تبیان، دستیار زندگی

هربارکه آسمان می گریید آرام ازلابه لای پلک هایش سرمیخوردم سرازیر میشدم وآسمان مرا سفت میچسبید این چه جاذبه ای بود که زمین داشت!!! o شاعر سیما نیک پور