تبیان، دستیار زندگی

یک روش ساده همراه با بازی برای آموزش رنگ ها

لوازم خاصی هم نمی خواهد.

اول به کودک خود رنگ مورد نظرتان را نشان دهید، مثلا قرمز.

به او بگویید رنگ و وارنگه از همه رنگه، به رنگ قرمز.

کودک شما باید تلاش کند و وسایلی که در اطرافش وجود دارد را با دقت نگاه کرده و به رنگ قرمز اشاره کند، مثلا گل قالی.

اگر فرزند شما رنگ ها را میشناسد شما روش بازی را عوض کنید:

ار او بخواهید در مدت یک دقیقه، ۵ شی را به شما نشان دهد که رنگ سبز دارد، با این بازی رنگ ها در ذهن کودک تثبیت شده و هم دقت و توه او به محیط افزایش میابد.

مادر بانو

نویسنده: دکتر معصومه شمشیری

ظهر که دنبال محمد مهدی رفتم ،جلوی در مهدکودک با برق شادی چشمهایش مواجه شدم.

- مامان، سلام!  ببین چی جایزه گرفتم!

خم شدم و بوسیدمش.

- به به،  ببینم چقدر قشنگه! خاله به چه مناسبت این جایزه رو بهتون دادن؟

- نمی دونم. حتما بچه خوبی بودم . اما ببین چقدر قشنگه! توش عکس حیوونای مختلف رو نشون می ده.

دوربین کوچک اسباب بازی منو به یاد بچگی های خودمون انداخت و تلویزیون های کوچکی که عکس های مکه رو نشون می داد .با خودم گفتم بچه ها چقدر از چیزهای کوچک خوشحال می شوند اما حیف که ما از این فرصت ها درست استفاده نمی کنیم

 شاید مهم ترین ابزار ما  برای تقویت رفتار مثبت کودکمان تشویق باشد. اما این ابزار مهم خیلی وقت ها از معنای اصلیش خالی  شده است .تشویق یعنی به شوق آوردن، یعنی برای کودک بخاطر رفتار مثبتش احساس خوشایند ایجاد کنیم تا ان رفتار خوب همواره با آن احساس خوب همراه شود و انگیزه ای برای انجام کار باشد. کم کم تکرار رفتار باعث می شود رفتار برای کودک عادت (ملکه) شود ودیگر نیازی به تشویق نباشد.

 چند نکته مادرانه  درباره تشویق:

* تشویق باید جزیی و موردی باشد تا تاثیر گذار باشد ،مثلا از اینکه امروز بعد از مهد کودک لباسهایت را به موقع عوض کردی خوشحال شدم آفرین!

* رفتار کودک را تشویق کنید نه خودش را .

* مطمین شوید که کودک حرف شما را فهمیده  و متوجه شده بخاطر چه چیزی تشویق شده.

* حالت چهره، بوسه، آغوش وکلمات محبت آمیز متنوع تاثیر سحر آمیزی در تشویق دارند که گاهی غفلت از آنها ما را به وادی افراط در تشویق های مادی (جایزه) می کشاند.

* تشویق های مادی مخصوصا اگرمکررا با قول و قرارهای قبلی همراه باشد فضای ذهنی کودک را به سوداگری و تاجر مسلکی می کشاند  که خیلی بد مخرب است.  ممکن است در بلند مدت کودک برای هر کارش جایزه بخواهد.برای همین پیشنهاد می کنم جایزه ها غافلگیرانه باشد.

* وقتی احساس کردید رفتاری در کودک ملکه شده کم کم تشویق را یک گام جلو تر ببرید مثال اگر تا الان برای به موقع لباس عوض کردن تشویقش می کردید وقتی این کار برایش عادت شد بخاطر مرتب آویزان کردن لباسها تشویقش کنید.

مادر بانو

والدین گمان می کنند که با بزرگ کردن شما کاری عالی انجام داده اند. آنها احساس می کنند که دانش و تدبیر زیادی دارند و می توانند شما را از دانسته های خود بهره مند کنند، شاید حقایقی را مطرح می کنند که باب میل شما نباشد ولی باید دانست که آنها نیتی کاملا خیرخواهانه دارند و قصد دخالت ندارند ولی این کار باعث می شود که شما دیدی متفاوت به آنها داشته باشید وهمیشه موقع دیدار با آنها از جو ناراضی باشید ولی با رعایت چند تکنیک ظریف می توانید دیدارتان را لذتبخش کنید.

برخی از والدین به دلایلی فرزند خود را نزد بزرگترها می گذارند و به سراغ کارهایشان می روند و بعد که بر می‌گردند از آنها دلخورند این دلخوری آنها به جا نیست باید قبل از اینکه به سراغ کارشان بروند کاملا برای آنها با کمال ادب و احترام توضیح دهند که فرزند من چه کارهایی در منزل می‌کند یا چه چیزهایی می‌خورد و آنها را کاملا آگاه کنید و بعدا انتظار داشته باشید.

از سرزنش و محکوم کردن خودداری کنید، چون با این کار باعث می‌شوید که پدر یا مادربزرگ حالت دفاعی بگیرند. برای بیان احساسات خودتان از عباراتی که با من شروع می‌شوند، استفاده کنید و بگویید که می‌خواهید شرایط خاصی تغییر کند، مثلا نگویید: شما همیشه اجازه می دهید بچه ها مقدار زیادی خوراکیهای بی ارزش بخورند. بهتر است بگویید: فکر می کنم کم کردن شیرینی برای بچه ها اهمیت زیادی دارد، ممنون خواهم شد اگر به من کمک کنید و بیشتر، غذاهای سالم را به عنوان میان وعده به آنها بدهید. آنها بیسکویت گندم سبوس دار و سیب را دوست دارند.

با مثال نشان دهید که دوست دارید چه اتفاقاتی بیفتد. جملات را به صورتی که پدر یا مادر بزرگ بشنوند خطاب به فرزندتان بگویید، نه خطاب به آنها. مثلا:دخترم !میدانی که نباید روی مبلها بپری. شما می توانی روی مبل بنشینی یا دراز بکشی.

نظرات خاص خود را تحت عنوان «مطلب جالبی یاد گرفته ام »مطرح کنید. مثلا بخشی از یک کتاب یا مقاله را بخوانید، حرفهای یک کارشناس که در تلویزیون صحبت کرده یا داستانی از یکی از دوستان که توانسته مشکلش را بسیار خوب در زمینه تربیتی حل کند اشاره کنید البته با کمال ادب و احترام و لحن بسیار متواضع وبا شور و اشتیاق زیاد.

اگر اختلافی در میان است با آرامش حل کنید بر نکات ریز متمرکز نشوید بلکه انرژی خود را برای مسایل مهمتر ذخیره کنید.

منبع: تعامل

عرب گل، متخصص روانپزشکی کودک در گفتگو با خبرنگار کلینیک باشگاه خبرنگاران گفت:  در  اکثر کودکان در سنین مدرسه نیز این اختلال دیده می شود که شیوه برخورد صحیح والدین و مربیان در مدارس می‌تواند این اختلال را کمرنگ تر کنند اما در صورت عدم برخورد نامناسب و نادیده گرفتن این امر، کودک با اضطراب شدید در سالهای آتی دچار مشکل شده و در برخی مواقع نیاز به مداخلات درمانی نیز دیده می شود.

وی افزود: کودکانی که در محیط های خانوادگی پرتنش، محیطهای با مشکلات خانوادگی (طلاق ، مرگ و میر و..) هستند با این اختلال بیش از سایر کودکان مواجه اند.

عرب گل اظهار داشت: والدین این کودکان با ارجاع به مشاوره رفته رفته محیط های پرتنش را به سوی محیط های آرام سوق داده و در صورت نیاز و تشخیص پزشک معالج مداخله دارویی را در روند درمان لحاظ کنند.

وی گفت: تشویق کودکان در هنگام استقلال انجام کارهای سبک و نظارت از راه دور والدین با تایید همه جانبه کودک، کاهش جذابیت و سرگرمی محیط خانه در قیاس با مهدکودک و تهیه جوایز و افزایش جذابیت مهد کودک و مدارس کودک و… را از راهکارهای مفید در کاهش اختلال اضطراب کودکان نام برد.

عرب گل همچنین گفت: نحوه خداحافظی والدین از بچه ها باید عادی باشد نه دور از چشم آنها، والدین کودکان باید در بازه های زمانی کوتاه  مدت با آشنایان پدر بزرگ و مادربزرگ و همسالان تنها باشند.

وی در پایان عوامل ژنتیک، عوامل زیستی، عوامل روانی اجتماعی عوامل رفتاری و… را از عوامل بروز اختلال اضطراب در کودکان عنوان کرد.

منبع: بی باک

کودکان ۳ تا ۵ سال تفاوتی بین واقعیت و تخیل قائل نیستند. از نظر آنها هرچه به ذهن‌شان خطور کند، واقعی است. دقت کنید که در حدود ۴سالگی به احتمال زیاد متوجه وجود یک دوست خیالی می‌شوید که مدتی هم با شما و فرزندتان زندگی خواهد کرد.

پسر ۵ ساله‌ای دارم که حدود ۲ ماه است دوستان خیالی زیادی را در ذهنش ساخته و مدام آنها را پرورش می‌دهد. او خیلی اوقات با آنها حرف می‌زند و آنها را مخاطب قرار می‌دهد. حتی وقتی می‌خواهد بیرون برود می‌گوید من نمی‌آیم چون دوستم تنها می‌ماند و وقتی بیرون هستیم برایش خرید می‌کند. اوایل من و پدرش این موضوع را جدی نمی‌گرفتیم. اما او تقریبا بیشتر دوستان واقعی‌اش را کنار گذاشته و تنها با آنها حرف می‌زند. نکته مهم اینجاست که دوستان پسرم هر بار در سن و سال و شرایط متفاوتی هستند. با توجه به اینکه مربیان مهد پسرم اذعان دارند که او باهوش است حالا نگرانم که پسرم در دنیای واقعی نباشد و توهم یا مشکل روانی داشته باشد. من نمی‌دانم باید به این موضوع اهمیت ندهم یا برعکس، پر و بالش بدهم یا اینکه قاطعانه با او حرف بزنم. می‌خواهم بدانم اگر این موضوع طبیعی است تا چه زمانی نباید نگران باشم.

جو فراست: کودکان ۳ تا ۵ سال تفاوتی بین واقعیت و تخیل قائل نیستند. از نظر آنها هرچه به ذهن‌شان خطور کند، واقعی است. دقت کنید که در حدود ۴سالگی به احتمال زیاد متوجه وجود یک دوست خیالی می‌شوید که مدتی هم با شما و فرزندتان زندگی خواهد کرد. این دوست خیالی سلیقه‌اش مانند فرزندتان است، یعنی هرچه کودک شما دوست دارد مورد علاقه دوست خیالی او هم هست و هرچه فرزندتان نمی‌پسندد، دوست خیالی‌اش هم دوست ندارد. وقتی او مرتکب اشتباهی می‌شود آن را به گردن دوست خیالی او می‌اندازد؛میگناir به شکلی که تصور می‌کند این دوست خیالی بوده که مرتکب این خطا شده است. وقتی با این دوست خیالی آشنا شدید به هیچ‌وجه تصور نکنید کودک‌تان دروغ گفتن را یاد گرفته بلکه این مرحله‌ای طبیعی از رشد و تکامل اوست که نشان‌دهنده غلبه بیشتر تصور و تخیل بر ذهن اوست؛ بنابراین در نظر داشته باشید که بدون آنکه این تصور و احساس‌ها را که برای فرزندتان واقعی هستند انکار کنید یا به تمسخر بگیرید، باید با نرمی و به تدریج تفاوت واقعیت با مسائل غیرواقعی را برای او بازگو کنید.

خوب به حرف‌هایش گوش دهید

به آنچه فرزندتان درباره دوست خیالی‌اش و گفته‌های او می‌گوید، خوب گوش کنید. این بهترین کار برای پی بردن به تفکرات و نگرانی‌های فرزندتان است. شاید فرزند شما نتواند درباره برخی مسائل راحت صحبت کند.

از این وضعیت سوءاستفاده نکنید

بدترین کار ممکن این است که او را به‌دلیل داشتن این دوست تنبیه کنید. با این کار، فضای بی‌اعتمادی و ناامنی را در رابطه خود و فرزندتان پایه‌گذاری می‌کنید. هیچگاه از موقعیت دوست خیالی کودک‌تان برای مجبور کردن فرزندتان به انجام کاری استفاده نکنید.

عذر و بهانه را قبول نکنید

به فرزندتان اجازه ندهید دوستانش را بهانه‌ای برای رفتارهای بد خود قرار دهد. از طریق برخورد با همین دوست خیالی، پیام خود را به فرزندتان برسانید؛ مثلا بگویید: «من واقعا از دست فلانی عصبانی هستم. مطمئنم اگر مادرش هم اینجا بود عصبانی می‌شد.» به او یاد دهید که راستگویی بهتر از دروغگویی است و هرکس باید مسئولیت کارهای خود را برعهده بگیرد و نباید کارهای نادرست خود را به گردن دیگران انداخت.

با دوستان واقعی آشنایش کنید

او را تشویق کنید که وقت خود را با دوستان واقعی بگذراند و لذت همبازی بودن با آنها را به او نشان دهید.
توصیه روان شناس بالینی به این مادر

آنها حتی سازگارترند

معمولا در سنین ۲ تا ۵ سال انواع و اقسام دوستان و همبازی‌های خیالی در دنیای کودکان وجود دارد که گاهی این دوستی‌ها تا ۴ یا ۵سالگی ادامه دارد اما بیشتر اوقات نیازی نیست که والدین نگران آنها باشند. نکته مهم آن است که هرچه سن کودک بیشتر باشد،‌ شدت این دوستی‌ها کمتر خواهد شد و به همین دلیل بیشترین و عمیق‌ترین دوستی‌ بچه‌ها با دوستان خیالی در سنین حدود ۳سالگی دیده می‌شود.معمولا زمانی کودکان دنبال دوست خیالی می‌گردند که تجربه‌ای اضطراب‌آور مثل رفتن به مهد کودک، تغییر محل زندگی، طلاق والدین یا مرگ یکی از نزدیکان و… را داشته باشند. این قبیل دوستان می‌توانند شجاعت و اعتماد به نفس کودک را برای تحمل این شرایط دلهره‌آور مانند تنها خوابیدن در اتاق افزایش دهند.

کارشناسان چه می‌گویند؟

دوست‌های خیالی به کودکان کمک می‌کنند که احساساتشان را بیان کنند، a والدین بهتر می‌توانند از افکار و عواطف فرزندشان آگاه شوند.

دوستان خیالی تنها نشان‌دهنده اضطراب و تنهایی نیستند، بلکه گاهی نشانه‌ای از خلاقیت هستند؛ به طوری که به کودک کمک می‌کنند استعدادهای اجتماعی‌اش را رشد دهد.

دوست خیالی به رشد مهارت‌های کودک کمک می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد همه کودکان دوست خیالی خود را ترک نمی‌کنند بلکه گاهی به صورتی دیگر او را در زندگی خود نگه می‌دارند تا در موقعیت‌های دشوار دانش آنها را برای مقابله با سختی‌هاو تصمیم‌گیری‌هایشان افزایش دهد و در به کارگیری مهارت‌های سازگارانه به آنها کمک کند.

با اینکه اغلب کودکان اصرار دارند دوست‌شان واقعی است، ‌اما بیشتر آنها می‌دانند که در حال تظاهر هستند.

در حقیقت دوستان خیالی ابزار مناسبی برای آموزش مسائل به‌طور غیر‌مستقیم به کودک هستند و والدین در این زمینه مسئولیت سنگینی دارند.

برخی از مادران و پدران نگران این هستند که داشتن دوست نامرئی، نشانه تنهایی و غمگین بودن کودک‌شان است. اما مطالعات نشان داده است کودکانی که دوستانی برای خود ایجاد می‌کنند، خلاق‌تر و دارای قوه تخیل قوی‌تری نسبت به بقیه کودکان هستند.

چه باید کرد؟

برخی از والدین نگران این قضیه هستند که ارتباط بیش ازحد با این دوست خیالی به روابط اجتماعی کودک لطمه بزند و او توانایی برقراری ارتباط با هم‌سن و سالان خود را از دست بدهد، اما جای نگرانی نیست. جالب است بدانید که این کودکان اغلب سازگارتر و اجتماعی‌تر از کودکانی می‌شوند که دوست خیالی ندارند اما به طور کلی بهترین کار این است که با فرزند خود درباره دوست خیالی‌اش صحبت کنید. اگر موقعیت اضطراب‌آوری در زندگی فرزندتان ایجاد شده، بهتر است آن را به نوعی حل کنید یا درباره این وضعیت با او حرف بزنید. کاری کنید که کودک وقت بیشتری را با همسالانش بگذراند. هرچه کودک شما با کودکان بیشتری رفت‌وآمد کند و اعتمادبه‌نفس بیشتری پیدا کند، وابستگی او به دوست خیالی‌اش کمتر خواهد شد. می‌توان گفت هیچ ارتباطی بین این ویژگی و میزان هوش و خلاقیت کودک وجود نخواهد داشت.

نکـته:

اگر داشتن دوست خیالی فرزندتان بیشتر از ۶ ماه طول بکشد و در طول این مدت کودک از برقراری ارتباط با همسالان خود امتناع ورزد والدین باید نگران شوند

چه زمانی باید نگران شد؟

اگر داشتن دوست خیالی فرزندتان بیشتر از ۶ ماه طول بکشد و در طول این مدت کودک از برقراری ارتباط با همسالان خود امتناع ورزد یا اگر به شما می‌گوید که دوست خیالی‌اش او را کنترل می‌کند یا دستورهایی برخلاف میلش می‌دهد که او مجبور به اطاعت کردن از آنهاست، والدین باید نگران شوند. توصیه می‌کنم حتما در این موارد به یک متخصص مراجعه کنید تا سلامت روانی فرزند دلبندتان مورد بررسی دقیق‌تری قرار گیرد.

مادر بانو

خیلی از بچه‌ها از مسواک زدن فراری هستن.

مادرها هم غصۀ مسواک زدن بچه‌ها را کنار هزار و یک غصۀ دیگرشان باید بخورند.

یک پیشنهاد خوب:

تصاویری شامل سی قسمت تهیه کنید، مثلا یک ماهی با سی پولک، یک درخت سیب با سی سیب زیبا، یک آسمان با سی ستاره….

هر شب که کودکتان مسواک زد، از او بخواهید تا یک قسمت را رنگ بزنه، در پایان سی شب هم یک جایزۀ کوچک برای فرزندتان تهیه کنید، هر چند بزرگترین هدیه به او دندان‌های سالم هست که در آینده به ارزشش پی خواهد برد.

بچه ها معمولا ذوق دارند تا سی قسمت رنگ شود تا ببینند تصویر بعدی چیست، پس شما میتونید کودکتان را شرطی نکرده و به او وعدۀ جایزه هم ندهید.

مادر بانو

خلاقیت یک نیروی ذاتی است که در همه افراد وجود دارد و راه­های بی­شماری برای پرورش آن به ویژه از دوران کودکی وجود دارد.

چرا که به قول «گاردنر» تصور و تخیلی که در اوایل دوران کودکی شکل می‌گیرد، مبنای خلاقیت در دوران بلوغ است. بنابراین به شما پدر و مادران عزیزی که خواهان آن هستید تا فرزندانی خلاق، مبتکر، نوآور و در نهایت، کارآفرین داشته باشید، توصیه می­کنم به نکات زیر جهت تربیت درست کودک دلبندتان توجه نمایید:

* با کودک خود شوخ­ طبع و مهربان باشید.

*  هرگز کودک خود را تحقیر نکنید. کودکی که احساس حقارت کند هرگز دست به خلاقیت و نوآوری نمی‌زند.

* محیطی مناسب برای انجام کارهای خلاق کودک فراهم نموده و امکانات و وسایلی همچون وسایل موسیقی، نقاشی و طراحی و… در اختیار کودک قرار دهید تا به کمک آنها خلاقیت های خود را ابراز نماید.

* کارهای خلاق کودک را تشویق کنید و آنها را در معرض نمایش قرار دهید و از ارزیابی بیش از حد کودک خود خودداری کنید.

* به عنوان بزرگسال، خود به انجام کارهای خلاق بپردازید و اجازه دهید تا کودک­تان شاهد کارهای خلاق شما باشد.

* از تاکید بر تصورات قالبی در خصوص جنسیت کودکان همچون دختر ماشین بازی نمی کند، پسر عروسک بازی نمی­کند یا پسر گریه نمی­کند، شدیدا خودداری نمایید.

* امکان شرکت در فعالیت­ها و کلاس­های ویژه را برای کودک خود فراهم نمایید.

* در مواقعی که مشکل یا گرفتاریهایی در خانواده وجود دارد از آن مشکلات به شیوه مثبتی استفاده کنید و با تشویق به کودک خود اجازه ابراز احساسات و اظهار نظر بدهید.

* اجازه دهید تا کودک خودش باشد حتی اگر رفتارهای عجیب از او سر بزند و سعی کنید در حضور جمع، کودک خود را خلاق معرفی نکنید؛ در غیر این صورت اطرافیان انتظارات بیش از حدی از کودک شما خواهند داشت

منبع: دانشگاه نیوز

۱. با دکتر یا مامای خود مشورت کنید: بهتر است پیش از سفر از دکتر یا مامای خود در مورد انجام آزمایش های احتمالی یا نگرانی های پزشکی خاص در دوره بارداری خود سوال بپرسید. بارداری های پرخطر به مراقبت های بیشتری نیاز دارند به همین دلیل، مسافرت برای آنها قدغن است.

.
۲. حواستان به زمان بندی آزمایش های دوره بارداری باشد: سعی کنید برنامه سفر خود را طوری تنظیم کنید که با با زمان بندی انجام آزمایش های دوران بارداری تداخل نداشته باشند. اینگونه آزمایش ها باید در هفته های مشخصی از باراری انجام شوند: نمونه برداری از بافت جنینی (۱۰ تا ۱۲ هفتگی)، آمنیوسنتز (۱۵ تا ۱۸ هفتگی)، تست غربالگری (۱۵ تا ۲۰ هفتگی)، اسکن فراصوت برای تست جنین (۱۶ تا ۲۰ هفتگی)، تست قند خون (۲۴ تا ۲۸ هفتگی)، آزمایش استروپتوکوس گروه ( B۲۵ تا ۳۷ هفتگی). اگر Rh خون شما منفی است باید در ۲۸ هفتگی، واکسن ایمیونوگلوبولین تزریق کنید. اگر قرار است.یک یا چند تا از این آزمایش ها را انجام دهید، بهتر است سفر خود را به گونه ای دیگر برنامه ریزی کنید.

.

۳. اطلاعات سلامتی و پزشکی لازم را گردآوری کنید: پیش از سفر، فهرستی از نام و شماره های پزشکان و مشاورینی که ممکن است در مواقع ضروری نیاز شوند، تهیه کنید و داخل چمدان سفر خود بگذارید. اگر در سه ماه دوم یا سوم بارداری هستید، برگه پیشینه بارداری خود را نیز همه جا در طول سفر به همراه داشته باشید. این برگه اطلاعاتی همچون سن شما، تاریخ آخرین دوره قاعدگی، تاریخ زایمان، اعداد و اطلاعات بارداری قبلی، سابقه پزشکی و جراحی و نمودار جریان نشانه های حیاتی بعد از هر بار ویزیت پزشک را در خود دارد. از پزشک خود بخواهید در شهری که قصد سفر به آنجا را دارید، به شما پزشکی را معرفی کند تا در صورت لزوم به او مراجعه کنید.

.

۴. همه داروهای لازم را به همراه داشته باشید: سعی کنید همه نسخه ها و داروها و ویتامین هایی که باید در دوران بارداری مصرف کنید را همراه خود داشته باشید. همراه داشتن داروهایی که سخت گیر می آیند نیز بسیار مهم است. داشتن نسخه برای تهیه دارو از داروخانه ها نیز ضروری است.

.
۵. بیمه سلامت خود را چک کنید: کنترل کنید که بیمه شما در شهرها یا مکان های دیگری که قصد سفر به آنها را دارید نیز قابل استفاده است. مخصوصا اگر می خواهید به کشورهای خارجی سفر کنید. اگر اینگونه نیست شاید بهتر باشد بیمه جداگانه ای خریداری کنید.

.
۶. خرید بیمه سفر: این نوع بیمه ها، همه هزینه خراب شدن سفر شما را پرداخت می کنند. البته مطمئن شوید که بیمه مورد نظر، برای دوران بارداری نیز امکانات لازم را دارد.

.

۷. آمادگی برای اتفاق های غیرمنتظره: همیشه شماره امداد جاده ای را همراه داشته باشید تا در صورت خراب شدن اتومبیل در میان راه، از کمک آنها بهره بگیرید. یا شماره خط هوایی که قصد سفر با آن را دارید، داشته باشید تا از تغییرات احتمالی زمان سفر مطلع شوید. در آخر، همیشه موبایل خود را به همراه داشته باشید.

.
۸. در صورت سفر هوایی در سه ماهه سوم، ضوابط خط هوایی را چک کنید: هر خط هوایی قانون متفاوت خود را دارد. بسیاری از خطوط هوایی اجازه نمی دهند زنان باردار که در هفته یا ماه آخر بارداری هستند، بدون اجازه نامه رسمی پزشک خود پرواز کنند. صرف نظر از قوانین خطوط هوایی، بسیاری از پزشک های زنان تاکید می کنند بعد از هفته ۳۶، زنان باردار نباید با هواپیما سفر کنند مگر در مواقع کاملا ضروری.

مادر بانو

نویسنده: سارا عرفانی

.

وقتی دخترک مشغول انجام کاری است که از نظر خودش البته بازی به حساب می آید ولی یک جورهایی روی اعصاب من است…

وقتی حسابی از کارش کفری شده ام و مدام عصبانیتم را فرو می خورم تا اژدهای بد ریخت خشم از وجودم زبانه نکشد و طفلک معصومم را حتی به تشری مورد هجوم قرار ندهد…

در چنین لحظاتی…

به چشم هایش زل می زنم.

به چشم های کودکانه ای که فقط و فقط قصد بازی دارند.  به حالت صورتش خیره می شوم که معصومیت را فریاد می زند.

آن وقت است که آرامِ آرام می شوم. دخترک کوچولوی بازیگوشی می بینم که به اقتضای سن و سالش مشغول کشف و شهود است، نه یک موجود اذیت کن.

این اتفاق، برایم شده است راهکار. راهکاری برای وقت هایی که فکر می کنم کارهایش دارد اذیتم می کند اما حقیقتا اینطور نیست. یا من حال و حوصله ندارم و خسته ام یا بی جهت از تکرار کار بدون اشتباهش بی طاقت شده ام.

چشم ها معجزه می کنند، اگر باور داشته باشیم.

***

عصبانیت های من در مورد دخترم، تقریبا همه شان در دلم دفن می شوند. خیلی که نتوانم خودم را نگه دارم و بخواهم داد بزنم، حرفم را با آرام ترین صدای ممکن که می شود از گلو خارج شود اما با حالت عصبانی بیان می کنم که از خدا می خواهم همین هم از بین برود.

روشی که چند وقتیست روی خودم پیاده می کنم تا کلا عصبانیتی اتفاق نیفتد که بخواهد دفن شود، همین بود که در نوشته ام توضیح دادم.

مادر بانو