تبیان، دستیار زندگی

حضرت مسیح علیه السلام:

خُذُوا الحَقَّ مِن اَهلِ الباطِلِ وَ لا تَخُذُوا الباطِلَ مِن اَهلِ الحَقِّ، كونوا نُقّادَ الكَلامِ؛

حق را از اهل باطل فراگیرید و باطل را از اهل حق فرا نگیرید. سخن سنج باشید.

محاسن، ج 1، ص 229، ح 159

امام صادق علیه السلام :

كَلامٌ فى حَقٍّ خَیرٌ مِن سُكوتٍ عَلى باطِلٍ؛

سخن گفتن درباره حق، از سكوتى بر باطل بهتر است.

من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 396

امام صادق علیه السلام :

اَلكَلامُ ثَلاثَةٌ: صِدقٌ وَكِذبٌ وَإِصلاحٌ بَینَ النّاسِ قالَ: قیلَ لَهُ: جُعِلتُ فِداك مَا الصلاحُ بَینَ النّاسِ؟ قالَ: تَسمَعُ مِنَ الرَّجُلِ كَلاما یَبلُغُهُ فَتَخبُثُ نَفسُهُ، فَتَلقاهُ فَتَقولُ: سَمِعتُ مِن فُلانٍ قالَ فیكَ مِنَ الخَیرِ كَذا وَكَذا، خِلافَ ما سَمِعتَ مِنهُ؛

سخن سه گونه است: راست و دروغ و اصلاح میان مردم به آن حضرت عرض شد: قربانت اصلاح میان مردم چیست؟ فرمودند: از كسى سخنى درباره دیگرى مى شنوى كه اگر سخن به گوش او برسد، ناراحت مى شود. پس تو آن دیگرى را مى بینى و برخلاف آنچه شنیده اى، به او مى گویى: از فلانى شنیدم كه در خوبى تو چنین و چنان مى گفت.

كافى، ج2، ص341، ح16

امام باقر علیه السلام :

فى قَولِهِ «قُولُوا لِلنّاسِ حُسنا» قال: قُولوا لِلنّاسِ أحسَنَ مَا تُحبّونَ أن یُقالَ لَكُم، فَاِنَّ اللّه  عزَّوَجلَّ یُبغِضُ اللَّعّانَ السَّبّابَ الطَّعّانَ عَلىَ المُؤمِنین، اَلفاحِشَ المُتَفَّحِشَ السّائَلَ المُلحِفَ، وَ یُحِبُّ الحَیّى الحَلیمَ اَ لعفیفَ المُتعَفِّـفَ؛

درباره این گفته خداوند كه «با مردم به زبان خوش سخن بگویید» فرمود: بهترین سخنى كه دوست دارید مردم به شما بگویند، به آنها بگویید، چرا كه خداوند، لعنت كننده، دشنام دهند، زخم زبان زن بر مؤمنان، زشت گفتار، بدزبان و گداى سمج را دشمن مى دارد و با حیا و بردبار و عفیفِ پارسا را دوست دارد.

امالى صدوق، ص 326

امام على علیه السلام :

اَلثَّناءُ بِاَكثَرَ مِنَ الستِحقاقِ مَلَقٌ وَ التَّقصیرُ عَنِ الستِحقاقِ عِىٌّ اَو حَسَدٌ؛

عریف بیش از استحقاق، چاپلوسى و كمتر از استحقاق، از ناتوانى در سخن و یا حسد است.

نهج البلاغه، حكمت 347

امام صادق علیه السلام :

اِنَّ لِلمُؤمِنِ عَلى المُؤمِنِ سَبعَةَ حُقوقٍ، فَاَوجَبُها اَن یَقولَ الرَّجُلُ حَقّا وَ اِن كانَ عَلى نَفسِهِ اَو عَلى والِدَیهِ، فَلا یَمیلَ لَهُم عَنِ الحَقِّ؛

مؤمن را بر مؤمن، هفت حق است. واجب ترین آنها این است كه آدمى تنها حق را بگوید، هر چند بر ضد خود یا پدر و مادرش باشد و به خاطر آنها از حق منحرف نشود.

بحار الأنوار، ج 74، ص 223، ح 8

پیامبر صلى الله علیه و آله :

خَیرُ الكَلامِ مَا دَلَّ وَ جَلَّ وَ قَلَّ وَ لَم یُمِلَّ؛

بهترین سخن، آن است كه قابل فهم و روشن و كوتاه باشد و خستگى نیاورد.

انوار العلویه، ص 489

امام صادق (علیه السلام):

إنَّ أبغَضَ خَلقِ اللَّهِ عبدٌ اتّقَى النّاسُ لِسانَهُ.


مبغوض‏ترین خلق خدا بنده ‏اى است كه مردم از زبان او بترسند.

میزان الحكمة: ج1- ص573- ح 1916

پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله):

إیّاكَ و ما یُعتَذَرُ مِنهُ


بپرهیز از كارى كه موجب عذرخواهى می ‏شود.

بحارالأنوار ج 78 ، ص 200 -میزان الحکمة ج5 ،ص 525، ح9480

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):

أفشِ السَّلامَ یَكثُرْ خَیرُ بَیتِكَ؛


سلام را رواج ده تا خیر و بركت خانه ‏ات زیاد شود.

الخصال ص 181