پرسش

لطفا در مورد نقش کار در زنگی انسان را به صورت مقاله ای برایم شرح دهید

پاسخ

نقش كار درزندگی انسان
كار در زندگی انسان نقش مهمی دارد . به شرطی كه كار را كه انتخاب كرده مورد علاقه باشد و پشتكار داشته باشیم زیرا پشتكار انسان را موفق می كند و بهترین نردبان ترقی او به شمار می رود . اشخاصی كه به قریحه و مواهب طبیعی خود متكی هستندبه رستگاری وپیشرفت نزدیكند واز خسران دور. نسبت پشتكار به مواهب طبیعی مثل نسبت اراده است به قابلیت . همانطور كه شخص هر قدر قابلیت انجام كاری را داشته باشد ، تا اراده انجام آن را نكند به انجامش موفق نخواهد شد . همین طور هم هر قدر انسان صاحب ذوق و قریحه و هوش و ادراك باشد تا آن ذوق و هوش و ادراك مقرون به پشتكار و سعی و عمل نباشد مثمر ثمر نیست . اساس امید پشتكار است . یك شخص فعال و با پشتكار هیچوقت در مقابل ناملایمات و شكست ها خسته وفرسوده نمی شود . امید برای همه لازم است . با وجود امید انسان به سهولت می تواند مصائب و سختی های زندگانی را تحمل كند . بدبخت ترین اشخاص كسی است كه آروزهایش زیاد وقوه عملش كم باشد . كسی كه دستخوش آروزهای دور و درازی شود كه فراتر از قدرت عمل اوست . قوایش كاستی ونقصان می پذیرد و در زندگانی رستگار نخواهد شد . بیشتر از همه طبقه جوان در معرض این آفت قرار دارد . لذا انسان باید از دوران كودكی خود را از عالم تخیل و رؤیا بیرون كشد و به مرحله عمل نزدیك شود و در زندگی هدفی داشته باشد نتیجه و هدف دوری كه در انتظار آن هستند به سراسر زندگی لذت می بخشد ودر انسان علاقه به كار ایجاد می كند باید همیشه بیاد داشته باشیم كه بهتر ین دوران عمر برای كسب فضائل
اخلاقی دوران جوانی است هر گاه دوران جوانی را به بیهودگی بگذرانیم و تخم نیكی در سر زمین وجود خود نیفشانیم دیگر هرگز قادر نخواهیم شد بترمیم به پردازیم . بقول دانشمندی : زندگی به یك شب تارمی ماند ما باید چراغ خود را بدست خود بیفروزیم و زندگی خویش را روشن كنیم . چطور می توان زندگی را روشن كرد ؟ قبل از همه باید هرسال و یا لااقل هر ماه بودجه ای برای صرف اوقات خود بطرز صحیح فراهم آوریم بعبارت دیگر باید طرحی برای طرز استفاده از اوقات خود بریزیم چه فقط باین طریق قادر خواهیم شدكه از اتلاف وقت خودداری كرده و به انجام كارهای خلاق و ثمر بخش بپردازیم و همانطور كه زنبور عسل فقط از عطر گلهای خوشبو و سودمند استفاده می كندو روی گلهای زهرآگین نمی نشیند ما هم فقط با نیكان معاشرت كنیم تا اوقات ما عاقلانه صرف شود و جام عمر ما از شهد ناب لبریز گردد.

http://Khschool.ir
احادیث رسول خدا (ص)می فرماید کسی که روزی خود را با کار و تلاش تهییه کند در قیامت در شمار انبیاء قرار می گیرد و ثواب آنان را دریافت می کند. و نیز می فرمایند کسی که شب را در حال خستگی ناشی از کار بگذراند کاری که برای درآمد حلال بوده است شب را آمرزیده به سر آورده است. رایانه و دنیای کار رایانه ها در دنیای کار امروز در کشور های صنعتی بیش از 70% کارها را انجام می دهند ( رایانه ها و وسایل مرتبط به آن) انجام محاسبات پیچیده ی منجمان توسط رایانه ها در اندک زمانی انجام می شوند استفاده از رایانه ها و ابر رایانه ها به این دلیل افزایش یافته است که : آنها علاوه بر اینکه در هر ثانیه کار چندین نیروی کار انسانی را انجام می دهند زمان بیشتری را هم به خدمت و فعالیت می پردازند بدون آنکه کمترین پاداش و مزد را از صاحب کار بخواهند. شعر برو کار میکن مگو چیست کار که سرمایه ی جاودانی است کار روایت روزی شخصی امام صادق (ع) را در هنگام کار کردن در آفتاب سوزان مشاهده کرد ایشان برای خدمت به امام خویش گفتند: شما بروید و در سایه استراحت کنید من این کار را انجام می دهم. امام بلافاصله فرمودند: دوست دارم خودم برای کسب روزی رنج بکشم و آفتاب بخورم. نقش کار در زندگی انسان کار، سازنده ی انسان و بیکاری و تنبلی فاسد کننده ی اوست ؛ لذا ارزش کار نه صرفاً از جهت کسب درآمد یا شکوفایی اقتصادی بلکه در تاثیری است که بر انسان می گذارد و شخصیت او را پرورش می دهد. برخی از آثار کار در انسان عبارت اند از شکوفایی استعداد ها وجود آدمی سرشار از استعداد های کوناگون است که باید آن را شکوفا کند. این استعداد ها وقتی ظهور می کند که آدمی از جای خود برخیزد، حرکت کند، با سختی ها درگیر شود و در دل حوادث قرار گیرد. انسان در کار ، خود را می آزماید، کشف می کند و به توانایی های وجودی خود پی می برد. لطافت احساس: بیکاری، تنبلی و سستی ، قساوت می آورد اما کار، کیمیا است و مس وجود انسان را به طلا تبدیل می کند. کسی که اهل کار است ، قدر زحمت و کار را می داند، از رنج مردم به رنج می افتد، شادمانی مردم او را شاد می کند. کار، کارخانه ی سازندگی و تربیت و تعالی بخش احساسات انسانی است. تمرکز قوه ی خیال در هنگام بیکاری پرنده ی خیال به هر سو پرواز می کند و انسان را به دنبال خود می کشاند و چه بسا او را به سمت افکار و اوهام فاسد و شیطانی رهنمون شود. امیر المومنین می فرماید: اگر نفس خود را به کاری مشغول نکنی، او تو را مشغول می کند. اما آن کس که به هر کاری مشغول است فکر و خیالش متوجه آن کار است و به امور بیهوده نمی اندیشد. احساس عزت نفس کسی که کار می کند و دستش را پیش دیگران دراز نمی کند احساس عزت و کرامت می کند، هر چند درآمد او اندک باشد و یه زندگی معمولی را بگذراند کار و سرمایه در هر فعالیت اقتصادی دو عامل دخالت دارد: سرمایه و کار با سرمایه و کار نوعی مشارکت اقتصادی به وجود می آید و سودی که نتیجه ی این فعالیت است، بنا بر توافق قبلی، میان صاحب سرمایه و انجام دهنده ی کار تقسیم می شود. اثرات روانی کار آمار ها و تحقیق و پرسش ها از مردم و همچنین مطالعات روانشناسی نشان می دهد که افرادی که کار نمی کنند، اغلب افرادی کسل، تنبل و با گذشت زمان فاقد توانایی می شوند اما در مقابل افرادی که کار می کنند هر روز بر تجربه و توانایی های آنها افزوده می گردد ، این افراد شاد تر از افرادی هستند که کار نمی کنند. افرادی که همیشه کار می کنند شاید متوجه برطرف شدن نیازهای روانی خود توسط انجام کار نشوند اما پس از آنکه به مدت چند روز کار را از آنها بگیریم بشدت دچار افسردگی، بی حالی و گاهی دچار عصبانیت های کوتاه مدت می گردند
http://www.sharemation.com
کار و تلاش در سیره امام علی علیه‏السلام
درآمد
کار، جوهر آدمی است. با کار کردن، استعدادها و ظرفیت‏های وجودی انسان شکوفا می‏شود. تمدن‏های عظیم بشری نیز با همه تنوع و تفاوتشان، حاصل کار و تلاش بی‏امان و خستگی‏ناپذیر آدمیان است. بنابراین، کار را می‏توان از دو جنبه بررسی کرد: نخست، از جنبه شخصی و تأثیرهایی که بر روان و جسم فرد می‏گذارد و دیگر، از جنبه اجتماعی و اثرپذیری متقابل فرد و جامعه. کار ممکن است تأثیر مثبت یا منفی بر جسم و جان انسان بگذارد و می‏تواند به فرد منزلت اجتماعی ببخشد و توازن را میان فرد انسانی و جامعه برقرار سازد.

ارزش کار در اسلام
اگر چه مفهوم کار کردن و ساختن، در نهاد و فطرت آدمی ریشه دارد، و مورد توصیه عقل است، ولی با این حال، خداوند و انبیا و اولیای الهی برای تأکید بیشتر و غفلت زدایی از وجود انسان‏ها، پیوسته انسان‏ها را به کار و کوشش فراخوانده و تشویق کرده‏اند. از همین روست که قرآن می‏فرماید: «آدمی را جز حاصل کارش بهره‏ای نیست». (نجم :39)

بر اساس آنچه در قرآن، عهدین و کتاب‏های تاریخی آمده است، بیشتر پیامبران به کارهایی چون: کشاورزی، زره سازی، نجاری و تجارت و... اشتغال داشته‏اند. حضرت ابراهیم و اسماعیل علیهماالسلام به دست خویش، خانه کعبه را بنا نهادند. حضرت نوح علیه‏السلام کشتی ساخت. حضرت موسی علیه‏السلام چوپانی کرد. حضرت عیسی علیه‏السلام طبابت می‏کرد، حضرت داوود علیه‏السلام زره می‏ساخت و حضرت محمد صلی‏الله‏علیه‏و‏آله به چوپانی و تجارت می‏پرداخت.

پیامبر اسلام صلی‏الله‏علیه‏و‏آله آن‏گاه که ویژگی‏های انسان مؤمن را برای حضرت علی علیه‏السلام توصیف می‏کند، با اشاره به صفت پرکاری می‏فرماید: «ای علی، پرکاری از صفات مؤمن است.» همچنین آن حضرت می‏فرماید: «دوست دارم که شخص برای تأمین مخارج خود، از حرارت آفتاب آزار ببیند».

امروزه جامعه شناسان نیز به اهمیت و ارزش کار توجه کرده و هر یک به نوعی آن را مورد تأیید و تأکید قرار داده‏اند.

زیاده روی در کار
باید توجه داشت که اسلام نمی‏خواهد انسان چنان غرق کار شود که زمینه‏های روحی، روانی، اخلاقی و اجتماعی خود را به فراموشی بسپارد. البته «در اسلام بر فضیلت کار به خاطر کار آن‏گونه که پروتستانیسم می‏گوید، هیچ گونه تأکیدی وجود ندارد. در اسلام، کار در پرتو نیازهای انسان و ضرورت برقراری تعادل و آرامش در زندگی فردی و اجتماعی افراد یک فضیلت تلقی می‏شود. وظیفه کار کردن جهت تأمین نیازهای فرد و نیازهای خانواده همواره کنترل شده و با تأکید قرآن بر گذرا بودن زندگی و هشدار دادن نسبت به خطر حرص و آز و طمع کاری و اهمیت اجتناب ورزیدن از ثروت‏اندوزی، از افراط در آن جلوگیری شده است».

در سیره امام علی علیه‏السلام ، همان گونه که دانش و بینش و تقوا، ایمان، شجاعت، شهامت، مدیریت، دادگری، اخلاص و مدارا جایگاه خاصی دارند، کار و تلاش نیز از اهمیت ویژه‏ای برخوردار است. علی علیه‏السلام ، کار کردن را از لوازم زهد و پرهیزکاری می‏شمارد.یکی از پژوهشگران در این مورد می‏نویسد:

... در عبادت، اخلاص بسیار نشان می‏داد و در کار حلال و حرام، دقتی به سرحد وسواس داشت و اگر هم گاه تهی‏دست نبود، باز از چیزی که آن را تفنن و تجمل می‏شمرد، اجتناب می‏کرد. حشمت خلافت، او را از تسلیم به حکم شرع مانع نمی‏شد.

از دیدگاه امام علی علیه‏السلام ، کار اگر مرزها و حدود ارزش‏های انسانی و الهی را محترم بشمارد، نه تنها مباح، بلکه لازم و نوعی عبادت است. و در این حالت است که کارگر، محبوب خدا خواهد بود. ایشان می‏فرماید: «همانا خداوند، اهل حرفه و پیشه امانت‏دار را دوست دارد».

ایشان در مرحله اسوه سازی از حیث کار و تلاش می‏فرماید:

اگر بخواهی، می‏توانی. داوود - که درود خدا بر او باد - دارنده نی‏ها و خواننده بهشتیان را دیگر الگوی خویش سازی، کسی که با هنر دستان خویش از لیف خرما زنبیل می‏بافت و از هم‏نشینان خود می‏پرسید: فروش اینها را کدامتان بر عهده می‏گیرید؟ و آنگاه از بهای دسترنج خویش، به خوردن قرصی نان جوین بسنده می‏کرد.

جنبه‏های روان‏شناختی کار
امام درباره جنبه روان‏شناختی کار فرموده است:

از دست دادن فرصت‏ها موجب قصه و افسردگی است. آنکه از کار و تلاش کوتاهی ورزد، به اندوه و غم دچار می‏آید.

آن حضرت به عنوان اسوه و الگوی عملی، هیچ‏گاه فرصت‏ها را از دست نمی‏داد و به بهترین صورت ممکن، از اوقات عمر گران‏بهایش در راه رضایت الهی بهره می‏گرفت. در این‏باره آمده است که هرگاه از کار جهاد فارغ می‏شد و آسوده خاطر می‏گشت، به آموزش مردم و قضاوت در میان آنان مشغول می‏شد. هر گاه از این کار هم فارغ می‏شد، در باغی که داشت، سرگرم کار می‏شد و در همان حال، به یاد خدا و در حال ذکر بود.

بنابراین، امام‏علی علیه‏السلام کار را جوهر ایمان می‏شمرد و بر اصالت کار تأکید فراوان داشت. ایشان کار را در جهات متفاوت در زندگی شغلی خویش به کار می‏بست و در مشاغل گوناگون حضور فعال داشت.

کار فرهنگی در سیره امام علی علیه‏السلام
علی علیه‏السلام در عرصه فرهنگی و آموزش و پرورش، عالمی توانا و معلمی ارجمند بود. در مورد گستره دانش آن حضرت آمده است:

علی بن ابی طالب علیه‏السلام بسیار هوشمند و زرنگ بود و به دانش‏اندوزی حرصی بی‏پایان داشت. همواره از کودکی تا هنگام مرگ پیامبر شب و روز ملازم وی بود. او از نظر عمل و فضل در اوج کمال بشری قرار داشت. بالضروره معلوم است که شاگردی چنین، با این مایه سماجت و پشتکار آن هم در محضر چنان معلمی، شاگردی خواهد بود در غایت کمال و نهایت فضل....

حضرتش بارها درباره زکات علم که همانا نشر آن است، فرموده است: «پیش از آنکه مرا از دست بدهید، از من بپرسید».

علی علیه‏السلام در دوران خانه نشینی نیز همواره پشتیبان و مرجع فکری، دینی و فرهنگی و سیاسی جامعه و حکومت بود. به شهادت اسناد تاریخی، امام علی علیه‏السلام هم عالمی تمام عیار بود و هم بنیان‏گذار برخی علوم اسلامی و هم معلمی دل‏سوز و دانا که این همه از ژرف نگری و فضیلت والای علمی ایشان برمی‏خاست.

قضاوت، پیشه پارسایان
یکی دیگر از شغل‏هایی که امام علی علیه‏السلام تصدی آن را بر عهده داشت، قضاوت بود. در اسلام، قضاوت از مشکل‏ترین و حساس‏ترین مشاغل است. صاحب این شغل علاوه بر پارسایی باید از دانش وسیعی برخوردار باشد. پیامبر گرامی اسلام صلی‏الله‏علیه‏و‏آله ، قضاوت را برازنده علی علیه‏السلام می‏دانست و می‏فرمود: «بهترین و داناترین و ماهرترین شما در امر قضاوت، علی است».

علی علیه‏السلام با دانش و تقوای خویش، در زمان پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله ، خلفا و هنگام خلافت خود، به قضاوت‏های حقوقی میان مردم می‏پرداخت. شخصیت قضایی حضرت، همواره مورد توجه مردم، تاریخ‏نگاران و اندیشمندان بوده است و در این باره کتاب‏های زیادی نوشته شده است.

از دیگر مسئولیت‏های حضرت، رایزنی بود. او هم با دیگران به مشورت می‏نشست و هم در رایزنی‏ها از دانش و بینش خود به دیگران کمک می‏رساند. «گسترش اسلام و حفظ کیان مسلمانان، هدف بزرگ امام علی علیه‏السلام بود. ازاین رو، گرچه وی خود را وصیّ منصوص پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله می‏دانست و شایستگی و برتری او بر دیگران محرز بود، هر وقت گره‏ای در کار خلافت می‏افتاد، با فکر نافذ و نظر بلند خود، آن را می‏گشود. به این جهت می‏بینیم که امام علی علیه‏السلام در دوران خلیفه دوم نیز مشاور و گره‏گشای بسیاری از مشکلات سیاسی، علمی و اجتماعی او بود».

حضرت علی علیه‏السلام در این زمینه می‏فرمود:

آن کس که خودرأی باشد، به ورطه هلاک خواهد افتاد و آنکه با بزرگان به رایزنی پردازد، در خردورزی‏های ایشان مشارکت کرده و بهره برده است... هیچ پشتیبانی، اطمینان بخش‏تر از رایزنی نیست.

رزمندگی و فرماندهی نظامی
حضرت، رزمنده و فرمانده نظامی نیز بود. به گواهی تاریخ، امام علی علیه‏السلام در بیشتر غزوه‏ها و سریه‏های زمان پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله نقش فعال داشت و یکی از فرماندهان و طراحان نظامی لشکر اسلام بود. هیچ‏گاه در جنگ‏ها پشت به دشمن نکرد و زره وی، پشت نداشت. در بیشتر جنگ‏ها به عنوان رزمنده و فرمانده‏ای موفق، شجاع و باهوش شرکت می‏کرد و در جنگ‏های اساسی چون بدر و اُحُد و خندق و خیبر و... نقش تعیین کننده داشت. در جنگ احد، با فداکاری آن حضرت، ندای «لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار» جبرئیل در گوش زمان پیچید و جاودانه شد. در جنگ خندق نیز عبادت جن و انس هم‏سنگ ضربت حضرت علی علیه‏السلام قرار گرفت.

فعالیت‏های اقتصادی و کشاورزی
امام علی علیه‏السلام در کنار کارهایی چون تعلیم و تعلم، قضاوت و حضور در میدان جنگ، به کارهای اقتصادی نیز اهمیت می‏داد و یک کشاورز نمونه بود. در احیای زمین‏ها می‏کوشید و دیگران را نیز به کاشتن بذرها و درخت‏ها تشویق می‏کرد. در روایتی آمده است مردی در نزد حضرت علی علیه‏السلام یک «وَسَق» خرما دید، پرسید: مقصود از گردآوری این همه هسته خرما چسیت؟ فرمود: همه آنها به اذن الهی درخت خرما خواهند شد. راوی می‏گوید که امام آن هسته‏ها را کاشت و نخلستانی پدید آمد و آن را وقف کرد.

همچنین در زمینه حفر قنات و استخراج آب که در سرزمین سوزان عربستان حکم کیمیا را داشت، بسیار فعال بود. هم اکنون در راه مدینه به مکه، منطقه‏ای به نام «ابار علی» است که آن حضرت در آنجا چاه زده بود.

امام صادق علیه‏السلام می‏فرماید:

پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله زمینی از انفال را در اختیار علی علیه‏السلام گذاشت. او در آنجا قناتی حفر کرد که آب همچون گردن شتر فواره می‏زد. فردی به آن حضرت به جهت توفیق این خدمت بشارت داد. حضرت فرمود این قنات وقف زائران خانه خدا و رهگذرانی است که از اینجا می‏گذرند. کسی حق فروش آب آن را ندارد و فرزندانم هرگز آن را به میراث نمی‏برند.

کلام آخر
حضرت علی با تشویق افراد جامعه به کار و تلاش می‏فرماید هرگز شما را به عملی دعوت نکردم مگر اینکه خود در آن کار پیش قدم بوده‏ام. ایشان به کارهای رایج آن زمان می‏پرداخت و با اینکه مسئولیت‏های سنگین‏تری همچون حکومت جامعه اسلامی را به عهده داشت، در زمینه کشورداری، عدالت اجتماعی، قانون گرایی، زهد و تقوا و دین‏داری، سرآمد خاص و عام بود. در زمینه فعالیت‏های اقتصادی، نیز یادگارهای ارزنده‏ای از خود به خاطره تاریخ به ودیعه نهاده است.

امید که ره‏پویان وارسته و رهبران شایسته‏ای جهت پیروی از ایده‏ها، آرمان‏ها و تلاش‏های حضرتش باشیم.
http://www.hawzah.net