تبیان، دستیار زندگی

 

 

 

یبوست نوزاد می‌تواند برای شما بسیار ناراحت کننده باشد. به نظرتان اگر شکم نوزادتان به مدت سه روز یا بیشتر کار نکرد؛ آیا طبیعی‌ست یا نوزادتان یبوست دارد؟

اگر مدفوع نوزادتان سفت و خشک شد؛ یعنی این‌که او یبوست دارد؟

جواب این پرسش‌ها را در این مقاله بخوانید و همه چیز را درباره یبوست نوزادان یاد بگیرید.

یبوست نوزادان می‌تواند دلایل متفاوتی داشته باشد. یکی از رایج‌ترین آنها، یبوست در زمان معرفی غذای جامد به نوزاد است. در کل دلایل رایج یبوست نوزادان شامل موارد زیر است:

معرفی غذاهای جامد

هنگامی که زمان معرفی غذای جامد فرا می‌رسد، نوزادانی که از شیر مادر تغذیه کرده‌اند، بیشتر در معرض ابتلا به یبوست خواهند بود؛ چون معده‌های کوچک آنها به هضم شیر مادر که بسیار زود هضم است و جذب آسانی نیز دارد، عادت کرده است.

رژیم غذایی کم فیبر

• رژیم غذایی شامل میزان بیش از اندازه از محصولات لبنی (ماست، پنیر و شیر)
• میوه‌هایی مانند موز، پوره سیب، غذاهای کمکی برنجی، نان‌ها، پاستا و سیب زمینی سفید نیز می‌توانند موجب یبوست شوند.

تغییر در رژیم غذایی نیز می‌تواند موجب یبوست نوزاد شود. راهکارهایی که در ادامه بیان می‌کنیم می‌توانند به کار کردن شکم نوزادی که دچار یبوست شده است کمک کنند.

 

 

لیوان درب‎دار مخصوص نوزاد یک لیوان آموزشی است. به طور معمول این لیوان پلاستیکی است و یک درب پیچی یا گیره‎ای و همچنین یک لوله نی مانند یا یک دهانه شکاف‎دار دارد که به کودک اجازه می‎دهد بدون ریختن محتویات لیوان به بیرون، از آن بنوشد. شما می‎توانید مدل‎هایی با دسته یا بدون دسته و انواع متفاوتی از نی‎ها یا دهانه مخصوص نوشیدن را انتخاب کنید.

استفاده از لیوان درب‎دار مخصوص نوزاد راه خوبی برای از شیر یا از شیشه گرفتن نوزاد و یاد دادن استفاده از لیوان معمولی به اوست. این لیوان همچنین مهارت آوردن دست به سمت دهان و هماهنگی دست و دهان را بهبود می‎بخشد. زمانی که کودک‎تان مهارت‎های حرکتی لازم برای گرفتن لیوان را دارد اما هنوز مهارت نوشیدن بدون ریختن محتویات درون لیوان را به‎دست نیاورده است، لیوان درب‎دار مخصوص می‎تواند در عین استقلال بخشی به او کثیف کاری را به حداقل برساند.

چه زمانی باید لیوان دردار مخصوص نوزاد را به نوزادم معرفی کنم؟

زمانی که فکر کردید نوزادتان آماده است این لیوان را به او معرفی کنید. برخی نوزادان از 6 ماهگی، از به‎کار بردن این لیوان‎ها لذت می‎برند و برخی تا قبل از 1 سالگی نیز علاقه‎مند به استفاده از آن نیستند. در کل بیشتر نوزادان در حدود 7 تا 9 ماهگی آماده استفاده از این لیوان‎ها هستند. انجمن دندانپزشکان سفارش می‎کند برای پیشگیری از پوسیدگی دندان در انتهای اولین سال تولد نوزاد، کم کم استفاده از لیوان معمولی را به او آموزش دهید.

بهترین راه برای انتقال به لیوان مخصوص درب‎دار چیست؟

برخی از نوزادان به استفاده از این لیوان‎ها سریع عادت می‎کنند؛ در حالی‎که برخی دیگر مدتی طول می‎کشد تا به استفاده از آن عادت نمایند. در اینجا راهکارهایی برای آسان‎تر ساختن این انتقال ارائه می‎شود:

• ابتدا با یک نی نرم قابل انعطاف و مشابه نوک سینه مادر شروع کنید که برای نوزاد نسبت به نی سفت پلاستیکی، حسی آشناتر داشته باشد.
• به نوزاد نشان دهید که چگونه لیوان را به سمت دهان بلند کرده و آن را برای نوشیدن خم کند.
• به نوزادتان کمی زمان دهید تا روی این تکنیک تسلط پیدا کند. ابتدا داخل لیوان کمی آب بریزید تا اعمال ناشیانه نوزاد سبب کثیف کاری نشود. اگر نوزادتان برای مدتی نتوانست از لیوانش به درستی استفاده کند، نگران نشوید؛ چون این لیوان‎ها اسباب بازی‎های خوبی برای نوزاد هستند!
• مدل‎های مختلفی را امتحان کنید تا متوجه شوید کدام‎یک بیشتر با مهارت‎های نوزادتان هم‎خوانی دارد. برخی لیوان‎ها دریچه‎هایی دارند که تنها زمانی که کودک مشغول نوشیدن است، اجازه خروج مایع از لیوان را می‎دهند و بنابراین از ریختن مایع جلوگیری می‎کنند.
• منبع: www.babycenter.com

 

1. آنها غذای داخل بشقاب را به اطراف هل می دهند و غذایشان را تمام نمی کنند. اینکه به فرزندتان بگویید "کل غذای داخل بشقاب باید تمام شود" به آنها کمکی نمی کند که بفهمند سیر شده اند یا خیر. اگر غذا خوردن او کند یا متوقف شده است، چند دقیقه به او وقت دهید تا حس کند که آیا معده اش پر است یا خالی. به او فشار نیاورید که تا آخرین لقمه غذایش را بخورد.
2. فرزندتان برای وعده بعدی گرسنه نیست که معمولاً باید باشد. بسیاری از والدینی که فکر می کنند فرزندشان هر چیزی را نمی خورند، باید بدانند که به فرزندشان قبل از غذا هله هوله می دهند. کودکان در دهه هفتاد بطور متوسط روزانه یک خوراکی می خوردند، در حالیکه امروزه کودکان سه بار هله و هوله و خوراکی می خورند. که البته فقط موضوع کمیت نیست، بلکه مسئله کیفیت است. تحقیقی در دانشگاه کارولینای شمالی کشف کرد که خوراکی های پرقند و پرچربی (مانند کلوچه، چیپس و بیسکویت) حدوداً 28 درصد غذاهای کودکان دو تا شش ساله و 35 درصد بچه های 7 تا 12 ساله را تشکیل می دهند. چهل یا پنجاه سال پیش، کودکان فقط توت فرنگی می خوردند، امروزه آب نبات میوه ای می خورند.
3. مقدار غذای داخل بشقاب آنها با مقدار غذای شما برابری می کند. بچه ها به مقدار غذای بزرگسالان نیاز ندارند. به اندازه کف دست برایشان غذا بریزید و این برای آنها کافی است. همیشه برای آنها به اندازه مشتتان غذا بریزید و این مقیاس یادتان باشد.
4. اولین چیزی که به هنگام ناراحتی، استرس، خستگی یا بدخلق شدن بچه به ذهنتان می رسد این است که برایش خوراکی بخرید. شاید تنها چیزی که لازم داشته باشند فقط در آغوش گرفتن، سکوت یا چیزی برای نوشیدن باشد. شاید هم فقط کم حوصله شده باشند. قبل از آنکه به آنها هله هوله بدهید، به مشکل اصلی او بیندیشید.
5. قسمت سینه، کمر یا پشت لباس آنها تنگ شده است، حتی با آنکه قد لباس برایش اندازه است. بسیاری از والدین وقتی فرزندشان وزن اضافه می کند متوجه نمی شوند. ولی وقتی شلوار یا تیشرت بچه تنگ می شود متوجه می شوند که بچه چاق شده است. اگر وزن فرزندتان در حال افزایش است ولی قدش تکان نمی خورد، نشان می دهد که بیش از حد لازم غذا می خورد.
منبع:bartarinha.ir

 

 

کلمه مننژیت معنای گسترده ای دارد. در واقع، هرگونه التهاب پرده های مغزی را با این نام می شناسند و تقریبا همه انواع آن، به جز مننژیت باکتریال، حالت گذرا دارند.

 

مننژیت یکی از بیماری های بسیار خطرناک عفونی است که در دوران کودکی رخ می دهد. این بیماری از ۶ ماهگی تا ۵ سالگی بیشترین شیوع را دارد و در کل، بیماری شایعی در کودکان محسوب می شود. نکته مهم درباره این بیماری آن است که شاید بسیاری از علایم ابتدایی مننژیت از سایر بیماری های عفونی قابل افتراق نباشد ولی علایمی که ما را به بروز عفونت مننژیتی مشکوک می کنند، عبارتند از:

 

تب بالا، استفراغ های مکرر، کاهش سطح هوشیاری، خواب آلودگی، خوب شیر نخوردن شیرخوار و گاهی اوقات (در موارد پیشرفته تر) فلج اندام ها، تشنج و کما. در کودکان بزرگ تر که بهتر می توانند علایم بیماری را ذکر کنند، سردرد و گاهی گردن درد از علایمی هستند که می توانند پزشک را در تشخیص کمک کنند.

 

پزشک پس از بررسی و معاینه دقیق می تواند تعیین کند که این علایم می توانند مربوط به مننژیت باشند یا نه. در صورت وجود احتمال عفونت مننژیتی، پزشک برای اطمینان، بررسی مایع نخاعی را انجام می دهد که تشخیص نهایی و قطعی بیماری به وسیله آن صورت می گیرد. اگر پزشک مهارت و تبحر لازم را داشته باشد، انجام این آزمایش برخلاف شایعاتی که در مورد آن وجود دارد به هیچ وجه برای بیمار خطرناک نیست.

 

درمان مننژیت یک درمان طولانی مدت (به صورت تزریق داخل وریدی در بیمارستان) است. اگر خانواده ها درمان با داروهای خوراکی را خودسرانه انجام دهند، به درمان ناقص مننژیت و عوارض آن منجر می شود که می تواند بسیار خطرناک باشد. مننژیت به دلیل اینکه چرک را در فضای مایع مغزی نخاعی قرار می دهد، موجب می شود که عروق مغزی دچار التهاب شوند و همچنین ممکن است به همین دلیل قسمت هایی از مغز دچار کم خونی شود. غیر از این موارد، عفونت ممکن است به سلول های مغزی به صورت مستقیم نیز آسیب بزند.

در مجموع، این عوارض در کنار یکدیگر می توانند اثرات کوتاه مدت و بلندمدت فراوانی را برای فرد بیمار به یادگار بگذارند که فلج اعضا، کاهش بینایی، کری و عقب ماندگی ذهنی از آن جمله اند. در کل، می توان گفت که مننژیت باکتریال یک تشخیص اورژانس در کودکان است و مادرانی که کودک آنها حال عمومی بدی دارد و به علایمی نظیر تب بالا و استفراغ دچار شده، حتما باید برای بررسی علت این مساله از پزشک کمک بگیرند تا در صورت نیاز به درمان، هرچه سریع تر اقدام شود.

دکتر علیرضا ناطقیان

منبع:روزنامه سلامت

یک فوق تخصص عفونی کودکان  بر ضرورت تشخیص و درمان به موقع بیماری سیاه‌سرفه تاکید کرد و گفت: به نظر می‌رسد با توجه به واکسیناسیون گسترده سیاه سرفه در ایران، موارد ابتلا به آن در ایران کم شده باشد، ولی بر اساس مطالعاتی مشخص شده که موارد بیماری سیاه سرفه در کشور ما بیش از حدی است که قبلا پیش‌بینی می‌شد.

دکتر  سنایی، با بیان اینکه سیاه سرفه یکی از خطرناک ترین بیماری های کودکان بخصوص در سنین زیر یک سال است، اظهار کرد: این بیماری توسط یک باکتری به نام “بوردتلاپرتوسیس” ایجاد می شود.

وی ادامه داد: این باکتری سبب انسداد مجاری هوایی توسط ترشحات مخاطی می شود. سیاه سرفه شدیداً مسری بوده و خود را به شکل التهاب مجاری هوایی نشان می دهد.

این فوق تخصص عفونی کودکان با اشاره به اینکه این بیماری با علائم سرماخوردگی شروع می شود، گفت: آبریزش بینی، قرمزی و آبریزش چشم، تب خفیف و سرفه خشک از جمله علائم سیاه سرفه است. پس از یک تا دو هفته سرفه های خشک تبدیل به سرفه خلط دار می شود.

سنایی افزود: در طول سرفه های پشت سرهم که به بیمار دست می دهد، وی دچار قرمزی و حتی سیاه شدن می شود. کودکان درانتهای سرفه های خود دچار تنفس تند به همراه ایجاد صدایی فریاد مانند می شوند.

وی درباره آمار مبتلایان به سیاه سرفه در ایران گفت: در بدو امر به نظر می رسد با توجه به واکسیناسیون گسترده سیاه سرفه در ایران، موارد ابتلا به آن در ایران کم شده باشد، ولی بر اساس مطالعاتی که انجام شده است مشخص شده که موارد بیماری سیاه سرفه در کشور ما بیش از حدی است که قبلا پیش بینی می شد که احتمالا به دلیل کاهش اثر طبیعی واکسن پس از چندین سال است. در این زمینه بکارگیری واکسن های “آ. سلولار” می تواند این افت طبیعی ایمنی را در سنین بالای شش سالگی جبران کند.

ایشان درباره درمان سیاه سرفه اظهار کرد: در مواردی که سرفه بیش از دو تا سه هفته طول می کشد و به صورت حمله ای است خصوصا اگر در کودکان همراه با سیاه شدن چهره و استفراغ باشد باید به فکر بیماری سیاه سرفه بود و جهت تشخیص و درمان مناسب به پزشک مراجعه کرد. اگر تشخیص بموقع انجام و درمان زود شروع شود، می توان به مقدار قابل توجهی از علائم بیماری کاست.

این فوق تخصص عفونی کودکان درباره تفاوت ابتلا به سیاه سرفه در کودکی و بزرگسالی عنوان کرد: در مجموع بیماری شدید و عارضه دار که منجر به بستری می شود در کودکان بیشتر است.

منبع:isna.i

 

راهنمای خرید کفش برای کودکان نو پا

 شاید برای نوزادان و بچه‌هایی که هنوز به راه رفتن نیفتاده‌اند، کفش فقط نقش زیبایی و گرم نگه‌داشتن پاهای آن‌ها را داشته باشد. اما به محض این‌که بچه‌ها به راه رفتن می‌افتند، به کفش مناسب نیاز دارند. کفشی که کاملا استاندارد باشد و مشکلی برای پاهای آن‌ها ایجاد نکند و در عین حال زیبا باشد و زیبایی لباس‌شان را کامل کند. بنابراین لازم است برای خرید کفش مناسب برای فرزندتان تا می‌توانید دقت کنید، چون پای بچه‌ها تازه دارد شکل می‌گیرد و انتخاب کفش نامناسب ممکن سلامت پای آن‌ها را برای همیشه تحت تاثیر قرار دهد. این راهنمای کوچک به شما کمک می‌کند بهترین و زیباترین کفش را برای پاهای کوچولوی فرزندتان تهیه کنید.
با کمک این راهنما بهترین کفش را برای فرزندتان بخرید
پای او خیلی ظریف است
تاندون، ماهیچه و استخوان‌های پای نوزادان هنوز نرم است و توانایی تطبیق با کفش را ندارد. اگر برای کوچولوی نوزادتان کفش می‌خرید، بیشتر از هر چیزی باید به نرم بودن کفش‌ها دقت کنید تا وقتی فرزند شما شروع به راه رفتن نکرده عملا به کفش نیازی ندارد و کفش‌های مناسب نوزاد معمولا شبیه جوراب هستند و برای گرم نگه داشتن پای او استفاده می‌شوند. از خرید کفش‌های سفت و کوچکی که پای کوچولوی شما را فشرده می‌کنند برای زیر 6 ماهگی اجتناب کنید.
کمک کنید بایستد
وقتی کوچولوی شما شروع به راه رفتن می‌کند تعادل زیادی ندارد و مدام در معرض افتادن قرار دارد. وقتی کودک بدون کفش راه می‌رود، کف پای او اصطکاک لازم را برایش به وجود می‌آورد. اما وقتی کفش می‌پوشد، کف کفش باید از افتادن او جلوگیری کند. پس دقت کنید کفشی برای کودک‌تان بخرید که کف لیز نداشته باشد. کف لیز کفش، اعتماد به نفس راه رفتن را از کودک شما می‌گیرد. بعضی از کفش‌های کودک، کف شیاردار دارند. می‌توانید از این کفش‌ها استفاده کنید.
هر 4 ماه یک‌بار
درست است که به خاطر سلامت پای کودک، بهتر است صرفه‌جویی در خرید کفش را کنار بگذارید، اما پای کودک شما خیلی زود بزرگ می‌شود. بعضی از خانواده‌ها عادت دارند برای فرزندشان کفش بزرگتر می‌خرند تا بتواند مدت بیشتری آن را بپوشد. اما پیشنهاد ما این است که کفش ارزان‌تر و به جای آن اندازه‌تر بخرید. کفش بزرگ باعث ناراحتی کودک خواهد شد. بهتر است از خرید چند کفش رنگارنگ اجتناب کنید و به جایش یک کفش بهتر برای فرزندتان بخرید. پای کودک شما آنقدر زود رشد می‌کند بعضی از کفش‌ها بدون اینکه فرصت کنید آن را به کودک بپوشانید، برای او کوچک می‌شوند. متخصصان می‌گویند به طور متوسط باید هر 4 ماه یک بار برای کودک‌تان کفش بخرید.
کفشی برای اعتماد به نفس
کفش‌های زیپ‌دار، بندی یا چسبی محافظت بیشتری از پای کودک شما می‌کنند و مناسب‌تر هستند. علاوه بر این، راحت‌تر باز و بسته می‌شوند و کودک شما برای پا کردن آن‌ها بهانه نخواهد گرفت. کفش‌های جلوباز ممکن است باعث پیچ خوردن پای کوچولوی شما شوند. وقتی کودک شما به سنی می‌رسد که بتواند خودش کفش بپوشد، بهتر است برای او کفشی بخرید که به جای بند، چسب داشته باشد. بچه‌ها معمولا دوست دارند کارهای شخصی‌شان را خودشان انجام دهند. بستن بند برای بچه‌ها کمی سخت است اما چسب کفش را می‌توانند خودشان به راحتی بچسبانند. سپردن این کار به کودک، باعث اعتماد به نفس او خواهد شد.
استانداردها را رعایت کنید
بهتر است کفشی که برای کودک‌تان می‌خرید کف محکمی داشته باشد اما رویه کفش بهتر است نرم و انعطاف‌پذیر باشد. کفش را چند بار با دست‌تان تا کنید تا ببینید راحت خم و راست می‌شود یا نه. اگر کفش چرم یا لاستیکی می‌خرید بهتر است از کفش‌هایی استفاده کنید که درون آن‌ها یک لایه پارچه کار شده. پارچه نمی‌گذارد پای کوچولوی شما در کفش عرق کند و اذیت شود.
آیا اندازه است؟
بزرگترها به راحتی تشخیص می‌دهند که چه کفشی اندازه پای آن‌هاست اما معمولا کوچولوها متوجه نمی‌شوند که کفش اندازه پای آن‌ها هست یا نه. بارها پیش می‌آید که بعد از خرید تازه می‌فهمید که کفش برای فرزندتان کوچک یا بزرگ است. برای تشخیص درست اندازه کفش چند راه دارید. اول این‌که دو لنگه کفش را به کودک بپوشانید و از او بخواهید راه برود. دقت کنید که موقع راه رفتن کفش از پای کودک شما خارج نشود. بعد با انگشت، جلوی پای کودک را لمس کنید. انگشت پای کودک باید حدود یک سانتی‌متر از جلوی کفش فاصله داشته باشد. راه دیگر این است که انگشت کوچک‌تان را از پشت در کفش فرو کنید. انگشت شما باید در پشت کفش جا بگیرد. بعضی از بچه‌ها پاهای تپلی دارند. دقت کنید که وقتی کفش پای بچه می‌شود روی آن فشار نیاورد. جمله معروف جا باز می‌کند را از هیچ فروشنده‌ای قبول نکنید. علاوه بر این، فراموش نکنید که مخصوصا برای کفش‌های زمستانی، باید حتما کفش را با جوراب ضخیم امتحان کنید، چون ممکن است بعد از پوشاندن جوراب، کفش برای فرزندتان تنگ شود.

منبع:shahrzadpress.com

 

 

شیرخوار ممکن است بین ۴ تا ۱۰ بار در روز ادرار کند. اگر کودک بیمار یا تب دار یا هوا بیش از حد گرم باشد، دفع ادرار ممکن است به نصف میزان طبیعی برسد. این کار نباید دردناک باشد...

اگر هر علامتی نشان دهنده ناراحتی کودک هنگام ادرار مشاهده کردید به متخصص کودکان مراجعه کنید چون ممکن است نشانه عفونت یا سایر مشکلات دستگاه ادراری باشد.

در شیرخوار سالم، ادرار به رنگ زرد کمرنگ تا پررنگ است. هر چه ادرار تیره تر باشد، غلظت آن بیشتر است و این حالت وقتی کودک مایعات کمتری خورده باشد، دیده می شود. گاهی پوشک رنگ صورتی به خود می گیرد که ممکن است با خون اشتباه شود در حالی که به دلیل غلظت بیش از حد ادرار است. تا زمانی که نوزاد حداقل ۴ بار در روز ادرار می کند، جای نگرانی نیست ولی اگر صورتی بودن رنگ ادرار ادامه پیدا کرد، با متخصص اطفال مشورت کنید.

قبل از تعویض پوشک کودک باید مطمئن شوید تمام وسایل لازم در دسترس هستند. هرگز کودک را حتی برای یک ثانیه روی میز تعویض تنها رها نکنید. شیرخوار خیلی زود غلت زدن را یاد می گیرد بنابراین بهتر است همه وسایل هنگام تعویض پوشک کنارتان باشد.

تشخیص زمان خیس شدن پوشک های یکبار مصرف جدید دشوار است بنابراین نباید منتظر پس دادن و مشخص شدن نم روی لباس باشید.

تا آنجا که امکان دارد بگذارید پای کودک هوا بخورد. وقتی او را تمیز و خشک کردید، بدون پوشک روی تشکچه بخوابانید تا کمی بازی کند. این کار را حداقل هر بار ۲۰ دقیقه چند دفعه در روز انجام دهید. قبل از اینکه پوشک او را ببندید به پاهای او کرم محافظ پوست بزنید. اگر لکه های کوچک قرمزی دیدید به پزشک مراجعه کنید چون ممکن است لکه های عفونت مخمر مانند قارچ باشند و لازم باشد دارو تجویز شود.

 

منبع:روزنامه سلامت

گرسنگی
نشانه: ازته دل، بی‌امان و با صدای بلند گریه می‌كند.
نشانه كمكی: از آخرین باری كه شیرمادرش را خورده 3-5/1 ساعت گذشته است.
از آخرین‌باری كه شیرخشك خورده 4-2 ساعت گذشته است.
راه‌حل: به فرض این‌كه فرزندتان گرسنه باشد ولی ممكن است برای خوردن نوبت بعدی شیرخشك آماده نباشد؛ بد نیست بدانید هضم شیرخشك حداقل 2 ساعت زمان نیاز دارد بنابراین دادن شیرخشك با فواصل كوتاه به كودك می‌تواند او را ناراحت‌تر كند.
بچه‌هایی كه شیر مادر می‌خورند ممكن است گاهی در بغل مادرشان ناآرام شوند، زیرا بوی شیرمادر آن‌ها را ناراحت می‌كند؛ در این مواقع فرزندتان را از مادرش بگیرید و شما آرامش كنید.
خستگی
نشانه: نفس‌نفس زنان و درمانده گریه می‌كند.
نشانه كمكی: چشم‌هایش بسته، اما خودش بی‌قرار است. ممكن است چشم‌هایش باز، قرمز، پر از اشك و پف كرده باشند یا حتی چشم‌هایش را بمالد.
راه‌حل: ساده‌ترین نوع آرام كردن كودك این است كه او را درتخت یا گهواره‌اش بگذارید تا راحت بخوابد.
بی حوصلگی یا كلافگی
نشانه: گریه‌اش بریده بریده است و سر و صدای دیگر گریه‌ها را ندارد.
نشانه كمكی: از عاملی كه حوصله‌اش را سر برده روی بر می‌گرداند یا حتی او را می‌زند.
راه حل: اگر شما حوصله فرزندتان را سر برده‌اید، چند دقیقه او را در جایی مطمئن (مثلا او را روی لبه یا جایی كه پر از وسایل خطرناك است رها نكنید) به حال خود بگذارید، اما دورادور مراقبش باشید كه كار دست خودش ندهد (حتی یك ثانیه از او چشم برندارید.) در چنین شرایطی می‌توانید از صداهای متناوب و یكنواخت هم كمك بگیرید؛ مثلا پنكه، تیك‌تیك ساعت، جاروبرقی و.....یكی از راه‌های دیگر هم مرطوب كردن دست و پای بچه با آب ولرم است.

اذیت شدن
نشانه: بی‌وقفه و از روی اجبار گریه می‌كند، باصدایی كه مدام بلند‌تر می‌شود.
نشانه كمكی: ممكن است دست‌هایش را تكان دهد یا صورتش را جمع كند.
راه‌حل: ببینید چه عاملی كودك‌تان را اذیت كرده است؛ مثلا اگر هر بار كه كودك‌تان را در كالسكه‌اش می‌گذارید داد و فریادش بلند می‌شود، پس كالسكه مشكل دارد و باید مشكل آن را پیدا كنید. ممكن است فرزندتان یخ كرده باشد (حتی در داخل ساختمان).
ممكن است به نظرتان برسد كه پوشكش را كثیف كرده است، اما یادتان باشد كه بر‌خلاف تصور عموم كثیف كردن پوشك باعث گریه نمی‌شود، مگر این‌كه فرزندتان دچار كهنه‌سوز، عفونت یا حساسیت ناحیه تناسلی و كشاله‌های ران شده باشد.
درد
نشانه: بلند و دل‌خراش گریه می‌كند.
نشانه كمكی: ممكن است كمرش را خم كند و چیزی را با دست‌هایش بزند یا پاهایش را به سمت شكمش بالا بیاورد.
راه‌حل: درد‌ها به‌طور معمول به‌دنبال بیماری یا مشكل جسمی ایجاد می‌شوند كه اگر نمی‌توانید گریه ناشی از آن‌ را آرام كنید، بهتر است به متخصص اطفال سری بزنید.
دل‌درد
نشانه: در سه ماهه اول تولد، نوزاد در طول هفته3 بار یا بیشتر گریه‌های طولانی مدت-‌حدود 3 ساعت- سر می‌دهد.
راه‌حل: قنداق، خواباندن به پهلو یا شكم، مكیدن انگشت شما، تاب دادن و لالایی گفتن.
درد فرزندتان را بفهمید
گریه می‌كنم چون دلم می‌خواد!
آرام كردن بچه‌ها فرمول ندارد؛ همه كودكان مثل هم نیستند، بنابراین باید از روش آزمون و خطا كمك بگیرید؛ برخی از توصیه‌های زیر ممكن است در مورد فرزند شما بی‌اثر باشد اما به هر حال امتحان‌شان ضرری ندارد. گذاشتن سی‌دی كارتون، گریه‌های ناشی ازگرسنگی فرزندتان را ساكت نمی‌كند! گریه‌های دندان‌درد كودك هم با عوض كردن پوشك قطع نمی‌شود. به عبارتی ابتدا ببینید علت اصلی گریه‌ها و بی‌تابی‌های كودك چیست. اگر گریه‌های كودك به عصبانیت و تحركات فیزیكی و خشمگین تبدیل شدند، دیگر منطق علت و معلولی به درد نمی‌خورد؛ باید چاره‌ای بهتر اندیشید.

انگشت كوچك‌تان را امتحان كنید
اگر نمی‌توانید علت گریه‌های بی‌وقفه فرزند نیم‌وجبی‌تان را پیدا كنید، بروید دست‌های‌تان را بشویید، سپس انگشت كوچك‌تان را كنار دهان او ببرید تا آن را بمكد؛ همین كار هم روشی دارد كه پدر‌های ناشی آن را بلد نیستند؛ باید انگشت خود وارونه بگیرید تا ناخن‌تان سقف دهان كودك را اذیت نكند و مشكل 2 تا نشود.
بفرما نوشیدنی كوچولو
اگر فرزندتان نوزاد است می‌توانید در شیشه‌اش كمی شیرمادر یا شیرخشك گرم شده بریزید و به او بدهید.
تابش دهید
بچه‌ها عاشق تحرك‌اند؛ چه كسی بهتر از «بابایی» می‌تواند آن‌ها را به آرزوی‌شان برساند؟ او را بغل كنید و در هوا تاب دهید. با این بالا پایین بردن بچه حداقل 3 كیلویی، عضلات بازوی‌تان هم خوش فرم و قوی‌تر می‌شود!
حركات موزون پدر و فرزند
كوچولو را بغل كنید و دست‌هایش را دور گردن‌تان بیاویزید، سپس آرام حركات موزون انجام دهید و بدن‌تان را به جهات مختلف متمایل كنید.
ای نبض برس به فریادم
اگر راه‌حل‌هایی كه تاكنون عنوان شد، فایده‌ای نداشت، با آرامش دراز بكشید، سر او را روی سینه خود بگذارید و با عطوفت نوازشش كنید، صدای تپش‌های قلب، برای همه بچه‌ها قطعه‌ای گوش‌نواز و لذت‌بخش است.
 بچه پرروها
گاهی بچه‌ها نه گرسنه‌اند، نه خیس، نه درد دارند، نه خواب‌شان می‌آید، بغل نمی‌خواهند، حوصله بازی و تكان خوردن را هم ندارند، گریه می‌كنند چون دل‌شان می‌خواهد. در این مواقع بگذارید كوچولوی پر سر و صدا گریه‌هایش را به اتمام برساند؛ البته ابتدا اطمینان حاصل كنید كه مشكلی دارد یا خیر.

منبع:bartarinha.