خسارت ۴۴میلیارد دلاری آمریکا از شکار RQ-۱۷۰
توانایی جمهوری اسلامی ایران در کشف و هدایت پیشرفتهترین پهپاد رادارگریز آمرکایی، محرمانهترین و پرهزینهترین پروژه هوایی آمریکا را با چالش مواجه کرد.
به گزارش فارس، از زمانی که در جریان نبرد بریتانیا در جنگ جهانی دوم اهمیت فوقالعاده "رادار" مشخص شد، ایده پنهان شدن یا به عبارتی گریختن از دید رادار نیز به ذهن طراحان و سازندگان هواپیما رسوخ کرد.
یکی از اولین طرحهای به کار رفته با ذهنیت رادارگریزی، پروژه هواپیمای بال پرنده Ho۲۲۹ آلمان نازی بود که پهپاد به غنیمت گرفته شده از آمریکا نیز شباهت زیادی به آن دارد.
در ادامه و در طول سالهای ابتدایی و میانی جنگ سرد، طرفهای درگیر، بیشتر به سمت استفاده از سامانههای جنگ الکترونیک برای مختل کردن رادارها رفتند اما در دهه ۷۰ میلادی شرکت آمریکایی "لاکهید مارتین" پروژه Have Blue را آغاز کرد که هدف از آن، ساخت یک هواپیمای پنهانکار با بهکارگیری طراحی و آلیاژهای متفاوت در آن بود.
این برنامه در طول دهه ۷۰ و ۸۰ میلادی چیزی حدود ۱۱۲ میلیون دلار هزینه دربر داشت که نتیجه نهایی آن به هواپیمای تهاجمی پنهانکار F-۱۱۷ ختم شد که این هواپیما در جریان تهاجم آمریکا به پاناما، عملیات توفان صحرا، عملیات در یوگوسلاوی، افغانستان و عراق مورد استفاده قرار گرفت.
البته هدف قرار گرفتن و ساقط شدن یک فروند از این هواپیماها در سال ۱۹۹۹ بر فراز یوگوسلاوی سابق، بازنشستگی کامل آن را در سال ۲۰۰۸ میلادی رقم زد.
پس از این هواپیما، طرح بعدی در دنیای پنهانکارها، طرح بمبافکن B۲ آمریکا بود که به منظور تولید یک بمبافکن سنگین پنهانکار با قابلیت نفوذ به حریم هوایی شوروی سابق آغاز شده بود.
این پروژه با هزینهای در حدود ۴۴ میلیارد دلار، به تنهایی لقب "گرانترین هواپیمای تاریخ هوانوردی" را به خود اختصاص داده و امروز تنها ۲۰ فروند از این هواپیما ساخته شده است.
* مشخصات "روح" آمریکایی هواپیمای B۲ ملقب به Spirit (روح)، بمب افکنی چند ماموریته است که به عنوان گامی بلند در تکنولوژی هوایی، نقش مهمی را در برنامه به روزسازی بمب افکن های آمریکایی ایفا کرد.
بنا بر آنچه آمریکاییها ادعا کردهاند، این هواپیما، دارای قدرت آتش یا رهاسازی بمب به میزان بسیار زیاد و در هر مکانی از جهان است که حتی دفاع های زمینی بسیار نیرومند نیز حریف این بمب افکن نمی شوند.
اما مهمترین ویژگی این بمب افکن، پنهان کاری و مخفی بودن آن از دید رادار است که توانایی بی نظیری در انهدام ارزشمند ترین پایگاه های دشمن حتی در قلب پدافندهای هوایی بسیار سنگین به این هواپیمای بمب افکن می دهد.
ویژگی های پنهان کاری، آیرودینامیکی و توانایی حمل مقدار زیادی تسلیحات، این بمب افکن را از سایر بمب افکن های موجود در خدمت ارتش آمریکا متمایز کرده بطوریکه این هواپیما قادر است به دور از ترس از شناسایی به وسیله رادار دشمن، در ارتفاعات بالا به عملیات و تجسس بپردازد.
این هواپیمای بمب افکن با برد پروازی ۹۶۰۰ کیلومتر (بدون سوختگیری) به عنوان یک هواپیمای میان قاره ای نیز شناخته می شود که پنهان کاری آن در مقابل حتی سیستم های بسیار پیشرفته راداری دنیا، ترکیبی از کاهش اشعه های گرمازای مادون قرمز، صداهای حاصله از موتور ها و ویژگی های بصری یا دیداری که با چشم قابل روئیت است، می باشد.
در طراحی منحصر به فرد بدنه این هواپیما که به طرح بال پرنده موسوم است، هواپیما به شکل یک بال که تمامی تجهیزات در آن تعبیه شده اند، طراحی می گردد و امکان پیچش و غلت خوردن توسط تغییر مرکز ثقل هواپیما و یا سطوح کنترلی انتهای این بال پرنده صورت می گیرد، که از مزایای چنین طراحی، می توان به کاهش سطح برخورد امواج راداری اشاره کرد.
در این هواپیما، صداگیرهای ویژه ای برای موتورهای آن در نظر گرفته شده و گازهای موتور نیز قبل از آزاد شدن در فضا، به طور کامل سرد می گردد و اثر مادون قرمز آنان به طور کامل از بین می رود.
همچنین این بال پرنده در قسمت انتهایی به شکل دندان اره ای طراحی شده که این نیز خود نوعی کمک به ویژگی پنهان کاری این بمب افکن است.
طول این بمب افکن حدود ۲۰ متر و طول دو سر بال آن ۵۲.۱۲ متر است که از این نظر، هواپیمایی بیشتر در عرض است.
این بمب افکن، با وجود پیچیدگی نسبی بیشتر نسبت به اسلاف خود، تنها دارای دو خدمه (یک خلبان و یک افسر تسلیحات) در مقابل برای مثال پنج خدمه برای هواپیمای B۵۲ است که خود نکته ای قابل توجه است.
مهم ترین عملیات این هواپیما به زمانی باز می گردد که در عملیات آمریکا بر ضد صربها، این هواپیما از ایالت میسوری آمریکا برخاسته و پس از بمباران کوزوو در شرق اروپا، با موفقیت به همان نقطه مراجعت کرد.
دیگر ماموریتی که این هواپیما انجام داده است مربوط به ۳ روز اول جنگ با طالبان در افغانستان می شود که در این سه روز سه فروند از این بمب افکن از پایگاه هوایی در غرب امریکا بلند شده و طی چند سوخت گیری به افغانستان رسیده و آنجا را بمباران کرده و پس از آن به جزیره ای در اقیانوس هند رفته و پس از سوخت گیری مجدد، به پایگاه اولیه خود بازگشت.
جنگنده بمب افکن بی۲ با طول ۲۰.۹متر، عرض ۵۲.۱۲ متر و ارتفاع ۵.۱ متر، میتوان با سرعت ۸۹۰ کیومتر بر ساعت در ارتفاع ۵۰۰۰۰ پایی پرواز کند.
مقایسه این جنگنده پیشرفته آمریکایی با پهپاد مدرن جاسوسی RQ-۱۷۰ که امروز در اختیار نیروهای مسلح جمهوری اسامی ایران قرار دارد، نشان می دهد که می توان این پهپاد جاسوسی را در بسیاری از موارد از جمله نوع و طراحی بدنه و نیز فناوری های رادارگریزی (به عنوان مهمترین مشخصه آن) نمونه ای در مقیاس کوچکتر از جنگنده B۲ دانست.