امام صادق علیه السلام :

لا تَغتَرّوا بِصَلاتِهِم وَ لا بِصیامِهِم، فَإِنَّ الرَّجُلَ رُبَما لَهِجَ بِالصَّلاةِ و َالصَّومِ حَتّى لَو تَرَكَهُ استَوحَشَ ، وَلكِنِ اختَبِروهُم عِندَ صِدقِ الحَدیثِ و أداءُ الأمانَةِ؛

فریب نماز و روزه مردم را نخورید، زیرا آدمى گاه چنان به نماز و روزه خو مى كند كه اگر آنها را ترك گوید، احساس ترس مى كند، بلكه آنها را به راستگویى و امانتدارى بیازمایید.

كافى، ج2، ص104، ح2

امام على علیه السلام :

اَلصّادِقُ عَلى شَفا مَنجاةٍ وَ كَرامَةٍ و َالكاذِبُ عَلى شُرُفِ مَهواةٍ و َمَهانَةٍ؛

راستگو در آستانه نجات و بزرگوارى است و دروغگو در لبه پرتگاه و خوارى.

نهج البلاغه، خطبه 86

امام على علیه السلام :

أَربَعٌ مَن أُعطیَهُنَّ فَقَد أُعطىَ خَیرَ الدُّنیا وَ الآخِرَةِ صِدقُ حَدیثٍ و َأَداءُ أَمانَةٍ وَ عِفَّةُ بَطنٍ وَ حُسنُ خُلقٍ؛

چهار چیز است كه به هر كس داده شود خیر دنیا و آخرت به او داده شده است: راستگویى، اداء امانت، حلال خورى و خوش اخلاقى.

غررالحكم، ج2، ص151، ح2142

رسول اكرم صلى الله علیه و آله :

یا عَلىُّ اصدِق و َإِن ضَرَّكَ فِى العاجِلِ فَإِنَّهُ یَنفَعُكَ فِى الآجِلِ وَ لا تَكذِب و َإِن یَنفَعكَ فِى العاجِلِ فَإِنَّهُ یَضُرُّكَ فِى الآجِلِ؛

اى على راست بگو اگر چه در حال حاضر به ضرر تو باشد ولى در آینده به نفع توست و دروغ نگو اگر چه در حال حاضر به نفع تو باشد ولى در آینده به ضرر توست.

میراث حدیث شیعه، ج2، ص17، ح65

امام صادق علیه السلام :

إِنَّ اللّه عَزَّ و َجَلَّ لَم یَبعَث نَبیّا إِلاّ بِصِدقِ الحَدیثِ وَ أَداءِ المانَةِ إِلَى البَرِّ وَ الفاجِرِ؛

خداى عزوجل هیچ پیامبرى را نفرستاد، مگر با راستگویى، و برگرداندن امانت به نیكوكار و یا بدكار.

كافى، ج2، ص104، ح1

امام صادق علیه السلام :

إِنَّ الصّادِقَ أَوَّلُ مَن یُصَدِّقُهُ اللّه  عَز َّوَ جَلَّ یَعلَمُ أَنَّهُ صادِقٌ و َتُصَدِّقُهُ نَفسُهُ تَعلَمُ أَنَّهُ صادِقٌ؛

راستگو را نخستین كسى كه تصدیق مى كند، خداى عزوجل است كه مى داند او راستگوست و نیز نفس او تصدیقش مى كند كه مى داند راستگوست.

كافى، ج2، ص104، ح6

    زهرا مامان بیا صمیمی باشیم  ---  مثل دو تا دوست قدیمی باشیم

         بیا با هم حرف بزنیم بخندیم  ---  در رو به روی غصه ها ببندیم

            درسته دختر خوبه دلبر باشه  ---  تو خوشگلی از همه کس سر باشه

    جلوه تو ذات دختره می دونم  ---  کار خداست مقدره می دونم

    همه می گن دخترا برگ گلن  ---  دادش میگه البته یه کم خلن

چسب روی دماغ یعنی که زشتن  ---  به فکر خط خطی سرنوشتن

پشت این رنگ و روغنا دروغه  ---  پشت اینا یه طرح بی فروغه

         مردا میگن که خوشگلا نجیبن  ---  راستش و بخوای دخترا مثل سیبن

          سیب زمین افتاده بو نداره  ---  رهگذر هم پا رو دلش می ذاره

سیب های روی شاخه چیدن دارن  ---  از دست باغبون خریدن دارن

بهار خانوم دل نگرون توام  ---  دلواپس روز خزون توام

حالا که می خوای بری توی خیابون  ---  خودتو بگیر چراغ نده تو میدون

         وقتی که حوا پا گذاشت تو عالم  ---  به دو می خواست بره به سمت آدم

زد تو سرش فرشته گفت: حاج خانوم  ---  چه میکنی فردا با حرف مردم

    روتو بگیر با این لپای داغت  ---  بشین بذار آدم بیاد سراغت

       آره مامان اینم حرف کمی نیست  ---  حجب و حیا قصه مبهمی نیست

این روسری یعنی که تو نجیبی  ---  شکوفه معطر یه سیبی

این روسری پرچم اعتقاده  ---  نباشه گلبرگها اسیر باده

زلفاتو از روسری بیرون نذار  ---  چشمای هیز و سمت زلفات نیار

مردای خوب پرده دری نمی خوان  ---  عشقای لوس سرسری نمی خوان

باید بدونی زندگی بازی نیست  ---  توهم قرص های اکستازی نیست

اونهایی که پلاس کافی شاپن  ---  احساسات دخترارو می قاپن

اونی که می ره پارتی های شبونه  ---  تو کار و بار انگل دیگرونه

مردای خوب کاری و اهل دلن  ---  مردای بد توی خیابون ولن

مردای خوب فقط نجابت می خوان  ---  از زنشون غرور و غیرت می خوان

علاف مو فشن که مرد نمیشه  ---  تا لنگ ظهر به رختخواب سیریشه

مردی که قیچی میزنه به ابرو  ---  از اون نگیر سراغ زور بازو

مردی که بند انداخته مرده؟ نه نیست  ---  برا کسی شریک درده ؟ نه نیست

جوهر مردی نداره ، زغاله  ---  نه مرده و نه زن ؛ تو حس و حاله

برقِ لب و کرم که اومد تو کار  ---  مردونگی برو خدا نگه دار

ابرو کمون خیابونا شلوغن  ---  پر از فریب حرفای دروغن

دوسِت دارم دیونتم ، اسیرم  ---  یه روز اگه نبینمت میمیرم

یک دو روز بعد تو همین خیابون  ---  یه لیلی دیگه ست کنار مجنون

برا کسی بمیر که راستی مرده  ---  جر نزنه ، نپیچه ، برنگرده

بله به کسی بگو که عاشق باشه  ---  تو حرف عاشقونه صادق باشه

یعنی باید شیفته روحت باشه  ---  تشنه چشمه شکوهت باشه

آره گلم سرت رو درد نیارم  ---  ای لوده بازی ها رو دوست ندارم

گیس طلایی به چشماشون زل نزن  ---  با فوکلات به دستاشون پل نزن

همپای دخترای بد راه نرو  ---  با چشم باز مامان توی چاه نرو

پروانه نجاتی/ شیراز

امام على علیه السلام :

اَدَّبْتُ نَفْسى فَما وَجَدْتُ لَها                      بِغَیرِ تَقْوَى الاْلهِ مِنْ اَدَبِ
فى كُلِّ حالاتِها وَ اِن قَصُرَتْ                       اَفْضَلَ مِنْ صَمْتِها عَنِ الْكَذِبِ
وَ غیبَةِ النّاسِ اَن غیبَتَهُم                         حَرَّمَها ذُوالْجَلالِ فِى الْكُتُبِ
اِن كانَ مِن فِضَّةٍ كَلامُكِ یا                        نَفْسُ فَاِنَّ السُّكوتَ مِن ذَهَبِ؛

به ادب و تربیت نفس خود پرداختم و براى ‏آن  /  ادبى بهتر از تقواى الهى در تمام حالاتش نیافتم
و اگر از پس این امر برنیامد                         /  براى آن چیزى بهتر از دم فروبستن از دروغ نیافتم
و از غیبت مردمان، همانا غیبت آنان را          /  خداوند با عظمت در كتاب‏ها حرام كرده است
اى نفس، اگر سخن تو                              /  نقره است، سكوت طلاست

اعلام الدین، ص 273

امام باقر علیه السلام :

خُذُوا الکلِمَةَ اطَّیبَةَ مِمَّن قالَها و إن لَم یعمَل بِها؛

سخن طیب و پاکیزه را از هر که گفت بگیرید،‌ اگر چه او خود،‌ بدان عمل نکند.

تحف العقول، ص391

رسول اكرم صلى الله علیه و آله :

مَن كانَ یُؤمِنُ بِاللّه  وَالیَومِ الخِرِ فَلیَقُل خَیرا أَو لِیَسكُت؛

هركس به خدا و روز قیامت ایمان دارد، باید سخن خیر بگوید یا سكوت نماید.

 نهج الفصاحه، ح 2915