تبیان، دستیار زندگی

حضرت فاطمه علیها السّلام فرمودند:

اَیُّهَا النّاسُ اِعْلَمُوا اَنّى فاطِمَةُ وَاَبى مُحَمَّدٌ اَقُولُ عَوْدا وَبَدْءا وَلا اَقُولُ ما اَقُولُ غَلَطا وَلا اَفْعَلُ ما اَفْعَلُ شَطَطا. « لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ اَنْفُسِكُمْ عَزیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ حَریصٌ عَلَیْكُمْ بِالْمُؤمِنینَ رَؤُوفٌ رَحیمٌ؛

اى مردم! بدانید كه من فاطمه ام و پدرم محمد (صلى الله علیه و آله) است. پایان و آغاز سخنم یكى است، نابجا سخن نمى گویم و به كار یـاوه و بیهوده نمى پردازم. به حقیقت پیامبرى از میان خودتان برخاست كه رنجهاى شما بر او دشوار بود و به ـ هدایت و اصلاح ـ شما حریص و بر مؤمنان دلسوز و مهربان بود.

یكى از دعاهاى حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام این بود:

بِسْمِ اللّه ِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ. بِسْمِ اللّه ِ النُّورِ بِسْمِ اللّه ِ نُورِ النٌّورِ بِسْمِ اللّه ِ نُورٌ عَلى نُورٍ بِسْمِ اللّه ِ الَّذى هُوَ مُدَبِّرُ الأُمُورِ بِسْمِ اللّه ِ الَّذى خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ اَلْحَمْدُلِلّهِ الَّذى خَلَقَ النُّورَ مِنَ النُّورِ وَاَنْزَلَ النُّورَ عَلَى الطُّورِ فى كِتابٍ مَسْطُورٍ فی رَقٍّ مَنْشُورٍ بِقَدَرٍ مَقْدُورٍ عَلى نَبِىٍّ مَحْبُورٍ... ؛

به نام خداوند بخشنده مهربان، به نام خدایى كه نور است، به نام خدایى كه نور نور است، به نام خدایى كه نورى بالاى نور است، به نام خدایى كه تدبیر امور به دست اوست، به نام خدایى كه نور را از نور آفرید. ستایش و سپاس خدایى را كه نور را از نور آفرید و نور را بر كوه طور فرود آورد، در ـ درون ـ كتابى نوشته شده، در طومارى گسترده بر پیامبرى برخوردار از نعمتها.

حضرت فاطمه علیها السّلام فرمودند:

کِتابُ اللّه ِ بَیْنَ اَظْهُرِکُمْ اُمُورُهُ ظاهِرَةٌ وَاَحْکامُهُ زاهِرَةٌ وَاَعْلامُهُ باهِرَةٌ وَزَواجِرُهُ لائحَةٌ وَاَوامِرُهُ واضِحَةٌ؛

کتاب الهى فرا روى شماست، امور مربوط به او ظاهر و احکامش فروزان و نشانه هایش خیره کننده و ـ فرامین ـ بازدارنده اش آشکار و دستورهایش واضح است.

روزى ام سلمه براى عیادت حضرت فاطمه علیها السلام آمد و پرسید:

کَیفَ أَصبَحتِ عَن لَیلَتَکِ یا بِنتَ رَسُولِ اللّه ِ صلى الله علیه و آله؟ قالَتْ: اَصْبَحْتُ بَیْنَ کَمَدٍ وَکَرْبٍ، فُقِدَ النَّبِىُّ وَظُلِمَ الْوَصِىُّ، هُتِکَ وَاللّه ِ حِجابُهُ... ؛

اى دختر پیامبر شب را چگونه به صبح آوردید؟ (شب و روزت چگونه مى گذرد؟) حضرت فاطمه علیها السلام فرمودند: به صبح آوردم در حالى که تاریکى غم و انده مرا فراگرفته است، پیامبر از دست رفت و وصى او مظلوم واقع شد، حَریم و حرمت پیامبر شکسته شد.

حضرت فاطمه زهرا (علیهاالسلام) بر سر مزار حمزه (علیه السلام) در پاسخ شخصى مى فرمایند:

اَما وَاللّه ِ لَوْ تَرَکُوا الْحَقَّ عَلى اَهْلِهِ وَاتَّبَعُوا عِتْرَةَ نَبِیِّهِ لَمَااخْتَلَفَ فِى اللّهِ تَعالى اثْنانِ؛

به خدا سوگند اگر حق را به اهلش واگذار مى‌نمودند و از عترت پیامبر پیروى مى‌کردند، حتى دو نفر درباره خدا اختلاف نمى‌نمودند (و اسلام همه عالم را فرا مى‌گرفت.)

شخصى به زنش گفت: پیش حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام برو و بپرس: آیا من از شیعیان اهل بیت هستم؟ ـ زن آمد و پرسید، حضرت فاطمه ذزهرا علیهاالسلام در پاسخ فرمودند:

قُولى لهُ: اِنْ كُنْتَ تَعْمَلُ بِما اَمَرْناكَ وَتَنْتَهى عَمّا زَجَرْناكَ عَنْهُ فَأَنْتَ مِنْ شیعَتِنا وَاِلاّ فَلا... ؛

به همسرت بگو: اگر به آنچه تو را فرمان داده ایم عمل مى كنى و از آنچه نهى كرده ایم پرهیز نموده اى از شیعیان خواهى بود و در غیر این صورت از شیعیان نیستى.

امام على علیه السّلام و حضرت فاطمه علیها السلام، هر یک خود را نزد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله محبوبتر مى شمردند، پیامبراکرم صلی الله علیه و آله به حضرت فاطمه علیها السلام فرمودند:

لَکِ حَلاوَةُ الْوَلَدِ وَلَهُ عِزُّ الرِّجالِ وَهُوَ اَحَبُّ إلَىَّ مِنْکِ. فَقالَت فاطِمَةُ: وَالَّذِى اصْطَفاکَ واجْتَباکَ وَهَداکَ وَهَدى بِکَ الْأُمَّةَ لازِلْتُ مُقِرَّةً لَهُ ما عِشْتُ؛

تو را حلاوت فرزندى و على را عزّت مردان است و او نزد من محبوتر است. حضرت فاطمه علیها السلام گفتند: به خدایى که تو را برگزید و هدایت کرد و امّت را به سبب تو راه نمود، همواره تا زنده ام به ـ مقام ـ او مقّر خواهم بود.

حضرت فاطمه علیها السّلام فرمودند:

وَاحْمِدُوا اللّه َ الَّذى لِعَظَمَتِهِ وَنُورِهِ یَبْتَغى مَنْ فِى السَّماواتِ وَالْأرَضِ اِلَیْهِ الْوَسیلَةَ وَنَحْنُ وَسیلَتُهُ فى خَلْقِهِ وَنَحْنُ خاصَّتُهُ وَمَحَلُّ قُدْسِهِ وَنَحْنُ حُجَّتُهُ فى غَیْبِهِ وَنَحْنُ وَرَثَةُ اَنْبِیائِهِ... ؛

سپاسِ خدایى را به جاى آرید كه به خاطر عظمت وجود و جلوه نورش هر آنچه در آسمانها و زمین است خواهان ره یافتن به سوى او هستند و ـ در این میان تنها ـ ما وسیله تقرب به او و بندگانِ برگزیده و پایگاه تقدیس و تنزیه او و حجت او در غیبت و نهان و وارث پیامبران اوییم.

حضرت فاطمه (علیهاالسلام) در بخش پایانی سخنانشان با زنان مدینه فرمودند:

... به جان خودم سوگند! نطفه فساد و تباهى بسته شد، اندکى منتظر باشید تابه نتیجه رسد آنگاه به جاى شیر، کاسه هاى پر از خون تازه و زهر کشنده بدوشید و در آن هنگام گمراهان، زیان کجروى خود را خواهند دید و آیندگان پیامد کار پیشینیان را خواهند دانست. آنگاه دل از دنیا برکنید و با فتنه ها آرامش خاطر یابید! و مژده باد بر شما به شمشیر آخته و سلطه متجاوز ستمگر و نیز هرج و مرج فراگیر و استبداد زورگویان! همانان که بخش ناچیزى از حق را به شما برگردانند و اجتماع شما را درو کنند! چه حسرت بزرگى! و چه مى توان کرد؟ در صورتى که امروز کورکورانه برده شده اید.

حضرت فاطمه علیها السّلام در بخشى از سخنانشان با زنان مدینه در مورد امام علی علیه السلام فرمودند:

... وَتَاللّه ِ لَوْمالُوا عَنِ الْمَحَجَّةِ اللاّئحَةِ وَزالُوا عَنْ قَبُولِ الْحُجَّةِ الْواضِحَةِ لَرَدَّهُمْ اِلَیْها وَحَمَلَهُمْ عَلَیها وَلَسْارَبِهِمْ سَیْرا سُجُحا لایَکْلِمُ خِشاشُهُ وَلایَکِلُّ سائِرُهُ وَلایَمُلُّ راکِبُهُ وَلَأَوْرَدَهُمْ مَنْهَلاً نَمیرا صافِیا رَوِیّا... ؛ صافِیا رَوِیّا...؛

به خدا سوگند اگر از راه روشن منحرف مى شدند و از پذیرش دلیل واضح مى لغزیدند، آنان را به راه مستقمیم برگردانده و بر التزام به آن وامى داشت و با نرمى و ملایمت راهشان مى برد، به گونه اى که خشونت و ناهموارى راه آنان را آزار نمى داد و رهروان را خسته نمى ساخت و سواران را ملول نمى کرد. و آنان را به آبشخورى پر برکت و زلال و گوارا رهنمون مى شد.