تبیان، دستیار زندگی

 

 

فصل سرما در پیش است وطبیعتا بروز بیماری‌های مرتبط با این فصل نیز در این روزها فراوان شده است. سرفه، سردرد، تب، عطسه‌های مکرر، آبریزش بینی، گلودرد و خلاصه علائم سرماخوردگی را این روزها دوروبرمان فراوان می‌بینیم. شاید هم یکی از ما گرفتار همین علائم باشیم، اما آیا واقعا به همین سادگی می‌توان آن را سرماخوردگی نامید؟

 

بهتر است کمی محتاط باشیم و در تشخیص یک بیماری با چنین علائمی، عجولانه قضاوت نکنیم. دلیلش هم واضح است؛ علائم سرماخوردگی و سینوزیت در موارد بسیاری مشابهند. درست است که یک سرماخوردگی ساده ممکن است به التهاب و عفونت سینوس‌ها یا همان سینوزیت منجر شود، اما این دو بیماری کاملا متمایز است و هریک شیوه‌های درمانی مختص به خود را دارد.

 

سرماخوردگی معمولی یک عفونت ویروسی در ناحیه تنفسی فوقانی است. علائم این بیماری معمولا بتدریج طی یک یا دو روز خود را نشان می‌دهد، در روزهای سوم و چهارم به شدیدترین حالت خود می‌رسد و پس از آن تقریبا در روز پنجم یا هفتم آرام آرام مرتفع می‌شود. این بیماری با مجموعه‌ای از علائم همراه است که به طور کلی عبارتند از: گرفتگی بینی، احساس ناخوشی، آبریزش مکرر بینی، عطسه، گلودرد، ریختن اخلاط بینی به حلق و تب که در سرماخوردگی بزرگسالان رایج نیست، اما کودکان ممکن است هنگام سرماخوردگی تب کنند.

 

سرماخوردگی ممکن است با سرفه و سردرد نیز همراه باشد. چه سرماخوردگی را درمان کنید چه آن را به حال خود رها کنید، در افراد مختلف حدود 3 روز تا یک هفته طول می‌کشد و پس از طی این دوره رفع خواهد شد.

 

درمان سرماخوردگی
دکتر جردن جوزفسون،‌ نویسنده کتاب «همین حالا از شر سینوزیت خلاص شوید» و مدیر مرکز سینوس و بینی نیویورک می‌گوید: «برای درمان سرماخوردگی باید از خودتان مراقبت کنید و مایعات فراوان بنوشید تا آب بدنتان افزایش یابد. این کار کمک قابل توجهی به خروج عفونت از بدن شما می‌کند، زیرا سبب مرطوب شدن مخاط و روان شدن ترشحات مخاطی در ناحیه عفونت خواهد شد. سوپ مرغ را هم حتما در برنامه غذایی خود بگنجانید.»

 

در کنار این موارد، اگر به پزشک مراجعه کنید، ممکن است برایتان داروهایی تجویز کند تا طی این مدت عوارض آزاردهنده بیماری مانند آب ریزش مکرر بینی، سردرد، سرفه و... را تا حدی کاهش دهد و تحمل آنها راحت‌تر شود.

 

گاهی سرما ممکن است وارد سینوس‌ها شود و آنها را ملتهب کند که در این حالت از به جریان افتادن ترشحات مخاطی جلوگیری خواهد کرد. این سرماخوردگی درواقع ممکن است به عفونت سینوس تبدیل شود.

 

اما چگونه باید بفهمیم سرماخوردگی به عفونت سینوس‌ها تبدیل شده است؟ دکتر جوزفسون می‌گوید: «اگر پس از گذشت دو یا سه روز از بروز سرماخوردگی، حالتان بدتر شد یا رنگ ترشحات بینی‌تان به سبز یا زرد گرایید، باید به پزشک متخصص مراجعه کنید تا علائم بیماری‌ را بررسی کند. به احتمال بسیار زیاد باید سینوس‌هایتان چرک کرده باشد.»

 

علائم عفونت سینوس‌ها (سینوزیت)
سینوزیت همان التهاب سینوس‌هاست که ممکن است علل گوناگونی داشته باشد؛ یک سرماخوردگی ساده، یک عفونت یا حتی حساسیت. با این حال‌ تمام التهاب‌های سینوسی ممکن است چند علائم را بروز دهد:

 

ـ احساس فشار و درد پشت چشم‌ها یا گونه‌ها
ـ احساس درد در دندان‌های بالا
ـ جمع شدن خلط و احساس گرفتگی در مجاری سر و صورت و گاهی دشواری در تنفس
ـ آبریزش بینی که زرد یا سبزرنگ است
ـ سردرد
ـ ریختن ترشحات بینی به حلق

 

مبتلایان همچنین ممکن است از خستگی، دشواری تنفس از طریق بینی، کاهش قدرت بویایی و بی‌قراری هنگام خواب و استراحت شکایت داشته باشند.

 

به گفته دکتر جوزفسون: «شما فکر می‌کنید هر ماه یا طی ماه‌های متمادی مبتلا به سرماخوردگی هستید،‌ باید بدانید که این سرماخوردگی نیست. به احتمال بسیار زیاد شما به سینوزیت مزمن مبتلا شده‌اید که گاهی عود می‌کند، اما پرسش این است که چگونه می‌توانیم میان این دو تفاوت قائل شویم؟ دکتر جوزفسون در پاسخ می‌گوید: «سرماخوردگی معمولا یک‌بار در سال سراغ شما خواهد آمد و بیشتر از چند روز هم مزاحمتان نخواهد بود و شما تا سال بعد از شرش در امان خواهید ماند.» پس اگر فکر می‌کنید سرما خورده‌اید و علائم آن را مدتی طولانی با خود یدک می‌کشید یا اگر به دفعات در طول سال احساس سرماخوردگی دارید، به احتمال بسیار زیاد به سینوزیت مبتلا هستید.

 

متخصصان، سینوزیت یا همان عفونت و التهاب سینوس‌ها را به سه نوع تقسیم می‌کنند:

 

ـ سینوزیت حاد که معمولا کمتر از چهار هفته طول می‌کشد.

 

ـ سینوزیت مزمن که علائم طولانی مدتی دارد و ممکن است بیش از دوازده هفته یعنی حدود سه ماه، طول بکشد.

 

ـ نوع سوم سینوزیت در واقع از نوع التهاب‌هایی است که هر از گاهی برمی‌گردند و عود می‌کنند. به چنین التهاب‌هایی اصطلاحا التهاب راجعه نیز می‌گویند. این نوع سینوزیت اغلب چهار بار در سال یا حتی بیشتر از آن به صورت سینوزیت حاد بروز می‌کند و معمولا ناشی از ویروس یا باکتری است.

 

درمان عفونت سینوسی
اگر شما گمان می‌کنید سینوس‌هایتان چرک کرده و علائم بیماری‌تان طی مدت دو سه روز برطرف نشده است، باید سری به پزشک متخصص بزنید. پزشک ممکن است فقط به معاینه معمولی اکتفا کند، شاید هم لازم ببیند عکس اشعه x از سینوس‌هایتان بگیرید یا به شیوه‌های دیگری از آنها تصویربرداری کنید. به هر حال همه این کارها برای تشخیص دقیق‌تری بیماری شما لازم است.

 

مصرف دارو
عفونت سینوسی را با دارو می‌توان درمان کرد. پزشک متخصص نخست برای شما داروهایی تجویز می‌کند که وضع ترشحات ناهنجار سینوس‌ها و بینی را بهبود بخشد و تنفس شما را تسهیل کند. بیشتر افراد بدون نیاز به آنتی‌بیوتیک دوره درمان را پشت سر می‌گذارند و خوب می‌شوند، اما اگر علائم بیماری در مدت 10 تا 14 روز مرتفع نشد، پزشک اغلب آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند. توجه داشته باشید مصرف دارو، بویژه آنتی‌بیوتیک حتما باید با تجویز پزشک باشد.

 

شست‌وشوی بینی
محلول شست‌و‌شوی بینی چه به صورت اسپری باشد و چه به صورت سرم‌های شست‌و‌شو، که هر دو در داروخانه‌ها در دسترس است،‌ مشکلات ناحیه بینی را هنگام بروز سینوزیت بهبود می‌بخشد و دفعات عفونت سینوس‌ها را نیز کاهش می‌دهد. مطالعه‌ای که سال 2007 منتشر شده نشان می‌دهد بیمارانی که از محلول شست‌و‌شو یا همان سرم نمکی استفاده می‌کنند علائم بیماری‌شان سریع‌تر رفع می‌شود و نیز دفعات ابتلای مجدد به عفونت سینوس‌ها در این افراد کاهش می‌یابد.

 

استنشاق استروئید
بیمارانی که به سینوزیت مزمن مبتلا هستند، می‌توانند از اسپری‌های استروئید بینی استفاده کنند. این اسپری‌ها درواقع حاوی مواد ضدالتهابی است که مستقیم بر بافت سینوس‌ها تاثیر می‌گذارد. استفاده از این اسپری‌ها راه موثری برای پیشگیری از عفونت‌های سینوسی به شمار می‌رود. استنشاق استروئید به این طریق می‌تواند التهاب بافت‌های سینوس را کاهش دهد و از انسداد و بسته شدن مجاری سینوسی جلوگیری کند. در این مورد هم توصیه می‌شود حتما با مشورت و مجوز پزشک معالج از اسپری استفاده کنید.

 

جراحی
در برخی موارد که سینوزیت به حالت مزمن درمی‌آید و طول مدت هر بار عفونت آن بسیار زیاد می‌شود، به ناچار باید از طریق جراحی، فضای حفره‌های سینوسی را افزایش داد تا به این ترتیب توان عملکرد آنها بهبود یابد.

 

سرماخوردگی معمولی و عفونت‌های سینوسی، بسادگی درمان می‌شوند و پزشک عمومی هم می‌تواند اقدامات درمانی را پی بگیرد، اما اگر شما به عفونت‌های مزمن سینوسی یا سینوزیت راجعه مبتلا هستید، پزشک عمومی ممکن است شما را به متخصص گوش و حلق و بینی ارجاع دهد.
منبع:jamejamonline.i

 

 

مفاصل در محل اتصال همه استخوان‌ها وجود دارند. برخی از آنها متحرک، برخی نیمه‌متحرک و تعدادی نیز ثابت هستند. طبیعی است مفاصل متحرک بیشتر در معرض خطر تخریب و ساییدگی هستند.

 

یکی از این مفاصل در معرض خطر، مفصل زانوست که فشار زیادی را در طول عمر متقبل می‌شود. هرگونه آسیب به مفصل غضروفی آرتروز نام دارد. آرتروز زانو در حالت شدید آن، بیماری محدودکننده‌ای است که زندگی فرد را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. خانه‌نشینی و ناتوانی در حرکت، بسیاری از بیماران را کاملا ناامید و افسرده می‌کند. ولی دانش پزشکی پیشرفته برای این گروه از بیماران نیز راه چاره‌ای اندیشیده است و آن نیز تعویض مفصل است. تعویض مفصل کیفیت زندگی بیمار را ارتقا بخشیده و او را به زندگی بازمی‌گرداند.

 

آرتروز از نظر درجه‌بندی به سه دسته خفیف، متوسط و شدید تقسیم می‌شود. اغلب در نوع خفیف می‌توانیم علائم را با آموزش صحیح تا حد زیادی کنترل و حتی درمان کنیم و مانع پیشرفت آن شویم. این افراد نیازی به درمان دارویی هم ندارند. عمده این بیماران در سنین چهل تا پنجاه سالگی قرار دارند. با افزایش سن، آرتروز شدت می‌یابد. نوع بعدی آرتروز متوسط است این افراد نسبت به نوع قبلی مشکلات بیشتری دارند و در بالا و پایین رفتن از پله‌ها، چهارزانو و دوزانو نشستن، ورزش کردن و... دچار درد هستند.

 

این بیماران علاوه بر آموزش، به دارو هم نیاز دارند. البته این گروه نیز اگر بیماری‌شان تشخیص داده شود قابل کنترلند. با شدیدتر شدن آرتروز مبتلایان حتی در حالت نشسته هم دچار درد و ناراحتی هستند. اغلب این بیماران زن بوده و اضافه وزن دارند. خوردگی مفصل آنقدر شدید است که استخوان‌ها کاملا روی همدیگر قرار می‌گیرند، زیرا دیگر غضروفی باقی نمانده است.

 

این بیماران گاه تغییر شکل‌های مفصلی دارند به طوری که پا به شکل پرانتزی در می‌آید و آنها اصلا قادر به صاف کردن کامل زانو نیستند. چنین بیمارانی به دلیل درد شدید و ناتوانی بناچار از حضور در اجتماع دور می‌مانند. گاه فعالیت آنها آنقدر کاهش می‌یابد که کاملا زمینگیر می‌شوند و دیگر نمی‌توانند از منزل خارج شوند و استقلال‌شان کاملا از بین می‌رود.

 

جراحی تعویض مفصل
عمل تعویض مفصل نتیجه بسیار خوبی برای بیماران دارد و درصد موفقیت آن بسیار است. در این جراحی خود مفصل جابه‌جا نمی‌شود بلکه روکش آن تعویض می‌شود. به طور طبیعی دو استخوان ران و ساق در محل زانو به هم می‌رسند. محل تلاقی آنها با مفصلی جدا می‌شود روی هر کدام از این استخوان‌ها حدود 3 میلی‌متر غضروف مفصلی وجود دارد. که این غضروف در حالت عادی صاف و صیقلی است ولی در بیماری آرتروز تکه تکه، خورده شده و سطحی ناصاف دارد. در بیمارانی که مفصل تخریب شده است، بروز صدا در مفصل، درد، آب‌آوردگی و تورم زیاد دیده می‌شود. در این جراحی مقداری از مفصل تراشیده می‌شود و روکشی فلزی جایگزین می‌شود.

 

 

 

 

تعویض مفصل مختص چه بیمارانی است
این جراحی محدود به سن خاصی نیست و هرگاه بیمار با خوردگی شدید مفصلی مراجعه کند، به طوری که دیگر قادر به انجام حرکات روزمره خود نباشد، نامزد تعویض مفصل می‌شود. خوردگی مفصل فقط به دلیل کهولت سن نیست. بیماری‌هایی مانند روماتیسم مفصلی،شکستگی‌های شدید زانو و از بین رفتن غضروف عوامل دیگری است که موجب از بین رفتن مفصل می‌شود. این بیماران ممکن است در سنین جوانی باشند، ولی این جراحی بیشتر برای افراد مسن (بیشتر از 60 سال) جامعه است.

 

آمادگی بیمار برای عمل جراحی
پیش از عمل جراحی آنچه مد نظر ماست، تقویت عضلات اطراف مفصل است. البته بیماران آنقدر درد و حرکات محدودی دارند که بندرت می‌توانند حرکات ورزشی مناسبی انجام دهند و مهم‌ترین مساله‌ای که در جراحی‌های تعویض مفصل روی آن تاکید داریم کاهش وزن بیمار است زیرا بیشتر بیماران دچار اضافه وزن هستند.

 

گرچه در سنین میانسالی پایین آوردن وزن کمی دشوار به نظر می‌رسد (افزایش وزن به مفصل سالم یا مفصل تعویض شده فشار زیادی وارد می‌کند.) اما اگر بیمار بتواند وزن خود را کاهش دهد، عمر و دوام مفصل تعویض شده بسیار بیشتر خواهد شد. عمل جراحی عمل دشواری نیست و حدود یک تا یک ساعت و نیم زمان می‌برد. البته زمان جراحی بیشتر به دلیل بدشکلی‌های ایجاد شده در مفصل است، زیرا هنگام تعویض مفصل جراح لازم است بدشکلی‌های ایجاد شده را نیز اصلاح کند.

 

بعد از عمل بیماران باید حرکات خود را بتدریج آغاز کنند. دیگر درد بیمار از بین رفته و می‌تواند براحتی زانوی خود را حرکت دهد. همه بیماران باید عضلات اطراف مفصل را تقویت کنند. ورزش‌های آموزش داده شده و فیزیوتراپی به قوی‌تر شدن عضلات کمک می‌کند. عضلات از مفاصل محافظت می‌کنند. بیمار باید سعی کند مفصل جدید را سالم نگه دارد. به طور طبیعی این مفاصل جدید و تعویض شده بین 15 تا 20 سال می‌تواند برای بیمار کار کند. بنابراین دو عامل کاهش وزن و تقویت عضلات برای طول عمر بیشتر مفصل ضروری است.

 

توصیه‌های پس از تعویض مفصل
بیماران می‌توانند براحتی راه بروند و حتی دوزانو و چهارزانو بنشینند. ولی این نوع از نشستن یا فشار وارد کردن به مفصل به هیچ وجه توصیه نمی‌شود. بیماران نباید زانو را بیش از 120 تا 130 درجه خم کنند و اجسام سنگین نیز بلند نکنند. به هر حال این مفصل همان طور که از نامش پیداست، مفصل مصنوعی است و اصلا قابل قیاس با مفصل طبیعی بدن نیست و به مراقبت نیاز دارد.

 

این عوارض را جدی بگیرید
بیمارانی که عمل جراحی تعویض مفصل انجام می‌دهند، نسبت به عفونت حساسیت بیشتری پیدا می‌کنند. این افراد وقتی به دندانپزشکی می‌روند یا سونداژ انجام می‌دهند و به طور کلی هر کاری که روی بدن آنها انجام می‌گیرد، ممکن است باکتری وارد خونشان شود که باید پزشک معالج را از وجود مفصل مصنوعی مطلع سازند. زیرا بیماران حتما باید از آنتی‌بیوتیک استفاده کنند. وجود باکتری در خون می‌تواند به محل پروتز رسیده و در آنجا عفونت و مشکلاتی را برای مفصل جدید ایجاد کند.
منبع:نشریه سیب

خشکی لب یکی از مشکلاتی است که خیلی از خانم‌ها را مخصوصا در این ایام سال که هوا رو به سردی می‌رود، آزار می‌دهد. اگر شما هم یکی از این جماعت هستید، توصیه‌های زیر را جدی بگیرید:...

 

خشکی لب یکی از مشکلاتی است که خیلی از خانم‌ها را مخصوصا در این ایام سال که هوا رو به سردی می‌رود، آزار می‌دهد.

 

اگر شما هم یکی از این جماعت هستید، توصیه‌های زیر را جدی بگیرید:...

۱. دور رژلب‌های مات و خشک را خط بکشید. رژلب‌های چرب و مایع، بهترین مواد آرایشی برای لب‌های خانم‌هایی است که از خشکی لب رنج می‌برند.

 

۲. اگر با استفاده از رژلب دچار خشکی لب می‌شوید، بهتر است قبل از استفاده از آن، لب‌های خود را با کمی پماد ویتامین A چرب کنید.

 

۳. در صورت نیاز، لب‌های خود را با شوینده‌های ملایمی مانند صابون‌های کرم‌دار یا شامپو بچه بشویید.

 

۴. دو قاشق چایخوری شکر و یک قاشق‌خوری عسل را با هم ترکیب و این خمیر را ۵ دقیقه روی لب‌های خشک و ترک‌خورده‌تان بگذارید. این کار را ۲ بار در روز تکرار کنید تا لب‌هایتان نرم‌تر شوند. می‌توانید این خمیر را برای از بین رفتن پوسته‌های لب، کمی روی آنها مالش دهید و در نهایت هم با آب ولرم بشویید.

 

۵. قبل از خواب، ترکیبی از عسل و گلیسیرین درست کنید و آن را روی لب‌هایتان بزنید. این ترکیب را صبح که بیدار شدید، از روی لب خود با آب ولرم پاک کنید و معجزه آن را در نرم شدن لب‌هایتان ببینید.

 

۶. یک مشت پر، برگ گل سرخ شسته‌شده را در مقدار کمی شیر به مدت چند ساعت، خیس کنید. سپس با مخلوط کردن برگ‌های گل و شیر، خمیر یکنواختی درست کنید و آن را روزی ۲ بار روی لب‌های پوسته‌پوسته‌شده یا ترک‌خورده بگذارید. قرار دادن این خمیر روی لب‌ها، پیش از رفتن به رختخواب، کمک زیادی به نرم‌تر شدن پوست لب می‌کند.

 

۷. روزی ۴ بار روغن طبیعی نارگیل یا کرچک روی لب‌های خشک خود بزنید. این روغن‌ها، از قوی‌ترین و موثرترین نرم‌کننده‌های طبیعی لب در روزهای سرد و خشک سال محسوب می‌شوند.

 

۸. استفاده از وازلین، کره و روغن مخصوص پوست بچه‌ها هم در نرم کردن لب‌ها تاثیر دارد.

 

۹. هنگام غذا خوردن، دستمال را روی دهانتان نکشید بلکه گوشه‌ای از دستمال‌های نرم و لطیف را آرام روی لب‌هایتان بگذارید و بردارید.
منبع:aftabir.com

 

 

یک جراح کلیه و مجاری ادراری گفت: وجود درد شدید در قسمت بالایی کمر و درد یک طرفه خصوصا اگر همراه با تب و مشکلات ادراری باشد، می تواند نشان دهنده درد واقعی کلیه‌ها باشد.

 

دکتر سیمین وحیدی با اشاره به اینکه درد کلیه در اثر عفونت کلیه یا آسیب رسیدن به آن ایجاد می‌شود، گفت: اگر پشت یا پهلوی فردی آسیب ببیند مثل برخورد ضربه، افراد تصور می‌کنند که کلیه‌هایشان درد می‌کند اما اغلب اوقات اینطور نیست و کلیه‌ها مشکلی ندارند.

 

وی گفت: کلیه‌ها در قسمت پشت بدن و بالای کمر (درست پایین دنده ها) واقع شده‌اند، اغلب افراد تمایل دارند که بدانند درد کمر مربوط به ایجاد مشکلی در کلیه‌ها است یا خیر، راه قطعی برای این کار وجود ندارد، اما با شناخت برخی علائم و انجام برخی آزمایش‌ها که توسط پزشک توصیه می‌شود، می توان مشکلات احتمالی کلیه ها را بررسی کرد.

 

این جراح کلیه و مجاری ادراری گفت: وجود درد شدید در قسمت بالایی کمر و درد یک طرفه خصوصا اگر همراه با تب و مشکلات ادراری باشد، می تواند نشان دهنده درد واقعی کلیه ها باشد.

 

دکتر وحیدی گفت: درد می‌تواند در اثر عفونت کلیه ها (پیلونفریت) ایجاد شود. وجود سنگ در کلیه نیز باعث بروز درد کلیه می‌شود. حرکت سنگ در کلیه نیز باعث ایجاد درد می شود، وقتی سنگ کلیه شروع به حرکت می کند و از قسمت میزنای (حالب) عبور می‌کند و به سمت مثانه می رود، دردهای شدید و متناوبی را ایجاد می‌کند که قولنج کلیوی یا قولنج میزنای نامیده می شود.

 

وی با اشاره به اینکه قولنج کلیوی نوعی کولیک است که در اثر سنگ کلیه ایجاد می‌شود، گفت: این درد معمولاً از ناحیه کلیه یا زیر آن آغاز می‌شود و تا مثانه ادامه می‌یابد. درد قولنج کلیوی به صورت اسپاسمی است، بدین معنی که تیر می‌کشد و موج‌های ناگهانی دارد. این درد در دو نوع خفیف و حاد بروز می‌کند. نوع حاد آن را دردناک‌ترین حس تجربه‌ شده توسط انسان توصیف کرده‌اند.

 

عفونت‌های ادراری از علل شایعی است که موجب ایجاد دردهای کلیوی می شود، برخی مشکلات باعث انسداد تدریجی جریان ادرار می‌شود (انسداد ناگهانی جریان ادرار در سنگ کلیه دیده می شود) در این حالت نیز کلیه‌ها کش می‌آیند و درد شدیدی بروز می‌کند.

منبع:forums.mihandownload.com

سیفلیس‌ عبارت‌ است‌ از یك‌ بیماری‌ آمیزشی‌ مسری‌ كه‌ باعث‌ تخریب‌ گسترده‌ بافتی‌ می‌گردد. سیفلیس‌ با عنوان‌ «مقلد بزرگ‌» شناخته‌ شده‌ است‌ زیرا علایم‌ آن‌ شبیه‌ بسیاری‌ از بیماری‌های‌ دیگر است‌. دستگاه‌ تناسلی‌، پوست‌ و دستگاه‌ عصبی‌ مركزی‌ را درگیر می‌كند.

 

سیفلیس‌ دو نوع‌ دارد:

نوزادان‌ (2-0 هفته‌) به‌ دنیا آمده‌ از مادران‌ مبتلا به‌ سیفلیس‌ (نوع‌ مادرزادی‌) و نوعی‌ كه‌ افراد، از تمام‌ سنین‌ و هر دو جنس‌ را مبتلا می‌كند كه‌ از طریق‌ تماس‌ جنسی‌ آن‌ را كسب‌ می‌كنند (نوع‌ مسری‌).

ـ علایم‌ شایع‌:
مرحله‌ اول‌ (مسری‌؛ 6-3 روز پس‌ از تماس‌ ظاهر می‌شود):

یك‌ زخم‌ قرمز و بدون‌ درد (شانكر) بر روی‌ دستگاه‌ تناسلی‌، دهان‌ یا مقعد. این‌ زخم‌ معمولاً در مردان‌ آلت‌ تناسلی‌ و در زنان‌ مهبل‌ یا گردن‌ رحم‌ را درگیر می‌كند.

 

مرحله‌ دوم‌ (مسری‌؛ 6 هفته‌ یا بیش‌ از 6 هفته‌ پس‌ از ظهور شانكر آغاز می‌گردد):

بزرگی‌ غدد لنفاوی‌ در گردن‌، زیر بغل‌ یا كشاله‌ ران‌، سردرد، بثور بر روی‌ پوست‌ و غشاهای‌ مخاطی‌ آلت‌ تناسلی‌، مهبل‌ یا دهان‌. بثور برآمدگی‌های‌ كوچك‌، قرمز و پوسته‌دهنده‌ دارد. تب‌ (گاهی‌ اوقات‌)

 

مرحله‌ سوم‌ (غیرمسری‌؛ ممكن‌ است‌ سالها پس‌ از مراحل‌ اول‌ و دوم‌ ظاهر شود):

زوال‌ ذهنی‌، ناتوانی‌ جنسی‌، عدم‌ تعادل‌، عدم‌ احساس‌ یا تیركشیدن‌ درد در اندام‌های‌ تحتانی‌، بیماری‌ قلبی‌.

 

 

 

 

ـ علل‌ بیماری:
میكروب‌ عامل‌ عفونت‌ در هر دو نوع‌، تروپونما پالیدوم‌ است‌. نوع‌ مادرزادی‌ از طریق‌ جریان‌ خون‌ به‌ جنین‌ منتقل‌ می‌گردد. نوع‌ مسری‌ با تماس‌ جنسی‌ نزدیك‌ با فرد مبتلا به‌ سیفلیس‌ در مراحل‌ اول‌ و دوم‌ منتقل‌ می‌شود.

ـ عوامل‌ افزایش‌دهنده‌ خطر:
شركای‌ جنسی‌ متعدد، فعالیت‌ جنسی‌ بین‌ مردان‌ همجنس‌ باز.

ـ پیشگیری‌:
در اوایل‌ بارداری‌، آزمون‌ سرمی‌ خون‌ از لحاظ‌ سیفلیس‌ را انجام‌ دهید. از بی‌بندوباری‌ جنسی‌ اجتناب‌ كنید. از تماس‌ جنسی‌ با هر فرد مشكوك‌ به‌ ابتلا، خودداری‌ كنید.

ـ عواقب‌ مورد انتظار:
با درمان‌ معمولاً در عرض‌ 3 ماه‌ قابل‌ علاج‌ است‌. در 10% بیماران‌، علی‌ رغم‌ درمان‌، سیفلیس‌ در عرض‌ یك‌ سال‌ عود می‌كند. در این‌ صورت‌ درمان‌ مجدد الزامی‌ است‌.

ـ عوارض‌ احتمالی‌:
بدون‌ درمان‌، تخریب‌ گسترده‌ نسج‌ و مرگ‌ رخ‌ می‌دهد.

 

ـ درمان‌:
آزمون‌های‌ تشخیصی‌ می‌توانند شامل‌ بررسی‌های‌ آزمایشگاهی‌ مثل‌ آزمون‌ سرمی‌ خون‌ جهت‌ سیفلیس‌، بررسی‌ میكروسكوپی‌ ترشح‌ حاصل‌ از شانكرو بررسی‌ مایع‌ نخاعی‌ باشند. بعد از درمان‌، آزمونها تكرار می‌گردند. تمام‌ افراد درگیر باید درمان‌ دریافت‌ نمایند. پس‌ از درمان‌ هر ماه‌ به‌ مدت‌ 6 ماه‌ بررسی‌های‌ آزمایشگاهی‌ را برای‌ كنترل‌ عود، تكرار كنید.

 

 

ـ داروها:
در صورت‌ نداشتن‌ آلرژی‌، پنی‌سیلین‌ تزریقی‌ و اگر نتوان‌ از پنی‌سیلین‌ استفاده‌ كرد، سایر آنتی‌بیوتیك‌ها می‌توانند اثر بخشی‌ یكسانی‌ داشته‌ باشند. در صورت‌ لزوم‌ داروهای‌ موضعی‌ جهت‌ علایم‌ پوستی‌.

ـ فعالیت:
تا وقتی‌ معالجه‌ شوید از مقاربت‌ جنسی‌ بپرهیزید. سپس‌ در طی‌ مقاربت‌ جنسی‌ از كاندوم‌های‌ لاستیكی‌ استفاده‌ كنید.

ـ رژیم‌ غذایی‌:
رژیم‌ غذایی‌ خاصی‌ ندارد.

ـ در این‌ شرایط‌ به‌ پزشك‌ خود مراجعه‌ نمایید:
اگر شما یا یكی‌ از اعضای‌ خانواده‌تان‌ علایم‌ سیفلیس‌ را داشته‌ باشید. اگر در حین‌ یا پس‌ از درمان‌، موارد زیر رخ‌ دهند: تب‌، بثور پوستی‌، گلودرد یا تورم‌ مفاصل‌ مثل‌ مچ‌پا یا زانو. اگر دچار علایم‌ جدید و غیر قابل‌ توجیه‌ شده‌اید. داروهای‌ مورد استفاده‌ در درمان‌ ممكن‌ است‌ عوارض‌ جانبی‌ ایجاد كنند. اگر یك‌ بار دچار سیفلیس‌ شده‌اید و در سال‌ گذشته‌ چكاب‌ (معاینه‌ كامل‌) پزشكی‌ نكرده‌اید. اگر با فرد مبتلا به‌ سیفلیس‌ تماس‌ جنسی‌ داشته‌اید.
منبع:salamatnews.com

بازسازی سینه برای مبتلایان به سرطان سینه یکی از انواع سرطان در انسان سرطان پستان است. برای درمان این نوع سرطان گاهی پزشک مجبور میشود که تمام پستان را با عمل جراحی بردارد. برداشت پستان در بعضی از بیماران باعث بروز جنبه های احساسی در زمینه نداشتن این عضو میشود.

 

برای جلوگیری از این عوارض روشهای جدید درمانی ابداع شده است بطوریکه بجای برداشت تمام پستان فقط بخشی از آن که مبتلا به سرطان است برداشته میشود و برای تکمیل درمان از پرتودرمانی کمک گرفته میشود و بخش باقیمانده پستان تحت پرتودرمانی قرار میگیرد. به این روش “جراحی به روش حفظ پستان” گفته میشود. با تکنیکهای خاص جراحی بخش باقیمانده پستان تا حد امکان شبیه پستان مقابل شکل داده میشود.

 

در حال حاضر در بسیاری از کشورهای پیشرفته جراحی سرطان پستان عمدتا به روش حفظ پستان میباشد ولی این روش هنوز در کشور ما رایج نشده است. البته موارد زیادی از سرطان پستان هم هستند که نمیتوان آنها را به روش حفظ پستان درمان کرد و پزشک مجبور است تمام پستان را بردارد. این حالت در انواع پیشرفته تر سرطان پستان کاربرد دارد. البته مشاوره با خود بیمار و ترجیح وی نسبت به انتخاب روش جراحی نیز در تعیین روش جراحی دخیل است.

 

در بیمارانی که تمام پستان آنها برداشت شده است روشهایی وجود دارد که میتوان پستان را بازسازی کرد. هدف از ترمیم پستان، ساختن پستانی جدید و تا حد امکان شبیه به پستان طرف مقابل می باشد.
عمل ترمیم پستان ممکن است در همان زمان عمل جراحی برداشت پستان و یا چند ماه بعد در عمل جراحی جداگانه ای انجام شود. ترجیح اینجانب و بسیاری از پزشکان بر روش دوم است.

 

سه روش برای ترمیم پستان وجود دارد:
الف.استفاده از پستان مصنوعی
ب.استفاده از پستان مصنوعی همراه با بافت هایی از بدن خود فرد
ج.استفاده از بافت های بدن فرد به تنهایی

 

 

ترمیم پستان با استفاده از پستان مصنوعی
انواع پستان مصنوعی در بیمارانی کاربرد دارد که نمی توانند از بافت های طبیعی بدن خود استفاده نمایند یا کسانی که نمی خواهند اثر بخیه در جای دیگری از بدن آنها یعنی در محلی که قرار است از آنجا بافت برداری صورت گیرد، بوجود آید. این روش در بیمارانی که پرتو درمانی روی قفسه سینه داشته اند روش مناسبی نمی باشد زیرا پوست خاصیت ارتجاعی خود را از دست داده است.

 

ترمیم پستان با استفاده از کاشت پستان مصنوعی در خانم هایی که پستان های کوچکتری دارند، مناسبتر است. زیر ا در پستان های بزرگ به سختی می توان فضای درون پستان را پس از عمل جراحی با پستان مصنوعی به تنهایی پر کرد.

 

ترمیم پستان به روش استفاده از پستان مصنوعی همراه با بافت هایی از بدن
پستان مصنوعی همیشه به تنهایی برای ایجاد برآمدگی پستان کفایت نمی کند. به ویژه اگر روی قفسه سینه به اندازه کافی پوست وجود نداشته باشد. در این حالت بافت سالمی از محل دیگری در بدن شما می تواند برای پوشش این قسمت استفاده شود.

 

بافت استفاده شده معمولا لایه ای از پوست و عضله قسمت خلفی قفسه سینه می باشد. این عضله در حالی که عروق به آن متصل هستند از عقب به جلو آورده می شود تا فضای خالی حاصل از برداشت پستان پر شود. پستان مصنوعی در زیر این عضله قرار می گیرد.

 

ترمیم پستان فقط با استفاده از بافت های بدن
یکی از فواید این روش ترمیم این است که پستان ترمیم یافته طبیعی تر به نظر می رسد. دو نوع ترمیم با استفاده از بافت های طبیعی بدن شامل ترمیم با استفاده از عضله صاف شکم و ترمیم با استفاده از عضله پشت قفسه سینه وجود دارد.
در روش استفاده از عضله صاف شکمی، پوست ، عضله و بافت چربی از قسمت پایینی شکم به سینه منتقل می شود تا پستانی جدید ایجاد شود.

 

در خانم های دارای پستان های کوچک روش استفاده از عضله پشت قفسه سینه به عنوان یک جایگزین مطرح می باشد. تکه بزرگی از پوست، عضله و بافت چربی جهت بازسازی و ترمیم پستان جدید مورد نیاز است.
منبع:zibasho.com

 

 

عدم تعادل هورمونی تحت تأثیر عواملی مانند شیوه زندگی، نوع تغذیه، آلودگی، حالات روحی و سن فرد است.

عدم تعادل هورمونی را می‌توان با مصرف دارو یا تغییر در شیوه زندگی اصلاح کرد.10نشانه عدم تعادل هورمونی عبارتند از:

 

1- عصبانیت یا افسردگی
یکی از مهم‌ترین نشانه‌های عدم تعادل هورمونی، شروع ناگهانی عصبانیت یا افسردگی است. این مشکل می‌تواند به دلیل سطوح پایین هورمون ملاتونین در بدن باشد. این هورمون برای حفظ تعادل ریتم روزمره بدن شما لازم است. این مورد به سن شما نیز بستگی دارد.

 

2- فشار خون بالا
میزان سدیم بدن توسط هورمون آلدوسترون تنظیم می‌شود. اگر شما دچار یک وضعیت به نام تنگی شریان کلیوی باشید، هورمون از طریق آن وارد جریان خون می‌شود. این عدم تعادل هورمونی، فشار خون را افزایش می‌دهد.

 

3- کاهش میل جنسی
میل جنسی ضعیف یکی دیگر از علائمی است که نشان می‌دهد دارای عدم تعادل هورمونی هستید. مقادیر خیلی کم هورمون تستوسترون می‌تواند باعث کاهش میل جنسی در مردان و زنان شود.

 

4- گر گرفتگی و لرز
این یک علامت شایع در زنان نزدیک به سن یائسگی و پس از یائسگی است. این حالت در طول شب به‌وجود می‌آید. کاهش هورمون استروژن باعث می‌شود عروق خونی گشاد شوند و فرد دچار گرما، گرگرفتگی، تعریق و لرز شود.

 

5- افزایش وزن
عدم تعادل هورمونی می‌تواند به افزایش وزن منجر شود. اگر بدن شما سطح بالایی از هورمون‌های کورتیزول و انسولین را داشته باشد، بیشتر غذا می‌خورید و این پرخوری باعث افزایش وزن می‌شود. به یاد داشته باشید اضافه وزن می‌تواند منجر به تولید سطح بالایی از هورمون‌های جنسی مانند استروژن و تستوسترون شود و این عدم‌تعادل در هورمون‌ها به‌ویژه پس از یائسگی می‌تواند به اضافه وزن منجر شود.

 

6- خستگی بیش از حد
با وجود خوابیدن به مقدار کافی، احساس ضعف و بی حالی می‌کنید و نیاز شدیدی به مصرف کافئین دارید که به نظر می‌رسد مشکل شما را حل نمی‌‌کند.خستگی، شاخص مهم و اصلی عدم‌تعادل هورمونی در بدن است. ترشح بیش از حد هورمون کورتیزول در اثر استرس، مانع از عملکرد سایر هورمون‌ها می‌شود.

 

7- نوسانات خلقی یا کج خلقی
اگر تغییرات خلق و خوی اخیر شما باعث شده که دشمنان شما بیشتر از دوستان شما شوند، شاید دچار عدم تعادل هورمونی شده باشید. مقادیر خیلی کم هورمون تستوسترون باعث بدخلقی و حالات روحی شدید می‌شود.

 

8- گرفتگی ذهن
آیا نمی‌‌‌توانید به یاد بیاورید که کلید ماشین خود را کجا گذاشته‌اید؟ یا ایمیل خود را فرستاده‌اید یا نه؟کاهش حافظه یا گرفتگی ذهن از علائم عدم تعادل هورمونی هستند. مقادیر کم هورمون پروژسترون (تعیین کننده عملکرد شناختی) یا مقادیر بالای هورمون استروژن باعث اشتباهات ذهنی یا گرفتگی تفکر می‌شود.

 

9- آکنه و موی زائد
بعد از سن 30 سالگی، آکنه معمولا بروز نمی‌‌کند، اما گاهی اوقات عدم تعادل هورمونی باعث تحریک آکنه یا رشد موهای زائد در زنان می‌شود. مقادیر بالای هورمون تستوسترون در زنان اغلب باعث بروز این علائم می‌شود.

 

10- مفاصل دردناک
درد مفاصل بخش طبیعی از فرآیند پیر شدن است، اما بیشتر این دردهای افزایش سن مربوط به عدم تعادل هورمونی مثل DHEA است که پیش ساز هورمون‌های استروژن، تستوسترون و کورتیزول است. مقادیر ناکافی این هورمون‌ها باعث تسریع فرآیند پیری می‌شود.
منبع:salamatnews.com

جراحی پروتز سینه (بزرگ کردن سینه)

 

علت جراحی پروتز سینه چیست؟
بزرگ کردن سینه یکی از شایع ترین عمل های جراحی زیبایی دربانوان است.
هر سال دهها هزار زن متقاضی این عمل جراحی میباشند. بسیاری از زنان تصور می کنند که سینه هایشان بسیار کوچک است و اندازه یا شکلش نامتوازن یا غیر جذاب است. بعضی از زنان سینه هایی دارند که کاملا رشد نکرده است یا بعد از حاملگی یا به دنبال تغییر وزن یا پیر شدن به میزان قابل توجهی اندازه و شکلش را از دست داده و تغییر کرده است.این جراحی باعث بازگشت اعتماد به نفس در آنها خواهد شد.

 

خانمی که می خواهد عمل بزرگ کردن سینه را انجام دهد، حق انتخاب در نوع عمل جراحی را دارد،  به طور مثال:
نوع وجنس، اندازه پروتز، و برش لازم  جهت جاگذاری پروتز سینه.  برای هر انتخاب فواید و مضراتی وجود دارد، به هر حال به مراجعه کننده اطلاعات لازم داده می شود و بدین وسیله، اوست که با مشاوره تصمیم می گیرد، کدام روش برایش بهتر است.

 

آیا پروتزهای سینه مطمئن و قابل اطمینان هستند؟
ماده پر كننده پروتزها و لایه بیرونی آن از جنس سیلیكون است، و سیلیكون عنصری است كه در طبیعت یافت می‌شود و از تركیب عناصری چون كربن، ئیدروژن و اكسیژن ایجاد می‌شود. سیلیكون در تولید محصولاتی چون لوازم آرایشی، مواد غذایی و پروتزهای پزشكی مورد استفاده دارد. مطالعات زیادی در جهت اثبات بیماری‌زا بودن پروتزهای سیلیكونی سینه انجام شده است و در نتیجه این مطالعات می‌توان گفت كه در حال حاضر هیچ مدركی بر اینكه پروتزهای سیلیكونی سینه موجب افزایش سرطانهای سینه می‌شود وجود ندارد، در ضمن هیچ دلیلی بر اینكه پروتزهای سینه موجب ایجاد بیماریهای خود ایمنی مانند آرتروروماتوئید می‌شود وجود ندارد.

 

بسیاری از خانم ها در مورد این نوع عمل جراحی بدون شک داستان های ترسناکی شنیده اند. ازجمله مسمومیت زایی سیلیکون یا ایجاد بیماری خود ایمنی/ بافت همبندی پروتز که مربوط به "تراوش"یا مهاجرت ژل می باشند.

 

در نتیجه در مورد عمل بزرگ کردن سینه در دهه  اخیر تبلیغات متفاوتی انجام شده است، مخصوصاً از طریق عملکردهای غیر مسئولانه ی رسانه ها که بدین طریق علی رغم حقایق موجود، ادعاها و سئوالاتی در مورد ایمنی سیلیکون مطرح شده است.

 

سازمان مدیریت غذا و دارو در امریکا (FDA) به این نتیجه رسیده بود که "هیچ سند و مدرکی وجود ندارد که ژل سیلیکون ،که پروتزها با آن پر میشوند، ایمنی ندارند اما مدارک کم و ناکافی برای اثبات ایمنی آن وجود دارد." تمام موارد بالا نتیجه دعوی حقوقی در حال رسیدگی بر ضد تولیدکنندگان پروتزهای سیلیکونی میباشد.

 

در گذشته از ژل سیلیکون برای پر کردن نقائص بافت نرم و چین و چروکها به شکل تزریق استفاده می گردید(ژل دائمی) که این مسئله سالهاست ممنوع گردیده است. کارخانه های سازنده پروتز سیلیکون علاوه بر استحکام دادن جدار پروتزها امروزه از ژلهایی استفاده میکنند  که حتی در صورت بریده شدن جداره نیز از هم جدا نشده و وبه بیرون پخش نمی شوند.

 

از چه سنی برای بزرگ كردن سینه‌ها مناسب است؟
بزرگ كردن سینه‌ها را می‌تواند از 18 سالگی به بالا انجام داد و هیچ سنی برای بهتر كردن ظاهر سینه‌ها دیر نیست.

 

پروتزهای سینه در زیر عضلات قرار می‌گیرند یا در روی عضلات؟
آناتومی بیماران مختلف با یكدیگر متفاوت است،و باید توسط یک فوق تخصص پلاستیک معاینه شوید و سلیقه خودتان راهم بگویید تا بهترین روش انتخاب شود.

 

آیا لازم است كه منتظر بمانیم كه بعد از بچه‌دار شدن این جراحی را انجام دهیم؟
 این بسته به انتخاب بیمار است، بیشتر از نیمی از بیماران قبل از بچه‌دار شدن تحت عمل قرار می‌گیرند و بیشتر آنان هیچ مشكلی در شیردهی پس از جراحی ابراز نكرده‌اند. در ضمن برشی كه استفاده می‌شود كوچك است و جراح سعی می‌كند كه میزان به هم ریختگی غده‌های شیری اطراف نیپل را به حداقل برساند.

پروتز سینه كه در زیربافت سینه موثر در شیر دهی  قرار می‌گیرد و به هیچ عنوان آسیبی به تغذیه كودك نخواهد رساند.

 

آیا پروتز سینه تداخلی در ماموگرافی ایجاد می‌كند یا خیر؟
 پروتز سینه چه در زیر عضلات و چه در روی عضلات قرار گیرد می‌تواند در ماموگرافی تداخل ایجاد كند. عموماً پروتز سینه‌هایی كه در زیر عضلات قرار گرفته‌اند تداخل كمتری در ماموگرافی نسبت به پروتزهایی كه روی بافت عضلانی قرار گرفته‌اند ایجاد می کنند. ولی توسط  یک رادیو لوژیست ماهر ماموگرافی  برای كسانی كه پروتز سینه دارند با دقت  انجام می‌شود. (با استفاده از تكنیك‌های جانشین شده برای این موارد مانند MRI هم میتوان بررسی را انجام داد.)

 

چطور ما باید راجع به استفاده پروتز در زیر عضلات و یا روی عضلات تصمیم‌گیری كنیم؟
تصمیم راجع به روش استفاده زیر عضلانی یا زیر غده‌ای (روی بافت عضلات) در بزرگ كردن سینه‌ها به چندین عامل بستگی دارد، بعضی از این فاكتورها اختیاری و سلیقه‌ای است و برخی به آناتومی بیمار بستگی داردو باید بر اساس معاینه به آن رسید.

 

مصرف چه داروهایی را باید قبل از جراحی قطع كرد؟
پیشنهاد می‌شود كه مصرف هرگونه دارویی كه حاوی آسپیرین و ایبوپروفن، یا هر ماده‌ای كه كاربرد كاهش وزن داشته باشد ، حداقل دو هفته قبل از جراحی قطع شود.هم چنین ویتامین هایی مانند E باید 10 روز قبل از عمل قطع شود.

 

مدت بهبودی چقدر به طول می‌انجامد؟
مدت بهبودی در بیماران مختلف متفاوت است. اما بیشتر بیماران قادر هستند كه 1-2 هفته بعد از جراحی فعالیت‌های روزانه خود را از سر گیرند.

 

 جراحی پروتز سینه (بزرگ کردن سینه)

 

انواع پروتز های سینه کدام است؟
مهم است که بدانیم پوسته ی خارجی یا پوشش تمام پروتزها از سیلیکون ساخته شده است. اگرچه، ماده ی پر کننده ی موجود می تواند متفاوت و از مواد مختلف باشد که این مواد عبارتند از : آب نمک، ژل سیلیکون خالص که خود به دو دسته ژل ساده و ژل منسجم تقسیم می شود. ژل شکر و نمک (هیدروژل) و روغن سویا (تری لوسنت) که اخیراً کشف شده اند، فعلاً تا بررسی های بیشتر در مورد ایمنی آنها، مورد استفاده قرار نمی گیرند.

 

ژل سیلیکونی فعلاً رایج ترین نوع مورد استفاده می باشد.

 

جالب توجه اینکه پروتز ژل سیلیکون استاندارد بیش از انواع پروتزها همان احساس سینه طبیعی را ایجاد می کند؛ که احتمالا این مسئله به خاطر نرمی ذاتی ژل سیلیکونی می باشد.

 

آیا شکل و قوام پروتز متفاوت است؟
شکل های مختلفی از پروتز وجود دارد. بیشترین نوع  پروتزی که فعلاً مورد استفاده قرار می گیرند،  گرد هستند. اگر از روبرو به آن ها نگاه کنیم آن ها مدور هستند و و از نیم رخ بصورت نیمه ی ماه می باشد. قوام اکثر پروتزهای گرد معمولاً  شبیه به یک ژل چسبنده و ضخیم می باشند.

 

شکل دیگر پروتزها آناتومیک یا اشکی میباشند.چون ترکیب این ژل سفت می باشد، شکلی به خود می گیرد که مشابه نیم رخ سینه های طبیعی می باشد.این نوع پروتزها به جای اینکه پهن باشند کمی بلندتر هستند و در قسمت پایین پرتر می باشند. بنابر این به طور کلی آن ها کمی شکل طبیعی تری دارند، در مقایسه، پروتزهای گرد به سینه ها، ظاهری مدورتر و گردتر میدهد.

 

چگونه من می توانم بهترین اندازه را انتخاب کنم؟
پروتزهای سینه انواع و اندازه های مختلف دارند و هر زنی میتواند انواع اندازه ها را انتخاب کند. بیشتر زنان بر اساس اندازه ی سینه بندشان اندازه ی پروتز سینه را  برای خود دشان مشخص می کنند. کلید انتخاب اندازه پروتز سینه این است که این پروتز به طور کلی به شما ظاهری موزون تر و مناسب تر بدهد و با خواست شما هم خوان باشد.در هنگام مشاوره جراح پلاستیک شما اندازه های سینه و قفسه ی سینهی شما را می گیرد؛ تا امتحان کند که چه اندازه ای برای شما مناسب است. بعلاوه با این اندازه گیری های بخصوصی، ظاهر شما را با بهترین اندازه ی سینه در نظر می گیرد.

 

مهم است بدانید که نهایتا عامل محدود کننده در انتخاب اندازه ی پروتز فضای در دسترس در زیر سینه ی شماست. به خاطر داشته باشید، همانطور که حجم هر نوع پروتز سینه افزایش می یابد، پس به پهنای آن هم اضافه می شود. بنابر این اگر شما پروتز سینه ای را انتخاب می کنید که بیش از اندازه بزرگ است ، لبه ها و کناره های آن ممکن است از اطراف بافت سینه ی به ناحیه خارجی قفسهء سینهبیرون بزند و حتی تا گودی زیر بغل نیز برسد.

 

این حالت برای بیشتر مردم غیر مطلوب است. بعلاوه امکان چین و چروک خوردگی و دیگر مشکلات نامطلوب طولانی مدت نیز افزایش می یابند. چون اکثر زنان دیدگاه واقع بینانه ای از چیزی که می خواهند به آن برسند دارند، بنابراین در موارد نادری اتفاق  می افتد که جراح پلاستیک نتواند انتظارات بیمارش را بر آورده کند.

 

آیا گذاشتن پروتز سینه باعث ایجاد سرطان سینه میشود؟
هیچ مدرکی که نشان دهد پروتز های سینه ایجاد سرطان در انسان می کند، وجود ندارند. بر عکس مطالعات اخیر نشان داده است که زنانی که پروتز سینه گذاشته اند نسبت به جمعیت کلی 20-30 % کمتر دچار سرطان سینه می شوند.

 

پروتز های سینه تا چه مدت باقی می مانند؟
همانند باقی  محصولات ساخت دست بشر، پروتز های سینه نیز تا ابد باقی نمی مانند. با وجود اینکه بسیار قوی و مقاوم هستند،حتی در برابر فشار، ولی مستعد کهنه شدن و فرسایش در طول زمان می باشند. به عبارت ساده تر، پوسته ی خارجی پروتز سینه، بالاخره فرسوده و نازک شده و در بعضی موارد نیاز به خارج کردن آن میشویم وباید جایگزین دیگری در همان فضا یا فضای دیگری استفاده شود.

 

نمودارها و تصاویر زیادی وجود دارد که مشخص می کند که نهایتا هر نوع پروتز سینه قبل از اینکه خراب شود، چقدر باقی می ماند.در یک نمودار میانگین حدود 20 سال است. اگرچه کهنه شدن و یا پاره شدن در میان افراد مختلف متفاوت است، بنابراین یک زن که ورزشها و تمرینهای فیزیکی زیادی مثلا چندین ساعت در روز به طور مرتب انجام می دهد و سینه هایش حرکت زیادی میکند(بعبارت دیگر مربی های ایروبیک، دوندگان ماراتن، سوارکاران و...)به طور طبیعی پروتز سینه ی آن ها در یک دوره ی زمانی مشخص نسبت به کسانی که تمرینات و تحرکات کمتری دارند، بیشتر فرسوده و پاره می شوند بنابر ابن به منظور داشتن یک ارزیابی مناسب برای حالت و موقعیت پروتز های سینه ی شما بهترین توصیه و پیشنهاد این است که توسط پزشک و متخصص به طور منظم بعد از 10 ـ 15 سال که از عملتان گذشت معاینه شوید و اگر لازم بود سونوگرافی انجام دهید.

 

عمل جراحی شامل چه کارهایی می شود؟
اصل مهم در عمل جراحی بزرگ کردن سینه ایجاد یک پاکت در پشت عضله سینه ی ویا در پشت بافت سینه است که پروتز سینه در آن جای خواهد گرفت؛ اگرچه جزئیات زیادی در رابطه با این عمل جراحی وجود دارد که در صورت لزوم در معاینه حضوری خدمتتان توضیح داده خواهد شد.

 

چه نوع برش هایی وجود دارد؟
به طور کلی سه نوع برش اصلی جراحی برای جاگذاری کردن پروتز سینه وجود دارد. در برش زیرسینه ای، در زیر سینه، در قسمت چین زیر سینه ایبرش ایجاد می شود. طول برش حدود 3-5 سانتیمتر است. این متداولترین برش است و افتادگی طبیعی سینه معمولا به خوبی جای زخم سینه را پنهان می کند.

 

این نوع زخم همیشه توسط لباس پوشیده می شود؛ چون در این نوع برش دسترسی مستقیم به فضایی که پروتز سینه قرار خواهد گرفت وجود دارد، ایجاد دقیق اندازه و شکل پاکت امکان پذیر است، موقعیت و مکان قرار گرفتن پروتز سینه ی درون پاکت دقیقا کنترل می شود.

 

یک روش دیگر برش نزدیک پوست تیره نوک سینه میباشد که در اطراف و دور لبه ی آن ایجاد می شود. اشکال این برش این است که توسط هیچ، چین پوستی پوشیده و مخفی نمی شود و جای زخم ایجاد شده ممکن است ایجاد اختلال در شیر دادن بکند.

 

روش سوم برشی است که روی یکی از خطوط چین زیر بغل ایجاد می شود؛ این برش کمتر استفاده می شود چون پیدا کردن مکان مناسب برای پروتز سینه در بعضی بیماران سختتر است و اگر در آینده مشکلی بوجود آید یک برش اضافی و دیگر روی سینه ممکن است نیاز پیدا شود. اگرچه بعضی بیماران فکر می کنند، که این برش کمتر از همه قابل رؤیت است، ولی در حقیقت این موضوع همیشه صدق نمی کند، مخصوصا وقتی لباس بدون آستین پوشیده می شود که ناحیه ی زیر بغل مشخص است.

 

به خاطر داشته باشید که جای زخم همیشه وجود خواهد داشت و این ارتباطی به محل برش ندارد و به مرور زمان کمتر قابل رؤیت خواهند شد؛ اگرچه هیچ جراحی نهایتاً نمی تواند ظاهر هیچ زخم بخصوص را پیش بینی کند. اسثتثاناً ممکن است از برشهای دیگر مثل ناف و غیره نیز استفاده گردد که کمتر متداول میباشند.

 

 

 

 جراحی پروتز سینه (بزرگ کردن سینه)

 

شما پروتز سینه را کجا قرار می دهید؟ جلو یا پشت ماهیچه؟
دو مکان یا دونوع پاکت برای قرار گرفتن پروتز وجود دارد : زیر بافت سینهو در جلوی ماهیچه ی سینهای، زیر ماهیچه ای سینه ای. ماهیچه ی سینه ای ماهیچه ای از قفسه ی سینه است که معمولا در بدنسازان رشد می کند.

 

در انگلستان مکان زیر بافت سینه یا جلوی عضله ای رایج ترین مکان مورد استفاده می باشد. ایراد آن این است که شکل ظاهری و نمای بیرونی پروتز در زنان لاغر چشمگیرتر و آشکارتر است. در این موارد ممکن است نمای لبه های پروتز در روی قفسه ی سینه قابل تشخیص باشد در این موارد به شما توصیه می شود که پروتز سینه ها را به صورت زیر ماهیچه ای بگذارید.

 

بعضی انواع پروتز سینه وجود دارند که برای روش جلوی عضله ای مناسب تر هستند. این زنان معمولا سینه های اصلی شان بزرگتر از زمان حالشان بوده است. وقتی کاهش حجم بسیار زیادی در سینه ی اصلی وجود داشته است و در اندازه پوست میزان کمی جمع شدگی وجود دارد، پس شکلی ایجاد می شود که مانند کیسهء خالی می شود.

 

تحت این شرایط گاهی اوقات بهتر است که پروتز در موقعیت زیر بافت سینه ای قرار بگیرند تا بتوانند پوستی که سینه ی اصلی را پوشانده، پر کنند. در مواردی که پوست خیلی شل و آویزان می شود و نوک سینه، تای زیر سینه پائین می آید، لازم است تا دوباره نوک سینه را بالا آورده و پوست پوششی را با روشهای لیفت پستان یا ماستوپکسی کوچک شوند. این حالت نیز در زمان مشاوره مشخص میشود.

 

دومین مکان، مکان زیر ماهیچه ای بین ماهیچه ی دیواره ی قفسه ی سینه و خود قفسه ی سینه می باشد.

 

مکان زیر ماهیچه ای پوشش روی پروتز سینه را افزایش می دهد، این پوشش شکل و ظاهر پروتز سینهرا مخفی میکند. این مکان مخصوصا در زنان لاغری که بافت سینه ی بسیار کمی دارندو یا اصلاً ندارند، بسیار مفید است. با ایجاد پوشش زیاد در این شرایط  جلوی عوارض ذکر شده را میگیرد.هم چنین در این روش، مامو گرافی با کیفیت بهتری انجام می شود.ایراد آن این است که ممکن است، درد یا ناراحتی بیشتری بعد از عمل داشته باشید و پروتز سینه با حرکات معین ماهیچه حرکت می کنند و نیز در صورت وجود افتادگی نسبی، شکل پستان در حالت خوابیده و ایستاده متفاوت خواهد بود.

 

تصمیم گیری در مورد اینکه درباره ی شما ،چه مکانی باید برای گذاشتن پروتز سینه مناسب است، در زمان مشاوره مورد بررسی قرار خواهد گرفت و نهایتاً جراح پلاستیک مجرب با در نظر گرفتن تمام خصوصیات فردی شما جهات تصمیم نهائی را می گیرد.

 

چه نوع داروی بیهوشی مورد استفاده قرار می گیرد و چه مدت عمل جراحی طول می کشد؟
عمل جراحی تحت  بیهوشی عمومی انجام می شود و معمولا نیاز است که یک شب در بیمارستان بمانید. این عمل تقریبا یک ساعت یا کمی بیشتر به طول می کشد.

 

آیا این عمل دردناک است؟
همیشه پیشبینی میزان درد برای هر شخص مشکل است. در حالی که بعضی از خانم ها این فرایند را دردناک می دانند،بعضی گفته اند که بعد از عمل جراحی درد بسیار کمی داشته اند. مکان قرار دادن پروتز سینه در پشت ماهیچه ی سینه ای همراه با درد بیشتری است، چون باید مقداری از ماهیچه بریده شود تا فضایی برای گذاشتن پروتز سینه باز شود.  بیشتر زنان میزان متوسطی درد برای پنج روز اول دارند که نیاز به مسکن خواهند داشت. اگرچه بعد از یک هفته بیشتر زنان گفته اند بهبود قابل توجهی در علائم و نشانه ها داشته اند

 

بعد از عمل جراحی چه اتفاقی می افتد؟
بعد از عمل جراحی سینه های شما تا حدودی ورم کرده و کبود می شوند. این حالت احتمالا بعد از دوتا سه هفته از بین میرود. گاهی اوقات ورم دور سینه ممکن است با هم متفاوت باشد. این حالت طبیعی و عادی است و به مرور زمان بر طرف می شود؛ اگر تفاوت زیادی بین سینهای دو طرف وجود دارد، حتما با ما تماس بگیرید.

 

بعد از بزرگ کردن سینه ممکن است به نظر برسد که سینه خیلی در بالا قرار دارد این حالت نیز عادی است. در طی دو ماه اول بعد از عمل جراحی این پروتز های سینه کم کم پائین آمده ودر نتیجه ای اثرات جاذبه ی زمین جای خود را پیدا کرده و به حالت طببیعی باز می گردند. اگر یک طرف سریعتر از طرف دیگر پائین آمد نیاز نیست که نگران شوید، چون این حالت بعضی اوقات رخ می دهد.

 

بدنبال عمل جراحی شما باید بانداژ مناسبی در آن ناحیه داشته باشید و لازم است که به مدت دو هفته مکان عمل را خشک نگه دارید. بعد از 48 ساعت پانسمان شما بر داشته خواهد شد و زخم بررسی و باز بینی شده و کمی تمیز می شود.

آیا نیاز به درمان ارتودنسی قابل پیشگیری است؟
همیشه نمی توان از درمان ارتودنسی پیشگیری کرد.
چون متغیرهای بسیاری در این مورد اثرگذارند. ژنتیک به اندازه یا حتی بیش از تغییرات اکتسابی بر نیاز به درمان ارتودنسی تاثیر دارد ولی می توان با حفظ بهداشت و رسیدگی به دندانهای شیری کودکان نیاز آنها به درمان ارتودنسی را کاهش داد .

عوارض جانبی درمان ارتودنسی چیست؟
اگر درمان ارتودنسی توسط متخصص مربوطه انجام نشود امکان مواردی مانند تحلیل داخلی یا خارجی دندان، افزایش می یابد.
زردی دندانها پس از درمان ارتودنسی می تواند بابلیچینگ برطرف شود.
اگر در دوره درمانی بهداشت رعایت نشود، می تواند موجب التهاب و قرمزی و افزایش حجم لثه ها شود.

 

با درد پس از مراجعه به ارتودنتیست چه باید کرد؟
این درد 3 تا 5 روز بعد برطرف میشود و می توان برای آن مسکن مصرف کرد.

 

درمان ارتودنسی چیست؟
درمان ارتودنسی یکی از راه های مرتب کردن و حرکت دندان ها به منظور بهبود زیبایی و عملکرد آن ها ست ، همچنین می تواند باعث بهتر شدن وضعیت لثه و تسهیل رعایت بهداشت دهان شود.

 

برخی افراد دارای دندان های بیرون زده و جلو آمده هستند که می تواند باعث صدمه دیدن راحت تر دندان ها شود . بعضی نیز فک جلو زده یا عقب تر از حالت طبیعی دارند که این موارد نیز با ارتودنسی درمان می شود. به طور کلی درمان های ارتودنسی به دو دسته ارتودنسی متحرک  و ثابت تقسیم می شوند که در درمان ثابت ، تنها دندانپزشک می تواند وسایل ارتودنسی را از دهان بیمار خارج کند .

 

قبل از شروع درمان معمولا عکس های رادیوگرافی  و مدل های گچی از فک های بیمار تهیه می شود.
باید توجه داشت که درمان ارتودنسی تنها یکی از راه های بهبود مشکلات زیبایی و ... فک و دندان هاست و ممکن است این مشکلات با راه های دیگر مانند ترمیمی و یا حتی جراحی بهبود یابند .

رعایت دقیق بهداشت دهان و دندان در طول درمان ارتودنسی(متحرک و ثابت )ضروری است

 

 درمان ارتودنسی

 

درمان ارتودنسی چقدر طول می کشد ؟
باید گفت که  پاسخ به این سوال برای افراد مختلف و در سنین مختلف متفاوت می باشد اما به طور کلی می توان گفت که  درمان ارتودنسی از چند ماه تا حدود سه سال ممکن است طول بکشد . یکی از فاکتور های مهم تعیین کننده طول درمان ،‌ شدت ناهنجاری یا همان بهم ریختگی دندان هاست  به عبارت دیگر هرچقدر مشکلات دندانی و اسکلتی قبل از درمان بیشتر باشد ،‌درمان پیچیده تر و طولانی تر می شود .

دندانپزشک شما به بهترین نحو می تواند مدت درمان را پیش بینی کند ،‌اما باید توجه داشت که ممکن است درنهایت درمان کوتاهتر یا طولانی تر از مدت پیش بینی شده باشد .
همکاری بیمار و رعایت دستورات پزشک از عواملی هستند که به درمان موفقیت آمیز کمک می کنند .

 

چرا در درمان ارتودنسی دندان ها را می کشند؟
گاهی اوقات به علت کمبود فضا برای قرارگرفتن دندان ها در محل مناسب ،‌نیاز به کشیدن یک یا چند دندان وجود دارد.

 

آیا افراد بعد از سن رشد می توانند ارتودنسی کنند؟
بله. روشهای ارتودنسی ثابت که در آنها از براکت های چسبیده به سطح دندان استفاده می شود، در سنین بعد از سن رشد هم چجواب میدهند.

 

رادیوگرافی های لازم برای ارتودنسی چیست؟
رادیو گرافی رایج در این زمینه پانورامیک می باشد که همه دندانها را در یک کلیشه نشان می دهد. رادیوگرافی دیگر سفالومتری جانبی می باشد که بصورت نیم رخ رابطه دندانها و فکین را نسبت به صورت و جمجمه نشان می دهد.

 

چرا درمان ارتودنسی لازم می شود؟
درمان ارتودنسی می تواند باعث زیباتر دیده شدن افراد شود. این مسئله گاهی خیلی اهمیت ندارد اما گاهی هم می تواند باعث ارتقاء اعتماد به نفس و رفتارهای اجتماعی و خانوادگی فرد شود.

 

گاهی به دلیل روی هم قرار گرفتن بیش از حد سطوح دندانی رعایت بهداشت سخت شده و فرد مستعد بیماریهای چون پوسیدگی و مشکلات لثه و استخوان فک میشود.
هم چنین گاهی صدا دادن فک و درد و التهاب در ناحیه ی مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) با ارتودنسی برطرف می شود
کاربردهای دیگری هم برای درمان ارتودنسی شمرده می شود که می توان به تصحیح تکلم به دنبال ارتودنسی اشاره کرد.

 

آیا درمان ارتودنسی برگشت پذیر است؟
در اکثر بیماران بعد از اتمام دوره ی فعال درمان (با دستگاه های ثابت یا متحرک) یک دوره ی نگهدارنده (Retention) معمولاً ازدوماه تا حدود یک سال با دستگاه های نگهدارنده (Retainer) توصیه می شود. امروزه به جز دستگاه های نگهدارنده ی متحرک که اکثر بیماران از آنها استفاده می کنند. دستگاه های نگهدارنده ی ثابت  نیز وجود دارند که استفاده از آن ها به مراتب آسان تر است. حتی با انجام تمامی مراحل نگهداری درمان چند درصد برگشت جزیی در دندان ها مشاهده می شود. که طبیعی  است .

 

برگشت های شدید در درمان ارتودنسی فقط به خاطر عدم همکاری بیمار دراستفاده از وسایل نگهدارنده بوده که به راحتی قابل پیشگیری است وبا همکاری خوب بیمار به وقوع نمی پیوندد. گاهی موارد ناشی از تغییرات رشدی ودندان های عقل، کمی ترتیب دندان ها را به هم می زند که باید زیر نظر متخصص ارتودنسی وبه موقع تحت کنترل قرار گیرند.

 

سن مناسب درمان چه سنی است؟
از حدود 6 سالگی یعنی زمانی که اولین دندان دائمی (دندان آسیا) رویش پیدا کرد.

تغییرات اسکلتال در محدوده سنی خاصی امکان‌پذیر است و معمولا ارتودنتیست پس از حذف عامل به وجودآورنده نسبت به تغییرات ابعاد فکی در جهت‌های مختلف اقدام می‌کند.
تا حدود سنین 12 تا 15 سالگی می‌توان تغییرات اسکلتال و عضلانی مانند بزرگ‌کردن فک را در بیماران انجام داد.

 

بهترین سن درمان ارتودنسی با دستگاه ثابت، حدود 12 سالگی است. پس از 12 سالگی با افزایش سن بیمار درمان‌ها باید محافظه‌کارانه‌تر انجام شوند.

 

پلاک های متحرک و سیم های ثابت ارتودنسی چه فرقی با هم دارند؟
دستگاه متحرک حین درمان توسط بیمار قابل خارج شدن و جای‌گذاری است اما نوع ثابت را فقط ارتودنتیست می‌تواند جای‌گذاری كند و در پایان درمان از دهان خارج کند.
در سنین پایین تر و درمانهای خفیف تر، گاها درمانهای متحرک کفایت می کنند.

 

 درمان ارتودنسی

 

چرا هزینه درمان ارتودنسی زیاد است؟
هزینه درمان ارتودنسی بسته به نوع مشكل، شدت آن، طول دوره درمان و این كه توسط چه كسی و حتی در كجا درمان می شوید متفاوت است.
برای داشتن دندان های ردیف و زیبایی بیشتر علاوه بر وقتی كه باید صرف كنید هزینه نسبتا بالایی را هم باید بپردازید. مثل بسیاری از تصمیمات مهم زندگی، برای چنین تصمیمی نیز لازم است بررسی خوبی انجام دهید.

 

هزینه نهایی درمان ارتودنسی وابسته به انتظار نهایی بیمار از درمان است. گاهی اوقات خواسته بیمار در حد ردیف كردن دندان ها و گاهی برای تغییر فرم كلی صورت است. طبیعی است كه روش درمان در این دو گروه متفاوت بوده و هزینه متفاوتی را درپی خواهد داشت.

 

جالب است بدانید هزینه چنین درمان های ساده ای در ایران بسیار ارزان تر از درمان هایی است كه در كشورهای خارجی انجام می شود و هزینه این درمان ها در سایر كشورها حداقل 2 تا 3 برابر بیشتر است.
منبع:persiandentist.i

تا به حال شنیده اید که زبانی که زنان حرف می زنند متفاوت از زبانی است که آقایان استفاده می کنند. مثلا وقتی یک خانم می گوید « حرفش را نزن، اصلا برایم مهم نیست »، در واقع می خواهد به طرف مقابل بفهماند که نه تنها موضوع برایش مهم است بلکه باعث ناراحتی اش هم شده است. اما کمتر مردی است که این موضوع را بداند و تعبیر درستی از آن داشته باشد، حالا این موضوع ساده را به تمام وجوه زندگی تعمیم دهید تا درک کنید زنان چه رازهای بزرگی هستند.
مردانی که نتوانند راز شخصیت زنان را کشف کنند خواه ناخواه دچار اشتباه های بزرگی در قبال آنها می شوند تا جایی که ممکن است زندگی و رابطه شان تحت الشعاع قرار بگیرد.

در این مطلب شما را با ۹مورد از این اشتبا هات رایج مردها آشنا می کنیم تا شاید کمی به مردها کمک شود که رفتار همسرشان را رمزگشایی کنند.
تفاوت هایی از دوران غارنشینی
بیشتر زوج ها اگر بخواهند رابطه ای موفق داشته باشند به حرف زدن اهمیت زیادی می دهند، اما با این همه حرف زدن باز هم مردها می گویند که فکر می کنند زنان یک راز بزرگ هستند و نمی توان از کار آنها سر درآورد و همین عدم شناخت باعث می شود که اختلاف عقیده ای کوچک مثل جارو کردن خانه یا چیدن ظرف ها در ماشین ظرفشویی منجر به دعوایی اساسی شود و به جاهایی برسد که طرفین شروع کنند از همه چیز و حتی خانواده های هم ایراد گرفتن.
در این مواقع نمی توان گفت هر دو طرف بی تقصیرند ولی شاید تقصیر چندانی نداشته باشند و همه اینها ناشی از تفاوت دیدگاه هایشان باشد.

باید بدانید خانم ها و آقایان بیشتر از آنکه فکرش را بکنید با هم متفاوت هستند. دکتر آلیسون آرمستانگ، روانشناس کالیفرنیایی می گوید: این تفاوت ها از همان دوران غارنشینی تا زندگی های مدرن امروزی در زندگی زنان و مردان وجود داشته است.
اشتباه یک : چرا مردها حرف خانم های شان را گوش نمی کنند؟
به نظرتان آشنا نمی آید؟ بیشترین شکایت خانم ها این است که مردشان به حرف آنها گوش نمی دهد.
متاسفانه مردها قدرت یک گفت وگوی ساده و عاشقانه را دست کم می گیرند.خانم ها طی گفت وگو دوپامین یا همان هورمون لذت در بدن شان بالا می رود و در نتیجه طی این گفت وگو ارتباط قوی تر می شود اما برای بیشتر مردها گفت وگو اینقدر اهمیت ندارد.مردها متوجه نمی شوند که خانم ها حرف می زنند تنها برای اینکه احساس کنند به طرف مقابل وصل هستند، آنها فکر می کنند که همسرشان حرف می زند که خواسته اش را مطرح کند.از طرف دیگر مردها به طور غریزی می خواهند مشکلات همسرشان را حل کنند، حتی اگر خانم از او کمک نخواهد.
راه حل : یک عبارت هست که می تواند برای خانم ها معجزه کند: « برای من از خودت بیشتر بگو» و اگر شما می خواهید واقعا او را خوشحال کنید، بگویید: « من به حرف هایت علاقه مندم »
اشتباه دوم : مردها پیشنهاد کمک نمی دهند
خانم های شاغل بیشتر اوقات روزشان را در دفتر کار سپری می کنند و بعد هم باید مشغول غذا پختن و رسیدگی به خانه شوند، آیا به نظر شما این توقع زیادی است که زنی انتظار داشته باشد بدون اینکه از همسرش بخواهد ظرف ها را بشوید؟
وقتی یک زن کمک می خواهد یا به کمک نیاز دارد، ممکن است به طور مستقیم خواسته اش را مطرح نکند و هیچ کس هم انتظار ندارد که یک خانم هیچ وقت به کمک احتیاج نداشته و مانند یک شیرزن از کسی انتظاری نداشته باشد.
قبول کنید که این فراتر از توانایی یک زن معمولی است، مردی که قدرت جارو کردن در استحکام یک رابطه را متوجه نشود به احتمال زیاد با همسرش مشکل خواهد داشت، مردها باید بدانند که امور خانه در روحیه همسرشان به شدت تاثیر می گذارد.
اما چگونه؟ برای بیشتر زن ها، کارهای خانه و تمیز بودن آن نقش مهمی در احساس شان نسبت به زندگی دارد و اینکه همسرشان در این امر به آنها کمک کند می تواند به زندگی امیدوارشان کند.
راه حل : اول از همه شما به عنوان یک مرد باید با دیدن تلویزیون و فیلم ها متوجه شوید که یک زن چه کارهایی انجام می دهد
احتمالا خواهید دید که بیشتر اوقات خانم ها آرام و قرار ندارند، اگر همسر شما نیز چنین است هر چه سریع تر به کمکش بشتابید و دوم اینکه مردها نیاز دارند که کلمه « کمک » را از پیشنهادهای خود حذف کنند. یک زن برای اینکه توانایی اش را نشان دهد جواب طبیعی اش به پیشنهاد کمک « نه » است؛یعنی می گوید « ممنون خودم انجام می دهم » پیشنهاد می کنیم به عنوان شوهر از او بپرسید « آیا کاری هست که بتوانم انجام دهم؟ »
نکته مهم : از قانون طلایی « ارتباط موفق » چیزی شنیده اید
بارها و در جاهای مختلف درباره تفاوت های زن و مرد صحبت شده ولی برای بیشتر مردها رفتار زن ها همچون یک راز است و شاید غفلت از همین تفاوت ها گاهی باعث می شود یک موضوع کوچک و یک اختلاف نظر جزئی تبدیل به یک دعوای بزرگ و دلخوری زیاد شود.

قانون طلایی برای حل این مشکل این است؛ همان گونه که دیگران با شما رفتار می کنند با آنها رفتار کنید، مردها معمولا همان گونه که دوست دارند همسرشان با آنها رفتار کند با او رفتار می کنند و همین باعث به وجود آمدن اختلافات می شود چون زن ها و مردها متفاوتند.
اشتباه سوم : او با شما فرق دارد
آیا تا به حال دیده اید که بعضی از مردها وقتی می خواهند خیلی همسرشان را خوشحال کنند به او وسایلی چون ایکس باکس هدیه می دهند، چون همان کاری را می کنند که دوست دارند همسرشان انجام دهد. وقتی مردی هدیه می دهد بیشتر به نیازهای خودش فکر می کند نه اینکه همسرش چه وسیله ای نیاز دارد و در نهایت همین رفتار اثر خود را در زندگی نشان می دهد.
البته این فقط یک ویژگی مردانه نیست، همه مردم به طور طبیعی فکر می کنند دیگران نیز خواسته هایی شبیه خودشان دارند، چون همه فکر می کنند دیگران هم شبیه آنها هستند.مردان و زنان عموما خواسته هایی همساز دارند اما اگر زن و شوهری اینگونه نباشند مشکلات زیادی برایشان پیش می آید.
راه حل : مردها نیاز دارند درباره احتیاجات همسرشان بیشتر بدانند، اینکه چطور باید او را حمایت کنند و اینکه او چگونه شوهری را دوست دارد؟به دست آوردن این اطلاعات خیلی سخت نیست تنها کافی است از همسرتان سؤال کنید. به خانم تان اجازه دهید که به راحتی با شما ارتباط برقرار کند و توقعاتش را بگوید.
اشتباه چهارم : چرا او ساکت است؟
مردها فکر می کنند وقتی همسرشان یک روز با آنها صحبت نمی کند حتما در حال جریمه کردن آنهاست اما حقیقت این است که روحیه او آسیب دیده و نمی تواند صحبت کند. گاهی همین سکوت مردها را به اشتباه می اندازد و باعث می شود وضعیت را بدتر کنند.

مرد می خواهد به زن اجازه دهد تا خودش حالش خوب شود اما باید بداند طولانی شدن سکوت زن می تواند عواقب بدی به دنبال داشته باشد. مردها فکر می کنند سکوت خوب است و حال زن را خوب می کند اما برای زن این سکوت، آرامش پیش از توفان است.
راه حل : وقتی یک زن ساکت است، باید مرد از او علت سکوتش را بپرسد، مردها باید همیشه همسرشان و احساسات او را چک کنند
باید بدانید که عبارت معجزه آسا در این مواقع این است « عزیزم در ذهنت چه می گذرد؟ » در این مواقع باید مرد بیش از همیشه خود را دلسوز نشان دهد چون در این صورت زن احساس امنیت می کند و راحت تر احساسات واقعی اش را مطرح می کند.
اگر نمی دانید چگونه گفت وگو را شروع کنید می توانید بگویید «من نمی دانم چه کاری کرده ام، اما خیلی متاسفم که ...»
اشتباه پنجم : مردها دلایلشان را توضیح نمی دهند
این یک شکایت رایج زن ها نسبت به مردهاست، چرا همسرم آنچه را که فکر می کند، به من نمی گوید. در عصر حجر مردها برای شکار نیاز داشتند تا جایی که می توانند کالری ذخیره کنند، اما امروز مردها، کلمات را برای خودشان نگه می دارند و سعی می کنند احساساتشان را پنهان کنند.

وقتی خانمی به همسرش پیشنهاد می دهد که به سینما بروند ممکن است مرد بدون هیچ توضیحی تنها بگوید « نه!» هرچند در ذهن خود دلایل روشنی دارد مثل اینکه جای پارک پیدا نمی شود یا خیلی خسته است و... اما چون خانم ها این دلایل را نمی دانند دچار سوء تفاهم می شوند. مثلا زن فکر می کند که همسرش دوستش ندارد و نمی خواهد با او وقت بگذراند.
راه حل : باید با همسرتان بیشتر صحبت کنید
مردهایی که تصمیم هایشان را برای همسرشان توضیح می دهند حدود ۱۰۰برابر بیشتر از مردهای دیگر در زندگی موفق هستند، این مردها حتی اگر با همسرشان مخالفت کنند چون برای او توضیح می دهند، تنش به وجود نمی آورند.
اشتباه ششم : مردها فکر می کنند حضور فیزیکی در خانه کافی است
یک مرد فکر می کند همین که در خانه باشد نشان دهنده صمیمیت او با همسرش است، آنها حساب نمی کنند که در زمان حضور در اتاق پای کامپیوتر هستند یا فیلم می بینند یا خواب هستند یا... برای مردها تنها فعالیت های ۲نفره می تواند نشان دهنده صمیمیت باشد، در این فعالیت های ۲نفره حضور ۲نفر برای مرد آرامش بخش است.

اما برای زن ها اینگونه نیست، او برای اینکه احساس آرامش کند باید مطمئن شود که همسرش به لحاظ احساسی، فیزیکی و ذهنی با او همراه است.
راه حل : ۳کار را فراموش نکنید زن ها برای داشتن یک رابطه موفق نیاز دارند که هم صحبت کنند، هم توجه کافی دریافت کنند و هم با همسرشان ارتباط حسی و فیزیکی داشته باشند و در نتیجه این حالات احساس صمیمیت بیشتری می کنند.
اشتباه هفتم : مردها می گویند همسرشان به آنها توجه کافی ندارد
باید بدانید که خانم ها به راحتی می توانند چند کار را با هم انجام دهند و این جزو طبیعت آنهاست، اما مردها اینگونه نیستند.

به عنوان مثال یک خانم هم می تواند تلفن جواب دهد، هم به غذا سرکشی کند و هم با شوهرش درباره یک موضوع مهم صحبت کند، اما در این مواقع مرد فکر می کند همسرش به او بی توجه است. مردها به دنبال توجه کامل هستند و می خواهند وقتی حرف می زنند همسرشان هیچ کاری نکند، در صورتی که نمی دانند که همسرشان به حرف ها با توجه کامل گوش می کند. با همه این حرف ها یک مرد چطور می تواند توجه کامل همسرش را جلب کند؟
راه حل : بهترین کار این است که هنگام صحبت دست های همسرتان را در دست بگیرید، با این راه دیگر گمان نمی کنید که او نسبت به حرف هایتان بی توجه است.
 اشتباه هشتم : مردها بیشتر به خودشان توجه می کنند تا همسرشان
یکی از رایج ترین اشتباهات مردان هنگام ارتباط با همسر یا نامزدشان این است که اصلا به نیازهای عاطفی متفاوت همسرشان توجه نمی کنند و بیشتر توجه آنها به احساسات خودشان است.

از طرف دیگر برای زنان نیز چندان مهم نیست که مردان درباره آنها چه فکر می کنند، همه آنچه برای آنها اهمیت دارد احساس خودشان نسبت به مرد زندگی شان است. یک زن چندان توجه نمی کند که شما چقدر می خواهید او را تحت تاثیر قرار دهید. اگر شما خودتان فکر می کنید همسر یا نامزد خوبی هستید، در احساسات او تاثیر خاصی ندارد. او چندان توجه نمی کند که شما در دلتان به چه فکر می کنید.
راه حل : اگر می خواهید همسرتان را تحت تاثیر قرار دهید، سعی کنید احساساتش را بیشتر بشناسید از او درباره احساساتش بپرسید تا راه های خوشحال کردنش را پیدا کنید.
اشتباه نهم : کسل بودن!
یک مرد باید در زندگی اش احساس شوق و اشتیاق داشته باشد (در کنار همسری که دوستش دارد) وگرنه روز به روز کسل تر می شود.

این مورد می تواند کار یا فعالیت فرهنگی یا... باشد. وقتی شما به نیازهای خودتان توجه کافی داشته باشید و سعی کنید استعداد های بالقوه خودتان را شکوفا کنید و با انجام دادن کاری که دوست دارید شاداب باشید، مسلما در کنار همسرتان نیز زندگی بهتری خواهید داشت و بهتر می توانید او را خوشحال کنید.
منبع : blife.ir