پرسش

سلام وقتتون به خیر. ببخشید من در مورد توسل به ائمه ابهام دارم. نظر اهل سنت به نظرم به عقل نزدیک تره که میگن فقط از خدا باید خواست و در سنت پیامبر و اهل بیت هم توسل به این صورتی که الان شیعیان انجام میدن و در مراسمات مذهبی می بینم بیشتر ذکر ائمه هست تا ذکر خدا. مطالعاتی در این باره داشتم که به آیه ابتغوا وسیله ... و احادیثی در این زمینه اشاره میشه که توصیه شده به و اسطه قرار دادن پیامبر و ائمه. اما این توسلات الان شیعیان که واسطه قرار نمیدن مستقیم مثلا از حضرت ابوالفضل شفا می‌خوام به شرک نزدیکه...
دنبال بهترین و کامل ترین کتاب در این زمینه هستم کتاب ی که علمی و حدیثی و تاریخی و مستدل بتونه حتی اهل سنت رو قانع کنه. اگر معرفی کنین ممنون میشم.

پاسخ

با سلام و عرض تحیت.
دوست محترم!
کتابی که بطور خاص به این موضوع پرداخته باشد، سراغ نداریم، خصوصا که بهترین و کاملترین هم باشد.
این موضوع را می‌توانید در کتب کلامی و اعتقادی و یا حتی ذیل همان آیه شریفه «وابتغوا الیه الوسیله» در کتب تفسیری پیگری فرمایید.
اگر آیه "وابتغوا الیه الوسیلة" برای جواب مسأله کافی است - یعنی دلیل نقلی و تعبدی کفایت می‌کند - واسطه قرار دادن پیامبر و اهل بیت (علیهم السلام) هیچ منع شرعی ندارد، زیرا از نظر مصداق نیز یکی از مصادیق "وسیله" در همین آیه شریفه، حضرات معصومین هستند. اصل واسطه قرار دادن هم که منع عقلی ندارید زیرا اصلا با شرک و...، متفاوت است و دو موضوع جداگانه هستند.
این تعصبات مذهبی اهل سنت است که نمی‌خواهند باور صحیح شیعه را بپذیرند و می‌خواهند طبق برداشت خودشان، آنچه تعصب اقتضاء می‌کند را به شیعه نسبت داده و آن را در نظر دیگران تضعیف کنند.
اعتقاد شیعه صحیح و مطابق معیارهای شرعی است.
بله، ممکن است در بین مردم، موضوع بطور علمی مطرح نشود و کسی تصور کند با گفتن یا اباالفضل، منظور این است که بطور مستقیم از خود حضرت اباالفضل، تقاضا شده است؛ در حالی که چنین نیست و همان فرد نیز با اعتقاد به توحید، متوسل به حضرت اباالفضل می شود؛ یعنی منظورش این است که حضرت اباالفضل به درگاه الهی واسطه شوند تا او به حاجتش برسد و یا این که در درگاه الهی، حضرت اباالفضل را به عنوان آبرودار و صاحب مقام، واسطه می‌کند تا خداوند به آبرو و مقام حضرت اباالفضل، حاجتش را برآورده کند. کافی از عوام‌ترین مردمی که توسل می‌جویند بپرسید مرادت چیست؟
اما اگر مسأله را از منظر عقلی بخواهید، آن هم پاسخ‌های روشنی دارد، که اگر خواستید در خدمت هستیم. اجمالش این که ارتباط مستقیم با خدای متعالی که نامتناهی است و "لیس کمثله شیء" است؛ "أحد" است، یعنی دویی برای او قابل تصور نیست، نه این که صرفا دومی ندارد؛ "أکبر من أن یوصف" است، یعنی به تصور نمی‌آید، ارتباط مستقیم با چنین خدایی چگونه ممکن است!؟ انسان برای ارتباط باید، ولو به اجمال، بعضی اوصاف او را بداند؛ والا نخواهد دانست او از چه خوشش می‌آید و از چه بدش می‌آید؟ خدای متعال برای رفع این مشکل انسانهایی را آفرید که بدون آن که ذات و حتی صفات الهی را محدود کنند، مظهری برای خدا باشند تا انسان با وساطت ایشان بتواند دریابد که خدا از او چه می‌خواهد و چه پاسخی به خواست انسان می‌دهد. به عبارت دیگر، تنها با وساطت ایشان است که انسان امکان ارتباط با خدا را می‌یابد. این روح توسل به اولیاء الهی در ارتباط با خدا است، که اگر در تعالیم وحیانی و روایات اهل بیت نبود، جایی از دین کمبود داشت، و چه بخواهیم و چه نخواهیم ما را به تصویرسازی از خدا وادار می‌کرد، و تصوراتی شرک‌آلود برای ما بوجود می‌آورد.
پیروز باشید.
موسسه ذکر ـ قم.
باستانی.