تبیان، دستیار زندگی

طبیعتا در این نوشته قصد ندارم در مورد روش های از پوشک گرفتنی که شخصا در مورد دخترم استفاده کردم و مفید بودند صحبت کنم. بلکه همانطور که از اسم مطلب پیداست، می خواهم به کلیات اشاره کنم.

از پوشک گرفتن کودک، می تواند یک اتفاق سخت و پیچیده باشد. می تواند مادر را نگران کند و استرس زیادی به کودک وارد کند. حتی می تواند از «از شیر گرفتن» هم سخت تر باشد. چون نیازمند عمل و عکس العمل های بسیار حساب شده و سنجیده ایست که مادر و کودک در مشارکتی دو جانبه از خود بروز می دهند. اما چنانچه بتوانیم به درستی تصمیم بگیریم و عمل کنیم، اتفاقا می تواند بسیار راحت و آرامش بخش باشد.

برای از پوشک گرفتن، لازم است که مادر، به شناخت درستی از توانایی ها و مهارت های کودکش برسد. از یکی دو ماه قبل، بر روی رفتار ها و حساسیت های کودک دقیق شود تا بتواند بهترین زمان را انتخاب کند. به نظرم، اگر این زمان درست انتخاب شود، کودک هم به خوبی همکاری می کند و خیلی زود و راحت، این اتفاق ختم به خیر می شود.

اما اگر مادر بخواهد بدون در نظر گرفتن شرایط فرزندش، صرفا چون دوستش دخترش را در یک سال و نیمه گی گرفته و از فلان روش استفاده کرده، به همان شکل عمل کند، قطعا شکست می خورد. هم خودش آسیب می بیند و هم بچه. این آسیب هم البته شکل های مختلفی ممکن است داشته باشد. مثلا شاید پروسه ی از پوشک گرفتن طولانی شود. یا کودک همکاری نکند. چه بسا اصلا کودک هیچ آمادگی ای برای این امر ندارد و سیستم بدنش به لحاظ جسمی نمی تواند با این مساله کنار بیاید. و مادر، فکر کند چقدر بچه اش بی استعداد است، چقدر مجبور است فرش آب بکشد، چقدر باید شب ها پوشکش کند، تا کی باید وقتی از خانه بیرون می رود او را پوشک کند و …

اعتقادم بر این است که هیچ دو بچه ای در این مورد (و البته خیلی موارد دیگر) از یک قاعده پیروی نمی کنند و مادر نقش مهمی دارد در این که روش موثر و مفید را برای کودک خودش پیدا کند.

البته چند علامت را برای زمان مناسب ذکر می کنند. مثل اینکه شب ها پوشک بچه خشک بماند. بتواند نیاز به دستشویی را بیان کند، در طول روز یکی دو ساعت پوشکش خشک بماند و…

در این باب، می شود از تجربیات دوستان استفاده کرد. می شود روش های مختلفی را که بقیه مادران به کار بسته اند پرسید. از آنها کمک گرفت. اما تاکید می کنم که نهایتا مادر باید به این برسد که دقیقا قلق بچه ی خودش چیست و چطور باید عمل کند.

به طور مثال، دوست عزیزی به من گفت که شورت آموزشی نمی تواند مفید باشد. چون بچه متوجه می شود که چندان اتفاق بدی نیفتاده و یاد نمی گیرد به دستشویی برود. اما اتفاقا من از شورت آموزشی استفاده کردم و اگر کثیف می شد، یک حالت تصنعی ناراحتی به خودم می گرفتم (بدون ذره ای عصبانیت) که حساب کار دستش بیاید و متوجه شود اتفاق جالبی نیفتاده است. اما شاید بچه ی دیگری اصلا حاضر نباشد شورت آموزشی بپوشد یا فکر کند با پوشک چندان فرقی ندارد. برای همین چنین چیزی قابل توصیه به همه نیست.

چیزی که شاید قابل توصیه ی عمومی باشد این است که کودک را کم کم با دستشویی آشنا کنیم و وقتی دیگر مقاومت نکرد، با فاصله ی زمانی کوتاه او را دستشویی ببریم تا یاد بگیرد. البته روانشناسان غربی اصرار دارند که اگر کودک، دستشویی کردن پدر و مادر را ببیند خیلی مفید است، که این روش می تواند در از بین رفتن حیا اثر گذار باشد و در دین مذمت شده است.

چنان چه کودک اصلا حاضر نیست در دستشویی کارش را انجام دهد، یا علی رغم تلاش های ما بعد از یکی دو هفته همچنان بیرون از دستشویی مشغول می شود، نشان دهنده ی این است که احتمالا هنوز آمادگی لازم را ندارد. تلاش های مکرر و پشت سر هم و نگرانی و عصبانیت ما، او را هم نگران می کند و شاید روند آموزش را به تاخیر بیندازد و تاثیر منفی در روحیه اش داشته باشد.

آرامش، خونسردی، صبر، مدیریت و هوشمندی، می توانند به ما در این مورد کمک کنند، و صد البته «توکل».

مادر بانو

طی چند روز آینده، پرونده ای متشکل از چند مطلب پیرامون موضوع «اسباب بازی» در سایت منتشر خواهد شد. 

امیدواریم این مطالب، باعث شود والدین گرامی هنگام خرید اسباب بازی برای کودکان شان، با دقت نظر بیشتری دست به انتخاب بزنند.

***

ایمنی اسباب بازی ها
نکته بسیار مهم در خرید اسباب بازی برای کودکان زیر یک سال نوع و اندازه آن است. برخی از اسباب بازی ها برای این کودکان بسیار خطرناکند. آن چه در اختیار آنان قرار می گیرد، ابعادش نباید از ۳ یا ۴ سانتی متر کمتر باشد. زیرا ممکن است آن را ببلعند.

گاهی هم خود اسباب بازی بزرگ است اما قطعات جداشدنی (چشم، دست، باتری و …) دارد که با توجه به کنجکاوی کودکان در این سن احتمال جدا شدن و بلعیدن آن هست.

گاهی اسباب بازی بزرگ است اما برای نشان دادن چشم و ابرو و دهان آن از رنگ های شیمیایی استفاده شده که موجب مسمویت فرزند شما می شود.

اسباب بازی های پرزدار هم کودکان مبتلا به آسم را دچار مشکل می سازند.

برای کودکان زیر یک سال بادکنک نخرید چون ممکن است هنگام ترکیدن باعث ترس و وحشت آنان شود و به صورتشان لطمه بزند.

در اسباب بازی های دارای سوراخ هم احتمال گیر کردن انگشت کودک و در اسباب بازی های ریسمان دار، امکان پیچیده شدن به دور گردن او وجود دارد.

اسباب بازی ها به نوبت
تا شش ماهگی کودک، جغجغه های دستی، زنگوله، فرفره و عروسک های کوچک قابل آویختن به گهواره (به ویژه اگر دارای حرکت و صدا باشند)، حلقه های قابل شست و شو (که بتواند به راحتی در دست بگیرد و به دهان ببرد) مناسب است.

از شش ماهگی به بعد جغجغه های پایه دار، روروک، حیوانات عروسکی توپر، عروسک های پلاستیکی که با فشار دادن یا پرتاب کردن صدا می دهند، اسباب بازی های کوکی یا باتری دار که آهنگ می زنند و حرکت می کنند، ماشین یا جانوران با چرخ های بزرگ و مکعب های بزرگ و نرم با رنگ های روشن (به ویژه صورتی و زرد) مناسب هستند.

لگوهای ساده، جورچین اشکال با شکل های دایره و مربع و مثلث، جوچین های ۴ تا ۶ قطعه ای، مهره های بزرگی که با نخ ضخیم به نخ کشیده می شوند، مداد شمعی کلفت، کتاب های مقوایی زخیم با تصاویر بزرگ ، وسایل بازی در حمام، وسایل آشپزخانه پلاستیکی ، قطار و ماشین و کامیون های چوبی هم برای سنین بالای یک سال مناسب هستند.

تنوع وسایل بازی

شما می توانید برای فرزنداتان سه نوع اسباب بازی بخرید:
۱- اسباب بازیهای فعال مثل توپ، کفش اسکیت، یویو، طناب بازی و…
۲- اسباب بازیهای خلاق مثل لگو ،خمیربازی ،عروسکهای خیمه شب بازی و وسایل خانگی بچه گانه، وسایل پلاستیکی برای بازی با آب و …
۳- اسباب بازیهای آموزشی مثل آهن ربا،کره زمین،جوچین و پازل و تخته سفید و…

در صورتی که می خواهید اسباب بازی های الکتریکی را برای فرزند خود بخرید زیاده روی نکنید… بسیاری از این اسباب بازی ها جلو تفکر کودک را می گیرند. زیرا کودک فقط دکمه ای را می فشرد و حرکت اسباب بازی را به تماشا می نشیند.

کنار این گونه اسباب بازی ها، حتما از بسباب بازی های ساده و با کمترین ویژگی غفلت نکنید. بسیاری از این اسباب بازیها (قرقره، حلقه های بزرگ پرده، جعبه های خالی و …) در خانه شما وجود دارند.

عروسکی ساده، بر عروسکی که حرف می زند و می رقصد و راه می رود ترجیح دارد زیرا فرزند شما با اولی حرف می زند و دومی او را به سکوت وا می دارد در نتیجه مهارت سخن گفتن او پرورش نخواهد یافت.

عروسکی که راه می رود کودک شما را به سکون می کشاند.

قطار الکتریکی او را فقط به دیدن وا می دارد اما قطار چوبی ساده به فرزند شما این فرصت را می دهد که آن را تغییر دهد.

نسیم مهر (پرسش و پاسخ تربیت کودک و نوجوان) جلد سوم. دکتر حسین دهنوی.

بسیاری از کودکان ۹ تا دوازده ساله به تبعیت از والدینشان علاقه‌مندند که روزه بگیرند و به این ترتیب پدر و مادر خود را با نگرانی‌هایی از جهت این که فرزندشان می‌تواند در این روزهای گرم سال، بیش از ۱۶ ساعت گرسنگی و تشنگی را تحمل کند یا خیر، روبه‌رو می‌کنند.

متخصصان تغذیه معتقدند که روزه داری برای کودکان و نوجوانان بستگی به وضع جسمانی و سلامت کودک دارد؛ یعنی کودکانی با وزن متعادل که از هر نظر سالم باشند و به دریافت مواد مغذی یعنی ترکیبات کلسیمی، میوه و سبزی ها و مواد پروتئینی در وعده سحر و افطارشان توجه و دقت شود، مشکلی برای روزه داری ندارند.

دکتر تیرنگ نیستانی، متخصص تغذیه با تاکید بر این که دختران در سنین ۹ تا دوازده سالگی به دلیل شرایط خاص فیزیکی و این که بیشتر در معرض کمبود آهن و روی قرار دارند، نسبت به پسرها در مقابل کمبودهای تغذیه ای آسیب پذیرتر هستند و بر این اساس روزه داری در آنها باید با رعایت کامل اصول تغذیه ای و دریافت کامل گروه های غذایی در وعده سحر و افطار صورت بگیرد.

وی در گفت وگو با جام جم تاکید می کند: حتی یک ماه غفلت در دریافت مواد مغذی بویژه در وعده صبحانه و وعده سحری در ماه رمضان، می تواند تبعات جدی بر چرخه رشد و نمو کودک داشته باشد.

 روزه گرفتن بدون سحری، ممنوع

والدین و بویژه مادران باید دقت داشته باشند که تغذیه کودک در دوران رشد بشدت حائز اهمیت است و در صورت هر گونه غفلت، کودک ضعیف شده و در وزن گیری و رشد قدی دچار اختلال می شود حتی بررسی ها نشان داده است که سیستم مغز و اعصاب کودکان نیز تحت تاثیر افت قند خون و سوءدریافت ریز مغذی ها، یعنی املاح و ویتامین ها دچار افت کارایی می شود و کودکان را بشدت با عوارضی چون پرخاشگری و عصبانیت روبه رو می کند.

دکتر نیستانی تاکید می کند که توجه به دریافت همه گروه های غذایی در وعده های سحر و افطار مانع بروز اختلالات رشدی در کودک می شود. بویژه مصرف وعده سحری نباید از سوی والدین مورد غفلت قرار بگیرد، اما این که سحری به شکل یک صبحانه مفصل یا ناهاری سبک مصرف شود به پذیرش کودک بستگی دارد؛ یعنی اگر کودکی وعده صبحانه را به طور معمول یا سحری را در ماه رمضان مصرف نکند به طور روزانه ۳۰ تا ۳۵ درصد کالری مورد نیاز خود را دریافت نخواهد کرد که در سنین رشد، بسیار آسیب زننده خواهد بود.

۳ واحد شیر فراموش نشود

اگر می خواهید که فرزندتان با حفظ سلامت جسمی در روزه داری شریک تان باشد به دریافت میزان کافی لبنیات، میوه و سبزی ها و ترکیبات پروتئینی که بهتر است فقط گوشت قرمز نباشد، در وعده های سحر و افطار کودک بسیار توجه داشته باشید.

دکتر نیستانی در این ارتباط توضیح می دهد: دریافت سه واحد لبنیات که می تواند شیر یا ماست کم چرب باشد در وعده های سحر و افطار ضروری است. همچنین مصرف سه واحد میوه که بهتر است دست کم یک واحد آن در وعده سحر باشد، هرگز نباید نادیده گرفته شود. میوه ها سرشار از فیبر و املاح است و می تواند کمبود آب بدن را طی ساعات طولانی روزه داری تا حد زیادی تامین کند.

این متخصص تغذیه با تاکید بر مصرف مواد پروتئینی در هر دو وعده سحر و افطار ادامه می دهد: غذاهای پروتئینی شامل گوشت، مرغ، ماهی، حبوبات، سفیده تخم مرغ و پنیر می شود که البته بهتر است مصرف گوشت قرمز نسبت به دیگر منابع پروتئینی حیوانی محدود شود و از دیگر منابع پروتئینی حیوانی و گیاهی نیز استفاده شود. از مصرف سبزی ها نیز در وعده سحر و افطار نباید غفلت کرد.

البته متخصصان تغذیه در کنار رعایت این اصول تغذیه ای بر مصرف مکمل های ویتامینی از سوی کودکان و استراحت کامل آنها در ماه رمضان تاکید می کنند.

مصرف زیاد مواد قندی، سوءتغذیه می آورد

از آنجا که تغذیه روزه داران در ماه رمضان دستخوش تغییرات نامطلوبی به واسطه مصرف مواد غذایی شیرین و قندی چون حلوا، شله زرد، زولبیا بامیه و شیربرنج می شود، متخصصان تغذیه تاکید می کنند که کودکان و نوجوانان را باید از مصرف بی رویه مواد قندی ساده مانند زولبیا بامیه و انواع شیرینی ها بویژه در وعده سحر بر حذر داشت، چون این مواد قندی سیری کاذب می آورد، بدون آن که بتواند تامین کننده ریزمغذی های ضروری برای بدن باشد. همچنین مصرف زیاد مواد قندی در کودکان موجب افزایش قند خون و به دنبال آن افت قند خون می شود. در واقع قند خون بسرعت از طریق روده جذب و باعث افزایش ترشح انسولین می شود و به دنبال افزایش انسولین قند خون افت می کند.

منبع: جام جم آنلاین

نویسنده : زهرا جوادی

دفترچه ی راهنما یا همان کاتالوگ دستگاه های مختلف، در مواقع ضروری و نیاز مثل یک فرشته ی نجات عمل می کند. سازنده ی محترم تمام ویژگی های دستگاه و نیازهای مختلف آن را بیان کرده و بعد هم مشکلات احتمالی و راه حل های آن را بیان کرده است. حتما شما هم تا امروز سر و کارتان به آن ها افتاده است اما کاتالوگ خودتان را چند بار مرور کرده اید؟

قرآن یک کاتالوگ تمام عیار برای زندگی انسان است که هر ریز و درشتی را در مورد خود انسان، رابطه اش با دیگران، با دنیا و با معبودش ذکر کرده و خیلی ظریف نکات ایمنی و موارد خطر را بیان کرده و راه حل برون رفت از مشکلات را هم در نهایت آورده است.
بهترین درسی که والدین می توانند به فرزند خود دهند این است که به او بیاموزند که چطور می تواند با این کاتالوگ پر برکت همراه و مانوس باشند و از آن کمک بگیرند.
اگر شما هم به دنبال راه حلی هستید که فرزندتان را با قرآن آشنا کنید باید بدانید که آنچه که از داستان های قرآنی و کتاب های رنگ آمیزی با محوریت قرآن و جایزه های قرآنی و … در این راه بیشتر به شما کمک می کند انس خودتان با قرآن است. سعی کنید قرآن بخوانید . آن هم در جلوی چشم بچه ها!
ساعتی از روز را خالی کنید و به خواندن قرآن مشغول شوید. به نکات زیبا و جالب آن که رسیدید آن را برای همسر خود بازگو کنید. و در پایان خدا را شکر کنید که این کتاب راهنما را برای شما فرستاده است.
همین رفتار شما الگوی عملی کودکتان خواهد بود و او را مشتاق می کند که روزی به همین شیوه با همین کتاب رفتار شما را تکرار کند.
البته باید توجه داشت که این کار نباید شما را از خانواده دور کند و مثلا در موقع نیاز (جسمی یا روحی) فرزندتان به خواندن قرآن ادامه دهید . این کار باعث می شود فرزندتان از خواندن قرآن زده شود.
دیگران هم باید توجه کنند که هرگز جلوی کودکان کسی را که مشغول خواندن قرآن است (به دلیل عقب افتادن کاری) سرزنش نکنند چون کودکان در موارد مشابه، طوطی وار این حرف ها را تکرار خواهند کرد.
باید توجه کنید که به محض اعتراض یا بدخلقی کودک که ناشی از سر رفتن حوصله یا احساس بی توجهی است، او را در آغوش بگیرید و واضحا به او محبت کنید تا با این کار محبت او به عمل شما هم افزایش پیدا کند.

مادر بانو

نتایج تحقیقات نشان داده که کودکان شیرخوار نه تنها کور رنگ نیستند بلکه نسبت به رنگ های آبی، قرمز، ارغوانی و نارنجی علاقه بیشتری نشان می دهند. برخلاف تصور برخی که گمان می کنند نوزادان و کودکان شیرخوار رنگ ها را نمی بینند و رنگ های مختلف در روحیه آنها بی تاثیر است، نتایج تحقیقات نشان داده که کودکان شیرخوار نه تنها کور رنگ نیستند بلکه نسبت به رنگ های آبی، قرمز، ارغوانی و نارنجی علاقه بیشتری نشان می دهند و تمایل چندانی به دیدن رنگ های خاکستری و قهوه ای ندارند.

 محققان در تحقیقات خود رنگ های مختلفی را روی صفحه نمایش به شیرخواران ۴ ماهه نشان دادند و واکنش آنها را با اندازه گیری زمان و نحوه نگاه آنها به تصویر، مورد بررسی قرار دادند.بر اساس این گزارش، نتایج پژوهش بر روی ۲۵۰ کودک شیرخواره نشان می دهد ، هر شیرخوار واکنش ویژه خودش را از رنگها نشان می دهد به گونه ای که برخی کودکان شیرخوار تنها به یک رنگ و برخی دیگر به چند رنگ علاقه دارند. بر پایه این گزارش، محققان می گویند : اگر به یک کودک رنگ آبی را و سپس رنگ های آبی روشن و تیره را نشان دهیم، نوزاد واکنش مشابهی داشته و زود خسته می شود اما اگر پس از رنگ آبی، رنگ سبز نشان داده شود، نوزاد سر خود را بالا می آورد و به این رنگ جدید خیره می شود.

 منبع:taknaz.ir

آیا هوش ارثی است یا تحت تأثیر محیط پرورش می یابد؟ با آنکه بخشی از آن قطعاً به ژنتیک مربوط می شود، ولی تحقیقات علمی نشان داده اند که بعضی روش ها موجب افزایش یادگیری و رشد ذهنی در کودکان می شوند.

ثابت شده است که استراتژی های زیر نیروی مغز کودک را افزایش می دهند:

۱٫ بازی های فکری

شطرنج، جدول متقاطع، رمز نوشته ها و چیستان ها همه مغز را پرورش می دهند و مانند ژیمناستیک ذهنی هستند. بازی هایی مانند سودوکو هم سرگرم کننده اند و هم قدرت تفکر استراتژیک، حل مسئله و تصمیم گیری های پیچیده را ارتقا می دهند. پازل های دشوار برای فرزندتان طراحی کنید و به او کمک کنید که مسائل سخت را حل کند.

۲٫ شیر مادر

شیر مادر غذای اصلی مغز کودک است. مطالعات مختلف نشان داده اند که شیردهی اثرات مثبت متعددی برای نوزادان دارند. از عفونت های خطرناک جلوگیری می کند و تغذیه اساسی و اصلی برای او فراهم می کند. پژوهشگران دانمارکی ثابت کرده اند که شیر مادر بچه ها را سالم تر و باهوش تر می کند. شیردهی مادر به نوزاد مزایای بلندمدت دارد.

۳٫ اهمیت دادن به ورزش

مطالعات پژوهشگران دانشگاه ایلینویز نشان دهنده رابطه محکمی بین نمرات ورزش و موفقیت علمی و آکادمیک بین دانش آموزان مقطع ابتدائی هستند. حضور یافتن در ورزش های مرتب موجب تقویت اعتماد به نفس، کار تیمی و رهبری می شود. این مطالعه ثابت کرد که ۸۱ درصد از مدیران خانم وقتی دانش آموز بودند ورزش های تیمی انجام می دادند. پس بجای آنکه بعد از شام جلوی تلویزیون دراز بکشید، پیاده روی کنید. فرزندان خود را تشویق به ورزش مداوم و فعالیت های تیمی کنید.

۴٫ بازی های ویدئویی

بازی های ویدئویی نزد والدین زیاد محبوب نیستند. چون عموماً خشن هستند و موجب انزوا و بی فکری بچه می شوند. ولی باید اعتراف کرد که بعضی از بازی های ویدئویی هستند که تفکر استراتژیک و مهارت های برنامه ریزی را ارتقا می دهند و بعضی دیگر مهارت های حرکتی و حافظه را در میان کودکان رشد می دهند. پژوهشی که در دانشگاه روچستر انجام شد نشان داد که شرکت کنندگانی که بازی های ویدئویی انجام می دهند مهارت های دیداری آنها بهتر و سریعتر از شرکت کنندگانی بود که بازی های ویدئویی انجام نمی دهند.

۵٫ حذف فست فود

حذف شکر و قند، چربی ها، روغن های ترانس و فست فودها از رژیم غذایی فرزندتان و جایگزینی آنها با مواد غذایی بهتر و غنی تر برای رشد جسمی، حرکتی و ذهنی اولیه فرزندتان بسیار خوب است، به خصوص در دو سال اولیه زندگی. برای مثال، بچه ها برای رشد بافت مغزی سالم به آهن نیاز دارند و بچه هایی که کمبود آهن دارند، تکانه های عصبی کندتری دارند. بچه هایی که تغذیه ضعیفی دارند در مبارزه با عفونت ها مشکلات بیشتری دارند و این باعث می شود که در مدرسه ضعیف باشند و از همکلاسی هایشان عقب بیفتند. به چیزی که فرزندانتان می خورند دقت کنید.

۶٫ تقویت کنجکاوی

۷٫ مطالعه

این روش که امتحان خود را پس داده است قطعاً در پرورش هوش فرزندتان تأثیر دارد و روشی کم هزینه برای بهبود یادگیری و رشد ادراکی همه کودکان است. از سن کم شروع به کتاب خواندن برای بچه نمایید. او را در کتابخانه ای ثبت نام کنید و همیشه در خانه کتاب های زیادی داشته باشید.

۸٫ آموزش اعتماد به نفس

به خصوص در نوجوانی بچه ها درگیر تفکر منفی می شود و این تفکر منفی پتانسیل آنها را محدود می کند. روانشناسان کودک والدین را تشویق می کنند که بچه های خود تشویق به خوش بینی و تفکر مثبت کنند. شرکت کردن در ورزش های تیمی و فعالیت های اجتماعی دیگر به ایجاد اعتماد به نفس در بچه در دوران سخت “نوجوانی و بلوغ” کمک می کند.

۹٫ خوردن صبحانه

هنگامی که نوزادمان نه گرسنه است و نه خود را خیس کرده است ، ازکجا بفهمیم که برای چه چیزی گریه می کند؟

شایعترین و شناخته شده‌ترین علت، «گرسنگی» است.

«خیس بودن» پوشک نوزاد هم او را ناراحت می‌کند. گاهی اوقات «ادرار سوختگی» نوزاد آنچنان او را بی‌قرار و بی‌تاب می‌کند که خواب و آرامش را از او و پدر و مادرش سلب می‌کند.

مسائل گوارشی نوزاد مثل «کولیک‌های شبانه»، «نفخ شکم»، «ترش کردن و بالا آوردن شیر» و «عدم دفع مدفوع» هم از علل گریه‌های ادامه‌دار برخی نوزادان است.

در بعضی شرایط «احساس سرما یا گرما»، در نوزاد باعث ناراحتی و بی‌قراری می‌شود. اما بعضی وقت‌ها هم جنبه‌های روانی تاثیرگذار می‌شوند.

مثلاً «عصبانیت یا استرس مادر» به نوزاد منتقل می‌شود و آرامش او را به هم می‌زند دیگر اینکه بی‌توجهی به خواست نوزاد و تعلل در پاسخ به نیازهای او باعث «عصبانیت و خشم» او می‌شود و به اصطلاح با پدر و مادر لج می‌کند.

اما بعضی وقت‌ها هم گریه نوزاد ناشی از «درد» یا «تب و بیماری» است که حتماً باید جدی گرفته شود.

مادر بانو

بازی‌های رایانه‌ای یکی از سرگرمی‌های کودکان، نوجوانان، جوانان و حتی بزرگسالان در عصر جدید است. این بازی‌های مهیج کودکان و نوجوانان ساعت‌ها بدون تحرک مناسب مقابل صفحه نمایشگر قرار می‌گیرند و از دنیای واقعیات به عالم تخیلات منتقل می‌ شوند.

«تأثیرات مثبت» بازی‌های رایانه‌ای بیشتر به ارتقای قابلیت‌های ذهنی و افزایش مهارت‌های روانی معطوف است اما «تأثیرات منفی» این بازی‌ها که شناخت آن‌ها برای مقاومت و مقابله در برابر اثرات آن از لازمه‌های شناختی خانواده‌های ایرانی است، به مسائلی از قبیل خشونت در بازی‌ها، ترس و اضطراب، یادگیری الگوهای نادرست ذهنی و رفتاری و همچنین اعتیاد به بازی‌ها اختصاص دارد.

افزایش پرخاشگری در کودکان:

مهم‌ترین مشخصه بازی‌های رایانه‌ای حالت جنگی اکثر آن هاست و اینکه فرد باید برای رسیدن به مرحله بعدی با نیروهای به اصطلاح دشمن بجنگد. ” خشونت “ مهم‌ترین محرکه‌ای است که در طراحی جدیدترین و جذاب‌ترین بازی‌های رایانه‌ای به حد افراط از آن استفاده می‌شود.

افت تحصیلی:

عوامل بسیاری باعث افت تحصیلی می‌شود. شاید بتوان گفت هر چیزی که ذهن دانش آموزان را درگیر واز مسیر آموزش منحرف کند، یکی از عوامل افت تحصیلی است.با خصوصیت‌هایی که برای بازی‌های رایانه‌ای نام بردیم بدون شک آنها از عوامل مؤثر در افت تحصیلی محسوب می‌شوند. چرا که وقت زیادی از دانش آموز را اشغال می‌کنند و فکر و ذهن او را درگیر مسائل غیرآموزشی می‌کنند.

منزوی کردن کودکان و نوجوانان:

وقتی کودکان به انجام بازی‌های رایانه‌ای مشغول می‌شوند گذشت زمان را به هیچ وجه احساس نمی‌کنند و وقتی به خود می‌آیند که ساعت‌های زیادی از وقتشان صرف این بازی‌ها شده‌است. تحقیقات نشان می‌دهد کودکانی که دائما از بازی رایانه‌ای استفاده می‌کنند درونگرا می‌شوند و در جامعه، منزوی و در برقراری ارتباط اجتماعی با دیگران ناتوان می‌گردند.

مشکلات اسکلتی:

مشکلات نواحی مچ، گردن و پشت، کودکانی را که به مدت طولانی از کامپیوتر استفاده می‌کنند، تهدید می‌کند؛ زیرا فرد در یک وضعیت ثابت ساعت‌ها می‌نشیند و در نتیجه ستون فقرات و استخوان بندی او دچار مشکل می‌شود. همچنین احساس سوزش و سفت شدن گردن، کتف‌ها و مچ دست از دیگر عوارض کار نسبتاً ثابت و طولانی مدت با رایانه‌است.از شدت این عوارض با رعایت نکات زیر می توان کاست:

۱-پشت به وسیله صندلی حمایت شود. ۲-به عقب زانوها فشار وارد نشود. ۳-زاویه بین ساق پا و ران بیش از ۹۰ درجه نباشد. ۶-صفحهٔ مانیتور طوری قرار گیرد که کودک در حین بازی به راحتی آن را ببیند و مدام گردنش را به عقب یا جلو خم نکند. ۷-تجهیزات مناسب(صندلی راحت، میز ثابت) در محل کار وجود داشته باشد

چشمان فرد به دلیل خیره شدن مداوم به صفحه نمایش رایانه به شدت تحت فشار نور قرار می گیرد و دچارعوارض می گردد.مشاهدات نشان داده است که نوجوانان چنان غرق بازی می شوند که توجه نمی کنند تا چه حد از لحاظ بینایی  و ذهنی برخود فشار می آورند.

چاقی:

از دیگر عوارض جسمانی که به دنبال استفاده بیش از حد از رایانه و برنامه‌های آن به وجود می‌آید، چاق شدن کودکان و نوجوانان به علت کم تحرکی در مقابل این دستگاه است.

اعتیاد به بازی

چنانچه برای مدت زمانی (مثلاً ۱ الی ۲ روز) فرد بازی نکند، نیاز شدیدی برای انجام بازی پیدا می‌کند، اگر نتواند بازی کند دچار عوارضی مانند بی‌قراری، پرخاشگری، کم تحملی و … می‌شود. به محض انجام بازی این علایم برطرف می‌گردد.

 به تدریج مدت زمان انجام بازی افزایش می‌یابد به نحوی که ممکن است فرد از عصر تا صبح روز بعد مدام به بازی بپردازد. این دقیقاً شبیه چیزی است که در مورد افراد معتاد به مواد مخدر می‌بینیم، فرد باید مدام مقدار ماده‌ی مصرفی را افزایش دهد.

  کنترل فرد بر زمان از بین می‌رود: به عنوان مثال ممکن است فرد بخواهد یک ساعت بازی کند اما وقتی به خودش بیاید ببیند چندین ساعت بازی کرده است.

 دروغ‌گویی در مورد استفاده از بازی‌های رایانه‌ای: این افراد معمولاً به دیگران و خانواده‌ی خود در مورد مدت زمان انجام بازی دروغ می‌گویند و یا حتی بسیاری از کارها و قرارهای خود را به دلیل انجام بازی بهم زده و برای افراد دلایل دروغی می‌آورند.

چند توصیه‌ی کلی در این زمینه وجود دارد:

 خانواده‌ها به صورت فعال در خرید بازی‌ها نقش داشته باشند و سعی کنند بازی‌هایی را برای کودک انتخاب کنند که مناسب سن او باشد.

 خانواده‌ها اطلاعات کاملی در مورد بازی‌ها کسب کنند و هم بازی‌های فکری و هم اکشن را برای کودک خود انتخاب کنند اما زمان استفاده از هر کدام را مشخص نمایند.

  کل مدت زمان بازی کودک در روز نباید بیشتر از ۲ ساعت باشد.

  خانواده‌ها در نظر داشته باشند که تنها درصد محدودی از بازی‌ها بسیار خشن و نامناسب هستند و بسیاری از بازی‌ها اثرات مثبت زیادی می‌توانند بر روی کودک داشته باشند.

والدین زمان بیشتری را در کنار فرزندان خودشان بگذرانند. هر قدر صمیمیت وارتباط صحیح بین فرزندان و والدین بیشتر باشد، زمینه استفاده از چنین بازی‌هایی کمتر فراهم می‌شود.

•  باید در کنار استفاده از رایانه، تحرک هم وجود داشته باشد و فرزندان را تشویق به ورزش های مناسب کرد.

به اعتقاد پزشکان ایتالیایی وبعضی کشورهای دیگر اروپایی ، مقصران اصلی ، والدین هستند که فرزندان خود را برای ساعتهای طولانی درمقابل تلویزیون ،  کامپیوتر، ویدئو گیم ، یا فیلم های ویدئویی رها می کنند.

 بهتراست که والدین همراه فرزندان خود به کوهستان، باشگاهها و میادین ورزشی بروند و به بازی های مورد علاقه آنها بپردازند تا انرژی عصبی و روانی آنان تخلیه شده و توجهشان ازبازی ها ی رایانه ای منحرف شود.

مخربترین بازی های تصویری ، بازی هایی هستند که تصاویر آنها، به طور مکرر، بر صفحه ظاهر می شوند و کودک باید به تمام تصاویری که ازبرابر چشم وی می گذرند، شلیک کند، لذا توصیه می شود از این گونه بازی ها کمتر در دسترس کودک قرار گیرد.

مادر بانو

دوران بارداری برای بعضی مادران، طولانی و خسته کننده می شود. گاهی مادران باردار دچار افسردگی می شوند و نشاط و شادابی کافی جهت آمادگی تولد نوزاد را ندارند. یکی از راه های رهایی از افسردگی دوران بارداری و ایجاد سرزندگی و نشاط، روی آوردن به هنر است. شما می توانید برای فرزند دلبندتان که تا چند وقت دیگر قرار است قدم به دنیا بگذارد، شال و کلاه ببافید. می توانید لوستر اتاقش را با سلیقه ی خودتان و البته با کمترین هزینه، آماده کنید. سرویس خوابش را بدوزید و …
در این صورت تغییر شگرفی در روحیه تان احساس خواهید کرد. آن قدر که شاید حتی بخواهید کودکتان کمی دیرتر به دنیا بیاید تا برسید کارهایتان را تمام کنید.

برای شروع، قصد داریم یک پتوی قلاب بافی نوزادی را به شما آموزش دهیم. چنانچه اندکی قلاب بافی بلد هستید با ما همراه باشید.

قدم اول:

به خرید کاموا بروید. سعی کنید رنگ های شاد و متناسب خریداری کنید که در نهایت وقتی کنار هم قرار می گیرند ترکیب رنگ زیبایی به شما بدهند. انتخاب رنگ ها کاملا به سلیقه ی شما بستگی دارد.

قدم دوم:

بر اساس نقشه، هفت دانه سر بیندازید و آن را گرد کنید. سپس چهار رج اول را با یک رنگ ببافید. در این زمان، شما باید یک قلب کامل داشه باشید. اگر جایی را اشتباه کنید، قلب شما شکل ناقصی خواهد داشت.

از این قلب، تعداد سی وشش عدد لازم دارید که می توانید با رنگ های متنوع آن ها را آماده کنید.

قدم سوم:

بعد از آن طبق نقشه، با رنگ دیگری دور قلب را ببافید تا یک بافت مربعی، قلب را احاطه کند.

قدم چهارم:

مربع ها را می توانید به دو روش به هم وصل کنید. یا با یک کاموا و سوزن آنها را کنار هم بدوزید. یا با قلاب، ببافید.

قدم پنجم:

وقتی تمام مربع ها را کنار هم بافتید و پتویی با شش مربع در عرض و شش مربع در طول آماده شد، می توانید یک حاشیه ی ساده دور کار ببافید و در نهایت، آن را اطو بزنید تا صاف و یک دست بایستد.

مادر بانو