پرسش

سلام...من تازه شروع کردم به نماز خوندن...و متاسفانه پدرم خیلی در امور مذهبی من تجسس میکنند و مدام از من ایراد میگیرند که اینجوری کنم یا آنطوری...طوری شده که من اگه نماز هم بخوام بخونم دلم نمیخواد کسی منو ببینه درحال عبادت و مناجات...چندین بارهم گفتم به پدرم که درست نیست وقتی کسی داره عبادت میکنه و درحال وهوای خودشه بیایند و مدام شروع کنند به امر و نهی...بعضی چیزا کاملا شخصی هستن...بهتر نیست که مراجع تقلید به خانواده بخصوص پدرومادربگویند که خیلی در امور دینی کسی دخالت نکنند اگر قرار باشه کسی چیزی رو بدونه خودبخود خودش بدنبالش خواهد رفت و نیازی به این سرکشی ها بی مورد نداره...همین چیزها باعث دین زدگی خیلی ها شده! جوانان رو باید درک کنند یا نه؟ آیت الله نوری

پاسخ

با سلام و عرض تحیت.
دوست محترم!
در پاسخ به سوالتان چند نکته را عرض می نماییم:
آنچه پدر و مادر در قبال فرزندانشان انجام می دهند همه از سر دلسوزی است، نه این که بخواهند دخالت نابجا و فضولی کنند. شما هم اگر با این نگاه به رفتار آنها بنگرید از کارهای آنها ناراحت نمی شوید، ولو نمی خواهیم بگوییم کار ایشان درست است.این را گفتیم تا از نظر عاطفی ناراحتی شما را کم کنیم.
2. ما قبول داریم که گاهی پدرها و مادرها و به طور کلی بزرگان ما، و حتی گاهی بزرگان جامعه، بیش از مقدار قابل توجیه در زندگی خصوصی کوچکترها ورود می کنند. گاهی باید دیگران را آزاد گذاشت تا خود، مسیر زندگی خود را، لااقل در بعضی زوایای آن، با آزادی کامل و بدون فشار بیرونی، انتخاب کنند.
به طور خاص عرض می کنیم، علاوه بر این که ایمان و عبادت، اگر همراه آزادی نباشند، دیگر ایمان و عبادت نخواهند بود، این خود مایه دوری باطنی انسان از روح این دو خواهد بود.
3. اگر کارهای پدرتان واقعا برایتان غیر قابل تحمل است دست به دامن کسی بشوید که پدرتان از او حرف شنوی دارد، مثل پدر بزرگ و یا عمو.
3. در مقابل رفتار پدرتان مراقب باشید کاری نکنید که خدای ناکرده باعث رنجش او بشود که این گناه کبیره است. گاهی باید برای خدا ناملایماتی را تحمل کرد. این تحمل و خودداری، خود توفیقی است در درگاه الهی می تواند ما را خداوند نزدیک کند.
با آرزوی توفیق.
موسسه ذکر ـ قم.
باستانی.