گویند شخصی دَه خر داشت. روزی بر یکی از آنها سوار شد و خران خویش را شمرد. چون آن را
که سوار بود شماره نمی کرد، حساب درست در نمی آمد. پیاده شد و شمار کرد.حساب درست و تمام
بود. چندین بار در سواری و پیادگی شمارش را تکرار کرد.عاقبت پیاده شد و گفت: سواری به گم شدن
یک خر نمی ارزد.
تهیدستی به در دِهی رسید جمعی کَد خدایان را دید آن جا نشسته. گفت: مرا چیزی بدهید و گر نه به خدا با این دِه همان کنم
که با دِه دیگر کردم. ایشان بترسیدند .گفتند:مبادا که ساحری باشد که از او خرابی به دِه ما رسد. آن چه خواست بدادند.
بعد از آن پرسیدند که: با آن دِه چه کردی؟ گفت: آن جا چیزی خواستم ندادند، به این جا آمدم؛ اگر شما نیز چیزی نمی دادید
این دِه را نیز رها می کردم و به دِهی دیگر می رفتم.
شخصی خانه ای به کرایه گرفته بود. چوب های سقف آن بسیار صدا می کرد.
صاحب خانه را خبر دادند تا مگر مرمّتش کند.او پاسخ گفت: چوب های سقف
ذکر خدا می کنند.گفت:نیک است اما می ترسم که این ذکر به سجود بینجامد.
امیدوام اگر جوان هستی خیلی به تعجیل، رسیده نشوی و اگر رسیده ای، به جوان نمائی اصرار نورزی و اگر پیری، تسلیم ناامیدی نشوی چرا که هر سنّی خوشی و ناخوشی خودش را دارد و لازم است بگذاریم در ما جریان یابند
اگه می دونستی قطره بارون وقت دور شدن از ابرها چه حسی داشت،اگه می دونستی یه بندر وقت رفتن کشتی ها چقدر تنها می شه!!اگه می دونستی درخت کاج وقت پر کشیدن پرنده ها چقدر غمگین می شه!! اگه می دونستی رفتنت چه آتیشی به جونم کشیده،شاید انوقت اینقدر ساده نمی گفتی...............خدا حافظ
هیچ گاه چشمانت را برای کسی که معنی نگاهت را نمی فهمد گریان مکن،قلبت را خالی نگه دار اگر هم روزی خواستی کسی را در قلبت جای دهی سعی کن که فقط یک نفر باشد و به اوبگو که تو را بیشتر از خودم و کمتر از خدا دوست دارم،زیرا که به خدا اعتقاد و به تو نیاز دارم
سعی کن مثل خورشید زیاد نور ندی چون همه از نورت استفاده می کنن ولی اصلا نگاهت نمی کنن،سعی کن مثل ستاره کم نور بدی تا همه تو خلوت شبهاشون دنبالت بگردن.
تمام چیزهایی که نوابغ آینده خواهند گفت هم اکنون در وجود من و شماست.منتها باید آن را پیدا کرد و انگشت رویش گذاشت.(مترلینگ)
