تبیان، دستیار زندگی

1-بروی shortcut برنامه مورد نظر خود راست كلیك كنید.
2- سپس properties  را  بزنید.
3- سپس به تب shortcut بروید.
4- اكنون در قسمت target را به پایان آدرس فایل بروید.
5- سپس بعد از علامت "پایانی یك space بزنید و دستور prefetoh/ را تایپ كنید.
6- در پایان ok را زده و خارج شوید.

 1- برای اینكه پسورد ویندوز xp را رد كنید و وارد سیستم بشوید ،زمانی كه صفحه welcome آمد دو بار alt+ctrl+delete را بزنید در این هنگام پنجره انتخاب كاربر باز میشود.

 2-حال در این قسمت login name كلمه administrator را تایپ كنید و جای پسورد را خالی بگذارید و براحتی وارد ویندوز شوید.

 موفق باشید.

ابتدا به قسمت setup سیستم خود رفته و وارد power management setup شوید، سپس بر روی power on by mouse یا power on by keyboard اینتر كنید و در قسمت ماوس  doule click را فعال كنید ،و در قسمت keyboard باید password را فعال كنید. اكنون شما میتوانید سیستم خود را با دو بار كلیك ماوس یا از طریق یك كلید كیبورد (به دلخواه) روشن كنید.

موفق باشید.

راننده تاکسی به مسافره که شبیه ژاپنی ها بوده میگه

آقا ببخشید شما ژاپنی هستید؟

اون میگه نه

بار دوم ازش مپرسه شما ژاپنی هستید بازم میگه نه

بارسوم بازم میپرسه یاروه از کوره در میره میگه آره

راننده تاکسی میگه به قیافت نمیاد !!!

آرزوی من بیچاره و افتاده به دام

دیدن روی تو بود و بُوَد و هست مدام

جان من در ره تو هیچ ندارد ارزش

که تو شاهنشهی و بنده به فرمان تو رام

نگاهم بهر دیدارت حقیر است

زبان در گفتن نامت صغیر است

بیا و خانه دل را بیفروز

اگرچه صاحب این دل فقیر است

عشق جگرسوز تو آتش زده بر سینه من

مهر درخشنده تو، نور دل و دیده من

آی و ببین که چون شدم، مدهش و گیج و بیخودم

روی چو ماه تو بُوَد، روز و شب اندیشه من

ای بیخبر از لذت مقصود رسیده

ناآگه از احساس به معبود رسیده

هرگز نبُوَد خوشتر از آن لحظه که بینی

یار آمده و لحظه موعود رسیده

یارب، تو چنان کن که برِ یار بمیرم

یک بار نه، ده بار نه، صد بار بمیرم

خواهم که چو پروانه بسوزد پر و بالم

تا با شرر عشق تو دلدار بمیرم

از خالق مهربان گیتی دارم

امّید زیارت رخ آن یارم

روزی نبُوَد که سر شود بییادش

یارب برسان مرا برِ دلدارم

خدایا یاوری کن یار ما را

نگهدار از بلا، دلدار ما را

در این دنیای بیرحم و مروت

حمایت کن ز غم، غمخوار ما را

کوه باید شد و ماند،

رود باید شد و رفت،

در من این جلوه اندوه ز چیست ؟

در تو این قصه پرهیز - که چه ؟

در من این شعله عصیان نیاز،

در تو دمسردی پاییز - که چه ؟

حرف را باید زد !

درد را باید گفت !

سخن از مهر من و جور تو نیست

سخن از

متلاشی شدن دوستی است ،

سینه ام آینه ای ست،

با غباری از غم .

تو به لبخندی از این آینه بزدای غبار

من چه می گویم،آه

با تو اکنون چه فراموشیها؛

با من اکنون چه نشستنها، خاموشیهاست

تو مپندار که خاموشی من،

دوستت دارم به اندازه بزرگترین خواسته هایم

به اندازه خودت دوست دارم

                                           ادامه دارد ..........

« چه تهی دستی، مَرد!

ابرباورمیکرد

من در آیینه رخ خود دیدم

وبه تو حق دادم.

آه می بینم، می بینم

تو به اندازه تنهایی من خوشبختی

من به اندازه زیبایی تو غمگینم

بی تو در می یابم،

چون چناران کهن

از درون تلخی واریزم را.

کاهش جان من این شعر من است

آرزو می کردم،

نه، دریغا، هرگز،

گاه می اندیشم،

خبر مرگ مرا با تو چه کس می گوید ؟

آن زمان که خبر مرگ مرا

از کسی می شنوی، روی تو را

کاشکی می دیدم

شانه بالا زدنت را،

و تکان دادن دستت که،

و تکان دادن سر را که،

با من اکنون چه نشستنها، خاموشیها،

چه کسی می خواهد

من و تو ما نشویم

دشتها نام تو را می گویند

کوهها شعر مرا می خوانند

                                                 ادامه دارد ........

و چه امید عظیمی به عبث انجامید

در میان من و تو فاصله هاست

گاه می اندیشم ،

تو توانایی بخشش داری

دستای تو توانایی آن را دارد ؛

زندگانی بخشد

چشمهای تو به من می بخشد

شور عشق و مستی

و تو چون مصرع شعری زیبا،

سطر برجسته ای از زندگانی من هستی

من به بی سامانی،

باد را می مانم

من به سرگردانی،

ابر را می مانم

من به آراستگی خندیدم

خواب نوشین کبوترها را در لانه می آشفت

قصه بی سر و سامانی من،

باد با برگ درختان می گفت

باد با من می گفت

                                          ادامه دارد ........

امپراتوری پر وسعت خود را هر روز،

شوکتی می بخشد

کودک خواهر من نام تو را می داند

در دلم آرزوی آمدنت می میرد

رفته ای اینک، اما آیا

باز بر می گردی ؟

چه تمنای محالی دارم

و چه رویاهایی !

که تبه گشت و گذشت

و چه پیوند صمیمیتها،

که به آسانی یک رشته گسست

چه امیدی، چه امید ؟

چه نهالی که نشاندم من و بی بر گردید

دل من می سوزد،

که قناریها را پر بستند

که پر پاک پرستوها را بشکستند

و کبوترها را

                                               ادامه دارد ........

تو اگر باز کنی پنجره را،

من نشان خواهم داد ،

به تو زیبایی را

بگذر از زیور و آراستگی

من تو را با خود تا خانه خود خواهم برد

که در آن شوکت پیراستگی

چه صفایی دارد

آری از سادگیش،

چون تراویدن مهتاب به شب

باز کن پنجره را

من تو را خواهم برد؛

به عروسی عروسکهای

کودک خواهر خویش؛

که در آن مجلس جشن

صحبتی نیست ز دارایی داماد و عروس

صحبت از سادگی و کودکی است

چهره ای نیست عبوس

کودک خواهر من

                                              ادامه دارد .......