سوره :
البقرة
آیه شماره :
196
ریشه کلمه :
اهل
فعل :
اَهل
معنی :
خانواده، خاندان، نرديکان، هم کيش، همراه، هم عقيده، هم مذهب
توضیح :
«اهل» در صورتى استعمال مىشود كه ميان يك عده افراد، انس و الفت و پيوندى باشد مثل پدر، شهر، كتاب، علم و غيره.
قرآن كريم آنرا كه با پيامبرى هم عقيده باشند و به او ايمان آورند اهل او و ذريّه او مىداند و كسانى را كه فرزند نسبى وى باشند در صورت ايمان نياوردن از اهل او بيرون مىداند. مانند فرزند حضرت نوح.
«اهل البيت» فقط دو بار در قرآن مجيد آمده است يكى درباره حضرت ابراهيم [هود:73]، ديگرى درباره اهل البيت رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله» [احزاب:33]، که مراد پنج تن آل عبا هستند و پس از آن در باره اهل بيت حضرت رسول استعمال شده است.
در قرآن «اَهْلُ الْكِتابِ، اَهْلُ الاِنْجيلِ، اَهْلُ الْقُرى، اَهْلُ الْمَدينَةِ، اَهْلُ الْبَيْتِ، اَهْلُ الذِّكْرِ، اَهْلُ هذِهِ الْقَرِيَةِ، اَهْلُ النّار، اَهْلُ الْتَقْوى، و اَهْلُ الْمَغْفِرَة» آمده است.
