پرسش

با عرض سلام و احترام بنده دو دختر دارم یکی 12 ساله و دیگری سه ساله. مشکل فعلی ما با دختر بزرگم است که به نظر ما چند مشکل دارد و واقعاً نمی دانیم چگونه با او برخورد کنیم. یکی اینکه من و خانمم هر دو به مقید به احکام و مسائل مذهبی هستیم و دخترم تا کلاس سوم هم با اشتیاق چادر می پوشید اما به مرور زمان چادر را کنار گذاشته و حتی نسبت به نماز و روزه نیز کاهلی می کند. مشکل دیگر او پرخاشگری و عدم احترام به بزرگترهاست، گاهی وقت ها خواهر کوچکترش سر به سر او می گذارد ولی مثل اینکه او هنوز نمی داند خواهرش تنها سه سال دارد و مدام با او لجبازی می کند. مشکل دیگر این است که بیشتر اوقاتش را پای سریال های تلویزیون می گذارد و هیچ مدیریتی در زمان ندارد. ضمن اینکه دختر باهوشی است. در ضمن ما از ابتدا در شیراز زندگی می کردیم ولی حدود یکسال است که بواسطه شغل بنده ما در استان خوزستان ساکن هستیم. لطفاً تا حد امکان ما را راهنمایی فرمائید. بسیار سپاسگزارم.

پاسخ

باسلام
پدر گرامی نوجوانی دوره ای است که با بحران‌ها و تعارض‌هایی برای دختر همراه است. بحران هویت اصلی‌ترین کشمکشی است که نوجوان در درون خود احساس می‌کند. 
دختر نوجوان به دنبال شناخت خودش در همه حوزه‌های زندگی و دست یافتن به یک هویت مستقل است. لذا مشاهده این دست رفتارها تا حد زیادی قابل انتظار است.
توجه کنید من احساس می کنم شما تا حدی در برابر دختران احساس اتتیصال دارید و نمی دانید چه کار کنید؟ ولی باید بدانید که اولا نوجوانی شرایط خاص خود را دارد و در ثانی فرزندان ما ویژگی های منحصر به فرد خود را دارند که ما والدین موظفیم این ویِژگی ها را درک کنیم و بپذیریم.
پس در گام اول در زمینه نوجوانی خصوصا نوجوانی دختران خوب مطالعه کنید.
در ثانی در مورد روشهای تربیتی نوجوانان هم کسب اطلاعات کفی بنمایید.  انتخاب محدوده آزادی می‌تواند یکی از سخت‌ترین وظایف پدر و مادرها باشد. برای مثال در سنین نوجوانی دوستان و همسالان برای فرد اهمیت زیادی پیدا می‌کنند ممکن است نوجوان برای پذیرفته شدن و احساس تعلق، همنوایی، شبیه شدن با آن‌ها را انتخاب کند. به طوری که بودن در میان همسالان و تشابه با آنان به یک نیاز اساسی در دوران نوجوانی تبدیل می‌شود. فراهم کردن امکان آزادی و استقلال بیشتر همراه با نظارت صحیح و متعادل می‌تواند در این زمینه موثر باشد.
همچنین همانطور که گفتم فرزندتان را آن‌طور که هست، بپذیرید، نه آن‌گونه که می‌تواند باشد .
اگر می‌خواهیم فرزندان‌مان، خود را انسان‌هایی با ارزش تصور کنند ، باید آنان را با تمام کاستی‌های‌شان بپذیریم. ما باور داریم که برای فرزندان‌مان، ارزش قائلیم و گاهی نیز آن را بازگو می‌کنیم اما بیش‌تر وقت‌ها، رفتار ما با گفتارمان تناسب ندارد. ما باید به آنان ثابت کنیم بدون توجه به این‌که چگونه عمل می‌کنند، برای آنان به عنوان یک فرد، ارزش قائلیم. 
دختر نوجوان در این سن و سال، با یک به هم‌ریختگی درونی و بیرونی روبه‌ورست. این احساس را که به او دست داده، دوست ندارد و به همین دلیل، احساس خود را روی اطرافیان، فرافکنی می‌کند.
 توجه کنید والدین یک دختر نوجوان باید صبر و شکیبایی زیادی داشته باشند . باید دیدگاهی وسیع داشته باشند و او را به شکلی که لازم است، درک‌ کنند. والدین می‌توانند اعتماد و اطمینان دخترشان را نسبت به خود، بیش‌تر کنند و برای رسیدن به این مهم، لازم است که سرنخ‌های احساسی و عاطفی او را پیدا کنند.
والدین مدیر و دانا، خشم دخترشان را در این مرحله از زندگی، به حساب در حال رشد بودن او می‌گذارد. البته گاهی وقت‌ها والدین باید به دخترش بیاموزد که خشمش را کنترل کند. اینکه بیاموزیم خود را کنترل کنیم، بخشی از برنامه‌ی رسیدن به بلوغ و بزرگی است.
 
ضمن اینکه برای آنکه در دوران نوجوانی دخترمان، به او نزدیک‌تر بمانیم، باید در کنار او و با او تغییر کنیم. این بدان معناست که روش‌های مقتدرانه را کنار بگذاریم و رفتاری دوستانه‌تر در قبال دخترمان در پیش بگیریم.
 

برای آنکه به دختران‌مان نزدیک‌تر شویم، لازم است به آنان، آزادی بیش‌تری بدهیم و مسوولیت‌های جدیدی را به آنان واگذار نماییم.
با تشکر از تماس شما