تبیان، دستیار زندگی

چرا همیشه عاشقان آهو شکار گرترند مگر حرمت عشق به رهایی نیست ؟

در عشق دستهای مرا تا که تو از پشت بسته ای از من مخواه عشق از من مخواه عشق در دستهای بسته سخاوت نیست

دست های تو مثل لانه پرندگان گرم وخودمانی ظریف وقشنگ بود آنها را همیشه در دستم خواهم فشرد

به خارزار جهان ،گل به دامن ، با عشق . صفای روی تو ،تقدیم می کنم، با عشق . درین سیاهی وسردی بسان اتشگاه ، همیشه گرمم همواره روشنم با عشق ، همین نه جان به ره دوست می فشانم شاد، به جان دوست،که غمخوار دشمنم با عشق . به دست بسته ام ای مهربان ،نگاه مکن که بیستون را از پا در فکندم ،با عشق . دوای دردبشریک کلام باشد وبس که من برای تو فریاد می زنم :با عشق.

تو خروش منی وشور منی من همان لرزه های موی توام باد لغزنده بر گلوی توام آرزوی بلند دور منی

پشت آن پنجره مثل یک پنجره در تاریکی که به یک پنجره می اندیشید به تو می اندیشم . پشت آن پنجره در تاریکی به چه می اندیشی؟

تنها با عشق توان زیستنم بود نه با زندگی باورم نمی شود این انتهای من بود

امشب به مقصد دل من گوش می کنی فردا مرا چو قصه فراموش می کنی

سلام به همه دوستان

سال نو روپیشاپیش به شما دوستان تبیانی تبریک میگم

مهربانی را فراموش نکنید و از کنار تقصیرات جزیی آنها بگذرید.