک سکه 25 سنتی (قطر 24.3 ، ضخامت 1.75 میلیمتر و حجم 811.6 میلیمتر مکعب) و پس از آن با یک گریپ فروت جایگزین نمایید. اقمار گالیله ای مشتری - اروپا، گانیمد و کالیستو -  در آن زمان یک جو ضخیم از بخار آب می سازند و وارد دوره گلخانه مرطوب می گردند. سپس آب آنها فتولیزه شده و به فضا می رود.تایتان بزرگترین قمر زحل به خوبی گرم می شود. کریس مک کی (Chris McKay) از مرکز تحقیقات آمس ناسا و همکارانش دوره ای چند صد میلیون ساله شناسایی کرده اند که اقیانوسهای آمونیاک مایع در سطح تایتان به پایداری می رسند. واکنشهای شیمیایی پیچیده در بین مولکولهای ارگانیک آنها انجام خواهد شد و احتمالاً سبب ایجاد شکل جدیدی از زندگی، البته نه برای مدتی خیلی طولانی خواهد شد.و زمین؟ سؤال این است که آیا این سیاره اصلاً باقی خواهد ماند؟در مدل مقایسه ای ما خورشید از گریپ فروت به توپ بسکتبال و سپس به توپ بزرگ بازی در ساحل تبدیل می گردد و سرانجام سیاره تیر را خواهد بلعید. اما چون درخشندگی آن به صدها برابر افزایش می یابد و جاذبه سطحی آن به علت افزایش قطرش کاهش می یابد، باد قدرتمندی از خورشید شروع به وزیدن می کند که سرانجام نزدیک به یک چهارم از جرم خورشید را با خود به خارج حمل می کند. در نتیجه خورشید یک چهارم از نیروی گرانش خود را از دست می دهد. بنابراین مدار سیارات به سمت خارج منتقل می گردد.همچنانکه خورشید به اوج تبدیل به غول سرخ نزدیک می شود بیش از 200 برابر اندازه کنونی خود می گردد و به راحتی مدار فعلی ناهید و تقریباً مدار فعلی زمین را در بر می گیرد. اما ناهید در آن زمان احتمالاً به جای کنونی زمین رسیده و زمین نزدیک به مدار فعلی مریخ است. بنابراین در نگاه اول به نظر می رسد که زمین فرار می کند.
 
شوک آینده: اندازه و درخشندگی خورشید به آهستگی در 7 میلیارد سال آینده زیاد می شود و سپس وارد مرحله غول سرخ می گردد. به سه مقیاس متفاوت زمانی در نمودار توجه داشته باشید. آنها در نزدیکی پایان عمر خورشید بزرگتر شده اند تا تغییرات سریع را نشان دهند. مدار سیارات در زمانیکه خورشید جرم خود را از دست می دهد بزرگتر می شود. در این مدل خاص که توسط آی جولیانا سکمن (I Juliana Sackman) و کاتلین کریمر (Kathleen Cramer) تهیه شده است خورشید به اندازه ای بزرگ می شود که تیر و ناهید را در بر می گیرد، لما زمین را به طور کامل احاطه نمی کند.

به تازگی کاسپر آر ریبکی (Kacper R Rybicki) از مؤسسه ژئوفیزیک آکادمی علوم لهستان و کارلوس دنیس (Carlos Denis) از دانشگاه لژ بلژیک مطالعات دقیقتری در مورد اثرات غول سرخ خورشید بر منظومه شمسی انجام داده اند. آنها به یک نتیجه گیری مهم دست یافته اند: نیروهای کشندی نقش مهم و حساسی در تعیین سرنوشت زمین دارند. همچنانکه خورشید بزرگتر می شود گرانش زمین سبب ایجاد برآمدگی کشندی خیلی کوچکی در سطح خورشیدی آن می گردد. اصطکاک سبب می شود تا این برآمدگی اندکی تأخیر در حرکت ایجاد نماید. این تأخیر به نوبه خود کشش گرانشی دائمی به سیاره وارد می نماید و سبب می شود تا زمین به آهستگی به سمت داخل حرکت مارپیچی کند. این حرکت مشابه وضعیتی است که برای ماه رخ می دهد که در آن اثر کشندی ماه بر زمین باعث می شود ماه به سمت خارج حرکت کرده و از زمین دور شود، با این تفاوت که در اینجا برعکس اتفاق می افتد، زیرا سرعت گردش خورشید آهسته تر از سرعت گردش ما به دور خورشید است نه سریعتر از آن.با در نظر داشتن همه احتمالات هنوز مشخص نیست که آیا زمین از بلعیده شدن توسط غول سرخ فرار خواهد کرد یا نه.مرحله اول غول سرخ زمانی پایان خواهد یافت که دمای هسته به 100 میلیون درجه سانتیگراد می رسد و هلیم شروع به همجوشی به کربن می کند که منبع جدید تازه ای از انرژی می باشد. خورشید در پاسخ به این انرژی جدید زیاد به میزان زیادی کوچک شده و درخشندگی کلی آن حدود 100 برابر کاهش می یابد. خورشید هلیم را برای چند صد میلیون سال با آهنگ ثابت مصرف می کند و منظومه خورشیدی برای مدتی از زنجیره بلایا خلاصی می یابد. اگر زمین سالم باشد (با هزینه ای اندک این احتمال به 75% می رسد) احتمالاً به صورت صخره ای از سیلیکات جوش خورده است که به طور مستقیم با خلأ فضا در تماس می باشد و دمای ظهر آن به 600 درجه سانتیگراد می رسد. هر نشانه ای که در سیاره ما وجود داشته مدتهاست ذوب و دوباره کریستال شده اند و به فراموشی سپرده شده اند.در کشاکش مرگخورشید در نزدیکی به پایان رسیدن هلیم خود به یک کوتوله سفید با هسته ای از کربن و هیدروژن تبدیل می گردد. در این زمان لایه های خارجی خورشید دوباره بزرگ و سرد می شوند و خورشید برای دومین بار به یک غول سرخ مبدل می گردد. ستاره شناسان به این دومین غول سرخ به دلیل موقعیت آن در نمودار تحول ستاره ای هرتزپروگ-راسل به نام «شاخه مجانب» اشاره می کنند. خورشید یک بار دیگر به تهدیدی جدی برای حیات فیزیکی زمین تبدیل می شود. غول سرخ در طی مرحله دوم چندین دوره خروج عظیم انرژی را تجربه می کند. هلیم شعله ور می شود که منجر به ارتعاش و تپشی با بزرگی حدود 10000 سال خواهد شد. کاملاً محتمل است که زمین پیش از آنکه فرصتی برای حرکت مارپیچ به بیرون از خرابی کلی داشته باشد مختصری توسط خورشید در بر گرفته شود.سپس حدود 100 میلیون سال پس از شروع مرحله دوم غول سرخ، خورشید لایه های بزرگ خارجی خود را به طور کامل به بیرون می ریزد تا یک سحابی سیاره ای ، شاید مشابه آنچه در تصویر نشان داده شده تشکیل دهد که یک کوتوله سفید کوچک، اما گرم و درخشان باقی می گذارد.
 
NGC2440 در صورت فلکی کشتی دم یک سحابی سیاره ای است: لایه های خارجی یک ستاره غول سرخ مرده به بیرون پرتاب شده و اکنون در نور فوق بنفش از هسته داغ باقیمانده از ستاره می درخشند (نزدیک مرکز). هسته، یک کوتوله سفید جدید است. دمای آن 200000 درجه سانتیگراد، حتی داغتر از دمای معمول است. سیارات ممکن است باقی بمانند یا از بین بروند. در این تصویر که توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده، قرمز نمایانگر نیتروژن و هیدروژن برافروخته است، سبز-آبی بیانگر اکسیژن و آبی نشان دهنده هلیم است. پهنای سحابی حدود یک سال نوری است. 

و دوباره تهدید دیگری از راه می رسد. ما دریافته ایم که از دست دادن جرم توسط خورشید برای حیات فیزیکی زمین ضروری است. اما اگر خورشید بیش از حد مورد انتظار جرم از دست دهد، مشتری و زحل به صورتی خطرناک برهم کنش گرانشی خواهند داشت. آنها یکدیگر را تحریک کرده و حرکتی طولانی و دیوانه وار در حلقه های بیضوی انجام می دهند که مابقی منظومه شمسی را ویران خواهد نمود. در آشفتگی های بعدی تصادم اشیاء به پایان می رسد و آنها به فضای بین ستاره ای پرتاب شده و به سمت خورشید سقوط می کنند. بقایای مشابه از منظومه های خورشیدی ویران شده در دو و شاید تمام 40 کوتوله سفید مشاهده شده اند، از جمله یکی که از دست دادن جرم آن موجب ایجاد سحابی مارپیچ شده است. تبدیل خورشید به کوتوله سفید پایان نقش خورشید در داستان ما می باشد. سیارات به جا مانده، شاید شامل بقایای سوخته و گداخته زمین و تیر به صورت پایدار برای صدها میلیارد سال به دور کوتوله سفید می چرخند در حالیکه سرمای آنها و خورشید به سمت صفر مطلق میل می کند. آنها منتظر مجموعه ای عجیب از بلایای کیهانی هستند.همچنانکه خورشید کوتوله سفید به تدریج رو به سیاهی می رود درخشانی شب نیز کم خواهد شد. جهان در حال ورود به عصر انبساط سریع می باشد که در طی چند صد میلیارد سال همه کهکشانها را به جز آنهایی که در گرانش با گروه محلی ما هستند به ورای افق علّی ما می برد. راه شیری نیز با کهکشان آندرومدا ادغام شده و یک کهکشان مارپیچ را تشکیل داده است. می توانیم انتظار داشته باشیم که طی حدود 100 تریلیون سال بقایای تصادفی یک کوتوله سفید به اندازه کافی از نزدیکی زمین عبور می کند که زمین را از مدارش خارج کرده و آنرا در کهکشان اکنون تاریک رها کند تا آنجا نیز به تنهایی برای هزارتریلیون سال دیگر پرسه زند.اگر زمین از برخورد با سیاهچاله مرکز کهکشان فرار کند با بقایای ستاره ای در حال عبور برخورد کرده و به طور کامل به خارج کهکشان پرتاب می شود. اگر زمین بدین ترتیب آزاد شود، انبساط پیوسته کیهانی راه شیری را به ورای افق خارج از دید یا هر ارتباط علّی[1] می برد و زمین کاملاً تنها وارد گستره زمانی وسیعی در فضای خالی سیاه می گردد.
asianojom.persianblog.ir

بسیاری از بزرگان جهان نجوم عمیقاً باور دارند علم نجوم بدون حضور و کمک اخترشناسان تازه کار و آماتور شاید هیچ گاه به جایگاه کنونی خود دست نمی یافت زیرا بسیاری از کشفیات این افراد تحول بزرگی در علم جذاب نجوم ایجاد کرده است. به گزارش مهر تمامی افراد مشهور جهان فعالیت های خود را در زمینه های مختلف از مرحله یی آغاز کرده اند که به آنها تازه کار یا آماتور گفته می شده است، مرحله یی که شاید تنها به دلیل نامش توجه چندانی به افراد آن نشود و در موارد خاص استفاده زیادی از اطلاعات افراد آماتور به عمل نیاید.

اما به جرات می توان گفت حداقل در علم نجوم، افراد آماتور نقش بسیار مهمی را بر عهده داشته و دارند زیرا با دقت بسیار بالایی که برای یادگیری و اندوختن تجربه صرف می کنند گاه موفق به کشف وقایعی می شوند که اخترشناسان کارکشته با چندین بار بررسی و مشاهده قادر به یافتن آن نخواهند بود، کشفیاتی که می تواند جهان علم را متحول سازد. آخرین نمونه چنین موفقیتی به چند هفته قبل بازمی گردد، زمانی که یکی از اخترشناسان آماتور در استرالیا توجه جهان را نسبت به پدیده یی غیرطبیعی در سیاره مشتری جلب کرد. در ادامه بزرگ ترین کشفیات ستاره شناسان جوان و آماتور در جهان علم نجوم مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

کشف زخم سیاره مشتری

چند هفته قبل توجه دانشمندان سرتاسر جهان به یافته «آنتونی ولزلی» اخترشناس جوان استرالیایی که مشاهده پدیده یی ناشناخته را در قطب جنوب سیاره مشتری به سازمان ناسا گزارش کرده بود، جلب شد. دانشمندان شاید هیچ گاه نتوانند ابعاد جرمی را که با سیاره برخورد کرده است، دریابند و سیاره نیز به خودی خود ترمیم خواهد شد، اما بسیاری معتقدند این کشف بسیار منحصر به فرد و بزرگ است. «استفان ماران» مسوول مطبوعاتی انجمن نجوم امریکا معتقد است کشف حفره مشتری یکی از بهترین دستاوردهای اخترشناسان آماتور به شمار می رود. به گفته وی در اواسط دهه 1990 ستاره دنباله دار Levy9 با برخورد با مشتری نشان داد سیاره های جهان از جمله زمین در برابر برخورد دیگر اجرام کیهانی بسیار آسیب پذیرند. کشف اخیر نیز نشان می دهد چنین پدیده هایی یک بار برای تمام عمر رخ نداده و وقوع آنها امری طبیعی به شمار می رود.

کشف کهکشان نخود سبز

چند هفته قبل گروهی از اخترشناسان داوطلب از سرتاسر جهان در دانشگاه ییل موفق به کشف گروهی از کهکشان های نایاب به نام نخودهای سبز شدند. اخترشناسان آماتور طی این پروژه با جست وجو در میان پایگاه های اطلاعاتی تصویری آنلاین به دسته بندی کهکشان ها پرداختند. این پروژه در سال 2007 در انگلستان آغاز شده و حدود 230 هزار داوطلب در آن شرکت دارند. به گزارش مهر طی این بررسی ها اخترشناسان نوعی ناشناس از کهکشان ها را شناسایی کردند که به دلیل کوچکی و درخشش سبزرنگ، نام نخود سبز برای آنها انتخاب شد. این کهکشان ها که در دسته کهکشان های بسیار فعال ستاره ساز قرار دارند 10 بار از کهکشان راه شیری کوچک تر و 100 بار کم حجم ترند. با این حال با توجه به حجم کوچک، کهکشان های نخود سبز با سرعتی 10 بار بیشتر از کهکشان زمین ستاره سازی می کنند. از میان یک میلیون کهکشان دسته بندی شده این پروژه 250 کهکشان نخود سبز کشف شده است و به اعتقاد متخصصان یافتن این میزان از این کهکشان های سبز کوچک، توسط دیگر افراد هرگز ممکن نبود.

کشف اورانوس توسط «هرشل» تازه کار

تنها اخترشناسان آماتور مدرن نیستند که به دستاوردهای قابل توجهی در زمینه نجوم دست یافته اند. زمانی که «ویلیام هرشل» در سال 1781 موفق به کشف سیاره اورانوس شد، موسیقیدانی متوسط به شمار می رفت که تنها برای سرگرمی رو به نجوم آورده بود. پس از کشف این سیاره وی به سرعت مورد توجه جامعه علمی آن زمان قرار گرفت و به سرعت به پادشاه «جرج سوم» معرفی شد و وی حقوقی را برای «هرشل» تعیین کرد. وی سیاره اورانوس را با استفاده از تلسکوپ دست ساز خود کشف کرده است.

کشف ستاره دنباله داری که به مشتری حمله کرد

در سال 1993 «کارولین» و «جین شومیکر» به همراه «دیوید لوی» ستاره دنباله داری را کشف کردند که در مدار سیاره مشتری در حرکت بود. پس از گذشت یک سال ستاره دنباله دار «شومیکر- لوی 9» با سیاره مشتری برخورد کرده و نگرانی هایی را در رابطه با احتمال برخورد اجرام کیهانی به زمین برانگیخت. درحالی که «لوی» اکنون از اخترشناسان مشهور به شمار می رود، در زمان کشف این ستاره دنباله دار ستاره شناسی آماتور و نویسنده مقالات علمی به شمار می رفت. وی قطعاً یکی از بهترین نویسندگان کتاب های ستاره شناسی علمی به شمار می رود. وی در ادامه فعالیت های خود 22 ستاره دنباله دار دیگر را نیز کشف کرده و خود را در مقام سوم کشف بیشترین ستاره های دنباله دار در جهان قرار داد.

تحول طراحی تلسکوپ ها

«جان دابسون» یکی از تاثیرگذارترین اخترشناسان آماتور در جهان به شمار می رود، اما نه به دلیل کشف پدیده یی جدید در آسمان بلکه به دلیل طراحی تلسکوپی که توانست رصد آسمان را بسیار آسان تر و قابل دسترس تر کند. به گزارش مهر تلسکوپ های دابسونی از دستاوردهای بسیار شگفت انگیز در زمینه نجوم به شمار می رود. «دابسون» در سال 1915 در چین متولد شده و پس از کسب مدرک شیمی در صنایع دفاعی مشغول به کار شد. اما به دلیل علاقه وافرش به علم نجوم، تصمیم گرفت تلسکوپی جدید طراحی کند. وی در سال 1956 اولین نمونه از تلسکوپ های دابسونی را با موادی ارزان قیمت و قابل دسترس تولید کرد و توجه بسیاری را به این ابداع جدید خود جلب کرد.

کشف ستاره دنباله دار «هالی- باپ»

این ستاره اولین بار در سال 1995 کشف شد. «هالی- باپ» یکی از دورترین ستاره های دنباله داری بود که تا آن زمان توسط دانشمندان ردیابی شده بود. کاشفان این ستاره دوردست، «توماس باپ» از کارمندان یک کارخانه تولیدکننده مواد ساختمانی بود که با کمک «آلن هالی» از اخترشناسان حرفه یی موفق به کشف این ستاره شدند. «توماس باپ» اولین فردی بود که موفق به مشاهده ستاره دنباله دار شد. این دو نفر در عصر یک روز مشابه و به صورت جداگانه این ستاره را در ایالت های آریزونا و نیومکزیکو رصد کردند.

کشف ابرنواختر توسط وزیر بازنشسته

«رابرت ایوانز» از زمان نوجوانی به علم نجوم علاقه مند شد اما هنگامی که زمان انتخاب حرفه فرا رسید، سمت وزارت را به اخترشناسی ترجیح داد. وی تاکنون موفق شده است رکورد کشف ابرنواختران (ستاره های انفجاری که برای اخترشناسان از اهمیت بالایی برخوردارند) را در جهان به نام خود ثبت کند. اکنون رصدخانه های اتوماتیک جایگزین تحقیقات انسانی شده اند، اما «ایوانز» با کمک گرفتن از شیوه های کلاسیک اخترشناسی موفق به ردیابی 42 ابرنواختر شده است. براساس گزارش ای بی سی نیوز تحقیقات خستگی ناپذیر وی باعث شد به عضویت انجمن سلطنتی نجوم کانادا، اتحادیه بین المللی نجوم و دیگر سازمان های مرتبط درآید.

منبع روزنامه اعتماد

فاصله تقریبی ماه از زمین 384400 كیلومتر میباشد كه یك فرد پیاده می تواند این فاصله را در مدت 11 سال بدود با این حال این فاصله در نجوم بسیار اندك است و در حقیقت ماه همین بیخ گوشمان است.

در این مقاله می خواهم مطالبی هر چند مختصر ولی بس مفید در مورد ماه بنویسم كه امید وارم مورد پسند باشد

فاصله تقریبی ماه از زمین 384400 كیلومتر میباشد كه یك فرد پیاده می تواند این فاصله را در مدت 11 سال بدود با این حال این فاصله در نجوم بسیار اندك است و در حقیقت ماه همین بیخ گوشمان است.

مدار ماه به دور زمین یك دایره كامل نیست بلكه بصورت بیضی است كه زمین در گوشه ای از آن قراردارد ماه در نزدیك ترین حالت از زمین 356500 كیلومتر و در دورترین حالت 406700 كیلومتر فاصله دارد كه وقتی در دور ترین مكان قرار دارد به طور محسوسی كوچكتر از زمانی است كه در نزدیك ترین حالتش نسبت به زمین قرار دارد.از ماه و زمین به صورت سیارات دوگانه هم یاد میشود كه این به علت بزرگی ماه در مقابل سیاره خود، زمین است. از دید یك ناظر فرضی در آسمان مدار ماه به دور زمین درحال حركت به صورت یك دایره دندانه دار است.

ماه به علت نوسانات مدار خود همیشه هم در شرق طلوع و در غرب غروب نمی كند درضمن به علت حركت ماه در جهت حركت زمین ماه هر روز 50 دقیقه دیر تر از روز قبل در آسمان دیده میشود

قطر ماه 3500 كیلومتر است كه كمی بیشتر از 4/1 قطر زمین است. زمین 50 برابر ماه حجم و 81 برابر آن وزن دارد نیروی جاذبه ماه 6/1 زمین است ماه از دید ناظر زمینی درست به اندازه خورشید دیده میشود درحالی كه 400 بار از خورشید كوچكتر است علت آن است كه خورشید درست 400 بار ار ماه دورتر است.

ماه مانند اغلب اقمار شناخته شده در منظومه شمسی همیشه یك روی خود را به ما نشان میدهد علت آن است كه یك دور چرخش ماه به دور زمین درست برابر یك دور چرخشش به دور خود است كه این حالت را چرخش وابسته نامند به همین علت تا قبل از سفر های فضایی انسان فقط یك سوی ماه را دیده بود. به هر حال به علل بعضی اختلالات می توان 59 درصد سطح ماه را از روی زمین رصد كرد ولی دیدن مابقی ار روی زمین امكان پذیر نیست.

تغییر شكل ماه را كه هر شب شاهد آن هستبم فازها یا صورتهای ماه گویند.

یك دور گردش كامل ماه به دور زمین 27 روزو 7 ساعت و 43 دقیقه و 5/11 ثانیه طول میكشد با این حال به علت چرخش هم زمان زمین به دور خورشید ماه كمی عقب افتاده، این حركت از دید ما 29 روز و 12 ساعت طول میكشد.

ماه نیز مانند زمین به دور خود می چرخد همان طور كه گفتیم زمان این چرخش با زمان چرخش زمین برابر است كه در نتیجه هر نقطه از آن دوهفته مقابل خورشید قرار میگیرد این مدت زمان طولانی برای روز وشب ماه باعث میگردد دمای ماه در روز به 120 درجه سانتی گراد بالای صفر ودر شب به 150 درجه سانتی گراد زیر صفر برسد. اگر از روی ماه به زمین بنگریم متوجه می شویم كه همیشه این گوی آبی در گوشه ای از آسمان میخكوب شده و هیچ گونه حركتی ندارد.

در حقیقت این ماه نیست كه بدور زمین میگردد بلكه زمین و ماه به عنوان سیارات دوگانه هردو به دور یكدیگر میگردند. ولی چون وزن زمین 81 بار از وزن ماه بیشتر است بر طبق قوانین فیزیك مركز این دوران به سوی زمین و در حقیقت زیر پوسته آن است. وجود ماه باعث ایجاد مد در دو سوی زمین میشود كه یكی به علت جاذبه ماه و دیگری به علت نیروی گریز ایجاد شده از همین دوران است كه زمین اسیر آن شده. در این میان اگر زمین و ماه و خورشید در یك راستا قرار گیرند خورشید نیز پا به میان گذارده در این گرانش شركت می كند و ما شاهد بزرگ ترین جذر و مد ها هستیم بلعكس اگر خورشید و ماه نسبت به زمین زاویه قائمه تشكیل دهند خورشید و ماه گرانش یكدیگر دا خنثی می كنند و جذر و مد به طور فاحشی كاهش مییابد.

چون ماه با سرعت 3659 كیلومتردر ساعت به دور زمین حركت می كند ایجاد نیروی گریز كرده و همین نیروی گریز از سقوط آن به زمین جلو گیری می كند.

وقتی ماه از درون سایه زمین حركت میكند زمین مانع رسیدن نور خورشید به ماه میشود و ماه گرفتگی یا خسوف صورت میپذیرد. و اگر ماه به طور كامل در سایه زمین قرار نگیرد ماه گرفتگی یا خسوف ناقص ایجاد میشود. بلعكس وقتی ماه بین خورشید و زمین قرار می گیرد سایه ماه به روی زمین میفتد خورشید گرفتگی یا كسوف صورت میگیرد كه به سه شكل بروز میكند اگر خورشید كاملا در پشت ماه پنهان شود كسوف كامل و اگر فقط قسمتی از خورشید توسط ماه پوشانده شود كسوف ناقص حاصل می آید در شكل سوم ماه آنقدر از زمین دور میشود كه نمی تواند تمام سطح خورشید را بپوشاند كه به این حالت كسوف حلقوی گویند.كسوف كامل یكی از زیبا ترین جلوه های طبیعت است كه بسیار به ندرت صورت میگیرد در كسوف كامل روز تبدیل به شب میشود، ستاره ها در آسمان نمایان می شوند و تاج زیبای خورشید به دور ماه میدرخشد كه دیدن آن را با یك تلسكوپ مجهز به فیلتر خورشیدی استاندارد به شما توصیه میكنم.

این مسئله كه مدار ماه نسبت به استوای سماوی چگونه قرار دارد برای بسیاری پیش بینی ها منجمله محاسبه زمان وقوع خسوف و كسوف بسیار مهم است.متاسفانه مدار ماه كاملا بروی استوای سماوی قرار ندارد بلكه 15/5 درجه نسبت به آن انحراف دارد. كه این خود دو برخورد در مدار ماه با استوای سماوی را باعث می شود كه مكان این برخورد ها را گره نامند و به دو گره بالا رونده و پایین رونده تقسیم میشوند. به همین علت ماه ،خورشید و زمین همیشه در سایه یكدیگر قرار نمیگیرند و كسوف و خسوف به ندرت ایجاد می شود. اگر گره ها همیشه در یك وضعیت بودند محاسبه زمان وقوع كسوف و خسوف بسیار ساده بود ولی چنین نیست. بلكه محل گره ها و همچنین زاویه شیب آن ها نسبت به زمین مرتب درحال تغییر است.در نتیجه محاسبه زمان بروز كسوف یا خسوف بسیار پیچیده بوده و بهتر است حساب آن را به كامپییوتر ها بسپاریم.

جالب است بدانید جاذبه ماه آنقدر زیاد است كه حتی خشكی ها را هم 50 سانتیمتر بسوی خود میكشد.

بسیاری از اجداد ما بر این باور بودند كه ماه واقعا تغییر شكل میدهد یا به عبارتی كلفت و باریك میشود. بعضی كه دانا تر بودند گمان می كردند ماه مانند صفحه گرد وچرخانی است و این گونه هلال و بدر را توصیف می كردند كه بسیار باور پذیر تر ومنطقی تر از تصور اول بود با این حال اكنون می دانیم آنهاهم اشتباه میكردند.

ماه در سطح خود دارای دو چشم انداز است. یكی دریاها و دیگری دهانه های آتشفشانی. البته آنچه را ما دریا می نامیم در حقیقت دارای آب نیست بلكه صحرا هایی وسیع از خاكستر و گدازه های سرد شده است كه رنگی تیره تر دارد. بروی ماه می توان رشته كوه هایی مشاهده نمود همچنین دهانه هایی كه از آنها تشعشعاتی ساطع میشود.

تنها بر آن روی ماه كه به سمت زمین قرار دارد میتوان بیش از30000 دهانه آتشفشانی مشاهده كرد كه گاه قطری معادل250 كیلومتر دارند كوچكترین دهانه ای كه میشود از روی زمین دید 400 مترقطر دارد. كه البته هیچكدام به علت یك آتشفشان واقعی ایجاد نشدند بلكه همگی حاصل برخورد شهاب سنگها هستند وسنی معادل چهار ملیارد سال دارند. در آن سوی ماه اثری از هیچ دریای تاریكی نیست و خوب است بدانید دریاها بسیار جوان تر از دهانه ها هستند.

گفتیم بعضی از دهانه ها پرتو زایی می كنند كه از آن جمله می توان دهانه های تیخو،كوپر و نیكوس را نام برد.

ماه دارای كوه هایی هم هست كه البته فقط دیواره های دهانه های آتشفشانی هستند كه به طوراتفاقی كنار هم قرار گرفته سلسله جبالی بهم پیوسته را تشكیل داده اند كه در بعضی مناطق ارتفاع آن به 10 كیلومتر هم میرسد.

برای دیدن ماه به تلسكوپ گران قیمت نیازی نیست بزرگنمایی 10 تا 50 برابركه در یك دوریبن دوچشمی معمولی هم یافت می شود برای دیدن ماه بسیار مناسب است.

روش مشاهده دهانه ها به این صورت است كه مرز تاریك و روشن ماه را از هلال تا بدر هرشب رصد كنیم رمز كار در آن است كه نور خورشید به این مكان به صورت مایل تا بیده دهانه ها را كاملا آشكار میسازد. برای مشاهده دریاها همچنین پرتو زایی دهانه ها باید تا ماه بدر صبر كنیم.

در ابتدا اصلا معلوم نبود كه بشر می تواند شرایط خارج از زمین را تحمل كند یا نه ولی بزودی معلوم شد كه انسان نه تنها می تواند این شرایط را بخوبی تحمل كند بلكه حتی می تواند تمام عمر خویش را خارج از زمین سپری كند. پس از آن از سفر به ماه كه آرزوی دیرینه و دست نیافتنی پیشینیان ما بود سخن به میان آمد ولی چه كسی این جرعت و جسارت را داشت كه جان خویش را به خاطر پیشبرد علم به خطر بیندازد و خود را موش آزمایشگاهی دانشمندانی بكند كه آسوده می خواهند از روی زمین نظاره گر سفر پر مخاطره اش باشند.

اولین سفینه هایی كه به سوی ماه پرتاب شدند همگی به سختی به سطح ماه برخورد كرده و منهدم شدند ولی قبل از نابودی عكس های زیبایی هم از ماه گرفتند كه راه گشای تحقیقات بعدی شد.

600 میلیون تماشاگر تلویزیون شاهد پرواز سه تن از شجاع ترین مردان علم به سوی ماه بودند. در ساعت 18و2 دقیقه به وقت تهران نیل آرمسترانگ،ادوین الدرین و مایكل كالینز سفر معجزه آسای خود را به سوی ماه آغاز كردند و بعد از چند روز نگرانی، دنیا صدای تسلی بخش كاپتان آرمسترانگ را شنید كه با غرور اعلام كرد " عقاب به سلامت بروی ماه فرود آمد " در 20 جولای در ساعت 21و7 دقیقه به وقت تهران برای اولین بار انسان بروی ماه قدم گذاشت تلویزیون ها صدای آرمسترانگ را پخش می كردند كه با اولین قدم در میكروفن موجود در كلاهش گفت:"این قدم كوچكی برای یك مرد اما قدمی بس بزرگ برای بشریت است " پس ازآن تا كنون انسان بارها بروی ماه قدم گذارده .

آیا می دانید جای پای آرمسترانگ و یارانش میلیارد ها سال و شاید حتی تا پایان عمر ماه بروی غبارنرم ماه باقی می ماند. زیرا باد و بارانی وجود ندارد كه آرامش این غبار نرم را برهم زند این اثر فقط در صورت برخورد یك شهاب سنگ پاك می شود. این در حالیست كه فقط تا چند صد هزار سال دیگر بروی زمین نه اثری از اهرام ثلاثه باقی میماند نه برج ایفل و نه نیروگاه های عظیم اتمی كه از مقاوم ترین مواد شناخته شده توسط بشر ساخته شده اند.

مواد كانی ماه را میتوان با سنگهای بازالت زمین مقایسه كرد بسیاری از دانشمندان گمان می كردند ماه جهانی سرد و یخ زده است ولی ماه نیز مانند زمین دارای هسته ای مذاب و مایع است كه البته تركیب دقیق آن هنوز بر ما معلوم نیست. ماه در بدو شكل گیری مانند زمین دارای میدان مغناطیسی بوده كه در گذر زمان چیز زیادی از آن باقی نمانده است.

ماه نیز مانند زمین 6/4 میلیارد سال عمر دارد و چهار فرضیه برای شكل گیری آن وجود دارد 1:جدا شدن از زمین مذاب 2:شكل گیری همزمان با زمین 3:پیدایش در خارج از منظومه شمسی كه در سفر طولانی خود به دام گرانش زمین افتاده است 4: تشكیل از گاز ها و بخارهای داغ خورشیدی كه زمین هم از همان ها شكل گرفته

ماه مذاب پس از سرد شدن میلیون ها سال توسط شهاب سنگ ها بمباران شد و از گدازه های حاصله طی میلیونها سال بعد دریا ها شكل گرفتند . ماه 700 میلیون سال مانند تلی از آتش درخود میسوخت و مرتب توسط شهاب سنگ ها مورد اصابت قرار میگرفت. جوان ترین دهانه آتشفشانی ماه 20 میلیون سال عمر دارد. امروزه دیگر به ندرت شهاب ستگی به ماه برخورد می كند و آرامش ماه پیر را بهم میزند.

آینده ماه هم بسیار جالب است. چرخش ماه به دور زمین آرام آرام از سرعت چرخش زمین بدور خود می كاهد و در نتیجه طول شبانه روز را افزایش می دهد. به طور متقابل سرعت ماه مدام افزایش میابد و در نتیجه نیروی گریزش بیشتر وبیشتر میشود و جاذبه زمین بیچاره دیگر قادر به نگاه داشتنش نخواهد بود و ماه لحظه به لحظه از زمین دورتر میشود. شاید اگر همین طور پیش میرفت روزی میرسید كه زمین كاملا از چرخش به دور خود می ایستاد و ماه هم راهش را میگرفت و پی كارش میرفت. ولی هرگز شاهد چنین اتفاقی نخواهیم بود زیرا خیلی زودتر خورشید پیرما در آخرین روز های عمرش همانند باد كنكی باد میكند وعطارد،زهره،زمین ،ماه وشاید حتی مریخ را به تلی از خاكستر تبدیل میكند. البته امید وارم تا آن زمان بشر هوشمند از زادگاه رو به نابودی خود، زمین به سلامت و صلح به عالم بی انتها سفر كند من كه امید وارم ولی چه كسی میداند صحبت از چهار تا پنج میلیارد سال دیگر است...


منبع سایت پارس اسکای

شبیه سازی‌های جدید رایانه‌یی نشان می‌دهد،‌ سیاه چاله‌های اولیه به رغم این كه كوچك بوده و رشد بسیار آرامی داشتند تاثیرات قابل توجه و زیادی بر محیط اطرافشان در كائنات داشته‌اند.

این شبیه سازی‌ها با یك ابررایانه‌ و با تلاش محققان اخترفیزیك در انستیتو كاویل با همكاری موسسات تحقیقاتی دانشگاه استانفورد و آزمایشگاه آژانس فضایی آمریكا (ناسا) انجام شده است.

محققان در بررسی‌های جدید به نقش پیچیده‌تر سیاه چاله‌های ابتدایی در كائنات پی برده اند.

در شبیه سازی‌های جدید، ابرهای گازی حاصل از پدیده انفجار بزرگ به آرامی تحت نیروی جاذبه گردهم آمده و در نهایت اولین ستاره‌ها را تشكیل دادند.

این ستاره‌های عظیم و گرم با انتشار انرژی زیاد به شكل نور ستاره‌ای ابرهای گازی را از خود دور كردند؛

اما این ستاره ها دوام زیادی نداشتند و به زودی مصرف سوخت داخلی خود شدند.

این پدیده باعث می‌شد كه ستاره‌ها در درون خود فرو بریزند و سیاه چاله‌ها را در فضایی از خلا تشكیل دهند.

این سیاه چاله ها سپس برای رشد خود از اطرافشان تغذیه می‌كردند، به این ترتیب سیاه چاله‌ها بزرگ و بزرگتر شدند و بر محیط اطراف خود نیز تاثیر بسزایی گذاشتند.

هر چند این شبیه سازی‌ها هنوز كامل نیست، اما سرنخ مهمی درباره چگونگی رشد سیاه چاله‌های ابتدایی در اختیار دانشمند‌ان قرار می‌دهد.

منبع : ایسنا.

گروهی از دانشمندان سازمان فضایی آمریکا با ارائه برنامه ای شگفت انگیز اعلام کردند به منظور نجات زمین از گرمای جهانی و افزایش طول عمر آن می توان این سیاره را به مداری دورتر انتقال داد.
گروهی از دانشمندان سازمان فضایی آمریكا با ارائه برنامه ای شگفت انگیز اعلام كردند به منظور نجات زمین از گرمای جهانی و افزایش طول عمر آن می توان این سیاره را به مداری دورتر انتقال داد. به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان به منظور جلوگیری از افزایش حرارت زمین شیوه ای غیر طبیعی را كشف كرده اند: حركت دادن زمین به نقطه ای خنك تر از منظومه خورشیدی. تنها ابزاری كه برای انجام این انتقال نیاز خواهد بود چند ستاره دنباله دار در نزدیكی زمین است و پس از آن سیاره زمین در منطقه ای ایمن و خنكتر از منظومه خورشیدی قرار خواهد گرفت.
ایده حركت دادن زمین به منظور بهبود دادن موقعیت بین سیاره ای زاییده افكار گروهی از دانشمندان ناسا و اخترشناسان آمریكایی است كه معتقدند با انجام چنین كاری می توان 6 بیلیون سال دیگر به عمر مفید زمین افزود.
گرگ لاگلاین از مركز تحقیقاتی امز در این باره معتقد است تغییر مدار زمین نیازمند فناوریهای دور از ذهنی نیست، برای انجام چنین كاری می توان از شیوه ای كه اكنون برای منحرف كردن شهاب سنگها و ستاره های دنباله دار استفاده می شوند كمك گرفت.
برنامه ای كه توسط این محققان ارائه شده است هدایت كردن یك شهابسنگ یا ستاره دنباله دار است به شكلی كه از نزدیك ترین فاصله ممكن از زمین عبور كند در این صورت بخشی از نیروی گرانشی آن به زمین منتقل شده و در نتیجه سرعت مداری زمین افزایش پیدا خواهد كرد. به این شكل سیاره زمین به مداری بالاتر از موقعیت كنونی خود و در فاصله ای بیشتر از خورشید قرار خواهد گرفت.
به گفته دانشمندان ناسا چنین راه حلی در كوتاه مدت می تواند برای جلوگیری از بحران گرمای جهانی بسیار موثر باشد. برای هدایت اجرام كیهانی باید از راكتی شیمیایی استفاده كرده و در زمان مناسب به شهاب سنگ یا ستاره دنباله داری ضربه زد.

بر اساس گزارش گاردین، با این حال برای انجام چنین برنامه ای محاسبات بسیار دقیقی لازم است زیرا یك اشتباه بسیار كوچك می تواند منجر به برخورد جرم كیهانی هدایت شده با زمین شود كه بر اساس تخمینها، برخورد جرمی با قطر 100 كیلومتر با زمین با سرعتی در مقیاس سرعتهای كیهانی می تواند زمین را از حیات تهی كند.

پس از گذشت چند سال از جنجال های قبلی، بار دیگر میان اجتماع بومیان هاوایی و اخترشناسان اختلاف به وجود آمده است.
علی پزشکی
از نظر اهالی جزیره پلی نزی، قله موناکی مقدس ترین مکان دنیاست. بومیان هاوائی، این قله را که معمولاً پوشیده از برف است، کوهستان سپید نامیده اند. در گذشته، پاگذاشتن بر مخروط سرخ ممنوع بود و فقط پیشوایان مقدس مذهبی و سران قبیله، اجازه ورود به « قلمرو خدایان » را داشتند. این کوهستان پر از زیارتگاه های کوچک، محراب های خیرات، اماکن مقدس و گورستان های پنهان است. کوهستان موناکی به همین اندازه برای اخترشناسان هم مقدس است. قله این آتشفشان خاموش در ارتفاع 4205 متری هوای خشک، تمیز و دمای پایداری دارد. شرایط در این قله برای نجوم مرئی و فروسرخ بسیار ایده آل است. پایگاه رصدی موناکی قلمرو برخی از بزرگترین تلسکوپ های دنیاست که از سال 1347 که اولین تلسکوپ در آن ساخته شد، مکانی مقدس برای اخترشناسان به شمار می آید! از رصدخانه های 10 متری و تلسکوپ های 8 متری سوبارو و دوپیکر شمالی گرفته تا تلسکوپ فروسرخ 3 متری انگلستان.

پس از گذشت چند سال از جنجال های قبلی، بار دیگر میان اجتماع بومیان منطقه و اخترشناسان جنجال به پا شده است. بومیان بر این باورند که اخترشناسان با ساخت رصدخانه هایشان در نزدیکی آتشفشان خاموش موناکی، به این قله باستانی که بنابر افسانه های محلی خانه « الهه برف » است، بی حرمتی کرده اند. در سال 1378 اداره حفظ اماکن تاریخی هاوایی به این نتیجه رسید که این کوهستان باید در فهرست اماکن تاریخی و باستانی به ثبت برسد. از آن زمان مشکلات دوچندان شد. یکی از راهکارهای احتمالی این است که در هنگام ساخت رصدخانه های کمکی در این قله، باستان شناسانی در محل حضور داشته باشند و اخترشناسان را با سنت های مقدس موناکی آشنا سازند. همچنین می توان تعداد بومیان هاوایی را که در رصدخانه ها کار می کنند، افزایش داد.

منبع : SkyAndTelescope

( زندگی قانون مند کائنات از حرکت بر روی زمین تا انبساط عالم بر پایه ی تغییر درجه حرارت )

عامل اصلی حرکت و زندگی اختلاف درجه حرارت می باشد
نظری کلی به حرکت درطبیعت نشان می دهد:
1- چنانکه معلوم است گرماآب دریارا تبخیر می کند.سپس بخارآب سبب ریزش برف وباران می شود یعنی اختلاف درجه حرارت آب را ازگودیهای زمین به مرتفعات میرساند. ازآنجا جریان دیگری به سوی دریارفته درمسیرخود اشیاء رابه حرکت درمی آورد که بشرهم ازنیروی محرکه آن استفاده می کند.
2- جریانهای آب گرم مانندگلف استریم که ازمنطقه حاره به طرف قطب جاری است وباعث تغییرآب وهوای نواحی وسیعی می شود همچنین جریانهای آب سرد که درکف اقیانوسها ازحدود قطب به نواحی گرم درحرکتند به سبب تغییرحجم آب به علت اختلاف درجه حرارت به وجود می آیند.
3- هوای سرد و سنگین هوای گرم وسبک را به بالاتر رانده جای آن رامی گیرند. این حرکت ایجاد باد و طوفان می کند که آن به نوبه خود امواج دریا ، شنهای صحرا، ابرها ودرختان وگیاهان را به جنبش درمی آورد.
بنابراین سبب پیدایش حرکات طبیعی مذکور تغییرحجم هوابه علت اختلاف درجه گرماست.
4- خردشدن سنگها به سبب یخبندان وزلزله که سبب اصلی آن نفوذ ورسیدن آب به نزدیکی قسمت ها وشکافهای مربوط به هسته مذاب زمین وتبخیر ناگهانی آن است یابه علل معروف دیگر مظهردیگری ازحرکت است که به سبب تغییرحجم دراثر اختلاف درجه حرارت است.
5- پرتاب شدن گلوله اسلحه گرم وحرکت ماشین بخار وموتور دیزل وجت وغیرآنها همگی به سبب زیادشدن حجم ماده به علت بالارفتن درجه گرماست.
علت ازدیادحجم مواد منفجره و بنزین و غیره را واکنشهای شیمیایی و اکسیداسیون دانسته اند ولی به این حقیقت توجه شود که گازکربنیک بخارآب و سایر گازهای حاصله ازاحتراق و انفجار را با پایین آوردن درجه حرارت میتوان به مایع وجامد تبدیل کرد وبدین وسیله حجم آنها را به حجم ماده منفجره یا محترقه به اضافه حجم اکسیژن مایع رساند معلوم میشود که عامل و علت ازدیاد حجم حرارت است.
-حرکات منظومه شمسی نیز ناشی ازتغییر حجم ماده به علت اختلاف درجه حرارت است:
یک نیمکره زمین پیوسته رو به خورشید است .تابش آفتاب آب اقیانوس ها وهوای جو را گرم کرده سبب انبساط آنها می شود در نتیجه به سطح آب وجو می افزاید . با لعکس در نیمکره دیگر سطح آب و هوا به منتهای تراکم رسیده و سطح آنها از همه جا پائین تر است زیرا در حدود 12 ساعت در سایه ی زمین قرار داشته اند. با لعکس در قاچی که نزدیک غروب است مواد سیال سطح زمین حداکثر انبساط را یافته وسطح آنها بالاتر از قسمت های دیگر است .
نیروی جاذبه ی زمین و حرکت وضعی و کرویت آن ایجاب می کند که سطح آبها و جو تقریبا کروی و به اصطلاح مستوی باشد به این جهت همیشه مقداری از آب وهوای قاچ مغرب به نواحی دیگر زمین رفته و قاچ مشرق قدری آب و هوای اضافی به دست می آورد (سبب تمایل به غربی _شرقی بودن جهت عمومی بادها و جریانهای دریائی یعنی موافقت با حرکت وضعی زمین نیز همین امر است . زیرا آب و هوای قاچ مغرب به علت ازدیاد حجم اکثرا به سمت نیمکره تاریک که حجم مواد سیال آن به سرعت رو به کاهش می رود جریان می یابند . بدیهی است که فشار ناشی از این حرکت خاصه هنگام برخورد به کوهها و سواحل نیز در حرکت وضعی زمین موثر است .این تمایل و اصولا انقباض وانبساط آبها در طی شبانه روز در جزر و مد دریا ها عامل اساسی است ظاهرا" آب در وسط اقیانوس ها چندان نوسان ندارد بلکه برخورد اثر جزر و مد به سواحل آن را شدید و با اختلاف زیاد نمایش می دهد.) در نتیجه جرم قاچ شرقی زیاد تر شده و بیشتر جذب خورشید می گردد . در حالیکه در قاچ غربی به علت کاهش جرم کمتر تحت تاثیر نیروی جاذبه خورشید است و نسبت به سایر قاچها از خورشید دور می شود .(چنان که قطعه چوب عکس جاذبه زمین از کف آب بالا می آید.) به این ترتیب حرکت وضعی زمین از تغییر حجم و تغییر جرم (سنگین وسبک شدن ) قاچهای آن به علت اختلاف درجه حرارت بوجود می آید .
چون در سطح ماه سیاله نیست یا مقدارآن ناچیز است این کره حرکت وضعی دیگری غیر از حرکت تابعه انتقالی ندارد . یعنی یا به علت آنکه نیمکره مقابل زمین جرم بیشتری دارد یا صرفا به سبب آنکه به زمین نزدیکتر است یا به هر دو جهت بیشتر از نیم کره ی دیگر جذب شده همیشه مقابل زمین قرار می گیرد همین امر سبب حرکت وضعی ماه می شود که با حرکت انتقالی آن مساوی است .
از اینجا دانسته می شود در سطح کرات منظومه ی شمسی که حرکت وضعی دارند ماده یا مواد سیال موجود است .
حرکت وضعی زمین خود به خود به علت چرخش نخستین و به سبب عدم برخورد به مانع دانسته اند ولی اگر کمی دقت کنیم معلوم خواهد شد درآن قاچ زمین که مقابل خورشید وهنگام ظهر است نیروی جاذبه ی خورشید بیشتر اثر دارد زیرا به آن نزدیک تر است واین وضع چون دائمی است سبب کاهش سرعت گردش زمین شده مانند ترمز خفیف در مدتی طولانی که موجب باز ایستادن آن از دوران می گردد.
بنابراین زمین دارای نیروی محرکه ای است که بر تمایل به سکون فزونی داشته وباعث حرکت وضعی است.
پیدایش ودوام حرکت انتقالی این گونه است :چون قسمت های مختلفه کره زمین دارای جرم های متفاوت اند اثر جاذبه ی خورشید روی آن قسمت ها یکسان نخواهد بود .به طور کلی از دو نیمکره ی زمین آنکه تقریبا بین ساعت 21 و 9 صبح قرار دارد سنگین تر از دیگری است (جرم بیشتری دارد ) لذا بیشتر جذب خورشید شده برنیمکره ی دیگر فشار می آورد عکس العمل نیمکره سبک در برابر این فشار باعث پرت شدن زمین در جهتی تقریبا عمود برجهت جاذبه وموافق جهت نیروی گریز از مرکز می شود یعنی منتجه اثر نیروی جاذبه بر قسمتهای مختلفه کره در جهتی تقریبا موافق جهت نیروی گریز از مرکز است وچون وضع زمین در قبال خورشید از جهت اختلاف جرم دو نیمکره و قسمتهای مختلفه ی آنها تقریبا ثابت است جهت حرکت به مدار تبدیل می شود .ضمنا هر وقت زمین بخواهد قدری از خورشید دور شود بواسطه ی کاهش اثر نور وحرارت جرم دو نیمکره کمتر شده سبب کند شدن حرکت در مسیر و نتیجتا کاستن نیروی گریز از مرکز و نزدیکی مجدد زمین به خورشید می شود . عکس این وضع بر سرعت حرکت انتقالی افزوده ونیروی گریز از مرکز را بیشتر می کند در نتیجه زمین در مدار معین ( بیضی که دارای حضیض و اوج هست ) به دور خورشید میگردد.
شکل خاص مدار زمین هم به علت تغییر نسبت جرم دو نیمکره در طی سال است . حرکت انتقالی ماه به دور زمین نیزبه سبب اختلاف اثر جاذبه زمین بر قسمتهای مختلفه آن کره است . به طور کلی نیمکره نزدیک به زمین بیش از نیمکره ی دیگر جذب می شود . منتجه نیروها باعث پرت شدن ماه تقریبا در جهت نیروی گریز از مرکز خواهد شد یعنی ماه می خواهد از زمین دور شود ولی چون وضع آن در قبال زمین ثابت است و همیشه همان نقطه ی آن در امتداد خط مرکز ماه _مرکز زمین قرار دارد جهت حرکت به مقداری تبدیل میشود که مقدار فاصله با خورشید و منتجه اثر جاذبه ی زمین وخورشید شکل خاص آن را تعین می کند .
به نظر نویسنده حرکات وضعی و انتقالی( خود به خود) در هر جایی ناشی از همین قانون کلی فیزیکی است .
پیدایش فصول چهار گانه و ثابت ماندن محور زمین با تمایل معین نسبت به سطح مدار آن بدین سبب است : آب در چهار سانتی گراد به حداکثر سنگینی می رسد و در طرفین این درجه سبک می شود. در نقطه ی اعتدال ربیعی مقدار یخ ها .آبهای سنگین( در حدود 4 درجه ) وآب های گرم در دو نیمکره ی شمالی وجنوبی به حال تعادل است سپس یخهای قطب شمال تدریجا ذوب شده بر مقدار آب سنگین ( نزدیک به 4 سانتی گراد) می افزاید بدین سبب نیمکره ی شمالی و تمایل آن به خورشید به حد اکثر می رسد از آن پس به وسیله ی فزونی آب های گرم (زائد بر 4 سانتی گراد) در این نیمکره تمایل آن به خورشید کاهش می یابد تا آنکه مجددا در نقطه ی اعتدال تعادل برقرار میشود.
در پاییز وزمستان همین وضع برای نیمکره ی جنوبی پیش می آید یعنی در اول دی ماه قطب جنوب به جانب خورشید سبب سنگینی آن به حداکثر می رسد همچنین فزونی بارندگی در زمستان وبهار بر خشکی های نیمکره ی شمالی در ازدیاد جرم این نیمکره و تمایل به خورشید مؤثر است.
در حالی که در تابستان و پائیز به علت تبخیر.جرم خشکی ها ودریاچه ها ورود های نیمکره ی شمالی تقلیل می یابد.بدین ترتیب تمایل محورزمین همیشه نسبت به سطح مدارآن تقریبا" ثابت می ماند. ظاهرا"تعادل نیروی جاذبه درفضای بزرگ (کهکشانها) درایجاداین میل ثابت اثرناچیزی دارد . درپیدایش و ثابت ماندن قطبین زمین چنانکه یکی ازاقایان قضات کشف نموده است کمی تغییردرجه حرارت درشبانه روز نواحی قطبی موثر بوده است.ولی وضع نسبتا"ثابت فعلی قطبین به این جهت است که قوه جاذبه خورشید در نواحی استوایی زمین که دارای جرم بیشتری است تاثیرزیاد تری دارد. لذا ناحیه استوایی تقریبا"(با انحرافی که فوقا"علت آن ذکرشد)درسطح مدارزمین قرارگرفته است.
دورشدن کهکشان ها واجرام آسمانی ازهم دیگرنیز به عقیده وی انبساط جهان بزرک به علت تشعشع وگرما است.واساسا" اگرتشعشع وگرما نبود کلیه اجرام درمرکزجهان بدون هیچ گونه حرکتی روی هم متراکم می شدند.
به این ترتیب ثابت می شود که تغییردرجه گرما عامل اصلی کلیه حرکات غیرحیاتی است.به نظر وی قانون انبساط به سبب گرما و انقباظ دراثرسرما کلی و بلا استثناء است .

مقاله نوشته ضیاء الدین رضوی خسروانی ازکتاب حرکت وزندگی