پرسش

با سلام وتشکر سوال
میخواستم در مورد عمل لاپروسکپی کیسه صفرا بیشتر بدانم ،اینجانب دارای سنگی به اندازه 1.5 سانتی متر در کیسه صفرا می باشم ،خواهشمندم اینجانب را راهنمایی کنید که چگونه بدون عمل یا با عمل می توان این سنگ را از بین برد .ودیگر اینکه با قرص ursoflor می توان آن را از بین برد ؟واگر می شود یک رژیم غذائی یا داروی گیاهی جهت این بیماری نیاز دارم . با تشکر از زحمات شما .ضمنا" متاهل نیز می باشم.

پاسخ

با سلام
در مورد جراحی سنگ کیسه صفرا عده ای معتقدند که در صورتی که سنگ در فردی به صورت اتفاقی یافت شده باشد و علایمی برای فرد ایجاد نکرده باشد ، نیاز به جراحی نخواهد بود . . البته بعضی از جراحان در صورت مشاهده سنگ صفراوی نسبت به جراحی آن اقدام می کنند . در جراحی لاپاراسکوپی بدون باز کردن شکم و با استفاده از چند سوراخ و و ارد شدن به حفره شکم از این طریق نسبت به برداشتن کیسه صفرا اقدام می شود .
در مواردی هم که سنگمنفرد و کوچک باشد می توان از درمانهای دارویی که در حل شدن سنگ می تواند مفید باشد استفاده می شود . در مورد شما هم به نظر میرسد از همین روش برای از بین بردن سنگ استفاده شده است . در صورتی که با این روش سنگ تجزیه و حل شود نیاز به جراحی نخواهد بود .
مطالب زیر را در خصوص سنگ های صفراوی و جرحی لاپاراسکوپی برایتان می آورم:
سنگهای کیسه صفرا وقتی تشکیل می شوند که مایع ذخیره شده در کیسه صفرا تبدیل به شکل قطعاتی از مواد جامد (شبیه سنگ سخت شده) می گردد. در حالت طبیعی این مایع که صفرا نامیده می شود و برای کمک به بدن جهت هضم چربیها استفاده می شود. صفرا در کبد ساخته می شودد و سپس در کیسه صفرا ذخیره می شود تا وقتی که بدن نیاز به هضم چربیها پیدا کند. در این زمان کیسه صفرا منقبض می گردد و صفرا را با فشار به درون لوله ای به نام مجرای مشترک صفراوی که صفرا را به روده کوچک حمل می کند، می فرستد.
صفرا حاوی آب، کلسترول، چربی ها، نمکهای صفراوی، پروتئین ها و بیلی روبین است. نمکهای صفراوی با چربی ترکیب می شوند و بیلی روبین به صفرا و مدفوع رنگ زردی می دهد. اگر مایع صفرا حاوی میزان زیادی کلسترول، نمکهای صفراوی یا بیلی روبین باشد در شرایط خاصی می تواند به شکل سنگ سخت گردد.
دو نوع سنگ صفراوجود دارد، سنگهای کلسترولی و سنگهای رنگدانه ای هستند. سنگهای کلسترولی معمولاً زرد-سبز هستند و به طور اولیه از کلسترول سخت شده ساخته می شوند. حدود 80 درصد سنگهای صفراوی را شامل می گردند. سنگهای رنگدانه ای سنگهای کوچک و تیره ای هستند که از بیلی روبین ساخته می شوند. سنگهای صفراوی می توانند به اندازه دانه شن کوچک یا به اندازه یک توپ گلف بزرگ باشند. کیسه صفرا می تواند فقط یک عدد سنگ بزرگ و یا صد ها سنگ کوچک و یا به نسبه هر ترکیب دیگری را بسازد.
سنگهای صفراوی می توانند جریان طبیعی صفرا را (زمانی که در هر یک از مجراهای حمل کننده صفرا از کبد به روده قرار می گیرند) مسدود کنند. این مجاری شامل مجاری کبدی است که صفرا را از کبد خارج می کنند، مجرای کیسه ای که صفرا را به کیسه صفرا می برد و از آن خارج می کند (شبیه یک کوچه بن بست که ورود و خروج یک مسیر است ) و مجرای مشترک صفراوی که صفرا را از مجرای کیسه ای و مجاری کبدی به روده کوچک می برد ( شبیه یک سه راهی که در آن دو راه به یک راه بزرگتر ختم می شوند). صفرایی که در این مجاری گیر بیفتد می تواند باعث التهاب در کیسه صفرا، مجاری یا ندرتاً در کبد شود. سایر مجاری که به مجرای صفراوی مشترک باز می شوند شامل مجرای لوزالمعده ای است که آنزیمهای هضم کننده را از لوزالمعده خارج می نماید. اگر سنگ کیسه صفرا ورودی این مجرا را مسدود نماید، آنزیمهای هضم کننده در لوزالمعده گیر می افتند و باعث التهاب فوق العاده دردناکی به نام پانکراتییت سنگ صفرایی می شوند.
اگر هر یک از این مجاری به مدت زمان قابل توجهی مسدود گردند، ممکن است آسیب شدید و احتمالاً کشنده یا عفونت درکیسه صفرا، کبد یا لوزالمعده اتفاق بیافتد. علائم هشدار دهنده مشکلات جدی شامل: تب، یرقان و درد مداوم است.
چه چیزی باعث سنگ کیسه صفرا می شود.
سنگهای کلسترولی
دانشمندان معتقدند که سنکهای کلسترولی وقتی تشکیل می شوند که صفرا حاوی میزان زیادی کلسترول، میزان زیادی بیلی روبین یا نمکهای صفراوی ناکافی است یا وقتی که کیسه صفرا به دلایل دیگر آنگونه که باید تخلیه نمی شود.
سنگهای رنگدانه ای
علت سنگهای رنگدانه ای روشن نیست. این سنگها بیشتر در افرادی که دچار سیروز، عفونت مجاری صفراوی و اختلالات خونی ارثی مانند کم خونی داسی شکل ( که در آن بیلی روبین زیادی تشکیل می گردد) هستند تشکیل می شود.
سایر عوامل
اعتقاد بر این است که فقط حضور سنگهای صفراوی می تواند باعث تشکیل سنگهای صفراوی بیشتری گردد. به هر حال، سایر عواملی که همراه سنگهای صفراوی هستند به خصوص برای سنگهای کلسترولی مشخص گردیده اند.
- چاقی : چاقی یک عامل خطر عمده برای سنگ صفراوی بخصوص در خانمهاست. یک مطالعه بزرگ بالینی نشان داد که حتی اضافه وزن متوسط خطر تشکیل سنگهای صفراوی را افزایش می دهد. محتملترین علت این است که چاقی تمایل دارد میزان نمکهای صفراوی را در صفرا کاهش دهد و در نتیجه کلسترول بیشتری باقی بماند. چاقی تخلیه کیسه صفرا را نیز کاهش می دهد.
- هورمون استروژن: به نظر می رسد، استروژن اضافی در حاملگی، درمان جایگزین هورمونی یا داروهای جلوگیری از بارداری، سطح کلسترول را در صفرا افزایش و حرکت کیسه صفرا را کاهش می دهند که که این هر دو مورد می توانند منجر به سنگ صفراوی شوند.
- نژاد: بومیان آمریکا استعداد ژنتیکی برای ترشح میزان زیادی کلسترول در صفرا دارند. در حقیقت این افراد میزان بالاتری از سنگهای صفراوی در آمریکا را تشکیل می دهند.
- جنسیت: زنان 20 تا 60 ساله دو برابر مردان احتمال تشکیل سنگ صفراوی دارند.
- سن: افراد بالاتر از 60 سال احتمال بیشتری برای تشکیل سنگ صفراوی نسبت به افراد جوانتر دارند.
- داروهای پایین آورنده سطح کلسترول: داروهایی که سطح کلسترول را در خون کاهش می دهند در حقیقت میزان کلسترول تشکیل شده در صفرا را افزایش می دهند. این تغییر می تواند خطر سنگ صفراوی را افزایش دهد.
- دیابت: افرادی که دچار دیابت هستند عموماً دارای سطوح بالا از اسیدهای چربی به نام تری گلیسرید هستند. این اسیدهای چرب خطر سنگ صفرا را افزایش می دهند.
- کاهش وزن سریع: از آنجا که بدن چربی را طی کاهش وزن سریع متابولیزه می کند، این مسئله باعث می شود که کبد کلسترول اضافی را به درون صفرا ترشح نماید که می تواند باعث ایجاد سنگ صفراوی شود.
- روزه داری: روزه داری حرکات کیسه صفرا را کاهش می دهد و باعث تغلیظ زیاده از حد صفرا و کلسترول می شود که می تواند منجر به تشکیل سنگ صفراوی گردد.
چه کسانی در معرض خطر سنگهای صفراوی هستند؟
- زنان
- افراد بالای 60 سال
- بومیان آمریکا
- آمریکاییان مکزیکی تبار
- مردان و زنان دارای اضافه وزن
- افرادی که به سرعت یا به میزان زیادی وزن کم می کنند.
- زنان حامله، زنانی که درمان جایگزین هورمونی دریافت می نمایند و زنانی که از قرصهای جلوگیری از بارداری استفاده می کنند.
نشانه های سنگ صفراوی چیست؟
نشانه های سنگ صفراوی غالباً حمله سنگ صفراوی نامیده می شوند چرا که غالباً ناگهانی اتفاق می افتند. یک حمله معمول می تواند باعث موارد زیر شود:
- درد ثابت در ناحیه بالایی شکم که به سرعت افزایش می یابد و از 30 دقیقه تا چند ساعت طول می کشد.
- دردی مابین دو کتف.
- درد زیرکتف راست.
- تهوع و استفراغ
حمله سنگ صفراوی اغلب به دنبال یک غذای چرب و می تواند در شب اتفاق بیفتد.
اگر سنگ کیسه صفرا علامتدار شود لازم است که تحت درمان قرار گیرد و درمان آن شامل خارج کردن کیسه صفرا همراه با سنگهای داخل آن بوسیله عمل جراحی می باشد و هیچگونه دارویی قادر به حل کردن یا از بین بردن این گروه از سنگها نمی باشد.
برای خارج کردن سنگ کیسه صفرا دو روش وجود دارد: یکی روش جراحی باز است و دیگری روش جراحی بسته یا لاپاروسکوپی است که در بین مردم اصطلاحا به جراحی با لیزر معروف شده است.لازم به ذکر است که در این روش از لیزر استفاده نمی شود بلکه منبع نوری آن، نور سرد می باشد که باعث رواج این اصطلاح شده است. در این روش جراحی، مدت بستری کمتر است و میزان برش پوست، ناچیز است.
عدم درمان سنگ کیسه صفرا باعث عود علائم و گاهی التهاب کیسه صفرا و در مواردی تورم لوزالمعده میشود که بیماری بسیار خطرناکی است و می تواند باعث عوارض شدید و حتی مرگ شود و به دلیل این عوارض توصیه می شود که در درمان این بیماری، سهل انگاری نشود.
لازم به ذکر است که پس از خروج کیسه صفرا، مجاری صفراوی کبد بطور جبرانی متسع میشوند و عملکرد ذخیره ای کیسه صفرا را بعهده می گیرند.افرادی که دچار سنگ کیسه صفرا هستند تا قبل از جراحی باید از مصرف غذاهای چرب پرهیز کنند تا از بروز علائم جلوگیری شود ولی پس از عمل جراحی، نیاز به پرهیز وجود ندارد.
برای اشنایی با موارد تغذیه ای می توانید مطالب زیر را مطالعه نمایید:
http://www.tebyan.net/Index.aspx?pid=16374
http://www.tebyan.com/Nutrition_Health/dites/disease_dites/digestive/2006/3/12/16418.html

جراحی لاپاروسکوپی، جراحی سوراخ کلیدی نامیده شده است و منظور این است که از طریق سوراخهایی در جدار شکم و نه از طریق باز کردن شکم ، برای انجام عمل جراحی استفاده می‌شود . جراحی لاپاروسکوپی ، جراحی با حداقل تهاجم نیز خوانده می‌شود و در واقع شاخه‌ای از آندوسکوپی است(جراحی آندوسکوپی). از لحاظ پزشکی، این نوع جراحی فقط در مورد جراحی شکم و لگن به کار می‌رود. جراحی آندوسکوپی در قفسه سینه را جراحی توراکوسکوپی می نامند.
آزمایش‌های رادیولوژیک (اشعه X) و سونوگرافی قادرند بعضی بیماری‌های درون شکم و لگن را تشخیص دهند ولی هر کدام محدودیت‌های خاص خودشان را دارند. در بعضی مواقع، نیاز به یک تصویر واضح‌تر از درون شکم یا لگن داریم. قبلا در این شرایط پزشک با باز کردن شکم درون آن را دیده وامتحان میکردولی با استفاده از این تکنیک محتویات شکم و لگن شامل کبد، کیسه صفرا، آپاندیس، رحم، روده کوچک، تخمدان‌ها و لوله‌های رحم را می‌توان مستقیماً و بدون باز کردن شکم از طریق دستگاههای مخصوص لاپاروسکوپی مشاهده کرد.
لاپاروسکوپی چگونه انجام می‌شود؟
این عمل معمولاً در بیمارستان‌ها یا مراکز جراحی تحت بیهوشی عمومی (که بیمار بدون هوشیاری و احساس درد است) یا بی‌حسی نخاعی انجام می‌شود. ولی می‌توان آن را د ر برخی شرایط تحت بی‌حسی موضعی نیز انجام داد.
آماده کردن بیمار برای لاپاروسکوپی:
معده بیمار توسط یک لوله دهانی- معده‌ای (اروگاستریک) تخلیه می‌شود. یک سوند ادراری برای تخلیه ادرار کار گذاشته می‌شود. البته اگر عمل جراحی مربوط به قسمت فوقانی شکم باشد، کوتاه‌مدت و مختصر باشد یا بیمار بلافاصله قبل از عمل دفع ادرار داشته باشد ممکن است این کار انجام نشود. به علت این‌که تخت جراحی را در طول عمل برای تغییر موقعیت اعضای داخل شکم با نیروی جاذبه زمین، تغییر وضعیت و شیب می‌دهند، باید بیمار روی تخت محکم نگاه داشته شود. وسایل عمل جراحی باز (لاپاروتومی) باید در حین عمل حتماً در دسترس باشد چون ممکن است مجبور شوند عمل لاپاروسکوپی را به لاپاروتومی تبدیل کنند.
پر کردن فضای شکم از گاز مخصوص در طی لاپاروسکوپی:
محیط عمل باید دید کافی و فضای لازم را برای کار داشته باشد. با تزریق گاز به فضای شکم، دیواره شکم بلند می‌شود و فضای بزرگ‌تری برای عمل به وجود می‌آید. برای این کار یک سوزن از طریق یک برش کوچک روی پوست زیر ناف وارد می‌کنند و بعد از سوراخ کردن لایه‌های سطحی و عمقی دیواره شکم، سوزن را وارد فضای صفاقی می‌کنند. سپس فضای داخل صفاق را با فشاری حدود 10 تا 15 میلی‌متر جیوه از گاز دی‌اکسید کربن پر می‌کنند.
یک برش 1 تا 2 سانتی‌متری داده می‌شود تا بتوان لاپاروسکوپ را به داخل شکم فرستاد. موقعیت برش بستگی به نوع عمل دارد.
لاپاروسکوپ چیست؟
یک ابراز جراحی استریل شامل یک سیستم عدسی‌دار مرتبط به دوربین ویدیویی است. یک سیستم کابل فیبر نوری نور را از منبع به محل عمل منتقل می‌کند. به این ترتیب یک تصویر واضح از محل عمل ایجاد می‌شود. جراح می‌تواند از طریق ورودی‌های جانبی ابزارهای باریک 5 تا 10 میلی‌متری مورد نیاز را وارد شکم کند. این ابزارها شامل قیچی، انبرک و ... هستند که برای برداشتن نمونه از بافت‌ها، ترمیم، تخلیه کیست‌ها و ... به کار می‌روند و از طریق برش‌های کوچکی در قسمت تحتانی شکم وارد می‌شوند. با فرستادن لوله‌ای به نام تروکار به درون سوراخ می‌توان دوربین ویدیویی را به داخل شکم هدایت کرد. در واقع لاپاروسکوپ یک تلسکوپ مینیاتوری است با یک سیستم فیبر نوری که نور را به داخل شکم هدایت می‌کند. بزرگی آن به اندازه دو برابر یک خودنویس است.
قرار دادن پورت‌ها در لاپاروسکوپی:
محل قرارگیری پورت‌ها طبق یک استاندارد مشخص صورت می‌گیرد.
1- پورت دوربین باید بین دو پورت دیگر که جراح از طریق آن‌ها عمل را انجام می‌دهد باشد.
2- پورت‌های کاری، نسبت به پورت دوربین در وضعیت خارجی‌تر قرار می‌گیرند. همه پورت‌ها باید حداقل 8 سانتی‌متر از هم فاصله داشته باشند تا بین وسایل هر پورت تداخل ایجاد نشود.
وجوه تمایز روش لاپاروسکوپی از جراحی باز شکم:
اندازه برش‌ها در این روش بسیار کوچک‌تر است و در نتیجه اثر آن روی پوست کمتری‌ماند. مثلاً به جای یک برش 20 سانتی‌متری در جراحی برداشتن کیسه صفرا به روش سنتی، از 2 تا 5 برش 5 تا 10 میلی‌متری استفاده می‌شود.
این روش برای به حداقل رساندن خونریزی‌های جراحی و کاهش زمان بهبودی طراحی شده است.دردهای بعد از عمل در لاپاروسکوپی کمتر است و بیمار بعد از یک هفته می‌تواند به طور کامل به سر کارش برگردد.
معایب لاپاروسکوپی:
ابزار آن گران است و در همه بیمارستان‌ها وجود ندارد.
به مهارت زیادی نیاز دارد (به علت دید محدود، دشوار بودن هماهنگی چشم و دست و کاهش حس لامسه).
لاپاروسکوپی به چه منظور استفاده می‌شود؟
لاپاروسکوپ سال‌ها برای رشته ژینکولوژی (بیماری‌های زنان) استفاده می‌شد. ساخت دوربین‌های ویدیویی مینیاتوری مشوق تازه‌ای بود تا از لاپاروسکوپی استفاده‌های وسیع‌تری شود. با این دوربین‌ها جراح همان دیدی را دارد که جراح شکمِ باز دارد. جراح می‌تواند با هر دو دست کار کند و همکارش دوربین را نگه دارد و احشا را جابه‌جا نماید یا بکشد.به عنوان قانون هر عملی را که بتوان با جراحی شکم باز انجام داد با لاپاراسکوپی نیز می‌توان، ولی این بدان معنا نیست که آن عمل‌ها باید با لاپاروسکوپی انجام شود.
توصیه‌هایی به بیماران قبل از عمل لاپاروسکوپی:
حداقل 12 ساعت قبل از عمل نباید چیزی بخورید. خالی بودن معده به جلوگیری از استفراغ در حین عمل کمک می‌کند.
در صورتی‌ که موارد زیر شامل شما می‌شود حتماً قبل از عمل به پزشک اطلاع دهید:
حساسیت به داروها مانند بی‌حس‌کننده‌ها
مصرف داروهای خاص مانند ضد انعقاد ها و آسپرین
ابتلا به بیماری‌های خاص مانند مشکلات خونریزی
بارداری یا احتمال آن
قبل از عمل لاپاروسکوپی به این نکات هم توجه کنید:
اگر دارویی مصرف می‌کنید از پزشک بپرسید که روز قبل از عمل مصرف کنید یا نه.
هرگونه جواهرآلات، عینک و دندان مصنوعی را در خانه بگذارید.
نیم ساعت قبل از عمل مثانه خود را خالی کنید.
در اتاق عمل لاپاروسکوپی:
یک رگ از شما گرفته می‌شود تا داروها و مایعات به شما تجویز شود.
در صورتی که نیاز به بیهوشی عمومی باشد ، لوله‌ای وارد نای شما می‌شود یا ماسک اکسیژن متصل می‌شود تا تنفس به راحتی انجام شود. سوند (لوله نازک و قابل انعطاف) از طریق پیشابراه برای تخلیه مثانه کار گذاشته می‌شود. مقداری از موهای قسمت تحتانی شکم تراشیده می‌شود. ناحیه شکم و لگن با مواد ضد عفونی‌کننده تمیز می‌شود.
بعد از عمل لاپاروسکوپی
شما حدود یک تا چهار ساعت در اتاق ریکاوری می‌مانید تا کاملاً به هوش آیید. پرستار نبض و درجه حرارت بدن شما را مرتباً کنترل می‌کند.
اگر احساس درد یا تهوع دارید داروی مناسب از طریق سرم برایتان تجویز می‌شود. به محض این‌که پزشک اجازه نوشیدن مایعات دهد داروهایتان به صورت قرص به شما داده خواهد شد. این زمان متفاوت است و مثلا در مورد کیسه صفرا حدود 6 ساعت پس از عمل است.
به محض این‌که بتوانید مثانه خود را خالی کنید به شما اجازه رفتن به خانه داده خواهد شد. وگرنه توصیه می‌شود که همچنان در بیمارستان بمانید.
ممکن است دردی در ناحیه نای احساس کنید یا خشونت صدا داشته باشید. این امر به خاطر جایگذاری لوله درون نای است.


جراحی لاپاروسکوپی، جراحی سوراخ کلیدی نامیده شده است و منظور این است که از طریق سوراخهایی در جدار شکم و نه از طریق باز کردن شکم ، برای انجام عمل جراحی استفاده می‌شود . جراحی لاپاروسکوپی ، جراحی با حداقل تهاجم نیز خوانده می‌شود و در واقع شاخه‌ای از آندوسکوپی است(جراحی آندوسکوپی). از لحاظ پزشکی، این نوع جراحی فقط در مورد جراحی شکم و لگن به کار می‌رود. جراحی آندوسکوپی در قفسه سینه را جراحی توراکوسکوپی می نامند.
آزمایش‌های رادیولوژیک (اشعه X) و سونوگرافی قادرند بعضی بیماری‌های درون شکم و لگن را تشخیص دهند ولی هر کدام محدودیت‌های خاص خودشان را دارند. در بعضی مواقع، نیاز به یک تصویر واضح‌تر از درون شکم یا لگن داریم. قبلا در این شرایط پزشک با باز کردن شکم درون آن را دیده وامتحان میکردولی با استفاده از این تکنیک محتویات شکم و لگن شامل کبد، کیسه صفرا، آپاندیس، رحم، روده کوچک، تخمدان‌ها و لوله‌های رحم را می‌توان مستقیماً و بدون باز کردن شکم از طریق دستگاههای مخصوص لاپاروسکوپی مشاهده کرد.

لاپاروسکوپی چگونه انجام می‌شود؟
این عمل معمولاً در بیمارستان‌ها یا مراکز جراحی تحت بیهوشی عمومی (که بیمار بدون هوشیاری و احساس درد است) یا بی‌حسی نخاعی انجام می‌شود. ولی می‌توان آن را د ر برخی شرایط تحت بی‌حسی موضعی نیز انجام داد.

آماده کردن بیمار برای لاپاروسکوپی:
معده بیمار توسط یک لوله دهانی- معده‌ای (اروگاستریک) تخلیه می‌شود. یک سوند ادراری برای تخلیه ادرار کار گذاشته می‌شود. البته اگر عمل جراحی مربوط به قسمت فوقانی شکم باشد، کوتاه‌مدت و مختصر باشد یا بیمار بلافاصله قبل از عمل دفع ادرار داشته باشد ممکن است این کار انجام نشود. به علت این‌که تخت جراحی را در طول عمل برای تغییر موقعیت اعضای داخل شکم با نیروی جاذبه زمین، تغییر وضعیت و شیب می‌دهند، باید بیمار روی تخت محکم نگاه داشته شود. وسایل عمل جراحی باز (لاپاروتومی) باید در حین عمل حتماً در دسترس باشد چون ممکن است مجبور شوند عمل لاپاروسکوپی را به لاپاروتومی تبدیل کنند.

پر کردن فضای شکم از گاز مخصوص در طی لاپاروسکوپی:
محیط عمل باید دید کافی و فضای لازم را برای کار داشته باشد. با تزریق گاز به فضای شکم، دیواره شکم بلند می‌شود و فضای بزرگ‌تری برای عمل به وجود می‌آید. برای این کار یک سوزن از طریق یک برش کوچک روی پوست زیر ناف وارد می‌کنند و بعد از سوراخ کردن لایه‌های سطحی و عمقی دیواره شکم، سوزن را وارد فضای صفاقی می‌کنند. سپس فضای داخل صفاق را با فشاری حدود 10 تا 15 میلی‌متر جیوه از گاز دی‌اکسید کربن پر می‌کنند.
یک برش 1 تا 2 سانتی‌متری داده می‌شود تا بتوان لاپاروسکوپ را به داخل شکم فرستاد. موقعیت برش بستگی به نوع عمل دارد.

لاپاروسکوپ چیست؟
یک ابراز جراحی استریل شامل یک سیستم عدسی‌دار مرتبط به دوربین ویدیویی است. یک سیستم کابل فیبر نوری نور را از منبع به محل عمل منتقل می‌کند. به این ترتیب یک تصویر واضح از محل عمل ایجاد می‌شود. جراح می‌تواند از طریق ورودی‌های جانبی ابزارهای باریک 5 تا 10 میلی‌متری مورد نیاز را وارد شکم کند. این ابزارها شامل قیچی، انبرک و ... هستند که برای برداشتن نمونه از بافت‌ها، ترمیم، تخلیه کیست‌ها و ... به کار می‌روند و از طریق برش‌های کوچکی در قسمت تحتانی شکم وارد می‌شوند. با فرستادن لوله‌ای به نام تروکار به درون سوراخ می‌توان دوربین ویدیویی را به داخل شکم هدایت کرد. در واقع لاپاروسکوپ یک تلسکوپ مینیاتوری است با یک سیستم فیبر نوری که نور را به داخل شکم هدایت می‌کند. بزرگی آن به اندازه دو برابر یک خودنویس است.

قرار دادن پورت‌ها در لاپاروسکوپی:
محل قرارگیری پورت‌ها طبق یک استاندارد مشخص صورت می‌گیرد.
1- پورت دوربین باید بین دو پورت دیگر که جراح از طریق آن‌ها عمل را انجام می‌دهد باشد.
2- پورت‌های کاری، نسبت به پورت دوربین در وضعیت خارجی‌تر قرار می‌گیرند. همه پورت‌ها باید حداقل 8 سانتی‌متر از هم فاصله داشته باشند تا بین وسایل هر پورت تداخل ایجاد نشود.

وجوه تمایز روش لاپاروسکوپی از جراحی باز شکم:
اندازه برش‌ها در این روش بسیار کوچک‌تر است و در نتیجه اثر آن روی پوست کمتری‌ماند. مثلاً به جای یک برش 20 سانتی‌متری در جراحی برداشتن کیسه صفرا به روش سنتی، از 2 تا 5 برش 5 تا 10 میلی‌متری استفاده می‌شود.
این روش برای به حداقل رساندن خونریزی‌های جراحی و کاهش زمان بهبودی طراحی شده است.دردهای بعد از عمل در لاپاروسکوپی کمتر است و بیمار بعد از یک هفته می‌تواند به طور کامل به سر کارش برگردد.

معایب لاپاروسکوپی:
ابزار آن گران است و در همه بیمارستان‌ها وجود ندارد.
به مهارت زیادی نیاز دارد (به علت دید محدود، دشوار بودن هماهنگی چشم و دست و کاهش حس لامسه).

لاپاروسکوپی به چه منظور استفاده می‌شود؟
لاپاروسکوپ سال‌ها برای رشته ژینکولوژی (بیماری‌های زنان) استفاده می‌شد. ساخت دوربین‌های ویدیویی مینیاتوری مشوق تازه‌ای بود تا از لاپاروسکوپی استفاده‌های وسیع‌تری شود. با این دوربین‌ها جراح همان دیدی را دارد که جراح شکمِ باز دارد. جراح می‌تواند با هر دو دست کار کند و همکارش دوربین را نگه دارد و احشا را جابه‌جا نماید یا بکشد.به عنوان قانون هر عملی را که بتوان با جراحی شکم باز انجام داد با لاپاراسکوپی نیز می‌توان، ولی این بدان معنا نیست که آن عمل‌ها باید با لاپاروسکوپی انجام شود.

توصیه‌هایی به بیماران قبل از عمل لاپاروسکوپی:
حداقل 12 ساعت قبل از عمل نباید چیزی بخورید. خالی بودن معده به جلوگیری از استفراغ در حین عمل کمک می‌کند.
در صورتی‌ که موارد زیر شامل شما می‌شود حتماً قبل از عمل به پزشک اطلاع دهید:
حساسیت به داروها مانند بی‌حس‌کننده‌ها
مصرف داروهای خاص مانند ضد انعقاد ها و آسپرین
ابتلا به بیماری‌های خاص مانند مشکلات خونریزی
بارداری یا احتمال آن

قبل از عمل لاپاروسکوپی به این نکات هم توجه کنید:
اگر دارویی مصرف می‌کنید از پزشک بپرسید که روز قبل از عمل مصرف کنید یا نه.
هرگونه جواهرآلات، عینک و دندان مصنوعی را در خانه بگذارید.
نیم ساعت قبل از عمل مثانه خود را خالی کنید.

در اتاق عمل لاپاروسکوپی:
یک رگ از شما گرفته می‌شود تا داروها و مایعات به شما تجویز شود.
در صورتی که نیاز به بیهوشی عمومی باشد ، لوله‌ای وارد نای شما می‌شود یا ماسک اکسیژن متصل می‌شود تا تنفس به راحتی انجام شود. سوند (لوله نازک و قابل انعطاف) از طریق پیشابراه برای تخلیه مثانه کار گذاشته می‌شود. مقداری از موهای قسمت تحتانی شکم تراشیده می‌شود. ناحیه شکم و لگن با مواد ضد عفونی‌کننده تمیز می‌شود.
بعد از عمل لاپاروسکوپی
شما حدود یک تا چهار ساعت در اتاق ریکاوری می‌مانید تا کاملاً به هوش آیید. پرستار نبض و درجه حرارت بدن شما را مرتباً کنترل می‌کند.
اگر احساس درد یا تهوع دارید داروی مناسب از طریق سرم برایتان تجویز می‌شود. به محض این‌که پزشک اجازه نوشیدن مایعات دهد داروهایتان به صورت قرص به شما داده خواهد شد. این زمان متفاوت است و مثلا در مورد کیسه صفرا حدود 6 ساعت پس از عمل است.
به محض این‌که بتوانید مثانه خود را خالی کنید به شما اجازه رفتن به خانه داده خواهد شد. وگرنه توصیه می‌شود که همچنان در بیمارستان بمانید.
ممکن است دردی در ناحیه نای احساس کنید یا خشونت صدا داشته باشید. این امر به خاطر جایگذاری لوله درون نای است.