تبیان، دستیار زندگی

بعضی از خطرناک ترین مواد، همچنین بعضی از موادی که محیط زیست را بسیار آلوده می کنند، در خانهُ ما وجود دارند. مواد مخاطره آمیز شامل مواد زهری، خورنده و آتشگیرند. حشره کشها، بعضی از دوا ها، محلول ضد یخ موترها و الکل صنعتی چند نمونه از مواد سمی است. مواد خورنده، پارچه ها، فلزات و چیزهای دیگر را تباه می کنند. مواد پاک کننده ی دستشوییها و اجاقها، مواد رنگبر و اسید بتری موتر ها از مواد خورنده هستند. مواد آتشگیر موادی هستندکه به آسانی می سوزند مانند بنزین، گاز لایتر ها و بعضی از مایعات تحت فشار داخل قطی های فلزی.
تنها یک لیتر نفت اگر روی زمین ریخته شود، ممکن است مخزن آب را کثیف و آلوده کند. مواد تحت فشار داخل قوطی ها که در اتموسفر آزاد می شوند، قشر اوزن را تخریب می کنند.
ما می توانیم به جای بعضی از این مواد، از مواد بی خطر استفاده کنیم. مثلاً به جای مواد کیمیاوی پاک کننده شیشه ها که شامل فسفاتها و آمونیاک هستند، محلولی از آب و سرکه به کار ببریم. سرکه فقط محلول ملایمی از استیک اسید است و کاملا طبعی میباشد. هم چنین می توان برای پاشیدن محلول ها یا مواد دیگر به جای قوطیهای تحت فشار از پمپ استفاده کرد.

علامات مواضبت در لابراتوار های کیمیا و بیولوژی

	خراش آور ، تخریش دهنده
	تحرک کننده ، سوزش دهنده ، مضربرای صحت
	احتراق دهنده
	آتشگیر ، شعله ور
	مضر برای طبعیت و محیط زیست
	زهرناک
	مواد منفجره
	خطر بیولوژیکی
	مواد رادیواکتیو

 سیاره ای که در آن زیست داریم زمین بوده از لحاظ بُعد مسافه با آفتاب در ردیف سوم و از نظر جسامت در ردیف پنجم قرار دارد . این یگانه سیارهء است که از موجودیت اجسام حیهء آن واقف هستیم . زمین طی ملیونها سال تشکل نموده درین مدت دوره های مختلفی را پشت سر گذاشته است . دورهء پره کامبرین که اکثر آتشفشان ها و انفجارات در همین زمان بوقوع پیوسته شاید در حدود ۴۵۰۰ ملیون تا ۶۰۰ ملیون سال قیل را در بر داشته باشد . دورهء پاله زوءیک ( کهن زیست ) یا دورهء اول از ۶۰۰ ملیون تا ۲۳۰ ملیون سال پیش که درین دوره حیات در زمین آغاز یافته . دورهء میرو زوءیک ( میان زیست ) یا دورهء دوم از ۲۳۰ ملیون تا ۷۰ ملیون سال قبل . دورهء سنوزوءیک یا دورهء سوم از ۷۰ ملیون تا یک ملیون سال قبل . و دورهءچهارم از یک ملیون سال تا امروز ادامه دارد ، قرار نظریهء دانشمندان انسان در همین دوره بوجود آمده است .
زمین که یکی از جملهء سیارات نظام خورشیدی است محل مناسبی برای حیات میباشد . فشار لازم ، حرارت و رطوبت مساعد ؛ گاز اوکسیجن و جاذبهء متناسب موجب رشد اجسام حیه میگردد . زمین متشکل از دو طبقهء داخلی و خارجی بوده که طبقات خارجی آن عبارت از اتموسفیر ، هایدروسفیر و سطح زمین یا بیوسفیر میباشد . طبقات داخلی آنرا قشر ، پوش هسته و هسته تشکیل نموده است . 

نوشته مجدالدین ” نزهت یفتلی“

قرار بر شب قدر است، شبی که مهربان‌ترین کلمات بر پیشانی زمین نقش می‌بندد ومقدس‌ترین واژه‌ها اتفاق می‌افتد، شبی که آیه آیه روشنی تفسیر می‌شود و سوره سورهزیبایی تکثیر.

شبی که فرشتگان بر آستینش سجده می‌کنند و بر آستانش سر می‌ستایند.

شبی که منبع فخر است و مطلع فجر.

شبی که مقدرات یکسال عاشقی را در بین اهالی زمین به حراج می‌گذارند و همه فرصتتاراج «کل امر» را دارند، همه به قدر بندگی محض، بزرگی‌شان را به رخ می‌کشند و سهمهیچکس به یغما نمی‌رود.

شب‌های کوفه همیشه- حتی درشب قدر- مه‌آلود است و مبهم، تا هیچ چشم نامحرمی مولا را با کوله‌باری از نان و عاطفه و خرما به تماشا ننشیند.

یا علی! تو آمدی تا پروردگار عالمیان، حجت را بر خلق خویش تمام کند که در عین قدرت، می‌توان چون فقرا زیست و بر مسند خلافت، می‌توان وصله بر پیراهن زد، آنقدر که پیراهن به فریاد آید. ای نشانه کامل اخلاص! تو را چه چیز جز لبخند رضایت خالقت راضی می‌کرد! تو در آن خلوت‌های باشکوه، با خدای خود چه گفتی که به تو صبر و پایداری کوه‌ها را بخشید و بخشندگی باران را!

تو با خدای خود چه گفتی که تو را عزت عدالت‌طلبی و عدالت‌جویی بخشید و پیوسته در این راه استوارت داشت تا عاقبت نیز جان بر سر آن نهادی؟

یا علی! ما همه چیز را مدیون توئیم، هر چند ذره‌ای به آنچه تو خواستی و می‌خواهیشباهت نداریم و این دین، شرمنده‌مان نمی‌کند که دست کم دست و پایی بزنیم و تلاش کنیم که شایسته ادعای «محب تو بودن» باشیم.

یا علی! تو را به شکوه لحظات عارفانه‌ات با محمد، خدیجه، فاطمه، حسن، حسین، عباس، زینب، ابوذر، مقداد، سلمان، میثم و دیگرانی که چشم امیدشان به استواری و مردانگی تو بود، خدایت را سوگند بده که آبی بر چشمان خواب‌آلوده ما بزند و شبستان سرد تنهایی‌های جانکاه بشر را با نور معرفت و ایمان خود، گرما ببخشد، دل‌هایمان را یکی کند و... چه بگویم؟

وقتی نام کوفه و علی می‌آید، تمام شعرهای شفاف‌ آفرینش کبود می‌شوند، «علی»روشن‌ترین اتفاق خلقت می‌ماند و «کوفه» کبودترین حادثه هستی.

تقدیر قدر برای ما آن می‌شود که شرمنده‌ترین تیغ تحجر زلال‌ترین لبخند را در محراب نور «رستگار» کند.

یا علی! از خدا بخواه به ما شایستگی فهم و درک جگری را که برای جهل ما خونابه کردی و چشمی را که برای دیدن بارقه اندکی از ایمان، به نگاه مرده ما دوختی، بدهد. خدا را چه دیدی؟ شاید کویر تشنه دل‌های ما نیز به باران عشق و طراوت معرفت و سرسبزی ایمان، آراسته شد، زان پیش که مجالی نماند که آدمی، آهی است و دمی!

چه غربتی است در شبی که به وسعت هزاره ماه است. دلگیرتر از تمام لیالی می‌شویم وبدون آنکه بخواهیم لبریز از دعا، قرآن به سر می‌گیریم تا با ذکر «به علی» آنقدر تکثیر شویم که در آستانه تنگی نفس به رهایی برسیم.