تبیان، دستیار زندگی

دار دنیا منزلی پست و خس است      نیست منزل در حقیقت محبس است

مردمی کاندر جهان فانی اند              چون به دقت بنگری زندانی اند

کس در این زندان ز غم آزاد نیست          یک دلی در دار دنیا شاد نیست

روح انسان تا که در بند تن است     هست زندانی و حبسش مسکن است

کنج زندان استراحتگاه نیست             یار زندانی جز اشک و آه نیست

روح تا با جسم ما مانوس شد              مثل مرغ اندر قفس محبوس شد

این همای پاک را در چند ماه                 بود زندان رحم آرامگاه

گر چه در آن حبس بس دلگیر بود         فکر آزاد از غل و زنجیر بود

چون به زندان جهان شد جای او            بسته شد زنجیرها در پای او

حب مال و جاه و اولاد و عیال          هست غل و قید و طناب وبس خیال

                                                                           (بهلول)

بیا ای مومن صادق بگو صلوات پیغمبر

                                اگر از جان شدی عاشق بگو صلوات پیغمبر

اگر تو امت اویی رضای او به جان جویی

                                چو ما شاید اگر گویی بگو صلوات پیغمبر

به عرش و فرش انس و جان دعای او کنند از جان

                                کریمانه تو در ایران بگو صلوات پیغمبر

ز آتش گر امان خواهی و عمر جاودان خواهی

                                بهشت و حوریان خواهی بگو صلوات پیغمبر

کسی کو یار یاران است به نزد یار یار آن است

                               گرت میلی بدیشان است بگو صلوات پیغمبر

            اللهم صل علی محمد و آل محمد.و عجل فرجهم

بیایید به زندگیمان بیشتر فکر کنیم

به این که از کجا آمده ایم و چرا زنده ایم

و به این که هر لحظه امکان دارد که دیگر نباشیم. 

ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود  نی نام ز ما و نی نشان خواهد بود

 زین پیش نبودیم و نبد هیچ خلل      زین پس چو نباشیم همان خواهد بود

نیکی و بدی که در نهاد بشر است

                                   شادی و غمی که در قضا و قدر است

با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل

                                   چرخ از تو هزار بار بیچاره تر است

زندگی با همه ی وسعت خویش

                                 محفل ساده ی غم خوردن نیست

            حاصلش تن به قضا دادن و افسردن نیست

                                               زندگی خوردن و خوابیدن نیست

        زندگی جنبش و جاری شدن است

                                       از سر آغاز حیات 

                                                        تا بجایی که خدا می داند

                                                                                                            (سهراب سپهری)

عمرم تمام گشت ز هجران روی تو

                                   ترسم شها به خاک برم آرزوی تو

آنگاه که روی ماه تو از دیده شد نهان

                                   عشاق را همیشه بود دیده سوی تو

گل پونه های وحشی دشت امیدم

                        وقت سحر شد

تاریکی شب رفت و فردایی دگر شد

                                من مانده ام تنهای تنها

             من مانده ام تنها

                                            میان سیل غمها!

                                       (زنده یاد ایرج بسطامی)

مثل شقایق زندگی کن.کوتاه

                                          اما زیبا!

مثل پرستو کوچ کن.فصلی

                                          اما هدفمند!

مثل پروانه بمیر.دیوانه وار

                                           اما عاشق!

کاش قلبم درد پنهانی نداشت                 سینه ام هرگز پریشانی نداشت

برگ های آخر تقویم عشق                   حرفی از یک روز بارانی نداشت

کاش میشد راه سخت عشق را               بی خطر پیمود و قربانی نداشت

من امشب سکوت دلم را شکستم

                                               سکوت شبستان غم را شکستم

قسم خورده بودم که عاشق نباشم

                                               به عشقت شکوه قسم را شکستم

                                                                           (دالیم)