کد:
1261879
پرسش
سلام
من میخوام عاشق خدا و فرستاده هاى خدا و قران باشم. ولى چند وقتى هست که توى روابط اجتماعى دچار مشکل شدم. از یه طرف در سال گذشته که بسیار منحرف شده بودم، به خدا گفتم من توبه میکنم ولى از تو دو خواسته دارم، خداوند بعد از شش ماه یکى از خواسته هاى مرا اجابت کرد اما در عوض خواسته دیگرم کارى برایم کرد که موجب شد ایمان من تقویت شود. این موضوع براى سال گذشته بود. اما امسال احساس میکنم ایمانم خیلى کمتر شده و میترسم دوباره از راه راست خارج شوم و ترس عجیبى در دلم هست که نکند خدا رهایم کند.
به من بگویید براى جلوگیرى از منحرف شدن و عشق به خدا و اهلبیت و انس با قران چه کنم؟ چگونه به خدا امیدوار شوم و به او اعتماد کنم؟
پاسخ
با سلام و عرض تحیت.
دوست محترم!
هر عیب و ایرادی هست از طرف بندگان خدا و از طرف خود ما است، والا فیض و لطف الهی دائمی و در حال نزول است؛ مانند بارانی که مدام ببارد، فقط کافی است هر کس که بخواهد خودش را در زیر باران قرار دهد.
این ما هستیم که با گناهان خود، مانعی برای دریافت فیض الهی ایجاد می کنیم. اگر ما مانعی ایجاد نکنیم، فیض الهی به ما می رسد، چه آن را برای ما محسوس باشد و چه نباشد.
این انسان است كه گاه از خدا دور می شود، والا خداوند همیشه همراه و در كنار انسان بوده و لطفش شامل حال او است. هم او فرموده كه من از رگ كردن به شما نزدیكتر هستم. این اختصاص به افاد خاص ندارد.
بنابراین نباید پس از احساس دوری از خداوند تصور نمود كه محبت او هم به ما كم شده است، بلكه او همیشه شنونده سخنان بندگان و بینای بر افعال آنها است، و به آنها لطف دارد. به خاطر همین ارتباط نزدیك خداوند با انسان است كه پس از توجه و رویكرد به خداوند، ارتباط با او سریع برقرار شده و قلب انسان دوباره آرامش و اطمینان خود را به دست می آورد.
خداوند متعال به یكی از پیامبران خود فرمود: «اگر بندگان من می دانستند كه من چقدر به آنها علاقه دارم، از شدت شوق، روح از بدنشان مفارقت می كرد.»
هر لحظه و زمان كه انسان تصمیم بگیرد، برای او سودمند است و می تواند ارتباط خود را با خدا برقرار كند. به ویژه كسی كه قبلا طعم شیرین رابطه با خداوند را چشیده، همین شوق او را رهبری می كند.
ما و شما موظفیم خود را در مسیر رحمت الهی قرار دهیم و بقیه را به خدا واگذار كنیم. در روایتی امیرالمؤمنین (علیه السلام) می فرمایند كه در هر شبانه روز نفحاتی از رحمت الهی بر شما می وزد؛ خود را در مسیر آن قرار دهید و از آن استفاده كنید.
استفاده از این نفحات به آن است كه انسان به هر آنچه از رحمتهای خدا كه بدان می رسد، عمل كند.
لازمه این تلاش و اخلاص در آن، این است كه هر روز خود را ارزیابی مجدد كنیم و از اعتراف به اشتباه و گناه در درگاه الهی نهراسیم. این سبب می شود همیشه مسیر خود را اصلاح كنیم. اصلاح مسیر لازمه هر حركت خالصانه است. جز انسانهای معصوم هیچكس نیست كه اشتباهی نكند و محتاج اصلاح خود نباشد.
پیروز باشید.
موسسه ذکر ـ قم.
باستانی.
مشاور :
موسسه ذکر
| پرسش :
چهارشنبه 2/4/1395
| پاسخ :
سه شنبه 8/4/1395
|
|
راهنمايی
|
13
سال
|
معارف اسلامي
| تعداد مشاهده:
142 بار