پرسش

با سلام
بنده دو سوال داشتم، خواهشمندم در هر دو مورد راهنمایی بفرمایید:
سوال اول: چند شب گذشته در اتوبان به سمت خانه برمی گشتم که یک خودروی 206 که راننده آن خانم جوانی بود، نمی دانم به چه علت به سمت خلاف جهت خیابان منحرف شد و پس از مقداری وایساد. ساعت 1 شب بود، من به همراه خانواده بودم اما چون خانواده می بایست بعد از برگرداندن من به خانه خود برمیگشتند، من فکر اینرا کردم که دیروقت میشود و صحیح نیست خانواده آن وقت شب در خیابان باشند. بنابراین چون دیدم چند ماشین در همان سمت خیابان برای کمک بایشان ایستادند من برای کمک نرفتم و به راه خود ادامه دادیم؛ بلانسبت شما، هرچه دلتون میخواد به من بگید از اینکه مرد نیستی تا .... که اونوقت شب به کمک یه خانم بروی.
من میکشم خودمو که یک قدم به خدا نزدیک شم اما آخرش با یه همچین موضوعی یه دنیا تلاش خودمو میفرستم هوا، توروخدا یه راهی بهم پیشنهاد بدید جبران کنم و پیش خدا شرمنده این کارم نشم، بگید جواب حضرت محمد و حضرت علی را برای این دست گل نامردونگیم چی بدم؟
سوال دوم: من خیلی مشغله کاریم زیاده، جوری که بجز کارم فقط میرسم نماز بخونم؛حتی به ورزش هم نمی رسم. خیلی دلم میخواد بپرم تو بغل خدا و یه زندگی مشتی با وجودش بسازم که هم من کیف کنم هم خدا. اما الان فکر میکنم یعنی مطمئنم خدا خیلی خیلی تو زندگیم کمه، بیشتر از اینها میخوامش خیلی بیشتر.
ممنون میشم برای رسیدن به این بیشتره کمکم کنید.
در پناه خداوند متعال
ممنون

پاسخ

با سلام و عرض تحیت.
دوست محترم!
قسمت اول: چرا نگران آن قضیه هستید!؟
اولا این وظیفه شما نبوده که حتما به کمک او بشتابید، خصوصا آن که کار مهم تری داشته اید؛ و دیگر این که افراد دیگری در صحنه برای کمک به آن خانم حضور داشته اند. وقتی که چند نفر دیگر برای کمک به آن خانم حاضر بودند، ادامه حضور شما سودی جز ایجاد شلوغی و راهبندان نداشته است. بنابراین، شما نه کار خلاف شرع انجام داده اید و نه کار خلاف اخلاق، پس نگران نباشید.
قسمت دوم: اولا عرض مى كنیم کار کردن برای اقتصاد خانواده از بزرگترین عبادتهاست؛ حتی در روایاتی آمده است کسی که برای خانواده اش کار و کوشش می کند مانند مجاهد در راه خداست.
ثانیا، مرحوم آیت الله بهجت نیز توصیه اصلى و مهم اخلاقی و سیر و سلوکی شان یك چیز بود، و آن این که در انجام واجبات و ترك محرمات كوتاهى نكنید. شما هم اگر به همین دستور عمل کنید مسلما از لحاظ معنوی پیشرفت‌های زیادی خواهید داشت؛ و این با مشغله زیاد شما هم قابل جمع است.
ثالثا، همه آنچه گفتیم درست است، ولى پیشفرض ما این بود كه چاره اى جز كار زیاد براى امرار معاش ندارید. هر وقت برایتان مقدور شد كه در زندگیتان در كنار كار، فرصتى براى استراحت و زندگى همراه با آرامش، و همچنین فرصتى براى عبادت و تلاش معنوى بگذارید. هم در روایات ما هست و هم علماى اخلاق مى گویند كه زندگى چند وجهى كه انسان در آن بتواند به علائق و معنویاتش در كنار كار توجه كند، براى رشد انسان بسیار مفید است. این مال وقتى است كه حداقلهاى زندگى فراهم است.
با آرزوی توفیق.
موسسه ذکر ـ قم.
باستانی.