پرسش

آیا می توان با امام زمان در ارتباط بود یا از ایشان سوالی پرسید؟

پاسخ

اصلاً بنا نیست امام زمان به طور مستقیم با شیعیان خودش اعمّ از خوب یا بد در ارتباط مستقیم باشد به این معنى كه مستقیماً به حضور او برسند. به جز در مواردى استثنایى كه خود حضرت این افتخار را براى لحظاتى به برخى از دوستان و شیعیان خود داده‏اند. هر چند همه مردم و به طور خاص محبّین و شیعیان آن حضرت به نحو غیر مستقیم از الطاف و بركات و هدایت‏هاى آن حضرت بهره‏مند مى‏شود، (نهج البلاغه، خطبه 146، ینابیع المودة، ج 2، ص 217). اگر مانعى وجود نداشت قهراً آن حضرت به طور مستقیم در ارتباط با مردم مى‏بود لكن خداوند كه افعالش بر طبق مصالح و در نهایت استحكام است، آن حضرت را از دیده‏ها پنهان نگه داشته است. ملاقات با امام زمان علیه‏السلام و دیگر اولیاى الهى، نیاز به سنخیت با آنان دارد و به دست آوردن سنخیت با اولیاى الهى، نیاز به تحقق دو بعد (معرفت و عمل) دارد. اگر كسى خود را به اولیاى الهى شبیه نمود، به لقاى آنان نیز واصل خواهد شد. نوریان مر نوریان را طالبند ناریان مر ناریان را جاذبند ناگفته نماند كه ما مكلف به ارتباط به معناى ملاقات و دیدار امام زمان علیه‏السلام نیستیم. آن چه وظیفه ماست، تشبّه به آن بزرگواران و پیمودن راه آنان است. ما باید در همه حال، سرباز آماده آن حضرت بوده، همواره در خدمت او باشیم. این مسئله را آیه 200 سوره آل عمران چنین بیان مى‏كند: «اى كسانى كه ایمان آورده‏اید! صبر كنید و یكدیگر را به صبر وادارید و مرابطه نمایید وتقوا و خداترسى را پیشه سازید؛ باشد كه رستگار شوید». امام باقر علیه‏السلام در تفسیر این آیه مى‏فرماید: «صبر كنید بر اداى فرایض (یعنى در انجام تكالیف الهى، استقامت داشته باشید) و در برابر دشمنان، پایدارى كنید و با امامتان (كه انتظارش را مى‏كشید)، مرابطه نمایید». خوب است بدانیم كه امام زمان علیه‏السلام، شدیداً به شیعیان خود عشق مى‏ورزد؛ بلكه علاقه آن حضرت به شیعیان و دوستانش، خیلى بیشتر از علاقه‏اى است كه ما نسبت به آن حضرت داریم. وى همواره براى شیعیان خود دعا مى‏كند. از آن حضرت، چنین نقل شده است: «ما هرگز در رعایت احوال شما كوتاهى نمى‏كنیم و شما را از یاد نمى‏بریم». آن چه بر ما بایسته است، جلب رضایت آن بزرگوار است. پیوستگى با او، یعنى مطیع او بودن. آن چه در روایات زیاد سفارش شده، انتظار فرج است. ما باید ارتباط معنوى خود را با امام زمان علیه‏السلام، با عمل به دستورات آن حضرت و انتظار فرج، به معناى واقعى ثابت و مستدام نگه داریم. از این‏رو، بسیار به جاست كه خصوصیات منتظر واقعى حضرت مهدى علیه‏السلام را بدانیم و سپس آن را در خود عملى كنیم. رسول خدا فرمود: «برترین عبادات، انتظار ظهور و فرج است» وظیفه منتظر امام زمان علیه‏السلام، این است كه مانند یك منتظر واقعى زندگى كند. وقتى انسان حقیقتا منتظر كسى باشد، تمام رفتار و اعمالش، نشان از منتظر بودن او دارد. به عنوان مثال، اگر منتظر میهمان باشد، حتما خانه را تمیز و مرتب و وسایل پذیرایى را آماده مى‏كند و با لباس مرتب و چهره‏اى شاداب، در انتظار مى‏ماند. چنین كسى، مى‏تواند ادعا كند كه منتظر میهمان است؛ اما كسى كه نه خانه را مرتب كرده، نه وسایل پذیرایى را آماده كرده، نه لباس مرتب و تمیزى پوشیده و نه اصلاً به فكر میهمان است، اگر ادعا كند كه در انتظار میهمان بوده، همه بر گزافه‏گویى او خواهند خندید! لاف عشق و گله از یار، زهى لاف خلاف عشق بازان، چنین مستحق هجرانند بنابراین، انتظار قبل از آن كه از ادعاى انسان فهمیده شود، از رفتار و كردار او فهمیده مى‏شود. نمى‏توان هر كسى را كه ادعاى دوستى و ولایت امام زمان را دارد، در شمار دوستان و منتظران او قلمداد نمود! آرى، «مشك آن است كه خود ببوید؛ نه آن كه عطار بگوید». روشن است كه منتظر واقعى امام زمان علیه‏السلام، باید رفتارش به گونه‏اى باشد كه هر لحظه منتظر ظهور امام زمان علیه‏السلام باشد؛ یعنى در هر لحظه كه این خبر را به او بدهند، خوشحال شود و آماده یارى آن حضرت باشد و با مال و جان خویش، جهاد كند و خود را در راه آن حضرت، فدا نماید. منتظر واقعى، اهل گناه و دل‏بستگى به دنیا نیست؛ زیرا چنین كسى نمى‏تواند از وابستگى‏ها، دل‏بستگى‏ها و آلودگى‏ها دست بردارد و آماده خدمت در جهت اهداف مقدس امام زمان علیه‏السلام باشد. با توجه به نكات ذكر شده، مى‏توان بعضى از وظایف منتظران امام زمان‏علیه‏السلام را چنین ذكر كرد: 1. معرفت‏: اولین شرط انتظار، معرفت است؛ تا انسان میهمان خود را نشناسد و از خصوصیات خوب او مطلع نباشد، منتظر او نخواهد شد. تنها هنگامى انسان در انتظار كسى مى‏نشیند كه او را خوب بشناسد؛ اما اگر انسان كسى را نشناسد و بداند كه آن شخص خواهد آمد، برایش اهمیتى نخواهد داشت و منتظر او نخواهد ماند. در مورد انتظار امام زمان علیه‏السلام هم چنین است. كسانى كه آن حضرت را نمى‏شناسند (مانند كفار و یا اهل ادیان دیگر)، هرگز انتظار او را نمى‏كشند؛ اما كسانى كه او را مى‏شناسند و ارزش و مقام او را مى‏دانند، منتظر او مى‏مانند. كسانى كه امام زمان را نمى‏شناسند - اگر چه به ظاهر مسلمان باشند - چنانچه در این حال بمیرند، در حال جاهلیت از دنیا رفته‏اند؛ چنان‏كه پیامبر اكرم صلى‏الله‏علیه‏وآله فرمود: «هر كس بمیرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلیت از دنیا رفته است». بنابراین، اولین شرط انتظار، ایجاد معرفت در مورد امام زمان علیه‏السلام است و طبیعى است كه هر مقدار معرفت انسان نسبت به آن حضرت بیشتر باشد، ارزش او را بیشتر درك كرده، به عظمت او بیش از پیش، پى خواهد برد و بیشتر تشنه وجود آن حضرت خواهد شد؛ در حالى كه افراد جاهل و ناآگاه به ارزش آن حضرت، هرگز احساس تشنگى و عطش نسبت به وجود مقدس وى، نخواهند داشت و بدین جهت، از زمره منتظران بیرون هستند!. موفق باشید.