پرسش

<p>با سلام من داری یک دختر 12ساله و پسر6 ساله هستم .سوال من درباره دخترم است. وقتی میخواست درس بخواند پسرم مزاحمش میشد و شیطنت میکرد وقتیکه پسرم را مشغول میکردم تا مزاحم درسش نشود حواسش پیش ما بود اگر تلویزیون روشن بود میامد کنار ما مینشست وقتی میگفتم درس بخوان میگفت خواندم و تکلیفم را انجام دادم ولی اخر شب معلوم میشد تکالیفش ناتمام است دروسش هم ناقص خوانده اگر هم تکلیفی و درسی باقی مانده بود میخوابید و مقید انجام انها نبود و فقط زمانی کامل انجام میداد که تلویزیون خاموش بود و تاکید میکردم که درسهایت را میپرسم. متاسفانه پدرش چنان با من همراه نبود و نیست و میگفت بگذار خودش راهش را پیدا کند و در مورد تلویزیون اهمیتی نمیداد که خاموش شود تا حواس دخترم پرت نشود.در حال حاضر نیز در کلاس های فوق برنامه زبان شرکت کرده و مانند&nbsp;دوران تحصیل همراه برادرش برناه های شبکه پویا و سریال های ماه مبارک رمضان را دنبال میکند علارقم اینکه من&nbsp;سریال را به طور مرتب دنبال نمیکنم ولی او پای ثابت است و تکالیفش را برای آخر شب میگذارد و زمان خواب سوالاتش را میپرسد و میخواهد به او املا بگویم روخوانی اش را&nbsp;بشنوم و غلط هایش را بگویم .اگر این کار را نکنم پدرش پا درمیانی میکنم و میگوید با بچه لج نکن ولی خودم واقعا ناراحت میشوم که چرا تکایفش برایش بی اهمیت است&nbsp;.ضمن اینکه در تابستان برایش منعی از لحاظ تلویزیون نگذاشته ام .حالا با توجه به اینکه در آزمون نمونه دولیتی قبول شده و امسال پایه هفتم است&nbsp; و امسال پسرم نیز به کلاس اول میرود از شما خواهش میکنم مرا راهنمایی کنید چه کنم که&nbsp;امسال درست درس بخواند و به من وابسته نباشد از طرفی&nbsp;چگونه با پسرم رفتار کنم که رویه خواهرش را در پیش نگیرد؟&nbsp;&nbsp;البته با توجه به قوانین مدارس نمونه نمیخواهم به به دلیل کم کاری عذرش خواسته شود . با تشکر.</p>

پاسخ

باسلام
دوست عزیز نحوه رفتار ما بزرگسالان با بچه ها رویه انها را در برابر اعمال و اقداماتشان مشخص می کند
اینکه شما دایما در طول دوران تحصیل همیشه پیگیر کارهای درسی دخترتان بودید و همیشه به جای او استرس داشتید و نگران انجام کارها و احیانا نمراتش بودید او را بیش از حد به شما وابسته کرده و به طور پنهان این امید را در او ایجاد کرده که اگر تکالیفم را درست هم انجام ندهم یا به موقع مادرم کمکم می کند چون نمی خواهد عقب بیافتم
بنابراین تا وقتی این امید را داشته باشد و بداند که شما جور استرس نداشته او را تحمل می کنید همین رویه برایش ادامه دار خواهد بود
بنابراین به نظر می رسد که اگر شما شهامت رهاکردن این وظیفه را کسب کنید با قبول تبعات احتمالیش بهترین کار را در حق فرزندتان کرده اید
برای سال اینده کم کم این مسئله را برایش مطرح کنید که من امسال مشغله زیادی دارم به درس تو نمی تونم برسم خودت باید کارهاتو انجام بدی
در عمل هم اصلا تذکری مبنی بر اینکه من نگران انچام تکالیفت هستم بهش ندید فقط در حد جمله خبری باشه و اینکه مثلا بعد از انجام تکالیفت قراره فلان کار را بکنیم یا بپرسید انجام داده یا نه و بروید دنبال کارتان و دیگر پیگیر نباشید
حتی اگر برای مدتی خیلی اهمیت نداد شما نباید دوباره استرس را در خودتان به او نشان دهید
بگذارید باور و قبول کند که این خودش است و وظایف مدرسه اش
اگر یک بار نمره کمی هم بیاورد به نتیجه و استقلالی که د رنهایت بدست می اورد می ارزد
موفق باشید