پرسش

سلام دختر من تازه 4 سالش شده و وارد 5 سالگی<br />در کل دختر خوب و با محبتیه اما گاهی اوقات باعث خجالتم میشه دست بزن داره و هر کس که بهش چیزی میگه میخواد بزنتش خیلی حرص میخوره و دندوناشو بهم فشار میده میدونم خودم مقصرم و از خودم یاد گرفته من شرایط خاصی برای بزرگ کردنش دارم تنهام و تمام بار زندگی رو دوشمه همسرم تهران نیستن و زیاد با ما در ارتباط نیست البته این موضوع اصلاً به دخترم مربوط نمیشه چون پدرش ارتباط قوی و عاطفی خیلی خوبی باهاش داره و دخترمم عاشق باباشه اما خیلی کم میبینتش خیلی کم بیشتر ارتباط تلفنی و تصویری داره ، اما حالا میخوام اشتباهمو جبران کنم باید چطوری کمکش کنم لطفاً راهنماییم کنید.

پاسخ

سلام مادر مهربان
دونستن این نکته می تونه باعث اگاهی و آرامشمون بشه که کودکان زیر 7سال اصلا درکی از قوانین و آداب و رسومی که ما براشون تعریف می کنیم در زندگی ندارن
اونها یا براساس فطرتشون عمل می کنن یا براساس آنچه از اعمال و رفتارهای بیرونی ما می بینن
بهترین حالت همون عمل کردن براساس فطرتشونه که تحملش متاسفانه برای بسیاری از ما سخته
اما بدترین حالت هم اینه که براساس آموخته ها یا باید و نباید ها ی ما عمل کنن
اینجاست که ممکنه هرگونه سوء رفتار ما بر رفتارها و عملکردهای اونها هم تاثیر بذاره و دچار همین مشکل کودک دلبند شما بشن
قدم اول رفع این مشکل اینه که کلیه حساسیت هاتونو از روی کودک بردارید و حتی الامکان با هر رفتار نامناسب اون به زعم خودتون بهش تذکر ندید بیشتر سعی کنید با توصیف رفتارش یا توصیف احساس خودتون اونو متوجه اشتباهش بکنید مثلا بگید وقتی دوستتو کتک می زنی فکر کنم دردش میاد، یا این رفتارت منو خیلی ناراحت می کنه ،یا حتی اگه شرایطی پیش اومده که خیلی عصبانی شدید بگید من الان از این رفتارت خیلی عصبانیم باید برای این کارت با پدرت مشورت کنم که باید باهات چی کار کنیم . این قید زمان گذاشتن برای مواجه شدن با تاوان کار اشتباه 2تا مزیت داره یکی اینکه به شما که عصبانی هستید فرصت اینو میده که با آرامش برای مواجه شدن با رفتار کودکتون تصمیم بگیرید و یک رفتار خودانگیخته اشتباه ازتون سر نزنه و یکی اینکه این قرار دادن کودک در قید زمان باعث میشه تا بیشتر به عواقب نامعلوم کارش متوجه بشه
و موازی با این تغییررفتارها سعی کنید روی شیوه های بدست آوردن مجدد آرامش خودتون در زندگی هم کار کنید
چرا که همونطور که خودتون هم اشاره کردید بسیاری از رفتارهای کودک از روی یادگیری وضعیت روحی شما صورت می پذیرد
بنابراین تا زمانیکه این تنش روحی بر شما و محیط اطرافتان قابل روئت باشد این رفتارهای کودک هم طبیعی است
پیشنهاد من اینه که سعی کنید کمی مسلط تر با مشکلاتتان روبرو شوید یا حتی الامکان تنش ها و مشکلات را در معرض دید و توجه کودکتان قرار ندهید
اگر این دو نکته را با هم مدتی رعایت کنید مطمئنا تا حد زیادی از این عادات رفتار کودک کاسته خواهد شد و آثار باقی مانده هم به مرور زمان از بین خواهند رفت ان شاء الله