تبیان، دستیار زندگی

علم با عشــق است با کـــودک بدان

کودکـــی دوران مهراست این عوان

نقش بــر سنـــگ است آنچه یاد کرد

عالم ار گشته یقین ازکودکی کودکان

فی البداهه: منصور مقدم 29/7/1395

هرچه خواهی از خدا خواه بخوان خود زندگی

زندگی باامر رب بر پا ،و کن هرزندگی ورزدگی

استـــواری گـر که با میـل و درایت شـــد یقین

گل کندهرنخل بن گرددبه غایت عامل پایندگی

فی البداهه: منصور مقدم 26/7/1395

رأس شـــاه دین به نیزه ازجفا

ذکر حق خـواندی همی ذکردعا

برکتش در راه به عالم بی مثال

درس عبرت داد این سر اشقیا

فی البداهه: منصورمقدم 25/7/1395

ازخون حسین زندگی زنده به هرشهر هر جا

زندگی گر به جهان هست زحسیــن است زیبا

آنکه خـــواهد طلب خـــون خـدا در همــه حال

با حسین است به یقین هـــم به جهان و عقبی

فی البداهه: منصور مقدم 20/7/1395

تمسك بر حسین راه رهائی
تمسك بــــر حسین راه رهائی

مسیر ســــر خوشی بر آشنائی
همه از روی مهـر و عشق دانند

حسین است مشعلی بر روشنائی
قیامش امـــر داور بود بی چون

همه كار حسیــن كاری خدائی
حسین هیات گفتی مــــن الذله

به عهد ایـــــزدی دارد وفائی
همان هیات او شــــد راه رفتن

ز راه اهــــــرمن كرده جدائی
سرای وصـــــل جانان شهادت

شهادت عاملــــی بر پارسائی
حسین سر را سپرد در راه داور

از آن سربازیش آمــــد رهائی
مقدم عشق عاشـــــورا بیاموز

كلام خود نما ذكــــر و دعائی

شاعر و نویسنده: منصور مقدم 

 اینچنین فــرموده سالار شهـیـد کـــربلا

ارکه خواهی محو گردد محنت ودرد بلا

غـــم  ز یـــارانت نمـــا دور ای عــزیز 

تا خداهم محو سازد دردو غم اهل وفا

فی البداهه: منصورمقدم 18/7/1395

با دل ار کـردی سلام داده سلامت را جواب

هرامامی مهربان است با ادب حسن صواب

کن زیارت کاظیمن و هـــم زیـــــارت کربلا

هر کجا قبــــر ائمـــــه کن زیارت با ثواب

فی البداهه: منصور مقدم 17/7/1395

                                          ((نوحه علی اصغر (ع) )) 

بعد اصغــــر چکنم  با دل زارم  چکنم (2)                                                              زندگی بعد علـی تلخ بود عین شرنگ (2)

تا شنیدی علی اصغر ز پدررفتن جنگ/                                                                  گفت بــاید بشتـــابم نبــود وقت درنـگ/

زره قنــداقه وهمراه پــدرعـازم هنگ /                                                                تشنــه لب همچو پـــدر دور ز ، رنگ/

بعد اصغــــر چکنم  با دل زارم  چکنم (2)                                                            زندگی بعد علــی تلخ بود عین شرنگ (2)

تیرپاسخ چوشنید  در نظرش آب روان/                                                                تشنه  جان داد در آغوش پدر ماه قشنگ/

چون رباب ناله کنان آمد و قنــداقه بدید/                                                               گفت ای نور بصرکی زده ات تیر خدنگ/

بعد اصغــــر چکنم  با دل زارم  چکنم (2)                                                            زندگی بعد علــی تلخ بود عین شرنگ (2)

آه برمن که ندادم به توگل شیره ی جان/                                                               جانم آمد به لب ومضطربم سینه ی تنگ/

بهره دین کرده نثارخون علی اصغر من/                                                                  تا کند خوارهمی ملحد بی عصمت وننگ/

بعد اصغــــر چکنم  با دل زارم  چکنم (2)                                                            زندگی بعد علــی تلخ بود عین شرنگ (2)

جان سپر کرد که تا جان پــدر گل ماند/                                                            تیربرجان خرید،تا نخورد بابابش سنگ/

دل کوچک وکجا طاقت این جور و جفا/                                                              صورتم لت بزنم آه کشم سینه به چنگ/

بعد اصغــــر چکنم  با دل زارم  چکنم (2)                                                           زندگی بعد علــی تلخ بود عین شرنگ (2)

بعد اصغــــر چکنم  با دل زارم  چکنم/                                                                زندگی بعد علــی تلخ بود عین شرنگ/

اصغرم رفته به خواب اهل حرم آسوده/                                                                  بهر او زمزمه لالای کنـــم شب آهنگ/ 

بعد اصغــــر چکنم  با دل زارم  چکنم (2)                                                            زندگی بعد علــی تلخ بود عین شرنگ (2)

فی البداهه: منصور مقدم جونقانی  16/7/1395

 درقیامت که هیچ از انسان نمی خرند

اشک بر سالار شهید عین طلا و زرند

بنما به اشک دو دیده عزا داری حسین 

کــه با اشک دو دیده جنـــانت می برند

فی البداهه: منصور مقدم 15/7/1395

تاجهان هست نام نیکت پایدار

کربلایت گشته ای شه ماندگار

کل اصحابت نمونه مؤمنندوصالحند

اهل عترت مانده داغت هر دیار

فی البداهه: منصور مقدم 14/7/1395