تبیان، دستیار زندگی

برای آن‌ كه برای شوهر مرحومش ثوابی فرستاده باشد؛ شب‌های جمعه غذایی می‌پخت و پسرش برای قاری

 

 قرآنی كه برایش قرآن تلاوت می‌كرد، می‌برد و خود با شكم خالی به خانه می‌آمد و می‌خوابید. شبی زن غذا را

 

 به پسرش داد تا برای قاری ببرد. در آن شب زن، شوهرش را در خواب دید كه به او می‌گوید: «از آن همه غذا،

 

 فقط غذای امشب به دستم رسید.» فردای آن روز جریان خوابش را با پسرش در میان گذاشت و علت را جویا

 

 شد. پسر گفت: «چون خیلی گرسنه بودم، غذای دیشب را خودم خوردم.»

 

یوسف به زندانی گفت: « مرا در نزد ملك مصر یادآور! ».

 

خداوند او را عتاب كرد و گفت: « ای یوسف، تو خلاص از دیگری جویی. جز از من وكیلی دیگرخواهی؟!. ترا در

 

 این زندان روزگاری دراز بدارم».

 

آن گاه زمین شكافته شد. تا به اعماق زمین رسید.

 

خداوند گفت: « فرو نگر ای یوسف! در زیر این زمین تا چه بینی؟! ».

 

یوسف مورچه ای دید. مورچه چیزی در دهان داشت و می خورد.

 

خداوند گفت: «  ای یوسف، من از روزی دادن این موجود كوچك غافل نیستم. ای یوسف، من آنم كه با تو كرامت

 

 ها كردم. در دل پدر مهر تو افكندم و محبّت تو را بر او شیرین نمودم. در چاه بودی كاروان را برانگیختم تا ترا

 

 بیرون آورند. آن كس كه ترا خرید در دل وی دوستی تو افكندم. ای یوسف این ها همه از من بود، چرا استعانت به

 

 غیر من كردی؟!.»

 

طعنه ، استخوان های وجودم را از هم می گسلاند

 

ای استخوان های زار و نحیف

 

بشکنید

 

شاید صدای شکستنتان گیتی را بلرزاند

 

نه ! این جهان تکان خوردنی نیست

 

کتاب قانون را باید از نو نگاشت

 

این بار با قلمی خونین بنویس :

 

تبر ، این قاتل درختان مردنی نیست

 

گنجشک ها دیگر لب پنجره نمی آیند

 

آخَر ، پنجره ای باز نیست

 

از کوچ پرندگان مهاجر

 

ساده بگویم

 

دیگر خبری از نغمه و آواز نیست

 

در این روزهای ساده ، پیچیده‌ترین سكوت‌ها

 

در گوشم زمزمه می‌كنند

 

بی‌سلاح

 

محاصره می‌شوم

 

و احساس می‌كنم چقدر آزادم ...

 

زینب مقیسه

 

دزدی به خانه پارسایی در آمد. چندان كه جست، چیزی نیافت. دلتنگ شد. پارسا را خبر شد. گلیمی كه بر آن

 

خفته بود. در راه انداخت تا محروم نشود .

 

شنیدم كه مردان راه خدای

 

دشمنان را نكردند تنگ

 

ترا كی میسر شود این مقام

 

كه با دوستانت خلافست و جنگ

 

کیسه ای را بر دوش گذاشته بود و به سوی باغستان های اطراف شهر می رفت. دوستی از دوستانش به او نزدیک شد

 

 و گفت:  ای علی، این چیست که بر دوش داری؟

 

گفت: درخت خرما!

 

در شگفت شد؛ اما آن گاه که دید علی از درون کیسه، هسته های خرما را بیرون می آورد و در زمین می کارد،

 

دانست که منظور او چیست و چرا گفت که در کیسه، درخت خرما دارم.

 

در تفسیر این سخن امام گفته اند: بر مسلمانان است که پیش از هر عملی، نخست پیشوای خود را بشناسند؛ زیرا

 

بدون داشتن امامی عادل و عالم، اعمال انسان روح و ارزش چندانی ندارد.

 

دلم قلمرو جغرافیاى ویرانى است

 

هواى ناحیه ما همیشه بارانى است

 

  

دلم میان دو دریاى سرخ مانده سیاه

 

همیشه برزخ دل ، تنگه پریشانى است

 

  

مهار عقده آتشفشان خاموشم

 

گدازه هاى دلم دردهاى پنهانى است

 

  

صفات بغض مرا فرصت بروز دهید

 

درون سینه من ، انفجار زندانى است

 

  

تو فیض یك اقیانوس آب آرامى

 

سخاوتى، كه دلم خواهشى بیابانى است!

 

 

قیصر امین پور

     

 

سلام دوستای عزیز تبیانی

 

شهادت حضرت زهرا (س) رو به تک تک شما عزیزان تسلیت عرض می کنم ، امیدوارم من رو از دعاتون فراموش نکنید

 

 التماس دعا .

 

چرا نام حضرت مریم(س) در قرآن آمده؛ ولى نام حضرت فاطمه(س) نیامده است؟

 

حضرت فاطمه(س) و حضرت مریم(س) از بهترین زنان جهان مى باشند. در این باره به چند نکته توجه فرمایید؛

 

1-صرف آمدن نام اشخاص در قرآن، نشانه فضیلت آنان نیست؛ زیرا در قرآن کریم، نام افراد ستم کار و مشرک مانند:

 

 فرعون، ابولهب و... نیز آمده است.

 

2- گر چه نام حضرت فاطمه(س) در قرآن صریح نیامده، ولى فضیلت ایشان از حضرت مریم(س) بیش تر است. امام

 

 صادق(ع) مى فرماید: «  امّا حضرت مریم(س) بانوى زنان زمان خود بود؛ ولى حضرت فاطمه(س) بانوى همه

 

 بانوان جهان از اولین و آخرین است». در قرآن یاد کردن افراد به وسیله آوردن اوصاف ارزش مندشان، مطلوب تر

 

 است، از این که به نام از آن شخص تعریف شود.

 

3. نام اهل بیت پیامبر اکرم(ص) از جمله حضرت فاطمه(س) به جهت مصالحى، به صراحت در قرآن کریم نیامده

 

است. از جمله این که به احتمال قریب به یقین، اگر نام اهل بیت و حضرت فاطمه(س)در قرآن کریم به صراحت مى‏آمد،

 

نااهلان، قرآن را تحریف کرده و به سبب دشمنى با آن حضرت و همسرش حضرت على(ع) و حذف نام ایشان از قرآن،

 

در قرآن دست مى بردند؛ ولى اگر با ذکر اوصاف گفته شود، دیگر افراد نااهل دست به تحریف آیات قرآن نزده و

 

 حقیقت و شخصیت اهل بیت(ع) نیز براى حقّ جویان روشن مى شود. در قرآن آیاتى درباره اهل بیت(ع) نازل شده که

 

 بسان تصریح به نام آنان و بهتر از تصریح است. کسى که به دنبال حقیقت باشد، از هر دو گفتار(صراحت، عدم

 

صراحت) یک مطالب را مى فهمد.

 

4. برخى آیات و سوره هاى قرآن در شان حضرت زهرا(س) نازل شده است؛ از جمله سوره هایى که در شان ایشان

 

 نازل شده، سوره دهر و کوثر است. نزدیک به 30 آیه در شان ایشان تأویل شده که برخى از آن ها عبارتند از:

 

• «انا إنزلنه فى لیله* القدر» قدر/1

 

• «انا إنزلنه فى لیله مبرکه انا کنا منذرین» دخان/ 3

 

• آیه مودت: «قل لا إسئلکم علیه إجرا الا الموده فى القربى"شورى/ 23

 

• آیه تطهیر: «انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس إهل البیت و یطهرکم تطهیرا» احزاب/ 33

 

• آیه مباهله: «تعالوا ندع إبنإنا و إبنإکم و نسإنا و نسإکم و إنفسنا و إنفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنت الله على الکذبین»

آل عمران/ 61

 

* مراد از «لیله»، حضرت فاطمه(س) مى باشد.

 

تشنه ای حبس در بند کویر

 

در عطش می سوزد

 

کار او لنگ جرعه ای آب است !

 

لب هایش را به هم می دوزد

 

و شن هایی که مدام چشم هایش را می آزارد

 

گاه بازیچه ی سراب خواهد شد

 

آرزویی نیست او را

 

جز رهایی از گرداب

 

گردابی که او را به بند کشیده است

 

قلب او مالامال از کورسویی امید

 

خدایا ! لحظه تعبیر رویا ، رسیده است ؟

 

بوسه ای از قطرات باران

 

نوازش گونه ای آفتاب خورده

 

اکنون را به رویا پیوند خواهد زد

 

از خدا خواستم

 

از خدا خواستم که عادت مرا از سرم دور سازد.

 

خدا گفت: نه!

 

این کار من نیست، بلکه وظیفه توست که از آن دست برداری .

 

 

از خدا خواستم که فرزند علیل و ناتوانم را شفا دهد

 

خدا گفت: نه!

 

روح او کامل است و جسم او موقتی است

 

از خدا خواستم که به من صبر دهد

 

خدا گفت: نه!

 

صبر میوه درد و رنج است.

 

صبر بالقوه نیست، بالفعل است.

 

از خدا خواستم که به من شادی دهد

 

خدا گفت: نه!

 

من به تو نعمت داده‌ام. شادی را خودت به دست آور.

 

از خدا خواستم که درد و رنجی به من ندهد .

 

خدا گفت: نه!

 

درد و رنج کشیدن، تو را از متعلقات دنیا جدا می‌کند

 

و تو را به من نزدیک ‌تر می سازد

 

از خدا خواستم که روح مرا رشد دهد

 

خدا گفت‌: نه!

 

تو باید خودت رشد کنی

 

اما من به تو کمک می‌کنم که پربار شوی

 

از خدا خواستم که از زندگی لذت ببرم

 

خدا گفت: نه!

 

من به تو زندگی دادم که بتوانی از همه چیز لذت ببری

 

از خدا خواستم که به من کمک کند که دیگران را همان قدر که خدا مرا دوست دارد، دوست داشته باشم

 

خدا گفت: آه… بالاخره ایده را دریافتی

 

این روز متعلق به توست، بهترین را از آن بساز …