تبیان، دستیار زندگی

ما را گلی از روی تو چیدن نگذارند چیدن چه خیال است که دیدن نگذارند صد شربت شیرین ز لبت خسته دلان را نزدیک لب آرندو چشیدن نگذارند گفتم شنود مژده ی دیدار تو گوشم آن نیز شنیدم که شنیدن نگذارند بخشای بر آن مرغ که خونین گه بسمل ببرند سرش را و تپیدن نگذارند

عقل شخص مسلمـان تمـام نیست, مگر ایـن که ده خصلت را دارا بـاشـد: ـ از او امید خیر باشد ـ از بدى او در امان باشند ـ خیر اندک دیگرى را بسیار شمارد ـ خیر بسیار خود را اندک شمارد ـ هـر چه حـاجت از او خـواهنـد دلتنگ نشـود ـ در عمر

سحر با باد می گفتم حدیث آرزومندی *** پیام آمد که واثق شو به الطاف خداوندی دعای صبح و آه شب کلید گنج مقصود است *** بدین راه و روش میرو که با دلدار پیوندی

حدیثی گهر بار از امام رضا(ع) هفت چیز بدون هفت چیز مسخره کردن است: 1.آنکه با زبان استغفار می کند ولی دلش پشیمان نیست/خود را مسخره کرده است 2.هر که از خداوند درخواست توفیق کند ولی تلاش نکند/خود را مسخره کرده است 3. هر که می خواهد احتیاط کند ولی پرهیز نکند/خود را مسخره کرده است 4 .هر که از خداوند بهشت را درخواست کند ولی بر سختی ها صبر نکند/خود را مسخره کرده است 5 .هر که به خداوند از آتش جهنم پناه برد ولی شهوت ها را رها نکند/خود را مسخره کرده است 6 .هر که یاد خدا کند ولی برای ملاقات خداوند شتاب نکند/خود را مسخره کرده است 7 .هر که یاد مرگ کند ولی آماده نشود/خود را مسخره کرده است منبع:حکایت آفتاب-(سید محمد نجفی یزدی-صص 122-123)

طلبه ای نزد روحانی رفت و از او خواست بهترین راه جلب رضایت خدا را به او بگوید . روحانی گفت : به گورستان برو و به مرده ها توهین کن . طلبه دستور روحانی را انجام داد و روز بعد نزد او برگشت . پدر روحانی گفت : جواب دادند ؟ _ نه _ پس برو آن ها را ستایش کن . طلبه اطاعت کرد و همان روز عصر ، نزد روحانی برگشت . پدر از او پرسید : آیا مرده ها جواب داده اند ؟ طلبه گفت : نه روحانی گفت : برای جلب رضایت خدا همین طور رفتار کن ، نه به ستایش های مردم توجه کن و نه به تحقیرها و تمسخرهایشان .این طور می توانی راه خودت را در پیش بگیری

گفتم که خدا مرا مرادی بفرست طوفان زده ام راه نجاتی بفرست فرمود که با زمزمه ی "یا مهدی " بهر گل نرگس صلواتی بفرست

ای قلم سوزلرینده اثر یوخ آشنادن منه بیر خبر یوخ گلدی بو جمعه ده گِده آلله فاطمه یوسفینن خبر یوخ یاندی پروانه لر شمع سوندی آیریلیقدان اوره قانه دوندی شانیده رتبه ده بی بدلسن هر گوزلدن اقا سن گوزلسن کیم دییر آیریلیق درده سالماز عاشیقین صبرینی الدن آلماز ای گوزوم یوللارا باخ داریخما گون همیشه بولوت آتدا گالماز شانیده رتبه ده بی بدلسن هر گوزلدن آقا سن گوزلسن غنچه گوللر نه اندازه سولسون قلبیلر گویما قانیله دولسون گلدی بو جمعه ده گلمه دین سن گون ساییم جمعه ی دیگر اولسون شانیده رتبه ده بی بدلسن هر گوزل دن اقا سن گوزلسن ای صفایی هَله دوز فراقه یول سالاغ بیزده بیرده عراقه قلبیلر غصه دن داغلی گالدی یا اما زمان گَل اماندی یا امام زمان گَل اماندی

ماه شعبان، ماه هشتم از ماه های قمری، ماهی بسیار شریف و منسوب به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است. پیامبر فرمود:«شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه خدا. هر کس یک روز از ماه من را روزه بگیرد، من در قیامت شفیع او خواهم بود.» پیامبر ماه شعبان را روزه می‌داشت و آن را به ماه رمضان وصل می‌کرد. هنگامی که ماه شعبان فرا می رسید امام سجاد علیه السلام اصحاب خود را فرا می‌خواند و درباره فضیلت این ماه سخن گفت. آنگاه می‌فرمود:«هر کس برای محبت پیامبر و تقرب به خداوند، ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند او را در رور قیامت مشمول کرامت خود می‌گرداند و بهشت را برای او لازم می شمارد.» بر هر حال علاوه بر روزه که فضیلت بسیاری دارد، اعمال دیگری همچون نماز و اذکار و دعاها و استغفار نیز در این ماه وارد شده است که در کتاب شریف مفاتیح الجنان در فصل اعمال ماه شعبان ذکر شده است. حوادث و وقایع تاریخی فراوانی نیز در ماه شعبان روی داده که مهمترین آن ولادت امام حسین و امام علی ابن الحسین و امام مهدی و حضرت ابولفضل العباس (ع) است. منابع: هدایة الانام الی وقایع الایام، محدث قمی، ص 108؛ مفاتیح الجنان، ص 279

آن روزها كه زندگیم بد نمی گشت اندوه دردهای من از حد نمی گذشت یك عابر غریبه كه همراه سایه اش از كوچه های شعر مردد نمی گذشت یك ماهی سپید كه هر قدر می پرید از ارتفاع تنگ سر سد نمی گذشت این زندگی اگرچه كسالت می آفرید اما به شكل یك غم ممتد نمی گذشت از صافی دلم همه رد می شدند و حیف آن مهربان خوب كه باید نمی گذشت

خسته در حبس زمینم. دوست من یادم کن به نگاهی ، به پیامی، سخنی شادم کن من به یادت حساب باز می کنم ، شکل ماهت را پس انداز می کنم