تبیان، دستیار زندگی

به نام خدا

 امام هادی(ع):   جدال مكن تا احترامت برود ، و شوخي مكن تا بر تو گستاخ شوند .

به نام خدا

به نام خدا

گفت استاد مبر در س از یاد

یاد باد آنچه به من گفت استاد

یاد باد انکه مرا یاد اموخت

ادمی نان خورد از دولت یاد

هیچ یادم نرود این معنی

که مرا مادر من نادان زاد

پدرم نیز چو استادم دید

گشت از تربیت من ازاد

پس مرا  منت از استاد بود

که به تعلیم من استاد ، اِستاد

هر چه میدانست اموخت مرا

غیر یک اصل که ناگفته نهاد

قدر استاد نکو دانستن

حیف استاد  به من یاد نداد

شاعر :ایرج میرزا جلال الممالک متولد سال 1297هجری قمری

به نام خدا

تا چند کشی نعره که قانون خدا کو؟ گوش شنوا کو؟

کو آن که دهد گوش به عرض فقرا ؟کو؟ گوش شنوا کو؟

مردم همگی مست ملنگند به بازار  از دین شده بیزار

انصاف و وفا و صفت و شرم و حیا کو؟ گوش شنوا کو؟

در علم و ترقی همه آفاق عوض شد  اخلاص عوض شد

هر گوشه بساطی ز شراب است و قمار است  دیگی سر بار است

ای مسجدیان امر به معروف شما کو؟  گوش شنوا کو؟

پرسید یکی :رحم مروت به کجا رفت ؟  گفتم : به هوا رفت

مرغی که برد کاغذ ما را به هوا کو؟ گوش شنوا کو؟

نسیم شمال

به نام خدا

سلام

جان بی علم تن بمیراند

شاخ بی بار ریو گیراند

علم باشد دلیل نعمت و ناز

خنک آن را که علم شد دمساز

آن جوانی که گرد غفلت گشت

آن نه عمر آن فضول بود گذشت

مرد عاقل ز لهو پرهیزد

زین چنین عمر عقل بگریزد

غزنوی

اگرنه روی دل اندر برابرت دارم

من این نماز حساب نماز نشمارم

مرا غرض زنماز آن بود که یک ساعت

غم فراق تو را با تو راز بگذارم

و اگرنه این چه نمازی بود که من بی تو

نشسته روی به محراب و دل به بازارم

مولوی

شخصی ادعای خدایی میکرد او را پیش خلیفه بردند و خلیفه به اوگفت <<پارسال این جا یکی ادعای پیامبری کرد او را کشتیم >> شخص گفت:نیک کرده اید که من او را نفرستاده بودم.

به نام خدا

 گر از این منزل ویران به سوی خانه روم

دگر آنجا که روم عاقل و فرزانه روم

----------------------------------------------

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آید

نهان دشمنی برکن که رنج بی شمار آید

حافظ