تبیان، دستیار زندگی

بیانات رهبر معظم انقلاب پیرامون عنصر جهاد، مبارزه و قیام در زندگی ائمه اطهار علیهمالسلام

حركت تشكیلاتی
امام صادق(ع) مرد مبارزه بود، مرد علم و دانش بود و مرد تشكیلات بود. مرد علم و دانش بودنش را همه شنیدهاید. محفل درس امام صادق(ع) و میدان آموزشی كه آن بزرگوار به وجود آورد، هم قبل از او و هم بعد از او در تاریخ زندگی امامان شیعه بینظیر بود. همهی حرفهای درست اسلام و مفاهیم اصیل قرآن كه در طول یك قرن و اندی به وسیلهی مغرضان و مفسدان یا جاهلان تحریف شده بود، همهی آنها را امام صادق(ع) به شكل درست بیان كرد.
اما مرد مبارزه بودنش را كمتر شنیدهاید. امام صادق(ع) مشغول یك مبارزهی دامنهدار و پیگیر بود. مبارزه برای قبضه كردن حكومت و قدرت و به وجود آوردن حكومت اسلامی و علوی. یعنی امام صادق(ع) زمینه را آماده میكرد تا بنیامیه را از بین ببرد و به جای آنها حكومت علوی را كه همان حكومت راستین اسلامی است بر سر كار بیاورد. اما آن بعد سوم را كه اصلاً نشنیدهاید، مرد تشكیلات بودن امام صادق(ع) است كه یك تشكیلات عظیمی از مؤمنان خود از طرفداران جریان حكومت علوی در سراسر عالم اسلام از اقصای خراسان و ماوراءالنهر تا شمال آفریقا به وجود آورده بود. تشكیلات یعنی چه؟ یعنی این كه وقتی امام صادق(ع) اراده میكند آن چه را كه او میخواهد بدانند، نمایندگان او در سراسر آفاق عالم اسلام به مردم میگویند تا بدانند. یعنی از همه جا وجوهات و بودجه برای ادارهی مبارزهی سیاسی عظیم آل علی جمع كنند. یعنی وكلا و نمایندگان او در همهی شهرها باشند كه پیروان امام صادق(ع) به آنها مراجعه كنند و تكلیف دینی و همچنین تكلیف سیاسی خود را از آن حضرت بپرسند.
تكلیف سیاسی هم مثل تكلیف دینی واجبالاجرا است. امام صادق(ع) یك چنین تشكیلات عظیمی را به وجود آورده بود و با این تشكیلات و به كمك مردمی كه در این تشكیلات بودند با دستگاه بنیامیه مبارزه میكرد. در هنگامیكه پیروزی او بر بنیامیه حتمی بود، بنیعباس به عنوان یك جریان مزاحم و فرصتطلب آمدند، میدان را گرفتند و بعد از آن امام صادق(ع) هم با بنیامیه و هم با بنیعباس مبارزه كرد. 14/6/1359

شبكهی گستردهی تبلیغاتی
وقتى امام باقر(ع) از دنیا میرود بر اثر فعالیتهای بسیارى كه در طول این مدت خود امام باقر(ع) و امام سجاد(ع) انجام داده بودند اوضاع و احوال به سود خاندان پیغمبر(ص) بسیار تغییر كرد؛ نقشهى امام صادق(ع) این بود، كه بعد از رحلت امام باقر(ع) كارها را جمع و جور كند، یك قیام علنى به راه بیندازد و حكومت بنیامیه را -كه هر روزى یك دولتى عوض میشد و حاكى از نهایت ضعف دستگاه بنیامیه بود- واژگون كند و از خراسان و رى و اصفهان و عراق و حجاز و مصر و مراكش و همهى مناطق مسلماننشین كه در همهى این مناطق شبكهى حزبى امام صادق(ع) -یعنى شیعه، شیعه یعنى شبكهى حزبى امام صادق(ع)- شبكهى امام صادق همه جا گسترده بود، از همهى آنها نیرو بیاید مدینه و امام لشكركشى كند به شام، حكومت شام را ساقط كند و خودش پرچم خلافت را بلند كند و بیاید مدینه و حكومت پیغمبر(ص) را به راه بیندازد؛ این نقشهى امام صادق بود. لذا وقتى كه در خدمت امام باقر(ع) در روزهاى آخر عمرش صحبت میشود و سؤال میشود كه قائم آل محمد كیست، حضرت یك نگاهى میكنند به امام صادق(ع) میگویند كه گویا میبینم كه قائم آل محمد این است. البته میدانید كه قائم آل محمد یك اسم عام است، اسم خاص نیست، اسم ولیعصر صلواتاللَّهعلیه نیست. حضرت ولیعصر صلواتاللَّهعلیه قائم نهایى آل محمد است، اما همهى كسانى كه از آل محمد(ص) در طول زمان قیام كردند -چه پیروزى به دست آورده باشند چه نیاورده باشند- اینها قائم آل محمدند و این روایاتى كه میگوید وقتى قائم ما قیام كند این كارها را میكند، این كارها را میكند، این رفاه را ایجاد میكند، این عدل را میگستراند، منظور حضرت ولیعصر(عج) نبود آن روز، منظور این بود كه آن شخصى از آل محمد كه بناست حكومت حق و عدل را به وجود بیاورد، او وقتى كه قیام بكند این كارها را خواهد كرد و این درست هم بود.
كار پنهانی و تشكیلاتی بهطور معمول در صورتیكه با اصول درست پنهانكاری همراه باشد، باید همواره پنهان بماند. آن روز مخفی بوده، بعد از آن نیز مخفی میماند و رازداری و كتمان صاحبانش نمیگذارد پای نامحرمی بدانجا برسد. هرگاه آن كار به ثمر برسد و گردانندگان و عاملانش بتوانند قدرت را در دست گیرند، خود، دقایق كار پنهان خود را برملا خواهند كرد. به همین جهت است كه اكنون بسیاری از ریزهكاریها و حتی فرمانهای خصوصی و تماسهای محرمانهی سران بنیعباس با پیروان افراد تشكیلاتشان در دوران دعوت عباسی در تاریخ ثبت است و همه از آن آگاهند.
بیگمان اگر نهضت علوی نیز به ثمر میرسید و قدرت و حكومت در اختیار امامان شیعه یا عناصر برگزیدهی آنان در میآمد، ما امروز از همهی رازهای سربهمهر دعوت علوی و تشكیلات همهجاگسترده و بسیار محرمانهی آن مطلع میبودیم.
تنها راهی كه میتواند ما را با خط كلی زندگی امام آشنا سازد، آن است كه نمودارهای مهم زندگی آن حضرت را در لابهلای این ابهامها یافته، به كمك آنچه از اصول كلی تفكر و اخلاق آن حضرت میشناسیم، خطوط اصلی زندگینامهی امام را ترسیم كنیم و آنگاه برای تعیین خصوصیات و دقایق، در انتظار قرائن و دلایل پراكندهی تاریخی و نیز قرائنی بهجز تاریخ بمانیم.
نمودارهای مهم و برجسته در زندگی امام صادق(ع) بدین شرح میباشد:
1. تبیین وتبلیغ مسألهی امامت.
2. تبلیغ و بیان احكام دین به شیوهی فقه شیعی و نیز تفسیر قرآن به روال بینش شیعی.
3. وجود تشكیلات پنهانی ایدئولوژیك–سیاسی.

تبیین وتبلیغ مسألهی امامت
امام صادق(ع) نیز مانند دیگر امامان شیعه، محور برجستهی دعوتش را موضوع «امامت» تشكیل میداده است. برای اثبات این واقعیت تاریخی، قاطعترین مدرك، روایات فراوانی است كه ادعای امامت را از زبان امام صادق(ع) به روشنی و با صراحت تمام نقل میكند. امام در هنگام اشاعه و تبلیغ این مطلب، خود را در مرحلهای از مبارزه میدیده است كه میبایست به طور مستقیم و صریح، حكام زمان را نفی كند و خویشتن را به عنوان صاحب حق واقعی ولایت و امامت به مردم معرفی نماید؛ و قاعدتاً این عمل فقط هنگامی صورت میگیرد كه همهی مراحل قبلی مبارزه با موفقیت انجام گرفته، آگاهیهای سیاسی و اجتماعی در قشر وسیعی پدید آمده، آمادگیهای بالقوه در همهجا احساس شده، زمینههای ایدئولوژیك در جمع قابل توجهی ایجاد گردیده، لزوم حكومت حق و عدل برای جمعی كثیر به ثبوت رسیده و بالاخره رهبر تصمیم راسخ خود را برای مبارزهای نهایی گرفته است. بدون این همه، مطرح كردن نام یك شخص معین به عنوان امام و زمامدار محق جامعه، كاری عجولانه و بیفایده خواهد بود.
نكتهی دیگری كه باید مورد توجه قرار گیرد، این است كه امام در مواردی به این بسنده نمیكند كه امامت را برای خویش اثبات كند؛ بلكه همراه نام خود، نام امامان بحق و اسلاف پیشین خود را نیز یاد میكند و در حقیقت سلسلهی امامت اهلبیت علیهمالسلام را متصل و جداییناپذیر مطرح میسازد. این عمل با توجه به اینكه تفكر شیعی، همهی زمامداران نابحق گذشته را محكوم كرده و آنان را «طاغوت» بهشمار میآورده، میتواند اشاره به پیوستگی جهاد شیعیان این زمان بهزمانهای گذشته نیز باشد. در واقع امام صادق(ع) با این بیان، امامت خود را یك نتیجهی قهری كه بر امامت گذشتگان مترتب است، میشمارد و آن را از حالت بیسابقه و بیریشه و پایه بودن؛ بیرون میآورد و سلسلهی خود را از كانالی مطمئن و تردیدناپذیر به پیامبر بزرگوار(ص) متصل میكند.
روایت «عمروبنابیالمقدام» منظرهی شگفتآوری را ترسیم میكند: روز نهم ذیحجه روز عرفه است. محشری از خلایق در عرفات برای ادای مراسم خاص آن روز گردآمدهاند و نمایندگان طبیعی مردم سراسر مناطق مسلماننشین، از اقصای خراسان تا ساحل مدیترانه، جمع شدهاند. یك كلمه حرف بهجا در اینجا میتواند كار گستردهترین شبكهی وسایل ارتباطجمعی را در آن زمان بكند. امام، خود را به این جمع رسانده است و پیامی دارد. میگوید: دیدم امام در میان مردم ایستاد و با صدای هر چه بلندتر – با فریادی كه باید در همهجا و در همهی گوشها طنین بیافكند و بهوسیلهی شنوندگان به سراسر دنیای اسلام پخش شود- پیام خود را سه مرتبه گفت. روی را به طرف دیگری گرداند و سه مرتبه همان سخن را ادا كرد. باز روی را به سمتی دیگر گرداند و باز همان فریاد و همان پیام. و بدین ترتیب امام دوازده مرتبه سخن خود را تكرار كرد. این پیام با این عبارات ادا میشد: «أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ رَسُولَ اللهِ (ص) كَانَ الْإِمَامَ- ثُمَّ كَانَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ (ع) ثُمَّ الْحَسَنُ(ع) ثُمَّ الْحُسَیْنُ(ع)- ثُمَّ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ(ع) ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ(ع) ثُمَّ . . . »1
حدیث دیگر از ابیالصباحكنانی است كه در آن، امام صادق(ع) خود و دیگر امامان شیعه را چنین توصیف میكند: «ما كسانی هستیم كه خدا اطاعت ما را بر مردم لازم ساخته است. انفال و صفوالمال در اختیار ماست».
صفوالمال، اموال گزیدهای است كه طواغیت گردنكش به خود اختصاص داده و دستهای مستحق را از آن بریده بودند و هنگامیكه این اموال مغصوب، با پیروزی سلحشوران مسلمان از تصرف ستمگران مغلوب خارج میشود، مانند دیگر غنایم تقسیم نمیشود تا در اختیار یك نفر قرار گیرد و به او حشمتی كاذب و تفاخری دروغین ببخشد، بلكه به حاكم اسلامی سپرده میشود و او از آنها در جهت مصالح عموم مسلمانان استفاده میكند. امام در این روایت، خود را اختیاردار صفوالمال و نیز انفال - كه آن نیز مربوط به امام است - معرفی میكند و با این بیان، به روشنی میرساند كه امروز حاكم جامعهی اسلامی اوست و این همه باید به دست او و در اختیار او باشد و به نظر او در مصارف درستش به كار رود.
امام در حدیثی دیگر، امامان گذشته را یكیك نام میبرد و به امامت آنان و اینكه اطاعت از فرمانشان واجب و حتمی است، شهادت میدهد و چون به نام خود میرسد، سكوت میكند. شنوندگان سخن امام به خوبی میدانند كه پس از امام باقر(ع) میراث علم و حكومت در اختیار امام صادق(ع) است. و بدین ترتیب، هم حق فرمانروایی خود را مطرح میسازد و هم با لحن استدلالگونه، ارتباط و اتصال خود را به نیای والامقامش علیبنابیطالب(ع) بیان میكند. در ابواب «كتاب الحجه» از كافی و نیز در جلد 47 بحارالانوار از اینگونه حدیث كه به صراحت یا به كنایه، سخن از ادعای امامت و دعوت به آن است، فراوان میتوان یافت.
مدرك قاطع دیگر، شواهدی است كه از شبكهی گستردهی تبلیغاتی امام در سراسر كشور اسلامی یاد میكند و بودن چنین شبكهای را مسلم میسازد. این شواهد، چندان فراوان و مدلل است كه اگر حتی یك حدیث صریح هم وجود نمیداشت، خدشهای بر حتمیت موضوع وارد نمیآمد. مطالعهگر زندگینامهی مدون ائمه علیهمالسلام از خود میپرسد: آیا امامان شیعه در اواخر دوران بنیامیه، داعیان و مبلغانی در اطراف و اكناف كشور اسلامی نداشتند كه امامت آنان را تبلیغ كنند و از مردم قول اطاعت و حمایت برای آنان بگیرند؟ پس در این صورت، نشانههای این پیوستگی تشكیلاتی كه در ارتباطات مالی و فكری میان ائمه و شیعه به وضوح دیده میشود، چگونه قابل توجیه است؟ این حمل وجوه و اموال از اطراف عالم به مدینه؟ این همه پرسش از مسائل دینی؟ این دعوت همهجاگستر به تشیع؟ و آنگاه این وجهه و محبوبیت بینظیر آلعلی(ع) در بخشهای مهمی از كشور اسلامی؟ و این خیل انبوه محدثان و راویان خراسانی و سیستانی و كوفی و بصری و یمانی و مصری در گرد امام؟ كدام دست مقتدر، این همه را به وجود آورده بود؟ آیا میتوان تصادف یا پیشامدهای خودبهخودی را عامل این پدیدههای متناسب و مرتبط به هم دانست؟
با این همه تبلیغات مخالف كه از طرف بلندگوهای رژیم خلافت اموی بیاستثناء در همهجا انجام میگرفت و حتی نام علیبنابیطالب(ع) به عنوان محكومترین چهرهی اسلام، در منابر و خطابهها یاد میشد، آیا بدون وجود یك شبكهی تبلیغاتی قوی ممكن است آلعلی(ع) در نقاطی چنان دوردست و ناآشنا، چنین محبوب و پرجاذبه باشند كه كسانی محض دیدار و استفاده از آنان و نیز عرضه كردن دوستی و پیوند خود با آنان، راههای دراز را بپیمایند و به حجاز و مدینه روی آورند؛ دانش دین را كه بنا بر عقیدهی شیعه، همچون سیاست و حكومت است، از آنان فراگیرند و در موارد متعددی بیصبرانه اقدام به جنبش نظامی -و به زبان روایات، قیام و خروج- را ازآنان بخواهند؟ اگر تسلیحات شیعه فقط در جهت اثبات علم و زهد ائمه علیهمالسلام بود، درخواست قیام نظامی چه معنایی میتوانست داشته باشد؟ ممكن است سؤال شود اگر بهراستی چنین شبكهی تبلیغاتی وسیع و كارآمدی وجود داشته، چرا نامی از آن در تاریخ نیست و صراحتاً ماجرایی ازآن نقل نشده است؟ پاسخ بهطور خلاصه آن است كه دلیل این بینشانی را نخست در پایبندی وسواسآمیز یاران امام به اصل معتبر و مترقی «تقیه» باید جست كه هر بیگانهای را از نفوذ در تشكیلات امام مانع میشد، و سپس در ناكام ماندن جهاد شیعه در آن مرحله و به قدرت نرسیدن آنان، كه این معلول عواملی چند است. اگر بنیعباس نیز به قدرت نمیرسیدند، بیگمان تلاش و فعالیت پنهانی آنان و خاطرات تلخ و شیرینی كه از فعالیتهای تبلیغاتی داشتند، در سینهها میماند و كسی از آن خبر نمییافت و در تاریخ نیز ثبت نمیشد.

تبلیغ و بیان احكام دین به شیوهی فقه شیعی
و نیز تفسیر قرآن به روال بینش شیعی
این نیز یك خط روشن در زندگی امام صادق(ع) است. به شكلی متمایزتر و صریحتر و صحیحتر از آنچه در زندگی دیگر امامان میتوان دید؛ تا آنجا كه فقه شیعه «فقه جعفری» نام گرفته است و تا آنجا كه همهی كسانی كه فعالیت سیاسی امام را نادیده گرفتهاند، بر این سخن همداستان هستند كه امام صادق(ع) وسیعترین- یا یكی از وسیعترین- حوزههای علمی و فقهی زمان خود را دارا بوده است.
مقدمتاً باید دانست كه دستگاه خلافت در اسلام، از این جهت با همهی دستگاههای دیگر حكومت متفاوت است كه این فقط یك تشكیلات سیاسی نیست؛ بلكه یك رهبری سیاسی- مذهبی است. نام و لقب «خلیفه» برای حاكم اسلامی، نشاندهندهی همین حقیقت است كه وی بیش از یك رهبر سیاسی است؛ جانشین پیامبر(ص) است و پیامبر(ص)، آورندهی یك دین و آموزندهی اخلاق و البته در عین حال حاكم و رهبر سیاسی است. پس خلیفه در اسلام، بهجز سیاست، متكفل امور دینی مردم و پیشوای مذهبی آنان نیز هست.
با این آگاهی، بهوضوح میتوان دانست كه فقه جعفری در برابر فقه فقیهان رسمی روزگار امام صادق(ع) فقط یك اختلاف عقیدهی دینی ساده نبود؛ بلكه در عین حال دو مضمون متعرضانه را نیز با خود حمل میكرد: نخست و مهمتر، اثبات بینصیبی دستگاه حكومت از آگاهی دینی و ناتوانی آن از ادارهی امور فكری مردم و دیگر، مشخص ساختن موارد تحریف در فقه رسمی كه ناشی از مصلحتاندیشی فقها در بیان احكام فقهی و ملاحظهكاری آنان در برابر تحكم و خواست قدرتهای حاكم است.
امام صادق(ع) با گستردن بساط علمی و بیان فقه و معارف اسلامی و تفسیر قرآن به شیوهای غیر شیوهی عالمان وابسته به حكومت، عملاً به معارضهی با آن دستگاه برخاسته بود. آن حضرت بدین وسیله تمام تشكیلات مذهبی و فقاهت رسمی را كه یك ضلع مهم حكومت خلفا به شمار میآمد، تخطئه میكرد و دستگاه حكومت را از بعد مذهبیاش تهیدست میساخت.
نخستین حكمرانان بنیعباس كه خود در روزگار پیش از قدرت، سالها در محیط مبارزاتی علوی و در كنار پیروان و یاران آلعلی(ع) گذرانیده و به بسیاری از اسرار و چموخمهای كنار آنان بصیرت داشتند، نقش متعرضانهی این درس و بحث و حدیث و تفسیر را پیش از اسلاف اموی خود درك میكردند. گویا به همین خاطر بود كه منصور عباسی در خلال درگیریهای رذالتآمیزش با امام صادق(ع) مدتها آن حضرت را از نشستن با مردم و آموزش دین به آنان، و نیز مردم را از رفتوآمد و سؤال از آن حضرت منع كرد؛ تا آنجا كه به نقل از «مفضلبنعمر» - چهرهی درخشان و معروف شیعی - هرگاه مسألهای در باب زناشویی و طلاق و امثال اینها برای كسی پیش میآمد، به آسانی نمیتوانست به پاسخ آن حضرت دست یابد.

وجود تشكیلات پنهانی ایدئولوژیك-سیاسی
به روال بینش شیعی
امام صادق(ع) در اواخر دوران بنیامیه، شبكهی تبلیغاتی وسیعی را كه كار آن، اشاعهی امامت آلعلی(ع) و تبیین درست مسألهی امامت بود، رهبری میكرد؛ شبكهای كه در بسیاری از نقاط دوردست كشور مسلمان، به ویژه در نواحی عراق و خراسان، فعالیتهای چشمگیر و ثمربخشی دربارهی مسألهی امامت عهدهدار بود، ولی این تنها یك روی مسأله و بخش ناچیزی از آن است. موضوع تشكیلات پنهان در صحنهی زندگی سیاسی امام صادق(ع) و نیز دیگر ائمه علیهمالسلام، از جمله مهمترین و شورانگیزترین و در عین حال مجهولترین و ابهامآمیزترین فصول این زندگینامهی پرماجراست.
برای اثبات وجود چنین سازمانی نمیتوان و نمیباید در انتظار مدارك صریح بود. نباید توقع داشت كه یكی از امامان یا یكی از یاران نزدیكش صراحتاً به وجود تشكیلات سیاسی - فكری شیعی اعتراف كرده باشد؛ این چیزی نیست كه بتوان به آن اعتراف كرد. انتظار معقول آن است كه اگر روزی هم دشمن به وجود تشكل پنهانی امام پی برد و از خود آن حضرت یا یكی از یارانش چیزی پرسید، او بهكلی وجود چنین چیزی را انكار كند و گمان آن را یك سوءظن یا تهمت بخواند. این، خاصیت همیشگی كار مخفی است.
باید در پی قرائن و شواهد و بطون حوادث ظاهراً سادهای بود كه اگرچه نظر بینندهی عادی را جلب نمیكند، ولی با دقت و تأمل، خبر از جریانهای پنهانی بسیاری میدهد. اگر با چنین نگرشی به سراسر دوران دو قرن و نیمی زندگی ائمه علیهمالسلام نظر شود، وجود یك تشكیلات پنهان در خدمت و تحت فرمان ائمه علیهمالسلام تقریباً مسلم میگردد.

پینوشت:
1. بحارالانوار، ج 47، ص 58
2. كافی، ج 1، ص 186
3. مفضل، یكی از یاران امام صادق (علیهالسلام) بود

رم (RAM: Random Access Memory)، یکی از مهمترین اجزای کامپیوتراست. این قطعه برای ذخیره سازی سریع اطلاعات سیستم عامل، نرم افزارها و دسترسیبیوقفه به آنها است. حجم یک حافظه رم، تاثیر زیادی درقدرت و افزایش سرعت کامپیوتر دارد و البته در مجموع سرعت، حجم و نوع حافظه فاکتورهایی مهم درانتخاب رم هستند. اما به عنوان مثال، یک رم ۲ گیگابایتی DDR2 با باس۸۰۰ مسلماًقدرتی در حد و اندازه های یک رم ۲ گیگابایتی DDR3 با باس ۱۳۳۳ ندارد. برای اینکه دلیل این مساله را بدانید و از تفاوت های رم های DDR2 و DDR3 آگاه شوید، توصیه میکنم، ادامه این مطلب را مطالعه نمایید.
‎تغییر عمده
‎در سال ۲۰۰۸ اینتل پردازنده های i7 خود را عرضه کرد. اینپردازنده ها با مادربوردهایی که به چیپست X58 مجهز بودند، سازگار بود. همزمان باورود این مادربوردها نوع جدیدی از حافظه ها معرفی شد که DDR3 نامیده شدند.
در دو سال گذشته تمام صنایع تولید سخت افزار به DDR3 روی آوردند ودر حال حاضر همه پروسسورهای اینتل و حتی پردازنده هایی که اخیراً توسط AMD تولیدشده اند با مادربوردهایی که با DDR3 سازگار هستند، تطبیق داده شده اند.
‎لازم است بدانید که نام DDR از حروف اول عبارت Double Data Rate گرفته شده. این نام از زمانی که رم های DDR از اواخر قرن گذشته وارد بازار شدند،رایج شد. Double Data Rate RAM به معنی جابجایی دو مقدار دیتا در یک واحد زمانییکتا است که در حالت تئوری سرعتی دو برابر SDRAMها داشتند.
پس از DDRها، تکنولوژی های DDR2 و DDR3 به صورت مشترک، با هدف افزایش کانال های انتقال دیتا در یک واحد زمانی و در نهایت افزایش سرعت، پایه گذاری شدند. رم های DDR2 با توانایی انتقال ۴ مقدار دیتا و رم های DDR3 با افزایش آن به ۸مقدار دیتا در یک واحد زمانی، به این اهداف خود رسیدند. بدین ترتیب اگر هر واحدزمانی را ۱۰۰ مگاهرتز حساب کنیم، این مقدار در رم های DDR تا ۱۶۰۰ مگابایت بر ثانیهو در رم های DDR2 و DDR3 به ترتیب تا ۳۲۰۰ و ۶۴۰۰ مگابایت بر ثانیه افزایش می یابد. و بدیهی است که هر چه حجم قابل جابجایی در هر ثانیه بیشتر باشد، بهینه تر است.
‎قابلیت ها و سازگاری
‎درست است که پهنای باند بالا، قابلیت موثری برای رم به حساب میآید، اما در حقیقت ۹۹ درصد برنامه ها توانایی استفاده کامل از پهنای باند بالا راندارند. این قابلیت به نوع کاربری کامپیوتر وابسته است. یک کامپیوتر سرور و یا یککامپیوتر رومیزی معمولی به یک میزان از پهنای باند بالای رم شان استفاده نمیکنند.
‎برای اینکه بدانید حافظه رم شما چه مقدار ازپهنای باندش استفاده می کند می توانید از Benchmark Softwareهایی که به منظور تست حافظه و توانایی کامپیوترطراحی شده اند استفاده کنید.
رم های DDR3 با DDR2 سازگاری ندارند و برای اینکه کامپیوتر خود را با جایگزین کردنرم های جدید ارتقا دهید، ابتدا باید مادربورد خود را عوض کنید. همچنین اگر در حالحاضر کامپیوتری دارید که از رم های DDR2 در آن استفاده می کنید، در صورتی کهبخواهید پردازنده و مادربوردش را هم عوض کنید، به احتمال زیاد لازم است با رم های DDR2 خود هم خداحافظی کرده و آنها را بارم های DDR3 جایگزین نمایید.
‎البته تعداد کمی از مادربوردها از این قاعده مستثنا هستند و بهاسلات مربوط به هر دوی این مدل های رم، مجهز شده اند. البته این مادربوردها با چیپست های قدیمی مجهز شده اند.
‎به هر حال اینتل و AMD در نسل های آینده محصولات خود، DDR3 را مدنظر قرار داده اند و در صورتی که قصد تعویض پردازنده را دارید، باید علاوه برمادربورد، به فکر خرید رم های جدید هم باشید.
از دیگر خصوصیات مهم رم، Clock Speed است. این خصوصیت در رم هانشان می دهد، انتقال اطلاعات از یک گذرگاه، با چه سرعتی در یک بازه زمانی انجام میشود. این مقدار نشان دهنده قدرت رم و پهنای باندی است که می تواند از آن بهره ببرد. واضح است که هر چه میزان Clock Speed بیشتر باشد، بهتر است. البته افزایش این مقداربر سرعت کارهای روتین و معمولی تاثیر چندانی نخواهد داشت، اما بر سرعت اجرای بازیهاو برخی نرم افزارها که نیاز به سرعت در دسترسی به اطلاعات حافظه دارند، بسیار تاثیرگذار است.
‎در صورتی که قصد خرید مادربورد جدید دارید، توجه به یک نکتهبسیار توصیه می شود. برخی مادربورد ها تنها با رم هایی سازگار هستند که Clock Speed آنها روی مقدار خاصی محدود شده باشد. لذا بهتر است قبل از خرید یک مادربورد بامراجعه به سایت آن، از این مورد آگاه شوید. البته بسیاری از مادربوردها چنینمحدودیتی ندارند، اما بررسی قبل از خرید، بهتر از خرید، بدون آگاهی قبلیاست.
‎در نهایت باید به این نکته اشارهکرد که رم های DDR2 به زودی همانند رم های DDR و SDRAM از رده خارج می شوند، اماتکنولوژی جدید در تولید رم ها و افزایش حجم و سرعتی که در رم هایDDR3 شاهد خواهیمبود، بازار را پر می کند. فراموش نکنید قبل از خرید مادربورد جدید، نوع رم قابل نصبروی آن را بررسی کنید.

با سلام خدمت دوستان عزیز
کارت گرافیک یکی از اجزای کامپیوتر است که کار آن تبدیل اطلاعات دیجیتالی سیستم به اطلاعات تصویری و آماده کردن و فرستادن آن برای نمایش به مانیتور است و اکثر دوستان عزیز می دونند که قدرت نمایش برنامه های گرافیکی و بازیها و کیفیت آن بستگی مستقیم به این برد سخت افزاری دارد برای همین باید در موقع جمع کردن یک سیستم کارت گرافیک خوب و با کیفیتی برای آن انتخاب نمود که بنده تا اونجا که معلوماتم اجازه بده و حوصله ام هم بگیره نکاتی رو در مورد این مهم خدمتتون عرض میکنم.
بر خلاف تصور عموم و بعضی از دوستان وجود رم بالا در یک کارت گرافیک دلیل کیفیت و خوبی اون نسبت به بقیه نمیشه رم زیاد کارت گرافیک تنها در مواقع اجرای یک بازی خیلی سنگین یا برنامه های گرافیکی حجیم و سنگین بکمک کارت گرافیک میان و در اکثر مواقع قسمت زیادی از رم کارت گرافیکهای یک گیگ و بالاتر بدون استفاده و کاربرد هستند.
مهمتریم مسئله در انتخاب یک کارت گرافیک بر می گرده به قدرت پردازش پردازنده اون کارت گرافیک هم مثل بعضی از قسمتهای سخت افزاری دیگر سیستم خود یک پردازنده جداگانه دارد که تمام مقدورات و توانایی های آن بستگی مستقیم به قدرت پردازشگر اون داره و رم زیاد به هیچ وجه اصلا دلیلی بر خوبی کارت گرافیکی نمی شه البته اگه پردازشگر قدرت و سرعت خوبی داشته باشه و رم زیادی هم داشته باشه که خیلی خوبه و بد نیست این دو مسئله رو با هم قاطی نکنید.
در میان کارتهای گرافیک تجربه نشون داده که پردازنده های ATI از بقیه خیلی بهتر و سریعتر می باشند من خودم شخصا کارت گرافیک ATI 64 مگ رو به یک کارت گرافیک دیگر با رم 128 یا 256 ترجیح میدم و براش هم دلیل دارم من روی سیستم اولم یه کارت گرافیک ا تی آی 64 مگ بود ولی بعد یه کارت گرافیک جی فورس 128 مگ مدلش یادم نیست گرفتم و موقع بازی ماشین NFS 6 کارت گرافیک جی فورس با توان رم دوبرابر در بعضی از صحنه های پر سرعت کم می آورد در حالی که با همون سیستم ولی گرافیک ATI 64 همون بازی خیلی روان و راحت اجرا میشد آلان هم متاسفانه کارت گرافیکهای نامرغوب جی فورس که محصول شرکت nVIDIA هستند با کارایی نه چندان بالا فقط با رمهای حجیم دارند یواش یواش بازار رو اشباح می کنند ولی باز اگه نظر اکثر غریب به اتفاق کاربران حرفه ای و کهنه کار رو بپرسید بدون شک کارت گرافیکهای ATI رو به هر چیز دیگه ای ترجیح می دهند
امیدوارم مطالب بالا تونسته باشه کمکی بهتون بکنه تا در مورد کارت گرافیک و خرید اون دچار اشتباه اکثر دوستان نشید و گول رمهای زیاد رو نخورید
موفق باشید