مهران مدیری یکی از کارگردانان و بازیگران مجموعه‌های طنز سیمای ایران است. از جمله مجموعه‌هایی که وی کارگردانی و بازیگری آنها را برعهده داشته می‌توان از شب‌های برره، پاورچین، و نقطه‌چین نام برد.

زندگی و پیشینه

او در دبیرستان دلگشا درس خواند در دوران تحصیل شاگرد خیلی خوبی بود سه برادر دارد. برادر بزرگ‌تر در ایران است و سالهاست در ادبیات و موسیقی فعالیت می‌کند. دو برادر دیگر مدت بیست سال است که در سوئد زندگی می‌کنند. همیشه نمرات زیست‌شناسی و ادبیات مهران عالی بود حتی گاهی اوقات معلم ادبیاتش کلاس را در اختیار مهران می‌‌گذاشت و می‌رفت. اما در ریاضیات همیشه کم هوش بود و هنوز هم علت ریاضیات را در جهان نمی‌داند.

مهران مدیری سال 1346 در میدان بروجردی سر آسیاب دولاب به دنیا آمد. او با فقر چندان هم غریب نیست البته در زمان نوجوانی او اکثر خانواده‌ها چنین زندگی داشتند. او در کودکی هیچ وقت آرزوی خاصی نداشت یعنی آدم دم دمی بود. مثلاً دوست داشت زیست شناس شود و هنوز هم دوست دارد. او از بچگی با کتاب‌های برادرش که زیست‌شناسی خوانده بود ور می‌رفت. شاید یکی از طولانی‌ترین آرزوهای او کارهای تحقیقی در باره زندگی حیوانات بود و هنوز هم علاقه مند است. فیلم‌های مورد علاقه او فیلم‌های مستند هستند.

مدیری چیزی را که نمی‌داند آرزوست یا نه فیلم سازی است آن هم در نوع جدی تا طنز چرا که به کار جدی بیشتر از طنز علاقه دارد و اصلاً اتفاقی هم وارد کار طنز شده است. اتفاقی علی عمرانی پیشنهاد همکاری در نوروز 72 را به او داد و به این ترتیب کار طنز شروع شد. آنهایی که مهران مدیری را در سال 62 در تئاتر هملت با آن چهره غمگین و دراماتیک دیدند این فکر حتی از دورترین نقطه ذهن شان هم نمی‌گذشت که این جوان روزی یکی از بزرگ‌ترین کمدینهای ایران شود و البته قبل این کار هم دو کار تئاتر طنز انجام داده بود یکی از آنها پانسیون نام داشت. و در سال 1366 در تالار مولوی تهران اجرا شد. مهران از زمان انقلاب تا سال 1371، 18 یا 19 کار به غیر از یکی که به عنوان آهنگ ساز همکاری کرده بقیه اش بازی گر بوده، مثل نمایش هملت و سیمرغ با دکتر صادقی، کیسه بوکس کار علی موذنی و...

او در رادیو هم کار کرده چند کار تلویزیونی هم بعد از نمایش‌ها داشته یکی با خانم ثریا قاسمی و چند کار مذهبی با مجتبی یاسینی .

مهران مدیری در سال 1365 وارد دانشگاه می‌‌شود و نصفه رها می‌‌کند و به خدمت سربازی می‌‌رود زمان سربازی اش به جبهه هم رفته و در مرصاد و حلبچه جنگیده است. اصلاً بازیگری برای او تعریف دیگری داشت ولی وقتی نوروز 72 ضبط شد دید که جزئیاتی در کار طنز وجود دارد که جالب است و در همین کارها بود که پیشنهادهای بعدی شروع شد و قضیه ادامه پیدا کرد. ناگفته نماند که مدیری سراغ خیلی چیزها رفته و شاید هم استعدادش را نداشته مثل نقاشی. البته اگر فرصتی پیش بیاید دوست دارد در مورد کارهایی که فکر می‌‌کند حتی یک درصد هم می‌‌تواند انجام دهد تجربه کند. او حس و حال خواندن را دوست دارد و وقتی که می‌‌خواند خودش خیلی لذت می‌‌برد. برادرش هم پیانیست است و همیشه در خانه پدری آنها موسیقی کلاسیک شنیده می‌شد. شنیدن صدای زیاد موسیقی باعث شد مدیری با یک بار تمرین در استودیو اجری اصلی برای ضبط کاست خود را انجام دهد.

خیلی‌ها معتقدند که مهران مدیری صورت تلخی دارد به عقیده خودش خیلی وقت‌ها ین موضوع درست است و در طول روز غمگینی اش به شادی هیش می‌‌چربد.

سرانجام بعد از مدتی بیکاری مدیری جنگ 77 را ارائه داد او سعی کرد فاصله را با بیننده کم کند و از روبه رو با او صحبت کند.

از نظر خود مدیری خیلی از قسمت‌های ساعت خوش ضعیف است و خیلی از لحظاتش جاودانه و او بعضی از صحنه‌های 77 را دوست دارد و خیلی از آنها را هم نمی‌پسندد. او به شدت مایل است که به سمت کارگردانی سینما برود. علاقه او به سینمایی است که به روابط انسانی می‌‌پردازد به طراحی آدم‌ها به عشق به احترام و به خیلی چیزهای دیگر .

مدیری همیشه از مقولهٔ زیاد عصبانی می‌شود ینکه آدمی به کاری که به او مربوط نمی‌شود دخالت کندو خارج از حیطه خودش قدم بگذارد .هرکس آن کاری را که «باید» انجام دهد و «نباید» انجام دهد. به تعبیر برنارد شاو 80 درصد آدم‌ها انرژیشان صرف کارهایی می‌شود که به آنها مربوط نیست. دومین مقوله هم که خیلی شخصی است این است که راجع به یک مساله مهم و جدی که او را ناراحت کرده حرف بزند و ببیند که طرفش باور نکرده و لبخند می‌‌زند یعنی پوزخند بزند که واقعا مدیری را دیوانه می‌‌کند .

او در خلوت خود مشغول سکوت می‌شود و مهم‌تر از همه موسیقی است مویسقی کلاسیک با صدای بلند. مهران مدیری دو فرزند دارد. از نظر او وقتی گرفتار شهرت میشوی دیگر زندگی شخصی نداری، آزاد نیستی، محدود میشوی و همراهانت را هم محدود می‌‌کنی. او می‌‌گوید:«شهرت سرطان است…»

این بیت از کدام شاعر است؟

چو خروسی تو که وقتی نشناسی ورنه

من به هر عربده ای بی محلی ساخته ام

استاندارد