پرسش

سلام
من فکر می کنم اعتماد به نفس ندارم چون حتی توان داخل شدن به یک مغازه رو به تنهایی ندارم همچنین فکر میکنم افسرده و نا امید شدم از چیزی لذت نمیبرم اینده برام مبهم گاهی شبا ارزو میکنم از خواب پا نشم.همین طور میدونم ضعف های احساسی و مهارتی دارم یعنی فوق العاده احساساتی زودرنج هستم تو اجتماعات به راحتی با دیگران نمیتونم ارتباط برقرار کنم.به پدر مادرم این مشکلات رو گفتم و گفتم باید به روانشناس مراجعه کنم نظرشون این روانشناسا هیچی نمیفهمن و من دلیلی برای افسردگی ندارم چون اونا تو زندگی چیزی کم نمیذارن! حتی وقتی به مادرم گفتم من اعتماد به نفس ندارم گفت "من اعتماد به نفس دارم این چیزاو نمیفهمم با حالت تمسخر و خنده"!واقعا نمیدونم چی کار کنم کتاب خوندن کمکم نمیکنه و دیگه کم آوردم!

پاسخ

با سلام.
چنانچه بتوانید والدین خود را راضی کنید که شما به روان شناس مراجعه کنید، مهم ترین اقدامی است که می توانید انجام دهید. شاید والدین شما اطلاعات کامل و دقیقی از نقش روان شناس ندارند و چنانچه مشاهده کنند که مراجعه ی شما به روان شناس بر شما تأثیر خوب گذاشت، احتمالاً نظر آنها عوض می شود.
به یاد داشته باشید مهارت «ابراز وجود» و «جرأت ورزی» به مرور زمان به دست می آید و نیاز به تمرین و تشویق دارد که تمرین با شماست. ان شاءا... روان شناس هم نقش تشویق کننده ی شما را به عهده خواهد گرفت. همین که شما واقع بینانه مشکل خود را شناخته اید، خودش می شود یک شروع بسیار خوب.
یادتان باشد همین که وارد مغازه شوید خودش یک گام خوب است. حالا اگر یک چیز را قیمت کنید، می شود قدم دوم. بعد یک چیز کوچک را بخرید؛ می شود گام سوم. فقط این کارها را خیلی پیچیده و عجیب و غریب نکنید.
می توانید چشمان خود را ببندید و خود را در حالتی تصور کنید که در حال خرید از یک سوپر مارکت بزرگ هستید. برای چند نفر صحبت می کنید و ... این حق شماست که این تصورات را داشته باشید. کسی نمی تواند مانع آن شود.
خدانگهدار