تبیان، دستیار زندگی

-سلام الان پشت در حسینیه ی امام خمینی(رحمت ا... علیه)-به قول معروف بیت آقا-نشستم برای نماز ظهر و ..

ساعت 9:47 صبح بود که این پیامو داد.

-اولین بار بود آقا رو از فاصله ی 5 متری دیدم، صف دوم بودیم.به 7صبح راه افتادنش ارزید..

گفتم: چشمت روشن عزیزم، اما کاش تو مسیر زندگیمونم تو فاصله ی کمی از آقا قدم برداریم، نه اصلا چرا با فاصله، ان شاا... پا به پای حضرت ماه حرکت کنیم...

پدر بزرگی داشتم که عاشق بود.

می گفت عاشق ها هیچ وقت شب جمعه نمی میرند، چون چشم به راهند..

می گفت عاشق ها غروب جمعه می میرند.

پدربزرگی داشتم که غروب جمعه مرد...

(...)

تاکیید امام خامنه ای بر شکوفایی قر آنی کشور به وسیله ی :

حفظ قرآن

انس به تفاسیر

و تدبر در آیات الهی

در محفل انس با قرآن کریم در حسینیه ی امام خمینی (رحمت ا...)

سه شنبه 11 مرداد 1390

در میهمانی دیگران همه چیز هست جز آنچه من می خواهم..

در ضیافت او هیچ چیز نیست جز آنچه من می خواهم..

علی اکبر بقایی

حاج‌احمد‌آقا روی صندلی نشست چای بخورد. ما نشستیم با ایشان صحبت کردن. احمدآقا گفتند: من توی اتاق امام و جاهایی که امام تردد می‌کرد و آن‌جایی که سخنرانی می‌کرد، یك میکروفن‌ و یك کلید داشتم که اگر امام حالشان مساعد نبود، هر جا حالشان به‌هم خورد، یكی از این کلید‌ها را فشار بدهند تا دکتر طباطبایی و من بدویم توی اتاق. چون این اواخر دیگر امام مشکل قلبی‌شان خیلی حاد شده بود.

نگاه کردم دیدم اخبار ساعت هفت، دیدار آقای خامنه‌ای و کیم‌ایل‌سونگ را نشان می‌دهد. در آن دیدار چند روزة آقای خامنه‌ای از کره. گفتند: نگاه کنید، نگذارید دیر بشود، چند بار من به شما و آقای هاشمی گفتم مطرح کنید آقای خامنه‌ای را. این عظمت را آدم می‌بیند کیف می‌كند! این عصایی که آقای خامنه‌ای بلند می‌كند تو سان نظامی، این عظمت اسلام است، کیف می‌کنم من می‌بینم این را.

تو هر قطره باران را به اسم و رسم میشناسی

در دور دست ها

تنها تو به من نزدیکی

اسم تو را اسمان می شنود،

باران سر می خورد زیر پلک های من

تو را صدا می کنم

تو را صدا می زنم

خدا خدا می کنم

رو به راهم ، باد می وزد، روز مچاله صاف می شود...

نگفتم به جز با خدایی كه هست

از این درد بی انتهایی كه هست

من و كوله بار خلوصی كه نیست

شب و اشك و دست دعایی كه هست

به دنبال خود می كشاند مرا

در این كوچه ها ردپایی كه هست

برایم در این بی كسی ها تویی

صمیمی ترین آشنایی كه هست

خجل می كند ماه و خورشید را

تو را دست بی ادعایی كه هست

تا بود کربلا منتظر حسین (علیه السلام) بود.

تا هست حسین (علیه السلام) منتظر ماست...

(علی اکبر بقایی)

سلامي ناب از جنس اقاقي             به شيريني آب مشک ساقي

سلامي از کران ها بي کران تر           بر مام ز مادر مهربان تر

سلامم بر تو هر جايي که هستي         نجف يا کربلا يا مکه هستي

سلام اي آبروي اين سيه رو                ز هجرت خسته ام اي شاه خوش رو

سلامي قبل و بعد هر نمازم                جواب واجبت باشد نيازم

سلامي از تمام عمق سينه                سلامي زين جماعت تا مدينه

سلام از من به تو همراه عهدي                سلام آقاي من مولاي مهدي...

کنج کوچک اين مسجد، چه وسعت فراخي در خويش نهفته دارد! اينک منم که تنها نشسته ام در گوشه اي که جز تو کسي را نمي بينم و جز تو نمي خواهم...

اينک منم! که يک سال عصيان و سرکشي و گناهِ خويش را به آب چشمه عبادتِ تو، از پيکرِ آلوده خويش فرو مي ريزم.من نيازمندم، به فرصتي دوباره براي نفس کشيدن و زنده بودن به فرصتي دوباره و به وسعتي بي کران تر براي پرواز، براي رسيدن و نزديک تر شدن...

 تمامِ غربت و بي کسي خود را از تک تک کوچه ها و خيابان هاي ظلم زده وحشي، به دوش گرفته ام، تا کُنجي بيابم و سفره دردهايم را در محضر تو بگشايم. اين سنّتِ ساليانه همه آناني است که چونان من، نياز و رازِ خويش را جز به درگاه تو نخواهند که آشکار کنند.

بايد حضورِ تو را پر رنگ تر به خويش بنمايانم. نخواهم گذاشت يادِ تو، در ازدحام اين همه غير تو، در ازدحام اين همه ولوله در هم پيچيده که در هيچ کدام، نام تو را نمي توان شنيد، از ياد ببرم. آري! نخواهم گذاشت...

جهان، لبريز از ابليس هاي کوچکي است که هر لحظه، وسوسه اي در گوشِ جانم مي افکنند، که مباد زمزمه هاي آسماني، در بصيرتِ من بنشيند! بايد کنجي يافت، خلوت و آرام، خالي از همه ولوله ها و ابليس ها، کنجي براي آن که به ياد آورد و تکرار کرد، نامي را که هر لحظه، تمامي کهکشان ها فرياد مي کنند...

وَه که چه شب هاي سرشاري! چه روزهاي لبريزي! اينک سه شب است و سه روز که تنها به تو انديشيده ام. تنها تو را خوانده ام حس مي کنم که سبکبارتر، بر مي خيزم. حس مي کنم که رنگِ زلال تري به خويش گرفته اند، همه ديوارها و پنجره ها، همه آدم ها، همه ابرها و پرندگان و آب ها، حس مي کنم که مهربان تر شده ام...