قصد داریم روش ساخت یك سینی سرامیك یا چینی را با استفاده از بشقاب یا لیوان‌هایی كه شكسته یا دیگر قابل استفاده نیستند به شما آموزش دهیم. برای این كار لازم است وسایل زیر را تهیه كنید:

قلم‌موی رنگ، یك ظرف برای مخلوط كردن مواد، دستكش یكبار مصرف، سینی مناسب برای چسباندن موزاییك‌ها (چینی‌های‌شكسته)، رنگ آكریلیك، ظروف چینی مستهلك، چسب مخصوص چسباندن سرامیك‌ها، چكش، مروارید یا مهره‌های تزئینی، پودر مِل و کمی گچ . ماله.

طرز تهیه: برای شروع لازم است بشقاب‌ها یا ظروف ترك‌خورده و شكسته و به‌درد نخور خود را در پارچه‌ای گذاشته و آنها را با چکش خرد كنید تا قطعاتی از سرامیك یا همان چینی به دست آید.

1- طرح مورد نظر خود را روی سینی بكشید. می‌توانید طرح‌تان را با كاربن‌های رنگی روی سینی انتقال دهید. ما برای این این سینی از طرح یک قوری استفاده کرده​ایم

2- قطعات شكسته شده ظروف را با چسب روی كار بچسبانید. برای بهتر شدن كار لازم است قطعات را طوری كنار هم قرار دهید تا با طرح کشیده شده منطبق شود، طوریکه از طرحمان بیرون نزند

3- كمی از پودر مل و گچ را با آب و رنگ مخلوط كرده تا خمیری یكدست به دست آید. سپس با ماله لابه‌لای كاشی‌‌ها را پرکنید

4- از قطعات سرامیك سفید، برای كنار طرحتان استفاده كنید و درنهایت با سلیقه خود آنها را رنگ‌آمیزی كنید

5 ـ دور طرح را با قلم‌مو و رنگ آکریلیک دورگیری کنید تا طرحتان بهتر دیده شود

6- از مهره‌ها یا مرواریدهای رنگی برای چسباندن كنار طرحتان می‌توانید استفاده كنید.

عیدی گرفتن و عیدی دادن سال‌هاست كه جزء لاینفك جشن نوروزی ماست. سابقه‌اش هرچند كه در متون مختلف، یكسان نیامده، اما به هر حال به سال‌های دور برمی‌گردد، تا جایی كه می‌گویند رسم سكه عیدی دادن به 400 سال قبل از میلاد و دوران داریوش دوم و دربار او می‌رسد. هر چه كه بوده دست‌كم در حافظه همه ما عیدی دادن مانند چیدن سفره هفت‌سین حك شده و گریزی از آن نیست.

ساده‌ترین، بی‌دغدغه‌ترین و شاید كاربردی‌ترین عیدی‌ای كه اتفاقا خیلی هم مرسوم است، شامل این می‌شود كه پاكتی بردارید و مبلغی بسته به جیب و میزان ارتباط شما با گیرنده عیدی، در آن بگذارید و روی پاكت هم جملاتی با سلیقه خودتان خطاب به شخص گیرنده بنویسید و تمام!

هیچ كس از پول بدش نمی‌آید، اما ناگفته نماند همیشه و برای همه، عیدی از نوع اسكناس جذاب نیست. شاید پدر یا مادر خانواده كه اغلب سلیقه‌ای متفاوت از فرزندانشان دارند، پول را عیدی مناسبی در نظر بگیرند، اما هیچ‌وقت دوستان نزدیك و كسانی كه همسن و سال محسوب می‌شوند، به یكدیگر پول عیدی نمی‌دهند.

شاید به این خاطر است كه پول عیدی دادن، خیلی دم‌دستی به نظر می‌رسد، در حالی كه یكی از شاخص‌های هر هدیه‌ای این است كه هدیه‌دهنده برای تهیه‌اش وقت و زمانی به خرج دهد و زحمتی بكشد.

عیدی گرفتن كاملا سلیقه‌ای است. اغلب كسانی هم كه به فكر گرفتن عیدی هستند همه تلاششان این است كه بهترین عیدی را هدیه بدهند و شاید با همین حساسیت سعی می‌كنند به شكلی بفهمند طرف مقابلشان به چیزی علاقه یا احتیاج دارد. اما بعضی‌ها این وسط به جای این‌كه ذوق و سلیقه به خرج دهند، به طور مستقیم از همان فرد سوال می‌كنند كه چه عیدی‌ای را می‌پسندد.

این شكل عیدی گرفتن یا عیدی دادن بی‌حسن نیست، خصوصا كه عیدی‌دهنده و گیرنده در واقع 2 طرف معامله‌ای قرار می‌گیرند كه هر دو راضی به نظر می‌رسند، اما در نظر افراد خوش‌ذوق این نوع تبادلات عیدی بدترین نوع عیدی محسوب می‌شود.

بهانه‌هایی مثل این‌كه نمی‌دانم سلیقه‌اش چیست، هر چی می‌گیرم خوشش نمی‌آید، همون بهتر كه از خودم پرسید و او سلیقه مرا نمی‌داند، از سوی 2 طرف معمولا مطرح می‌شود در حالی كه همه لذت عیدی گرفتن به غیرمنتظره بودنش است و همه احترام و علاقه‌ای كه 2 نفر برای هم قائل هستند در همین جمله خلاصه می‌شود كه هر چه از دوست رسد نیكوست.

البته این نوع عیدی گرفتن اغلب در میان دوستان، همسران و كسانی كه خیلی به هم نزدیك هستند، اتفاق نمی‌افتد و معمولا بین والدین و فرزندان باب است؛ خصوصا فرزندانی كه منتظر فرصت خرید چیزی هستند، عید را بهانه می‌كنند تا والدینشان را بی‌چون و چرا قانع كنند. با این وجود همه زیبایی عیدی دادن در این است كه شما را به كمی فكر وادارد و همه لذت عیدی گرفتن در غیرمنتظره بودنش است.

بی‌تردید خرید عیدی برای كودكان بیشتر از هر گروه سنی دیگری لذتبخش است، خصوصا كه این لذت معمولا بلافاصله بعد از دریافت بسته عیدی در حركات و نگاه آنها خودش را نشان می‌دهد.

اگر اولین گزینه شما برای عیدی دادن به یك كودك پول است، گزینه مناسبی نیست. هرچند كه اغلب بچه‌ها به معجزه پول برای به دست آوردن خواسته‌هایشان آشنا هستند، اما با این كار خودتان را از شریك شدن در شادی صادقانه آنها هنگام باز كردن بسته عیدی محروم می‌كنید. عیدی‌هایی مانند پول یا طلا به شكلی هستند كه به نظر می‌رسد برای جلب نظر پدر یا مادر كودك خریده می‌شود، در حالی كه بهتر است عیدی بچه‌ها از جنس خودشان باشد. دنیای بچه‌ها با همه پیچیدگی‌هایش خیلی دور از دسترس نیست. اغلب آنها از دیدن لباس‌هایی كه رنگ‌های شاد یا تصاویر كارتونی دارند، به هیجان می‌آیند.

برای دختربچه‌ها لیست بلندبالایی از انواع عروسك و اسباب‌بازی وجود دارد كه تهیه‌شان كار سختی نیست و پسربچه‌ها هم سلیقه‌شان در مورد اسباب‌بازی ماشین یا هواپیما با چند دهه قبل هنوز فرقی نكرده است.

اگر نمی‌خواهید یا نمی‌توانید خیلی هزینه كنید، براحتی می‌توانید از تمامی مراكز خرید عروسك شخصیت كارتونی محبوب بچه‌ها را با قیمت چند هزار تومان بخرید. این روزها تعداد این شخصیت‌های كارتونی آنقدر زیاد شده‌اند كه با یك پرسش ساده از خود بچه‌ها، زود به جواب می‌رسید. اگر برایتان اهمیت دارد كه عیدی مورد نظر كاربردی بیشتری از بازی داشته باشد، می‌توانید با كمی دقت و پرس‌وجو از بازی‌های فكری، بسته كامل لوازم نقاشی، مجموعه كتاب‌های شعر و داستان كودكان و هر چیزی كه بتواند خلاقیت كودك را به كار گیرد، استفاده كنید.

مادرها به جای عیدی و هدیه، سلامتی شما را می‌خواهند و این جمله همیشگی آنهاست، اما اگر دستتان در جیب خودتان است، بهتر است به فكر یك عیدی خوب باشید. خیلی بعید به نظر می‌رسد كه كسی سلیقه مادرش را نداند، بالاخره آنها به یكی از هدیه‌های معمول شامل كتاب، لباس، وسایل منزل یا طلا علاقه دارند، اما با این حال اگر از خرید كالای مشخصی مطمئن نیستید به پیشنهاد ما در خصوص خرید یك جفت كفش طبی فكر كنید.

اگر مادر پا به سنی دارید، یادتان باشد كه مادرها در این سن و سال اغلب از كمر و پادرد گله دارند و قیمت كفش‌های طبی خوب هم معمولا بالاست. حتی اگر شده با كمك پدر یا سایر خواهر یا برادرتان پولش را جور كنید، برای مادرتان یك كفش طبی بخرید.

بالش طبی (كه قیمتش مناسب است)، وسایل ماساژ، صندلی‌های مخصوص و بالاخره هر چیزی كه به سلامت و راحتی مادرتان مربوط می‌شود، هدیه خوبی محسوب می‌شود.

یك عمر به مادرتان زحمت داده‌اید، حالا وقت عیدی به دنبال چیزی باشید كه راحتی‌اش را فراهم كند، اگر راحتی و آرامش مادرتان با یك سفر یا زیارت به دست می‌آید، دریغ نكنید و به عنوان عیدی او را به مسافرتی كه دوست دارد ببرید. در هر حال زمان خرید عیدی برای مادرها هر چقدر كه وقت، پول و انرژی بگذارید، چیزی از دست نمی‌دهید، هرچند كه در نظر آنها همان تبریك عید هم به اندازه دنیا ارزشمند است.

اگر برای خواهر یا دخترتان یا دخترخانم جوانی قصد خرید عیدی دارید، باید بدانید كه كار ساده‌ای در پیش ندارید. دخترها در عین حال كه وسایل و علایق زیادی دارند، اما معمولا از هر چیزی چندتایی دارند و از همه بدتر آن‌كه سلیقه‌شان به هر چیزی علاقه نشان نمی‌دهد.

پس بهتر است قبل از اقدام حتما پرس‌وجو كنید، به حرف‌هایش خوب گوش دهید و مطمئن باشید كه بالاخره می‌توانید عیدی محبوبش را بشناسید.

شال، روسری، شلوار، بلوز و همه انواع پوشیدنی‌ها برای همه دخترها جذاب است، اما اكثر آنها به انگشتر، گوشواره و زینتی‌هایی از این قبیل بشدت علاقه نشان می‌دهند.

این روزها به مدد گرانی طلا انواع فلزی، چوبی، پارچه‌ای و جنس‌های مختلف این نوع وسایل براحتی و حتی با قیمت‌های مناسب پیدا می‌شود كه حالا اگر نشانی از ماه تولد فرد مورد نظر را هم داشته باشد باز هم خالی از لطف نیست.

پسرها هرچند به اندازه دخترها سختگیر نیستند، اما به كاربردی بودن یك هدیه بیشتر از هر چیزی فكر می‌كنند. این روزها اغلب آنها به دنبال نرم‌افزارهای بازی‌های كامپیوتری هستند.

اگر پای پوشاك در میان باشد كمی سلیقه‌شان متفاوت شده، هر شلوار یا پیراهنی برایشان جذاب نیست. پس بهتر است ریسك نكنید و از سلیقه، رنگ و مدل مورد علاقه‌اش مطمئن شوید.

این وسط چیزهای مشتركی هم بین دخترها و پسرها وجود دارد كه می‌توانند هدیه‌های خوبی باشند. انواع لوازم‌التحریر، كیف‌های مدرسه یا دانشگاه، كتاب‌ها، آثار و حتی پوستر شاعر، نویسنده یا موسیقیدان محبوبشان آنها را سر ذوق می‌آورد.

اگر اهل خواندن مجله یا نشریه خاصی هستند، به عنوان عیدی اشتراك 6 ماهه یا یك ساله آن را به او هدیه دهید.

حتی اگر اهل كتاب نیستید، باز هم سعی كنید كتاب عیدی بدهید. شاید این جمله كمی مستبدانه به نظر برسد اما باور داشته باشید كتاب و هر هدیه فرهنگی كه بتواند كمی بیشتر ما را به فكر بیندازد، ارزشمند است.

البته منظور از این پیشنهاد این نیست كه به مادربزرگتان كه ممكن است سواد و حوصله كتابخوانی را نداشته باشد هم كتاب عیدی بدهید. برای كودكان، نوجوانان و جوانان خانواده، دوست و فامیل به عنوان عیدی كتاب، آلبوم‌های موسیقی و فیلم‌های ماندگار سینمای جهان و ایران را هدیه بگیرید.

شك نكنید علاوه بر این‌كه یك اقدام فرهنگی انجام می‌دهید، لازم نیست خیلی هزینه كنید. مطمئن باشید قیمت یك كتاب خوب در هر حوزه‌ای بسیار كمتر از یك شال دخترانه یا یك پیراهن پسرانه است.

ممكن است خواندن كتابی كه شما عیدی داده‌اید یا شنیدن و دیدن موسیقی و فیلم‌هایی كه شما عیدی گرفته‌اید، مسیر زندگی و دنیای یك نوجوان را به سمت خوب و درستی هدایت كند. حتی اگر خودتان در این حوزه‌ها سررشته ندارید، بهتر است با راهنمایی گرفتن از افراد فرهنگی و دانشگاهی عیدی فرهنگی مورد نظر را تهیه كنید. 

وقتی از افراد پرسیده می‌شود بهترین عیدی‌ای كه گرفته‌اند چه بوده، اغلب در ذهنشان دنبال عیدی‌ای هستند كه با حس و حالشان مرتبط بوده، نه این‌كه به این فكر كنند گران‌ترین عیدی‌شان چه بوده است.

گران یا ارزان بودن عیدی را قیمت آن لزوما تعیین نمی‌كند، بلكه میزان توان خرید افراد مشخص می‌كند كه هدیه گرفته‌شده برای آنها ارزان یا گران تمام شده است. با این حال هیچ وقت شاخص اصلی‌تان برای خرید یك عیدی را بر مبنای قیمت آن قرار ندهید.

هیچ وقت فكر نكنید عیدی بهتر به معنای عیدی گران‌تر است و هرگز به عنوان یك دریافت‌كننده عیدی به دنبال ارزش مادی آن نباشید.

عیدی از جنس عید، نو شدن، بهار، بخشش و مهربانی است، پس لطفا عیدی را با مفاهیم مادی لوث نكنید.

عید واقعی یعنی انتقال حس شما از شروع سال جدید و همه لذت بهار به همراه یك یادگاری برای كسی كه دوستش دارید و برایتان اهمیت دارد.

اگر می‌خواهید این كیفیت را فدای كمیت نوع و جنس و قیمت كنید، حس خوبتان كمی مخدوش می‌شود، اما اگر هر عیدی را واقعا با یاد كسی و با علاقه بخرید، هر چه كه باشد همیشه ماندگار می‌شود. عیدی واقعی در پس احساس شماست، نه در آنچه كه خریداری شده است. پس عیدی دادن را وسیله‌ای برای اعلام میزان اهمیت و علاقه‌تان به خانواده و دوستان قرار دهید.

من پشت عكس دختر بامزه‌ای كه پیش‌بند قرمز داشت و زیر درختی پرشكوفه نشسته بود، می‌نوشتم «دوست عزیزم این عید سعید باستانی را به شما و خانواده محترم تبریك می‌گویم» و معنای «سعید» و «باستانی» را هنوز نمی‌دانستم.

دوستم پشت عكس پسری كه دست به سینه زل زده بود به روبه‌رو، می‌نوشت: «سال نو را خدمتتان تبریك ارز می‌كنم» و من دور كلمه «ارز» را با مدادرنگی قرمز خط می‌كشیدم، چون تازه یاد گرفته بودم باید عرض را با عین نوشت نه با الف و او هنوز یاد نگرفته بود.

من پشت عكس جوجه‌اردك‌های طلایی كه پاپیون زده بودند و داشتند قابلمه پر از سوپ‌شان را هم می‌زدند، می‌نوشتم: «آشتی، آشتی، آشتی، بریم با هم تو كشتی» و یك گل 5 پر زیرش می‌كشیدم تا او لجبازی‌ام را ببخشد و زنگ تفریح بیاید بنشیند كنارم و خوراكی‌هایمان را با هم قسمت كنیم. او روی كارت پستالی كه اسب بی‌حوصله‌ای را وسط مزرعه‌ای سبز نشان می‌داد، می‌نوشت: «تولدت مبارك» و یك قلب چاق تیر خورده می‌كشید در حاشیه‌اش كه از آن خون چكه می‌كرد.

...و ما سال‌ها، كارت پستال‌هایمان را رد و بدل كردیم؛ از كودكی تا بزرگسالی و دستخط‌هایمان در آنها عوض شد، همان‌طور كه مسیر زندگی‌هایمان. كارت پستال‌ها پل زدند میان رفیق‌های هم‌مدرسه‌ای، هم‌دانشگاهی، آشناهای فامیل، همخون‌ها و حتی محبوب‌های محجوب كه شرمشان می‌آمد حرف‌های ساده دل‌شان را به زبان بیاورند.

ما با كارت پستال‌هایمان قد كشیدیم. ما با كارت‌پستال‌هایمان بزرگ شدیم و حالا من و هم‌نسلی‌هایم و حتی پدر و مادرهایمان حالا یك دنیا كارت پستال رنگارنگ داریم كه بوی دوستی‌های گذشته می‌دهند. هر كارت پستالی یك رویاست، از منظره‌ای حقیقی كه به دیدن می‌ارزد یا دنیایی غیرواقعی كه تصور بودن در آن، دل را خوش می‌كند. هر كارت پستالی یك آرزوست. آرزوی سلامتی یا موفقیت یا داشتن سالی خوش یا سر پا ماندن پس از غمی بزرگ یا...

هر كارت پستالی یك خبر دارد؛ خبری كه گاهی می‌گوید فرستنده‌اش سالم و سلامت به مقصد رسیده است و حالا جزئی از زیبایی‌های مقصدش را برای گیرنده فرستاده تا او را در خوشی دیدن آنچه می‌بیند، شریك كند یا می‌گوید عضوی جدید، به خانواده اضافه شده است یا از عوض شدن سال می‌گوید یا از تمایل به آغاز یا تمدید یك رفاقت یا...

هر كارت پستال، عصاره حسی است كه در چند جمله توصیف می‌شود. پیامی كه در آن فرستنده به گیرنده می‌گوید: «دوستت دارم و به همین خاطر یك تكه از دلم را برایت فرستاده‌ام روی این كاغذ مقوایی تا بگذاری‌اش جایی و تا مدتی تماشایش كنی كه شاید لبخند روی لبت بنشاند.»

من، هم‌نسلی‌هایم و حتی پدر و مادرهایمان، حالا یك دنیا كارت پستال رنگارنگ داریم كه تماشا كردنشان خاطرات خوشی را در ذهنمان جان می‌دهد: كارت پستال‌های موزیكال كه وقتی بازشان می‌كنی برایت «تولدت مبارك» می‌خوانند یا با صدایی زیر، تكه‌ای ازیک موسیقی  را پخش می‌كنند؛ كارت پستال‌هایی كه وقتی تكانشان می‌دهی، چرخ ماشین‌های رویشان می‌چرخد یا آدم‌هایشان لبخند می‌زنند یا سرشان را خم و راست می‌كنند؛ كارت پستال‌هایی كه وقتی بازشان می‌كنی، دسته‌گلی كاغذی از وسط‌شان بیرون می‌پرد؛ كارت پستال‌هایی كه ستاره‌های براق دارند و شب‌ها مثل كرم‌های شبتاب می‌درخشند؛ كارت پستال‌هایی كه منظره‌اند از مكان‌هایی كه دیده‌ایم مثل مقبره سعدی و خواجه حافظ شیرازی و ارگ بم و پاسارگاد یا مكان‌هایی كه هرگز ندیده‌ایم‌شان مثل مراتع سبز و یكدست، جنگل‌های پردرخت یا كوچه پس‌كوچه‌هایی كه تاك‌ها و پیچك‌ها از روی دیوارهای 2طرفشان سرازیر شده‌اند.

كارت پستال‌ها از كجا آمده‌اند و از كی محبوب مردم شده‌اند؟ اسناد تاریخی می‌گویند آنها از روزگار مصری‌ها و چینی‌های باستان وجود داشته‌اند و مردمان آن دوران هم می‌دانستند كه می‌شود آرزوی خوشبختی و شادی را برای دیگران خلاصه كرد و نوشت و دستشان داد تا ماندگار شود، اما حكایت این‌كه كارت پستال‌ها از كی به شكل امروزی منتشر شد، فرق دارد. نخستین سری كارت پستال‌ها با اشكالی تقریبا مشابه كارت پستال‌های امروزی در سال 1869 در اتریش متولد شدند، اما تا نیمه دوم قرن نوزدهم طول كشید تا كارت پستال‌ها از مجالس اشراف برسند به مردم عامه و به جای تبریك‌گویی و تسلیت‌گویی به خاصان، قاصد احساسات اقشار متوسط و حتی فقیر شوند.

تصاویر روی كارت پستال‌ها در آن زمان برای مردمی كه هنوز با بسیاری از انواع دیگر رسانه‌ها ناآشنا بودند، مجذوب‌كننده و دلربا بود و از همان زمان، طراحانشان پی بردند كه می‌شود از آن صفحات مقوایی كوچك كه بی‌تمبر مرزها را گز می‌كردند و این طرف و آن طرف می‌رفتند برای انواع تبلیغ‌ها یا تحریك احساسات عمومی بهره گرفت؛ این شد كه اگر آنان می‌خواستند نوع پوششی را به جمع بقبولانند یا مدی جدید را معرفی كنند، آدم‌های روی كارت پستال‌ها همان لباس‌ها را تن می‌كردند؛ اگر می‌خواستند مردم را به خرید كالایی خاص مثلا خودرویی جدید تشویق كنند، آن خودرو در جاده‌ای سحرانگیز روی كارت پستالی می‌راند؛ اگر می‌خواستند جامعه‌شان را با چهره‌ای مثبت به جهانیان معرفی كنند، مهربانی‌هایشان را در عكس‌های كارت پستال‌ها به رخ می‌كشیدند و اگر قصد می‌كردند مردمشان را به تلاش بیشتر تشویق كنند، روی كارت پستال‌ها پر می‌شد از آدم‌هایی كه خط اخم مصمم بودن، میان ابروهایشان نقش بسته بود و آستین‌ها را بالا زده بودند به قصد آبادانی.

هیچ جا ثبت نشده است در ایران نخستین كارت‌پستال میان چه كسانی رد و بدل شد، اما نخستین كارت پستالی كه در تاریخ كشورمان ثبت شده است، همان بلیت تئاتری است كه ناصرالدین شاه آن را به مناسبت یک جشن ، از فرنگ برای همسرش انیس‌الدوله فرستاد، چون می‌دانست او عاشق تئاتر است. كارت پستال‌ها از همان زمان، در كشور ما هم رواج پیدا كردند و تكه‌هایی از تاریخ ایران را قاب گرفتند و در خود نگه داشتند و به اسناد تاریخی بدل شدند.

چه كسی می‌داند چند میلیون كارت پستال از زمانی كه آن بلیت تئاتر به انیس‌الدوله رسید، میان ایرانی‌ها دست به دست شده‌اند؟ چه كسی خبر دارد چند میلیارد كارت پستال تا این لحظه كه ما با هم حرف می‌زنیم، در جهان رد و بدل شده‌اند؟ فقط می‌شود مطمئن بود كه بیشتر آدم‌های دنیا در طول زندگی‌شان دست‌كم 3-2 تا كارت پستال هدیه می‌گیرد و با این حساب، حتما تعداد كارت پستال‌ها از شمار آدم‌ها خیلی بیشتر است.

كرور كرور كارت پستال‌های رنگی، سال‌ها و سال‌ها مثل پرنده‌های مهاجر از یك سوی زمین به سوی دیگر پرواز كرده‌اند و پشت در خانه‌ها رسیده‌اند و گیرنده‌های‌شان را شاد كرده‌اند و حالا، به روزگاری رسیده‌ایم كه پای دنیای مدرن به این تكه از زندگی‌مان هم باز شده است و میلیاردها كارت تبریك دیجیتالی كه بی‌امان و ترسناك در هر ثانیه تكثیر می‌شوند، عزم‌شان را جزم كرده‌اند تا جای كارت پستال‌های قدیمی و دوست‌داشتنی را بگیرند و ثابت كنند كه ناپدید شدن، سرنوشت تك‌تك اجزای دنیای كهنه‌ای است كه قرار است در دهه‌های آینده با پیشرفت‌های تكنولوژی نونوار شود، اما حقیقت این است كه گرچه نبض دنیای كهنه ما كند می‌زند، گرچه در آن ناچاریم برای خیلی از كارها مثل تبریك گفتن سال نو، وقت بیشتری صرف كنیم.

گرچه همه چیزش از نظر آنها كه در تكنولوژی غرق شده‌اند، كشدار و حوصله‌سربر به نظر می‌رسد، اما برای خیلی از ما این انتظار به ظاهر طولانی گاهی شیرین‌تر است؛ ما هنوز هم گاهی دلمان می‌خواهد گوش به زنگ صدای موتور پستچی محله باشیم، ما هنوز هم از دیدن دستخط هم یا غافلگیر شدن وقت باز كردن نامه و بیرون ریختن گل‌های خشك شده از آن لذت می‌بریم، ما هنوز هم از نوشتن پشت تصویری از یك رویا و سر صبر جا دادنش توی پاكت نامه و رفتن تا پستخانه و فرستادنش برای كسی كه دوستش داریم، كیف می‌كنیم، ما هنوز هم...

حالا دیگر باید باور كرد، چیزهایی در این دنیا وجود دارد كه شاید نسخه‌های كهنه‌شان، از اشكال تازه‌شان بهتر باشد؛ چیزهایی مثل كارت پستال‌های مقوایی با عكس‌های رنگی.

روان‌شناسان سال‌هاست كه دریافته‌اند فصل‌های سرد و دارای شب‌های طولانی چون پاییز و بخصوص زمستان، سبب بروز افسردگی عمیق در بسیاری افراد می‏شود؛ افسردگی كه با ایجاد بی‏حالی و رخوت، افراد را دچار اختلالات فصلی و بیشتر از همیشه درون رختخواب و در حالتی بی‌حال و كم‌انرژی نگه می‌دارد.

این اتفاق عجیبی نیست كه شما از جمله كسانی هستید كه فقط از فصل بهار و تابستان و در واقع فصل‌های پرنور و گرم سال لذت می‌برید و از پاییز و زمستان به خاطر سرما و شب‌های طولانی‌اش بدتان می‌آید. این تفكرات می‌تواند در شما زمینه‌های مناسبی را برای مبتلا شدن به افسردگی زمستانی فراهم كند.

دكتر بهروز بیرشك، روان‌شناس می‌گوید: اختلال فصلی به عنوان شاخه‌ای از افسردگی یا تغییرات خلقی می‌تواند مطرح باشد. افرادی كه دچار تغییر‌خلق زمستانی می‌شوند، با علائمی چون كمبود انرژی، ناامیدی، اضطراب، افزایش تمایل به خواب و كاهش علاقه نسبت به امور پیرامون‌شان قابل شناسایی هستند.

عامل اصلی این‏ تغییرات بر اساس تحقیقات صورت‌گرفته، كاهش شدت تابش نور خورشید در فصول سرد سال گزارش شده است. به این ترتیب مشخص شده كه افسردگی زمستانی، عارضه‌ خلقی است كه در طول دوره‌ای از سال كه روزها در آنها كوتاه می‌شود، بخصوص در كشورهای واقع در عرض‌‌های جغرافیایی بلندتر (كشورهای واقع شده در مناطق شمالی كره زمین) برخی افراد را مبتلا می‌كند.

به گفته دكتر بیرشك، افسردگی زمستانی در برخی موارد می‌تواند جنبه ژنتیك داشته باشد یا در برخی سنین و در برخی مناطق بیشتر دیده شود، با این وجود مشخص شده است كه تغییرات خلقی فصلی، بیشتر به تغییرات بیوشیمیایی در بدن برخی افراد، تحت تاثیر كم نوری و كوتاه شدن روزها باز می‌گردد.

وی تاكید می‌كند: كاهش نور در زمستان، عامل محركی برای ساخت ملاتونین در بدن است كه‌ می‌تواند اثر منفی‌ روی‌ خلق‌ داشته‌ باشد. ملاتونین، هورمونی است كه به طور طبیعی توسط غده پینه‌آل در مغز ترشح می‌شود. ترشح ملاتونین، با چرخه روز و شب بدن، ارتباط مستقیم دارد، به شكلی كه بیشترین مقدار این هورمون، شب‌ها تولید می‌شود. از عوارض بیش از حد این هورمون در شب‌های طولانی زمستان می‌تواند خستگی، احساس خواب و نوعی افسردگی باشد.

هنگامی كه نور از طریق چشم‌ها عبور می‌كند و به مغز می‌رسد هورمون سروتونین آزاد می‌شود. این امر باعث پایین آمدن سطح سروتونین بدن طی پاییز و زمستان كه روشنایی روز كمتر از فصول دیگر است، می‌شود.

دكتر بیرشك می‌گوید: كاهش روشنایی روز، باعث افزایش تولید هورمون ملاتونین شده و بدن را به حالت خواب می‌برد. این مساله در كنار كمبود تولید سروتونین كه باعث هماهنگی و همكاری سلول‌های عصبی می‌شود، موجب اختلال خلقی زمستانی می‌شود. بسیاری از افرادی كه با كمبود سروتونین در بدن‌شان مواجه می‌شوند، برای جبران این كمبود به خوردن مواد شیرین روی می‌آورند.

روان‌شناسان دریافته‌اند كه افزایش اشتها و وزن، افزایش خواب و خواب‌آلودگی‌های روزانه، كاهش انرژی و توانایی شخص كه معمولا عصرها بیشتر دیده می‌شود، همچنین كاهش علاقه شخص به فعالیت‌های روزمره، كارهای مورد علاقه شغل و كند شدن موتور روانی حركتی، مشكلات خواب و تمركز از حالاتی است كه مبتلایان به اختلالات خلقی فصلی، همراه با افسردگی تجربه می‌كنند. دكتر معتمدی با تاكید بر ضرورت پیشگیری از بروز افسردگی فصلی در كسانی كه پیش زمینه ابتلای دوره‌ای به این نوع اختلالات خلقی را دارند، می‌گوید: به هر تقدیر افرادی كه حداقل دو نوبت به طور پی‌درپی این اختلال را در فصل مشابهی تجربه كرده‌اند باید نسبت به درمان خود حساس بوده و به روان‌پزشك و روان‌شناس مراجعه كنند. از نظر درمانی برای این اختلال درمان‌های مختلف دارویی و غیردارویی وجود دارد كه این بیماران ضمن پرهیز از خوددرمانی با نظر متخصص می‌توانند از آنها استفاده كنند.

به گفته دكتر بیرشك، شواهد علمی نشان می‌دهد كه نوردرمانی برای بسیاری از مبتلایان به افسردگی زمستانی مفید است. به همین علت مهم‌ترین عاملی كه به از بین رفتن نشانه‌های افسردگی زمستانی كمك می‌كند، تغییر فصل و آمدن بهار است. با آمدن فصل بهار، آب و هوا، فضا، نور و رنگ طبیعت عوض می‌شود و به دنبال افزایش ساعات تابش نور خورشید، علاوه بر تغییرات بیوشیمیایی در بدن، آثار روحی و روانی ناشی از قرار گرفتن در شرایط كم نور از بین می‌رود.

... بهار با خود حس شكوفایی، سرزندگی و تازگی می‌آورد، حس تجدید و تقویت روابط اجتماعی و عاطفی، احساس خوب و وسوسه انگیز پیوستن به طبیعت تازه‌تولد یافته و اینها عواملی هستند كه به رنگ باختن آثار رخوت، خمودگی، ناامیدی و افسردگی كمك می‌كنند؛ چه دچار افسردگی فصلی شده باشیم و چه از روزمرگی‌ها و تكراری بودن‌های زندگی خسته شده باشیم، آمدن اولین فصل سال، بهترین درمان برای باز شدن گره‌های كور خلق تنگ‌مان خواهد بود...