تبیان، دستیار زندگی

 
آنها با خواندن رزومه شما تصمیم میگیرند که شما را به مصاحبه دعوت کنند یا خیر بنابراین باید سعی کنید رزومه تان در عین اینکه روشن و واضح شما و مهارت های تان را معرفی کند دارای علائم نگارشی صحیح سطربندی و به دور از هرگونه اغراق و توضیح اضافه باشد.
 
اولین نکته برای نوشتن یک رزومه "صحیح نویسی" است. رزومه ی شما کلید ورود شما به یک شغل جدید است بنابراین شما باید در یک برگه یا دو برگه نهایتا بتوانید خودتان را معرفی کنید. اطلاعات کاری و شخصی شما نباید خیلی جزئی و نباید خیلی کلی باشد.

شما باید به اندازه ای بنویسید که متقاعد کننده است لازم نیست خیلی توضیح اضافه بدهید از مهمترین تجربه های کاری خود بنویسید.
 
هدف شما باید در رزومه مشخص باشد. شما هدف تان از انجام کار چیست؟ همین که صرفا بخواهید یک رزومه تهیه کنید و از هر قسمت از کاری که انجام دادی مطلب بنویسید باعث عدم توجه کارفرما خواهد شد.
 
کاری که باید انجام دهید این است که وقتی رزومه می نویسید و حوزه ی کاری تان را مشخص میکنید در واقع اهداف کاری شما باید معلوم باشد این اهداف از همان مطالبی که نوشتید مشخص میشود. در این صورت کارفرما بهتر می تواند تصمیم بگیرد که شما را برای کدام سمت انتخاب نماید.
 
نکته دیگر در رزومه نویسی این است که از جملات پر محتوا استفاده کنید. البته ساده نویسی در رزومه بسیار خوب است اما برخی از جملات هستند که هیچ انرژی را منتقل نمیکنند. در واقع برخی از جملات خنثی هستند بنابراین همیشه مثبت بنویسید و از جملات خوب استفاده کنید.

شما باید جمله بندی تان به گونه ای باشد که کارفرما شما را ارزیابی کند نه اینکه در رزومه خود از عناوین و القاب برای توصیف خودتان استفاده کنید هر چقدر هم که تجربه دارید نباید از خودتان تعریف کنید.
 
همیشه این نکته را به یاد داشته باشید که برای دو کار فرمای متفاوت نباید یک مدل رزومه بفرستید.

شما ممکن است در حوزه های مختلف مهارت داشته باشید و تجربیات تان هم زیاد باشد اما با توجه به نوع شرکت و فعالیت های آن و همچنین پستی که قرار است در آن جای بگیرید باید تغییراتی را در رزومه ی خود ایجاد کنید البته این تغییرات نباید در تجربیات یا اطلاعات کاری شما ایجاد شود بلکه باید در برخی از قسمت های رزومه برجسته سازی انجام دهید.
 
در کل برای رزومه نوشتن 3 نوع فرمت وجود دارد. متداول ترین آنها به ترتیب زمانی نوشتن است. ترتیب زمانی را باید به گونه ای رعایت کنید که همیشه از جدیدترین سابقه ی کاری به قدیمی ترین سابقه نوشته شود. در واقع باید از آخر به اول بنویسید نه بالعکس.
 
کسانی که تجربه کاری کمتری دارند همیشه باید در ابتدا از دستاوردهای علمی خود و تجربه هایی که در زمینه‌ کسب مهارت یا کار آموزی گذراندند بنویسند.

مهارت ها و کارهایی که انجام دادید را جداگانه بنویسید مهارت های شما ممکن است گواهینامه های فنی حرفه ای یا دوره های آموزشی باشد اما مشاغل همان تجربه ی کاری شماست.
 
ممکن است رزومه شما روی کامپیتر شخصی دارای هر فرمتی باشد اما زمانی که میخواهید این رزومه را ارسال کنید باید فرمت های استاندارد را انتخاب کنید در واقع باید رزومه شما روی سیستم های مختلف قابل خواندن باشد بنابراین هر چند وقت یکبار فرمت آن را به روز کنید.

بهتر است فرمت رزومه ی شما در حالت کلی PDF باشد زیرا هم رسمی تر است و هم نیازی به تغییر فرمت ندارد.
 
گاهی اوقات ممکن است لازم باشد که همراه رزومه مدرک تحصیلی یا گواهینامه هایی که اخذ کردید را اتچ کنید بنابراین خوب دقت کنید که این مرحله کامل انجام شود.

شما هنگام ارسال ایمیل به کارفرمایان مختلف نباید آن را با یک ارسال به افراد مختلف فوروارد کنید بلکه باید برای هر کارفرما در یک صفحه هی جدید رزومه خود را اتچ کرده و بفرستید.
 
رزومه شما باید شروع و پایان داشته باشد. در واقع نیابد آن را ناقص رها کنید. در سال 2012 مجله خبری کاریابی Ladders"" در یک نظر سنجی از کارفرمایان به این نتیجه رسید که هر کارفرما به طور میانگین تنها شش ثانیه وقت صرف خواندن رزومه ی شما میکند بنابراین باید به گونه ای رزومه بنویسید که کارفرما در وهله ی اول شما را برای مصاحبه دعوت کند.
 
حتما اطلاعات شخصی در حد نیاز را درج کنید و پس از آن مدارک تحصیلی خود و مهارت ها و سوابق کاری باید در رزومه درج شود. فراموش نکنید که برای رزومه نویسی باید از کلمات رسمی استفاده کنید.

تصور اشتباه از ایمنی 

رانندگی پس از یادگیری خیلی زود به عملی خودکار تبدیل می‌شود و بعد به مرور زمان می‌توانیم حرکات دیگر رانندگان را پیش‌بینی کنیم. این توانایی ممکن است به این توهم منجر شود که می‌توانیم رانندگان دیگر را کنترل کنیم. یک خطای معمول در این حالت نحوه قضاوت در مورد سرعت رانندگی است: ما محاسبه می‌کنیم که رانندگی با سرعت بالا چقدر موجب صرفه‌جویی در وقت می‌شود، اما این را محاسبه نمی‌کنیم که عدم رعایت فاصله ایمن با خودروی جلویی چه خطراتی در پی دارد. مساله این است که محاسبه سود و زیان رانندگی با سرعت بالا پیچیده‌تر از این‌ها است و به این سادگی به ما الهام نمی‌شود.

فراموش می‌کنیم دیگران هم انسان هستند

وقتی کسی در پیاده‌رو ناگهان سر راهمان سبز می‌شود یا چرخ خریدش در یک فروشگاه ناگهان به چرخ خرید ما برخورد می‌کند، واکنش طبیعی یک عذرخواهی و عبور از ماجرا است. اما در رانندگی چنین رفتاری معمولا به سرعت طرفین را خشمگین می‌کند و در برخی موارد به یک مسابقه عصبی رانندگی منجر می‌شود. پژوهشگران ثابت کرده‌اند که اغلب ما وقتی پشت فرمان می‌نشینیم فراموش می‌کنیم رانندگان و عابران هم مثل ما بشرند. آنها می‌گویند این نوع از دست رفتن کنترل اعصاب در برخی اوقات شبیه رفتار ما در فضای مجازی است.

برخورد عصبی با رانندگانی در «موقعیت ضعیف‌تر»

تناقض جالب آن‌جا است که اگرچه فراموش می‌کنیم بقیه رانندگان هم انسان هستند، باز هم بر اساس موقعیت اجتماعی عمل می‌کنیم. دهه‌ها بررسی نشان می‌‌دهد که بوق‌های عصبی ممتد، حرکت سپر به سپر و دیگر رفتارهایی از این دست بیشتر از سوی کسانی سر می‌زند که فکر می‌کنند به نسبت سایرین راننده بهتری هستند. آنچه به‌خصوص عجیب به نظر می‌رسد این است که چنین قضاوت‌هایی خیلی ساده به نوع خودروی دیگران، بی هیچ شناختی از راننده آن‌ها، بستگی دارد. رانندگان خودروهای بزرگ معمولا خودروهای کوچک و رانندگان خودروهای نو رانندگان خودروهای کهنه را ناشی فرض می‌کنند. طبق نتایج بررسی‌ها رانندگان خودروهای گران‌قیمت معمولا با عابران پیاده رفتار بدتری دارند. 

فکر می‌کنیم هرچه را در اطرافمان رخ می‌دهد می‌بینیم

آنچه حواس ما در یک آن درمی‌یابند بسیار بیشتر از توان پردازش مغز ما است، اما اغلب نمی‌پذیریم که به همین دلیل حجم عظیمی از اطلاعات را از دست می‌دهیم. این انکار هنگام رانندگی معمولا حس کاذبی از امنیت ایجاد می‌کند که بسیار خطرناک است. روان‌شناسان آزمون‌های بسیاری برای اثبات این ناتوانی ارائه کرده‌اند. اگر باور ندارید که حواستان چطور ممکن است اشتباه کند، این آزمون‌ها را در اینترنت بیابید و انجام دهید. نتایج شما را شوکه خواهد کرد. 

نسبت دادن خطای دیگران به توانایی‌شان

به‌طور کلی، ما انحراف از مسیر خودروی دیگر یا رفتارهای خطرناک دیگران هنگام رانندگی را کمتر به حساب موقعیت آنها می‌گذاریم. روان‌شناسان چنین عادتی را «خطای بنیادی توصیف» می‌نامند، به این معنی که ما خطای دیگران را فورا به حساب شخصیت یا توانایی آنها می‌گذاریم –عجب احمقی است! یا چقدر ناشی است!- درحالی‌که همیشه برای خطای خود عذری داریم –این جاده واقعا افتضاح است! یا خیلی دیرم شده.

 اعتماد‌به نفس کاذب در مورد توانایی خودمان

اگر فکر می‌کنید جدا راننده ماهری هستید، محاسبه‌تان احتمالا اشتباه است. 80 تا 90 درصد رانندگان فکر می‌کنند مهارتشان در رانندگی از میانگین جامعه بالاتر است. واقعیت اما آن است که هرچه این تصور نزد ما قوی‌تر باشد، احتمال خطا بودنش هم بیشتر است. عکس این فرض هم صادق است: شاید آن‌قدرها هم که فکر می‌کنید راننده بدی نباشید، اما مزیت طرز فکر دوم دستکم این است که آهسته‌تر و محتاط‌تر می‌رانید. 

 وقتی تنها هستیم بدتر می‌رانیم

وقتی در خودرو تنها هستیم و رانندگی می‌کنیم، احتمال اینکه بی‌ملاحظه، با عجله یا عصبی رانندگی کنیم بیشتر است. دلیل این تغییر رفتار به نسبت وقتی که کسی کنار دستمان نشسته هنوز کاملا مشخص نیست؛ شاید اصلا از این تغییر رفتار آگاه نیستیم یا برداشت دیگران از رفتارمان برای ما مهم است.

استفاده از هندزفری (Hands-free) هنگام رانندگی خطری ندارد.

در بسیاری از کشورها استفاده از گوشی تلفن همراه هنگام رانندگی ممنوع است، اما در برخی مانند بریتانیا استفاده از هندزفری ممانعتی ندارد. این مثال واضحی است از عقب ماندن قانون از علم: شواهد نشان می‌دهند خطر استفاده از هندزفری هنگام رانندگی کمتر از استفاده از گوشی نیست. مساله دست گرفتن گوشی نیست، بلکه از دست رفتن تمرکز بر رانندگی به‌دلیل متمرکز شدن بر موضوع مکالمه تلفنی است، حتی اگر هنگام صحبت دستمان به فرمان باشد و چشممان به جاده. 

رانندگی کار ساده‌ای است

برخلاف آنچه به نظر می‌رسد رانندگی یکی از پیچیده‌ترین اعمال روزانه در زندگی ما است و رانندگی صحیح و ایمن به عوامل بسیاری چون مهندسی راه، مهندسی ترافیک، قوانین درست راهنمایی و رانندگی و کارکرد درست مغز پیچیده انسان است. بنابراین اگر از این به بعد پشت فرمان بودید و حسی از خشم، سرخوردگی یا لجبازی بر شما غالب شد، یک بار هرآنچه را اینجا خواندید مرور کنید تا بفهمید به کدام یک دچار شده‌اید.