پرسش

سلام
ببخشید،امیدوارم اشتباهی گروهو انتخاب نکرده باشم.این گروه بنظرم مربوطترین بود.
من میخام به خدا برسم.میخام واقعا از اعماق دلم دوسش داشته باشم. سعی هم میکنم ولی انگار که نمیشه. محب اهل بیتم به لطف خدا و سعی میکنم که کار بد انجام ندم حقیقتا. ولی نمیدونم گره کارم شیه؟! گیج شدم. میترسم اگ همیجوری پیش بره اخرش ناامید بشم. میدونم خدا بنده هاشو دوس داره، حتی گناهکاراشونو. خب ما ک از روی لجاجت گناه نمیکنیم. نفس مون دست خودمون نیس.بعدش میفهمیم چ اشتباهی کردیم،و از روی اخلاص میایم توبه میکنیم. درسته که منم سابقه خوبی ندارم ولی سعی کردم که با کار خوب جبرانش کنم. فقط نمیدونم چرا هرشی میگذره ک خودمو ب خدا،برسونم دوباره برمیگردم ب سر جای اولم و دوباره سرگردانی. این حسی است،ک من،دارم. امیدوارم بتونید کمکم کنید. اجرتون با امام زمان عج
دعا،بفرمایید لطفا
یاعلی ع

پاسخ

با سلام و عرض تحیت.
دوست محترم!
دو نکته عرض می کنیم:
یکی این که نشانه این که شما به خدا نزدیکید همین که اهل خیر و عمل نیک هستید. مگر کسی غیر از خدا است که دارد این توفیق را به شما می دهد که اهل تقوا و اهل کار نیک باشید؟! وقتی خداوند است که این دغدغه را در دل شما قرار داده که نگران از گناه و خواستار نزدیکی به خدا باشید، این یعنی خدا شما را بسیار دوست دارد.
شما دنبال چه هستید که این مطلب را دریابید؟ آیا به دنبال این هستید که کشف و شهود و معجزه ای را به چشم ببینید؟ این اشتباه است. نشانه نزدیکی به خدا تقوای واقعی و بلکه دغدغه تقوا است.
انسان فرهیخته نیازی به ندارد که با دیدین معجزه بر باورش اضافه شود، اگر چه اگر خدا ببینید کسی جز با دیدن معجزه هداست نمی شود، معجزه هم نشانش می دهد، ولی اگر لازم نداشته باشد چرا اعجاز نشانش دهد؟!
نکته دوم این که زیاد بر خود سخت نگیرید. وظیفه ما تنها مراعات تقوای الهی در انجام واجبات و محرمات است. اگر این توفیق را یافتیم دیگر نگران هیچ چیز نباید بود، چرا که خدا از آنجا به بعد خود متکفل کار هدایت ما در مراحل بعدی خواهد بود.
مرحوم آیت الله بهجت یك توصیه دائمی داشتند، و آن پرهیز از گناه و انجام واجبات بود؛ یعنی تا ما می توانیم گناه نكنیم وواجباتمان را انجام دهیم والبته اگر در این میان پایمان لغزید فورا توبه كنیم. مرحوم آیت الله بهجت بر اساس آیا ت و روایات معتقد بودند هر كس بر اساس دانسته هایش به وظیفه شرعی اش عمل كند، خداوند در مواقع ضروری دست او را می گیرد.
حافظ هم می گوید:
"دلا معاش چنان كن كه گر بلغزد پای / فرشته ات به دو دست دعا نگه دارد"
با آرزوی توفیق.
موسسه ذکر ـ قم.
باستانی.