نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد

نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت 

    ولیکن دوست دارم گلویم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخو بازیگوش و او دم گرم گلویش را در گلویم سخت بفشارد و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد

عجبم از مردمانی که خود زیر شلاق ظلم و ستم زندگی می کنند

و بر حسین می گریند که آزادانه زیست

حسین (ع) بیشتر از آب تشنه لبیک بود

افسوس که بجای افکارش زخمهای تنش را نشانمان دادند

و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند

لذت داشتن یه دوست خوب تویه یه دنیای بد مثل خوردن یه فنجون قهوه گرم زیر برف درسته که هوا رو گرم نمیکنه ولی آدمو دل گرم می کنه